Έδωσα ένα ευρώ σήμερα στον περιπτερά για μια εφημερίδα εκ του οποίου τα:

1. 3 λεπτά πήγαν στην τσέπη του,
2. τα 18 λεπτά στην εφορία ΦΠΑ,
3. τα 5 λεπτά στο κεντρικό πρακτορείο και
4. τα υπόλοιπα 74 λεπτά περίπου στην εκδοτική εταιρεία που έβγαλε την εφημερίδα.
Από την εκδοτική και τα 74 λεπτά:

1. τα 30 λεπτά πήγαν στην αγορά χαρτιού και μηχανημάτων
2. τα 34 σε μεροκάματα υπάλληλων και Δημοσιογράφων και
3. τα 10 λεπτά θεωρηθήκαν κέρδος και πήγαν σε τσέπη δίνοντας φόρο 18 %
Από τα 3 λεπτά του περίπτερα και τα 34 του μεροκάματου των εργαζομένων η εφορία πήρε τον αναλογούντα φόρο σε ποσοστό 25% Δηλαδή 9,25 λεπτά.
1. Τα 5 λεπτά του κεντρικού πρακτορείου
2. τα 30 λεπτά της εταιρείας εμπορίας χαρτιού και
3. τα 10 λεπτά κέρδος της εκδοτικής εταιρείας φορολογηθήκαν με ποσοστό που φορολογούνται οι εταιρείες δηλαδή περίπου 25% και απέδωσαν 11, 25% λεπτά.
Το κέδρος της εταιρείας διανεμήθηκε στους μετόχους μέσω μερισμάτων και φορολογήθηκε εκ νέου με την κλίμακα 25% αποδίδοντα 2,5 λεπτά ακόμη.

Το ένα ευρώ που έδωσα το πρωί απέδωσε στο κράτος 18+9,25+11,25+2,5=41 λεπτά του ευρώ φόρους.

Όμως το ευρώ μου υπήρχε ακόμη εκεί πραγματικό. Μόνο που ήταν μοιρασμένο σε πολλούς.

Το απόγευμα ο περιπτεράς, οι εργαζόμενοι στην εκδοτική εταιρεία, στην εταιρεία εμπορίας χαρτιού και οι μέτοχοι των εταιρειών αυτών ξόδεψαν τα όσα είχαν λάβει κατά την διάρκεια της ημέρας .

Κάθε ένας που ξοδέψε πλήρωσε 18% φόρο κατά μέσο όρο

Κάθε ένας που έλαβε χρήματα ως επιχειρηματίας πλήρωσε 25% φόρο. Το ίδιο και τυχών μέτοχοι.

Αν υποθέσουμε ότι το ευρώ μου άλλαξε ακόμη μια φορά τσέπη κατά την διάρκεια της ημέρας θα έχουμε:

Ένα ευρώ που ξόδεψα το πρωί έχει παράξει χοντρικά 41 λεπτά έσοδα για το κράτος σε κάθε τσέπη που πήγε. Αν άλλαξε τρεις τσέπες σε μια ημέρα δημιούργησε 1 ευρώ και 23 λεπτά φόρο.

Παράδοξο; Φούσκα;

Στο παράδειγμα μας το Ένα ευρώ παράγει 1 ευρώ και 23 λεπτά φόρο κάθε ημέρα αρκεί να αλλάξει μέσω της αγοράς τρεις τσέπες.

Ακόμη πιο παράδοξο είναι το ευρώ μου βρίσκεται ατόφιο σε κάποια τσέπη και ετοιμάζεται να παράξει νέα φορολογητέα υλη αύριο και μεθαύριο μέχρι να αποσυρθεί από την κυκλοφορία.

Συμπεράσματα αν το κράτος επιχειρήσει να εισπράξει τον φόρο του από το ευρώ που έδωσα το πρωί θα πάρει το ευρώ από κάποια τσέπη ενώ κάποι οι απο εμας θα χρωστάμε ακόμη 23 πραγματικά λεπτά.

Τα οποία και θα λείπουν από τους υπολογισμούς παράγοντας έλλειμμα στον προϋπολογισμό.

http://papaioannou.wordpress.com/

http://www.makthes.gr/
Στην ηλεκτρονική σελίδα του γερμανικού περιοδικού “Focus” αναρτήθηκε ρεπορτάζ με τον τίτλο “Μπορεί κανείς να καταλάβει τους Έλληνες;” Ο υπέρτιτλος “Πολιτιστικό σοκ: Ελλάδα” δίνει και την απάντηση του συντάκτη, ειδικά αν συνδυαστεί με τον υπότιτλο “Η Ε.Ε. δεν επέβαλε στην Ελλάδα μόνο ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας, αλλά ζήτησε και την αλλαγή νοοτροπίας. Οι ρίζες, όμως, της διαφορετικότητας των Ελλήνων είναι βαθιές και δεν θα πρέπει να αναμένεται κάτι περισσότερο από μια επιδερμική αλλαγή”. Το δημοσίευμα είναι επιθετικό σε ακραίο βαθμό, ψέγοντας τους Έλληνες για όλα: Από τον τρόπο που πληρώνουν (ρεφενέ) στις ταβέρνες μέχρι ότι εξακολουθούν να λένε την Κωνσταντινούπολη Κωνσταντινούπολη και όχι Ιστανμπούλ. Από το ότι δεν έχουν καταργηθεί τα αρχαία ελληνικά μέχρι τα μοναχικά ζεϊμπέκικα στις πίστες. Γράφει μεταξύ άλλων ο συντάκτης: “Οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν ποτέ και πουθενά προβλήματα ενσωμάτωσης. Παντού νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το συμπαθητικό αυτό μικρό έθνος μοιάζει να μην έχει έγνοιες και να χορεύει πάντα σαν τον Αλέξη Ζορμπά. Οι Έλληνες αισθάνονται σαν πατέρες των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα είχαν καμία δυσκολία να ζήσουν και χωρίς κυβέρνηση. Γιατί να αλλάξει κάποιος που είναι ήδη τέλειος;” Και συνεχίζει: “Οι Έλληνες αποτελούν μοναδικό είδος. Μόνο αυτοί χρησιμοποιούν την ελληνική γραφή. Η διαγραφή των αρχαίων ελληνικών δεν τίθεται καν ως θέμα. Η προφορά και η σημασία των λέξεων έχουν, ωστόσο, αλλάξει. Τα αρχαία ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα από την Α΄ Γυμνασίου. Σαν να λέμε ότι οι γερμανοί μαθητές θα πρέπει να μάθουν γοτθικά. Τα τοπωνύμια στις πινακίδες των δρόμων γράφονται και με λατινικούς χαρακτήρες (στα αγγλικά, λένε οι Έλληνες). Ενιαίοι κανόνες, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχουν και το ίδιο τοπωνύμιο μπορεί κανείς να το απαντήσει γραμμένο και με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Οι κανόνες υπάρχουν, άλλωστε, για να παραβιάζονται”. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του γερμανικού περιοδικού, “στους δρόμους ισχύει το ʽόλοι εναντίον όλωνʼ και προπάντων κατά των πεζών. Η διχόνοια είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εμφύλιος πόλεμος (1944-1949) κόστισε τη ζωή σε περισσότερους ανθρώπους απʼ ό,τι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. ʽΕίσαι δικός μαςʼ, είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορούν να κάνουν οι Έλληνες σε κάποιον ξένο”.
Ο ελληνικός λαός εγκαλείται από τον γερμανό δημοσιογράφο για εθνικισμό και προγονοπληξία: “Η Κωνσταντινούπολη ακόμη και σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Σε εκκλησίες και μονές κυματίζει η σημαία του Βυζαντίου δίπλα στην ελληνική, ενώ τα σχολικά βιβλία καλλιεργούν απροκάλυπτα τον σοβινισμό”. Εγκαλείται επίσης για τον τρόπο με τον οποίο διασκεδάζει και κοινωνικοποιείται: “Οι περισσότεροι Έλληνες είναι κοινωνικοί άνθρωποι. Σπάνια τρώνε μόνοι τους έξω. Η έννοια της παρέας εμπεριέχει και μία αποκλειστικότητα. Κάθε παρέα διεκδικεί την πίστα για τον εαυτό της και πληρώνει τους μουσικούς για τις παραγγελιές της. Όλοι παραγγέλνουν, τα πιάτα τοποθετούνται στο μέσο του τραπεζιού, ο καθένας τρώει και πίνει όσο θέλει. Όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, αρχίζουν τα ψευτομαλώματα. Όλοι αγωνίζονται να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και όσον αφορά το φιλοδώρημα, το ποσό του δεν δηλώνεται προφορικά, αλλά αφήνεται στο τραπέζι, καθώς φεύγει η παρέα”. Ο συντάκτης ενοχλείται βαθύτατα και από συμπεριφορές που συνδέονται με θρησκευτικές πεποιθήσεις. Γράφει συγκεκριμένα: “Το 97% των Ελλήνων έχουν βαπτιστεί χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι άγιοι εμφανίζονται ως υπουργοί και υφυπουργοί του Θεού στα εικονίσματα, τα οποία δεν απαντώνται μόνο στις αναρίθμητες εκκλησίες και μονές, αλλά και σε διαμερίσματα, ταβέρνες, σουπερμάρκετ και νυχτερινά μαγαζιά. Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται στους αγίους. Κάθε άγιος έχει και δικό του χαρτοφυλάκιο”. Ύστερα από όλα αυτά, δεν προκαλούν εντύπωση οι μομφές για αναβλητικότητα: “Η λέξη αύριο έχει ευρύτατη σημασία. Κυρίως χρησιμοποιείται για να μετατίθενται θέματα προς διεκπεραίωση στο μέλλον. Υπάρχουν μεν ταχυδρομικοί κώδικες και ονομασίες οδών (που τις ξέρει μόνο ο ταχυδρόμος), αλλά μόνο σποραδικά βλέπει κανείς αριθμούς σε σπίτια και καταστήματα. Οι Έλληνες δεν συμπαθούν τους χάρτες. Λίγοι αγοράζουν ταξιδιωτικούς οδηγούς και συστήματα πλοήγησης. Προτιμούν να ρωτούν. Απέναντι σε στοιχεία και πληροφορίες που παρέχονται γραπτώς θα πρέπει κανείς να είναι επιφυλακτικός. Οι ώρες κοινού των μουσείων, όπως αναγράφονται στις ιστοσελίδες τους, σπάνια ισχύουν. Καλύτερα κάποιος να τηλεφωνεί”. Ο λίβελος καταλήγει με τα εξής: “Πολλοί Έλληνες είναι δημιουργικοί όχι μόνο στο μαγείρεμα στατιστικών στοιχείων. Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ιδιωτικά μουσεία με περίεργες συλλογές”. Και βεβαίως δεν λείπει η αποδόμηση του ελληνικού καλοκαιρινού ονείρου: “Οι Έλληνες κάνουν πολύ ευχαρίστως διακοπές. Κατά προτίμηση με την παρέα κάπου στην Ελλάδα. Πολλοί ξενώνες έχουν χτιστεί με χρηματοδότηση της Ε.Ε. Αντί, όμως, οι ιδιοκτήτες να διαμορφώσουν απλά δωμάτια, φτιάχνουν διαμερίσματα για τα παιδιά τους (για όταν μεγαλώσουν). Αυτό το θέμα δεν έχει απασχολήσει κανέναν προς το παρόν στις Βρυξέλλες”.

Ένα πολύ ωραίο κείμενο (για την ακρίβεια, ένα ακόμα) από τον Simple Man, με αντικείμενο την ορκωμοσία της εκάστοτε κυβέρνησης.
Θεατές στο ίδιο έργο… Πικρές αλήθειες, σχεδόν αναλλοίωτες στον χρόνο, και με τους πολιτικούς -όπως εύστοχα επισημαίνεται σε σχόλιο αναγνώστη- να ορκίζονται σε λάθος Θεό κι όχι στον πραγματικό και δικό τους, που είναι το Χρήμα…



--------------------------------------------------------------------------------




«Σε μένα να ορκιστείς. Σε μένα τον Απλό που κάθομαι στην ουρά του συσσιτίου της ζωής περιμένοντας δεκαετίες με την καραβάνα μου να στάξεις δύο σταγόνες περισσότερες ελπίδας. Στα κόκαλα αυτών που σιώπησαν να ορκιστείς, για να έχεις το δικαίωμα της «δημοκρατίας» σου και να φοράς το κασμίρ κοστουμάκι σου. Έτσι όπως στοιχίζεστε όλοι από τα κομμωτήρια και από τους ραφτάδες, να είμαι μπροστά σας, εγώ ο Απλός, να ορκιστείτε όλοι σας στα γόνατα ότι αν ένας από εσάς τολμήσει ξανά να πληγώσει την αξιοπρέπεια μου να βρει την επόμενη στιγμή σχοινί να κρεμαστεί.
Σε μένα να ορκιστείς, εσύ με το περιποιημένο νύχι και το χρυσό κουμπί στο μανίκι σου, ότι το γράσο από τα νύχια μου που δεν βγαίνει όσο και αν τα πλένω μετά την δουλειά δεν θα γίνει γράσο για την μηχανή του μασήματος σου. Ότι τα γόνατά μου που έχουν φθαρεί μαζί με το 5ετίας παντελόνι μου δεν θα γίνουν, για σένα αυτή τη φορά, σκαλωσιές προσωπικής αναρρίχησης.
Στα άσπρα μαλλιά μου να ορκιστείς που δεν τα φύσηξε κανένας αέρας αλλαγής όταν ήταν ακόμη καστανά. Που είναι τόσο άσπρα πια που με κάνουν αόρατο όταν στήνομαι στο ΙΚΑ για μια εξέταση ούρων. Αόρατο, όταν παίρνω το χαρτάκι της αναμονής για έξι μήνες και μου μένουν μόνο δύο ζωής. Σε αυτούς τους δυο μου μήνες να ορκιστείς, εσύ ο Αθάνατος.
Σε μένα να ορκιστείς που όταν έρχεται εκείνη η παγωνιά δεν βγαίνω να δω τα χωράφια μου απλά περιμένω την αυγή να δω τι έχει αφήσει. Ανοίγω την πόρτα σιγά-σιγά εκείνα τα πρωινά, γιατί στο λέω, η παγωνιά έρχεται κάθε χρόνο, χρόνια τώρα. Στο βιός μου να ορκιστείς, όταν ο μεσάζοντας έρχεται να κάνει παζάρια με τον ιδρώτα μου και με το γάλα του παιδιού μου.
Στην αγωνία μου να ορκιστείς που στα δεκαεπτά μου αρχίζω να μετρώ τα καρφιά που θα βάλω στην εργασιακή μου κάσα, σ’ αυτή που θα με χώσουν μόλις τελειώσω το σχολειό γιατί τα όνειρα, μου είπαν οι παλιοί, είναι γι’ αυτούς που στο τέλος νικιούνται.
Σε μένα να ορκιστείς που μου βγάλαν τα σωθικά μου αφού τα χημικά από την βιομηχανία τα είχαν λιώσει. Αναπηρική σύνταξη στα 42. Στα μωρά μου να ορκιστείς που το μέλλον τους έγινε «φακελάκια» στο ΕΣΥ.
Σε μένα να ορκιστείς που όταν εσύ θα παίρνεις τον πρωινό σου καφέ εγώ θα έχω γυρίσει στο σπίτι με μισή φραντζόλα ψωμί και ένα πάκο απλήρωτος λογαριασμούς. Με ταμείο ανεργίας θα πορευτώ από τα 50 μου μέχρι το τέλος. Έκανα και κάτι εξτραδάκια μοιράζοντας τα ψηφοδέλτιά σου αυτές τις ημέρες. Στο ξημέρωμά μου να ορκιστείς που δε με θέλει ούτε η ζωή, ούτε ο θάνατος.
Στον δικό μου Θεό να ορκιστείς, γιατί ο δικός σου, κοντά δύο αιώνες τώρα, έχει γίνει ο κατήγορός μου, ο τιμωρός μου, ο εχθρός μου».

Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πισήναπιμετο του Κμτρπιαίζ δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμέτενα τα γταμάμρα σε μια λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και μροπετίε να δαβαιάεστε τις λιεξές χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά τη λξέη σαν σνύλοο.
Ατίπτσυεο, ε;

Και τώρα τι κάνουμε; Τίποτε. Έχουμε παγώσει όλοι και παρακολουθούμε όλα να γκρεμίζονται τριγύρω μας. Ισοπεδωμένα όνειρα, πρώην υψηλοί στόχοι και το κεραμίδι που είχαμε βάλει πάνω από το κεφάλι μας έχει αρχίσει την κάθοδο και αργά ή γρήγορα θα μας συνθλίψει. Δεν υπάρχουν οικονομικές αναλύσεις, ούτε πολιτικές διεξόδου. Πάνε αυτές οι μέρες. Έφυγαν ανεπιστρεπτί. Όσο για κείνα τα χρόνια που τα βάλαμε ενέχυρο σε μία χώρα, που από πείσμα πιστέψαμε, δεν αγοράζονται πλέον ούτε για μία τρύπια δεκάρα.
Όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε αλλά πια δεν έχουμε τα κουράγια να τους στήσουμε στον τοίχο διότι ακόμη και ο τοίχος των εκτελέσεων των εκτελεστών μας, δόθηκε αντιπαροχή. Μας τον πήραν και αυτόν για να μην έχουμε ούτε καν την ελπίδα της τελικής δικαίωσης. Να πούμε ότι χάσαμε αλλά κάποιοι θα πληρώσουν την πληρωμένη ήττα μας.
Και τώρα τι κάνουμε λοιπόν; Το μαύρο χρήμα καλά κυλάει στις τσέπες όπως κυλούσε πάντα. Οι θυρίδες των πολιτικών και των λαμογιών δεν θα ανοίξουν ποτέ. Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο τελικά κόστισαν σε τρεις γενιές Ελλήνων τα κουστούμια και τα γούστα του χειρότερου συρφετού πολιτικών και εμπλεκομένων παγκοσμίως. Πάντως σίγουρα πιο ακριβά από τα γούστα του κάθε μονάρχη που πέρασε από αυτή την χώρα και από οποιαδήποτε άλλη. Πήραμε με ευκολία το χάπι με το όνομα "Δημοκρατία" ξεχνώντας ότι για να μπορεί αυτή να επιβιώσει θα έπρεπε τα κελιά των φυλακών να είναι μεσοτοιχία με τα έδρανα των βουλευτών. Έτσι ορίζεται η Δημοκρατία: Το λάθος πληρώνεται. Αντί όμως κελιών βάλαμε πλάτη για να χτιστούν κομματικά γραφεία και πουλήσαμε την συνείδηση για μία νύχτα στα μπουζούκια.
Το σπίτι που φτιάξαμε έστεκε χρόνια πάνω σε ρέμα. Ένα υπόγειο ποτάμι κυλούσε όσο κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε ότι την επόμενη μέρα ίσως εμείς να ορίζαμε τις ζωές των διπλανών μας, όπως το κωλόπαιδο που έγινε ξαφνικά και από το πουθενά υπουργός. Πέφτει πλέον το σπίτι και έξω δε μπορείς να βγεις. Είναι σαν να σε περικλείει ωκεανός. Ίσως κουτσά- στραβά να την βγάλεις και φέτος. Λίγο λαμογιά, λίγο πονηριά, λίγο κανένας γνωστός….κάτι θα βρεις να κάνεις. Αλλά τα όνειρα για το μέλλον και για αυτά που σκόπευες να εισπράξεις, έχοντας δώσει το μερίδιο σου χρόνια τώρα, ξέχασέ τα. Γενικώς πρέπει να ξεχάσεις ότι είσαι πολίτης μιας χώρας γιατί αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, ένας ραγιάς ήσουν πάντα και ως ραγιάς θα πεθάνεις.
Τίποτε ποτέ δεν ήταν δικό σου. Νοίκιαζες ένα κομμάτι δήθεν εθνικής συνείδησης και το έκανες και σημαιάκι ανεβαίνοντας 5 εκατοστά από το έδαφος σε φαμφάρες και εθνικές εορτές, σαν να ήταν δική σου αυτή η γη. Δεν ήταν όμως. Νοικιασμένη την είχες εσύ και δυστυχώς, από ό,τι δείχνει η κρυμένη αλλά πραγματική ιστορία, νοικιασμένη την είχαν και οι αναλώσιμοι πρόγονοί σου.

simplemanposts.blogspot.com

Εδώ και πολύ καιρό έχει δημιουργηθεί ένα σοβαρό θέμα στην ελληνική κοινωνία, το οποίο αφορά την ενσωμάτωση των μεταναστών. Το κάθε κόμμα έχει τις δικές τους προτάσεις και θεωρίες, ο καθένας από μας έχει μια διαφορετική γνώμη επί του θέματος, κάθε τόσο έχουμε και μια καινούργια κόντρα και δύο ολόφρεσκες πορείες (έτσι πάνε οι πορείες, δυο-δυο σαν τους Χιώτες, μόνο που οι Χιώτες δε σκοτωνόντουσαν μεταξύ τους) - εν συντομία, γίνεται της επί χρήμασι διδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Τη δική μου άποψη την έχω ήδη εκφράσει και θα την εκφράσω ξανά στη συνέχεια. Οπότε ας το πάρουμε λίγο στην πλάκα το θέμα, μπας και χαλαρώσουμε λίγο.

Η βασική ιδέα για το τι θα γίνει με τους μετανάστες είναι ότι αυτοί, αν έχουν συμπληρώσει κάποια χρόνια διαμονής στην Ελλάδα και αν το επιθυμούν και αν δεν έχουν κάποια κολλητική ασθένεια και αν δεν έχουν ληστέψει καμιά γιαγιά και αν δεν έχουν στο μεταξύ σκοτωθεί σε κάποιο εργατικό ατύχημα, θα μπορούν να περάσουν από ένα είδος εξέτασης και, αν πετύχουν, θα αποκτούν την ελληνική υπηκοότητα.

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να παρατηρήσω ότι, όντας Έλληνας εδώ και κάτι χρόνια, δεν μπορώ να βρω έναν καλό λόγο που κάποιος που δε γεννήθηκε Έλληνας να θέλει να γίνει Έλληνας - τι, επειδή αγαπάει τόσο πολύ την αποσυντεθειμένη Αθήνα; Επειδή θαυμάζει τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε εδώ πριν από 2.500 χρόνια; Επειδή νιώθει ασφάλεια με τη σταθερή οικονομία της χώρας; Επειδή του αρέσει να βλέπει ειδήσεις στο Mega με τον Πρετεντέρη και την Τρέμη; Δεν ξέρω, δε βρίσκω κάτι. Γι'αυτό και πραγματικά λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται σε τόσο τραγική κατάσταση, ώστε να έχουν ανάγκη την ελληνική υπηκοότητα για να τη βελτιώσουν.

Ωστόσο, άμα θέλουν να γίνουν Έλληνες, ποιος έχει το δικαίωμα να τους εμποδίσει; Κανείς, αρκεί να αποδείξουν ότι δεν είναι κατάσκοποι από τις γύρω χώρες που μας επιβουλεύονται και θέλουν να "μαυρίσει ο τόπος" μας για να επωφεληθούν και να μας εξολοθρεύσουν, αλλά απλοί άνθρωποι που βγάζουν τίμια το ψωμί τους και έχουν ενδιαφερθεί όλα αυτά τα χρόνια να μάθουν κάτι παραπάνω για την Ελλάδα από το "μαλάκα".

Αυτό το "τεστ", λοιπόν, στο οποίο θα δοκιμάζονται οι υποψήφιοι Έλληνες, θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι αυτοί που "περνάνε" θα μπορέσουν να συμπεριφέρονται ως πραγματικοί και αυθεντικοί Έλληνες στην καθημερινή τους ζωή. Έτσι, προτείνω τον εξής τρόπο εξέτασης: Μια σειρά δοκιμασιών σχετικών με την ελληνική ιστορία, τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική καθημερινότητα, που θα αξιολογούνται με ένα κλασικό point system, και μόνο όποιος συγκεντρώνει τους απαραίτητους πόντους θα επιβραβεύεται με την πολυπόθητη υπηκοότητα.

Οι δοκιμασίες θα είναι οι εξής:

1α (για άνδρες). Απαγγείλατε τους 23 παίκτες που συμμετείχαν στην αποστολή της Εθνικής Ελλάδος που κατέκτησε το Euro 2004 στην Πορτογαλία. (1 πόντος για κάθε σωστή απάντηση)

1β (για γυναίκες). Απαγγείλατε όλες τις συμμετοχές της Ελλάδας στη Eurovision τα τελευταία 23 χρόνια, καθώς και τις θέσεις που κατέλαβαν στις αντίστοιχες διοργανώσεις. (1 πόντος για κάθε σωστή απάντηση)

2α (για άνδρες). Εξηγήστε με δικά σας λόγια σε μια παράγραφο 250 λέξεων τους λόγους για τους οποίους ο θρίαμβος της Εθνικής Ελλάδος στο Euro απέδειξε το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. (20 πόντοι)

2β (για γυναίκες). Εξηγήστε με δικά σας λόγια σε μια παράγραφο 250 λέξεων τους λόγους για τους οποίους ο θρίαμβος της Έλενας Παπαρίζου στη Eurovision απέδειξε το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. (20 πόντοι)

3. Παρασκευάστε έναν τέλειο παραδοσιακό ελληνικό φραπέ. (10 πόντοι)

4. Παρακολουθήστε 8 εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου στη σειρά. (1 πόντος για κάθε εκπομπή που αντέχουν να δουν, 2 αν δεν ξεράσουν)

5. Ποιο είναι το λεγόμενο "εθνικό διαζύγιο"; Πότε εκδόθηκε η ανακοίνωση; Ποια είναι τα ονόματα των παιδιών; Πόσα χρόνια κράτησε ο γάμος; Ποιοι ήταν οι κουμπάροι; (15 πόντοι)

6. Ένας Έλληνας πολιτικός παίρνει μίζα 15% από μία εταιρεία για να έχει ευνοϊκή μεταχείριση στη χώρα. Αν η εταιρεία επενδύει συνολικά 20.000.000 ευρώ, να βρείτε το ποσό που καταλήγει στις τσέπες του πολιτικού. (15 πόντοι)

7. Αναφέρατε όλους τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου, με χρονολογική και αλφαβητική σειρά. (αυτή η δοκιμασία είναι off the record, αλλά όποιος την απαντήσει αποκτά αυτόματα την ελληνική υπηκοότητα, καθώς και έδρα βουλευτή με το ΛΑΟΣ)

8. Επιλέξτε το αγαπημένο σας ελληνικό καψουροτράγουδο και γράψτε τους στίχους του. (15 πόντοι, που διπλασιάζονται αν ο υποψήφιος το τραγουδήσει)

9. Σε μια παράγραφο 250 λέξεων, περιγράψτε πόσο χάλια είναι η κατάσταση στη χώρα από την οποία ήρθατε, και πόσο υπέροχη είναι η Ελλάδα σε σχέση με αυτήν. (25 πόντοι)

10. Να κάνετε χρονική αντικατάσταση στα ρήματα: Γαμώ, Βαριέμαι, Νυστάζω. Το ίδιο να κάνετε και για τη φράση "το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο". (5 πόντοι για κάθε χρονική αντικατάσταση)

11. Αναφέρατε όσες ελληνικές βρισιές γνωρίζετε. (1 πόντος για κάθε βρισιά)

12. Εξηγήστε με δικά σας λόγια γιατί το τάβλι είναι το εθνικό μας άθλημα. Ποιες πτυχές του Έλληνα αναδεικνύει; Ποιους μύες γυμνάζει; (10 πόντοι)

13. Βρίσκεστε πρώτο τραπέζι πίστα σε ένα μπουζουξίδικο, όπου το κάθε πανέρι με γαρύφαλα ζυγίζει 120 γραμμάρια. Αν η απόσταση που σας χωρίζει από τον/την τραγουδιστή/τρια είναι 50 εκατοστά, να υπολογίσετε (σε newton) τη δύναμη F με την οποία πρέπει να πετάξετε το πανέρι για να καταλήξει στο δόξα πατρί του/της. Δίνεται γωνία ρίψης φ = 45 μοίρες. (20 πόντοι)

14. Να αναπτύξετε σε μία έκθεση ιδεών τις απόψεις σας πάνω στο εξής θέμα: "Με ποιον τρόπο τα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων καθιστούν περήφανους εμάς ως συνεχιστές τους; Τι έχετε να απαντήσετε στους ανθέλληνες που αμφισβητούν την ιστορική συνέχεια;" (50 πόντοι)

15. Πότε έγινε η Καταστροφή της Σμύρνης; Ποιος είπε το "ΌΧΙ" στους Ιταλούς το 1940; Πότε έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου; Ποιος είπε (πρώτος) την περίφημη φράση "δυστυχώς επτωχεύσαμε"; Πότε μπήκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ; (1 πόντος για κάθε σωστή απάντηση - σιγά μην ασχοληθούμε με τόσο ανούσιες ερωτήσεις)

Το όριο για να περάσει κανείς την εξέταση θα είναι οι 200 πόντοι. Όσοι δεν καταφέρουν να περάσουν, θα μπορούν να επιχειρήσουν να "λαδώσουν" την επιτροπή, αποδεικνύοντας έτσι το πόσο βαθιά έχουν μπει στην ελληνική νοοτροπία και κερδίζοντας επιπλέον 50 πόντους.

Ποιος είπε ότι οι Έλληνες "γεννιούνται και δε γίνονται"; Μια χαρά γίνονται! Εύκολο δεν είναι;

http://www.lifo.gr/

Τα Επτά Θαύματα του Κόσμου

(η τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου) είναι ευρέως γνωστά σαν καταπληκτικές κατασκευές της κλασσικής αρχαιότητας.



Ο τελευταίος γνωστός κατάλογος που τα περιλαμβάνει δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. από τον Αντίπατρο της Σιδώνος.

Βασίζεται σε δημοφιλή βιβλία περιηγητών της εποχής και περιλαμβάνει ότι κατασκευές ευρίσκονται γύρω από την λεκάνη της Μεσογείου.

1. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας

2. Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας

3. Ο Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο

4. Το Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία

5. Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού

6. Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας

7. Ο Κολοσσός της Ρόδο

1. "Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ"

Η γιγάντια αυτή πυραμίδα είναι το πιο παλιό από τα εφτά θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, αλλά και το μόνο που διατηρείται μέχρι σήμερα. Τότε που έγινε ήταν η πιο ψηλή κατασκευή που υπήρχε στη γη και διατήρησε αυτήν την πρωτιά για 4.000 χρόνια.
ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ Η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε για να γίνει ο τάφος του Χούφου, που εμείς τον ξέρουμε ως "Χέοπα". Ήταν ένας από τους φαραώ, τους βασιλιάδες δηλαδή της αρχαίας Αιγύπτου. Ο τάφος ολοκληρώθηκε γύρω στο 2580 π.Χ. Αργότερα κατασκευάστηκαν στην Γκίζα κι άλλες δυο πυραμίδες, η μια για το γιο και η άλλη για τον εγγονό του Χέοπα, καθώς και μικρότερες για τις βασίλισσες γυναίκες τους. Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ
Οι πυραμίδες βρίσκονται στο αρχαίο νεκροταφείο της Γκίζας, στην απέναντι όχθη του Νείλου από το Κάιρο. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι για την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα, χρειάστηκαν 20 χρόνια και εργάστηκαν κάπου 100.000 άνθρωποι. χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 2 εκατομμύρια ογκόλιθοι, βάρους 2,5 τόνων ο καθένας. Ο εργάτες τους μετέφεραν χρησιμοποιώντας κεκλιμένα επίπεδα, μοχλούς,, κυλίνδρους και στη συνέχεια τους προσάρμοζαν χωρίς να χρησιμοποιούν κονίαμα. ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟΣ ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΣ
Όταν τελείωσε το κύριο μέρος της πυραμίδας έμοιαζε με σκάλα. Στη συνέχεια αυτά τα σκαλοπάτια τα κάλυψαν με κύβους από άσπρο ασβεστόλιθο, που κόπηκαν έτσι που να σχηματίζουν μια γυαλιστερή επιφάνεια. Ταίριαξαν τόσο καλά που δε χωρούσε ανάμεσά τους να μπει μια λάμα μαχαιριού. Το τελικό ύψος της οικοδομής έφτασε τα 147 μέτρα. Κάθε πλευρά της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας έχει 230 μέτρα! Καλύπτει μια έκταση πιο μεγάλη από 9 γήπεδα ποδοσφαίρου. Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ
Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μετά το θάνατο όφειλαν να φροντίζουν το σώμα του νεκρού, ώστε το πνεύμα του να επιβιώσει. Αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα, κάλυπταν το υπόλοιπο σώμα με άλατα και το τύλιγαν με γάζες. Το σώμα γινόταν μια μούμια. Μετά έθαβαν τη μούμια μαζί με ρούχα, τρόφιμα, κοσμήματα και άλλα χρήσιμα πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή. Η μούμια του Χέοπα τοποθετήθηκε σε έναν ταφικό θάλαμο μέσα στην πυραμίδα.

Οι πυραμίδες της Γκίζας όπως σώζονται σήμερα. Η τρίτη στο βάθος είναι του Χέοπα και η μεγαλύτερη. Οι πυραμίδες φτιάχτηκαν με στρώματα πέτρινων ογκόλιθων. Κάθε στρώμα ήταν λίγο πιο μικρό από το προηγούμενο.





2. "ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ"


Οι Κρεμαστοί Κήποι, όπως τους φανταζόμαστε
από τις περιγραφές αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας ήταν το πλέον ξακουστό αξιοθέατο αυτής της πόλης. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ευρήματα που ίσως ήταν μέρος των Κήπων, αλλά υπάρχουν επιφυλάξεις. Την ύπαρξη τους τη γνωρίζουμε από περιγραφές ανθρώπων που τους είχαν δει την αρχαία εποχή. Ο ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΜΥΤΙΣ
Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς περιγράφουν ότι οι Κήποι κατασκευάστηκαν γύρω στο 600 π.Χ. με διαταγή του Ναβουχοδονόσορα του Β'. Η Βαβυλώνα ήταν κτισμένη στις όχθες του Ευφράτη, στα νότια της Βαγδάτης, της σημερινής πρωτεύουσας του Ιράκ. Λέγεται ότι ο βασιλιάς έδωσε εντολή να γίνουν οι κρεμαστοί κήποι γιατί η νεαρή βασίλισσα Άμυτις, που καταγόταν από την ορεινή Περσία, νοσταλγούσε την πατρίδα της. ΥΔΡΕΥΟΜΕΝΕΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΔΕΣ
Οι Κρεμαστοί Κήποι κατασκευάστηκαν μάλλον κοντά στον ποταμό Ευφράτη. Αποτελούνταν από διαδοχικές αναβαθμίδες, όπου η ψηλότερη πρέπει να είχε 40 μέτρα ύψος. Εκεί φύτρωνε κάθε είδος δέντρου και φυτού, που μεταφέρθηκαν με βοϊδάμαξες από κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας. Ανάμεσά τους υπήρχαν συκιές, αμυγδαλιές, καστανιές, ροδιές, τριανταφυλλιές, νούφαρα, και αρωματικοί θάμνοι. Υπήρχε ένα πολύ καλό υδρευτικό σύστημα που τροφοδοτούσε συνεχώς τα φυτά με νερό από τον Ευφράτη. Το νερό του συστήματος το αντλούσαν με δοχεία που τα ανέβαζαν με τα χέρια τους ή με μάγγανο οι δούλοι! Στη συνέχεια το νερό κατέβαινε στις πιο χαμηλές αναβαθμίδες από αυλάκια και τεχνικούς καταρράκτες, διατηρώντας το έδαφος πάντα υγρό.





"3. "Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΗΝ ΈΦΕΣO

Ο Κροίσος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας, μιας περιοχής της Μικράς Ασίας. Ήταν γνωστός για τα πολλά πλούτη του. Το 560 π.Χ. πρόσταξε να χτίσουν έναν μεγαλοπρεπή ναό στην Έφεσο. Λέγεται πως την ελληνική αυτή πόλη την έχτισαν οι Αμαζόνες. Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ ΝΑΟΣ
Ο Κροίσος αποφάσισε να χτίσει το ναό προς τιμήν της Θεάς Άρτεμης, που ήταν η Θεά της Σελήνης και προστάτιδα των άγριων ζώων και των κοριτσιών. Ο ναός κτίστηκε από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, υλικά που μεταφέρθηκαν από γειτονικούς λόφους. Κάπου 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού. Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα. Οι τεράστιοι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν εκεί με τροχαλίες και συνδέθηκαν με μεταλλικούς πείρους. Μετά την ολοκλήρωση της οροφής καλλιτέχνες διακόσμησαν το κτίριο με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις. Στη μέση του ναού υπήρχε το μαρμάρινο άγαλμα της Άρτεμης. Ο ναός υπήρξε από τους μεγαλύτερους του κλασικού κόσμου, πολύ μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα που χτίστηκε αργότερα στην Αθήνα. Η βάση των θεμελίων του είχε μήκος 131 μέτρα και πλάτος 79 μ. ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Διακόσια χρόνια αργότερα, το 356 π.Χ. ο ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά. Τη φωτιά την έβαλε κάποιος Ηρόστρατος, που θέλησε με τον τρόπο αυτό να γίνει διάσημος. Κατά σύμπτωση, την ημέρα της καταστροφής του ναού, γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αργότερα, ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε την Έφεσο και έδωσε διαταγής να οικοδομηθεί και πάλι ο ναός, στην ίδια θέση. Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Ο ναός του Αλέξανδρου επέζησε μέχρι τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Με το πέρασμα του χρόνου η λάσπη κατέκλυσε το λιμάνι της Εφέσου και η πόλη κατάντησε ασήμαντη! Οι Γότθοι λεηλάτησαν στη συνέχεια το ναό και οι πλημμύρες ολοκλήρωσαν την καταστροφή Σήμερα ό,τι απομένει από το ναό στη Έφεσο είναι λίγοι ογκόλιθοι των θεμελίων και ένας μόνο αναστηλωμένος κίονας!

Στη φωτογραφία φαίνεται ο μοναδικός αναστηλωμένος κίονας που υπάρχει σήμερα. Απομένουν όμως πολλά άλλα ερείπια της ένδοξης πόλης, ένα θέατρο, μια βιβλιοθήκη, λουτρά και πολλά άλλα δημόσια κτίρια. Ο ναός της Άρτεμης, όπως έπρεπε να ήταν το 600 π.Χ. Είχε 120 κίονες από μάρμαρο, ενώ ήταν διακοσμημένος με πολύ όμορφα γλυπτά.







4. "ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ"

Πριν από 3000 χρόνια η Ολυμπία αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό θρησκευτικό κέντρο στη νοτιοδυτική Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Δια, τον βασιλιά των θεών, και τον τιμούσαν εδώ σε τακτά χρονικά διαστήματα με πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις. Οι τελευταίες περιλάμβαναν και αθλητικούς αγώνες. Οι πρώτοι ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν το 776 π.Χ. από τότε και επί 1100 χρόνια, οι αγώνες γινόταν κάθε 4 χρόνια. Στη διάρκειά τους σταματούσαν οι πόλεμοι.
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ
Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα οι πολίτες της Ολυμπίας αποφάσισαν να οικοδομήσουν έναν ναό για να τιμήσουν το Δία. Το μεγαλόπρεπο οικοδόμημα χτίστηκε ανάμεσα στα 466 και 456 π.Χ. Κατασκευάστηκε από λίθινους ογκόλιθους και συμπαγείς κίονες. Για λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του δεν υπήρχε άγαλμα του Δία, ώσπου αποφασίστηκε να γίνει κι αυτό. Ανατέθηκε στον περίφημο Αθηναίο γλύπτη Φειδία. Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ

Το άγαλμα του Δία, έργο του γλύπτη Φειδία, όπως το φανταζόμαστε σήμερα. Είχε ύψος 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε στην οροφή του ναού. Ήταν φτιαγμένο από φύλλα χρυσού και από ελεφαντόδοντο!

Η γλύπτης Φειδίας, ήδη είχε φτιάξει άλλα δύο υπέροχα αγάλματα στην Αθήνα, της θεάς Αθηνάς. Στην Ολυμπία ο Φειδίας με τους συνεργάτες του αρχικά έφτιαξε μια ξύλινο κατασκευή προκειμένου να λειτουργήσει ως σκελετός του αγάλματος. Στη συνέχεια το κάλυψαν με πλάκες από ελεφαντόδοντο για να απεικονίσουν τη γυμνή επιδερμίδα του θεού και φύλλα χρυσού για τα ενδύματά του. Οι τεχνίτες κάλυψαν τις συνδέσεις τόσο καλά ώστε τα άγαλμα να δείχνει ενιαίο. Το άγαλμα ήταν τοποθετημένο πάνω σε θρόνο με ένθετες διακοσμήσεις από έβενο και πολύτιμους λίθους. Όταν ολοκληρώθηκε το ύψος του ήταν 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε σχεδόν στην οροφή του ναού. Έδινε την εντύπωση πως αν σηκωνόταν ο Ζευς όρθιος θα σάρωνε την οροφή! Στους τοίχους του ναού κατασκευάστηκαν εξέδρες προκειμένου οι επισκέπτες να θαυμάζουν από κοντά το πρόσωπο του θεού. Μετά την ολοκλήρωσή του, το 435 π.Χ. το άγαλμα αποτέλεσε τα επόμενα 800 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου.
Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Γύρω στο 40 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, πρόσταξε να μεταφερθεί το άγαλμα στη Ρώμη. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, όταν έφτασαν οι εργάτες για να το διαλύσουν, το άγαλμα έβγαλε ένα τόσο τρανταχτό γέλιο, ώστε σκόρπησαν από το φόβο τους. Αργότερα, το 391 μ.Χ. με την άνοδο του χριστιανισμού, οι Ρωμαίοι απαγόρευσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες κι έκλεισαν τους ελληνικούς ναούς. Στη συνέχεια το άγαλμα του Δία μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 462 μ.Χ. μια πυρκαγιά κατάστρεψε το ανάκτορο, όπου βρισκόταν το άγαλμα, με αποτέλεσμα να χαθεί οριστικά. Κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα η περιοχή της Ολυμπίας συγκλονίστηκε από σεισμούς. Ο ναός και το στάδιο καταστράφηκαν από κατολισθήσεις και πλημμύρες, ενώ η λάσπη κάλυψε ό,τι απέμεινε. Κάτω από τη λάσπη διατηρήθηκαν τα υπολείμματα , τα οποία ανακάλυψαν στην εποχή μας οι αρχαιολόγοι. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν τα ερείπια του ναού και τη θέση όπου βρισκόταν το άγαλμα.




5. "ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ"

Ο Μαύσωλος υπήρξε ηγεμόνας της Καρίας, υποτελής στην Περσική αυτοκρατορία, από το 377 μέχρι το 353 π.Χ. Πρωτεύουσα είχε την ελληνική πόλη της Ιωνίας, την Αλικαρνασσό. Διαδέχτηκε τον πατέρα του στο θρόνο, αλλά κατάφερε να αποτινάξει τον περσικό ζυγό. ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ
Ο Μαύσωλος, παντρεύτηκε την αδερφή του, την Αρτεμισία. Όταν απέκτησε πλούτο και δύναμη σχεδίασε έναν τάφο για τον ίδιο και τη βασίλισσα. Έναν τάφο τόσο μεγαλόπρεπο που θα θύμιζε ανά τους αιώνες, τη δόξα του. Ωστόσο, ο Μαύσωλος πέθανε πριν τελειώσει το έργο του, το οποίο ολοκλήρωσε η Αρτεμισία γύρω στο 350 π.Χ. Το όνομα Μαυσωλείο το πήρε από το ίδιο το όνομα του βασιλιά και το ίδιο έχει επικρατήσει να λέγεται ακόμη και σήμερα για κάθε κρατικό μεγαλόπρεπο τάφο π.χ. το Μαυσωλείο του Λένιν, στη Μόσχα.

ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΦΡΟΥΡΟΙ
Οι στάχτες του βασιλικού ζεύγους τοποθετήθηκαν μέσα σε χρυσά αγγεία στον ταφικό θάλαμο στη βάση του οικοδομήματος. Πέτρινοι λέοντες ανέλαβαν τη φύλαξη του θαλάμου. Επάνω από την ισχυρή πέτρινη βάση υψώθηκε ένα κτίσμα, όμοιο με αρχαίο ελληνικό ναό, περιζωμένο από κίονες και αγάλματα. Στην κορυφή του κτιρίου υπήρχε μια κλιμακωτή πυραμίδα και επάνω σ' αυτήν, σε ύψος 43 μέτρων από το έδαφος, στήθηκε το άγαλμα ενός άρματος, που το έσερναν άλογα. Μέσα στο άρμα υπήρχαν ίσως τα αγάλματα του βασιλιά και της βασίλισσας. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ

Δεκαοχτώ αιώνας αργότερα ένας φοβερός σεισμός κατάστρεψε το Μαυσωλείο. Το 1489, χριστιανοί Ιππότες του Αγίου Ιωάννου, πήραν τα υλικά προκειμένου να οικοδομήσουν το γειτονικό φρούριο. Ορισμένα τείχη του φρουρίου χτίστηκαν από πράσινους ογκόλιθους που κάποτε πλαισίωναν το κύριο τμήμα του Μαυσωλείου. Μερικά χρόνια αργότερα οι Ιππότες ανακάλυψαν τον ταφικό θάλαμο του Μαύσωλου και της Αρτεμισίας. Αλλά μια νύχτα τον άφησαν αφύλαχτο, με αποτέλεσμα να τον λεηλατήσουν οι πειρατές και να αρπάξουν όσα χρυσά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα υπήρχαν. ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ
Πέρασαν άλλα 300 χρόνια μέχρι να ερευνήσουν την περιοχή οι αρχαιολόγοι. Ανέσκαψαν τμήμα των θεμελίων του Μαυσωλείου και βρήκαν αγάλματα και άλλα γλυπτά που διατηρήθηκαν ανέπαφα. Ανάμεσά τους εντόπισαν και μεγάλα αγάλματα, τα οποία ίσως παρίσταναν το βασιλέα και τη βασίλισσα. Το 1857 τα μετέφεραν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου κι εκεί βρίσκονται ακόμη. Τα τελευταία χρόνια έγιναν κι άλλες ανασκαφές κι έτσι σήμερα λίγες πέτρες θυμίζουν τη δόξα του Μαυσωλείου της Αρχαίας Αλικαρνασσού.







6. "Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ"



Κατά τον τρίτο π.Χ. αιώνα κατασκευάστηκε ένας φάρος προκειμένου να καθοδηγεί τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αντανακλούσε τη λάμψη μιας μεγάλης φωτιάς ενώ την ημέρα ύψωνε στον ουρανό μια μεγάλη στήλη καπνού. Αυτός ήταν ο πρώτος φάρος στον κόσμο και παρέμεινε στη θέση του για 1500 χρόνια.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΦΑΡΟΣ

Το οικοδόμημα χτίστηκε πάνω σ' ένα νησάκι που λεγόταν Φάρος, εμπρός από τη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Την περίφημη αυτή πόλη έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Δεινοκράτη, όταν κατέλαβε την Αίγυπτο. Το οικοδόμημα πήρε το όνομα του νησιού. Χρειάστηκαν μάλλον 20 χρόνια ώσπου να χτιστεί και ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. επί βασιλείας του Πτολεμαίου του Β'. Το κτίριο του φάρου ήταν έργο του αρχιτέκτονα Σωστράτη.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΡΓΟΙ

Το φάρο τον αποτελούσαν τρεις μαρμάρινοι πύργοι, χτισμένοι επάνω σε ένα θεμέλιο από πέτρινους ογκόλιθους. Ο πρώτος πύργος ήταν τετράπλευρος και περιείχε διαμερίσματα για τους εργάτες και τους στρατιώτες. Από επάνω υπήρχε ένας δεύτερος οκταγωνικός με σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο που οδηγούσε στον τελευταίο πύργο.

ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΩΣ
Ο τελευταίος Πύργος είχε σχήμα κυλίνδρου και στο εσωτερικό του έκαιγε η φωτιά που οδηγούσε τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι. Από επάνω του υπήρχε το άγαλμα του Διός Σωτήρος. Το συνολικό ύψος του φάρου ήταν 117 μέτρα. ΤΟ ΣΤΙΛΠΝΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Για τη συντήρηση της φωτιάς χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες καυσίμων. Την τροφοδοτούσαν με ξύλα, που μετέφεραν χάρη στο σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο άλογα και μουλάρια. Πίσω από τη φωτιά υπήρχαν φύλλα ορείχαλκου που αντανακλούσαν τη λάμψη προς τη θάλασσα. Τα πλοία μπορούσαν να τη διακρίνουν από 50 χιλιόμετρα μακριά. Κατά το δωδέκατο αιώνα το λιμάνι της Αλεξάνδρειας γέμισε από λάσπη και τα πλοία έπαψαν να το χρησιμοποιούν. Ο φάρος έπεσε σε αχρηστία. Ενδεχομένως τα φύλλα του ορειχάλκινου κάτοπτρου αποσπάστηκαν κι έγιναν νομίσματα. Κατά το δέκατο τέταρτο αιώνα ένας σεισμός κατάστρεψε το φάρο. Μερικά χρόνια αργότερα οι Μουσουλμάνοι χρησιμοποίησαν τα υλικά του για την κατασκευή ενός οχυρού. Το οχυρό αυτό ανακατασκευάστηκε και παραμένει ακόμη στη θέση του πρώτου φάρου στον κόσμο.







7. "Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ"



Ο Κολοσσός υπήρξε ένα γιγάντιο άγαλμα στημένο στο λιμάνι της Ρόδου. Κατά την αρχαιότητα οι Ρόδιοι επιδίωκαν μόνιμα να διαφυλάσσουν την ανεξαρτησία τους, να ασκούν το εμπόριο και να μη συμμετέχουν στους πολέμους των άλλων ελληνικών πόλεων. Παρόλα αυτά κατακτήθηκαν αρκετές φορές.

Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ

Κατά τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα σι Ρόδιοι γιόρτασαν μια μεγάλη νίκη. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, αφού πολιόρκησε επί ένα χρόνο την πόλη τους, τελικά αναγκάστηκε να φύγει και να αφήσει πίσω του ένα μεγάλο μέρος από τον εξοπλισμό του. Οι Ρόδιοι αποφάσισαν να πουλήσουν τον εξοπλισμό του Δημήτριου και με τα χρήματα να στήσουν ένα υπέροχο άγαλμα προς τιμή του θεού Ήλιου που τους προστάτευε.

ΤΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ

Δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς ήταν το άγαλμα ούτε σε ποιο σημείο το έστησαν. Ξέρουμε πάντως ότι κατασκευάστηκε από ορείχαλκο και είχε ύψος 33 μέτρα. Το σχεδίασε ο Αρχιτέκτονας Χάρης και χρειάστηκε 12 ολόκληρα χρόνια για την ολοκλήρωσή του.

ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Το ορειχάλκινο περίβλημα στερεώθηκε επάνω σε ένα σιδερένιο σκελετό. Το άγαλμα ήταν κούφιο στο εσωτερικό και καθώς προχωρούσε η κατασκευή του οι εργάτες γέμιζαν τα κενά με βαριές πέτρες προκειμένου να διασφαλίσουν τη σταθερότητά του. Ο Κολοσσός ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. Για πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι ακούγοντας για τον Κολοσσό, νόμιζαν πως στεκόταν επάνω από την είσοδο του λιμανιού της Ρόδου με τα πόδια ανοιχτά, όπως στην απέναντι ζωγραφιά. Όμως πρακτικά αυτό ήταν αδύνατο, διότι η είσοδος του λιμανιού της Ρόδου είχε πλάτος κάπου 400 μέτρα και ο Κολοσσός δεν ήταν τόσο... κολοσσιαίος! Τα κείμενα μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι βρισκόταν μάλλον στο κέντρο της πόλης και κοιτούσε προς τη θάλασσα και το λιμάνι.

Η ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΣΥΝΤΡΙΒΗ

Γύρω στο 226 π.Χ., δηλαδή λιγότερο από πενήντα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ο Κολοσσός έπεσε. Τον συγκλόνισε ένας σεισμός και τον έκοψε από τα γόνατα. Ένας χρησμός συμβούλεψε τους Ρόδιους να μην τον ξαναστήσουν κι έτσι τον άφησαν πεσμένο στο έδαφος Παρέμεινε στη θέση αυτή για 900 χρόνια και πολλοί επισκέπτες είδαν το πεσμένο άγαλμα του θεού Ήλιου. Το 654 μ.Χ. ένας Σύρος πρίγκιπας κατέλαβε τη Ρόδο και απογύμνωσε το άγαλμα από τις ορειχάλκινες πλάκες. Λέγεται ότι τις μετέφερε στη Συρία χρησιμοποιώντας 900 καμήλες. Ο ορείχαλκος πουλήθηκε στους εμπόρους που μάλλον τον έλιωσαν και τον έκοψαν σε νομίσματα.

Σ’ ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό, τα πάντα έχουν νεκρωθεί λόγω της κρίσης.

Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο.

Ο καιρός περνά μέσα σ’ αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα ώσπου, ύστερα από έναν μήνα που όλοι βαράνε μύγες, έρχεται επιτέλους κάποιος τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.

Ο ξενοδόχος τού λέει την τιμή και την έκπτωση κι εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ.

Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιό του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 ευρώ.

Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.

Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και σπεύδει στο μπουρδελάκι να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες ώρες άγριου, απύθμενου σεξ που πέρασαν μαζί.

Εκείνη με τη σειρά της δίνει τα 100 ευρώ στον ξενοδόχο για τις βραδιές που χρησιμοποίησε με πίστωση τα δωμάτιά του για τους πελάτες της.

ΜΟΛΙΣ η επί χρήμασι εκδιδομένη άφησε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατεβαίνει ο τουρίστας από το δωμάτιό του και λέει στον ξενοδόχο ότι τελικά άλλαξε γνώμη και θα φύγει απ’ το χωριό.

Ο ξενοδόχος τού δίνει πίσω τα 100 ευρώ που πήρε απ’ την πουτάνα, αφού έκαναν το γύρο του χωριού.

ΑΥΤΟ είναι ο σουρεαλισμός στην οικονομία.

Τελικά δεν υπήρξε καθόλου εισόδημα για το χωριό, τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη του χωριού ξεπληρώθηκαν! Μήπως κάπως έτσι θα μπορούσαμε να βγούμε από την κρίση;

Ανδρέας Ρουμελιώτης – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Χωρίς τροφή.. χωρίς νερό.. χωρίς εσώρουχα..» χωρίς όραμα και ελπίδα.. Κάποτε το μεγάλο όραμα, η «μεγάλη ιδέα» του γένους όπως την έλεγαν, ήταν επανάκτηση αυτών που μας πήραν οι Τούρκοι, με αποτέλεσμα την μικρασιατική και εθνική καταστροφή.. Πολύ αργότερα, η δεύτερη «μεγάλη ιδέα» του γένους ήταν η ένταξη στην Ευρώπη.. Τα τελευταία χρόνια δεσπόζει πλέον η τρίτη «μεγάλη ιδέα», η περιβόητη «σύγκλιση» με την Ευρώπη σε επίπεδο αμοιβών και γενικότερα σε επίπεδο ζωής.. Τυπικώς δηλαδή είμαστε μεν ενταγμένοι στη Ευρώπη, αλλά αντί να γίνουμε «Ευρωπαίοι» χάσαμε το «Ευρω» και απομείναμε με το «παίοι» ανά χείρας.. Και στα «παίοι» μας πραγματικά αν οι ανέραστοι αποικιοκράτες των Βρυξελλών και οι αδίστακτες αγορές (βλέπε κάτι καθίκια με γραβάτες) μας θεωρούν ως την πλέον αναξιόπιστη χώρα.. Το ζήτημα είναι ότι φτάσαμε να ζούμε με την ακρίβεια των Παρισίων και τους μισθούς των Βαλκανίων.. Ότι είμαστε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στη λαμογιά και τη διαφθορά.. Ότι αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη ζωή στα γήπεδα, στα σκυλάδικα και στα τηλεοπτικά πρωϊνάδικα.. Ότι εκεί που αγκομαχούσαμε και σερνόμασταν πίσω απ τη ζωή για να συγκλίνουμε με το επίπεδο της Ευρώπης, παίρνουμε πολλά (!) ουρλιάζουν οι Βρυξέλλες και οι λεγόμενες «αγορές».. Να περικοπούν οι μισθοί των 1150 Ευρώ! Οι συντάξεις των 600 Ευρώ!

Έστειλαν και κομισάριους για να μας ελέγξουν. Αυτές τις μέρες, η χώρα μας υφίσταται μια πρωτοφανή πολιτική ταπείνωση. Παρόμοια της είχε να ζήσει από τον καιρό της αμερικανικής επιτροπείας τότε που η χώρα έβγαινε λαβωμένη από πολέμους, εμφυλίους και καταστροφές.. Και υφίσταται αυτήν την ταπείνωση και πάλι τώρα που βγαίνει από τη μακρότερη συνεχή περίοδο ειρήνης, δημοκρατίας και ευημερίας.. Ευτυχώς όμως ρε πατριώτες.. Διαθέτουμε μια ..περήφανη κυβέρνηση που, όποτε αναλαμβάνει, κάνει πάντα ό,τι δεν μπόρεσε, αλλά και ό,τι δεν ήθελε να κάνει (και αυτό είναι το τραγικό) η βάρβαρη Δεξιά.. Μια κυβέρνηση «σοσιαλιστική» που, ως συνήθως, αντιμετωπίζει περήφανα και αγέρωχα τις προκλήσεις των Βρυξελλών και των καθικιών της αγοράς.. Ένα της ζητάνε να κάνει; Δύο κάνει εκείνη.. Σε τέσσερα χρόνια έπρεπε να μειώσει το έλλειμμα; Σε τρία θα το μειώσει εκείνη ανακοίνωσε περήφανα ο Γιώργος δίνοντας έτσι άλλη μια δυνατή γροθιά στους ανθέλληνες και στο κατεστημένο.. Πάλι καλά που δεν ζήτησαν αντί για τις συντάξεις να περικοπούν οι συνταξιούχοι..

Πάει και το όραμα της «σύγκλισης» με την Ευρώπη λοιπόν. Τώρα το μόνο που μας απομένει, αν θέλουμε να σωθούμε, είναι να καταναλώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε.. Είχαν στηρίξει την «ανάπτυξη» στον άκρατο καταναλωτισμό και οδηγηθήκαμε στην παγκόσμια κρίση. Τώρα προτείνουν πάλι τον καταναλωτισμό για την έξοδο από την κρίση. Να αγοράσουμε, να αγοράσουμε, να καταναλώσουμε, να καταναλώσουμε.. Για να σωθεί η αγορά και να δυστυχούν οι άνθρωποι.. Και όσο περισσότερο καταναλώνουμε τόσες περισσότερες αποδείξεις θα μαζεύουμε.. Μαζεύετε αποδείξεις με αυταπάρνηση και πατριωτικό ενθουσιασμό αδέλφια! Δεν πρόκειται για απλά χαρτάκια.. Μαζεύοντας αποδείξεις έχουμε επιτέλους και εμείς ένα σκοπό.. Έχουμε ένα όραμα.. Το όραμα των αποδείξεων ότι ζούμε και υπάρχουμε..

www.sofistis.wordpress.com

Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος, σαν όλοι τριγύρο
τα 'χουν χαμένα και φταίχτη σε κράζουν για τούτο.
Αν μπορείς να πιστεύεις σε σένα, σαν όλοι για σένα αμφιβάλλουν,
μα και ν' ανέχεσαι εσύ ν' αμφιβάλλον για σένα.
Αν μπορείς να προσμένεις, χωρίς ν' αποκάνεις ποτέ καρτερώντας.
Κι αν, σα σε μπλέξουνε ψεύτες, εσύ σε ψευτιές δεν ξεπέσεις.
Κι αν μισημένος, κρατείς την ψυχή σου κλεισμένη στο μίσος,
μα χωρίς και να δείχνεις ποτέ περισσή καλωσύνη
κι ουδέ πάρα πολύ συνετός στις κουβέντες σου να 'σαι.

Αν μπορείς να ονειρεύεσαι, δίχως ωστόσο να γίνεις
των ονείρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου.
Αν μπορείς ν' ανταμώνεις τον Θρίαμβο κ' είτε την Ήττα
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτούς ολοΐδια
Αν μπορείς να υποστείς μίαν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις,
διαστρεμμένη απ' αχρείους, να γίνει για βλάκες παγίδα.
Κι αν της ζωής σο το έργο, μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια,
και να σκύβεις ξανά, να το χτίζεις ξανά, με φθαρμένα εργαλεία.

Αν μπορείς να σωριάζεις μια στίβα τα κέρδη, το βιός σου,
και σε μια ζαριά να ρισκάρεις τα πάντα, μια κ' έξω,
και να χάνεις, και πάλιν ν' αρχίζεις απ' τ' άλφα,
δίχως ποτέ μια κουβέντα να πεις για τα κέρδη που πάνε.
Αν μπορείς ν' αναγκάσεις τα νεύρα, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλεύουν ακόμα για σε κι αφού σπάσουν, κι αφού παραλύσουν,
κι έτσι μπορείς να κρατήσεις ακόμα, σα μέσα σου πια δεν υπάρχει
τίποτα �ξον απ' τη θέληση που τους προστάζει: «Βαστάτε!».

Αν με τα πλήθη μιλώντας, φιλάξεις την πάσα αρετή σου.
Κι αν με Ρηγάδες παρέα, δεν χάσεις το νου σου.
Κι αν ούτε εχτροί, μα ούτε φίλοι ακριβοί, να σε πλήξουν μπορούνε.
Κι αν λογαριάζεις τους πάντες, αλλά και κανέναν περίσσια.
Και αν μπορείς να διατρέχεις στο κάθε λεφτό, που αδυσόπητο φεύγει.
όλο τον δρόμο που πρέπει να γίνεται μες στους εξύντα τους χτύπους,
τότε δική σου θα' ναι όλη η Γη, κι ό,τι μέσα της κλείνει,
και - τρανότερο! - τότε πια γένηκες ’ντρας, παιδί μου!

ραντυαρντ κιπλινγκ

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».

Η παραπάνω ρήση αποδίδεται στον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Ισοκράτη.
Η ρήση αυτή κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο, ενώ πρόσφατα έγινε και πρωτοσέλιδο σε μεγάλη εφημερίδα.
Είναι όμως έτσι; Ή είναι αυτή η ακριβής ρήση του Ισοκράτη;
Μάλλον όχι, ή για να ακριβολογούμε, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση…

Καθώς φαίνεται, μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, κάποιοι (ενδεχομένως με αγνά κίνητρα) παραποίησαν εν μέρει τα λεγόμενα του Ισοκράτη, θέλοντας να τα προσαρμόσουν στο γενικότερο κλίμα των ημερών κι αφού έγινε μια σχετική διασκευή-συρραφή προέκυψε το τελικό ρητό που έγινε πλέον διάσημο.
Παρ’ ότι το περιεχόμενο του διασκευασθέντος ρητού, δεν απέχει και πολύ ως προς την σημασία του και την έννοιά του, απ’ το πρωτότυπο, εν τούτοις θα πρέπει να γίνει σαφές, πως τέτοιο ρητό δεν υπάρχει σε ακριβή και πρωτότυπη μορφή.

Η αναφορά στην «αυτοκαταστρεφόμενη δημοκρατία», θεωρείται ότι γίνεται στην παράγραφο 18 του Αεροπαγιτικού λόγου του (ο οποίος αναφέρεται αποκλειστικά στην ανεπαρκή εφαρμογή του Πολιτεύματος και την διάλυση της κοινωνίας και της πολιτείας), όπου ο Ισοκράτης εξηγεί την κατάχρηση της ισότητας που συμβαίνει στην εποχή του, σε σύγκριση πάντα με τον καιρό του Σόλωνα και του Κλεισθένη:

Καίτοι πῶς χρὴ ταύτην τὴν πολιτείαν ἐπαινεῖν ἢ στέργειν τὴν τοσούτων μὲν κακῶν
αἰτίαν πρότερον γενομένην, νῦν δὲ καθ’ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν ἐπὶ τὸ χεῖρον
φερομένην; πῶς δ’ οὐ χρὴ δεδιέναι μὴ τοιαύτης ἐπιδόσεως γιγνομένης τελευτῶντες
εἰς τραχύτερα πράγματα τῶν τότε γενομένων ἐξοκείλωμεν;

Το οποίο μεταφράζεται σε:

Πως γίνεται να επαινούμε και να ευνοούμε αυτό το πολίτευμα που έγινε η αιτία
τόσων κακών και σήμερα φαίνεται να πηγαίνει προς το χειρότερο; Πως γίνεται να
μην φοβόμαστε ότι, αφού η κατάσταση πάει προς το χειρότερο, δεν θα καταντήσουμε
σε κατάσταση ακόμα πιο άσχημη από την εποχή εκείνη;

Και συνεχίζει ο Ισοκράτης στον Αρεοπαγιτικό λόγο του:

Οἱ γὰρ κατ’
ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστράφησαν πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν
τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς
ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’
ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ
παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα
καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας
ἐποίησεν.

Το οποίο μεταφράζεται σε:

τουΔιότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (αναφέρεται στην εποχή του Σόλωνα
και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να
θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να
εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν· ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει
τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την
παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει
ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους
τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους ς πολίτες καλύτερους και πιο
μυαλωμένους.

Η φράση «κατεχράσθη (η δημοκρατία) το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας»,
φαίνεται να «εκμαιεύεται» απ’ το:

Μέγιστον δ’ αὐτοῖς συνεβάλετο πρὸς τὸ
καλῶς οἰκεῖν τὴν πόλιν, ὅτι δυοῖν ἰσοτήτοιν νομιζομέναιν εἶναι, καὶ τῆς μὲν
ταὐτὸν ἅπασιν ἀπονεμούσης, τῆς δὲ τὸ προσῆκον ἑκάστοις, οὐκ ἠγνόουν τὴν
χρησιμωτέραν, ἀλλὰ τὴν μὲν τῶν αὐτῶν ἀξιοῦσαν τοὺς χρηστοὺς καὶ τοὺς πονηροὺς
ἀπεδοκίμαζον ὡς οὐ δικαίαν οὖσαν, τὴν δὲ κατὰ τὴν ἀξίαν ἕκαστον τιμῶσαν καὶ
κολάζουσαν προῃροῦντο καὶ διὰ ταύτης ᾤκουν τὴν πόλιν

Το οποίο μεταφράζεται σε:

Πάρα πολύ τους βοήθησε στην καλή διοίκηση της πόλης, ότι ενώ εθεωρείτο ότι
υπάρχουν δύο ισότητες, και η μία αποδίδει το ίσο σε όλους, η δε άλλη το πρέπον
στον καθένα, δεν αγνόησαν την χρησιμότερη ισότητα, αλλά αποδοκίμαζαν την ισότητα
εκείνη, η οποία έκρινε άξιους των ιδίων αμοιβών και τιμών τους φαύλους,
προτιμώντας εκείνη (την ισότητα) η οποία τιμά και τιμωρεί καθένα σύμφωνα με την
αξία του.

Η ιστορία που ακολουθεί, είναι φανταστική.

Ένας τύπος τού υποκόσμου, εισβάλλει σ’ ένα σπίτι, όπου βρίσκονται μια μητέρα με το νεογέννητο μωρό της. Ο κακοποιός βιάζει τη γυναίκα κι επειδή το μωρό κλαίει και κάνει φασαρία, το πυροβολεί στο κεφάλι, το σκοτώνει και σηκώνεται και φεύγει. Η μητέρα μη αντέχοντας το θέαμα του νεκρού παιδιού της, πηδάει απ’ το μπαλκόνι και αυτοκτονεί. Ο βιαστής-δολοφόνος, πάει στην πρώτη εκκλησία που βρίσκει μπροστά του, εξομολογείται τα αμαρτήματά του και κοινωνεί.

Που καταλήγουν τα τρία πρόσωπα της ιστορίας μετά τον θάνατό τους, σύμφωνα με την χριστιανική κοσμοαντίληψη;

Μωρό: Στην Κόλαση (αβάπτιστο).
Μητέρα: Στην Κόλαση (αυτόχειρ).
Δολοφόνος: Στον…Παράδεισο (μετανόησε!).

Οσο και αν ταλαιπωρείται, η Ελλάδα δεν πεθαίνει και προς την δόξα τραβά. Δρόμος δύσκολος, γεμάτος προβλήματα και σημαντικό κόστος σε χρήμα, χρόνο και έλλειψη υποδομών. Αν ακόμα δεν έγινε αντιληπτό, σήμερα η Ελλάδα δημιούργησε μια σημαντική ευκαιρία για το μέλλον. Τόσο σημαντική που μπορεί να δημιουργήσει απίστευτα μεγάλες προσδοκίες και να κλωτσήσει πολλά από τα προβλήματα της χώρας εκεί που πονάει.

Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε ότι θα στηρίξει την Ελλάδα και την Ελληνική οικονομία. Η δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Herman Van Rompuy, ήταν η εξής: “Euro area member states will take determined and co-ordinated action if needed to safeguard stability in the euro area as a whole. The Greek government has not requested any financial support”. Προφανώς οι Ευρωπαϊοι έχουν πολύ καλούς οικονομικούς και όχι μόνο λόγος να σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας. Ιδιαίτερα οι Γάλλοι και οι Γερμανοί που κρατάνε στα χέρια τους περί το 1/3 του Ελληνικού χρέους. Αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα δεν θα πάρουν ούτε κεφάλαιο, ούτε τόκους. Αυτό είναι ξεκάθαρο αλλά δευτερεύουσας σημασίας.
Σήμερα η Ελλάδα με την κατάντια και το υπέρογκο χρέος, έγινε η αφορμή και η αιτία ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιδράσει ως Ένωση κρατών και μάλιστα σε μια ειρηνική στιγμή. Είναι ίσως από τις ελάχιστες στιγμές και σίγουρα η μοναδική των τελευταίων ετών που ολόκληρη η Ευρώπη εμφανίζεται πίσω από ένα κοινό ανακοινωθέν, υποστηρίζοντας με μια φωνή τα 500 εκατομμύρια ψηφοφόρων των 27 χωρών. Δεν υπάρχουν άξονες και πηγαδάκια, ούτε συνεδριάσεις ημερών που καταλήγουν σε τελεσίγραφες ανακοινώσεις αποτυχίας τύπου Κοπενχάγης.

Για καλό ή κακό, η Ελλάδα είναι αυτή την στιγμή ο συνδετικός κρίκος ολόκληρης της Ευρώπης απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό που πρέπει να ξεπεράσει τα στεγανά μιας οικονομικής ένωσης αλλά και απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο που καραδοκεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια πληθυσμού να μονοπωλήσει της ατζέντα του 21ου αιώνα. Αν θα διαχειριστούμε αυτή την τεράστια ευκαιρία προς όφελος της Ελληνικής οικονομίας και το Ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας σπάζοντας τα δεσμά με την προγονολατρεία, την βλακεία και τον κακό εαυτό του Ελληνάρα, μόνο ο χρόνος θα δείξει.--- {/www.pestaola.g}

Αποφασίζει ο Οσάμα Μπιν Λάντεν να πάει στο τηλεπαιχνίδι «Ποιος Θέλει να γίνει εκατομμυριούχος».
Με τα πολλά έχει φτάσει στην τελευταία ερώτηση και του έχουν μείνει 2 βοήθειες. Το 50-50 και το τηλέφωνο.

Του λέει λοιπόν ο Παπαδόπουλος την τελευταία ερώτηση:
- Λοιπόν Οσάμα, βρίσκεσαι ένα βήμα πριν τα 50 εκατομμύρια. Η ερώτηση είναι:
Ποιο είναι το πιο ψηλό κτίριο στη Νέα Υόρκη;
Α) Το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ;
Β) Ο πύργος του Άιφελ;
Γ) Οι Δίδυμοι Πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου;
Δ) Το άγαλμα της ελευθερίας;

Σκέφτεται λίγο ο Οσάμα και λέει:
- Θα πάρω τη βοήθεια του 50-50.

Την παίρνει λοιπόν και του μένουν 2 επιλογές: Το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ και οι Δίδυμοι Πύργοι.
Το βλέπει ο Οσάμα και τι να κάνει, τι να κάνει, λέει στον Παπαδόπουλο να πάρει και το τηλέφωνο.
- Ποιον θα πάρουμε; τον ρωτάει ο Παπαδόπουλος.
- Τον φίλο μου τον Μοχάμεντ Άτα, απαντά ο Λάντεν.
- Πολύ ωραία λοιπόν, στο τηλέφωνο παρακαλώ τον κύριο Μοχάμεντ Άτα.

Ντρρρρρρρν ντρρρρννννννν!!!
- Ναι;
- Παρακαλώ.
- Ο κύριος Μοχάμεντ Άτα;
- Ο ίδιος.
- Έχουμε εδώ στο παιχνίδι μας τον φίλο σας τον Μπιν Λάντεν. Έχει φτάσει στην τελευταία ερώτηση και θα θέλαμε τη βοήθειά σας.
- Αν μπορέσω πολύ ευχαρίστως.
- Πάρτε τον φίλο σας λοιπόν.

- Έλα Μοχάμεντ, σαλάμ αλέκουμ. Που είσαι;
- Στο αεροπλάνο για Νέα Υόρκη.
- Να σε ρωτήσω, ξέρεις ποιο είναι το πιο ψηλό κτίριο στη Νέα Υόρκη; Το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ ή οι Δίδυμοι Πύργοι;
- Εσύ ποιο θέλεις να είναι;
- Έλα κόψε τις μαλακίες και πες μου. Είμαι στην τελευταία ερώτηση για τα 50 εκατομμύρια κι αν δεν απαντήσω σωστά, τα χάνω όλα.
- Καλά… Πες τους ότι σε κάνα τέταρτο θα είναι το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ…

Μια μερα ενας βοσκος εκει που ενώ έβοσκε τα πρόβατά του σε μια απόμερη τοποθεσία, βλέπει από μακριά να πλησιάζει μια αστραφτερή ΒΜW. Ο οδηγός, ένας νεαρός ντυμένος με κοστούμι Versace, παπούτσια Gucci, γυαλιά ηλίου Ray Ban και Yves Saint Laurent γραβάτα, σταματάει δίπλα του, κατεβάζει το παράθυρο και του λέει: Άν σου πω ακριβώς πόσα πρόβατα έχεις στο κοπάδι σου, θα μου δώσεις ένα;

Ο βοσκός κοιτάει το νεαρό, που ήταν φανερά ένας γιάπης, κοιτάει και το κοπάδι και του απαντά ήρεμα: Ναι, γιατί όχι;

Αμέσως λοιπόν ο γιάπης κατεβαίνει από το αυτοκίνητο μαζί με ένα laptop Dell το οποίο και συνδέει με ένα κινητό Motorola με παγκόσμια σύνδεση της AT&T. Αφού συνδέεται με το Internet, πηγαίνει σε μια σελίδα της NASA, και επιλέγει ένα σύστημα δορυφορικού προσδιορισμού τοποθεσίας GPS το οποίο υπολογίζει την ακριβή τοποθεσία στην οποία βρίσκονται και αποστέλλει τα στοιχεία αυτά σε ένα άλλο δορυφόρο της ΝASA ,ο οποίος σκανάρει την περιοχή και βγάζει μια φωτογραφία υπέρ-υψηλής ανάλυσης… Αφού επεξεργάζεται τη φωτογραφία με το πρόγραμμα Adobe Photoshop, στέλνει την εικόνα σε ένα εργαστήριο ερευνών στο Αμβούργο, στη Γερμανία και μετά από μερικά δευτερόλεπτα λαμβάνει στο Palm Pilot του ένα e-mail που επιβεβαιώνει ότι η φωτογραφία έχει αναλυθεί και τα στοιχεία έχουν καταχωρηθεί σε μια βάση δεδομένων. Μέσω μιας σύνδεσης ΟDBC εισχωρεί σε μια MS-SQL database και καταχωρεί όλα τα στοιχεία σε ένα φύλλο εργασίας Excel, το οποίο και στέλνει μέσω e-mail στο Blackberry του.

Μετά από λίγα λεπτά εκτυπώνει μια έκθεση 150 σελίδων με έγχρωμες φωτογραφίες από τον καινούργιο του HP LaserJet εκτυπωτή και αφού τη διαβάζει λέει στο βοσκό:

Έχεις ακριβώς… 1586 πρόβατα!!!’.

Ακριβώς. Καλώς λοιπόν, μπορείς να πάρεις όποιο πρόβατο θέλεις, λέει ο βοσκός και κοιτάζει το νεαρό καθώς διαλέγει το ζώο και το μεταφέρει στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου.

Εκείνη τη στιγμή, λέει ο βοσκός στο νεαρό:

Να σου πω… αν βρω ακριβώς τι δουλειά κάνεις θα μου το επιστρέψεις;

Ο νεαρός κύριος το σκέφτεται για μια στιγμή, και μετά λέει γελώντας στο βοσκό:

ΟΚ, γιατί όχι;

Είσαι σύμβουλος επιχειρήσεων, λέει ο βοσκός.

Απίστευτο, λέει αποσβολωμένος ο νεαρός, έτσι είναι!!! Μα πώς το μάντεψες;

Δεν είναι και τόσο δύσκολο, λέει ο βοσκός. Ήρθες από το πουθενά, χωρίς να στο ζητήσει κανείς, θέλεις να βρεις μια απάντηση την οποία ήδη ξέρω, σε μια ερώτηση που δεν σε ρώτησε κανείς και θες και να πληρωθείς και γι’ αυτό, και το καλύτερο: δεν έχεις ιδέα για την επιχείρηση…! Τώρα θα μου δώσεις πίσω το σκύλο μου;!

Υπάρχει μια αρχή: η δράση φέρνει αντίδραση. Αυτή η αρχή δεν καταπατήθηκε ποτέ, ούτε πρόκειται να καταπατηθεί. Η φύση πάντα θα αντιδρά, όσο και αν πιστεύουμε, ή μας πείσουν, πως είμαστε «μικροί θεοί» και μπορούμε να την νικήσουμε ή να την ξεγελάσουμε.

Αρχικά ο άνθρωπος καλλιέργησε φυτά. Σιγά-σιγά, λόγω των ομογενών καλλιεργειών και της εντατικοποίησης, άρχισαν να πληθαίνουν «οι εχθροί της καλλιέργειας». Οι σημαντικότεροι αυτοί εχθροί είναι τα έντομα, οι νηματώδεις, τα πτηνά και τα θηλαστικά. Οι ασθένειες περιλαμβάνουν τις ιώσεις, τα βακτήρια και τους μύκητες. Τα ζιζάνια επίσης ανταγωνίζονται τα φυτά για το φως, το νερό και τα ανόργανα θρεπτικά συστατικά. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τη μείωση της σοδειάς και τη μείωση της ποιότητας παραγωγής εάν δεν ελεγχθούν σωστά. Έτσι ο άνθρωπος ανακάλυψε τα φυτοφάρμακα με στόχο την παραμονή στις εντατικές μονοκαλλιέργειες. Η φύση αντέδρασε. Οι «εχθροί» έγιναν πιο ανθεκτικοί, πιο επιθετικοί. Σήμερα ανακαλύψαμε πως τα φυτοφάρμακα μας βλάπτουν. Εμφανίστηκαν λοιπόν ξαφνικά οι «βιολογικές» καλλιέργειες. Μόδα της εποχής, μέθοδος αύξησης της τιμής.

Σήμερα προβάλλονται δύο τρόποι «βιολογικής» καλλιέργειας. Ο πρώτος είναι η μετάλλαξη. Άμεσες επεμβάσεις δημιουργίας ανθεκτικών στελεχών. Άμεσες επεμβάσεις στον ξενιστή (γενετικές βελτιώσεις), άμεσες επεμβάσεις στο παράσιτο μέσω της αύξησης των φυσικών εχθρών του, χρήση ειδικών ουσιών (όπως οι φερομόνες) που ελέγχουν τα ενδεχομένως επιβλαβή έντομα. Άλλωστε το παράδειγμα είναι παλιό. Το καλαμπόκι που τρώμε σήμερα μετάλλαξη είναι. Απλά είναι μια φυσική μετάλλαξη που κάποτε, πριν από πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι έκαναν με εντελώς φυσικό τρόπο, παντρεύοντας ποικιλίες από τα ανθεκτικότερα στελέχη. Τότε όμως ήταν φυσικός ο τρόπος. Το αποτέλεσμα «προϋπήρχε γραμμένο» στην φύση, απλά τότε «έπαιξαν» με τις πιθανότητες εμφάνισής του. Σήμερα είναι εργαστηριακός, παίζουν με το DNA. Οι μεταλλάξεις αυτές δεν μπορούν να ελεγχθούν γρήγορα και εύκολα όσο αφορά στις πιθανές επιπτώσεις στην τροφική αλυσίδα. Και ακόμα παραπέρα, ο κάθε «εργαστηριακός» έλεγχος δεν μπορεί να προβλέψει κάθε πιθανό αποτέλεσμα που μπορεί να ανακύψει σε ένα τόσο πολύπαραγοντικό σύστημα όπως το συνολικό οικοσύστημα, κατά την εφαρμογή και διάδοση των μεταλλάξεων σε αυτό. Μόλις φύγει από το ελεγχόμενο περιβάλλον κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει αλυσιδωτά. Κανείς δεν ξέρει πόσο θα έχουμε μετανιώσει σε 100, ακόμα και σε 50 ίσως χρόνια. Και το πρόβλημα δεν σταματά εδώ. Η μετάλλαξη είναι δράση. Η φύση θα αντιδράσει. Είναι δεδομένο. Είναι απαράβατη αρχή. Και οι «εχθροί» θα γίνουν πιο ανθεκτικοί, θα συμπεριλάβουν και την μετάλλαξη στους μηχανισμούς τους. Και τότε τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Άλλωστε μια αρχή λέει πως οι μεταλλάξεις δεν πρέπει να ξεφεύγουν από το εργαστήριο. Εμείς πως τις απελευθερώνουμε και τις επιβάλλουμε σε μακροκλίμακα;

Ο δεύτερος είναι αυτός που ακούμε περισσότερο. Απλά «υποτίθεται» πως οι γεωργοί συμβιβάζονται σε μια καλλιέργεια δίχως φυτοφάρμακα. «Υποτίθεται» πως έχουν μικρότερη παραγωγή, λόγω της μη-χρήσης χημικών αλλά και βιολογικών παραγόντων, τα φυτά τους πεθαίνουν πιο εύκολα, έχουν απώλειες παραγωγής, εξ’ ου και οι αυξημένες τιμές. Πρόκειται δηλαδή για «φυσική καλλιέργεια», βαφτισμένη ως βιολογική. Είναι όμως έτσι; Αν λάβουμε υπ’ όψη μας πως πλέον οι «ανταγωνιστές» είναι ανθεκτικοί και επιθετικοί, πως κάθε χρονιά απαιτούνταν αύξηση των χημικών για να μπορέσουν να διατηρήσουν την παραγωγή, θα αντιληφθούμε πως είναι εντελώς παράλογο και αδύνατο σήμερα να μπορούμε να καλλιεργήσουμε χωρίς χημικά, ή χωρίς βιολογικές παρεμβάσεις, τουλάχιστον στους ξενιστές και όχι μόνο σε αυτούς. Στο σημείο που βρισκόμαστε δεν θα είχαμε (όπως υποστηρίζεται) μια απλή απώλεια της τάξης του 10%, που καλείται να καλύψει η αύξηση της τιμής. Θα είχαμε απώλειες της τάξης του 80 με 90%, θα είχαμε πείνα. Είναι αδύνατη σε μακροσκοπική κλίμακα η ύπαρξη της «βιολογικής» καλλιέργειας αυτού του 2ρου τύπου. Είναι απλά ένα μεγάλο ψέμα.

Πως γίνεται αυτό; Αφού καλλιεργούν σύμφωνα με κάποιο ΙSO, ελέγχονται με βάση αυτό και έτσι λαμβάνουν την σφραγίδα της βιολογικής καλλιέργειας. Έτοιμη η απάντηση των στηρικτών. Και φυσικά λογική για όσους δεν έχουν κατανοήσει πως το ISO έχει δημιουργηθεί, εξ ορισμού και στόχων του, όχι για να εξασφαλίζει τον καταναλωτή αλλά τον παραγωγό. Η σφραγίδα ΙSO σημαίνει πως κατά τον δειγματοληπτικό έλεγχο που έγινε, η καλλιέργεια βρέθηκε να πληροί τις προϋποθέσεις. Αυτό φυσικά δεν εγγυάται τίποτε για το σύνολο του χώρου και του χρόνου της καλλιέργειας και παραγωγής. Ειδικά όταν οι έλεγχοι είναι αναμενόμενοι σε δεδομένες χρονικές περιόδους (μόνο τότε έχουν και νόημα). Ούτε φυσικά εγγυάται την μη-χρήση γεννετικών τροποποιήσεων στους ξενιστές, την μη-χρήση ουσιών κοκ. Συνήθης τακτική; Κανονική καλλιέργεια με φυτοφάρμακα, η χρήση των οποίων σταματά το δεδομένο μήνα που θα περάσει ο έλεγχος. Άσε που αν κατά τύχη βρεθούν ίχνη φυτοφαρμάκων, «αυτά ήρθαν από το χωράφι του διπλανού». Μιλάμε για φύση, αν εμείς θέλουμε να τραβάμε γραμμές για όρια, η φύση απλά αδιαφορεί και μεταφέρει ότι θέλει από την μια πλευρά στην άλλη. Οπότε κανείς δεν μπορεί να ακυρώσει αυτή την δικαιολογία. Έτσι λοιπόν υπάρχει για την δεδομένη χρονική περίοδο η απώλεια της τάξης του 10%, η σφραγίδα λαμβάνεται και στην συνέχεια τα φυτοφάρμακα επιστρέφουν για να σώσουν το υπόλοιπο της καλλιέργειας που θα έρθει στο πιάτο μας βαφτισμένη ως βιολογική, αλλά δίχως καμία διαφορά από τις κλασικές συμβατικές. Γιατί; Γιατί πολύ απλά στις μέρες μας είναι αδύνατη η καλλιέργεια σε μακροκλίμακα, χωρίς φυτοφάρμακα. Στον κήπο του καθενός με 10 ντοματούλες, 5 λαχανάκια (πολυκαλλιέργεια) και καλύτερο έλεγχο είναι εφικτή, αλλά αν πιστεύουμε πως το αγορασμένο τρόφιμο μπορεί να είναι καλλιεργημένο χωρίς βιολογικές επεμβάσεις ή χωρίς φυτοφάρμακα, πλανόμαστε πλάνη οικτρά. Δεν διαθέτουμε πλέον δυστυχώς αυτή την δυνατότητα. Και το κύκλωμα προώθησης αυξάνει τις τιμές κοροϊδεύοντας μας.

Αντί όλων αυτών φυσικά θα μπορούσαμε να βασιστούμε σε σωστές καλλιεργητικές μεθόδους όπως: πολυκαλλιέργεια, επιλογή ποικιλίας, αμειψισπορές, καλλιέργεια του εδάφους, κλάδεμα κ.λπ. Παραδείγματος χάριν δεν είναι ποτέ ορθή η πρακτική μια καλλιέργεια πατάτας να ακολουθείται από μια άλλη καλλιέργεια πατάτας, που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μεταφορά ή τη διάδοση των παρασίτων, όπως η σήψη, η μαύρη ψώρα, οι νηματώδείς ή οι αγρότες (κάμπιες). Και όμως, αυτή η λανθασμένη πρακτική ακολουθείται κατά κόρον. Ταυτόχρονα, οι μονοκαλλιέργειες που εφαρμόζονται σήμερα, χάριν εντατικοποίησης και ταχύτητας, είναι κατά κανόνα ευάλωτες στις ασθένειες. Οι εκτεθειμένοι αγροί και οι υψηλές συγκεντρώσεις ενός καλλιεργούμενου είδους ανοίγουν το δρόμο για τις μολύνσεις από εχθρούς παρέχοντας τους συγκεντρωμένες πηγές και ομοιόμορφες φυσικές συνθήκες που ενθαρρύνουν τις παρασιτικές προσβολές. Η αφθονία και η αποτελεσματικότητα των αρπακτικών μειώνονται διότι αυτά τα απλοποιημένα περιβάλλοντα παρέχουν ανεπαρκείς εναλλακτικές πηγές τροφής, καταλυμάτων, τόπων αναπαραγωγής και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων. Σαν αποτέλεσμα, οι πληθυσμοί ειδικευμένων εχθρών αποκτούν οικονομικά ασύμφορα επίπεδα. Απαραίτητη λοιπόν στρατηγική για τη μείωση των απωλειών από τις φυτικές ασθένειες και τους νηματώδεις κρίνεται η αύξηση των ειδών ή/και της γενετικής ποικιλομορφίας των καλλιεργειών. Η συνκαλλιέργεια φυτών, μη ξενιστών, στις πολυκαλλιέργειες μπορεί να μειώσει σημαντικά το ρυθμό εξάπλωσης των ιώσεων στον αγρό.

Υπάρχουν λοιπόν λύσεις που επιτρέπουν την ανάπτυξη και προστασία καλλιεργειών με φυσικές μεθόδους. Οι λύσεις αυτές όμως προϋποθέτουν άρση της εντατικοποίησης και κυρίως της μαζικότητας της παραγωγής. Τίποτε από αυτά δεν συνεπάγεται αύξηση τιμής. Αντίθετα, οι λύσεις αυτές αντιτίθενται στην δημιουργία μονοπωλιακών πρακτικών και επιβάλλουν στο σύστημα επεξεργαστών και μεταπρατών να προμηθεύονται ταυτόχρονα, πολλά, από πολλούς, δυσκολεύοντας έτσι τα «παιγνίδια ελέγχου» και τους εκβιασμούς. Οι λύσεις αυτές είναι επιβεβλημένες, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όλα όμως εξαρτώνται από τους στόχους μας: Ποιότητα ζωής ή οικονομική μεγιστοποίηση; Η δεύτερη φυσικά αναφέρεται πάντα σε όσους συμμετέχουν στην αλυσίδα παροχής, όχι στο σύνολο, ούτε στους παραγωγούς, ως νοοτροπία όμως αφορά όλους μας και ξεκινά απ’ όλους μας. Τα δύο αυτά όχι απλά δεν συμβαδίζουν αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις έρχονται σε αντίθεση. Πάντως ενώ τα βιολογικά τρόφιμα αποτελούν μια πολύ μεγάλη οικονομική και οικολογική απάτη εις βάρος των καταναλωτών και της φύσης, η πολυκαλλιέργεια σε συνδυασμό με ορθές πρακτικές καλλιέργειας και λελογισμένη χρήση φυτοφαρμάκων μπορεί να βελτιώσει πολύ και την ποιότητα του περιβάλλοντός μας αλλά και την ποιότητα της τροφής μας.

Καλό λοιπόν θα ήταν να αντιδράσει ο καταναλωτής, πριν αντιδράσει η φύση. Την επόμενη φορά πάντως που θα φας κάποιο βιολογικό λαχανικό, σκέψου τι μπορεί να τρως. Αυτό που σου λένε πάντως πως τρως, δεν υφίσταται.

Το νομοσχέδιο για τον Τειρεσία έφερε αλλαγές στο όριο των οικονομικών οφειλών που έχουν εξοφληθεί και δεν θα εμφανίζονται Ισχύει πάντως η γενικευμένη “αμνηστία” που παίρνουν οι καταγεγραμμένοι στα αρχεία του “Τειρεσία” αρκεί να έχουν... καταχωρηθεί από την 1/1/2008 για οφειλές που έχουν εξοφληθεί ή θα εξοφληθούν μέσα σε τρεις μήνες από την ψήφιση του νόμου. Ακόμη θα μπορούν να εκδίδουν μπλοκ επιταγών όσοι είναι σήμερα «μαυρισμένοι», υπό την προϋπόθεση ότι θα εξοφλήσουν αλλά και με ότι θα εγγυηθεί τρίτο πρόσωπο για τα ποσά των επιταγών που θα εκδίδουν.

Σύμφωνα με τον νόμο που κατά τη διάρκεια στέρησης του βιβλιαρίου επιταγών, επιτρέπεται στους καταναλωτές να βγάζουν καινούργιο αλλά με ορισμένες προϋποθέσεις. Όπως σημειώνεται, το καινούριο μπλοκ θα είναι "ορισμένου συνολικού ύψους" και η πληρωμή των επιταγών που περιέχονται σε αυτό θα πρέπει να εγγυάται από φερέγγυο, σύμφωνα με την τράπεζα, τρίτο πρόσωπο.

Αναλυτικά όλες οι αλλαγές που ισχύουν από εδώ και πέρα για τη λειτουργία του “Τειρεσία” έχουν ως εξής:

α)Ακάλυπτη επιταγή η οποία εξοφλείται εντός 30 ημερών δεν θα εμφανίζεται στα μητρώα του Τειρεσία αντί για οκτώ ημέρες που ίσχυε μέχρι σήμερα.

β)Μειώνεται από τρία σε δύο χρόνια η παραμονή στο μητρώο του “Τειρεσία” για δυσμενή στοιχεία που αφορούν επιταγές ή συναλλαγματικές.

γ)Μειώνεται από τρία σε δύο χρόνια η παραμονή στο μητρώο του “Τειρεσία” για δυσμενή στοιχεία που αφορούν καταγγελίες συμβάσεων καρτών, δάνεια καταναλωτικής και στεγαστικής πίστης και χορηγήσεων μέσω παροχής δικαιώματος υπερανάληψης (overdraft) από τρεχούμενο λογαριασμό.

δ)Για τρία χρόνια θα παραμένουν στο μητρώο του “Τειρεσία” δυσμενή στοιχεία που αφορούν διαταγές πληρωμής από τέσσερα χρόνια που ήταν μέχρι σήμερα.

ε)Δυσμενή στοιχεία για συναλλαγές που αφορούν προγράμματα πλειστηριασμών κινητών και ακινήτων θα παραμένουν πλέον στα μητρώα τέσσερα χρόνια αντί για πέντε.

στ)Για τέσσερα αντί για πέντε χρόνια θα παραμένουν στον “Τειρεσία” τα δυσμενή στοιχεία που αφορούν κατασχέσεις-επιταγές του Ν.Δ. 1923.

ζ) Οι διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλει το υπουργείο Οικονομικών θα μένουν στα μητρώα για 4 χρόνια από τα πέντε που ίσχυε.

η)Πλέον για να μπεί κάποιος στη μαύρη λίστα του “Τειρεσία” θα πρέπει να έχει ανεξόφλητες οφειλές που υπερβαίνουν τα 1.000 ευρώ αντί τα 500 που ήταν μέχρι σήμερα.

θ)Για όσους έχουν εξοφλήσει τις οφειλές τους, δεν θα εμφανίζονται στον Τειρεσία καθόλου, εάν αυτές δεν υπερβαίνουν τα 3.000 ευρώ και όχι τα 1.000 που ήταν μέχρι σήμερα. Σημειώνεται πως η αρχική πρόταση υποστήριζε ότι το όριο θα ήταν 5.000 ευρώ αλλά τελικά μειώθηκε στις 3.000.

ι)Το ανώτατο διάστημα για το οποίο μπορεί κάποιος να παραμένει στον Τειρεσία για ανεξόφλητες επιταγές είχε προταθεί να μειωθεί από 15 σε 10 χρόνια αλλά η πρόταση αυτή δεν πέρασε στο σχέδιο νόμου έτσι το όριο παραμένει 15 έτη.

Συγκεντρωτικά οι αλλαγές στη λειτουργία του "Τειρεσία"
Aναθεώρηση Τειρεσία Χρόνος τήρησης
Δεν καταχωρούνται στον Τειρεσία επιταγές που εξοφλούνται εντός: 30 ημερών αντί 8
Παραμονή στον Τειρεσία/ επιταγές Από 3 χρόνια σε 2
Παραμονή στον Τειρεσία/κάρτες,δάνεια και χορηγήσεις Από 3 χρόνια σε 2
Παραμονή στον Τειρεσία /διαταγές πληρωμής Από 4 χρόνια σε 3
Παραμονή στον Τειρεσία /προγράμματα πλειστηριασμών Από 5 χρόνια σε 4
Παραμονή στον Τειρεσία /κατασχέσεις-επιταγές του Ν.Δ 1923 Από 5 χρόνια σε 4
Διοικητικές κυρώσεις του υπουργείου Οικονομικών Από 5 χρόνια σε 4
Όριο ανεξόφλητων ποσών για μη εμφάνιση στον Τειρεσία Από 500 ευρώ σε 1000
Μη εμφάνιση στον Τειρεσία μετά την εξόφληση Από 1000 ευρώ σε 3.000

http://greece-salonika.blogspot.com/

Το ερώτημα περί ύπαρξης ή όχι του Θεού απαντιέται σίγουρα μόνο με πίστη και συναίσθημα και όχι με τα περιορισμένα όργανα μέτρησης της επιστήμης, τα οποία απευθύνονται στις ακόμη πιο περιορισμένες 5 αισθήσεις μας... Ωστόσο η επιστήμη έφτασε στην εποχή μας στο άλλο άκρο, έγινε το "νέο δόγμα" ανακηρύσσοντας την ανυπαρξία του Θεού και κρατώντας αυτάρεσκα τα σκήπτρα του πάνσοφου παντογνώστη που θεώρησε πως εκτόπισε... Ωστόσο η ίδια η επιστήμη αναγνωρίζοντας τελικά τους περιορισμούς της ήταν αυτή -μέσα από εκπροσώπους της- που ήρθε να βεβαιώσει πως τελικά ναι, εκεί έξω υπάρχει ένας πάνσοφος νους που κινεί και δημιουργεί τα πάντα...

Μου άρεσε πολύ ο παρακάτω διάλογος και σας τον παραθέτω:

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιός δημιούργησε τον διάβολο;

Φοιτ.: Ο...Θεός...

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;

Φοιτ.: ....

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων,
έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός
φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι
το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθ.:
Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή
και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο
σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει
αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου,
καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν απόμια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: ....

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: ....

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. άρα σύμφωνα με τους

κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη
ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο....

ALBERT EINSTEIN ..... <πηγη.vickytoxotis.blogspot.com>