Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ






Υποκριτική είναι η συζήτηση που διεξάγεται στη Γερμανία γύρω από το τεράστιο θέμα που άνοιξε η απροσδόκητη παραίτηση του προέδρου της χώρας Χορστ Κέλερ προ δύο εβδομάδων, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη το ακανθώδες αυτό ζήτημα παραμερίστηκε αμέσως από το προσκήνιο. Ακόμη και η γερμανική αντιπολίτευση, η οποία προκάλεσε την παραίτηση Κέλερ απολύτως δικαιολογημένα, δεν ασχολείται πλέον με την ουσία των θέσεων που εξέφρασε ο τέως πρόεδρος της Γερμανίας.


Πάγωσαν οι πάντες όταν άκουσαν τον Χορστ Κέλερ να δηλώνει στις 22 Μαΐου, κατά την επιστροφή του από ένα ταξίδι στο Αφγανιστάν, σε συνέντευξή του στο κρατικό ραδιόφωνο: "Μια χώρα σαν τη Γερμανία, με αυτόν τον προσανατολισμό στο εξαγωγικό εμπόριο και ως εκ τούτου με την εξάρτησή της από αυτό, πρέπει να γνωρίζει ότι σε περιπτώσεις αμφιβολίας, σε περίπτωση ανάγκης είναι απαραίτητη και η στρατιωτική επέμβαση για να διαφυλάξουμε τα συμφέροντά μας, όπως για παράδειγμα τους ελεύθερους δρόμους εμπορίου, όπως για παράδειγμα να εμποδίσουμε περιφερειακές αστάθειες που τελικά μειώνουν τις δυνατότητες της Γερμανίας να εξασφαλίζει μέσω του εμπορίου θέσεις εργασίας και εισοδήματα". Οι σοσιαλδημοκράτες, οι Πράσινοι και η Αριστερά ζήτησαν από τον Κέλερ να διευκρινίσει αν όντως υποστηρίζει τη διεξαγωγή πολέμων για τη διαφύλαξη των οικονομικών συμφερόντων της Γερμανίας, ενώ ο αντιπολιτευόμενος Τύπος τον κατήγγειλε για "αυτοκρατορικό τραύλισμα μεθυσμένου". Με δεδομένο ότι ο Χορστ Κέλερ ήταν διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όταν εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος της Γερμανίας το 2004, οι υποψίες ότι εννοούσε κυριολεκτικά αυτά που είπε ήταν εξαιρετικά ισχυρές.


Οι σοσιαλδημοκράτες μίλησαν για "παρεκτροπή". Οι Πράσινοι απαίτησαν επανόρθωση. Η Αριστερά "επαίνεσε" τον Κέλερ, τονίζοντας ότι αυτός αποκάλυψε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους αποστέλλονται γερμανικά στρατεύματα σε δήθεν "ειρηνευτικές" αποστολές. Οσο για τη Δεξιά, επιλογή της οποίας ήταν ο Κέλερ, τήρησε στάση σιωπής. Κανένα ηγετικό στέλεχός της δεν βγήκε να υπερασπίσει τον ομοϊδεάτη πρόεδρο.


Υπό το βάρος αυτού του συσχετισμού δυνάμεων, πλήρως απομονωμένος πολιτικά, ο Κέλερ παραιτήθηκε. Τότε όρμησε να τον κατασπαράξει η... Δεξιά! Οχι φυσικά γι' αυτά που είπε, τα οποία βεβαίως αντανακλούν αυτά που πιστεύει η οικονομική και πολιτική ελίτ της Γερμανίας, αλλά γιατί, αφού τα είπε δημοσίως, έστω και όχι στον κατάλληλο χρόνο, στη συνέχεια παραιτήθηκε. Η παραίτησή του όμως αντικειμενικά ενοχοποιεί στη συνείδηση του κόσμου τα όσα είπε και αυτό είναι που έκανε έξαλλη τη γερμανική Δεξιά, όχι η απώλεια του Κέλερ. "Τίποτα διαφορετικό (σ.σ.: από αυτά που είπε ο Κέλερ) δεν αναφέρει η ισχύουσα από το 2006 Λευκή Βίβλος, στην οποία η κυβέρνηση για πρώτη φορά καθόρισε τα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας και τα μέσα για την επιβολή τους" έγραψε η κατ' εξοχήν εφημερίδα του οικονομικοπολιτικού κατεστημένου της Γερμανίας, η "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε", σε κύριο άρθρο που υπογράφει ο εκ των εκδοτών της, Μπέρτολτ Κόλερ.


Με σφιγμένα δόντια, ο αρθρογράφος προσπαθεί να αποδώσει την παραίτηση Κέλερ στη δήθεν ανυπαρξία σχέσεών του με το γερμανικό πολιτικό κατεστημένο, ώστε να μη χρεωθεί το τελευταίο τις όντως ιμπεριαλιστικές θέσεις του Γερμανού προέδρου. "Ποτέ δεν αποκατέστησε μια ανεκτή σχέση με τους πραγματικά ισχυρούς πολιτικούς στο Βερολίνο ο Κέλερ, παρόλο που πρόεδρος εξελέγη στην κουζίνα του αρχηγού των Ελευθέρων Δημοκρατών Γκίντο Βέστερβέλε" γράφει περιφρονητικά ο αρθρογράφος και συνεχίζει: "Με την παραίτησή του, ο Κέλερ τελικά έγινε τραγική φιγούρα... Η πολιτική του μοναξιά πρέπει στο τέλος να είχε γίνει τόσο επώδυνη, ώστε να αισθάνθηκε ότι μόνο με μια πράξη απελπισίας θα μπορούσε να βοηθηθεί".


Λίγες μέρες αργότερα, η "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε" πετούσε τον Κέλερ στην πολιτική καταισχύνη. "Μια αναξιοπρεπής αποχώρηση" ήταν ο δηλητηριώδης τίτλος κυριακάτικου κύριου άρθρου της.








Τρομάζει
Η απειλή νέου Γερμανικού Ράιχ

Δεν κλείνει το θέμα των θέσεων υπέρ των στρατιωτικών επεμβάσεων της Γερμανίας με στόχο την υπεράσπιση των οικονομικών της συμφερόντων που εξέφρασε ο τέως πρόεδρος της χώρας Χορστ Κέλερ, παρά την παραίτησή του από το αξίωμά του. Η απειλή ανάδυσης ενός νέου Γερμανικού Ράιχ, το οποίο θα διασφαλίζει πλέον όχι μόνο με πολιτικές και οικονομικές πιέσεις τα συμφέροντά του, αλλά και με πολέμους όταν κρίνει ότι αυτό απαιτείται, προκαλεί τρόμο και δέος στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Η αντίδραση της γερμανικής αντιπολίτευσης και του γερμανικού Τύπου είναι σίγουρα ελπιδοφόρο σημάδι. Ποιος ξεχνάει όμως ότι οι σοσιαλδημοκράτες είναι αυτοί που έστειλαν γερμανικά στρατεύματα στο Κόσοβο ή στο Αφγανιστάν;






http://www.ethnos.gr/

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...