Του ανδρεα καριτζη







Είναι σε όλους προφανής η σπουδαιότητα των ΜΜΕ στην επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι και οι υποτελείς τάξεις στο σύνολό τους από το κεφάλαιο, την εργοδοσία και τις πολιτικές δυνάμεις του αστισμού (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), με ευκαιρία την κρίση του χρέους, στο φόντο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και με τη συνδρομή των πλέον εξελιγμένων όπλων (ΔΝΤ) και υπερεθνικών μηχανισμών συντονισμού (Ε.Ε.). Ζούμε, εδώ και μήνες, μια τεράστια επιχείρηση συκοφάντησης των εργαζομένων και του δημόσιου τομέα, δημιουργίας ενός κλίματος συλλογικής ενοχής και της καλλιέργειας φόβου για την επικείμενη καταστροφή. Καταστροφή, η αποφυγή της οποίας επιβάλλει τη θυσία των ίδιων των εργαζομένων και των παιδιών τους.

Ωστόσο, εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε μια επιμέρους πτυχή αυτής της γκεμπελικής προπαγάνδας, που διεξάγεται με τρομακτικό φανατισμό. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ επιτίθενται με αδιανόητη σκληρότητα, υποτιμητικές εκφράσεις, λάσπη και μίσος, που ξεπερνά κάθε όριο αστικής ευγένειας και πολιτικού πολιτισμού, σε κάθε ομάδα εργαζομένων ή επαγγελματιών τολμά να αντισταθεί. Στήνονται στα δελτία ειδήσεων σκηνικά εξευτελισμού και κατακρεούργησης όποιου αντιδρά - με δημοσιογράφους και εκπροσώπους «φορέων» του επιχειρηματικού και εμπορικού κόσμου που σχίζουν τα ρούχα τους και μιλούν με εκφράσεις χουλιγκανικού φανατισμού. Τα παραδείγματα που «τρέχουν» είναι οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι ιδιοκτήτες οχημάτων δημόσιας χρήσης.

Δεν μπαίνω στην ουσία των θεμάτων. Μένω στη μορφή της προπαγάνδας. Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι καινούργια. Ισχυρίζομαι, όμως, ότι το γεγονός ότι αφορούν συγκεκριμένους κλάδους, την πραγματικότητα των οποίων γνωρίζουν πολύ καλά οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτούς, καθιστά προφανή τον ρόλο και την άθλια πρακτική που ακολουθούν οι μηχανισμοί αυτοί. Τα ψέματα, η λάσπη και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι προφανή στους εμπλεκόμενους.

Αυτή η πικρή γνώση, την οποία αποκτούν σιγά-σιγά πάρα πολλοί πολίτες, αδυνατίζει την «αξιοπιστία» και την «αυθεντία» των κυρίαρχων ΜΜΕ και των στελεχών τους. Τι εννοώ. Μέχρι τώρα, στην επίθεση που δέχεται κατά καιρούς η αριστερά, με ψέματα, λάσπη, διαστρέβλωση της πραγματικότητας και κατηγορίες που δεν έχουν καμιά βάση, οι μη γνωρίζοντες τα θέματα ή όσοι δεν βρίσκονται κοντά στην αριστερά πείθονταν από τους «έγκριτους παράγοντες του δημόσιου χώρου»: για να γίνονται τόσο έξαλλοι, μάλλον θα έχουν απέναντί τους τουλάχιστον τέρατα, ενώ είναι τόσο «έγκριτοι» που δεν μπορεί να μην λένε την αλήθεια. Τώρα που υφίστανται τον οχετό οι ίδιοι, σε θέματα που γνωρίζουν πολύ καλά, αποκαλύπτεται το μέγεθος της προπαγάνδας και αποκόπτεται η δυνατότητα πειθούς. Ποτέ πια δεν πρόκειται να πεισθούν από αυτούς που μίλησαν κάποτε για τους ίδιους με τέτοια χυδαιότητα και αγριότητα.

Αν ισχύει η προοδευτική απώλεια της προπαγανδιστικής εμβέλειας των πανίσχυρων ΜΜΕ, τότε, με δεδομένο την παντελή αδυναμία δημιουργίας προσδοκιών για το αύριο από τη μεριά του συστήματος, μπορεί να κλονιστεί η «παντοκρατορία» του συστήματος. Θα χαθεί κάθε ίχνος νομιμοποιητικής διαδικασίας αυτού που συμβαίνει, αφού θα εκπέσει και το τελευταίο όπλο, που είναι η γκεμπελική προπαγάνδα. Αν σήμερα κανείς νοήμων άνθρωπος δεν πιστεύει ότι υπάρχει κάποια προσδοκία για το μέλλον, σε λίγο δεν θα πιστεύει ούτε ότι φταίνε οι διπλανοί του για αυτό που του συμβαίνει, όπως προστάζει η προπαγάνδα.

Σε αυτό το σκηνικό, το καθήκον της αριστεράς είναι να δείξει ότι μπορούν να νικηθούν αυτοί που φαντάζουν σήμερα ισχυροί. Αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο με την εκφώνηση ακόμη και της πιο ορθής πολιτικής γραμμής ή πρότασης. Αυτό που μπορεί να φέρει νίκες, συνήθως είναι κάτι μικρό, που δεν το «πιάνει το μάτι σου», το οποίο όμως συμπυκνώνει τις αντιθέσεις της συγκυρίας με αποτελεσματικό για την αριστερά τρόπο. Αν δεν τρωγόμαστε μεταξύ μας για πράγματα που καταλαβαίνουμε μόνο εμείς, ίσως μπορέσουμε να πιάσουμε την ευκαιρία από τα μαλλιά.



Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας









http://www.avgi.gr/

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...