Το τελευταίο διάστημα, με κύριο δίαυλο την τηλεόραση, έχει αρχίσει μια φοβερή προσπάθεια συλλογικής ενοχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας για το δημοσιονομικό χάλι της χώρας και το υπέρογκο κρατικό χρέος.
Καθημερινά σχεδόν, απελπισμένοι απολογητές της στρατηγικής κυβερνητικής επιλογής για υπαγωγή στο ΔΝΤ κρώζουν απωθητικά καταλογίζοντας ευθύνη ανεξαιρέτως σε κάθε Έλληνα πολίτη. Το απεχθές δόγμα της «συλλογικής ευθύνης», το οποίο εμμέσως πλην σαφέστατα επιχειρεί να απαλλάξει το πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σύστημα από κάθε δική του ευθύνη για το άθλιο κατάντημα της χώρας, θυμίζει έντονα τη δικαιολογητική βάση στην οποία στηρίχθηκε η ολοσχερής καταστροφή της Γερμανίας αμέσως μετά την ήττα του ναζισμού.
Σύμφωνα με αυτή τη λογική…

ο κάθε Γερμανός ήταν υπεύθυνος για τα ναζιστικά εγκλήματα. Όπως κάθε κομμουνιστής ήταν υπεύθυνος μετά τον ελληνικό εμφύλιο, όπως κάθε Εβραίος, Τσιγγάνος, ομοφυλόφιλος κ.λπ. ήταν μίασμα για την αρία φυλή νωρίτερα, όπως κάθε Παλαιστίνιος είναι σήμερα a priori επικίνδυνος για το κράτος του Ισραήλ.
Φυσικά, μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί παρά να παραμείνει ημιτελής. Όμως πώς να αδιαφορήσει κανείς μπροστά στη γιγαντιαία επιχείρηση με στόχο να συγκαλυφθεί ο εξ αρχής σχεδιασμός του Γιωργάκη για την τελική προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ; Τόσο τα ΜΜΕ όσο και οι απολογητές της κυβέρνησης χύνουν διαρκώς δηλητήριο προς όσους επιχειρούν να αρθρώσουν έστω και στοιχειώδεις αντιρρήσεις στον κατηφορικό μονόδρομο της σημερινής κυβέρνησης.
Ποιος ρήμαξε τη χώρα;
Για να είμαστε ακριβείς και ειλικρινείς, ας επισημάνουμε ότι:
* Οι πολιτικές ηγεσίες δεν είναι οι μόνες υπεύθυνες.
* Στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί η διαφθορά.
* Πολλοί από τους σημερινούς «αντιστασιακούς» κατά της προοπτικής του ΔΝΤ έχουν συμμετάσχει στη διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας από τον μηδενισμό.
* Πολλοί επίσης έχουν συμμετάσχει, ως πολιτικοί χώροι, αλλά και ως άτομα, με το άλλοθι της αριστερής πολιτικής ταυτότητας, στη νομή μιας καταστροφικής για τη χώρα εξουσίας – είτε στο συνδικαλιστικό είτε στο αυτοδιοικητικό επίπεδο είτε ως think tank της πιο άθλιας «εκσυγχρονιστικής» περιόδου που γνώρισε ο τόπος.
* Πολλοί είναι αυτοί που θα προτιμούσαν να χαθούν ή Κύπρος και το μισό Αιγαίο προκειμένου οι Τούρκοι να μας αφήσουν στην «ησυχία μας».
Ο κατάλογος αυτών που έχουν διαπράξει πολλοί ακόμη «κάποιοι» θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερος. Όμως στο σημείο αυτό θα πρέπει να μπει ένα όριο. Διότι, απλούστατα, δεν είναι δυνατόν να φταίμε όλοι οριζοντίως, ισόποσα και στον ίδιο βαθμό για το σημερινό κατάντημα. Για του λόγου το αληθές:
1. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 κάποιος αποφάσισε ότι οι «στερημένοι» Έλληνες δεν θέλουν «σοσιαλισμό», αλλά κατανάλωση, η οποία εξασφαλίστηκε με δανεικά κι αγύριστα. Αντί να φροντίσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, χρησιμοποίησε το κράτος ως χώρο υποδοχής «πρασινοφρουρών», με αποτέλεσμα να επέλθει η πλήρης διάλυση της οικονομίας.
2. Κάποιος εγκατέλειψε τη διακυβέρνηση της χώρας υπό το βάρος του σκανδάλου Κοσκωτά, το οποίο κάποιοι στη σημερινή κυβέρνηση πολύ θα ήθελαν να έχουμε ξεχάσει.
3. Οι επόμενοι δύσκολα μπορούν να θυμηθούν «μεταρρύθμιση» που να μην είχε μια δυσάρεστη οσμή σκανδάλου.
4. Κάποιοι «άλλοι» βάφτισαν οικονομία τη δημιουργική λογιστική, κατασπατάλησαν τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, κρύφτηκαν στα Ίμια και μετά ευχαριστούσαν δημοσίως τους Αμερικανούς, παρέδωσαν ως γνήσιοι υποτακτικοί τον Οτζαλάν. Επίσης έκαναν Ολυμπιακούς καταχρεώνοντας τη χώρα και θυσιάζοντας την ανάπτυξη της περιφέρειας.
5. Οι ίδιοι, σε πλήρη συνεργασία με τους πολιτικούς αντιπάλους τους, οργάνωσαν και συμμετείχαν σε μια βίαιη και τεραστίου μεγέθους αναδιανομή πλούτου μέσω του Χρηματιστηρίου.
6. Οι επόμενοι δίδαξαν… ήθος με τους «κουμπάρους», τα δομημένα ομόλογα και την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, το Βατοπέδι. Είναι αυτοί που ανέχθηκαν, συγκάλυψαν και αναπαρήγαγαν τη θεωρία πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό.
7. Όλοι αυτοί μαζί, εκτός από το ήθος που «δίδαξαν» στην κοινωνία εξαγοράζοντας την ψήφο της, επέφεραν και συγκεκριμένο οικονομικό αποτέλεσμα.
8. Όλοι αυτοί μαζί επί δεκαετίες καταγγέλλουν «συντεχνιακές νοοτροπίες» τις οποίες οι ίδιοι πριμοδότησαν, αναπαρήγαγαν και εκμεταλλεύτηκαν εκλογικά. Όμως ας σταματήσουμε εδώ την καταγραφή μιας λίστας ατέλειωτης.
Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς ανεύθυνος. Δεν είναι όμως όλοι εξ ίσου υπεύθυνοι. Κάποιοι, ενώ έχουν διαπράξει οικονομικά και πολιτικά εγκλήματα τεραστίων διαστάσεων επί δεκαετίες, έρχονται σήμερα, με πρωτοφανή χυδαιότητα, να διαχύσουν την ευθύνη τους. Δυστυχώς γι’ αυτούς, όμως, δεν έφτασε μόνο η ώρα του ΔΝΤ, αλλά και η ώρα απόδοσης πολιτικού λογαριασμού…





http://anemogastri.blogspot.com/

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...