Μια μπαλάντα για τους καριόληδες
Όχι πως δεν το ξέραμε, απλά έχει παραπάει
κάθε καριόλης που έπιασε κάποτε κάποια θέση
με μόνο ένα κριτήριο να ξέρει να μασάει
να μην αφήνει τίποτα απ’ το πιάτο έξω να πέσει
κάθε καριόλης κερατάς –μία ζωή τα ίδια-
να τρώει, να τρώει, να τρώει, να τρώει –ρε πούστη δε θα σκάσει;-
κι ένας δε βρέθηκε αρχηγός στον τόπο αυτό με αρχίδια
να πιάσει μια φορά, ρε συ, τη σκούπα. Το φαράσι…
Γίναμε σκουπιδότοπος. Του κόσμου η σαπίλα
ήρθε –ή τη φέραμε εμείς;- στο ίδιο μας το σπίτι
να πάρει θέση αφεντικού. Κι είναι πολύ ξεφτίλα
να επιλέγουν μόνα τους τα θύματα το θύτη
Κάθε καριόλης κερατάς που έχει κάψει φλάντζα
αντί να πάει για απόσυρση γουστάρει κι άλλη φάση
Και να μη βρίσκεται ποτέ ένας μετά τη σκάντζα
να πιάσει μια φορά, ρε συ, τη σκούπα. Το φαράσι…
Μαζέψτε! Να προλάβετε! Φάτε λιγούρια! Φάτε!
το μόνο που θα είχα εγώ -αν ήταν- να σας δώσω
είναι αυτή τη συμβουλή: Να μην χαμογελάτε
γιατί στα δόντια φαίνεται η λαιμαργία τόσο
πολύ που αλλοιώνεται η όψη του προσώπου
και σαν του ζώου γίνεται που ψάχνει να χορτάσει
και βγαίνει αυθόρμητη η ευχή. Κάποιος να ‘ρθει επί τόπου
να πιάσει μια φορά, ρε συ, τη σκούπα. Το φαράσι…
Καριόληδες! Σας βόλεψε καλά που δε μιλάμε
και που παραπονιόμαστε στη φέξη και στη χάση
Φάγατε; Τώρα είναι σειρά δικιά μας για να φάμε
Και θα σας φάμε ζωντανούς…Ποια σκούπα. Ποιο φαράσι…
stixakias
http://www.politismospolitis.org/
κάθε καριόλης που έπιασε κάποτε κάποια θέση
με μόνο ένα κριτήριο να ξέρει να μασάει
να μην αφήνει τίποτα απ’ το πιάτο έξω να πέσει
κάθε καριόλης κερατάς –μία ζωή τα ίδια-
να τρώει, να τρώει, να τρώει, να τρώει –ρε πούστη δε θα σκάσει;-
κι ένας δε βρέθηκε αρχηγός στον τόπο αυτό με αρχίδια
να πιάσει μια φορά, ρε συ, τη σκούπα. Το φαράσι…
Γίναμε σκουπιδότοπος. Του κόσμου η σαπίλα
ήρθε –ή τη φέραμε εμείς;- στο ίδιο μας το σπίτι
να πάρει θέση αφεντικού. Κι είναι πολύ ξεφτίλα
να επιλέγουν μόνα τους τα θύματα το θύτη
Κάθε καριόλης κερατάς που έχει κάψει φλάντζα
αντί να πάει για απόσυρση γουστάρει κι άλλη φάση
Και να μη βρίσκεται ποτέ ένας μετά τη σκάντζα
να πιάσει μια φορά, ρε συ, τη σκούπα. Το φαράσι…
Μαζέψτε! Να προλάβετε! Φάτε λιγούρια! Φάτε!
το μόνο που θα είχα εγώ -αν ήταν- να σας δώσω
είναι αυτή τη συμβουλή: Να μην χαμογελάτε
γιατί στα δόντια φαίνεται η λαιμαργία τόσο
πολύ που αλλοιώνεται η όψη του προσώπου
και σαν του ζώου γίνεται που ψάχνει να χορτάσει
και βγαίνει αυθόρμητη η ευχή. Κάποιος να ‘ρθει επί τόπου
να πιάσει μια φορά, ρε συ, τη σκούπα. Το φαράσι…
Καριόληδες! Σας βόλεψε καλά που δε μιλάμε
και που παραπονιόμαστε στη φέξη και στη χάση
Φάγατε; Τώρα είναι σειρά δικιά μας για να φάμε
Και θα σας φάμε ζωντανούς…Ποια σκούπα. Ποιο φαράσι…
stixakias
http://www.politismospolitis.org/
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
