Άρθρο του Economist








Διαδηλώσεις, μολότοφ, δακρυγόνα και απεργίες, είναι αυτά που ακολούθησαν τη προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που της επέβαλλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Τρεις αθώοι έχασαν τη ζωή τους από πυρκαγιά σε τράπεζα, που προκλήθηκε από διαδηλωτές. Όλοι συμφωνούν πως οι θάνατοι αποτελούν όνειδος για τη κοιτίδα της δημοκρατίας. Όμως όλοι γνωρίζουν πως το πάρτι τελείωσε, Και πως όσο κράτησε, η Ελλάδα πέρασε καλά. Οι Έλληνες λένε αντίο σε μια δεκαετία όπου όλα τα καλά και όλα τα κακά της χώρας τους ήταν υπερβολικά μεγάλα. Υπήρξαν αθλητικές και πολιτιστικές υπερεκδηλώσεις, νέες κατασκευές, οικονομική ανακούφιση των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, και μια γενική ευμάρεια. Την ίδια ώρα όμως της ευμάρειας, οι Έλληνες συνέχιζαν να κάνουν αυτό που κάνουν χρόνια: Τη λεηλασία των κρατικών ταμείων, τη κατάχρηση της δημόσιας εξουσίας, την ατιμωρησία των ισχυρών, κλπ. Όλα αυτά πολλαπλασιάστηκαν. Μερικές Κασσάνδρες προειδοποιούσαν για το επερχόμενο και αναπόφευκτο οδυνηρό τέλος, αλλά κανένας δεν άκουγε. Τώρα, με την είσοδο στο παιχνίδι του ΔΝΤ, το πάρτι τέλειωσε για τα καλά.

Ο σοσιαλιστής Γ. Παπανδρέου μπορεί να βασίζεται στη κατανόηση του μισού εκλογικού σώματος, για το ότι τα σκληρά μέτρα είναι η μόνη λύση. Μπορεί επίσης να παίρνει κουράγιο από τα φαινόμενα διάλυσης που σπαράσσουν την αξιωματική αντιπολίτευση, της οποίας η καταστροφική διακυβέρνηση της χώρας μεταξύ 2004-09 είναι πλέον καταφανής. Αλλά αρκούν αυτά; Ακόμη και όσοι από τους Έλληνες καταλαβαίνουν πως για όλα φταίνε οι ίδιοι, αισθάνονται άσχημα που αυτοί που καλούνται να πληρώσουν είναι οι απλοί και συχνά κακοπληρωμένοι απλοί εργαζόμενοι. Υπάρχει όμως και μια θερμοκέφαλη μειονότητα, που δεν πιστεύει τη κυβέρνηση όταν αυτή λέει πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης εκφράζει πολλούς, ισχυριζόμενος πως πίσω από τη κρίση υπάρχει μια συνομωσία σκοτεινών δυνάμεων των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών κέντρων, που επιδιώκουν να γονατίσουν τα μικρά περήφανα έθνη. Όσο και αν ακούγεται τρελό, ειδικά στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που εξαντλούν κάθε όριο για να βοηθήσουν την Ελλάδα, αυτού του είδους οι απόψεις πείθουν αρκετούς πολίτες σε μια χώρα που έχει μεγάλη παράδοση στη πολιτική συνομωσιολογία.

Στην ελληνική πολιτική σκηνή υπάρχει και ένα σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα που θεωρεί τον Khrushchev φιλελεύθερο! και που απολαμβάνει το 8% των ψήφων. Υπάρχει ακόμη και ένα θρησκοληπτικό εθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα που προσπαθεί να κερδίσει το σεβασμό δεχόμενο την ανάγκη επιβολής αυστηρών μέτρων. Και για πολλοστή φορά η ΕΕ και το ΔΝΤ θα αποτελέσουν το στόχο της ξενοφοβικής οργής. Στον ακραίο τύπο και στο διαδίκτυο, το ΔΝΤ χαρακτηρίζεται ως χούντα, όμοια με εκείνη του 1967 που επέβαλλαν οι στρατιωτικοί με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ. Το ότι η Ελλάδα κάλεσε για βοήθεια το ΔΝΤ σε μια ημερομηνία πολύ κοντά στην επέτειο της 21η Απριλίου 1967, αποδεικνύει για πολλούς στη μπλογκόσφαιρα, πως η χώρα αντιμετωπίζει και πάλι έναν ξενόφερτο δεσποτισμό.

Αυτές οι απόψεις κυριαρχούν στην Ελλάδα. Ο ρόλος των ξένων δυνάμεων είναι πάντα πηγή έντονων συζητήσεων και παθών. Όλοι οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής επιζήτησαν κατά καιρούς την εξωτερική βοήθεια, καταγγέλλοντας όμως την όποια εξωτερική βοήθεια δόθηκε στους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Η άνευ προηγουμένου ευμάρεια που απόλαυσε η Ελλάδα τη τελευταία δεκαετία, μπόρεσε και κουκούλωσε κάποια συναισθήματα που ποτέ όμως δεν εξαφανίστηκαν τελείως: Ακραίος αριστερισμός (συμπεριλαμβανομένης και της τρομοκρατικής βίας), υπερεθνικισμός, και ξενοφοβία. Όλα αυτά τα συναισθήματα βγαίνουν τώρα ξανά στην επιφάνεια. Η κυβέρνηση είχε κάποια επιτυχία στην εξάρθρωση μερικών μικρών ακροαριστερών ανταρτών πόλεων, όμως υπάρχει φόβος πως η λιτότητα και τα συλλαλητήρια θα γεννήσουν μια νέα φουρνιά αυτόκλητων Ρομπέν των δασών που θα περάσουν στη χρήση βίας.

Εν τω μεταξύ, οι πιο ψύχραιμοι Έλληνες στύβουν το μυαλό τους προκειμένου να βρουν τρόπους ώστε η οικονομία τους να ξαναγίνει ανταγωνιστική, και να εκμεταλλευτεί τους τεράστιους ανθρώπινους και φυσικούς πόρους της χώρας. Η ανάπτυξη της προηγούμενης δεκαετίας αντανακλούσε απλά τα φτηνά επιτόκια του ευρώ, που διόγκωσαν τον καταναλωτισμό, την αγορά ακριβών αυτοκινήτων, τα ταξίδια στο εξωτερικό, και τους … προσωπικούς γυμναστές. Όλες αυτές οι δραστηριότητες θα περιορισθούν τώρα απότομα. Η επιβολή υψηλής φορολόγησης στις επιχειρήσεις θα αποτρέψει πολλούς που έχουν το θάρρος να ξεκινήσουν νέα πράγματα. Οι νέοι φόροι στις κατοικίες και γενικά στη ιδιοκτησία, θα αποτρέψουν ή θα περιορίσουν τη δυνατότητα της κυβέρνησης να πουλήσει ώστε να κερδίσει έσοδα. Και υπάρχει η γενική υποψία πως οι ελαφροχέρηδες δημόσιοι λειτουργοί και πλεονέκτες πολιτικοί που προκάλεσαν τη κρίση, θα τη βγάλουν ατιμώρητοι. Ο μετριοπαθής πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας, το αξίωμα του οποίου είναι υπεράνω της πολιτικής, αντέδρασε στο πρόγραμμα λιτότητας με τη προτροπή να τιμωρηθούν όσοι έκλεψαν τα δημόσια ταμεία. Πολλοί συμφωνούν. Όμως το χάος που χαρακτηρίζει το ελληνικό δικαστικό σύστημα, σημαίνει πως δύσκολα θα διωχθούν οι φοροφυγάδες και οι δωροδοκούμενοι.

Ένα e-mail που κάνει το γύρο της Ελλάδας λέει πως «Καλά κάνει ο ΓΑΠ και συγκρίνει τον εαυτό του με τον Οδυσσέα και το ηρωικό του ταξίδι… όμως ο Οδυσσέας είχε ένα άσχημο ταξίδι και έχασε όλους τους συντρόφους του. Ξεβράστηκε στην Ιθάκη χωρίς καν τα ρούχα του…». Στο δρόμο, τα συναισθήματα είναι λιγότερο ποιητικά. «Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος» είναι το σύνθημα πολλών εργατικών συνδικάτων που απείργησαν αυτές τις ημέρες. Οι Έλληνες που πιστεύουν σε μια αυτάρκεια μπολσεβίκικου τύπου είναι ελάχιστοι. Όμως η ιδέα του να εργάζονται σκληρά επί πολλά χρόνια, με μόνο αντάλλαγμα ένα πιστοποιητικό του ΔΝΤ για καλή συμπεριφορά, κάθε άλλο παρά σαν ελκυστική προοπτική τους μοιάζει.

Οι πολίτες ανησυχούν πως το πολιτικό σύστημα της χώρας θα καταρρεύσει. Ένα σύστημα με ιστορία ενός αιώνα, όπου οι δυο κυρίαρχες παρατάξεις (κεντροδεξιά και κεντροαριστερά) κυβερνούσαν, με μια κλίση προς τη ρουσφετολογία και τα δωράκια, εξαντλώντας η κάθε μια τα δημόσια ταμεία. Μετά από τα πρόσφατα επεισοδιακά συλλαλητήρια, όλα τα ενδεχόμενα είναι πλέον ανοιχτά.







http://www.antinews.gr/

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...