Από τον Κώστα Παπαθεοδώρου







Η κρίση που γεννήθηκε στην Ελλάδα και εδώ και τρεις μήνες εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη παίρνει πλέον μια νέα διάσταση. Και είναι πλέον προφανές πως ούτε ο κολοσσιαίος κουμπαράς, ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, που αποφάσισε η Ε.Ε. για την υποστήριξη των χωρών της Ευρωζώνης, ούτε τα μέτρα αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας κρίνονται ικανοποιητικά ώστε να καθησυχάσουν τις αποκαλούμενες «αγορές». Το ευρώ συνεχίζει την κατρακύλα του και πλέον η ισοτιμία του έναντι του Δολαρίου έχει φτάσει, σήμερα, στο 1,21.
Και έτσι ενώ στην αρχή το πρόβλημα φαινόταν ως αμιγώς ελληνικό τώρα σαν επιδημία χτυπάει την πόρτα ισχυρών και εμφανιζόμενων ως ακμαίων οικονομιών Δάνεια που είχαν χορηγηθεί από ξένες τράπεζες στον ιδιωτικό τοµέα, µμετατρέπονται σε εθνικά χρέη που η αποπληρωµή τους φορτώνεται στους ώµους των φορολογουμένων

Το ερώτημα που προβάλλει είναι μέχρι που θα φτάσει η κρίση; Θα ξεπεράσει και πότε άραγε τα σύνορα της Ευρώπης;

Πολλοί οικονομολόγοι προβλέπουν ότι σύντομα η περιπέτεια του ευρώ θα προκαλέσει παγκόσμια κρίση των δημόσιων χρεών.

‘Ήδη ο (κατά πολλούς αμφιλεγόμενος) αμερικανός Nouriel Roubini, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο πως η κρίση που έπληξε κατ` αρχήν την Ελλάδα - την οποία θεωρεί ως την κορυφή του παγόβουνου- σύντομα θα περάσει στη Βρετανία, την Ιαπωνία και ακολούθως τις ΗΠΑ.

Είναι όμως εξίσου προφανές ότι η κρίση δεν έχει παντού τα ίδια δομικά χαρακτηριστικά μήτε και όλες οι χώρες εμφανίζουν όλοι την ίδια τρωτότητα.


Οι γκουρού της νεοφιλελεύθερης αντίληψης- ωσάν οι ίδιοι να είναι αμέτοχοι της παγκόσμιας κρίσης- επαναλαμβάνουν διαρκώς και στερεοτύπως ότι: «οι αγορές δεν συγχωρούν τα Κράτη με προβλήματα ανταγωνιστικότητας που συσσωρεύουν μεγάλα χρέη και υψηλά επίπεδα. Ισχνές και μάλιστα μηδαμινές προοπτικές ανάπτυξης σημαίνουν μικρότερα φορολογικά έσοδα και επομένως αδυναμία εξυπηρέτησης τους χρέους τους.

Σε αυτή τη θέση πλην της Ελλάδος βρίσκονται ήδη:

•Η Ισπανία με τεράστιο δημόσιο έλλειμμα - 11% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος και ένα διαρκώς μειούμενο εξωτερικό εμπόριο.
•Η Πορτογαλία που υποφέρει από έλλειψη ανταγωνιστικότητας ενώ την ίδια στιγμή ο δημόσιος τομέας της διογκώνεται και ο πληθυσμός γερνά. Την ίδια στιγμή οι κοινωνικοί λογαριασμοί δεν μπορούν επιδεινώνονται και για τις αγορές, αυτή η χώρα μοιάζει να ακολουθεί κατά πόδα την Ελλάδα.
•Η Ιταλία, της οποίας το βάρος του χρέους και η μακρά παράδοση κακής διαχείρισης προκαλούν εξαιρετικά αρνητικούς συνειρμούς στις «αγορές».
•Η Βρετανία- όσο και αν δεν παίζει στα ΜΜΕ- έχει έλλειμμα που φτάνει το 11,4% και είναι βέβαιο ότι το προσεχές διάστημα θα δοκιμαστεί στις «κλειστές αίθουσες» των χρηματαγορών. Και ο David Cameron είναι βέβαιο ότι θα περάσει από crash test το προσεχές διάστημα. Θα εξαναγκαστεί να εφαρμόσει περιοριστικές πολιτικές με την ελπίδα ότι δεν θα ρίξει τη χώρα του στην ύφεση.
•Η Ιαπωνία με το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος (227,1% του ΑΕΠ το 2010) επί του παρόντος δεν δείχνει να αντιμετωπίζει άμεσα προβλήματα. Όμως εδώ ο κίνδυνος έχει να κάνει και με το γεγονός ότι το 93% του χρέους είναι «φορτωμένο» σε εσωτερικούς επενδυτές. Αυτό το βάρος γίνεται χρόνο με το χρόνο βαρύτερο στις πλάτες ενός λαού γερνά και μειώνεται ραγδαία.
•Οι ΗΠΑ αν και φαινομενικά δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι βέβαιο ότι το δημόσιο χρέος που φτάνει τα 12.974 δισεκατομμύρια δολάρια, σφίγγει σα θηλιά χρόνο με το χρόνο. Η υπερχρέωση προκαλεί εξαρτήσεις και στην προκειμένη περίπτωση Κινέζοι και Άραβες έχουν εξαγοράσει το μεγαλύτερο ποσοστό του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ.


Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η κατάσταση των χωρών της διακεκαυμένης ζώνης. Όμως ποιοι αλήθεια είναι «οι έμποροι των εθνών» η με άλλα λόγια οι πιστωτές των κρατών; Ποιοι είναι αυτοί που είτε οι χώρες χρεοκοπήσουν, είτε αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους, είτε ξεκληριστούν, όχι μόνο δεν θα χάσουν τα λεφτά τους αλλά θα πληρωθούν και πρώτοι;

Είναι κατ` αρχήν πέντε έως έξι μεγαλοτραπεζίτες που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας κερδοσκοπίας.( Σε επόμενο άρθρο θα γράψουμε ονόματα, διευθύνσεις και ποσά που διακινούν και κέρδη που αποκομίζουν).


Είναι αυτοί που προτρέπουν η και εκβιάζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο προκειμένου να εισπράξουν το γρηγορότερο τα κέρδη τους. Πιθανολογώντας ότι αργά η γρήγορα οι λαοί θα βάλουν τέλος στο άθλιο παιχνίδι τους πιέζουν για μέτρα λιτότητας εδώ και τώρα. Διότι γνωρίζουν ότι όσο πιο γρήγορα συρρικνωθούν οι εθνικές οικονοµίες τόσο πιο γρήγορα θα γίνει η αρπαγή.

Η παγκόσμια συμμορία θα αποκομίσει τα κέρδη της σε βάρος των δηµοσίων επενδύσεων, των κοινωνικών δαπανών και του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων, επειδή σε αυτό ακριβώς το δόγμα στηρίζεται ο κεντρικός σχεδιασµός της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που βρίσκεται στην υπηρεσία του τραπεζικού και του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Αυτό θα συμβεί εάν οι λαοί υποκύψουν. «Αν ο λαός χάσει το ηθικό του, τότε η εξουσία θα εκχωρηθεί στους ξένους πιστωτές που θα υπαγορεύουν την πολιτική της χώρας του. Και όσο περισσότερο θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των τραπεζιτών τόσο θα βαραίνει η οικονοµία µε χρέη», επισημαίνει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι.

Όμως υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πλέον ότι οι λαοί αρχίζουν να ξυπνούν από το λήθαργο και τις παραισθήσεις της υποθηκευμένης ζωής τους.

«Οι λαϊκές αντιδράσεις θα συνεχιστούν και την προσεχή δεκαετία», λέει ο Μάικλ Χάντσον, «για όσο ακόµη τα συμφέροντα του συστήµατος θα επιχειρούν να καθυποτάξουν τις ευρωπαϊκές οικονοµίες και να µμετατρέψουν τους ευρωπαϊκούς λαούς σε υπόδουλους του χρέους».







http://www.epiruschannel.gr/

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...