[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
Η νέα Εποχή του Χαλκού
By STEVENIKO | Τρίτη 31 Αυγούστου 2010 | Posted in | With 0 comments

Mια συγκινητική, δραματική και συναρπαστική ιστορία διάσωσης. Έτσι περιγράφουν τα περισσότερα ΜΜΕ την ιστορία των 33 χιλιανών μεταλλωρύχων που από τις 5 Αυγούστου ζουν κλεισμένοι στα σπλάχνα της γης, 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους


Πέρασαν 17 ημέρες για να διαπιστωθεί ότι οι αγνοούμενοι ζούσαν. Είχαν καταφέρει να επιβιώσουν σε μια κρύπτη ασφαλείας, ένα καταφύγιο 50 τ.μ., εφοδιασμένο με τα αναγκαία, όπου πρόλαβαν να τρυπώσουν λίγα δευτερόλεπτα προτού καταρρεύσει η στοά. Και ύστερα ήρθαν οι μικροκάμερες και η επικοινωνία του πάνω με τον κάτω κόσμο. Η κρατική χιλιανή τηλεόραση έδειξε ένα σύντομο βίντεο, τη ζωή εν τάφω των 33 τυχερών μες στην ατυχία τους μεταλλωρύχων. Γυμνοί έως τη μέση έψαλαν τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους και φώναξαν «Ζήτω η Χιλή! Ζήτω οι μεταλλωρύχοι».


Μέσω ενός βοηθητικού φρέατος, ενός τεχνητού ομφάλιου λώρου, φτάνουν στην κρύπτη φαγητό, νερό, φάρμακα. Όμως η διάνοιξη του κανονικού φρέατος, με διάμετρο 75 εκατ., για την αναρρίχηση στην επιφάνεια της γης δεν είναι εύκολη και θα χρειαστούν ίσως και πέντε μήνες για την ολοκλήρωσή της… αν όλα πάνε καλά. Η Χιλή είναι ο θρίαμβος, αλλά και η κόλαση της ελεύθερης αγοράς. Εδώ έχουν ιδιωτικοποιηθεί τα πάντα, από τα ορυχεία χαλκού μέχρι το νερό και τα ποτάμια. Εδώ “η δεσπόζουσα αρχή είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, ενώ η ασφάλεια των εργαζομένων μπαίνει σε δεύτερη μοίρα”, δήλωσε στην Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων η οποία εκπροσωπεί 21 ιδιωτικοποιημένα ορυχεία.

Αυτό που συμβαίνει στο ορυχείο του Σαν Χοσέ δεν είναι το απόλυτο ριάλιτι: είναι η ελπίδα και η τραγωδία της εποχής μας. Από τη μια, η πιο υψηλή τεχνολογία τίθεται στην υπηρεσία μιας περίτεχνης επιχείρησης διάσωσης, που απαιτεί χειρουργική ακρίβεια. Και από την άλλη, η τεχνολογία αυτή ΔΕΝ εφαρμόστηκε για να προλάβει το κακό. Τώρα η κυβέρνηση της Χιλής που, όπως και οι προηγούμενες, δίνει γη και ύδωρ στο κεφάλαιο, αρνείται να παραδώσει στο Χάρο τα 33 έγκλειστα παιδιά της: όμως αυτή τα έστειλε στου Χάρου τα δόντια, αυτή υποχρεώνει εκατοντάδες χιλιάδες αδέλφια τους να αναζητούν το μεροκάματο του τρόμου.



ΠΡΙΝ
Τα δεμένα χέρια της κοινωνίας.
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Το κύριο χαρακτηριστικό που διατρέχει όλη τη νεώτερη πολιτική ιστορία της χώρας, αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και μέχρι σήμερα είναι η μεγάλη αυτονομία που παρουσιάζει το πολιτικό σύστημα απέναντι στην κοινωνία. Δηλαδή απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες, στις κοινωνικές δυναμικές και στις κοινωνικές διεργασίες. Ενώ ένα υγιές πολιτικοκοινωνικό σύστημα θα επέβαλε ώστε το πολιτικό σύστημα να ακολουθεί τις κοινωνικές επιταγές, αντίθετα....

σε μας εμφανίστηκε από τα πρώτα μεταπελευθερωτικά χρόνια, εξ αιτίας κυρίως της εισαγωγής κοινοβουλευτικών θεσμών, ξένων προς την τότε ελληνική κοινωνική πραγματικότητα και εξακολουθεί πιο έντονα σήμερα, μια νόθα κατάσταση. Το πολιτικό σύστημα κινείται αυτόνομα και επιβάλει εκείνο τις βουλήσεις του πάνω στο κοινωνικό σώμα, το οποίο και διατηρεί υπό την απόλυτη σκλαβιά του.



Η νόθα αυτή κατάσταση, η οποία κρατά δεμένα τα χέρια της κοινωνίας, οφείλεται στο γεγονός ότι στη χώρα μας δεν μπόρεσαν ποτέ να αναπτυχθούν εκείνες οι ισχυρές κοινωνικές τάξεις που θα επέβαλαν τους πολιτικούς κανόνες του παιχνιδιού και θα έφτιαχναν ένα πολιτικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της κοινωνίας. Και δεν μπόρεσαν ποτέ να αναπτυχθούν αυτές οι κοινωνικές τάξεις γιατί απλά και από την αρχή το αυτονομημένο πολιτικό στοιχείο δεν επέτρεψε να εμφανιστούν. Αντίθετα από την αρχή έστησε έναν τεράστιο κρατικό και γραφειοκρατικό μηχανισμό, αλλά και εκτεταμένα δίκτυα πολιτικής πατρωνίας και εκλογικής πελατείας και η διανομή του πλούτου γινόταν κάτω από τον απόλυτο έλεγχο αυτών των μηχανισμών.


Λόγω αυτής της αυτονομίας και της ανυπαρξίας ισχυρών κοινωνικών δυνάμεων, ούτε ο Χαρίλαος Τρικούπης μπόρεσε να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις του, ούτε ο Ελ Βενιζέλος. Αντίθετα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μαθαίνοντας από τις αποτυχίες των προηγούμενων απέφυγε να κάνει μεταρρυθμίσεις. Υπήρξε ένας έντιμος ομολογουμένως μέγας διαχειριστής, αλλά απλά διαχειριστής του συστήματος, πολιτική άποψη την οποία είχε ενστερνιστεί και ο νεώτερος Καραμανλής.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν επεδίωξε ποτέ να εμπλακεί με την κατάργηση της αυτονομίας του πολιτικού συστήματος. Τουναντίον την ενίσχυσε αφενός με την αφαίρεση όλων των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, η άσκηση των οποίων θα μπορούσαν να του προκαλέσουν πρόβλημα και να εμπλέξουν την κοινωνία στο πολιτικό παιχνίδι και αφετέρου με την είσοδο στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο νέων δικών του κρατικοδίαιτων οικονομικών «τζακιών». Ταυτόχρονα αντί να καταργήσει τα εκτεταμένα δίκτυα πατρωνίας και εκλογικής πελατείας, αντίθετα τα ενέταξε επίσημα σε ένα κομματικό κορμό και η διανομή του πλούτου και τα ρουσφέτια γίνονταν πλέον από τους κομματικούς κουμανταδόρους.


Όμως, εξ αιτίας της αυτονομίας του πολιτικού συστήματος, με το πέρασμα του χρόνου τα κομματικά δίκτυα πατρωνίας και εκλογικής πελατείας του ΠΑΣΟΚ ατόνησαν και σήμερα πλέον η διανομή του πλούτου και τα ρουσφέτια γίνονται με τον παλιό παλαιοκομματικό τρόπο, μέσα από προσωπικά δίκτυα των πολιτικών πατρώνων.

Η Νέα Δημοκρατία, υπό την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη, αν και άφηνε πριν το 1990 υποσχέσεις ότι θα κάνει μια οργάνωση αντί–ΠΑΣΟΚ για διανομή πλούτου και ρουσφετιών σε κομματικούς «αγωνιστές», εντούτοις μόλις ανέλαβε την εξουσία το 1990, επανήλθε αμέσως στον παλαιοκομματικό τρόπο ρουσφετιών και διανομής του πλούτου μέσα από τα προσωπικά δίκτυα του πολιτικού κατεστημένου, κάτι που απογοήτευσε τα δυνατότερα εκ των κομματικών μελών της με συνέπεια να απολέσει αμέσως την εξουσία.


Το σημερινό ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Παπανδρέου τον νεότερο ενισχύει την αυτονομία του πολιτικού συστήματος με τις θεσμικές αλλαγές που εισάγει (Καλλικράτης, εκλογικός νόμος κ.λ.π.). Ταυτόχρονα και λόγω της οικονομικής κρίσης, προσπαθεί να προστατέψει αυτή την αυτονομία τόσο με διεθνιστικές και νεοταξικές αντιλήψεις που απογοητεύουν την κοινωνία απέναντι στα ισχυρά διεθνή δρώμενα, όσο και με τη διάλυση του όποιου κοινωνικού ιστού με τη βοήθεια της κοινωνικής νάρκωσης των ΜΜΕ, με κατευθυνόμενη αντιπαλότητα μεταξύ επαγγελματικών ομάδων και με αλλοίωση του εθνικής συνείδησης με οικονομικούς μετανάστες και έτσι να αφήσει την εξοργισμένη κοινωνία στη γωνία, ώστε να μην της δώσει την ευκαιρία, ούτε αυτή τη φορά, να εμπλακεί στα πόδια του πολιτικού συστήματος.


Σήμερα αντί να υπάρχει οργανωμένη και δυναμική κοινωνία, που θα μπορούσε εύκολα να επιβάλλει τις δικές της απόψεις, δυστυχώς υπάρχει ένας κοινωνικός «χυλός» εύκολος στη διάπλασή του από τα ΜΜΕ του πολικοοικονομικού κατεστημένου. Οι τελευταίες οργανωμένες κοινωνικές ομάδες, δηλαδή τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα, που προκαλούσαν πάντα πρόβλημα στο πολιτικό σύστημα, θα διαλυθούν σύντομα κι’ αυτές.


Ακούτε κάποιες φορές για κίνδυνο κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Πλανάστε πλάνην οικτράν. Καθόλου δεν κινδυνεύει το πολιτικό σύστημα. Μέσα σ’ αυτόν τον αγελαίο κοινωνικό «χυλό» η μόνη ισχυρή δύναμη που μπορεί να κάνει ότι θέλει, ακόμα και να γκρεμίσει το ίδιο το πολιτικό σύστημα είναι τα ΜΜΕ. Όμως τα ΜΜΕ δυστυχώς δεν είναι με την κοινωνία αλλά απέναντι στην κοινωνία. Τελευταία η νέα ανερχόμενη δύναμη είναι το διαδίκτυο το οποίο ενδεχομένως να αποτελέσει μελλοντικό κίνδυνο για το πολιτικό σύστημα. Αλλά όπως βλέπετε ήδη το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να βρει τρόπους να το ελέγξει.


Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Σ' αυτή την κατάσταση που έχουμε πλέον περιέλθει, για να επιτευχθεί κοινωνική συμμετοχή, οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία, ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός. Η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία όμως με την έννοια της ενεργού συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων των μελών της κοινωνίας που θα ζωντανέψει την όρεξη για προσπάθεια και θα δυναμώσει τον κοινωνικό ιστό και την κοινωνική αλληλεγγύη. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί αλλαγή του αυτονομημένου πολιτικού συστήματος και πρόσδεσή του στις κοινωνικές ανάγκες και κοινωνικές επιταγές.


Όμως πέστε μας ποιος θα το κάνει αυτό;
Μήπως τα ΜΜΕ;
Το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπανδρέου πάντως όχι.


προεδρική δημοκρατία
Οι πολιτικοί ως τρίτοι;
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ





«Είμαι σε λάθος εποχή»

είπε η βασίλισσα

την ώρα που οι φρουροί

της έφραζαν το στόμα

Αν. Βιστωνίτης, Λουκρητία

Εχω αρχίσει να «εκτιμώ» το ΔΝΤ. Δεν εννοώ βέβαια ότι αποδέχομαι τον ρόλο του ή συμφωνώ με τα μέτρα του. Ομως διαπιστώνεις ότι αυτοί οι άνθρωποι με τα μαύρα «ξέρουν τι θέλουν», «ξέρουν γιατί το θέλουν» και κυρίως δεν κρύβουν αυτό που είναι και αυτό που κάνουν (π.χ. δεν άκουσα κάποιον να λέει ότι είναι κομμουνιστής).

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τους παραπάνω επαγγελματίες και εκφραστές ενός παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, οι δικοί μας άνθρωποι με τα λαχανοπράσινα και τα γκριζογαλάζια κουστουμάκια άλλα λένε, άλλα υπονοούν, άλλα πιστεύουν, άλλα πράττουν. Και τελικά «άλλοι» είναι.

ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό; Νομίζω, για πολλούς και διάφορους λόγους. Μερικοί έχουν ταυτίσει την πολιτική με την υποκριτική τέχνη και μοιράζουν αφειδώς ψέματα.

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ αισθάνονται τόση προσωπική και κομματική ανασφάλεια ώστε βρίσκουν διέξοδα σε πολλά προσωπεία (καθώς δεν γνωρίζουν τι ακριβώς αρέσει στον αρχηγό).

ΚΑΜΠΟΣΟΙ βρίσκονται σε ιδεολογική σύγχυση και τρικυμία και μπερδεύουν τσιτάτα, πραγματικότητα, εντολές άνωθεν, πιέσεις κάτωθεν.

ΟΙ ΗΓΕΤΙΚΕΣ ομάδες, αντίθετα, ξέρουν ακριβώς τι κάνουν και πώς το κάνουν.

ΜΕ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ (ίσως και μοναδικό) στόχο να διασωθεί το πολιτικό κατεστημένο των δύο-τριών οικογενειών και των βασιλικο-προυχοντο-επιγόνων πουλάνε κατασκευασμένο θυμό, μακιγιαρισμένο κλάμα και γενικευμένη ανευθυνότητα.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΈΝΟ θυμό γιατί δεν κυβέρνησαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους συνεχώς από το 1830 και μετά, με αποτέλεσμα να έχουμε αυτή την κρίση (!!!).

ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ επί 180 χρόνια ήσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί και λοιποί αυλικοί οι απόγονοι μιας και μόνο «δημοκρατικής» δυναστείας, τότε η μοίρα της Ελλάδας και των Ελλήνων θα ήταν διαφορετική (!!!).

ΜΑΚΙΓΙΑΡΙΣΜΕΝΟ κλάμα για τα μέτρα που «παίρνονται» (από ποιους;), που (κατα)πιέζουν τον λαό (στον οποίο βέβαια οι ίδιοι δεν ανήκουν), που χαλάνε την εικόνα της χώρας (στην ανομία, διαφθορά κ.λπ. της οποίας ουδέποτε συνέβαλαν ή συμμετείχαν).

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ηγέτες τριών γενεών λυπούνται (και συλλυπούνται;) όχι για τα αμαρτήματα των προγόνων τους ή και τα πρόσφατα δικά τους, αλλά για την κακοδιοίκηση των αντιπάλων ή τις δεσμεύσεις της Ευρώπης.

ΤΕΛΟΣ, γενικευμένη ανευθυνότητα, αφού συμψηφίζονται και μηδενίζονται οι ευθύνες των μεν και των δε (αλλά και της πάντοτε πολιτικά σαστισμένης και ιστορικά καθυστερημένης Αριστεράς). Η αιώνια παραγραφή. Η προαιώνια αθωότητα. Οι θύτες ως θύματα και ως τρίτοι. Ενοχοι, όλοι οι άλλοι.

ΥΓ.: Μήπως πρέπει πρώτα ν' απελευθερωθούμε από αυτούς και μετά από το ΔΝΤ; Ή μήπως μπορούμε να τους εκ-διώξουμε όλους ως πακέτο αντι-μέτρων;




Ελευθεροτυπια
Προς ποια κατεύθυνση κινείται ο «Σαακασβίλι των Βαλκανίων»;
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Πιόνι ξένων συμφερόντων αλλά και εσωτερικών αρπακτικών ο Γιωργάκης, που έγινε ξαφνικά το «πρόσωπο της ημέρας» σε διεθνές επίπεδο.


Η δεκάμηνη πορεία του Γιώργου Παπανδρέου μας φανερώνει ένα άτομο κυριολεκτικά …κατασκευασμένο, στο εργαστήριο των αμερικανικών και ισραηλινών συμφερόντων, που κατάφερε να πιάσει τους ελληναράδες στον ύπνο, και που τους έχει καθίσει τώρα κυριολεκτικά στο σβέρκο, περνώντας μέσα από το μονοπάτι που χάραξε ο πατέρας του και ο «εκσυγχρονιστής» Σημίτης.

Μια παροιμία του θυμόσοφου λαού μας, λέει: «Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται» και κάποιοι στον τόπο μας πίστεψαν όντως ότι ήταν ποιο πονηροί από τους άλλους, και χρησιμοποιώντας το ΠΑΣΟΚ ως όχημα θησαύρισαν εις βάρος του λαού.


Χωρίς αυτό να δίνει βέβαια συγχωροχάρτι στους άλλους επιτήδειους, αυτούς που έπιασαν και έβαλαν στον πρωθυπουργικό θώκο τον «μπούλη», με το «όνομα», από την Ραφήνα, για να βάλουν έτσι και αυτοί το χέρι στο …μέλι. Αυτοί που φαντάστηκαν όμως τους εαυτούς τους ιδιαίτερα «έξυπνους», είναι η λεγόμενη «γενιά του πολυτεχνείου», που φόρεσαν την ταμπέλα του «αγωνιστή» και του «εκσυγχρονιστή» και όρμησαν να αλλάξουν δήθεν την Ελλάδα, φέρνοντας «φρέσκο» ευρωπαϊκό αέρα, για να αποδειχτούν όμως τελικά τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από μεταλλαγμένους πατριδοκάπηλους.


Το αποτέλεσμα όμως αυτής της ξέφρενης (καθοδικής) πορείας, ήταν αυτό που ζούμε σήμερα με τον «Σαακασβίλι των Βαλκανίων», τον Γιωργάκη Α. Παπανδρέου. Όσο κι αν προσπαθούν όμως τα «τσακάλια» να μας τον παρουσιάσουν ως «διεθνή πολιτική φυσιογνωμία» για ένα πράγμα έχουν καταφέρει μόνο να μας πείσουν: πως η Ελλάδα απόκτησε τον δικό της …Δον Κιχώτη!

Όλα δείχνουν πως η χώρα μας βαίνει ολοταχώς προς την ολική αποσύνθεση και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα που να φανερώνει ότι μπορεί να αναχαιτίσει αυτή την τρελή πορεία.

Το χειρότερο σενάριο έχει αρχίσει να φανερώνεται αυτές τις ημέρες, και αυτό περιλαμβάνει, την εμπλοκή της χώρας μας στη διαμάχη μεταξύ αμερικανοϊσραηλινών και του Ιράν.

Αν δεν καταφέρουν έστω αυτό να αναχαιτίσουν οι «φωστήρες» αυτού του τόπου, τότε μας βλέπω να ακολουθούμε τον Γιωργάκη στη «μάχη» του εναντίον των «ανεμόμυλων» (διεθνών κερδοσκόπων) ενώ ο Εφιάλτης θα κάνει την εμφάνισή του από τα …μετόπισθεν!




alkimosarchive
Το τέλος των μετρητών;
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Θα είμαστε άραγε η γενιά που θα αποχαιρετίσει για πάντα τα μετρητά; Όπως όλα δείχνουν, μάλλον ναι. Αυτό το διάστημα, υπάρχει μια νομοθετική εξέλιξη στο Μεξικό, που θα απαγορεύει μια σειρά από συναλλαγές σε μετρητά. Όμως το Μεξικό δεν είναι μόνο του. Σε όλο τον κόσμο, οι κυβερνήσεις θέτουν όλο και περισσότερους περιορισμούς στις συναλλαγές μετρητών, ή τις απαγορεύουν γενικά. Όπως μας λένε, κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο προκειμένου να καταπολεμηθούν το εμπόριο ναρκωτικών, η φοροδιαφυγή, και η τρομοκρατία.

Πλησιάζουμε λοιπόν στο σημείο όπου δεν θα υπάρχει πλέον καμία οικονομική ιδιωτικότητα; Μήπως πρέπει να δεχτούμε το γεγονός ότι στο εξής οι κυβερνήσεις θα παρακολουθούν και θα ελέγχουν κάθε οικονομική μας συναλλαγή; Υπάρχει ενδεχόμενο πως στο εγγύς μέλλον, όλες μα όλες οι συναλλαγές μας, θα περνούν αναγκαστικά μέσα από το τραπεζικό σύστημα;

Ήδη ζούμε καταστάσεις όπου όποιος ξοδεύει μεγάλα ποσά σε ρευστό χρήμα, αντιμετωπίζεται ως ύποπτος. Στη πραγματικότητα, οι αρχές πολλών κρατών, διδάσκονται πως οποιοσδήποτε ξοδεύει μεγάλα ποσά ρευστού χρήματος, μάλλον προσπαθεί να κρύψει κάτι, και πιθανόν να είναι κακοποιός. Πράγματι, πολλοί κακοποιοί χρησιμοποιούν μετρητά, το ίδιο όμως κάνουν και εκατομμύρια κανονικοί άνθρωποι. Θα πρέπει λοιπόν να απεμπολήσουμε την ελευθερία της χρήσης μετρητών, επειδή κάποιοι λίγοι την καταχρώνται;

Δυστυχώς, αρκετά είναι τα κράτη όπου αυτή η ελευθερία εξαφανίζεται σιγά σιγά. Στην Ευρώπη για παράδειγμα, μερικά από τα πακέτα λιτότητας που εφαρμόζονται σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβάνουν αυστηρούς περιορισμούς στη χρήση μετρητού χρήματος. Από την επόμενη χρονιά, η Ελλάδα απαγορεύει κάθε συναλλαγή σε μετρητά, εφόσον αυτή υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ. Όπως ανακοίνωσε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, «Από την 1/1/2011, κάθε συναλλαγή πάνω από 1.500 ευρώ μεταξύ φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων, ή μεταξύ επιχειρήσεων, δεν θα θεωρείται νόμιμη αν γίνεται σε μετρητά. Οι συναλλαγές θα πρέπει να διεξάγονται μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών».

Στο παιχνίδι αυτό έχει μπει και η Ιταλία, στην οποία θα απαγορευτούν οι συναλλαγές μετρητών πάνω από 5.000 ευρώ. Λέγεται ότι το μέτρο αυτό επιβάλλεται για να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή, όμως ακόμη και αν ήταν για να πολεμηθεί η Μαφία, πάλι πολύ σκληρό ακούγεται.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν προχωρήσει σε κάποια παρόμοια απαγόρευση, όμως έχουν επιβάλλει πολλές γραφειοκρατικές απαιτήσεις στις συναλλαγές με μετρητά. Η τράπεζα, για παράδειγμα, υποχρεούται να υποβάλλει ειδική αναφορά στο κράτος για κάθε κατάθεση, ανάληψη, ή μετατροπή νομίσματος, που ξεπερνά τις $10.000 σε μετρητά. Επιπλέον, αν η τράπεζα «γνωρίζει, υποψιάζεται, ή έχει λόγους να υποψιαστεί» πως μια συναλλαγή πάνω από το ποσό των $5.000 είναι «ύποπτη», τότε πρέπει να υποβάλλει μια διαφορετική αναφορά προς τις κρατικές αρχές. Η γραφειοκρατία όμως δεν σταματά εδώ.

Όπως έγραψε το MSN Money, αν μια επιχείρηση εισπράξει πάνω από $10.000 μετρητά για μια και μοναδική αγορά, τότε θα πρέπει να το αναφέρει στην εφορία ή αλλιώς ο υπόλογος κινδυνεύει με φυλάκιση. Και δεν πρόκειται για πλάκα. Ήδη έχουν φυλακιστεί άνθρωποι. Το οικονομικό έτος 2004, η υπηρεσία φορολογικών ελέγχων της Αμερικής Internal Revenue Service (IRS), ξεκίνησε 1.789 ποινικές έρευνες, άσκησε 1,304 διώξεις, και κατάφερε 687 καταδίκες, εκ των οποίων το 89/1% αφορούσε ποινές φυλάκισης. Η μέση ποινή ήταν διάρκειας 63 μηνών. Το 2005, τα αντίστοιχα νούμερα ήταν 4.268 έρευνες, 2.406 διώξεις, 2.151 καταδίκες, και ποσοστό 83% σε ποινές φυλάκισης. Η μέση ποινή ήταν 42 μήνες.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να ευαισθητοποιούνται στα ζητήματα συναλλαγών με μετρητά, και πλέον δεν αστειεύονται. Δεν μας θέλουν να κυκλοφορούμε με τσουβάλια χρημάτων. Θέλουν τα λεφτά μας στις τράπεζες, όπου μπορούν να τα ελέγχουν. Από τη μια μεριά αυτό είναι καλό, και βοηθά στη καταπολέμηση παράνομων πράξεων, από την άλλη όμως θα πρέπει να απεμπολήσουμε βασικές ελευθερίες μας για να αισθανθούμε πιο ασφαλείς.

Και καθώς το ρευστό θα είναι παράνομο, θα αναγκαστούμε να σπεύσουμε στις τράπεζες είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Αφού δεν θα μπορούμε να ξοδεύουμε μετρητά, τι άλλη επιλογή θα έχουμε; Η αλήθεια είναι πως όσο περισσότερο το αναλύσει κανείς αυτό το ζήτημα, τόσο πιο ανησυχητικό γίνεται. (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)



antinews
Η ΓΗ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ!!! ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
By STEVENIKO | Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010 | Posted in | With 0 comments

Εάν μειώναμε τον πληθυσμό της Γης στο μέγεθος μίας μικρής πόλης με 100 ανθρώπους,διατηρώντας
τις αναλογίες θα ήταν ως εξής :

57 Ασιάτες

21 Ευρωπαίοι

14 Αμερικάνοι (Βοράς και Νότος)

8 Αφρικανοί

52 Αντρες

48 Γυναίκες

70 Έγχρωμοι

30 Λευκοί

89 Ετεροφυλόφιλοι

11 Ομοφυλόφιλοι

6 άνθρωποι θα κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου και όλοι θα είναι Αμερικανοί

80 θα έχουν κακές συνθήκες διαβίωσης

70 θα είναι αγράμματοι

50 θα είναι ανειδίκευτοι

1 θα πεθάνει

2 θα γεννηθούν

1 θα έχει computer

1 μόνο θα έχει ανώτατη εκπαίδευση



Αν δεις τον κόσμο από αυτή την οπτική, θα δεις πόση ανάγκη από αλληλεγγύη,

αλληλοκατανόηση, υπομονή και εκπαίδευση έχει ανάγκη!





Σκέψου το

Εάν αυτό το πρωινό ξύπνησες υγιής, είσαι πιο χαρούμενος από 1.000.000 ανθρώπους που δεν θα
επιζήσουνε μέχρι την άλλη εβδομάδα

Εάν δεν έζησες πόλεμο την μοναξιά ενός κελιού, την αγωνία του βασανιστηρίου ή την πείνα Είσαι πιο χαρούμενος από 500.000.000 ανθρώπους αυτού του κόσμου

Εάν μπορείς να ζεις χωρίς τον φόβο της φυλάκισης ή του θανάτου, είσαι πιο ευτυχισμένος από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη

Εάν υπάρχει φαγητό στο ψυγείο σου

Εάν έχεις παπούτσια και ρούχα

Εάν έχεις κρεβάτι και στέγη

Είσαι πλουσιότερος από το 75% των ανθρώπων του πλανήτη

Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό,χρήματα στο πορτοφόλι σου και μερικά νομίσματα στον κουμπαρά σου.

Ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά

Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι 2 φορές τυχερός γιατί:

Κάποιος σε θυμήθηκε

Δεν ανήκεις στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη που δεν μπορούν να διαβάσουν

Και έχεις computer

Όπως είπε κάποιος κάποτε:

Δούλεψε σαν να μην χρειάζεσαι λεφτά... αγάπα σα να μη σε πλήγωσε κανείς, χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς τραγούδα σα να μη σ΄ακούει κανείς

Ζήσε σα να ήταν η γη ένας παράδεισος





Στείλε αυτό το μήνυμα σε ανθρώπους που αποκαλείς φίλους σου....

Αν δε το στείλεις, κανείς δε θα πάθει τίποτα.

Εάν το στείλεις κάποιος θα χαμογελάσει...




προμηθεας
Ο Ροκφέλερ αποκάλυψε την απάτη της 9/11 στον Ααρών Ρούσο
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
O εβραϊκής καταγωγής σκηνοθέτης του Hollywood Aaron Russo και υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ στις εκλογές του 2004, λίγο καιρό πριν πεθάνει από καρκίνο τον Αύγουστο του 2007, έδωσε μια ιστορικής σημασίας συνέντευξη στον Alex Jones.

Ο έντιμος και υπεύθυνος χαρακτήρας του, του επέβαλε να δώσει αυτήν την συνέντευξη, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνει.

Εκεί αποκαλύπτει για πρώτη φορά τη γνωριμία του με τον μεγιστάνα Nick Rockefeller και τις απίστευτες παραδοχές που του είχε εκμυστηρευτεί, όπως την επερχόμενη καταστροφή των Δίδυμων Πύργων 11 μήνες πριν αυτή καν συμβεί !

Μιλάει ακόμα για το τι του απεκάλυψε ο μεγιστάνας στην προσπάθεια του να τον προσεταιριστεί και να τον εντάξει στα σχέδια του, προφανώς λόγω της ιδιότητας του ως υποψηφίου προέδρου της χώρας. Του μίλησε σχετικά με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της οικογενείας του στην δημιουργία του φεμινιστικού κινήματος και τα σχέδια της για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας.






Σκοπός τους, όπως με απόλυτη ευθύτητα και σαφήνεια μας αφηγείται ο Russo, είναι ο έλεγχος με microchip και η υποδούλωση, όσων ανθρώπων απομείνουν, μετά τον αποδεκατισμό του παγκόσμιου πληθυσμού που σχεδιάζουν.



Κώστας Σκανδάλης




http://www.schizas.com/
Coca Cola...ένα δηλητήριο μέσα μας.
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


TΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ Coca Cola...



Tα πρώτα 10 λεπτά:

10 κουταλιές ζάχαρης εισχωρούν στο σύστημά σας. Είναι το 100% της προτεινόμενης ημερήσιας δόσης. Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ, που κόβει τη γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας...

20 λεπτά:

Το ζάχαρό σας προκαλεί μια .....

έκρηξη ινσουλίνης.. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή).

40 λεπτά:

Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί. Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Οι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.

45 λεπτά:

Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί και η ηρωίνη.

60 λεπτά:

Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο έντερό σας, παρέχοντας μιας περαιτέρω ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης τη νεφρική αποβολή του ασβεστίου.

70 λεπτά:

Οι διουρητικές ιδιότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι (σας κάνει να πρέπει να κατουρήσετε). Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο που διαφορετικά θα πήγαινε στα κόκκαλά σας, καθώς επίσης το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό...

Πληροφοριακά:

Ο μέσος όρος pH των αναψυκτικών, π.χ. Coke & Pepsi είναι 3.4. Αυτή η ποσότητα οξύ είναι αρκετά δυνατή να διαλύσει δόντια και κόκαλα! Το σώμα μας σταματάει να χτίζει τα κόκαλα περίπου στην ηλικία των 30. Μετά από αυτή την ηλικία αρχίζει να διαλύει τα κόκαλα κάθε χρόνο μέσα από τα ούρα μας, εξαρτώμενο όμως πάντα από την οξύτητα του φαγητού που λαμβάνει. Το διαλυμένο ασβέστιο καταλήγει από τις αρτηρίες, τα αιμοφόρα αγγεία, το δέρμα, τους ιστούς και τα διάφορα όργανα, στα νεφρά με αποτέλεσμα την δημιουργία της πέτρας στα νεφρά.

Τα αναψυκτικά δεν έχουν καθόλου φυσικά στοιχεία (σε αντίθεση με τις βιταμίνες και το φυσικό νερό). Έχουν περισσότερη ζάχαρη, υψηλότερη οξύτητα και χρωστικά. Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να πίνουν ένα αναψυκτικό μετά από κάθε γεύμα.
Φαντάζεστε ποιο είναι το αντίκτυπο?

Το αντίκτυπο?

Το σώμα μας έχει μία ενδεικτική τιμή 370 για την λειτουργία της χώνευσης των ενζύμων. Η θερμοκρασία των αναψυκτικών είναι κατά πολύ μικρότερη από 37, μερικές φορές είναι πολύ κοντά στο 0. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζεται η διαδικασία των ενζύμων και να δημιουργεί stress στο χωνευτικό μας σύστημα κι αυτό να χωνεύει λιγότερο φαγητό.. Στην πραγματικότητα το φαγητό ζυμώνεται. Το ζυμωμένο φαγητό προκαλεί δυσοσμία, αέρια, αποσύνθεση και δημιουργεί τοξικά, τα οποία απορροφούνται από τα έντερα, κι έτσι περνάνε μέσα στο αίμα απ' όπου διοχετεύεται σε ολόκληρο το σώμα. Αυτή η εξάπλωση των τοξικών βοηθάει στην δημιουργία διαφόρων αρρωστιών.

Μερικά παραδείγματα:

Πριν μερικούς μήνες, έγινε ένας διαγωνισμός στο πανεπιστήμιο Delhi «Ποιος θα πιεί την περισσότερη Coke?' Ο νικητής ήπιε 8 μπουκάλια και πέθανε επί τόπου από την υπερβολική δόση «μελανικής διοξύνης» στο αίμα του και μη επαρκής οξυγονόσεως. Από τότε, ο πρύτανης απαγόρεψε τα αναψυκτικά από την καντίνα του πανεπιστημίου.
Κάποιος έβαλε ένα σπασμένο δόντι σε ένα μπουκάλι Pepsi όπου μετά από 10 ημέρες αυτό διαλύθηκε! Τα δόντια και τα κόκαλα είναι τα μόνο ανθρώπινα όργανα που μένουν άθικτα αρκετό καιρό μετά από τον θάνατο μας.
Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει αυτό το αναψυκτικό στα ευαίσθητα έντερα σας και στο εσωτερικό του στομάχου σας που καταλήγει!





http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/
Και όμως ο Γιώργος ήταν ειλικρινέστατος.
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Η «προίκα» του 2004
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Και ξαφνικά, εν έτει 2010, η διεθνής κοινή γνώμη ανακάλυψε την ελληνική αναξιοπιστία. Ανακάλυψε τη «δημιουργική λογιστική», τα ψεύτικα και παραποιημένα στατιστικά στοιχεία με τα οποία δημιουργούσε η Ελλάδα μια διαφορετική εντύπωση για την οικονομική της κατάσταση.

Ολοι φαίνονται πως αγνοούν ότι η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη αν και δεν συγκέντρωνε τα κριτήρια που είχαν τεθεί, χάρη στα παραπλανητικά νούμερα που παρέθεσε και που οι Ευρωπαίοι «εταίροι» αποδέχτηκαν, αν και γνώριζαν ότι ήταν ψεύτικα. Αλλωστε δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που παρέθεσε ψεύτικα στοιχεία...

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Ελλάδα συγκεντρώνει τα φώτα μιας παγκόσμιας αρνητικής δημοσιότητας: Το 2004, λίγους μήνες πριν από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, η «διεθνής κοινότητα» κρατούσε την ανάσα της αν θα μπορέσουν τελικά να είναι έτοιμες στην ώρα τους οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις και υποδομές που ήταν απαραίτητες για να γίνουν οι Αγώνες. Τότε οι ελληνικές ευρεσιτεχνίες και πατέντες έδωσαν και πήραν, οι εργολάβοι χρέωσαν τα έργα πολύ παραπάνω «λόγω του κατεπείγοντος», θυσιάστηκαν και κάποιοι εργάτες, κυρίως ξένοι, και τελικά «τα καταφέραμε», είπαν.

Μίλησαν για τους «επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας» και ξέχασαν ότι το πραγματικό κόστος των «έργων» ήταν 4-5 φορές περισσότερο από το αρχικά προϋπολογισθέν. Ξέχασαν ότι ο φάκελος με τον οποίο «κέρδισε» η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ήταν εντελώς διάτρητος, ότι ήταν γεμάτος ψεύτικα στοιχεία, ότι ήταν αναξιόπιστος.

Ο σουηδικός λαός θεωρείται από τους πιο φιλειρηνικούς. Οταν όμως του τέθηκε το 1997 το δίλημμα αν θέλει να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στη Στοκχόλμη, η απάντηση δόθηκε με ένα μπαράζ βομβιστικών εκρήξεων σε αθλητικές εγκαταστάσεις: το κύριο επιχείρημα των αντιτιθέμενων Σουηδών ήταν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα επιβάρυναν σοβαρά την οικονομία της χώρας τους και θα περιόριζαν τους πόρους που προορίζονταν για κοινωνικές δαπάνες. Ετσι, με χαμηλή βαθμολογία στο κριτήριο «λαϊκή αποδοχή», οι Σουηδοί απέτρεψαν τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα τους. Μέχρι σήμερα αρνούνται να ενταχθούν στην ευρωζώνη.

Στο Βερολίνο, στις αρχές της δεκαετίας του '90, η μη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων τέθηκε ως όρος για τη συνεργασία στις δημοτικές εκλογές μεταξύ αριστερών και οικολογικών δυνάμεων. Μέχρι σήμερα, στο Βερολίνο, το ισχυρό αντι-ολυμπιακό κίνημα που αναπτύχθηκε απέτρεψε τη διεκδίκηση των περιζήτητων παγκοσμίως Ολυμπιακών Αγώνων...

Στη χώρα μας, αντιθέτως, η «Μεγάλη Ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα άγγιξε τη φαντασία ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Ο ανεκδιήγητος φάκελος που κατατέθηκε στην ανεκδιήγητη «Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή» του Σάμαρανκ, των «αθανάτων» και των μαφιόζων, περιείχε στημένο γκάλοπ όπου το 97,5% των Ελλήνων ήταν υπέρ των Αγώνων στην Αθήνα. Οσοι εναντιώθηκαν, θεωρήθηκαν από «αντεθνικά στοιχεία» έως γραφικοί. Τα επιχειρήματά τους για τις οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές επιπτώσεις της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα αποσιωπήθηκαν ή λογοκρίθηκαν. Ετσι, κάποιοι φαίνεται να πέφτουν από τα σύννεφα όταν αντιλήφθηκαν λίγα χρόνια μετά τους Αγώνες ότι το δημόσιο χρέος και ο δανεισμός είχαν εκτοξευθεί στα ύψη.

Το πραγματικό ωστόσο κόστος της «επιχείρησης Ολυμπιάδα 2004» δεν το μάθαμε ποτέ. Φρόντισε γι' αυτό η Γιαννούλα και ο Σημίτης και στη συνέχεια ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ακόμα πληρώνουμε κι ακόμα χρωστάμε τα κερατιάτικα.

Σήμερα η κατάσταση είναι τραγική για τη χώρα. Αυτοί που μας «χάρισαν» τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αυτοί που μας επέβαλαν να αγοράσουμε άχρηστους εξοπλισμούς και πανάκριβα συστήματα ασφαλείας, αυτοί που παρακολουθούσαν τα τηλέφωνά μας, οι Γερμανοί της Siemens και αυτοί που εισέπραξαν τις μίζες και τις προμήθειες, μας μιλάνε για «αναξιοπιστία» της χώρας . Μας ζητάνε να καθηλώσουμε τους ήδη χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, να περικόψουμε ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές δαπάνες και ταυτόχρονα παίρνουν μέτρα για να στηρίξουν τις τράπεζες που τόσα χρόνια μας ξεζούμιζαν κανονικά.

Στο Μόντρεαλ του Καναδά δεν απέκρυψαν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν γι' αυτούς μια οικονομική καταστροφή. Ακόμα πληρώνουν... Στην Ελλάδα, αποκρύπτεται επιμελώς ότι η κατρακύλα της οικονομίας της χώρας ξεκινάει λίγα χρόνια πριν από το 2004 και κορυφώνεται σήμερα. Οι εμφανισθέντες «υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης», τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας των προηγούμενων χρόνων δεν μπορούν να αποκρύψουν την ουσιαστική «προίκα» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, δηλαδή την πραγματικότητα των τεράστιων ελλειμμάτων, του αχαλίνωτου δανεισμού. Η φούσκα έσπασε. Το ζήτημα είναι αν και πότε θα ξεχειλίσει το ποτάμι της οργής.



* Πολεοδόμος, μέλος «Καμπάνιας Αντι-2004»



Ελευθεροτυπια
Η ‘έξυπνη’ Τουρκία
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Το κράμα του ρεαλιστικού Ισλάμ με τη διεθνή διπλωματία, που έχει πετύχει στη σύγχρονη Τουρκία ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν σταματά να εκπλήσσει. Προκαλώντας ειδήσεις και διαμορφώνοντας νέα ατζέντα στη θεώρηση των σχέσεων της Τουρκίας με μια Ευρώπη διστακτική ως προς το να τη φανταστεί ποτέ πλήρες μέλος της Γηραιάς Ηπείρου.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, Αλί Μπαρντάκογλου. Που κατά τον τρέχοντα χρόνο έχει καταφέρει να ισορροπήσει με θαυμαστή επιτυχία, στη λεπτή κόκκινη γραμμή του τουρκικού παράδοξου: Οι ισλαμιστές του Ερντογάν να παρουσιάζονται περισσότερο μοντέρνοι και πραγματιστές, σε σχέση με τους κατεξοχήν θεματοφύλακες του Κεμαλισμού, τους στρατηγούς, που προσπαθούν ακόμη να ξεμπλέξουν από τη συνωμοσία Εργκενεκόν.

Στις αρχές του έτους, ο κ. Μπαρντάκογλου στάθηκε στο πλευρό του κ. Βαρθολομαίου, του Πατριάρχη που το τουρκικό κράτος κομπιάζει να προσφωνήσει ‘Οικουμενικό‘, και εμφανίστηκε υπέρμαχος της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Χθες, προανήγγειλε ουσιαστικά την ανέγερση τεμένους στην Κατεχόμενη Λευκωσία, και, σε αντίβαρο, εμφανίστηκε θετικός στο να επιτραπεί η λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας, στην Κωνσταντινούπολη. Κάνοντας την καρδιά των απανταχού Ελλήνων που τον άκουσαν ή διάβασαν όσα είπε, να δακρύζει ήδη και μόνο στη σκέψη.

Φυσικά, ο κ. Μπαρντάκογλου πρόσθεσε ως ‘ουρά’ στις δηλώσεις του, το ότι μια τέτοια εξέλιξη στην κατά τους Τούρκους ‘Instabul’, υπερβαίνει τις δικές του αρμοδιότητες, ως Διευθυντή Θρησκευτικών Υποθέσεων. Υπόθεση… μισο-ανοιγμένη δηλαδή, με παραπομπές στο μέλλον. Και τον Ερντογάν.

Ο Αλί Μπαρντάκογλου επιδεικνύει προχωρημένη ευχέρεια και ευελιξία στον χειρισμό θεμάτων, που κάποιες άλλες εποχές αποτελούσαν απλησίαστα ταμπού, στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας. Δίνει όσα κομμάτια του παζλ κρίνει ο ίδιος ότι προσφέρουν υπηρεσία στην πατρίδα του, και αφήνει τη φαντασία και τις προσδοκίες να συνθέσουν το υπόλοιπο μωσαϊκό.

Κάπως έτσι, η συζήτηση ανοίγει, από την Κωνσταντινούπολη ως την Κύπρο, και από την Ανατολική Θράκη ως την άλλη άκρη της βαλκανικής χερσονήσου, της διαχρονικής πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης.

Ανοίγοντας την κουβέντα περί θρησκευτικών ελευθεριών, ανοχής και κατανόησης, η ισλαμική κυβέρνηση Ερντογάν προσδοκά να κερδίσει δια παντός ένα πιστοποιητικό πολιτικού τεχνοκράτη, στα μάτια και τη συνείδηση των Ευρωπαίων. Γνωρίζοντας ότι μια τέτοια υψηλών προσδοκιών στρατηγική, περνά μέσα από τη θάλασσα του Αιγαίου. Και τις καρδιές των Ελλήνων.




http://www.statesmen.gr/
Ζητείται πολιτική στην Ελλάδα …
By STEVENIKO | Κυριακή 29 Αυγούστου 2010 | Posted in | With 0 comments



Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου





Σήμερα στη χώρα μας ζητούνται λεφτά, αν και θα έπρεπε να ζητείται πολιτική. Δίχως πολιτική λεφτά δεν βρίσκονται. Η πολιτική νοηματοδοτεί, κατασκευάζει, σηματοδοτεί κοινωνικά και χρωματίζει το χρήμα. Αν δεν υπάρχει πολιτική σε μια χώρα, τότε η οικονομική διάσταση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο μηχανισμός που ιδεολογικοποιεί την διακυβέρνηση αποκλειστικά σε ένα νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μια υπόγεια λειτουργία του πολιτικού φαινομένου που επικαλύπτεται έντεχνα από τον ιδεαλισμό του οικονομικού ορθολογισμού. Σε αυτή την περίπτωση το χρήμα παράγεται στην αγορά και καταναλώνεται με όρους αγοράς και όχι κοινωνίας. Το χρήμα, δηλαδή, χρησιμοποιείται για την χειραγώγηση ....


των κοινωνικών δυνάμεων και την καθυπόταξη του λαού στην εξουσία εκείνων που ελέγχουν την παραγωγή και διακίνηση του χρήματος. Άρα το χρήμα όταν δεν παράγεται πολιτικά σε μια χώρα, υπάρχει για να καθυποτάσσει τους δημιουργούς του κοινωνικού πλούτου σε αόρατες, ανεξέλεγκτες από τον λαό ηγεμονίες, υπό το απίθανα διασκεδαστικό όνομα «αγορές». (Τα σοσιαλιστικά καθεστώτα στην ανατολική Ευρώπη και την Ευρασία κατέρρευσαν όχι διότι ξέμειναν από λεφτά, αλλά επειδή η γραφειοκρατία δολοφόνησε την πολιτική, η οποία προηγουμένως αυτο-ακυρώθηκε εξορίζοντας την δημοκρατία) Δίχως δημοκρατία το χρήμα δυσχεραίνει αντί να διευκολύνει την διοικητική και κοινωνική οργάνωση, ενώ σε μια ψευδεπίγραφη δημοκρατική τάξη, το χρήμα αποτελεί αποκλειστικά εξουσιαστικό μηχανισμό. Κάνει δηλαδή πολιτική, δίχως να το δηλώνει. Αντικειμενοποιεί την εξουσία κατά τον πιο ανήθικο νομιμοποιητικά τρόπο.


Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης περάσαμε από δύο φάσεις: πρώτα ζήσαμε την κομματικοποίηση της διοίκησης και μετά τα μέσα του 1990 τον εκδιοικητισμό (γραφειοκρατικοποίηση της πολιτικής), που βαπτίστηκε εκσυγχρονισμός. Σήμερα βιώνουμε την διάσταση της τεχνοκρατικοποίησης της ίδιας της πολιτικής διαδικασίας, με όρους μάλιστα αγοράς (επιχείρησης) και όχι ευρύτερα πολιτικής οικονομίας. Δηλαδή, η εξέλιξη βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, με αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση του κράτους και την κοινωνική κρίση.


Η αιτία αυτής της παθογένειας είναι ότι στη χώρα μας ποτέ δεν ευδοκίμησε η πολιτική. Η πελατειακή οργάνωση του κράτους δεν το επέτρεψε. Όταν κομματικοποιείται η διοίκηση, οι εξουσίες και οι θεσμοί παύουν να υπηρετούν την δημοκρατία, ενώ θεμελιώνεται η διαφθορά και η διαπλοκή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ενδυνάμωση συντεχνιακών συμφερόντων στο χώρο της διοίκησης, τα οποία στο βαθμό που αφεθούν ελεύθερα, συστήνουν μια δική τους πολιτική μεθοδολογία (εκδιοικητισμός), που τείνει να ακυρώσει τον ιδεολογικό χαρακτήρα της ίδιας της πολιτικής.

Η διαπλοκή, έτσι, διαιωνίζεται και η διαφθορά ενσωματώνεται στην θεσμική λειτουργία. Στην τελευταία, σημερινή, διάσταση η πολιτική θεωρείται παράγωγο της τεχνοκρατικής λογικής, η οποία λαμβάνει μη επιστημονικό, μεταφυσικό χαρακτήρα, συστήνοντας έναν ιδιόμορφο φονταμενταλισμό: την θεοποίηση της ικανότητας της αγοράς να βρίσκει λειτουργικές λύσεις στην χάραξη οικονομικής πολιτικής. Εδώ πλέον όλες οι προσεγγίσεις της θεωρίας των οργανώσεων πετιόνται στα σκουπίδια και κυριαρχεί το επιχειρηματικό μοντέλο, μετατρέποντας την κοινωνία σε αγορά και την πολιτική σε τέχνη περί το διοικείν και οργανώνειν δίχως ιδεολογικά, εθνικά, τοπικά, γεωπολιτικά κ.α. χαρακτηριστικά. Με δύο λόγια η χώρα παύει να είναι χώρα, αλλά οικονομικός χώρος που πρέπει να λειτουργήσει ως κοινωνία. Προφανώς πρόκειται για την δόμηση μιας ψευδο-κοινωνίας με απολιτικά χαρακτηριστικά. Ένας χώρος όπου η οργάνωση της εξουσίας θα επιβάλλεται από πάνω και δεν θα δομείται μέσω της κοινωνικής συναίνεσης και του πολιτικού αγωνισμού στο πλαίσιο της πλουραλιστικής δημοκρατίας. Αυτό έχει ασφαλώς ως άμεσο αποτέλεσμα την υποβάθμιση του κοινοβουλίου και του ρόλου των κομμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται και το ιδεολόγημα του «υπερκομματισμού», που έχω σχολιάσει σε προηγούμενο σημείωμα μου.



Αυτά τα νέα «πολιτικά» ήθη υπηρετεί ο Γιώργος Παπανδρέου και δυστυχώς παρατηρώ να μην γίνονται αντιληπτά από την πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων ως τέτοια. Αν γίνονταν, τότε το ΠΑΣΟΚ θα εξεγείρετο και οι υπόλοιποι θα είχαν αντιληφθεί ότι ζούμε μια πολιτική ανωμαλία μεγαλύτερη από τις προηγούμενες περιόδους, που απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση. Προφανώς όμως και τα υπόλοιπα κόμματα είναι μέρος του ίδιου προβλήματος και αδυνατούν να ξεφύγουν από τις σχέσεις που συντηρούν τις ηγεσίες τους. Δεν μπορούν να πράξουν κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κάτι διαφορετικό από εκείνο που συνήθισαν να κάνουν. Έτσι τηρούν επιμέρους διατάξεις του συντάγματος, μη διανοούμενα να υπερασπιστούν το πνεύμα του καταστατικού χάρτη της χώρας, θέτοντας την δημοκρατική πρακτική, με την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας και της λειτουργίας των θεσμών, υπεράνω του μικροκομματικού συμφέροντος.



Έτσι σήμερα φτάσαμε να παρακολουθούμε όλοι τον πρωθυπουργό από την μια να αγωνίζεται να παρακάμψει το σύνταγμα, ενώ από την άλλη να συγχέει την επιστήμη με την γραφειοκρατική τεχνική και την πολιτική με την διοικητική οργάνωση. Και σαν να μην έφτανε αυτό να βλέπεις όλα τα ΜΜΕ και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος να συνεχίζουν να προπαγανδίζουν ή να διαβουλεύονται σε αυτό το πλαίσιο! Δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο: η επιστημονική μεθοδολογία, εξευτελίζεται μετατρεπόμενη σε μια δήθεν πολιτική μεθοδολογία, την ίδια στιγμή που η πολιτική μεθοδολογία ανάγεται σε μια μορφή ψευδεπίγραφης επιστήμης: της τεχνικής (τέχνης!!) του εφικτού!!

Παλαβά πράγματα σε μια χώρα που η πολιτική πέρασε ξώφαλτσα και η επιστήμη ποτέ δεν χωνεύτηκε ως μεθοδολογία σε συνάρτηση με την θεωρία και την φιλοσοφία που βρίσκεται πίσω από την τελευταία. Παρατηρώ πολιτικοί που φέρουν ακαδημαϊκούς τίτλους να μπερδεύουν τον positivism (ρωτώντας γιατί;) και τον constructivism (ρωτώντας πως;) με την πολιτική υπόθεση της διακυβέρνησης, δομώντας εν τέλει επιστημονικοφανείς research questions, με τις οποίες βέβαια δεν παράγεται ιδεολογικοποιημένη πολιτική, αλλά νομιμοποιούνται απλώς πολιτικές επιλογές, με κριτήριο «τι γράφει το μνημόνιο» ή «τι λέει το ΔΝΤ» ή « τι λέει η συμβουλευτική επιτροπή του Γιώργου», αποτελούμενη από τους: Kevin Featherstone, Richard Parker, Roger Wilkins, Kevin Rudd, Leif Pagrotsky, Jeoff Mulgan – και ασφαλώς από δύο άτυπες ντουζίνες ξένων ειδικών.



Αγαπητοί φίλοι, μπερδεύεται το πράγμα. Ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκεται σε σύγχυση.

Οι άνθρωποι αυτοί σήμερα χαράσσουν επιμέρους πολιτικές, δίχως να είναι πολιτικοί, διότι δεν υπάρχουν πολιτικοί στη κυβέρνηση, ενώ ακόμη και στην αριστερά δεν φαίνεται να κατανοεί το πολιτικό προσωπικό – ή δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται να καταλάβει - τι εστί δημοκρατική πολιτική και πώς διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο που θα απαντήσει από εκεί και έπειτα με οργανωτικά, τεχνοκρατικά μέσα στην ανάγκη η πολιτική να επιφέρει κοινωνικό αποτέλεσμα. (Για την λεγόμενη κεντροδεξιά καλύτερα να μην πω τίποτα. Αυτοί έχουν μείνει στην διακονία του παλαιοκομματικού προτύπου). Αυτήν την περίοδο, πλέον, οι τεχνοκράτες κάνουν πολιτική και οι πολιτικοί το παίζουν τεχνοκράτες, όταν δεν παραμένουν απλώς στο ρόλο του «δημοσιογραφικού» ή σκέτο γραφικού σχολιαστή. Αυτό είναι το τέλος της Ιστορίας που έπεται του τέλους της πολιτικής.



Αν ενδιαφέρεστε να ξαναπάρετε την τύχη στα χέρια σας, εγκαταλείψτε τον διλημματικό οικονομισμό και την εθνικιστική υστερία και ξαναανακαλύψτε τι είναι πολιτικός στόχος, τι είναι πολιτική διαδικασία στις δημοκρατίες και ποιός ο ρόλος της. Τι είναι πολιτική πρακτική και πώς συναρτάται με τον πολιτικό λόγο. Πώς ασκείται η ηγεμονία σε μια χώρα και τι σχέση έχει αυτό με την ευημερία και τον καταμερισμό του πλούτου. Ποιος είναι ο ρόλος της πολιτικής στη παραγωγή πλούτου. Ποιος είσαι εσύ, εν τέλει, και με τι τρόπο μπορείς να παρέμβεις σε συνεργασία με τους άλλους που έχετε τα ίδια ή παρόμοια συμφέροντα, για να ανατρέψετε ένα καθεστώς που καταργεί τον πολίτη, μετατρέποντας τον σε απλό καταναλωτή πολιτικών προϊόντων.






Αυτά και άλλα παρόμοια είναι τα ερωτήματα που θα έπρεπε να σε απασχολούν, για να καταλήξεις στην υποστήριξη ενός άλλου ουσιαστικού πολιτικού μοντέλου άσκησης της εξουσίας στη χώρα μας. Οι πολιτικοί «χυλοί» και οι πολιτικοί «λαπάδες» δεν έχουν θέση στη πολιτική σκηνή, ούτε ασφαλώς, οι ειδικοί τεχνοκράτες, οι οποίοι στις περισσότερες των περιπτώσεων, ούτε ειδικοί είναι, ούτε τεχνοκράτες, αλλά μέλη αντιπολιτικών οργανώσεων και αδελφοτήτων. Η πολιτική αναπτύσσεται στην βάση συγκεκριμένης ιδεολογίας – και όχι κατ’ ανάγκην δόγματος (ισμού). Όπου λοιπόν βλέπετε άλλα να λέγονται, άλλα να γράφονται και άλλα να γίνονται, με την επίκληση ασφαλώς κάποιας έκτακτης ανάγκης, τότε μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι μετατραπήκατε σε υπηκόους ενός βασιλείου αρπαχτικών, που νέμονται την εξουσία με απολύτως ιδιοτελή συμφέροντα. Δεν είναι δηλαδή πολιτικοί, αλλά κατακτητές που αποσκοπούν στη μετατροπή του δημοσίου συμφέροντος σε ιδιωτικό όφελος – δικό τους και αυτών που τους στηρίζουν στην εξουσία.




activistis
Στάση εισφορών από τους μικρομεσαίους
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


Σχεδόν ένας στους δύο ελεύθερους επαγγελματίες δεν πληρώνει εισφορές στο ασφαλιστικό του ταμείο




Σε στάση πληρωμών προς το Δημόσιο και τους ασφαλιστικούς φορείς οδηγούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς και οι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι. Τα στοιχεία τα οποία παρουσίασε το προεδρείο της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προκαλούν σοκ. Σχεδόν ένας στους δύο ασφαλισμένους στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ)- δεύτερος σε μέγεθος ασφαλιστικός φορέας της χώρας- δεν πληρώνει εισφορές. Ειδικότερα, οι κκ. Δ. Ασημακόπουλος και Ν. Σκορίνης, πρόεδρος και γενικός γραμματέας της ΓΣΕΒΕΕ αντιστοίχως, ενημέρωσαν τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, την υπουργό Οικονομίας κυρία Λούκα Κατσέλη , τον υφυπουργό Εργασίας κ. Γ. Κουτρουμάνη και τον υφυπουργό Περιβάλλοντος κ. Ι. Μανιάτη ότι από τους 830.000 ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ οι 410.000

δεν καταβάλλουν τις εισφορές τους. Οι περισσότεροι μάλιστα εξ αυτών οφείλουν κατά μέσον όρο εισφορές ύψους 10.000 ως 12.000 ευρώ ο καθένας. Η κατάσταση που επικρατεί στην αγορά οδηγεί τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες σε μια αναγκαστική «στάση πληρωμών» προς τα ασφαλιστικά ταμεία, και όχι μόνο.

Την ίδια στάση φαίνεται να τηρούν και όσον αφορά την πληρωμή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), τον οποίο εισπράττουν από τους καταναλωτές κατά την πώληση προϊόντων και την παροχή υπηρεσιών. Οπως αναφέρει αρμόδιος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών, η αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ έχει οδηγήσει σε άνοδο της φοροδιαφυγής, την οποία κυνηγά καθημερινά το ΣΔΟΕ. Εχει διαπιστωθεί όμως ότι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια τα περισσότερα καταστήματα, ενώ κόβουν ανελλιπώς αποδείξεις, δεν αποδίδουν τον ΦΠΑ που εισπράττουν καθώς τον κρατούν για να καλύψουν διάφορες λειτουργικές και τρέχουσες δαπάνες τους. Και αυτό διότι δεν μπορούν να αντλήσουν ρευστότητα από τις τράπεζες, οι οποίες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες των δανείων.

Ενδεικτικά του κλίματος που επικρατεί στις τάξεις των μικρομεσαίων είναι τα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας που παρουσίασε η ΓΣΕΒΕΕ, σύμφωνα με τα οποία οι τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες προκρίνουν ως πιο αποτελεσματικό τρόπο αντίδρασης στην κυβερνητική οικονομική πολιτική «την οργανωμένη στάση πληρωμών προς το Δημόσιο και τους ασφαλιστικούς φορείς».

Ο υφυπουργός Εργασίας κ. Γ. Κουτρουμάνης μελετά το ενδεχόμενο οι ασφαλισμένοι οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, για όσο διάστημα αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, να πληρώνουν εισφορές με βάση την πρώτη κλίμακα του ΟΑΕΕ- που αφορά τους νέους σφαλισμένους -, άρα κατά πολύ χαμηλότερες από αυτές που αντιστοιχούν στην κλίμακα όπου βρίσκονται σήμερα. Η διαφορά ανάμεσα στο ύψος της εισφοράς στην κλίμακα στην οποία ανήκουν και της χαμηλής κλίμακας στην οποία ενδέχεται να τους δοθεί η δυνατότητα να πληρώνουν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα θα κεφαλαιοποιηθεί και θα ρυθμιστεί. Τα χρέη αυτά θα προστεθούν προφανώς στα χρέη που ήδη συσσωρεύουν οι ασφαλισμένοι που δεν πληρώνουν εισφορές εδώ και μήνες. Επομένως, εφόσον υλοποιηθεί το σχέδιο, θα μιλάμε για συνολική ρύθμιση χρεών των ασφαλισμένων του ΤΕΒΕ και ουσιαστική μείωση της διμηνιαίας εισφοράς ώσπου να περάσει η κρίση.

Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΒΕΕ πρότειναν τα εξής, τα οποία ο κ. Κουτρουμάνης φέρεται διατεθειμένος να συζητήσει σοβαρά μαζί τους:

Να παγώσουν τα χρέη των ασφαλισμένων προς τον ΟΑΕΕ για δύο χρόνια.

Η καταβολή της εισφοράς να γίνει μηνιαία από διμηνιαία που είναι σήμερα και μετά την πάροδο δύο χρόνων να γίνει ρύθμιση των «παγωμένων» οφειλών με εξαμηνιαίες δόσεις που να μην υπερβαίνουν μηνιαίως το ύψος των 100 ευρώ, ώστε να δοθεί στους οφειλέτες η δυνατότητα να αποπληρώσουν τα χρέη τους σε ένα διάστημα 10-12 χρόνων.

Οπως έλεγαν αρμόδιες πηγές «ένα μέρος από τους 410.000

οφειλέτες του ΟΑΕΕ έχει καταστραφεί οικονομικά, όμως με αυτό τον τρόπο ρύθμισης είναι δυνατόν τουλάχιστον 200.000-

250.000 μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους».




ΒΗΜΑ
Συρματοπλέγματα
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Πρέπει να ανήκεις κάπου. Έτσι θεωρεί η πλειοψηφία των ανθρώπων. Πρέπει να είσαι μέρος κάποιου συνόλου που έχει καταστατικά, κανόνες και θεωρίες που πρέπει να υπηρετείς. Να πιστεύεις αλλά όχι να θεωρείς. Η οντότητά σου πρέπει να βρίσκεται κάτω από μία ομπρέλα ή πίσω από μια ασπίδα έτσι ώστε να μην βρέχεσαι αλλά και να νιώθεις την ασφάλεια όταν νιώθεις ότι βάλλεσαι. Ορθοδοξία, προοδευτικότητα, αριστερισμός, κομουνισμός, φιλελευθερισμός, εθνικισμός, αναρχισμός, μηδενισμός...Πουθενά όμως η μοναδικότητά σου δεν θα υποστηριχθεί. Αυτή γίνεται επικίνδυνη για κάθε ρεύμα, για κάθε κόμμα, για κάθε θεωρία.

Αν εκφέρεις την άποψη σου, η οποία μπορεί να έχει μέσα την λέξη «πατρίδα», αμέσως κατατάσσεσαι στο πλευρό του μισάνθρωπου που κρύβει τις ναζιστικές του σκέψεις πίσω από μία σημαία. Αν πεις ότι τίποτε δεν έχω να χωρίσω με τους δίπλα λαούς, τότε σε υιοθετούν χωρίς να σε ρωτήσουν, οι αριστεριστές του 21ου αιώνα που δεν έχουν καταλάβει ότι για να είσαι «πολίτης του κόσμου» πρέπει πρώτα να είσαι πολίτης της πατρίδας σου. Αν νιώσεις ότι δεν θέλεις να ανήκεις στο σύνολο μιας φυλής που καταπατά τα δικαιώματα των δίπλα, τότε γίνεσαι με μιας ανθέλληνας, άσχετα που για την πατρίδα σου μπορεί να δώσεις το αίμα σου ασυζητητί.

Πρέπει να ανήκεις στην ομάδα που είναι μέρος μιας κοινωνίας ομάδων που αποτελούν τη μάζα. Μέσα σε αυτή η ατομικότητα συνθλίβεται με αποτέλεσμα να γίνεσαι «απόβλητο» κοινωνικό, εργασιακό, κρατικό. Στέκεσαι στην γωνία με το ένα πόδι τιμωρημένος από τις ομάδες που δε μπορούν να σε ανεχτούν. Γραφικός ή αντικοινωνικός κλείνεσαι στο καβούκι και τις περισσότερες φορές αποφασίζεις να μην μιλάς. Το κρανίο σου πολλές φορές κοντεύει να εκραγεί από τις σκέψεις που κάνουν προσπάθεια να μην γίνουν λέξεις. Γνωρίζεις ότι οι λέξεις θα είναι η αφορμή για να σου κρεμάσουν στο λαιμό την περιβόητη ταμπέλα.

Η πιο απάνθρωπη, αναχρονιστική, φασιστική και βασανιστική εφεύρεση των ανθρώπων που δημιούργησαν τις ομάδες. Διότι οι ομάδες δεν είναι τίποτε άλλο από μικρές εστίες εξουσίας που στόχο έχουν τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας. Ακόμη και αυτές που πολεμούν για τα αντικειμενικά δίκαια, όταν θα φθάσουν στο ψηλότερο σκαλί θα καταπατήσουν τα δίκαια άλλων ομάδων. Ένας φαύλος κύκλος που βλέπεις ότι κινείται μπροστά στα μάτια σου, νιώθεις που θα καταλήξει και όμως τον αφήνεις να εξελίσσεται κάθε φορά.

Κόμματα, θεωρίες συνόλου, ομάδες, σύλλογοι, κινήσεις, κινήματα. Σε ένα καζάνι βράζουν όλα μαζί με στόχο την κατηγοριοποίηση του ατόμου και την οριοθέτηση των απόψεων με τα πιο ανθεκτικά συρματοπλέγματα. Συρματοπλέγματα που γίνονται παγίδες θανάτου όταν τολμήσεις να δραπετεύσεις. Οι σάρκες σου θα ξεσκιστούν, τα κοράκια θα φάνε τα μάτια σου, το μυαλό σου θα σαπίσει και οι παλιοί συνοδοιπόροι σου θα σε έχουν ως δείγμα συνεπειών αν κάποιος από την ομάδα Σκεφθεί να σε μιμηθεί και να πηδήξει πάνω από τα συρματοπλέγματα.




http://simplemangreek.blogspot.com/
Η υπόσταση των δακτυλοδεικτούμενων
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


Από Young Blogger,




Δε θα μακρηγορήσω, είναι απλό... Υπάρχουν πολλοί λόγοι να σε δείξουν, σίγουρα όχι γιατί φοράς τα ίδια ρούχα με όλους, ούτε γιατί αναπαράγεις το ίδιο λεξιλόγιο και ακόμα περισσότερο γιατί υποστηρίζεις κοινές ιδέες και ακολουθείς μεγάλες ομάδες. Ο δείκτης αρχίζει να βρίσκει μαγνητική έλξη στο πρόσωπό σου, όταν αποφασίζεις να προβάλεις προϊόντα δικά σου, σκέψεις προσωπικές που θέλουν χρόνο και κόπο. Κάθε εναλλακτική σου απόφαση είναι δακτυλοδεικτούμενη. Προσοχή εναλλακτική με τη κυριολεκτική έννοια, γιατί και το εναλλακτικό πλασάρεται ως μόδα σήμερα. Εναλλακτικό στην εποχή μας είναι το απλό, κάθε τι απλό είναι εναλλακτικό. Όταν σταματήσεις να δίνεις κοπλιμέντα

σε άτομα που από συνήθεια τα στολίζουν με ωραία λόγια θα σε δείξουν, όταν πεις την αλήθεια που πονάει και παραδεχτείς την ασχήμια της ψυχής τους θα σε δείξουν, γιατί αυτοί πλασάρουν την ψυχή τους ως φιλάνθρωπο παρθένα. Επίσης θα σε δείξουν αν είσαι υπερβολικός και επιδειξιομανής, όμως αυτό είναι παράδειγμα προς αποφυγή γιατί δεν χρειάζεται κάποια υπόσταση, αλλά αντίθετα την υπόσταση αντιπροσωπεύουν οι βιτρινίστικες συμπεριφορές.


Συμπέρασμα, η κοινωνία ότι δεν είναι το ίδιο χρώμα με αυτή το προσφωνεί με κραυγές περιέργειας. Ότι θίγει τα συμφέροντα των μεγάλων η κοινωνία έχει τον τρόπο να τα περιθωριοποιεί απορημένη. Όποια σκέψη περιέχει μεταβλητές διαφορετικές από αυτές που οι διαμορφωτές κοινής γνώμης μας βάζουν στο κεφάλι δεν μπαίνει στον κόπο να την αναλύσει, πόσο μάλλον να την εφαρμόσει με αποτέλεσμα να τη δείχνει και να τη βάζει σε μια γωνία. Μ' αρέσουν οι δακτυλοδεικτούμενοι άνθρωποι, όχι οι λαμπεροί κενοί, αλλά οι σκεπτόμενοι με ανησυχίες που τολμούν. Όσοι νικούν τη σημερινή μαλθακότητα με πράξεις και έχουν το θάρρος να κάνουν το βήμα σε σκοτεινά δρομάκια που έχουν ανάγκη από φως, φως αληθινό.. Γίνε ο δακτυλοδεικτούμενος της κοινωνίας σου, όποιος δεν έχει τόλμη έχει δάχτυλα!



http://dinatomirmigi.blogspot.com/
Ο Λένιν κατεβαίνει στην Κόλαση
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments



του Paulo Coelho




Αφού έφερε εις πέρας τη Ρωσική Επανάσταση, κατάργησε τις ταξικές διακρίσεις και αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον κομμουνισμό, ο Λένιν τελικά πεθαίνει. Επειδή είναι άθεος και είχε καταδιώξει τους θρησκευόμενους, καταδικάζεται να πάει στην Κόλαση.

Φθάνοντας εκεί διαπιστώνει ότι η κατάσταση είναι χειρότερη κι από τη Γη: οι καταδικασμένοι υποβάλλονται σε απίστευτα βασανιστήρια, τα τρόφιμα δεν επαρκούν για όλους, οι δαίμονες δεν είναι οργανωμένοι, ο Σατανάς συμπεριφέρεται ως απολυταρχικός μονάρχης-χωρίς να δείχνει τον παραμικρό σεβασμό για τους αλλήλους του ή για τις ψυχές που υποφέρουν το αιώνιο μαρτύριο.

Αγανακτισμένος ο Λένιν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του: διοργανώνει πορείες και συλλαλητήρια, δημιουργεί συνδικάτα με δυσαρεστημένους δαίμονες, υποκινεί εξεγέρσεις. Σύντομα η Κόλαση είναι άνω-κάτω: κανείς δεν σέβεται πια το κύρος του Σατανά, οι δαίμονες απαιτούν αύξηση μισθού, οι αίθουσες βασανιστηρίων αδειάζουν, οι αρμόδιοι να συντηρούν τα καμίνια απεργούν.

Ο Σατανάς δεν ξέρει πια τι να κάνει: πώς να κυβερνήσει άλλο το βασίλειό του αν ο επαναστάτης αυτός ανατρέπει όλους τους νόμους; Επιδιώκει μια συνάντηση μαζί του, ο Λένιν όμως, με το πρόσχημα ότι δεν συνομιλεί με καταπιεστές, του διαμηνύει με μια λαϊκή επιτροπή ότι δεν αναγνωρίζει την εξουσία του Ανώτατου άρχοντα.

Απελπισμένος ο Σατανάς πηγαίνει στον Παράδεισο για να μιλήσει με τον άγιο Πέτρο.

-Θυμάστε εκείνον τον τύπο που έκανε τη Ρωσική Επανάσταση; λέει ο Σατανάς.
-Θυμόμαστε πολύ καλά, απαντά ο άγιος Πέτρος. Κομμουνιστής. Μισούσε τη θρησκεία.
-Καλός άνθρωπος, επιμένει ο Σατανάς. Παρ’ όλες τις αμαρτίες του, δεν του αξίζει η Κόλαση― στο κάτω κάτω, προσπάθησε να πολεμήσει για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Σύμφωνα με τη γνώμη μου, θα έπρεπε να βρίσκεται στον Παράδεισο.
Ο άγιος Πέτρος μένει για λίγο σκεπτικός.
- Νομίζω ότι έχεις δίκαιο, λέει τελικά. Όλοι έχουμε τις αμαρτίες μας, εγώ ο ίδιος απαρνήθηκα τον Χριστό τρεις φορές. Στείλε μου τον εδώ.
Τρελός από τη χαρά του ο Σατανάς γυρίζει σπίτι και στέλνει τον Λένιν κατευθείαν στον Παράδεισο. Στη συνέχεια, με ανένδοτο και κάπως βίαιο τρόπο κλείνει τα συνδικάτα των δαιμόνων, διαλύει τις επιτροπές δυσαρεστημένων ψυχών, απαγορεύει τις συνελεύσεις και τα συλλαλητήρια καταδικασμένων.

Η Κόλαση ξαναγίνεται το γνωστό μέρος των βασανιστηρίων που πάντα τρόμαζε τον άνθρωπο.

Περιχαρής ο Σατανάς φαντάζεται τι θα γίνεται στο μεταξύ στον Παράδεισο. «Όπου να είναι, ο γιος Πέτρος θα μας χτυπήσει την πόρτα ικετεύοντας να μας επιστρέψει τον Λένιν», κρυφογελά.
«Εκείνος ο κομμουνιστής θα έχει μετατρέψει τον Παράδεισο σε ανυπόφορο μέρος».

Περνά ο πρώτος μήνας, ένας ολόκληρος χρόνος, κανένα νέο απ τον Παράδεισο. Με ασυγκράτητη περιέργεια ο Σατανάς αποφασίζει να πάει προ τα εκεί για να δει τι συμβαίνει. Στην πόρτα του Παραδείσου συναντά τον άγιο Πέτρο.
-Λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα εδώ; ρωτά.
-Πολύ καλά! απαντά ο άγιος Πέτρος.
-Μα, είναι στ αλήθεια όλα καλά;
-Φυσικά! Γιατί όχι;
«Αυτός ο μάγκας κάνει πως δεν καταλαβαίνει», σκέφτεται ο Σατανάς. «Πάει να μου φορτώσει πίσω τον Λένιν».
-Άκου, άγιε Πέτρο, εκείνος ο κομμουνιστής που σου έστειλα συμπεριφέρεται καλά;
-Πολύ καλά!
-Καμιά αναρχία;
-Ίσα ίσα. Οι άγγελοι είναι πιο ελεύθεροι από ποτέ, οι ψυχές κάνουν ό, τι θέλουν, οι γιοί μπορούν και μπαινοβγαίνουν χωρίς χρονικούς περιορισμούς.
-Και ο Θεός δεν διαμαρτύρεται γι’ αυτήν την υπερβολική ελευθερία;
Ο Aγιος Πέτρος κοιτά λυπημένα τον κακόμοιρο δαίμονα που έχει μπροστά του.
-Ο Θεός; Σύντροφε, δεν υπάρχει Θεός.



( Δημοσιεύθηκε στην Κυρ. Ελευθεροτυπία)




http://www.koutipandoras.gr/
ΦΤΑΙΩ -ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
The Truman Show - Είμαστε όλοι πρωταγωνιστές..
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


Από Young Blogger,





Πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια από τότε που προβλήθηκε η ταινία The Truman Show(1998) και αν ήδη τότε ένιωθα πως είμαι ένας εκκολαπτόμενος Truman σήμερα είμαι σίγουρος ότι θέλω να σηκώσω πανιά και να δραπετεύσω από αυτή τη καθημερινή φθηνή παράσταση. Ο Truman Burbank φαινόταν να έχει μια ήσυχη, φυσιολογική ζωή χωρίς προβλήματα, χωρίς εγκληματικότητα στη γειτονιά του, είχε δηλαδή ένα μοτίβο ζωής σαν αυτό το όμορφο πρότυπο δυτικού τρόπου ζωής που τόσο πολύ θέλουμε να βιώνουμε. Είχε φίλους, δουλειά και ένα όμορφο σπίτι.Όμως μέσα του κάτι δε πήγαινε καλά

και ήθελε να ταξιδέψει και να φτάσει στα νησιά φίτζι, για να δει και να κατανοήσει τον κόσμο, το μόνο του εμπόδιο ήταν η φοβία που είχε για το νερό, λόγω ενός παιδικού ατυχήματος. Ο Truman είναι ένας άνθρωπος που από την στιγμή που γεννήθηκε κινηματογραφείται 24 ώρες το 24ωρο, είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν και η ζωή του διαδραματίζεται σε ένα τεράστιο στούντιο. Πόσο σκληρό..όλοι του οι φίλοι και γνωστοί είναι κομπάρσοι και ηθοποιοί.

Ο μοναδικός σκοπός που είχε η ζωή του ήταν να διασκεδάζει εκατομμύρια τηλεθεατές παγκόσμιος. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Truman να κάνει όνειρα και να κρατάει μυστικά. Σήμερα η κοινωνία βρίσκεται στο ρόλο του διασκεδαζόμενου κοινού, όμως την ίδια στιγμή καλείται να αποδείξει την ανθρώπινη ευαισθησία της και να ξεφύγει από αυτό το σαθρό σκηνικό πραγματώνοντας το ρόλο του Truman, που με μόνο όπλο την ανθρώπινη φύση του και το ένστικτο, νίκησε όλο αυτό το καλοστημένο διαφημιστικό παιχνίδι και έγινε ο κυρίαρχος του εαυτού του ,νικώντας φοβίες αλλά και την άγνοια που είχαν φροντίσει να έχει.

Κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα σήμερα, βλέπω ότι υπάρχει ένα μεγάλο σκηνικό, υπάρχουν αυτοί που σκηνοθετούν την παράσταση, υπάρχουν από την άλλη οι τηλεθεατές (μάζα) που παρακολουθούν και συγκινούνται, δέχονται να παίξουν τους ηθοποιούς και τους κομπάρσους, δέχονται να ξεγελάσουν τους λίγους εν δυνάμει Truman που οραματίζονται μια διαφορετική πραγματικότητα, χωρίς να θεωρούν ως κόστος, τη θυσία του να.. περιθωριοποιούνται για το θάρρος τους να εκφράζουν τη σκέψη τους!, επίσης υπάρχουν αυτοί που έχουν προϊόν να διαφημίσουν και κερδίζουν από αυτή την παράσταση και τέλος αυτοί που θα γίνουν οι Truman γιατί μέσα στην απλότητας τους, έχουν το φως να βλέπουν την ουσία σε αυτή τη γεμάτη σκοτάδι ζωή.

Πίσω από κάθε σκηνικό κρύβονται διαμορφωτές γνώμης με εξουσία στο μυαλό σου, θέλουν να σε κάνουν μαλθακό και να σε ευνουχίσουν, σε ονομάζουν μάζα και σε παίζουν, σε αγοράζουν σε πουλούν και σε επιβραβεύουν αν είσαι υπάκουος στις προσταγές τους. Όμως όταν βλέπεις όλους να γυρνάνε το κεφάλι απότομα σε μια κατεύθυνση μη βιάζεσαι να κοιτάξεις και εσύ!Κοίτα και από την άλλη, θύμα του αντιπερισπασμού.. Μη σηκώνεσαι γρήγορα μαζί με τους άλλους όταν φτάνει το τρένο, αλλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή κερδίζοντας λίγο χρόνο.

Μην πας να αποβιβαστείς νωρίτερα από την ώρα που θα φτάσεις στον προορισμό σου, περίμενε την πόρτα να ανοίξει, ήρεμα μετά κατέβα με αυτοέλεγχο και βήμα σταθερό. Μην αμφιβάλλεις ότι η ζωή σου είναι ένας αντικατοπτρισμός του Truman ,σκέψου μόνο πόσοι από τους φίλους σου είναι κομπάρσοι και θα καταλάβεις....




dinatomirmigi
Οι ‘ακάλυπτοι’ της διαπλοκής
By STEVENIKO | Σάββατο 28 Αυγούστου 2010 | Posted in | With 0 comments

του Δημητρη Καμαρα





Η κρίση αξιοπιστίας που χαρακτηρίζει την ελληνική δημοσιογραφία ανέκαθεν ήταν αποτέλεσμα διαπλοκής των Μέσων με τρίτους. Πολιτικούς, επιχειρηματίες, επενδυτές, ακόμη και κοινωνικές οργανώσεις ή think tanks. Κυρίαρχο σύμπτωμα του φαινομένου είναι η σταδιακή αποδυνάμωση του ανθρώπινου δυναμικού στις αγορές της ενημέρωσης και επικοινωνίας και η απορρόφηση της λεγόμενης ‘Τέταρτης Εξουσίας’ από τις υπόλοιπες. Αυτό σημαίνει ότι ο δημοσιογράφος πλέον παύει να προσεγγίζει τα γεγονότα με ουδετερότητα (πολλοί βέβαια δεν το έχουν πράξει ποτέ) και υιοθετεί δικά του κριτήρια (ή των αφεντικών του) με τα οποία ‘φιλτράρει’ τα γεγονότα, προτού τα μετατρέψει σε είδηση ή επίκαιρο σχόλιο.

Η στάση αυτή, πέρα από την παραπλάνηση του κοινού, το οποίο, βέβαια, συχνά – ιδιαίτερα σε χώρες που αυτοκυριεύονται από το θυμικό τους, όπως οι Ελλάδα – επιθυμεί να καθοδηγείται στα επιμέρους, αρκεί να συμφωνεί με τη γενική ‘γραμμή’, έχει ως συνέπεια τη μετατροπή των δημοσιογράφων από – εξ ορισμού – υπερασπιστές του δημόσιου συμφέροντος σε απλούς εκφραστές συμφερόντων των ισχυρών πολιτικοοικονομικών και επιχειρηματικών ομάδων.

Στη χώρα μας το δημοσιογραφικό επάγγελμα διέρχεται κρίση αξιοπιστίας διαχρονικά. Απλώς η πλατφόρμα αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Από τις εφημερίδες ιδεολογίας του παρελθόντος στην τηλεόραση και από τους ιστότοπους γνώμης και τα blogs, έως αυτό που ακολουθεί τη νέα δεκαετία που έρχεται, η διαιώνιση της διαπλοκής του επαγγέλματος με το πολιτικό παιχνίδι και τα προσωπικά συμφέροντα της τάξης των επιχειρηματιών που αναδύονται την εκάστοτε περίοδο, θα έχει ως συνέπεια τη διατήρηση της απόστασης των δημοσιογράφων από το συλλογικό συμφέρον.

Οι πρακτικές αυτές κράτησαν πάντα τον μέσο Έλληνα δημοσιογράφο σε ρόλο ακόλουθου της εξουσίας. Ακόμη και η – λεγόμενη – ‘αποκαλυπτική δημοσιογραφία’, στις υπηρεσίες κάποιου ανήκει, εξυπηρετώντας (συχνά έναντι αντιτίμου) τις στρατηγικές των ιθυνόντων.

Η λιγότερο προφανής όμως επίπτωση από τη στενή σχέση των διαφόρων ελίτ με τους δημοσιογράφους είναι αρκετά σοβαρότερη και αφορά το μέλλον του επαγγέλματος, το οποίο ήδη πιέζεται από την τεχνολογία. Η αποδιαμεσολάβηση που προκαλεί η αμεσότητα του διαδικτύου, μεταξύ πηγών και ‘δημοσιοποιητών’ είναι μεγαλύτερος κίνδυνος, ακόμη και από την αναξιοπιστία που υπονοεί η λέξη ‘παπαγαλάκια’. Άλλωστε, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι σήμερα επιδιώκουν να δρουν στην ασφάλεια του κλουβιού, παρά να δρουν βασισμένοι στις δικές τους δυνάμεις.

Βέβαια, η τεχνολογία παραμένει με το μέρος τους. Όσο απειλητικός φαντάζει ο κίνδυνος της αποδιαμεσολάβησης λόγω της άμεσης επαφής των πηγών με το κοινό τους, άλλο τόσο το ψηφιακό περιβάλλον αποτελεί μοναδική ευκαιρία εξερεύνησης νέων ιδεών και νέων τύπων περιεχομένου.

Και βέβαια, όσο προχωρεί η ψηφιοποίηση της ζωής των πολιτών, η ανάπτυξη της νέας δημοσιογραφίας θα δημιουργεί νέα δεδομένα, αλλά και νέους ‘διαμεσολαβητές’. Η ισχυροποίηση της ‘δημοσιογραφίας των πολιτών’, τα ανεξάρτητα εγχειρήματα διαχείρισης περιεχομένου συμβάλλουν στη ραγδαία απαξίωση των παλαιών Μέσων. Σε αξία αλλά και κοινωνική απήχηση. Η τηλεόραση επιζεί γιατί είναι δωρεάν, οι εφημερίδες διότι είναι γεμάτες δώρα.

Από το άλλο μέρος, στο υπο-διαμόρφωση, ψηφιακό πεδίο, τα προσόντα πάνε μαζί με τα ελαττώματα: το αδόμητο περιεχόμενο, η ελευθεριότητα, η αδυναμία εξακρίβωσης της πληροφορίας, η δύναμη του ψιθύρου, αλλά και η διακινδύνευση της αναλήθειας.

Γεγονός είναι ότι ο ανθρώπινο κεφάλαιο παραμένει στο επίκεντρο των εξελίξεων. Βέβαια, στο ψηφιακό περιβάλλον, οι απαιτήσεις είναι αυξημένες. Τα παραδοσιακά προβλήματα και οι στρεβλώσεις μεγεθύνονται, οι ατέλειες αναδεικνύονται και το τελικό προϊόν υπόκειται στη διαρκή κρίση του κοινού.

Οι συνθήκες δράσης, το πεδίο ανταγωνισμού, τα κριτήρια αξιοσύνης και επιτυχίας αλλάζουν ραγδαία σε ένα επάγγελμα που ήδη βρίσκεται πολλά χρόνια σε κρίση. Πλέον, όμως, η πτώση από την αποσταθεροποίηση δεν απέχει πολύ, και η εκκαθάριση έχει ήδη ξεκινήσει…




Ο Δημήτρης Καμάρας είναι διδάκτωρ Δημοσιογραφίας (City University, London) και Αρχισυντάκτης του Statesmen.



http://www.statesmen.gr/
Φαρσοκωμωδία με λυπημένο τέλος
By STEVENIKO | Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010 | Posted in | With 0 comments

Του Σταύρου Χριστακόπουλου






Όταν η νυν κυβέρνηση – σε άψογη συνεργασία με... οικονομολόγους και διαφόρους άλλους που υιοθετούσαν την παράδοξη θεωρία της – προλείαινε το έδαφος για να υπαγάγει τη χώρα στο ΔΝΤ και τον «Μηχανισμό Στήριξης», χρησιμοποιούσε off the record μια φράση η οποία θα μπορούσε να μείνει παροιμιώδης, αρκεί να είχαμε το κουράγιο να γελάσουμε με όσα συμβαίνουν: «Η ελληνική κοινωνία έχει πολύ λίπος»!

Σύμφωνα με τη θεώρηση των κυβερνητικών και των συμβούλων τους, η εκτεταμένη παραοικονομία θα μπορούσε να χτυπηθεί ανελέητα ώστε το κράτος να κερδίσει... λιμνάζοντες πόρους, χάρη στους οποίους θα μείωνε τα ελλείμματα και το χρέος και σε σύντομο χρονικό διάστημα, με ανακτημένη την αξιοπιστία της, η ατυχήσασα και χρεοκοπήσασα Ελλάς θα μπορούσε να κοιτάξει τη «μαύρη διεθνή» της κερδοσκοπίας με βλέμμα αποφασιστικό και το κεφάλι ψηλά και υπερηφάνως να «αντλήσει» νέα δάνεια με τα οποία θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη.

Μια απίστευτη μπουρδολογία, η οποία δεν θα μπορούσε να γίνει πιστευτή από κανέναν που να έχει έστω κι ένα δράμι μυαλό. Άλλωστε η σημερινή κατάσταση όλων των δεικτών της ελληνικής οικονομίας έχει αποδείξει, πέραν κάθε αμφισβήτησης, ότι το μόνο... λίπος βρισκόταν στους εγκεφάλους αυτών που είτε ήταν εξ αρχής άσχετοι με το αντικείμενο είτε απλώς έλεγαν ψέματα.

Αφού λοιπόν διατυμπάνισαν τη σύλληψη μερικών δεκάδων φοροφυγάδων, για την τύχη των οποίων δεν έμαθε ποτέ κανείς, αφού ξέσκισαν τον ταλαίπωρο κοσμάκη στην έμμεση φορολογία (η οποία διαλύει κυρίως το εισόδημα των φτωχών), αφού κατασπάραξαν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, αφού πήραν αμπάριζα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αφού άπλωσαν το μακρύ τους χέρι στις συντάξεις, ανακάλυψαν ότι βρίσκονται υπό το μηδέν.

Αντί να βάλουν χέρι στη φοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή, βλέπουν τώρα ότι έως το τέλος της χρονιάς θα έχουν ένα εκατομμύριο ανέργους, άλλες 175.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις λουκεταρισμένες (πολλές εκ των οποίων κανείς δεν περίμενε να κλείσουν) και άλλες 200.000 σε κίνδυνο μέσα στην επόμενη χρονιά, η οποία από τους ελεγκτές της τρόικας έχει προδιαγραφεί ήδη δημοσίως ως ακόμη χειρότερη από το 2010.

Ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις!

Και το μαύρο χρήμα; Αυτό που υπολόγιζαν οι μεγαλοεγκέφαλοι ότι θα συλλάβουν; Το... λίπος; Αυτό μάλλον δεν θα το βρουν. Όχι μόνο διότι είναι πρακτικά αδύνατον να το συλλάβει ένας διαβρωμένος έως το κόκαλο μηχανισμός, ο οποίος επί δεκαετίες δεν έπιασε ποτέ έστω ένα μικρό μέρος της παραοικονομίας. Αλλά και επειδή:

1. Τα ελληνικά κεφάλαια που βρίσκονται σε επενδυτικά προϊόντα κάθε είδους εκτός Ελλάδας είναι δυσανάλογα μεγάλα για τη μικρή μας χώρα και την προβληματική οικονομία της. Άρα αυτοί που όντως διέθεταν μεγάλη ποσότητα «λίπους» το έχουν ήδη αποθηκεύσει – όπως οι καμήλες στην καμπούρα τους – ώστε να μείνουν όσο το δυνατόν αλώβητοι από την κρίση. Και μάλιστα μακριά από το πεδίο δράσης των όποιων ελεγκτικών μηχανισμών.

2. Ένα μεγάλο μέρος του μαύρου χρήματος των περασμένων χρόνων έχει καταναλωθεί:

● πανάκριβα σπίτια και αυτοκίνητα που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από κανένα «πόθεν έσχες» ή τις φανερές και νόμιμες οικονομικές δραστηριότητες των ιδιοκτητών,

● ακριβά ιδιωτικά σχολεία και αφορολόγητη παραπαιδεία,

● πανύψηλου κόστους ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας,

● σκάφη,

● ακριβά ταξίδια και διακοπές,

● παράλογη εκτόξευση μηνιαίων οικογενειακών προϋπολογισμών.

3. Ένα επίσης μεγάλο μέρος πήγαινε στην κάλυψη τρεχουσών αναγκών επιβίωσης των νοικοκυριών.

Άλλωστε η σαθρή, υποπαραγωγική και παρασιτική οικονομία, το πανάκριβο νόμισμα, η τρομακτική ακρίβεια στοιχειωδών αγαθών και υπηρεσιών και οι αναλογικά χαμηλοί μισθοί αποτέλεσαν για χρόνια ένα εκρηκτικό μείγμα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έκλεβαν φόρους και εισφορές όχι για να πλουτίσουν, αλλά για να ζήσουν αξιοπρεπώς ή να κρατήσουν τη μικροεπιχείρηση που τώρα πτωχεύει. Απ’ αυτούς τι μπορεί να πάρει ο Παπακωνσταντίνου για να το δώσει στους άτεγκτους πιστωτές;

Καλά κρασιά...

Τώρα η κυβέρνηση, έντρομη από το μέγεθος της αποτυχίας της, αφού πήρε απόφαση ότι οι μεγαλεπήβολες ανοησίες της έχουν καταρρεύσει, στρέφεται στους οφειλέτες του Δημοσίου. Σε όλους αυτούς δηλαδή που, με θεόκλειστες τις στρόφιγγες τού κάποτε απλόχερου δανεισμού,

● είτε είναι χρεωμένοι ώς τα μπούνια ή οικονομικά κατεστραμμένοι

● είτε ζουν με την απειλή της πτώχευσης

● είτε – στην ηπιότερη περίπτωση – προκαλούν νευρικό κλονισμό στις τράπεζες αποσύροντας τις όσες καταθέσεις τους για να χρηματοδοτήσουν τις απειλούμενες επιχειρήσεις τους ή, ακόμη χειρότερα, τον βιοπορισμό τους.

Έτσι η κυβέρνηση και – με τη σειρά τους – οι τράπεζες μπορεί κατασχέσουν όσα σπίτια, αυτοκίνητα, σκάφη, τιμαλφή, μαχαιροπίρουνα και κουρτίνες κάνουν κέφι. Χρήμα όμως δεν θα βρουν, αφού οι πράγματι έχοντες είτε θα παραμείνουν ανέγγιχτοι είτε έχουν κάνει τα κουμάντα τους. Έτσι πάλι θα κληθούν οι μη έχοντες να δώσουν λίγο ακόμη απ’ το αίμα τους.

Με απλά λόγια; Καλά κρασιά τον Αύγουστο, που ’ναι παχιές οι μύγες! Διότι, εδώ που τα λέμε, ξίγκι η κυβέρνηση μόνο από δαύτες μπορεί να βγάλει...

Υστερόγραφο: Ας έχουν κατά νου οι φωστήρες, είτε κυβερνητικοί είτε τροϊκανοί, ότι όλο και ταχύτερα αυξάνονται και πληθύνονται όσοι δεν έχουν τίποτε να χάσουν...




http://www.topontiki.gr/
Μας συνηθίζουν στο γελοίο και το βλακώδες
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


Το μέσο ανθρώπινο μυαλό, συνηθισμένο (έτσι το εκπαιδεύσανε) να βλέπει τα πράγματα κατά τρόπο στατικό και στην απομόνωσή τους, δεν μπορεί να συλλάβει τη διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο αίτιο και το αποτέλεσμα. Τείνοντας προς τη συνεχή απλοποίηση, ικανοποιείται από τις εξηγήσεις που προσαρμόζονται περισσότερο στη διανοητική του οκνηρία, χωρίς να ενδιαφέρεται για το βάθος των πραγμάτων.

Αυτό το ξεχαρβάλωμα της σκέψης και η ισοπεδωτική κυριαρχία της απλοϊκής, τυπικής σκέψης πήρε μορφές αποκρουστικής αυθάδειας μέσω της βιομηχανίας και της εμπορίας των ιδεών, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, δηλαδή από τα «φίλτρα» της καπιταλιστικής προπαγάνδας: Τα ΜΜΕ.

Η δημοσιογραφική λογική αποτελεί την «ποίηση» του απλοϊκού, του χυδαία απλοϊκού. Η δημοσιογραφία είναι η «τέχνη» της απλοποίησης και υπεραπλούστευσης, η «τέχνη» της τυποποίησης, της αποσάθρωσης και εν τέλει της δολοφονίας της σκέψης.

ΣΗΜΕΡΑ, αυτές οι μήτρες της προπαγάνδας της αγοράς και του χρήματος, αυτές, οι απόλυτα κυρίαρχες εστίες της νεοταξικής προπαγάνδας, δεν παράγουν, απλώς, ή αναπαράγουν και πωλούν τα νέα ιδεολογήματα, αλλά και όλα τα καρκινώδη νοσήματα και υποπροϊόντα της παρακμής: Την τρομοκρατία του καθεστώτος, το τρομοθέαμα, τη βλακεία και κάθε είδος και ποικιλία της ισοπεδωτικής ανοησίας.

Το χειρότερο: Με τους όγκους και τις κατακλυσμιαίες νεροποντές της καθημερινής χυδαιότητας και της βλακείας που ξερνούν, εθίζουν την κοινωνία σε αυτή τη φρίκη, μας συνηθίζουν σε όλα αυτά, έτσι ώστε να περνούν απαρατήρητα.

Έχουμε συνηθίσει π.χ. την τρομοκρατία του καθεστώτος (σε όλες τις ποικιλίες της και τα χρώματά της), καθώς και την αυθάδεια της βλακείας, όπως το κρύο το Χειμώνα.

Αυτή η «συνήθεια» είναι ο θάνατος της σκέψης και της ζωής. Κάθε καθεστώς «συνήθειας» είναι θάνατος…

Την ίδια «συνταγή» του κατακλυσμού του γελοίου, του γλοιώδους και τους βλακώδους, ακολουθούν με υπερβάλλοντα ζήλο και τα κόμματα και οι πολιτικοί μας.

Έτσι, όλα θα «στρογγυλοποιηθούν», θα πολτοποιηθούν και θα ισοπεδωθούν μέσα στην ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ της βλακείας και του γελοίου.

Ο κατοχικός μας πρωθυπουργός, σαν ψυχρός εκτελεστής των εντολών και των συνταγών της αυτοκρατορικής τρομοκρατίας και ηλιθιότητας, βρίσκεται στην «πρωτοπορία» της ανακύκλωσης της βλακείας και του γελοίου.

Καθημερινά ξερνάει, με κομπάζουσα, αδίστακτη αναισθησία (οι πωρωμένοι βλάκες και εκτελεστές δεν έχουν ούτε εγκέφαλο, ούτε συνείδηση, άρα και συναίσθηση) χείμαρρους γελοιότητας και βροντώδεις κεραυνούς ανοησίας.

Θέλουν να μας συνηθίσουν και σε αυτές τις αυθάδεις πρωθυπουργικές μορφές του γελοίου, του βλακώδους και του κιτσαριού…

Για να συνειδητοποιήσουμε το δράμα της εποχής μας πρέπει να σπάσουμε τις πανοπλίες της βλακείας που μας φοράνε. Πρέπει να απελευθερωθούμε από την τυραννία των απλουστεύσεων και την απλοϊκότητα της σκέψης, να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια του δράματος που ζούμε , της φαιδρότητας και της ανοησίας που κυριαρχεί…



resalto
Ανθρωποθυσίες σε αρχαίες θρησκείες
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


Όπως τα παιδιά, μεγαλωμένα μέσα στον δαρβινισμό και στα πειράματα και θεωρίες τύπου big bang, αδυνατούν να κατανοήσουν τις θρησκευτικές μυθοπλασίες για την γένεση και την δημιουργία του κόσμου,
το ίδιο και τα μεγαλύτερα παιδιά, οι φίλοι μου οι πενηντάρηδες, παρόλο μαθημένοι τριάντα χρόνια να διαχειρίζονται το χρήμα, αδυνατούν να κατανοήσουν την σύγχρονη μεταφυσική της οικονομικής ειδησεογραφίας.

Ακόμα και κάποιοι με μεταπτυχιακά στα οικονομικά πολύ συχνά αναγκάζονται να μπουν στην διαδικασία να σταματούν την ανάγνωση, για περίπλοκους συλλογισμούς, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν το "τι θέλει να πει ο ποιητής", τι σημαίνει δηλ. η «βαρυσήμαντη» οικονομική είδηση που μόλις διάβασαν. Οι οικονομικοί αναλυτές και οι πολιτικοί που οικονομολογούν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να μετατρέψουν τους απλούς πολίτες σε οικονομολόγους των προφανών αληθειών: “αφού τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ελλείμματα πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις», «αν ο όποιος ΟΣΕ γράφει ζημίες, να απολυθούν υπάλληλοι και να πουληθεί σε ιδιώτες». Πρόκειται για χρήση μιας κατ’επίφαση οικονομικής επιστήμης που αποκλειστικό στόχο έχει την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης σε μια ασκούμενη πολιτική που δεν προκύπτει από καμία ...επιστημονική διαδικασία μαθηματικής απόδειξης.

Πώς να πείσεις την κοινωνία, για παράδειγμα, ότι μια επιχείρηση όπως η ΔΕΗ, η οποία στην τελική κάνει την δουλειά της ικανοποιητικά -αν εξαιρέσεις κάποια black out που συμβαίνουν όμως πολύ συχνότερα σε χώρες όπου ιδιωτικοποιήθηκε πλήρως η ενέργεια (βλ.Καλιφόρνια των ΗΠΑ)- παράγει κέρδη και αποτελεί περιουσία όλων μας, θα πρέπει να εκχωρήσει λιγνιτικά αποθέματα σε μεγαλο-ιδιώτες, για τους οποίους μάλιστα το δημόσιο θα αυξήσει και τα τιμολόγια ρεύματος που πληρώνουμε όλοι μας;
Πώς να πείσεις τον ανειδίκευτο ή και ειδικευμένο, τον τριαντάρη ή και τον πενηντάρη, ότι δεν μπορούν να δουλεύουν, να κερδίζουν τη ζωή τους, επειδή έτσι θέλουν οι πολιτικοί μας, λέγοντας ότι αυτό υπαγορεύουν κάποια ξένα αφεντικά;

Ένας αμερικάνος νομπελίστας οικονομολόγος, ο Κρούγκμαν, -ο οποίος αν δεν ήταν του συστήματος ούτε στον ύπνο του θα έβλεπε ποτέ βραβείο Νόμπελ- έφτασε σε τέτοιο σημείο απόγνωσης και ενοχής (?) με την ακολουθούμενη πολιτική, που έγραψε το εξής καταπληκτικό άρθρο:

“Οπως κοιτάζω αυτό που σήμερα θεωρείται υπεύθυνη οικονομική πολιτική, μια εικόνα σχηματίζεται συνεχώς στο μυαλό μου.

Ξέρω πως είναι υπερβολική, αλλά υπάρχει: Η ελίτ της πολιτικής –κεντρικοί τραπεζίτες, υπουργοί Οικονομικών, πολιτικοί που παρουσιάζονται ως υπερασπιστές της δημοσιονομικής αρετής–- ενεργούν σαν ιερείς κάποιας αρχαίας θρησκείας, απαιτώντας από εμάς ανθρώπινες θυσίες για να καθησυχάσουν την οργή αόρατων θεών.

Ναι, σας είπα πως η εικόνα είναι υπερβολική. Ομως, ανεχτείτε με για λίγο.
Στα τέλη του περασμένου έτους, η κοινή γνώμη επί της οικονομικής πολιτικής έκανε απότομη στροφή δεξιά. Οσο κι αν οι μεγάλες οικονομίες του κόσμου μόλις τότε είχαν αρχίσει να ανακάμπτουν, όσο κι αν η ανεργία παρέμενε σε καταστροφικά υψηλά επίπεδα σε μεγάλο μέρος των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η δημιουργία θέσεων εργασίας έπαψε να βρίσκεται στην ατζέντα. Αντιθέτως, μας είπαν, οι κυβερνήσεις όφειλαν να στρέψουν όλη τους την προσοχή στη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Οι αμφισβητίες τόνισαν πως η περικοπή των δαπανών σε μια οικονομία υπό κάμψη δεν βελτιώνει τις μακροπρόθεσμες δημοσιονομικές προοπτικές, ενώ μάλιστα μπορεί να τις επιδεινώσει πνίγοντας την οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, οι «Απόστολοι» της λιτότητας απέφυγαν κάθε προσπάθεια να κάνουν την αριθμητική πράξη. Αφήστε τους αριθμούς, είπαν: Χρειάζονται άμεσες περικοπές δαπανών για να οχυρωθούμε απέναντι στους «εκτελεστές με τα ομόλογα», επενδυτές που, παίρνοντας τον νόμο στα χέρια τους, θα στρέψουν τη σκανδάλη κατά των σπάταλων κυβερνήσεων, εκτινάσσοντας το κόστος δανεισμού και ανοίγοντας τον δρόμο στην κρίση. Δείτε την Ελλάδα, παρότρυναν…..” H συνέχεια εδώ.

Μόνο που οι αόρατοι θεοί, «οι εκτελεστές με τα ομόλογα», έχουν και ονοματεπώνυμο, όπως πολύ εύστοχα είχε πει η Γαλλίδα υπουργός οικονομικών. Μόνο που οι αόρατοι θεοί αυτής της πανάρχαιας θρησκείας της ιδιοκτησίας και του κέρδους, κατορθώνουν τελικά κι έχουν τις ανθρωποθυσίες που θέλουν (βλ.την προηγούμενη ανάρτηση για τις αυτοκτονίες). Κι αυτό γιατί, ακόμα κι εμείς, οι γενικώς άθεοι, έχουμε μπει στο τρυπάκι τους να οικονομολογούμε αναπαράγοντας τα επιχειρήματα των αποστόλων του συστήματος. Ζήτω η αρχαία θρησκεία του κέρδους, λοιπόν, ζήτω ο Μαμμωνάς κι ας θυσιαστούν και μερικοί συνάνθρωποι μας. Αρκεί να μην είμαστε εμείς αυτοί.



http://mia-parea.blogspot.com/
Κάτι λίγοι τρελοί
By STEVENIKO | Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010 | Posted in | With 0 comments


"Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες τις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός..."

Πως τα καταφέρανε έτσι ρε φίλε,
Να καθορίζουνε τα δρομολόγια της ζωής μας σ΄όλες τις θάλασσες,
Να χαράζουνε στα μυαλά γραμμές με ψεύτικους χρωματιστούς ορίζοντες
Να μας φυτεύουνε ντροπές για αμαρτίες που δεν κάναμε
ή ενοχές για κάτι ψευτομεθύσια με μάπα αλκοόλ που μας πουλήσανε εκείνοι
Να ζωγραφίζουνε φυλάκια και σύνορα εκεί που δεν υπήρχανε ποτέ ,
και να σου λένε.."από σήμερα και πέρα...από δω μέχρι εκεί, το υπόλοιπο δικό μας"

Δε λέω όμως μαγκιά τους αφου πείσαν τους πολλούς.

Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν πάντα κάτι λίγοι
που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βάλουνε μυαλό
Που θα σταθούνε δίπλα στους άλλους λίγους
που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν είχανε "πατρίδα"
κάτι αιώνια εξιλαστήρια θύματα, εξόριστοι όλων των εποχών
που πάλι θα τους πούνε να πληρώσουνε τη νύφη

Υπάρχουν λοιπόν κάτι λίγοι φίλε μου
που τα μυαλά τους δεν θα τα βάλουνε στη μέγγενη να τους τα κάνουν άμμο και πολτό,
Κι από την κόλαση θα περνάνε μόνο όταν θέλουνε,
κι από όποια κόλαση γουστάρουνε αυτοί,
-έχει κι η κόλαση δρομάκια και δωμάτια ξέρεις-
Που σε όλα τα ψευτοεπιχειρήματα θα κλείνουνε τα αυτιά
και θα απαντάνε μοναχά με δύο λεξούλες
ΖΩΗ ΡΕ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Που θα φέρουνε τούμπα τα ευνουχισμένα ανθρωπάκια
τους μικροτσούτσουνους της ιστορίας με τις γραβάτες και τα κουστουμάκια που κάνανε την αγαμία τους απληστία και τη βγάζουνε όλη απάνω μας
και μεις ακόμα δε μιλάμε, δε μιλάμε φίλε μου

Υπάρχουν κάτι θάλασσες και παραλίες ξωτικές
που δεν τις γράφουνε οι χάρτες μ΄ακούς,
Που τις βρίσκουνε μονάχα αυτοί που ερωτευτήκαν τα ταξίδια
Αυτοί που φάγανε ισόβια στην τρέλα
και δεν καταλαβαίνουνε Χριστό,
Από κεί θα ξεκινήσει, θα το δείς
Και μη νομίζεις πως δεν ξέρουνε από ταξική συνείδηση, πρωτοπορίες και τέτοια
Αυτά είναι γραμμένα στο DNA τους,
τα μιλάνε τα κορμιά τους από μωρά πριν τα μάθουνε με λέξεις
Και στις φλέβες τους δεν κυλάει σάπιο δήθεν κόκκινο αίμα
Κυλάει η ίδια η διαλεχτική, κόκκινα εργατικά συμβούλια
κι ατόφια αληθινή δημοκρατία κι αδερφοσύνη.
Κοιταν στα μάτια όλους τους μεγάλους
Τον κάρολο, τη ρόζα, τον βλαντιμήρ,
Και τους μιλάν στον ενικό και γράφουνε τα ονόματά τους με μικρά

κι άμα λάχει τους τα χώνουνε μ΄επιχειρήματα και μπινελίκια κι αυτοί γουστάρουνε
Και στο καπάκι την ξαπλώνουνε στο χώμα η στην άσφαλτο
και ψάχνουνε παρέα για το δρόμο μες στ΄αστέρια
Αφου κανένας δεν τον ξέρει έτσι κι αλλιώς
Κι ύστερα τσουγγράνε τα ποτήρια και τα πίνουνε παρέα
ρακές,τεκίλες, τσικουδιές κι ότι άλλο κάτσει
Και καπνίζουνε τσιγάρα ζαλισμένοι,
να μπερδεύονται οι καύτρες τους με ήλιους μακρινούς που αναβοσβήνουνε

Ετσι ελέυθερα με μια μονάχα γενική κατεύθυνση την ψάχνουνε
κι αφήνουνε τα υπόλοιπα στο δρόμο να τα βρούμε όλοι μαζί
και τη διεθνή ιστορική εμπειρία του χθές
την έχουν φίλη κι αδερφή και τη συμβουλεύονται
Δεν την έχουνε Θεό, ούτε μάνα ούτε πατέρα ούτε τίποτα

Ειναι ρε φίλε αυτοί οι τρελοί ρομαντικοί
που κλαίν για πλάκα με τραγούδια και στιχάκια
και που φυτεύουνε στη γλάστρα τις παιδικές τους ζωγραφιές
κάτι περίεργα λουλούδια από χαρτί
και τα ποτίζουν κάθε μέρα κι επιμένουν
Κάτι τρελοί που όλο κάτι περιμένουν.



http://giorgossarris.blogspot.com/
Οι βασιλείς είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


του Κώστα Βαξεβάνη








Μαζί με τους βασιλικούς, ποτίστηκαν και οι τηλεοπτικές γλάστρες. Ο γάμος του Νικόλαου (σκέτο) με την κυρία Τατιάνα (κάτι), ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Φώτα, κάμερες, μακιγιάζ (πολύ μακιγιάζ) και επαγγελματισμός. Όχι από τους παπαράτσι, αλλά από τις βασιλικές οικογένειες. Ήξεραν πού να σταθούν, πώς να σταθούν,πότε να σταθούν. Είναι δεδομένο ,πως η εποχή που οι βασιλικές οικογένειες ακόνιζαν σε υπόγεια κάτι περίεργα εργαλεία βασανισμών ή προέτρεπαν το πλήθος να φάει παντεσπάνι αν δεν έχει ψωμί είναι παρελθόν. Δεν κινδυνεύουμε να ανέβει η χοληστερίνη μας από τις συνταγές της Μαρίας Αντουανέτας. Οι σύγχρονοι βασιλιάδες είναι όλοι τους της υγιεινής διατροφής. Αθλητικοί, ευθυτενείς και γλεντζέδες. Από τον Φίλιππο της Αγγλίας ως τον Φίλιππο τον ντόπιο το έχουν το χορευτικό. Πώς τα προλαβαίνουν όλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω. Και μανικιούρ και πεντικιούρ και γυμναστήριο και σκάνδαλα .
Η ελληνική δε βασιλική οικογένεια, ήταν πρωτοπόρος της λιτής διατροφής. Ψωμί, ελιά και Κότσο βασιλιά. Μόνο. Για τους άλλους βέβαια. Γιατί η βασιλική οικογένεια,έτρωγε , έπινε, έκλεβε και καθόριζε το μέλλον του τόπου σε συνεργασία πάντα με Άγγλους , Αμερικάνους , Γερμανούς κλπ.

Ας σοβαρευτούμε όμως. Οι σύμβουλοι επικοινωνίας που πρότειναν στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ να στήσει αυτή την γαμήλια παράτα σε καιρούς κρίσης, προφανώς αγνοούσαν την ελληνική ιστορία και θεοποίησαν την εικόνα. Οι απαστράπτουσες ως χρυσοκάνθαροι κυρίες των τιμών που επιχείρησαν να ταυτίσουν την πρώην βασιλική ελληνική οικογένεια με το life style, τη showbiz και το Χόλιγουντ μάλλον πέτυχαν το αντίθετο. Τώρα, όπως και τότε, οι βασιλιάδες τρώνε , πίνουνε, αλληλοδανείζονται δόξα και τίτλους, απονέμουν στον εαυτό τους δικαιώματα, όταν ο λαός πεινάει. Σωστή απεικόνιση της «βασιλικής» πραγματικότητας.

Το 1962 η θεία του Νικόλαου είχε παντρευτεί κι αυτή μεγαλοπρεπώς, δεχόμενη ως προίκα τα δώρα που αναγκαστικά την έφτιαχναν επί χρόνια ορφανά παιδιά στα Ιδρύματα της βασσιλομήτωρος. Και τότε άσχημες εποχές, αλλά πάλι για τους άλλους.

Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι βασιλικοί οίκοι του κόσμου. Φαντάζομαι τα ίδια. Αποκτούν δεξιότητες στον καθαρισμό πορτοκαλιού με μαχαίρι και πιρούνι και άλλα βιοποριστικά που ο κύριος Ζαμπούνης κατέχει σίγουρα καλύτερα από μένα. Επίσης αλληλοδιασταυρώνονται προσπαθώντας να πετύχουν τον καλύτερο συνδυασμό ράτσας και προίκας. Κι όταν βαρεθούν το ρίχνουν στα σκάνδαλα. Κάπως έτσι διαιωνίζονται τα παραμύθια. Έχει πάντως τη χάρη του να υπάρχουν δυο τρεις βασιλιάδες στην Ευρώπη δίπλα στους πέντε έξι φίλαρχους της Αφρικής που φοράνε κορώνα και κρατάνε σκήπτρο.

Στην Ελλάδα όμως δεν έχει κανένα γούστο. Ο Κωνσταντίνος που δεν θέλει για κανένα λόγο να τον αποκαλούν Γκλύξμπουργκ, αφού έκανε σοβαρές προσπάθειες να πείσει πως έχει το όνομα του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και όχι κάποιου θείου του δούκα της Ρωσίας (Δούκας και ο ίδιος της Σπάρτης, μάλιστα) έπιασε το νόημα των καιρών και το έριξε στο απολιτίκ. Λάμψη και γοητεία. Μπήκαν λοιπόν σε ένα καζάνι βασιλόφρονες, ιδεολογικά ζόμπι, επιχειρηματίες, celebrities, και κανάλια για να φτιάξουν ένα μίγμα ανοχής της βασιλίας. Με το αζημίωτο βέβαια. Γιατί δεν ξέρω αν έχει ο Θεός, αλλά ο τέως έχει σίγουρα. Απο τα κλεμμένα δεκαετιών

Ας αφήσουμε πόσο γελοίο και αντιδημοκρατικό είναι να δουλεύει μια χώρα για να ταΐζει πέντε κηφήνες που τρώνε, πίνουνε και διαπρέπουν στην κατάβαση πλαγιάς με αλεξίπτωτο ή την τοξοβολία και το μπαλέτο. Στην Ελλάδα η βασιλική οικογένεια είναι υπεύθυνη για δεινά. Και καλύτερος βασιλιάς έχει καταγραφεί αυτός που πέθανε νωρίς (Ο Αλέξανδρος από σηψαιμία).

Διχασμός, χούντες, συνωμοσίες, εξυπηρέτηση ξένων δυνάμεων ακόμη και ξένων υπηρεσιών, ήταν τα επιτεύγματα των βασιλιάδων και των βασιλισσών, στην Ελλάδα πέρα βέβαια από την κατανάλωση μπουγιαμπέσας και φουα γκρα με το κατάλληλο κουτάλι.

Η Φρειδερίκη, μητέρα του Κωνσταντίνου, γι αυτούς που δεν την ξέρουν ή προσπαθούν να την ξεχάσουν, ήταν από τα πιο μισητά πρόσωπα στην Ελλάδα. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε πως την δεκαετία του 50, ζητούσε από τον στρατηγό Μάρσαλ να ξεκινήσει τον Γ Παγκόσμιο Πόλεμο με αφετηρία την Ελλάδα. Υπήρξε βεβαίως μέλος της ναζιστικής νεολαίας πριν γίνει βασίλισσα της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου προχώρησε σε παιδομάζωμα, γιατί «οι κομμουνισταί δεν ημπορούσαν να είναι γονείς» Τα παιδιά που μάζεψε γέμισαν τα ιδρύματα της βασίλισσας όπου έπλεκαν την προίκα της Σοφίας, ή πουλήθηκαν στο εξωτερικό. Μια τραγική πλευρά της ελληνικής ιστορίας που έμεινε γενικά ανεξερεύνητη

Οι παρεμβάσεις της Φρειδερίκης στην πολιτική είναι παροιμιώδεις και λέγεται πως έφτασαν μέχρι στο να χαστουκίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τον είχε προτείνει βεβαίως πριν η ίδια για πρωθυπουργό μετά από υπόδειξη του Αμερικάνου πρέσβη στην Αθήνα. Η βασίλισσα, όπως όλες οι βασίλισσες ήταν φιλάνθρωπη. Έχω την υποψία πως κρατούσε την Ελλάδα φτωχή για να μπορεί να κάνει φιλανθρωπίες. Μεγάλο βίτσιο αυτό

Ο γιος της Φρειδερίκης, ο Κωνσταντίνος , είναι ταυτισμένος με όλες τις συμφορές μετά την δεκαετία του 60. Από πρόθεση ή ανικανότητα, λίγη σημασία έχει (όπως και το αν είναι Έλληνας ή Δανός) οδήγησε τη χώρα σε καταστροφή. Ετοίμαζε ο ίδιος πραξικόπημα αλλά τον πρόλαβαν οι συνταγματάρχες. Όρκισε τους χουντικούς και μετά δήλωσε "Είμαι βέβαιος ότι με την ευχήν του Θεού, με την προσπάθειαν υμών και προπαντός με την βοήθειαν του λαού, θα επιτευχθή ταχέως η οργάνωσις Κράτους Δικαίου, μιας αληθούς και υγιούς Δημοκρατίας”. Με όλα αυτά εννοούσε τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό. Η ευφυΐα του είναι τέτοια, που στις σύγχρονες συνεντεύξεις του υποστηρίζει πως ήταν εναντίον της χούντας και αυτό φαίνεται απ το ότι δεν γελούσε όταν φωτογραφιζόταν με τους χουντικούς! Ακόμη και όταν εκδιώχθηκε από τη χούντα συνέχιζε να παίρνει τον μισθό του. Πάλι στις σύγχρονες συνεντεύξεις του δηλώνει πως στο εξωτερικό έκανε κρυφό αγώνα εναντίον της χούντας. Τα αρχεία όμως των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής και της Γερμανίας είναι γεμάτα από αναφορές πρεσβευτών που ενημέρωναν πως ο Κωνσταντίνος ζητούσε από τους ξένους να μεσολαβήσουν για να επιστρέψει στην Ελλάδα χωρίς όρους και ζητούσε από τον Παπαδόπουλο να δεχθεί να τον συναντήσει.

Η ιστορία των Γκλύξμπουργκ έχει καταγραφεί. Μπορεί να το έχουν ρίξει στον καλαματιανό, ενίοτε και στο ζεϊμπέκικο, αλλά τα πράγματα δεν αλλάζουν. Μια εκατοστή συνολάκια, ομορφούλες και τροφαντές πριγκίπισσες και καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι που προσφέρουν υπηρεσίες «ανοιχτού» μυαλού και τσέπης, δεν μεταστρέφουν τα πράγματα. Ούτε διάφοροι εθνικόφρονες που σιχαίνονται τους αλλοδαπούς και το ξένο αίμα όταν το έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Δεν με ενοχλεί καθόλου που η ιστορία της οικογένειας Γκλύξμπουργκ είναι Δανική. Με ενοχλεί που με μια πρακτική δανεική από τη showbiz προσπαθούν να θολώσουν την ελληνική ιστορία.

Οι βασιλείς είναι βεβαίως οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Κάποτε προσέφεραν φιλανθρωπίες στο λαό που κρατούσαν φτωχό. Τώρα προσφέρουν θέαμα. Όσο για τις τηλεοράσεις, πιστές στο δόγμα που θέλει το στέμμα, το αίμα και το σπέρμα να πουλάνε, γίνονται φιλικοί απέναντί τους. Προσωπικά, δεν έχω καμιά διάθεση να μάθω πώς καθαρίζεται το πορτοκάλι χωρίς να το αγγίζεις με τα δάχτυλα. Ούτε να αμφισβητήσω τον δαρβινικό κανόνα, που θέλει τους κηφήνες αργά ή γρήγορα να πεθαίνουν. Και ό,τι άχρηστο να εξαφανίζεται.



http://www.koutipandoras.gr/