Έτριξαν τα σκαριά του
Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
ΑΥΤΕΣ στο «γυαλί» κι εμείς κάτω κι από κάτω. Και δεν μας είπαν τι δουλειά κάνουν, γιατί πληρώνονται. Δίπλα τους μαντράχαλοι πνιγμένοι στο γέλιο, σαχλαμαρίζοντες και ευτυχισμένοι. Για να αριβάρει στη Χαλκιδική η Μενεγάκη, με τα πλούτη, τις ανέσεις και τις.κουβερνάντες των παιδιών της. Απ' το φόρο βλακείας του νεοέλληνα και της δικιάς της.εξυπνάδας.
ΔΕΣ το πάθος τους να πάρουν εκπομπές. Καμάρωσέ τες επιμελώς προκλητικές, επίμονα ωραιοπαθείς και αρκούντως αγράμματες. Κι όταν έχουν εξαντλήσει το ρεπερτόριό τους σε φλυαρία και σαχλαμάρα, παίρνουν συνεντεύξεις.μεταξύ τους.
Για να παραμένουν οι ίδιες και οι ίδιες στο τηλεοπτικό προσκήνιο, μην εισχωρήσει «βάρβαρος» με πραγματικά προσόντα και τους αρπάξει τα ηνία.
Μ' αυτά κι αυτά ίππευσαν (ενίοτε το καλάμι) κι άντε να τις αναγκάσεις να αφιππεύσουν. Κι από ζηλωτές-ζηλώτριες; Δες το μάτσο με τις υποψήφιες (π.χ. στα καλλιστεία του Αντένα), μέτρα το πάθος τους για διάκριση, την αγωνία τους μη δεν γίνουν.μοντέλα, την αμορφωσιά τους μέσα απ' τις μετρημένες λέξεις κι αν σου' μειναν περιθώρια, δες το μέλλον αισιόδοξα. Με τη μισή νεολαία στ' αχνάρια της (κάθε) Προυσαλά και Τατιάνας, Καραβάτου, Μενεγάκη...
ΚΙ ύστερα; Με τόση σιγουριά για την αξία τους και εμπιστοσύνη στο επάγγελμα, γιατί να μην πέσει η ματιά στο."ΑΒΕΡΩΦ"; Θα παντρεύονταν η κυρία, έπρεπε ο γάμος της να γράψει τη δικιά του ιστορία κι ήταν δύσκολο. Γι αυτό αποπειράθηκε να την «παντρέψει» με κομμάτι απ' την ιστορία του θωρηκτού μας. Κάποτε αλώνιζε τις θάλασσες κι ήταν το πλήρωμά του άντρες και πολεμιστές, πατριώτες που' γιναν ήρωες, για να τιμώνται από εχθρούς και φίλους. Το παρέλαβαν μαστόρια και σε ένα βράδυ έστησαν πίστες στο κατάστρωμα. Με τα «αξεσουάρ» σκυλάδικου δίπλα στα κανόνια, ηχεία κι άλλα κόλπα, που έκαναν το πολεμικό μας με τέτοιο να μη μοιάζει. Και γέμισε «γλεντζέδες», χορευτές, ντιντίδες σαλονάτους και αξιωματικούς, αγκαλιά με μανεκέν που φαίνονταν το.βρακί τους. Αντήχησαν πενιές κι άρχισαν καρσιλαμάδες, λικνίστηκαν φαινομηρίδες κι όταν στ' αμπάρια έφτασε ο απόηχος, τα σκαριά του καραβιού έτριξαν από ντροπή.
Δεν το αποκλείαμε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς.
activistis
ΑΥΤΕΣ στο «γυαλί» κι εμείς κάτω κι από κάτω. Και δεν μας είπαν τι δουλειά κάνουν, γιατί πληρώνονται. Δίπλα τους μαντράχαλοι πνιγμένοι στο γέλιο, σαχλαμαρίζοντες και ευτυχισμένοι. Για να αριβάρει στη Χαλκιδική η Μενεγάκη, με τα πλούτη, τις ανέσεις και τις.κουβερνάντες των παιδιών της. Απ' το φόρο βλακείας του νεοέλληνα και της δικιάς της.εξυπνάδας.
ΔΕΣ το πάθος τους να πάρουν εκπομπές. Καμάρωσέ τες επιμελώς προκλητικές, επίμονα ωραιοπαθείς και αρκούντως αγράμματες. Κι όταν έχουν εξαντλήσει το ρεπερτόριό τους σε φλυαρία και σαχλαμάρα, παίρνουν συνεντεύξεις.μεταξύ τους.
Για να παραμένουν οι ίδιες και οι ίδιες στο τηλεοπτικό προσκήνιο, μην εισχωρήσει «βάρβαρος» με πραγματικά προσόντα και τους αρπάξει τα ηνία.
Μ' αυτά κι αυτά ίππευσαν (ενίοτε το καλάμι) κι άντε να τις αναγκάσεις να αφιππεύσουν. Κι από ζηλωτές-ζηλώτριες; Δες το μάτσο με τις υποψήφιες (π.χ. στα καλλιστεία του Αντένα), μέτρα το πάθος τους για διάκριση, την αγωνία τους μη δεν γίνουν.μοντέλα, την αμορφωσιά τους μέσα απ' τις μετρημένες λέξεις κι αν σου' μειναν περιθώρια, δες το μέλλον αισιόδοξα. Με τη μισή νεολαία στ' αχνάρια της (κάθε) Προυσαλά και Τατιάνας, Καραβάτου, Μενεγάκη...
ΚΙ ύστερα; Με τόση σιγουριά για την αξία τους και εμπιστοσύνη στο επάγγελμα, γιατί να μην πέσει η ματιά στο."ΑΒΕΡΩΦ"; Θα παντρεύονταν η κυρία, έπρεπε ο γάμος της να γράψει τη δικιά του ιστορία κι ήταν δύσκολο. Γι αυτό αποπειράθηκε να την «παντρέψει» με κομμάτι απ' την ιστορία του θωρηκτού μας. Κάποτε αλώνιζε τις θάλασσες κι ήταν το πλήρωμά του άντρες και πολεμιστές, πατριώτες που' γιναν ήρωες, για να τιμώνται από εχθρούς και φίλους. Το παρέλαβαν μαστόρια και σε ένα βράδυ έστησαν πίστες στο κατάστρωμα. Με τα «αξεσουάρ» σκυλάδικου δίπλα στα κανόνια, ηχεία κι άλλα κόλπα, που έκαναν το πολεμικό μας με τέτοιο να μη μοιάζει. Και γέμισε «γλεντζέδες», χορευτές, ντιντίδες σαλονάτους και αξιωματικούς, αγκαλιά με μανεκέν που φαίνονταν το.βρακί τους. Αντήχησαν πενιές κι άρχισαν καρσιλαμάδες, λικνίστηκαν φαινομηρίδες κι όταν στ' αμπάρια έφτασε ο απόηχος, τα σκαριά του καραβιού έτριξαν από ντροπή.
Δεν το αποκλείαμε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς.
activistis
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
