"Τηλεφωνήτρια : "Pizza H!t, καλησπέρα σας."
Πελάτης : "Καλησπέρα, θα ήθελα να δώσω μια παραγγελία."
Τηλεφωνήτρια : "Θα μπορούσα να έχω τον ΕΑΤ σας, παρακαλώ;"
Πελάτης : "Τον Εθνικό Αριθμό Ταυτοποίησής μου (National ID Number), ναι, μια στιγμή, ορίστε, είναι ο
6102049998-45-54610."
Τηλεφωνήτρια : "Ευχαριστώ, κύριε ...

Sheehan. Λοιπόν η διεύθυνσή σας είναι 1742 Meadowland Drive, και ο αριθμός
τηλεφώνου σας 494-2366. Το επαγγελματικό τηλέφωνό σας στην Lincoln Insurance είναι 745-2302 και ο αριθμός του
κινητού σας 266-2566. Από ποιον αριθμό καλείτε ;"
Πελάτης : "Εεε; Είμαι στο σπίτι. Από πού τις βγάζετε όλες αυτές τις πληροφορίες;"
Τηλεφωνήτρια : "Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα, κύριε."
Πελάτης : (Στεναγμός) "Α μάλιστα ! Θα ήθελα δύο σπέσιαλ πίτσες με κρέας ..."
Τηλεφωνήτρια : "Δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα, κύριε."
Πελάτης : "Α μπα;"
Τηλεφωνήτρια : "Σύμφωνα με τον ιατρικό σας φάκελο, υποφέρετε από υπέρταση και το επίπεδο της χοληστερόλης σας είναι
υψηλό. Η ασφάλεια περίθαλψης που έχετε σας απαγορεύει μια τόσο επικίνδυνη για την υγεία σας επιλογή."
Πελάτης : "Αϊ ! Τι μου προτείνετε λοιπόν; "
Τηλεφωνήτρια : "Μπορείτε να δοκιμάσετε την Πίτσα Λάιτ με γιαούρτι σόγιας. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει πολύ."
Πελάτης : "Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μου αρέσει αυτή η πίτσα; "
Τηλεφωνήτρια : "Συμβουλευτήκατε τις 'Νόστιμες συνταγές με σόγια' στη βιβλιοθήκη της περιοχής σας την περασμένη
εβδομάδα, κύριε. Εξ ου και η πρόταση μου."
Πελάτης : "Καλά, εντάξει. Δώστε μου δυο, οικογενειακό μέγεθος. Τι οφείλω;"
Τηλεφωνήτρια : "Πραγματική ευκαιρία για σας, τη σύζυγό σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Οφείλετε 49,99 $."
Πελάτης : "Να σας δώσω τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας."
Τηλεφωνήτρια : "Λυπάμαι, κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητοίς.. Το υπόλοιπο της πιστωτικής σας
κάρτας έχει υπερβεί το όριο ".
Πελάτης : "Θα πάω να βγάλω μετρητά από το μηχάνημα προτού έρθει ο υπάλληλός σας."
Τηλεφωνήτρια : "Ούτε αυτό είναι δυνατόν, κύριε. Ο τραπεζικός σας λογαριασμός είναι ακάλυπτος."
Πελάτης : "Να μη σας ενδιαφέρει. Εσείς στείλτε μου τις πίτσες. Θα έχω τα μετρητά. Πόσην ώρα θα πάρει; "
Τηλεφωνήτρια : "Έχουμε μια μικρή καθυστέρηση, κύριε. Θα είναι στο σπίτι σας σε 45 λεπτά περίπου. Εάν βιάζεστε,
μπορείτε να έρθετε να τις πάρετε, αφού βγάλετε τα μετρητά, αλλά η μεταφορά πίτσας με μοτοσικλέτα είναι τουλάχιστον
ακροβασία. "
Πελάτης : "Πού στο διάολο ξέρετε ότι έχω μηχανή;"
Τηλεφωνήτρια : "Βλέπω εδώ ότι επειδή δεν καταβάλατε εμπρόθεσμα τις δόσεις, το αυτοκίνητό σας έχει κατασχεθεί. Αλλά η
Χάρλεϊ έχει εξοφληθεί, οπότε απλώς συμπέρανα ότι θα την χρησιμοποιούσατε.."
Πελάτης : "@#%/$@&?#!"
Τηλεφωνήτρια : "Σας συμβουλεύω να παραμείνετε κόσμιος, κύριε. Έχετε ήδη καταδικαστεί τον Ιούλιο του 2006 για
προσβολή οργάνου της τάξεως."
Πελάτης : (Άφωνος)
Τηλεφωνήτρια : "Κάτι άλλο κύριε;"
Πελάτης : "Όχι τίποτα. Α ναι, μην ξεχάσετε τα δυο λίτρα δωρεάν Κόκα Κόλα μαζί με τις πίτσες, σύμφωνα με τη διαφήμισή
σας."
Τηλεφωνήτρια : "Λυπάμαι, κύριε, αλλά υπάρχει ρήτρα στη διαφήμισή μας που μας απαγορεύει να προσφέρουμε δωρεάν
αναψυκτικά σε διαβητικούς."

ΚΑΝΤΕ{ΚΛΙΚ} ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Ένας ταβερνιάρης είχε ένα παπαγάλο και του λέει:
«Φεύγω για μια ώρα από το μαγαζί. Αν έρθει το βυτίο με το πετρέλαιο πες τους να βάλουν 1 τόνο».
Έρχεται το βυτίο, βλέπουν τον παπαγάλο και του λένε:
«Πού είναι το αφεντικό;»
«Έφυγε», τους λέει αυτός, «βάλτε τρεις τόνους και αφήστε το τιμολόγιο στο τραπέζι.»
Γυρνάει ο ταβερνιάρης βλέπει ότι αγόρασε 3 τόνους και ουρλιάζει στο παπαγάλο:
«Ένα τόνο δε σου είπα ρε, γιατί τους είπες τρεις;»
Τον αρπάζει και το σταυρώνει με τα φτερά ανοιχτά. Έπειτα του λέει:
«Μια βδομάδα θα μείνεις εκεί.»
Ο παπαγάλος βλέπει απέναντι του μια εικόνα του Χριστού στο σταυρό και ακούει μέσα από την εικόνα μια φωνή:
«Πλάσμα του Θεού, πόσο καιρό θα είσαι σταυρωμένο;»
Λέει ο παπαγάλος:
«Μια βδομάδα, εσύ πόσο καιρό είσαι στο σταυρό;»
Του απαντάει η φωνή:
«2010 χρόνια!»
Έκπληκτος ο παπαγάλος του λέει:
«Καλά ρε μεγάλε, πόσο πετρέλαιο παράγγειλες;»

Και αυτο οχι γιατι θελω να το παιξω εξυπνος.

Απλα γιατι, μου τη σπαει που πανε να μου φορτωσουν την ενοχη της καταστροφης του περιβαλλοντος σε μεριδιο πολυ μεγαλυτερο απο αυτο που ξερω πως μου ανηκει!

Απλα γιατι, μου την σπαει που καποιοι τυποι με δυο αυτοκινητα εκ των οποιων το ενα τζιπ πολλων χιλιαδων κυβικων, μηχανη και σκαφος αναψυχης, κλεινοντας μια ωρα τα φωτα θεωρουν πως ειναι οικολογοι!

Απλα γιατι, μου τη σπαει που οτιδηποτε σωστο πρεπει να κραταει μια ωρα (αντε μια μερα το πολυ).

Απλα γιατι, ο ακρατος εγωισμος του ανθρωπου βαφτισε αυτη την ωρα, “Ωρα της Γης”. Η Γη υπηρχε, υπαρχει και θα υπαρχει. Και οταν αποφασισει πως εμεις οι ανθρωποι γιναμε αρκετα ενοχλητικοι, θα μας πεταξει απο πανω της οπως ενας σκυλος πετα εναν ενοχλητικο ψυλλο.

Κλειστε λοιπον τα φωτα για μια ωρα και ολο τον υπολοιπο χρονο κλειστε τα ματια σε αυτα που γινονται γυρω σας, θεωρωντας πως εχετε κανει το χρεος σας.

http://asimonis.wordpress.com/

Ούτε στο χειρότερο εφιάλτη μας!
Ακούστε τον αναλυτή της Καθημερινής,της συντηρητικής αυτής εφημερίδας να περιγράφει τι δεινά μας περιμένουν.

Και να προσθέσω εγώ πως όπως έγραψε ο Νίκος Κοτζιάς για το άρθρο του για την Αξία: "Όποιος νομίζει ότι μπορεί να την βολέψει μόνος του κάνει μεγάλο λάθος. Όταν κόβεται ένα ολόκληρο δάσος, δεν μένει δέντρο για δέντρο όρθιο. Και όταν τα δέντρα πλαγιάσουν μέσα στον θάνατό τους, τότε τα κλαδιά που κάθονται πάνω εκείνοι που ήπιαν την δροσιά και το μέλλον αυτού του τόπου θα θαφτούν μαζί με τα δάση."

ΚΑΝΤΕ{ΚΛΙΚ} ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Θέλω μια μέρα να ξυπνήσω σε αυτή εδώ την χώρα και να νιώσω ελεύθερος. Να μην έχω για ένα 24ωρο μία αόρατη θηλιά στον λαιμό και μία πλάκα μαρμάρου στο στήθος μου. Να δω αυτή την χώρα αλλιώς. Πάνε χρόνια που έχω να ζήσω ξέγνοιαστα για μία μέρα. Δεν είναι τα δικά μου άγχη, ούτε η δική μου απαισιόδοξη ψυχή. Είναι οι άλλοι. Αυτοί που σε περιμένουν στην γωνία κάθε πρωί για να σε κάνουν να νιώσεις απόγνωση.
Μία καθημερινή νόμιμη τρομοκρατία πλανάται στην χώρα από όλες τις πλευρές. Δεν κρύβει δυναμίτες σε κατσαρόλες, δεν στέλνει προκηρύξεις, δεν απειλεί την ζωή σου. Δεν θα σου κάνει κανένα άμεσο κακό, αλλά εσύ το ξέρεις από το πρωί που ξυπνάς, ότι κάποιος σήμερα θα κάνει "το θαύμα του" και θα σου στερήσει την ευτυχία του 24ωρου. Δεν προσδιορίζεται σε πρόσωπα αυτός ο τρόμος αλλά σε πράξεις που κρύβουν πίσω τους πρόσωπα. Κράτος παράδοξων αναρχικών η Ελλάδα. Αυτό νιώθω ότι είναι. Ο καθένας θα κάνει αυτό που του γουστάρει, αυτό που είναι στα δικά του μέτρα αδιαφορώντας για το γενικό πρέπει.
«Το έτσι θέλω» και το «είμαι νόμιμος» είναι οι συχνές φράσεις που θα ακούς σε αυτή την απίστευτη αναρχία. Δε μπορείς να αντιδράσεις, δε μπορείς να θέσεις τα δικά σου επιχειρήματα γιατί ναι, αυτό που κάνει είναι νόμιμο, και σε ελεύθερη χώρα ζει για να το κάνει. Διότι δεν μπορείς εσύ να του απαγορέψεις να ξεριζώσει τα 5 δέντρα στην αυλή ΤΟΥ, ούτε να μην γκρεμίσει το πέτρινο δίπατο πατρικό ΤΟΥ, σπάνιας αρχιτεκτονικής. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να πεις στον εργοστασιάρχη ότι η επιχείρησή ΤΟΥ είναι στα όρια προστατευόμενης περιοχής διότι είναι δική ΤΟΥ γη. Ούτε μπορείς να επιπλήξεις τη μάνα που ξεφτιλίζει με λέξεις το παιδί μέσα στο δρόμο, σε μία κατάσταση υστερίας, γιατί είναι δικό ΤΗΣ παιδί. Ούτε το μαλάκα απέναντι που τραβολογά το σκυλί από το λαιμό με βία γιατί είναι δικό ΤΟΥ σκυλί. Ούτε τον δήμαρχο για το μπάζωμα αλάνας γιατί είναι δικιά Του η εξουσία. Ούτε τον ανάγωγο δικηγορίσκο που προσβάλει τη μνήμη ενός παιδιού γιατί είναι η δική ΤΟΥ υπερασπιστική γραμμή. Και η λίστα συνεχίζεται καθημερινά σε απίστευτους χώρους από άγνωστους ανθρώπους με τις κτητικές αντωνυμίες τους στο τρίτο πρόσωπο ενικού αριθμού.
Βρόγχος από το πρωί, γιατί το ξέρεις ότι ο αόρατος εχθρός θα εμφανιστεί και δε θα μπορείς να τον απωθήσεις πόσο μάλλον να τον σταματήσεις. Φταίει το μυαλό ή ίσως πάλι η ψυχή. Η χώρα που αγάπησα καθημερινά φθίνει από αρχόντισσα σε ξεπεσμένη πόρνη που ο καθένας την κάνει ό,τι θέλει, θεωρώντας ότι για όσο του "περνάει", αυτή θα κάνει τα γούστα του.

http://simplemangreek.blogspot.com/

Το βίντεο που ακολουθεί -υποτιτλισμένο από τον αξιόλογο μπλόγκερ OMADEON- κυκλοφορεί εδώ και αρκετές μέρες. Αφορά το βαρύ "οικονομικό πρόβλημα" της χώρας μας, το οποίο όπως όλα δείχνουν δεν είναι τίποτε άλλο από την "πρόβα τζενεράλε" της παγκόσμιας ελίτ, για το πως θα εφαρμοστεί στην πράξη η οικονομική υποδούλωση ολόκληρης της Ευρώπης προς όφελος μιας χούφτας τραπεζιτών. Παράλληλα ελέγχουν και την αντίδραση των πολιτών, δηλαδή τη διάθεση για υποταγή στις ορέξεις τους ή αντίσταση και ελευθερία...
Το πιο σοβαρό ωστόσο στο παρόν βίντεο-συνέντευξη είναι πως οι "έλληνες εκπρόσωποι" πιπιλίζουν τις "επίσημες καραμέλες" ενώ ο μόνος που λέει τα πράγματα και τις αληθινές λύσεις με το όνομα τους είναι ο Max Kaiser...

http://vickytoxotis.blogspot.com/

(παράφραση της κανονικής ονομασίας: Φανγκ
Σουέι)

αποκαλείται η τοποθέτηση διαφόρων αντικειμένων σε ένα χώρο, έτσι ώστε να υπάρχει καλή ενέργεια. Στα κινεζικά σημαίνει «αέρας και νερό» και το όνομα αυτό δόθηκε από τα δύο σημαντικότερα χαρακτηριστικά ενός οικοπέδου, δηλαδή τον αέρα (επηρεάζεται από τα δάση ή τα βουνά κ.τ.λ.) και το νερό (ποτάμια, λίμνες κ.τ.λ.).

Το περιβάλλον μάς επηρεάζει περισσότερο απ’ ότι μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε. Η επιλογή της τοποθεσίας της κατοικίας και του επαγγελματικού χώρου μας, όπως επίσης και η εσωτερική διαρρύθμιση μας επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά. Όταν οι χώροι στους οποίους ζούμε ή δουλεύουμε έχουν καλό Φενγκ Σούι τότε κοιμόμαστε καλύτερα, ζούμε καλύτερα και πετυχαίνουμε περισσότερα. Η κατανόηση αυτής της αλληλεπίδρασης είναι η ουσία του Φενγκ Σούι.

Σοφοί άνθρωποι στο παρελθόν, παρατήρησαν ότι το περιβάλλον έπαιζε καθοριστικό ρόλο και διαμόρφωνε την ζωή των ανθρώπων. Πρόσεξαν επίσης ότι εκτός από τον εξωτερικό και ο εσωτερικός χώρος διαμονής και εργασίας ενός ατόμου, δημιουργούσε όχι μόνο ξεκάθαρες τάσεις και έξεις αλλά επίσης καταστάσεις και γεγονότα και επηρέαζε καθοριστικά τις σχέσεις του, την δημιουργική και παραγωγική του ικανότητα, την οικονομική ευημερία και την υγεία του. Οι εμπειρικές αυτές παρατηρήσεις των επιδράσεων και των διατάξεων του χώρου, χρόνο με τον χρόνο, έδωσαν την θέση τους στην ανάπτυξη διαφόρων μεθόδων ερμηνείας αλλά και εφαρμογής αυτών των συμπερασμάτων. Αναπτύχθησαν έτσι τα διάφορα συστήματα χωροθεσίας. Σκοπός αυτών των συστημάτων είναι η κατανόηση και η τιθάσευση ή η βέλτιστη και προσφορότερη χρήση των δυνάμεων και των ενεργειών της φύσεως (εξωτερικού περιβάλλοντος και εσωτερικού χώρου) στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη κατοικιών και επιχειρήσεων, σκοπεύοντας στην δημιουργία υποστήριξης, άνεσης, ευημερίας, αρμονίας, ζωτικότητος και ευζωίας, αυτό που αποκαλούμε «Ευ ζην».

Το κλασσικό κινέζικο Φενγκ Σούι είναι καθαρά θέμα χειρισμού ενεργειών, και δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την διακόσμηση ενός χώρου όπως πιστεύεται. Γι’ αυτό τον λόγο δεν ασχολείται με τον διάκοσμο, την επίπλωση ή την χρήση κάποιων αντικειμένων, των οποίων ο ρόλος είναι μικρός έως ελάχιστος στην διαμόρφωση των ενεργειών, και η επιρροή τους περισσότερο χρηστική και ψυχολογική παρά ενεργειακή.

Οι δάσκαλοι του Φενγκ Σούι πιστεύουν ότι μια αόρατη ζωτική ενέργεια που ονομάζεται «τσι» διαποτίζει τα πάντα γύρω μας και ότι, μεγιστοποιώντας αυτήν την ενέργεια, μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να διαμορφώσουμε ό,τι μας περιβάλλει σε αρμονία με τις αρχές του Φενγκ Σούι, έτσι ώστε να στρέψουμε την ενέργεια υπέρ μας…

Η θεωρία για την επίδραση του χώρου στον άνθρωπο ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες («χωροθεσιακό σύστημα οικοδύναμης»), αλλά ξεχασμένη από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και μετά. Στο βιβλίο του Ιπποκράτη«Περί αέρων, υδάτων, τόπων», εξηγείται το πώς και γιατί οι διάφοροι λαοί διαφέρουν μεταξύ τους, ανάλογα με την περιοχή στην οποία ζουν, τις κλιματικές διαφορές κ.λπ. Όμως γνώσεις μη κωδικοποιημένες βλέπουμε και μέσα στα κείμενα των ομηρικών επών.

Αν έχουμε κάποιον παλιό υπολογιστή ο οποίος τρέχει Windows XP είναι πολύ πιθανό αυτό το σύστημα να αργεί να μπει στα Windows.Με την παρακάτω ρύθμιση θα δούμε πως μπορούμε να βελτιώσουμε το χρόνος εκκίνησης του λειτουργικού μας.
1)Ανοίγουμε την εκτέλεση (κουμπί έναρξης+R)
2)Πληκτρολογούμε regedit και πατάμε OK
3)Μας ανοίγει η registry στην οποία και ψάχνουμε την ακόλουθη διαδρομή:
HKEY_LOCAL_MECHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\ContentIndex
5)Βρίσκουμε το κλειδί με την ονομασία Startup Delay και κάνουμε διπλό κλικ πάνω σε αυτό
6)Αλλάζουμε την τιμή από 4800000 σε 40000
7)Κλείνουμε την registry και κάνουμε επανεκκίνηση στον υπολογιστή μας.
Πλέον θα δούμε ότι ο υπολογιστής μας θα ανοίγει σαφώς πιο γρήγορα

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό,

σ΄ όλη τη γη μοναδικό

Εκατό να ξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

να΄χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Να ΄χει κλητήρες για φρουρά

Και να σε κλέβουν φανερά

Κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

Τον κλέφτη να γυρεύουνε;»




Γεώργιος Σουρής, τα γράφει, εκατόν τριάντα χρόνια πριν!!!

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το .........
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει
να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να τοξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα.... μέχρι εκεί
έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.

Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room καιγράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και
μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/03/1950-1985.html

Έχετε προσέξει ποτέ τις οδηγίες χρήσης σε προϊόντα που καθημερινά καταναλώνουμε; Oχι; Καλα θα κάνετε να δίνετε περισσότερη σημασία γιατί μερικές έχουν πολύ γέλιο. Σας αναφέρω τις σημαντικότερες που εντόπισα:


1. Εμφανίστηκε σε σακουλάκι με γαριδάκια:
'Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος, πληροφορίες εντός'.
(Α, ωραία. Θα ζητήσω από τον ψιλικατζή να ανοίξω το σακουλάκι χωρίς να το πληρώσω...)

2. Σε πιστολάκι για τα μαλλιά:
'Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου'.
(Τώρα κατάλαβα γιατί ξυπνάω χτενισμένος...)

3. Σε σαπούνι ελληνικής παραγωγής:
'Xρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι'.
(Κρίμα γιατί είχα στο μυαλό μου να το χρησιμοποίησω για φρυγανιά...)

4. Σε κατεψυγμένο φαγητό:
'Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το'.
(Πες το βρε άνθρωπέ μου και μου φαινόταν σκληρό!)

5. Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους:
'Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι'.
(Θα το έχω υπόψη μου όταν πετύχω τη Λερναία Yδρα)

6. Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο):
'Μην το αναποδογυρίζετε'.
(Πολύ αργά...)

7. Σε υπνωτικό χάπι:
'Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία'.
(Πλάκα μου κάνεις; )

8. Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν:
'Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις'.
(Εδώ μου καταστρέφετε τη μεγαλύτερη παιδική φαντασίωση!)

9. Σε πακέτο ξηρών καρπών:
'Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς'.
(Δεν κατάλαβα...)

10. Σε κουβέρτα:
'Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες'.
(Σε σεισμούς μπορώ να σκεπαστώ; )

11. Σε καθρέφτη αυτοκινήτου:
'Θυμήσου: Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου'.
('Η εγώ οδηγώ ανάποδα ή όλοι οι άλλοι...)

12. Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα:
'Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο'.
(Το ποτήρι θα γεμίσει με τη βοήθεια της βαρύτητας...)

13. Σ'ένα σπρέι για έντομα:
'Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα'.
(Οπότε αν η κατσαρίδα ξαναζωντανέψει, χρησιμοποιήστε την παντόφλα...)

14. Σε μερικές βάσεις μπουκαλιών γνωστού αναψυκτικού:
'Ανοιξτε απ'την άλλη μεριά'.
(Και στην άλλη μεριά που πήγα πάλι δεν ανοίγει...)

15. Σε ένα μπλέντερ:
'Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση'.
(Πονηροί...)

16. Σε ένα κουτί φυστίκια:
'Προσοχή. Περιέχει φυστίκια'.
(Εγώ τσιγάρα ήθελα...)

17. Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος:
'Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε'.
(Τώρα κατάλαβα γιατί έχω κάτι εγκαύματα στα χέρια...)

Μπορεί ο Πρωθυπουργός να αγοράζει γερμένα Γερμανικά υποβρύχια και αν αυτό είναι σωστό ή όχι εμείς θα το κρίνουμε στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν είναι αυτές). Μέχρι τον επόμενο εξάμηνο όμως, ..., εμείς θα κάνουμε όση ζημία μπορούμε στον Γερμανό κατακτητή? Θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε τον όβολον μας ας πουμε με μποϊκοτάζ σε Γερμανικά αμάξια, τρόφιμα, και είδη ένδυσης? (και ότι άλλο σκεφτείτε?)



Η συμπεριφορά της κας Μέρκελ και των ακολούθων της τόσο της κυβέρνησής της όσο και των χωρών που την υποστηρίζουν έχει ξεπεράσει τα όρια της πρόκλησης.
Όχι γιατί δεν έχουμε και εμείς, κυρίως το πολιτικό σύστημα της χώρας και ένα αλλά μικρότερο μέρος ο λαός μας, αλλά γιατί δεν είναι δυνατόν να μιλάνε για Ε.Ε. και Ευρωζώνη αν θέλουν να αναβιώσουν το Γ Ραιχ.




Η Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει με την επιβολή ενός ή δυο χωρών της ιδεολογίας τους και του τρόπου ζωής τους.
Η Ευρώπη μπορεί να υπάρξει μόνο με τον σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού.
Επιστρέφοντας λοιπόν στην κα Μέρκελ θα ήθελα να την ρωτήσω πως κατάφερε η χώρα της ένα κομμάτι του πλούτου της...
Μήπως με τα λαδώματα κάτω απο το τραπέζι όπως το παγκόσμιο σκάνδαλο της Siemens ?



Μήπως με τις υπερκοστολογήσεις ψηφιακών παροχών με διακομματική συναίνεση?
Μήπως πουλώντας σε αυτή την γωνιά του πλανήτη ένα μεγάλο κομμάτι της παραγωγής όπλων της χώρας;
Μήπως έχει πάρει κάποια εταιρία του κράτους της 2.000.000.000€ για υποβρύχια που δεν έχει παραδώσει ακόμη;
Οποία υποκρισία εν μέσω κρίσης να ζητούν... 5.000.000.000€ για 60 EF-2000...
Σίγουρα οι ντόπιοι δοσίλογοι που κονόμησαν απο την χρυσόσκονη των συμβάσεων αυτών είναι συνυπέυθυνοι και πρέπει να φτάσουν επιτέλους κάποια στιγμή στην δικαιοσύνη.



Όμως ήρθε η ώρα ο ΛΑΟΣ να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να κοιτούμε άπρακτοι τα εγχώρια και διεθνή λαμόγια που λυμαίνουν την χώρα... την πατρίδα μας... μια πατρίδα πρωτίστως δική μας και μετά του κάθε πολιτικάντη που την έχει κάνει επάγγελμα και κονομάει απο αυτή.
Προτείνω λοιπόν την εφαρμογή ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ σε όλα τα Γερμανικά και Ολλανδικά προιόντα.
Ας δείξουμε σε αυτούς που θέλουν να μας γονατίσουν και να μας βουλιάξουν την δύναμη του λαού μας.
Θα αποδείξουμε και στους ντόπιους δοσίλογους πως μπορούμε να λειτουργήσουμε συλλογικά και έρχεται η ώρα για λογοδοτήσουν.

Τα γερμανικά προϊόντα έχουν barcode που αρχίζει με 40,41,42,43,44.

http://taxalia.blogspot.com/2010/03/28_18.html

Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν αρκετά software και ιστοσελίδες που μας επιτρέπουν να κατεβάσουμε τα βίντεο από το youtube.Όμως μπορούμε και χρησιμοποιώντας μόνο μία εντολή στο πληκτρολόγιο μας να το κάνουμε αυτό.Ο τρόπος είναι πολύ απλός.

Έστω ότι για παράδειγμα θέλουμε να κατεβάσουμε το βίντεο που βρίσκεται στο ακόλουθο σύνδεσμο:

http://www.youtube.com/watch?v=bAsA00-5KoI

Γράφουμε απλώς την εντολή OK μετά το www.
έτσι ώστε ο σύνδεσμος να γίνει:

http://www.OKyoutube.com/watch?v=bAsA00-5KoI

και πατάμε Enter.

Θα δούμε ότι θα επιτρέψει να κατεβάσουμε το αρχείο οπότε και το αποθηκεύουμε στον υπολογιστή μας.

Η φωτογραφία του Che.

Η διάσημη φωτογραφία του Che Guevara, η τυπική εικόνα του Ηρωικού Αντάρτη που φαίνεται το πρόσωπό του με μαύρο μπερέ ατενίζοντας κάποιο απόμακρο σημείο, λήφθηκε από το Alberto Korda στις 5 Μαρτίου του 1960, όταν ο Guevara ήταν 31 ετών σε έναν ενταφιασμό ενός από τα θύματα της έκρηξης του Coubre, αλλά δεν δημοσιεύθηκε, παρά επτά χρόνια αργότερα.
Το ίδρυμα τέχνης του Μέρυλαντ (Ηνωμένες Πολιτείες) την ονόμασε ως «τη διασημότερη φωτο-γραφία και τη πιο γραφική εικόνα του κόσμου στον 20ο αιώνα». Είναι ίσως η πιο αναπαραγμένη εικόνα στην ιστορία, που εμφανίζεται σε αφίσες, σε μπλούζες, σε έργα της τέχνης, και έναν μακρύ κατάλογο από διάφορα άλλα.
Καθιερώθηκε σαν ένα καθολικό σύμβολο της επανάστασης, σε όλες τις ερμηνείες του (συνεχίζει να είναι ένα σύμβολο για τους νέους με κεντρικό άξονα τις πολιτικές τάσεις) σαν μια εικόνα «sexy».

Η αγωνία της Omayra

Η Omayra Sanchez ήταν ένα νέο θύμα του χιονι-σμένου ηφαιστείου Ruiz κατά τη διάρκεια της έκρηξης που κατέστρεψε την πόλη Gunsmith, στην Κολομβία το 1985.
Η Omayra ήταν 3 ημέρες στη λάσπη, το νερό και στα ερείπια του σπιτιού της. Ήταν 13 ετών και κατά τη διάρκεια που ήταν εγκλωβισμένη ήταν επάνω στα πτώματα των συγγενών της. Όταν το άτομο που δίνει τις πρώτες βοήθειες δοκίμασε να τη βοηθήσει, είδε ότι ήταν αδύνατο, δεδομένου ότι για να τη βγάλουν έπρεπε να ακρωτηριάσουν τα πόδια της, εντούτοις στερήθηκε τη χειρουργική επέμβαση και πέθανε. Η άλλη επιλογή ήταν να φέρουν μια μηχανική αντλία για να απορροφήσει την περισσότερη λάσπη στην οποία ήταν βυθισμένη. Η μόνη διαθέσιμη αντλία ήταν μακριά από την περιοχή. Η Omayra ήταν δυνατή μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της, σύμφωνα με το άτομο που της έδωσε τις πρώτες βοήθειες και τους δημοσιο-γράφους που την περιέβαλαν. Κατά τη διάρκεια των τριών ημερών, σκεφτόταν μόνο την επιστροφή στο σχολείο και τις εξετάσεις της.


Ο φωτογράφος Frank Fournier, δημιούργησε μια φωτογραφία της Omayra που έκανε αίσθηση στον κόσμο και δημιουργήθηκε αντίδραση για την αδια-φορία της κολομβιανής κυβέρνησης όσον αφορά τα θύματα. Η φωτογραφία δημόσιευτηκε μήνες μετά από το θάνατο του κοριτσιού. Πολλοί βλέπουνε σε αυτήν την εικόνα του 1985 την αρχή αυτού που σήμερα ονομάζουμε Παγκοσμιοποίηση, επειδή η αγωνία της φάνηκε μέσα από τις κάμερες της τηλεόρασης σε όλο τον κόσμο.

Το κορίτσι του Vietnam

Στις 8 του Ιουνίου του 1972, ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με napalm τον πληθυσμό του Trang Bang. Εκεί βρισκόταν η Kim Phuc με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το κορίτσι, εννέα ετών, έτρεξε έξω με τον κόσμο. Κατόπιν, όταν καταστράφηκαν τα ρούχα της, ο φωτογρά-φος Nic Ut τράβηξε τη διάσημη φωτογραφία.
Αμέσως, ο Nic Ut την πήγε στο νοσοκομείο. Παρέμεινε εκεί για 14 μήνες, και πέρασε από 17 επεμβάσεις δέρματος. Οποιοσδήποτε βλέπει τη φωτογραφία μπορεί να δει το βά-θος του βασάνου, την απόγνωση, τον αν-θρώπινο πόνο του πολέμου, ειδικά για τα παιδιά.
Σήμερα η Pham Thi Kim Phuc, το κορίτσι της φωτογραφίας, είναι παντρεμένη, με 2 παιδιά και κατοικεί στον Καναδά. Προεδρεύει στο ίδρυμα «Kim Phuc», αφιερωμένο στη βοή-θεια των νέων θυμάτων του πολέμου και είναι πρέσβειρα της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Εκτέλεση στη Saigon

«Ο συνταγματάρχης δολοφόνησε τον φυλακισμένο. Εγώ δολοφόνησα το συνταγματάρχη με τη φωτογραφική μηχανή μου».
Ο Eddie Adams, στρατιωτικός φωτογράφος, ήταν ο συντάκτης αυτού του στιγμιοτύπου που παρουσιάζει την 1η Φεβρουαρίου του 1968, την εν ψυχρώ δολοφονία, από αξιωματικό της αστυνομίας της Saigon, ενός αντάρτη των Vietcong, με δεμένα τα χέρια πίσω, ακριβώς τη στιγμή που τον πυροβολεί.
Ο Adams, ο οποίος ήταν ανταπο-κριτής σε 13 πολέμους, πήρε γι’ αυτήν την φωτογραφία βραβείο Pulitzer, αλλά είχε συναισθηματικές επιπτώ-σεις σε αυτόν, το ότι έγινε φωτογρά-φος του τέλειου κόσμου.

Η μικρή Αφγανή

Η Sharbat Gula φωτογραφίθηκε όταν ήταν 12 ετών από το φωτογράφο Steve McCurry, τον Ιούνιο του 1984. Ήταν στο στρατόπεδο προσφύγων Nasir Bagh του Πακιστάν κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη σοβιετική εισβολή. Η φωτογραφία της δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του National Geographic τον Ιούνιο του 1985 και, λόγω του εκφραστικού προσώπου των πράσινων ματιών της, το εξώφυλλο έγινε ένα από τα διασημότερα του περιοδικού.
Εντούτοις, εκείνη τη στιγμή κανένας δεν ήξερε το όνομα του κοριτσιού. Ο ίδιος ο άνδρας ο οποιος τη φωτογράφισε, ο Steve McCurry έκανε έρευνα για την ανεύρεση του νεαρού ατόμου που διήρκεσε 17 χρόνια. Ο φωτογράφος έκανε πολυάριθμα ταξίδια στην περιοχή μέχρι που, τον Ιανουάριο του 2002, βρήκε το κορίτσι που ήταν πλέον μια γυναίκα 30 ετών.
Η Sharbat Gula ζούσε σε ένα μακρινό χωριό του Αφγανιστάν, είναι παραδοσιακή γυναίκα pastun, παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών. Είχε επι-στρέψει στο Αφγανιστάν το 1992. Κανένας δεν είχε επιστρέψει με τη φωτογραφία μέχρι τότε και δεν ήξερε ότι το πρόσωπό της είχε γίνει διάσημο. Η ταυτότητα της γυναίκας επιβεβαιώθηκε κατά 99,9% με τη βοήθεια μιας τεχνολογίας αναγνώ-ρισης προσώπου του FBI και της σύγκρισης της ίριδας των ματιών.

Το φιλί στην Time Square

Το αποχαιρετιστήριο φιλί του πολέμου λήφθηκε από τον Victor Jorgensen στην Times Square την 14η Αύγουστου του 1945, βλέποντας έναν στρατιώτη του αμερικανικού ναυτικού ενθου-σιωδώς να φιλά μια νοσοκόμα.
Αντίθετα από το τι νομίζουμε, αυτά τα 2 προσωπα δεν γνωρίζονταν, ήταν τελείως ξένοι. Η φωτογρα-φία, όλα μια εικόνα, θεωρείται το ανάλογο της διέγερσης και του πάθους που νοιώθεις όταν επιστρέφεις στο σπίτι μετά από μια μακριά περίοδο, όπως επίσης τη χαρά όταν τελειώνει ένας πόλεμος.

Ο άνδρας του τανκ της Tiananmen

Γνωστός σαν τον Άγνωστο Επαναστάτη, αυτό ήταν το παρωνύμιο που αποδόθηκε σε έναν ανώνυμο άνδρα που έγινε διεθνώς διάσημος φωτογραφιζόμενος μπροστά σε μια σειρά από τάνκς κατά τη διάρκεια της καθιστικής επανά-στασης στην πλατεία Tiananmen το 1989 στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Η φωτογραφία λήφθηκε από τον Jeff Widener, και εκείνη την ίδια νύχτα μπήκε στον τίτλο εκατο-ντάδων εφημερίδων και περιοδικών παγκοσμίως.
Ο άνδρας έμεινε ακίνητος και όρθιος ενώ τα τανκς ήρθαν κοντά του, κρατάει δύο παρόμοιες τσάντες μια σε κάθε χέρι. Ενώ τα τανκς πλησίασαν σε πα-ράταξη, έκανε χειρονομίες έτσι ώστε απομακρύ-νθηκαν. Σε απάντηση, το τανκ που ήταν επικεφα-λής προσπάθησε να προχωρήσει, αλλά ο άνδρας το εμπόδιζε επανειλημμένα με τον τρόπο του, που δείχνει τεράστια αντοχή και αντίσταση.
Στη δύση, οι εικόνες του επαναστάτη παρουσιά-στηκαν/επιδείχθηκαν σαν ένα σύμβολο της κινεζι-κής δημοκρατικής μετακίνησης. Ένα νεαρό άτομο διακινδυνεύει τη ζωή του ενάντια σε ένα στρατιω-τικό σμήνος. Μέσα στην Κίνα, η εικόνα χρησιμο-ποιήθηκε από την κυβέρνηση ως το σύμβολο της προσοχής των στρατιωτών του Δημοκρατικού Στρατού της Ελευθερίας για να προστατεύσει την κινεζική πόλη: παρά τις διαταγές να προχωρήσει, ο οδηγός του τανκ δεν το κάνει εάν αυτό προ-καλέσει ζημία σε έναν πολίτη.

Η ήρεμη διαμαρτυρία

Ο Thich Quang Duc, γεννημένος το 1897, ήταν ένας βιετναμέζικος βουδιστής μοναχός (επίσης αποκαλούμενος Bonzos) που ταξίδεψε πολύ μέχρι το θάνατο του σε μια οδό στη Saigon στις 11 Ιουνίου του 1963.
Η πράξη διαμαρτυρίας του, που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς, έγινε γνωστή, επειδή πιστοποιήθηκε από τον Δαβίδ Halberstam. Ενώ το σώμα του καιγότανε, ο μοναχός έμεινε ακίνητος εντελώς. Δεν φώναξε, ακόμη και καμένος δεν έκα-νε ούτε έναν θόρυβο.
Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια στον τρόπο με τον οποίο ο κατακτητής πίεζε τη Βουδι-στική θρησκεία στη χώρα του. Μετά από το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύ-σης η καρδιά του έμεινε άθικτη, λόγος για τον οποίο θεωρήθηκε άγιος και η καρδιά του μετα-φέρθηκε με την προστασία της Bank of Reserve of Vietnam ως λείψανο.
Αυτή είναι η προέλευση της έκφρασης «to burn itself to Bonzo», που είναι ο άλλος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται, ότι δεν χρησιμο-ποιείς αυτή τη μορφή για να ζήσεις τη ζωή, αλλά ότι αυτοκτονείς ως μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας.

Παρατηρώντας το θάνατο

Το 1994, ο λαμπρός φωτογράφος ο σουδανέζος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στην περιοχή Ayod (ένα μικρό χωριό του Σουδάν), η οποία κυκλο-φόρησε σε όλο τον κόσμο.
Στην εικόνα η σκελετωμένη μορφή ενός μικρού κοριτσιού, σκυμμένου στη γη, εξαντλημένου από την πείνα, και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος, αναμένει ένας μαύρος γύπας προσεκτικά και περιμένει την ακριβή στιγμή του θανάτου του κοριτσιού.
Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Kevin Carter έχασε τη ζωή του.

The Falling Man

"The Falling Man" είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τραβήχτηκε από τον Richard Drew κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ενάντια στους Δίδυμους Πύργους του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου, στις 9:41:15 το πρωί.
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε την πτώση ενός άνδρα από έναν από τους πύργους, ο οποίος επέλεξε να πηδήσει στο κενό αντί του θανάτου από τη θερμότητα και τον καπνό.
Η δημοσίευση της φωτογραφίας αμέσως μετά από τις επιθέσεις εξόργισε τμήμα της αμερικανικής κοι-νής γνώμης. Αμέσως μετά, τα περισσότερα από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας αυτολογοκρίθηκαν, προτιμώντας να παρουσιάζουν απλώς φωτογρα-φίες πράξεων ηρωισμού και θυσίας.
Μια επιστημονική επεξεργασία θα αποκάλυπτε την ταυτότητα αυτού του άνδρα..

Πρωί πρωί στο χαζοκούτι. Ο κύριος που δίνει 3 συντάξεις για το καλό της πατρίδας.
Είναι αυτές οι στιγμές που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να νευριάσεις.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όποιον άνθρωπο θέλει να κάνει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι για τη πατρίδα του. Εχω πρόβλημα με τους γύρω του. Μ΄εκείνους που θα συγκινηθούν, θα του σφίξουν το χέρι γεμάτοι εθνική περηφάνεια, που θα σκουπίσουν ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης που θα κυλάει από τα αγνά μαγουλάκια τους.

Κατά καιρούς οι άνθρωποι έχουν πιστέψει σε διάφορα. Πως οι βασιλίάδες είχαν γαλάζιο αίμα, πως ο τάδε βασιλιάς με τα έξι δάχτυλα θα πάρει τη πόλη πίσω, πως οι κομουνιστοσυμμορίτες σφάζαν τα ....
παιδάκια και τα τρώγανε στη σούβλα, πως οι είκονες δακρύζουν, πως οι πλούσιοι δεν έχουν κώλο και δεν χέζουν, πως ο θεός είναι ένας γεροντάκος με άσπρα γένια κι ο διάβολος έχει ουρίτσα και κέρατα....

Οι άνθρωποι είναι πλάσματα γεμάτα φαντασία. Πολλές φορές αυτή η φαντασία καταντάει αρρώστεια. Προκειμένου να ησυχάσουν τη μόνιμα ταραγμένη και για διαφόρους λόγους ένοχη συνείδησή τους είναι ικανοί να πιστέψουν το οτιδήποτε εφαρμόσει σε μια προσωρινή ασφάλειά τους.

Δεν μπορώ να κατηγορήσω λοιπόν κάποιον που πιστεύει ότι είναι πατριώτης επειδή διαθέτέι τα λεφτά του στο κοινό ταμείο. Που πιστεύει ότι συνεισφέρει στη διάσωση της πατρίδας. Που θέλει να γίνει το φωτεινό αστέρι εν μέσω αχάριστων και απαιτητικών εργαζόμενων που όλο ζητάνε και δεν θέλουν να δώσουν ούτε καν ένα βοήθημα για τους ανοιχτομάτηδες οι παλιοαχάριστοι! Που δεν θέλουν να πεινάσουν ρε γαμώτο για να βοηθήσουν τους χορτάτους! Που θέλουν να προβάλλουν αντίσταση ενώ κανονικά θα έπρεπε απλά να σκύψουν....

Στο μυαλό του καθένα μπορεί η μέρα να φαίνεται νύχτα και η νύχτα μέρα. Χαλάω χατήρια εγώ? Ποτέ. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι με ποιο θράσος οι υπόλοιποι, παλιές πουτάνες μέσα στη πιάτσα, κοροιδεύουν με τόσο αναίσχυντο τρόπο ένα λαό που έχει φτάσει στα όρια της εθνικής παράκρουσης.....

Μήπως τελικά δεν είναι κοροιδία αλλά παιχνίδι σεξουαλικής φύσεως?
Εκείνοι βαράνε και θέλουν ν΄ακούνε μπινελίκια. Βρισίδι. Πρόστύχες κουβέντες..
Εμείς να υποφέρουμε και να τη βρίσκουμε..

Πάντα πίστευα πως η πιο "φυσική" διαστροφή για τον άνθρωπο είναι ο σαδο-μαζοχισμός. Εκεί γίνεται όλο το παιχνίδι. Η εξουσία γουστάρει να είναι σαδό γουστάρει να είναι και μαζό. Εμείς δε οι έλληνες τώρα τελευταία απ΄οτι παρατηρώ τον μαζοχισμό τον έχουμε ανάγει σε επιστήμη.... Οπότε τι συζητάμε τώρα.

Κόψε μου κι άλλο το μισθό μου λεβέντη μου!
Ρίξε μου κι άλλους φόρους πασά μου!
Μείωσε ακόμα πιο πολύ την αξιοπρέπειά μου αφέντη μου!
Κάνε με δούλα να σέρνομαι στα ευρωπαϊκά σαλόνια σαν υποτακτική κύρη μου!
Βγάλε κι ένα βούρδουλα στη δουλειά καμάρι μου!
Ανάγκασέ με να δουλεύω 14 ώρες (αχ..) ανασφάλιστη (αχ..αχ...) με ψίχουλα για μισθό (βάχ....)
Κι αν με βαρέσεις κι άλλο θα σε πληρώνω κιόλας αστέρι μου!
Θα σου δίνω τα λεφτά μου για να με κλέβεις!
Θα με κλέβεις κι εγώ θα δουλεύω σκλάβα σου να βγάλω τα κλεμένα.!!!!!

Σφάξε με επί τέλους αγά μου ν΄αγιάσω!!!!

Δεν είναι φοβερό πορνό????

Τι Τζούλια και πράσινα άλογα μου λέτε. Εδώ μιλάμε για εθνικό πορνό με χιλιάδες πρωταγωνιστές σε ακατανόμαστα βίτσια και τσάμπα. Το πορνό περιέχει τα πάντα. Ακόμα και ανθρώπους που ακόμα πιστεύουν πως ετούτο εδώ που ζούμε είναι δημοκρατία, πολιτισμός και πρόοδος.

Οπότε εσείς θρασύτατοι που χαλάτε τη πιάτσα πρέπει να συμαζευτείτε. Ακου διαμαρτύρομαι. Αν ξενικήσουμε τις διαμαρτυρίες και την αντίσταση ρε πατριώτη, ποιόν θα βαράνε να ξεθυμαίνουν? Ε? Ποιόν? Πως θα γίνει παιχνίδι ε?

Ψιτ! Ξύπνα! Σε δουλεύουν ανθρωπάκο μου. Σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Μη τους δίνεις κι άλλη τροφή για να γελάνε. Η μήπως μας δουλεύεις εσύ τελικά? Μια ιδέα είναι κι αυτή... στην Ελλάδα είμαστε....

http://activistis.gr/

Σας προτείνω να χρησιμοιποιείτε το συγκεκριμένο ποίημα σαν πυξίδα σε όλα τα 'ταξίδια' της ζωής σας...


Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Στίχοι:
Πατέρας, γιος γυρεύανε ν' αποκατασταθούνε
στο ίντερνετ ψάχνανε γυναίκα για να βρούνε
η μοίρα όμως θέλησε ο ντάντυ και τ' αγόρι
να σμίξουν και να παντρευτούν με μανά και με κόρη

Εδώ είναι το παράξενο της όλης ιστορίας
το μπέρδεμα που έγινε για λόγους συγγενείας
γιατί ο μπαμπάς παντρεύτηκε τη νέα θυγατέρα
κι ο γιόκας επροτίμησε την ώριμη μητέρα

Τώρα ο γιος είναι μπαμπάς του ίδιου του μπαμπά του
αφού η γυναίκα του μπαμπά κόρη είναι δικιά του
γιατί όπως προείπαμε ο γιος για σύζυγό του
εδιάλεξε της κοπελιάς τη μάνα στο πλευρό του

Έτσι ο μπαμπάς είναι εγγονός του ίδιου του εαυτού του
γιατί κατάντησε παιδί του ίδιου του παιδιού του
κι αυτό συμβαίνει επειδή η νέα σύζυγός του
κόρη είναι που απέκτησε εσχάτως ο υιός του

Τώρα η μάνα έγινε κόρη της θυγατρός της
αφού ο μπαμπάς του άντρα της έγινε και γαμπρός της
έτσι η κόρη είναι αδερφή του άντρα του δικού της
καθώς αυτός κατάντησε παιδί του πατριού της

Κι αφού ο γιος παντρεύτηκε της κοπελιάς τη μάνα
αυτή είναι νύφη του μπαμπά και πεθερά συνάμα
γιατί όταν ντύνει στα λευκά η μαμά τη θυγατέρα
εξ' αγχιστείας γίνεται και του γαμπρού μητέρα

Το μπέρδεμα νομίζετε πως έγινε μεγάλο
σταθείτε λίγο μια στιγμή ν' ακούσετε και τ' άλλο
το μπλέξιμο λοιπόν αυτό κρατάει κι άλλα χρόνια
οι φαμελιές εγέννησαν παιδάκια και εγγόνια

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα.. Ζούμε ιστορικές στιγμές απίστευτης κατάντιας του ακμαιότερου πολιτισμού που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης και του οποίου είμαστε μέλος.. Απίστευτο και όμως αληθινό. Έφτασε ο πολιτισμός μας στο σημείο να κυβερνούν τον κόσμο μια φούχτα καθίκια με γραβάτες που αποκαλούνται «αγορές».. Ποτέ δε γονάτιζαν έτσι συστήματα διακυβέρνησης και ολόκληρα κράτη μπροστά στις κερδοσκοπικές κινήσεις μερικών αλητών και αγοραίων τεχνοκρατών..

Η δύναμη του ατόμου στην απόλυτη κορύφωση της.. Η ανάδειξη της ατομικότητας, που ευνόησε ο Διαφωτισμός και οδήγησε στο πέρασμα από το μεσαίωνα στη νεωτερικότητα, δεν οδήγησε μόνο στην ελευθερία και ανάπτυξη του ατόμου αλλά εξελίχτηκε και στις πιο ακραίες και χυδαίες ατομικιστικές μορφές της οι οποίες πλέον έχουν κατισχύσει επί όλων των άλλων. Δεν έχει καταργηθεί μόνο η εθνική ανεξαρτησία. Η δικτατορία της αγοράς κατάργησε ουσιαστικά και κάθε στοιχειώδη δυνατότητα επιλογής, δηλαδή ελευθερίας κάθε φτωχού και αδύναμου πολίτη ακόμα και κράτους. Ο Διαφωτισμός και τα συνθήματα της Γαλλικής επανάστασης για ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, που φώτισαν τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό δεν έχουν πια καμιά αξία μπροστά στην επέλαση των αξιών της αγοράς. Τόσοι αγώνες και αίμα για δημοκρατία και ελευθερία για να γίνει η ζωή μας μια αξία της αγοράς και αυτό είναι η μέγιστη κατάντια του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που ξεκίνησε παίρνοντας φως απ την Ελλάδα για να δοκιμαστεί ύστερα από χιλιάδες χρόνια πάλι στην Ελλάδα..

Η κατάντια λοιπόν δεν είναι οικονομική αλλά πρωτίστως βαθύτατα πολιτιστική. Όταν υποχωρεί ο πολιτισμός, όταν δηλαδή υποχωρούν οι αξίες που στηρίζουν τον άνθρωπο και την κοινωνία και επικρατεί η παντελώς ανεξέλεγκτη αγορά, τότε κάθε κρίση είναι αυτονόητη συνέπεια. Το οικονομικό αδιέξοδο είναι απλώς απόρροια της ηγεμονίας των αξιών της αγοράς επί ενός ολόκληρου πολιτισμού και στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα βιώνει επιπλέον και τον δικό της καημό. Η εμπορικές, ανταγωνιστικές και ατομικιστικές αξίες, έθρεψαν τη διαφθορά και τη λαμογιά και ισοπέδωσαν κάθε μορφή κοινωνικής συνείδησης και δημοσίου συμφέροντος. Με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού, άρπαξαν, λεηλάτησαν τον πλούτο της χώρας, εξαπάτησαν, αδιαφόρησαν, κοίταξαν μόνο την πάρτη τους και οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία. Τώρα πια βρισκόμαστε ενώπιον της μεγαλύτερης κοινωνικής αδικίας στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Αυτοί που δεν έφταιξαν είναι πάλι αυτοί που πληρώνουν..

Και δεν είναι τόσο το γεγονός ότι τα μέτρα οδηγούν κατ ευθείαν στο βούλιαγμα της οικονομικής ύφεσης.. Δεν πονάει τόσο η απώλεια ενός μισθού όσο η χαμένη μας αξιοπρέπεια που κείτεται βυθισμένη στους καναπέδες μας. Ο απλός λαός, λέει ο πρωθυπουργός, τον παρακαλάει για να προσφέρει το μισθό του ώστε να σωθεί η χώρα! Δυστυχώς πιστεύω στην αλήθεια που κρύβει αυτό το χονδροειδές ψέμα. Δεν έχουν ισοπεδωθεί μόνο συνειδήσεις αλλά και κάθε αίσθηση αδικίας και ικανότητας αντίστασης πολιτικής και κοινωνικής. Δεν είναι μόνο το ξεπούλημα μιας υποτιθέμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Είναι και η ανικανότητα της αριστεράς να προσφέρει ένα αξιόπιστο όραμα ενισχύοντας έτσι την παθητικότητα και την αίσθηση της ματαιότητας. Μια γενική κακομοιριά βουλιάζει στους καναπέδες μπροστά στην τηλεόραση. Σήμερα η Ελλάδα σκύβει το κεφάλι σαν το βουνό που γονάτισε και μαζί της και ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός.. Να βγούμε στους δρόμους.. Όχι γιατί έτσι θα πάρουν τα μέτρα πίσω.. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.. Αλλά για να μειώσουμε κάπως την ντροπή και να νιώσουμε λίγη αξιοπρέπεια..

http://sofistis.wordpress.com/

Αν θυμηθείς τ’ ονειρό μου…

Θυμάσαι Γιαννάκη τότε το 81 που παίρναγαν μπροστά σου μουστακαλήδες με ανοιχτά πουκάμισα και κράταγαν τα λάβαρα της αλλαγής;

Θυμάσαι που καλά, καλά δεν καταλάβαινες τι γίνονταν;

ΑΛΛΑΓΗ, ΑΛΛΑΓΗ. Και άλλαξαν όλα.

Ο Μητσάρας που το Σάββατο έκοβε κρέας την Τρίτη διορίστηκε στο Ι.Κ.Α. και του έδωσαν και χαρτοφύλακα.

Ο Σεραφείμ, ο αλλήθωρος, μασούσε οδοντογλυφίδα και δεν σε έβλεπε μετά. Καλά, και πριν δεν σε έβλεπε…

Αμ, ο Αριστείδης; Αυτός έλυνε και έδενε στο Νοσοκομείο. Και οι Διευθυντές φοβόντουσαν το στόμα του.


Τα ξέχασες αυτά Γιαννάκη;

Που να τα ξεχάσεις. Βολεύτηκες κι εσύ λίγα χρόνια μετά. Τόσος κόσμος έφαγε τσάμπα από το ταβερνάκι σου. Κάποια στιγμή σε λυπήθηκαν και στο μεθύσι τους σε διόρισαν κι εσένα.

Κι αφού δεν χώραγαν άλλοι να διοριστούν έπρεπε κάποια στιγμή να φτιάξει το πράγμα. Ήταν τότε που ο Σημίτης μίλησε για “την Ελλάδα της αρπαχτής”.

Είχες ξανακούσει εσύ Γιαννάκη για τέτοιο πράγμα; Ούτε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχαν ακούσει. Κάτι για πακέτα Ντελόρ και για ΜΟΠ μόνο ήξεραν.

Τελικά η Ελλάδα αποδείχθηκε πολύ ισχυρή και με το ζόρι τα κατάφερε κι έγινε ισχυρότερη και απέκτησε ισχυρό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Αλλά, πάνω που θα τα διόρθωναν όλα, βαρέθηκε ο κόσμος βρε παιδί μου, κι έβγαλε τον ανεπάγγελτο να του κάνει κουμάντο.

Κι εκείνος ανεπάγγελτος ήταν… έπεσε με τα μούτρα…

Και μετά φάγαμε πάλι τα μούτρα μας κι άρχισαν να πέφτουν κάτι σφαλιάρες, μα κάτι σφαλιάρες… γερές σφαλιάρες.

Ποιός έφταιξε ρε Γιαννάκη τελικά; Εσύ που σε έβαλαν στο Δημόσιο χωρίς να ξέρεις τον πάτο σου; Ή άλλοι που δεν ήξεραν το δικό τους πάτο; Ετούτοι που από αριστεροπροοδευτικοί μεταμορφώθηκαν σε τσιράκια των Βρυξελλών και του άλλου του Ταμείου του Διεθνούς; Ναι του Δ.Ν.Τ., που φώναζαν πάντα οι σύντροφοι. Και πρόσθεταν μετά και τα μονοπώλια…

Τώρα πόσο πάει ένα πιτόγυρο Γιαννάκη αλήθεια;

Αλλά τώρα τι να πεις κι εσύ… Ασχολείσαι πλέον με την πάρτη σου. Έκανες και οικογένεια πια. Τα παιδιά πάνε σχολείο κι όλοι μαζί το βράδυ Τζούλια χαμάμ, αμάν.

Κοίτα όμως, τι διάβασα πριν λίγο στο ΒΗΜΑ του μακαρίτη του Λαμπράκη. Για διάβασέ το http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=318832&ct=1&dt=07/03/2010 Τους είπαν, λέει, οι του Ταμείου του Διεθνούς ότι κάτι τύπους σαν και σένα πρέπει να τους διώξουν.

Αλλά, επειδή εσύ θα επιβιώσεις πάλι, το’ χεις μάθει πια το κόλπο, ποιούς θα πάρει ο Χάρος; Ε, Γιαννάκη;

http://adopana.wordpress.com/

Μην τα παρατάς πολύ γρήγορα!
Η επιµονή είναι ισχυρότερη από τη βία - Πλούταρχος
Ο νικητής δεν είναι εκείνος που κερδίζει πάντα.
Ο νικητής είναι εκείνος που προσπαθεί πάντα.Η διαφορά µεταξύ νικητή και νικηµένου είναι, πως παρά το γεγονός ότι και οι δύο τους προσπαθούνκαι πέφτουν, ο νικητής ορθώνει το παράστηµά του και συνεχίζει, ενώ ο νικηµένος µένει πεσµένος στοέδαφος και σταµατά την προσπάθεια.
Τόσο ο νικητής όσο και ο νικηµένος, έχουν την ίδια αφετηρία.Ξεκινούν µαζί την προσπάθεια. Η ζωή σφυρίζει την έναρξη του αγώνα και για τους δύο. Η ανηφόρα είναι κοινή – τις περισσότερες τουλάχιστον φορές.
Μαζί ξεκινούν να ανηφορίζουν. Κάπου όµως στη διαδροµή, σκοντάφτουν. Πέφτουν κάτω, χτυπούνε, τραυµατίζονται. Ξανασηκώνονται και συνεχίζουν.Σε λίγο, ξαναπέφτουν και τότε είναι που φαίνεται η διαφορά.
Ο νικηµένος έχει απογοητευθεί, έχει δειλιάσει, έχει παραλύσει και θα µείνει πεσµένος! Θα σταµατήσει την προσπάθεια. Ο νικητής θα σηκωθεί, θα τινάξει τη σκόνη από πάνω του, θα πάρει µια βαθιά ανάσα και θα συνεχίσει µέχρι τοτέλος.
Η βασική και ουσιώδης διαφορά, εντοπίζεται στο αν θα συνεχιστεί η προσπάθεια. ∆εν βρίσκεται µόνοστις ικανότητες και στις τεχνικές. Η διαφορά βρίσκεται στο κουράγιο και στη λεβεντιά να συνεχιστεί η ανηφορική διαδροµή µέχρι το τέλος της.
Στην ψυχική δύναµη που σε ωθεί να τερµατίσεις. Στη διαύγεια να φτάσεις στο στόχο σου.Μήπως κάπως έτσι δεν ζούµε και τις ζωές µας; Κάποιοι από µας συνεχίζουν, κάποιοι άλλοι βγαίνουν στην πρόωρη σύνταξητων ελπίδων και των ονείρων τους.
Πεθαίνουν στα 25, αλλά τους θάβουν στα 80! Πόσο άδικο, άσκοπο και θλιβερό είναι αυτό το σενάριο!
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωµα στην αξιοπρέπεια του να προσπαθήσει και να αγωνιστεί. Ο καθένας από εµάς µπορεί να δώσει τις µάχες του και να τις κερδίσει, ή να τις χάσει. Αυτό δεν έχει και τόση σηµασία.
Αυτό που έχει σηµασία, αυτόπου κάνει τη διαφορά ανάµεσα στον νικητή και στον νικηµένο είναι η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσµα. Είναι ο θρίαµβος της διαδροµής και όχι µια νίκη που µπορεί να αποδειχθεί «Πύρρειος».
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που έψαχνε απεγνωσµένα να βρει την επιτυχία. Σε κάποιο σηµείο της αναζήτησής του συναντάει στο δρόµο του ένα γκουρού.
Ο άνθρωπος ρωτάει τον γκουρού : «Κατά που πέφτει η επιτυχία ;»
Ο ρασοφόρος σοφός µε τη µακριά γενειάδα δεν µιλάει, αλλά δείχνει µε το δάχτυλό του προς µια κατεύθυνση πέρα µακριά.
Ο άνθρωπος, κατενθουσιασµένος µε την προοπτική µιας γρήγορης και εύκολης επιτυχίας, τρέχει γρήγορα προς την κατεύθυνσηαυτή.
Ξαφνικά, ακούγεται ένα ηχηρό «Πλατς!»
Ο άνθρωπος επιστρέφει λασπωµένος, βρεγµένος, κουτσαίνοντας και ζαλισµένος, έχοντας την υποψία ότι δεν κατάλαβε καλά την απάντηση. Επαναλαµβάνει την ερώτησή του στον γκουρού, ο οποίος και πάλι δείχνει σιωπηλά προς την ίδια κατεύθυνση.
Υπάκουος ο άνθρωπος ξαναφεύγει προς το ίδιο µέρος. Τούτη τη φορά το «πλατς» ξεκουφαίνει, κι όταν πια εκείνος σέρνεται πίσω είναι καταµατωµένος, διαλυµένος και εξοργισµένος. «Σε ρώτησα πώς πάνε στην επιτυχία», ουρλιάζει στον γκουρού,«Ακολούθησα την κατεύθυνση που µου έδειξες και αυτό που πέτυχα είναι τα χάλια που έχω!
Τέρµα οι υποδείξεις µε το δάχτυλο!Μίλα!»Και τότε µόνο, πράγµατι, µιλάει ο γκουρού, και λέει αυτά : «Η επιτυχία είναι προς τα εκεί. Ακριβώς λίγο µετά το πλατς».
Μην έχετε ψευδαισθήσεις φίλοι µου, πάντα υπάρχει ένα ή και περισσότερα «πλατς» πριν βρείτε το µονοπάτι της επιτυχίας.
Ο Τσόρτσιλ είπε ότι «Ο απαισιόδοξος το µόνο που βλέπει σε κάθε ευκαιρία είναι τα εµπόδια, ενώ ο αισιόδοξος το µόνο που βλέπει είναι η ευκαιρία». Είναι αυτό που τόσο περιγραφικά, λυρικά και ανθρώπινα περιέγραψε ο εθνικός µας ποιητής,∆ιονύσιος Σολωµός
Ο ποιητής µίλησε για «αρετή και τόλµη».
Χρειάζεται τόλµη, αρετή, λεβεντιά, τσαγανό και αξιοπρέπεια γιανα περάσεις τα «πλατς» της ζωής και να βρεθείς στο µονοπάτι της ευηµερίας, της επιτυχίας και της προκοπής.
Από το βιβλίο του Άκη Αγγελάκη, «Ιστορίες που δυναµώνουν την ψυχή», Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.

http://greeksurnames.blogspot.com/

KANTE "ΚΛΙΚ" ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Μπορεί για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Παπανδρέου τα σημερινά μέτρα να αποτελούν το plan C. Για κάποιους όμως αποτελούν το πρελούδιο για την συρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και του στραγγαλισμού του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων συνολικά στην Ευρώπη.

Είναι οι ίδιοι που έσπευσαν να ενισχύσουν με τις οικονομίες των εργαζομένων τις τράπεζες, που οδήγησαν στην παγκόσμια κρίση λόγω της αποκορύφωσης του κομπαδορισμού και της απληστίας του κεφαλαίου αλλά και των στελεχών τους, σε συνεργασία φυσικά με τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις που στηρίζουν την παγκοσμιοποίηση.

Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν με την στάση τους ( ή μήπως με τις ευχές και την μεθόδευσή τους;) τις αδηφάγες "αγορές" να αναγκάσουν την υπερχρεωμένη Ελλάδα να εκλιπαρεί την "αλληλεγγύη" των Ευρωπαίων συνεταίρων (;) και να υποχρεώνεται κάτω από την αναλγησία αλλά και την πίεσή τους να πηγαίνει από το σχέδιο ένα στο δύο, στο τρία και έπονται τα επόμενα(;).

Είναι οι ίδιοι που πιέζουν τους Ισλανδούς εργαζόμενους να αποδεχθούν να ξεχρεώσουν τα χρέη των Τραπεζών τους στην Αγγλία και Ολλανδία. Και για τον σκοπό αυτό θα κάνουν δημοψήφισμα στις 6 Μαρτίου.

Είναι οι ίδιοι που ελέγχουν το πείραμα της Ελλάδας για να δουν πως και πόσο θα αντιδράσουν γενικά οι εργαζόμενοι συνολικά στην Ευρώπη στην αναμενόμενη παρόμοια λαίλαπα που τους επιφυλάσσουν.


Είναι αυτοί που βιάστηκαν να χαιρετίσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της Ελληνικής κυβέρνησης:

•η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία χαρακτηρίζει «τα πρόσθετα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα» αναγκαία και κατάλληλα και δείχνουν τη θέληση της ελληνικής κυβέρνησης να επιτύχει τους στόχους που θέτει το πρόγραμμα σταθερότητας και ειδικότερα τη δημοσιονομική σταθεροποίηση μέσα στο 2010.
•το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: «Χαιρετίζουμε τα σημαντικά δημοσιονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα από τις ελληνικές αρχές. Αποτελούν ένα σύνολο πολύ ισχυρών δημοσιονομικών μέτρων» και «Η εφαρμογή αυτής της δέσμης μέτρων θα είναι μια κρίσιμη καμπή σε μια διαδικασία που θα διαρκέσει πολλά χρόνια»
•η Μέρκελ: «Είμαι χαρούμενη και ικανοποιημένη που η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της δεν φείδονται καμίας προσπάθειας για να προχωρήσουν σε αυτόν το δύσκολο δρόμο»
Είναι αυτοί που δεν έχουν καταλάβει την αντίσταση και την μάχη που θα ακολουθήσει. Τόσο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη από τους εργαζομένους.

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑ

http://activistis.gr