[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
Το μνημόνιο σανίδα σωτηρίας της πολιτικής τάξης...
By STEVENIKO | Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου





Σημειώνει η προσωποποίηση της πολιτικά ανερμάτιστης μεταπολίτευσης, Μαρία Δαμανάκη στο «Βήμα του ΔΝΤ»: «Η κυβέρνηση, ούτε μπορούσε, ούτε και έπρεπε να αποφύγει το μνημόνιο». Ασφαλώς! Αν δεν έπρεπε, δεν θα μπορούσε…και δεν μπόρεσε! Αν και με δεκάδες κείμενα μέχρι σήμερα, ξεκινώντας μάλιστα πολύ πριν υπάρξει καν υποψία στη κοινή γνώμη για την πορεία προς το ΔΝΤ, ο γράφων και μερικοί άλλοι εξηγούσαμε πώς η κυβέρνηση και θα μπορούσε και όφειλε να αποφύγει την παγίδευση της χώρας στην πολιτική πρακτική και κουλτούρα του μνημονίου.

Όταν εμείς αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, η κυρία αυτή αγωνιζόταν για να γίνει επίτροπος. Και ως επίτροπος βλέπει σήμερα τα πράγματα. Κάθε φορά ανάλογα με τη θέση της, δηλαδή την ταυτότητά της, εκφράζει άποψη, δήθεν πολιτική, για να νομιμοποιήσει τον νέο ρόλο της ασφαλώς. Φυσιολογικά πράγματα, αλλά απολύτως χυδαία πράγματα αν τα εξετάσει κανείς με κριτήριο την πολιτική ηθική στις δημοκρατίες. Ας είναι…

αυτή ήταν τελικά η «ηθική» της μεταπολίτευσης. Θύματα αυτής της τυχοδιωκτικής πολιτικής είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί. Αναδείξαμε στα εξουσιαστικά αξιώματα τους χειρότερους από εμάς. Τους πιο αδίστακτους, τους πιο αλητήριους, τους πιο ξεδιάντροπους, τους πιο αναξιοπρεπείς, τους πιο αμετροεπείς και εν τέλει μερικούς από τους πλέον αστοιχείωτους. Αυτοί, μαζί με τους πάτρωνές τους και το σύστημα υποστήριξης του καθεστώτος (συνδικαλισμός, ΜΜΕ, εκκλησία, επιμελητήρια, στοές κλπ) έστησαν ένα σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς που οδήγησε στο αδιέξοδό τους. Ως διαφυγή από το τέλμα και τον βούρκο που οι ίδιοι δημιούργησαν βρήκαν τον «μηχανισμό στήριξης», για να μην πτωχεύσει δήθεν η χώρα, που ήδη όμως είχε πτωχεύσει, καθώς αν δεν είχε πτωχεύσει δεν θα ενεργοποιείτο ο μηχανισμός. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα της πτώχευσης και όχι το μέσο για να την αποφύγει η χώρα. Αυτή είναι η αλήθεια, αν θέλουμε να μιλάμε στοιχειωδώς σοβαρά.


Η πολιτική τάξη της χώρας πήρε μια βαθιά ανάσα με την ενεργοποίηση του μηχανισμού. Δίχως αυτόν θα είχαν διαλυθεί. Επέλεξαν λοιπόν να καταστρέψουν κυριολεκτικά την κοινωνία για να σωθούν οι ίδιοι. Ούτε ασφαλώς η ΝΔ θα μπορούσε να κάνει μεταρρυθμίσεις, ούτε το ΠΑΣΟΚ δίχως την απειλή στάσης πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν ο Γιώργος Παπανδρέου να κυβερνήσει αν δεν εξαπατούσε τον ελληνικό λαό και ενδεχομένως το κόμμα του;

Άραγε για την πάταξη της φοροκλοπής και φοροδιαφυγής χρειαζόταν «μνημόνιο»;

Ή μήπως χρειαζόταν «μνημόνιο» για την ορθολογική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, ή για την εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, την εξάλειψη προνομίων των «ρετιρέ» ή για το σταδιακό και ορθολογικό άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ή για την περιστολή της σπατάλης, ή για την διαφάνεια και την θεσμοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών ή …ή ..; Πώς θα γίνονταν όμως όλα αυτά από το διεφθαρμένο καθεστώς; Αν δεν απειλούσε τους πελάτες του πολιτικού συστήματος με πτώχευση ο Γιώργος Παπανδρέου και δεν εξευτέλιζε τον ελληνικό λαό, πώς θα μπορούσε να συμβιβάσει την στροφή 180ο που έπρεπε να κάνει μετά την απόλυτα, συνειδητά λαϊκιστική προεκλογική καμπάνια του, στην οποία, αν δεν κάνω λάθος συμμετείχε και η κ. Δαμανάκη; Δίχως το μνημόνιο πώς θα μείωνε μισθούς και συντάξεις για να κάνει «περαιώσεις»;

Τον λαϊκισμό, την απατεωνιά, και την πολιτική αλητεία του καθεστώτος που προήγαγε τον δικομματισμό και αναπτύχτηκε μέσω αυτού, καλούμαστε σήμερα όλοι να πληρώσουμε, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά. Να μια ακόμη αλήθεια.

Σήμερα αυτό το καθεστώς μας απειλεί με εκλογές. Αυτό δεν ξανάγινε! Οι εκλογές είναι το θυμίαμα της δημοκρατίας, και όχι ο διάβολος του λαϊκού «εκκλησιάσματος».

Κάντε εκλογές, μην απειλείτε με εκλογές. Μην μας απειλείται με δημοκρατικές διαδικασίες. Από αυτές δεν κινδυνεύει ο λαός, αλλά το καθεστώς, αν τα αίτια της κρίσης συνειδητοποιηθούν από το εκλογικό σώμα. Αν μάλιστα ο λαός συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να ερωτηθεί πριν μας οδηγήσει ο Γ. Παπανδρέου στη φάκα, και όχι τώρα που εμφανιζόμαστε εγκλωβισμένοι, ίσως θυμώσει περισσότερο.

Μην παίζετε με τους δημοκρατικούς θεσμούς, δεν είναι πιστόλι οι εκλογές, ούτε γάντι που πετά το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ ή αντίστροφα!



Η χώρα δεν πρόκειται να πάθει χειρότερο κακό από αυτό που της κάνατε, ούτε η κοινωνία να φτωχύνει περισσότερο από ότι θα την φτωχύνετε τα επόμενα τρία χρόνια. Ο Κ. Σημίτης κάποια στιγμή είπε την αλήθεια, αναφερόμενος στο χειρότερο σενάριο, το οποίο κανείς εύκολα θα μπορούσε να αποφύγει σήμερα στην ΕΕ. Αν κάνουμε στάση πληρωμών, θα φύγουμε από το ευρώ και θα φτωχύνουμε κατά 30%, κατά μέσω όρο, είπε. Και εγώ σας λέω, - με την σύμφωνη γνώμη όλων των σοβαρών οικονομολόγων, ελλήνων και ξένων - ότι όχι μόνον θα φτωχύνουμε κατά το ίδιο ποσοστό μέσα σε μια τριετία, το πολύ, ακολουθώντας τις πρόνοιες του μνημονίου, αλλά ότι σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξει δραματική ανισότητα στην φτωχοποίηση, θίγοντας δυσανάλογα τα δύο τρίτα της κοινωνίας ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται εμπόδιο στην ανάπτυξη. Να γιατί, επίσης, το καθεστώς αγωνίζεται για την διατήρηση του μηχανισμού φτωχοποίησης και απορύθμισης όπως η ίδια η τρόικα τον αποκαλεί.


Η κυβέρνηση και μπορούσε και έπρεπε να αποφύγει το μνημόνιο, αν δεν ήταν αυτή που είναι και δεν εξέφραζε τα συμφέροντα που εκφράζει. Σε αυτές τις εκλογές όμως, ο λαός δεν θα πρέπει να κρίνει με το «εάν», αλλά με το «διότι». Δεν κινδυνεύει η χώρα από την πτώση του καθεστώτος. Από την διατήρησή του απειλείται. Απειλή για την δημοκρατία και τον λαό δεν είναι η απειλή που εκτοξεύει το καθεστώς, αλλά η πιθανότητα να «αθετήσει» την απειλή του. Ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχθηκε ότι δεν ξέρει να παίζει με πιστολάκια...πόσο μάλλον αν αυτά είναι «γεμάτα» με λαϊκή αγανάκτηση! Η συνέχει του γουέστερν στην κάλπη.


activistis
Ποιό θα είναι το επόμενο βήμα του Γιώργου του Τροϊκανού;
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Ηταν ένας ξένος περιηγητής στην ελλάδα που σε μια του επιστολή έγραψε πως ορισμένοι έλληνες πολιτικοί εκείνης της εποχής, ήταν ικανοί για να παραμείνουν μία ακόμη εβδομάδα στην υπουργική τους θέση, να πουλήσουν την μισή πατρίδα τους
Αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έγινε για το καλό των ευρωπαϊκών λαών.
Αυτό το νόμισμα, το Ευρώ, δεν έγινε για την προκοπή της ηπείρου.
Η ΕΕ, η ΕΚΤ και το Ευρώ είναι υποκαταστήματα των διεθνών τραπεζιτών και όποιων κρύβονται από πίσω τους. Γι’ αυτό και βλέπουμε τα χάλια που βλέπουμε σε όλη την ήπειρο.

Εξω από την ΕΕ και το Ευρώ.
Κλωτσιά στο Μνημόνιο τώρα.
Διαγραφή του χρέους.
Το επόμενο ΜΕΓΑΛΟ μέτρο που θα πρέπει να πάρει η επόμενη ελληνική κυβέρνηση, είναι να ΑΠΟΛΥΣΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ.
Απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Είναι διαταγή της Τρόϊκας. Το έχουν κάνει παντού.
Η παρούσα κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να το πάρει. Ισως οι εκλογές να έχουν στόχο αυτό και μόνο. Το πως θα περάσει ένα τέτοιο μέτρο η επόμενη κυβέρνηση. Οποια και να είναι.
Οι δανειστές μας θέλουν κι άλλα λεφτά, θέλουν αίμα. Θα διώξουν κι άλλους από τις δουλειές τους. Το Μνημόνιο ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΩΡΑ.
Μην ακούτε τις κομματικές κορώνες που κρύβουν την αλήθεια.
Οι κομματικοί έχουν κάνει γαργάρα την διαφθορά. Τσιμουδιά.
Μην περιμένετε να ακούσετε την αλήθεια από τα κόμματα.
Τα κόμματα έχουν άλλη δουλειά να κάνουν. Οχι να λένε την αλήθεια.
Οι κομματικοί έχουν κάνει γαργάρα την διαφθορά. Τσιμουδιά.
Μην περιμένετε να ακούσετε την αλήθεια από τα κόμματα.
Τα κόμματα έχουν άλλη δουλειά να κάνουν. Οχι να λένε την αλήθεια.


Θραξ ο Αναρμόδιος


ΥΓ. Του χαλάσαν και τη δουλειά στον Αστακό του ανθρώπου και τον στενοχώρησαν. Χώρια που θα στενοχωρηθεί πολύ άμα τον βάλουν σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα σε καμμιά από τις συγκυβερνήσεις που ψήνονται.
Αλλο κιθαρίστας άλλο ντράμερ. Ολο το φως πέφτει στους σολίστες εξάλλου. Οι σολίστες είναι που παίρνουν και τα κορίτσια μετά το live.
Μην υποτιμάτε την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Η μισή, για να μην πω παραπάνω, λεγόμενη πολιτική, έχει ως καύσιμο την αγνή ανθρώπινη ματαιοδοξία. Ολα τα άλλα προσόντα όπως διαφθορά, υποτέλεια, αρχηγοκολακεία κλπ κλπ, έρχονται δεύτερα.
Γιατί να θέλει ένας πρωθυπουργός να πάψει να είναι πρωθυπουργός;



Δεν ψηφίζω, δεν ψηφίζω!
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Πριν από λίγες ημέρες, ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε μια διακαναλική συνέντευξη, στην οποία –εμμέσως πλην σαφώς- απείλησε με πρόωρες εκλογές, αν δεν ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.


Λίγες μέρες μετά τη διακαναλική συνέντευξη, ο κ. Παπανδρέου είπε «όχι» στη γαλλογερμανική πρόταση για την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου στα κοινοτικά όργανα σε εκείνες τις χώρες που έχουν υπερβολικά υψηλό έλλειμμα και χρέος.

Ο κ. Παπανδρέου από τη μία θέτει σε εμάς το εκβιαστικό δίλημμα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες αν δεν ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές και από την άλλη θεωρεί αντιδημοκρατική την αφαίρεση ψήφου από τη χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ελλάδα εκβιάζει την ψήφο των πολιτών –και προσπαθεί να την υφαρπάξει-, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει πως η αφαίρεση ψήφου από τη χώρα μας υπονομεύει τη δημοκρατική βούληση του λαού.

Πέρα από το προφανές παράδοξο, υπάρχει και κάτι ακόμα: ο κ. Παπανδρέου ζητάει να ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, επειδή η Τρόικα δεν θέλει εθνικές εκλογές. Είναι προφανές πως συμφωνεί απόλυτα με την Τρόικα –αφού αυτός μας την κουβάλησε-, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί διαφώνησε με την αφαίρεση ψήφου από τη χώρα μας στα κοινοτικά όργανα. Ας παραδεχτούν και ο Παπανδρέου και η Τρόικα πως οι εκλογές είναι μια δυσάρεστη υποχρέωση - στην ανάγκη, ας τις καταργήσουν κιόλας.

Από τη στιγμή που η Κομισιόν κυβερνάει και αποφασίζει για τη χώρα μας, σε τι ακριβώς ωφελεί το ότι δεν μας αφαιρέθηκε το δικαίωμα ψήφου στα κοινοτικά όργανα; Εδώ ο κ. Παπανδρέου μας είπε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να ψηφίσουμε κάποιον άλλον πέρα από τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ για δήμαρχο στην Κάτω Παναγία και θέλουμε να έχουμε δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Το μόνο πράγμα που υπάρχει πίσω απ’ όλη αυτή την πλύση εγκεφάλου για την ψήφο -και την "εθνική επιτυχία" του Παπανδρέου να μη μας αφαιρεθεί το δικαίωμα ψήφου αν και είμαστε υπό κατοχή- είναι ο τρόμος που διακατέχει το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τις λοιπές χουντικές δυνάμεις, και δεν είναι άλλος από τη συνειδητή μαζική αποχή από τις κάλπες. Οι δήθεν κόντρες και αντιδικίες μεταξύ τους έχουν ως μοναδικό σκοπό να οδηγήσουν ξανά μαζικά τα ζώα στις κάλπες.

Η μαζική συμμετοχή στις κάλπες νομιμοποιεί τους υπεύθυνους για τη χρεοκοπία – νομιμοποιεί και μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, αλλά μην ξεχνάμε πως όλοι αυτοί παρέα μας οδήγησαν στο ΔΝΤ. Και φυσικά, συνεχίζουν να είναι όλοι στις θέσεις τους, κανείς δεν οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, ενώ, αν πάτε σαν τα ζώα να τους ξαναψηφίσετε, θα τους έχετε αθωώσει κιόλας. Μπράβο σας!


pitsirikos
Ήξεραν τα πάντα! Απάτη το Μνημόνιο!
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Γιώργου Δελαστίκ








Η κυβέρνηση και η ΕΕ συνεργάστηκαν για να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό. Έστησαν το παραμύθι με τη δήθεν απειλούμενη χρεοκοπία, προκειμένου να παραλύσουν τις αντιδράσεις του τρομοκρατημένου ελληνικού λαού, πετυχαίνοντας έτσι να τον μετατρέψουν σε «πειραματόζωο» πανευρωπαϊκής χρησιμότητας.

Τίναξε στον αέρα τη βάση όλης της πολιτικής του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου η δημόσια ομολογία του προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ότι οι ηγέτες της ΕΕ ήξεραν επί δεκαετίες τα πάντα για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν μιλούσαν και δεν πίεζαν να αλλάξει τίποτα, επειδή η Γερμανία και η Γαλλία επωφελούνταν τα μέγιστα από τις εξαγωγές τους στη χώρα μας!

Καταρρέει με την παραδοχή του Γιουνκέρ όλο το οικοδόμημα της πολιτικής απάτης, στην οποία ο Γιώργος Παπανδρέου στήριξε το παραμύθι ότι δήθεν το καθεστώς υποτέλειας στην ΕΕ και στο ΔΝΤ που υπήγαγε την Ελλάδα μέσω του Μνημονίου υπήρξε απόρροια της αποκάλυψης της άθλιας κατάστασης που άφησε την οικονομία μας η κυβέρνηση Καραμανλή στα μάτια των «εμβρόντητων» Ευρωπαίων.

Αφού ο Γιουνκέρ δηλώνει ευθαρσώς ότι οι Ευρωπαίοι γνώριζαν την κατάσταση εδώ και δεκαετίες, ασχέτως του ότι δεν μιλούσαν γι’ αυτή δημοσίως, είναι προφανές ότι μόνο έκπληκτοι δεν έμειναν όταν ανέλαβε πέρσι τον Οκτώβριο πρωθυπουργός της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου και άρχισε να διαλαλεί ότι «η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην Εντατική», συνοδευόμενος από τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου που διατυμπάνιζε ότι «η Ελλάδα είναι “Τιτανικός”»!

Ο πρωθυπουργός ψεύδεται

Παράλληλα, έχουμε πλέον και επίσημη επιβεβαίωση του γεγονότος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ψεύδεται ασύστολα, όταν ισχυρίζεται ότι έλαβε γνώση της κατάστασης της οικονομίας της χώρας αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνησή της.

Ο τέως υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο σοσιαλδημοκράτης Πέερ Στάινμπρικ αποκάλυψε σε άρτι εκδοθέν βιβλίο του ότι είχε ο ίδιος πλήρως ενημερώσει τον Γιώργο Παπανδρέου για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήδη από τον Ιανουάριο του 2009, πολύ πριν από τις περσινές βουλευτικές εκλογές που έφεραν το ΠΑΣΟΚ θριαμβευτικά στην εξουσία. Μάλιστα, κατά το Γερμανό τέως υπουργό, ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίστηκε προβληματισμένος μετά την ενημέρωση και του εξέφρασε την ταλάντευσή του για το εάν έπρεπε ή όχι να επιδιώξει να κερδίσει την πρωθυπουργία υπ’ αυτές τις συνθήκες.

Δεν τόλμησε φυσικά ο Γιώργος Παπανδρέου να προβεί σε οποιαδήποτε διάψευση των ισχυρισμών του Πέερ Στάινμπρικ, αλλά κατά τα άλλα έκανε προεκλογική σημαία του το σύνθημα… «Λεφτά υπάρχουν», αποδεικνύοντας πόσο υποκριτικοί ήταν οι δήθεν δισταγμοί του να κατακτήσει την εξουσία.

Μας εξαπάτησαν

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήξεραν από πριν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αποκάλυψε ο Γιουνκέρ. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήξερε από πριν τα πάντα, αποκάλυψε ο Στάινμπρικ. Άρα και οι μεν και ο δε εξαπάτησαν ασύστολα τον ελληνικό λαό με την κωμωδία που έστησαν από πέρσι τον Οκτώβριο, με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να αποκαλύπτει, δήθεν, τα σημεία και τέρατα της οικονομικής διακυβέρνησης Καραμανλή και τους Ευρωπαίους ηγέτες να πέφτουν, δήθεν, από τα σύννεφα και να αποφασίζουν να στερήσουν την οικονομική ανεξαρτησία της χώρας μας.

Υπό το φως αυτών των αποκαλύψεων αποκτά νέα διάσταση η ειλικρινέστατη, όπως αποδεικνύεται, δήλωση του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη στη ΝΕΤ, στις αρχές Μαΐου, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ήδη αποφασίσει την προσφυγή στο ΔΝΤ από την επομένη των εκλογών που την έφεραν στην εξουσία.

Η δήλωση Σαχινίδη μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε βαθύτερα την πραγματική φύση και τους πραγματικούς στόχους της κυβέρνησης Παπανδρέου και να αντιληφθούμε πού θέλει να οδηγήσει τη χώρα ο πρωθυπουργός, ανεξάρτητα από τα όσα διακηρύσσει δημοσίως.

Η κυβέρνηση και η ΕΕ συνεργάστηκαν για να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό. Έστησαν το παραμύθι με τη δήθεν απειλούμενη χρεοκοπία, προκειμένου να παραλύσουν τις αντιδράσεις του τρομοκρατημένου ελληνικού λαού, πετυχαίνοντας έτσι να τον μετατρέψουν σε «πειραματόζωο» πανευρωπαϊκής χρησιμότητας. Μελετούν τις –ουσιαστικά ανύπαρκτες μέχρι τώρα– αντιδράσεις των Ελλήνων σε ακραία μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων, αγριότατης φορολόγησης, εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, υποβάθμισης της υγείας, της παιδείας, των κρατικών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας…

ΔΝΤ και ξερό ψωμί

Προκειμένου να υλοποιήσει τον προεκλογικά αποφασισμένο στόχο του να οδηγήσει την Ελλάδα σε καθεστώς υποτέλειας στο ΔΝΤ που ελέγχεται από τους Αμερικανούς, ο Γιώργος Παπανδρέου, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, αποκάλυψε δημόσια την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας που όλοι οι ηγέτες της ΕΕ ήξεραν αλλά όλοι έκρυβαν – άλλοι για λόγους συμφέροντος και άλλοι για λόγους σκοπιμότητας που αφορά την ίδια τη λειτουργία της ΕΕ.

Καθώς τα κομμάτια του παζλ συμπληρώνονται ένα ένα με την πάροδο του χρόνου και καθώς ολοένα και περισσότερα στόματα ανοίγουν, μπορούμε τώρα να πούμε ότι αρχικά η στάση του Γιώργου Παπανδρέου αιφνιδίασε τους ηγέτες της ΕΕ. Όχι φυσικά γιατί ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, αλλά γιατί ανάλογη συγκάλυψη της κατάστασης επικρατούσε κοινή συναινέσει για πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ. Γι’ αυτό και η αρχική στάση των Ευρωπαίων ηγετών ήταν αμήχανη, μουδιασμένη. Δεν ήξεραν ακόμη πώς να χειριστούν το θέμα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πολιορκούσε φορτικά ήδη από τον Οκτώβριο το διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν για να υπαγάγει αμέσως την Ελλάδα σε καθεστώς Μνημονίου, παρόλο που ο τελευταίος τον παρέπεμπε συστηματικά στην Ευρωζώνη. Η αντίφαση λύθηκε, όταν τελικά οι Γερμανοί αποφάσισαν να χρησιμοποιηθεί το ΔΝΤ ως «σκουπιδοτενεκές» για τα δεύτερης κατηγορίας μέλη της ΕΕ και, ταυτόχρονα, ως μοχλός επιβολής εξοντωτικής λιτότητας και κατάλυσης των κοινωνικών κατακτήσεων των ευρωπαϊκών κρατών, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής υστερίας πολιτικής λιτότητας σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ και πρωτίστως της Ευρωζώνης.

Μέτωπο κατά απατεώνων

Σίγουρα έχει την αυτοτελή, δική της σημασία το γεγονός της αποκάλυψης ότι τόσο η ΕΕ όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου ήξεραν εκ των προτέρων την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και εξαπατούσαν το λαό της υποκρινόμενοι τους αδαείς. Σοβαρό θέμα, αλλά το σημαντικότερο είναι άλλο.

Αφού επί δεκαετίες γνώριζαν την κατάσταση οι Ευρωπαίοι εταίροι της ΕΕ και δεν έκαναν τίποτα, είναι προφανές ότι καμιά «αδήριτη ανάγκη» δεν υπήρχε για καθεστώς Μνημονίου. Αν ήταν αναγκαίο, θα μας το είχαν επιβάλει νωρίτερα.

Ας μην γελιόμαστε. Το Μνημόνιο δεν είναι φάρμακο θεραπείας των μακροοικονομικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας. Το Μνημόνιο συνιστά αυτοτελές επιθετικό σχέδιο αναμόρφωσης της ελληνικής κοινωνίας. Σημασία για τον Γιώργο Παπανδρέου και την ΕΕ έχουν αυτοτελώς τα μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο – η μείωση μισθών και συντάξεων, το φορολογικό «γδάρσιμο» όλων των Ελλήνων που ήδη πληρώνουν φόρους, η κατάλυση του κοινωνικού κράτους.

Πάλη για το μέλλον

Το Μνημόνιο Παπανδρέου – ΕΕ – ΔΝΤ έχει στόχο την επιβολή ενός κοινωνικού Μεσαίωνα. Το ένα εκατομμύριο άνεργοι που θα προκαλέσει φέτος θα είναι μόνο η αρχή. Το Μνημόνιο αποσκοπεί στη διαρκή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, εδραζόμενο στην ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι όσο πιο πολύ φτωχαίνουν οι Έλληνες και πέφτουν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα εισοδήματά τους, τόσο πιο… «ανταγωνιστική» θα γίνεται η ελληνική οικονομία. Όσο πιο φτηνά δηλαδή αγοράζουν τις υπηρεσίες μας, τις επιχειρήσεις μας ή τη γη μας οι Γερμανοί, τόσο καλύτερα, πιστεύει η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Είναι προφανές ότι από το εάν θα επιβληθεί τελικά ή θα ανατραπεί το Μνημόνιο θα κριθεί το μέλλον της πατρίδας μας. Αν, δηλαδή, θα μετατραπεί η Ελλάδα σε μια εξαρτημένη, ξεπουλημένη χώρα, η οποία από τα ταχυδρομεία και τα τρένα έως το ηλεκτρικό και το νερό θα βρίσκεται στα χέρια ξένων δυναστών, όπως επιδιώκει ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ή αν θα ξαναζήσουμε ημέρες εθνικής αξιοπρέπειας ανατρέποντας το Μνημόνιο και τους φορείς του.


epikaira
81 χρόνια από το ΚΡΑΧ του 1929: Από τον James Bond στον…Job Lost
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Κωνσταντίνου Μπουρλετίδη








Σήμερα συμπληρώνονται 81 χρόνια από την περίφημη Μαύρη Τρίτη» (Τρίτη 29 Οκτωβρίου 1929), η οποία οδήγησε σε τρομερές συνέπειες για την Αμερικάνικη Οικονομία αλλά και με «απόνερα» για τις υπόλοιπες οικονομίες του πλανήτη. Η ημερομηνία αυτή αποτέλεσε αφετηρία της μεγάλης οικονομικής κρίσης που επί μια δεκαετία ταλαιπώρησε την Αμερική και έμεινε στην Ιστορία ως «ΚΡΑΧ» του 1929.

Κατά τη διάρκεια των ετών 1928-29 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (Wall Street) συνέβη έκρηξη τιμών, που οφειλόταν στην αυξημένη ζήτηση για τίτλους. Πιο συγκεκριμένα, ενώ το Νοέμβριο του 1928 έγιναν αγοραπωλησίες πέντε εκατομμυρίων μετοχών, περίπου ένα χρόνο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1929, διακινήθηκαν δεκατρία εκατομμύρια μετοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η μετοχή της RCA, της οποίας η τιμή από 85 δολάρια έφτασε τα 420 δολάρια, χωρίς να διανεμηθούν μερίσματα.

Η αρχή της κρίσης εκδηλώθηκε την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 1929 με ραγδαία πτώση των μετοχών και μέχρι τη Δευτέρα, στις 28 του ιδίου μήνα, συνεχιζόταν η πτωτική τάση. Την Τρίτη 29 Οκτωβρίου, πουλήθηκαν στο χρηματιστήριο δεκαέξι εκατομμύρια μετοχές, οι οποίες δεν έβρισκαν αγοραστή, με αποτέλεσμα να χάσουν εντελώς την αξία τους. Το χρηματιστήριο έκλεισε, αφού οι χρηματιστές θεώρησαν ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση για να αποφευχθούν περαιτέρω οικονομικές καταστροφές επιχειρήσεων από τον ψυχολογικό αντίκτυπο που είχε δημιουργηθεί.

Επιχειρήσεις και τράπεζες χρεοκόπησαν. Αποταμιεύσεις και περιουσίες απαξιώθηκαν σε μια στιγμή. Οι άνεργοι είχαν φθάσει έξι μήνες μετά, την άνοιξη του 1930, τα τρία εκατομμύρια, ενώ το Δεκέμβριο του 1932 άγγιξαν τα δώδεκα εκατομμύρια.

Το «ΚΡΑΧ» του 1929 αποτέλεσε κομβικό σημείο στην ανάπτυξη της σχέσης του κινηματογράφου με την οικονομική κρίση απέναντι στην οποία ο κινηματογράφος δεν έμεινε ανεπηρέαστος. Πολλές ταινίες ασχολήθηκαν με την κρίση, τόσο κατά τη διάρκεια του Κραχ όσο και μετά το τέλος του.


Ψάχνοντας παλιές ταινίες οι οποίες γυρίστηκαν στην εποχή του μεγάλου οικονομικού «κραχ», διαπιστώνει κανείς πως οι σκηνοθέτες, τότε, δε μασούσαν τα λόγια τους. Η εποχή της κρίσης θα αποτελέσει ένα θέμα που απασχολεί και γίνεται έναν από τα αγαπημένα θέματα του αμερικανικού σινεμά, για πολλά χρόνια. Μετά τη Μαύρη Τρίτη 29 Οκτωβρίου 1929, οι σκηνοθέτες πήραν θέσεις επί των επάλξεων. Με ταινίες τολμηρές, συχνά ενοχλητικές, έδωσαν το στίγμα μιας εποχής που η οικονομική κρίση έφερε αλλαγές, όχι μόνο στην καθημερινότητα των ανθρώπων αλλά και στη σκέψη τους, ώστε να αναθεωρήσουν ακόμη και τις απόψεις τους περί της ηθικής και της νομιμότητας.

Έτσι η θεματολογία των ταινιών από τα τέλη της δεκαετίας του 30 (και μέχρι τις μέρες αγγίζει σημαντικά κοινωνικά θέματα όπως:

1. Οι συνέπειες της ανεργίας στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου και το πώς τσακίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στην αναζήτηση λίγων χρημάτων για επιβίωση.

2. Οι μορφές εγκληματικότητας όπως οι κλοπές τραπεζών και πλουσίων που καθιστούν τους ήρωες συμπαθείς στο κοινό και σχεδόν απόλυτα δικαιωμένους για τις επιλογές τους

3. Η παρουσίαση κινηματογραφικών χαρακτήρων αδίστακτων χρηματιστών και στελεχών επιχειρήσεων που λειτουργούν απάνθρωπα προκειμένου να μεγιστοποιήσουν το προσωπικό τους όφελος και μια ωραία πρωία χάνουν τα πάντα και προσπαθούν να ξαναβρούν το χαμένο ανθρώπινο χαρακτήρα τους.

Ας ανατρέξουμε στις σημαντικότερες ταινίες που επικεντρώνονται στην ανωτέρω θεματολογία, και γιατί όχι ας βάλουμε στο dvd μια από αυτές.. λόγω της ημέρααας….


Το 1940 ο Τζον Φορντ γύρισε τα «Σταφύλια της οργής», βασισμένο στο ομώνυμο βραβευμένο με Pulitzer 1939, βιβλίο του Αμερικάνου συγγραφέα Τζον Στάινμπεκ του συγγραφέα που οι ήρωες του είναι άνθρωποι που βιώνουν τη φτώχια και την ανεργία εξαιτίας της κρίσης. Στη ταινία παρακολουθούμε την ιστορία της οικογένειας Joads που ζουν στην Οκλαχόμα, οι οποίοι το 1930 κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης χάνουν την φάρμα τους και αναγκάζονται να εργαστούν ως εργάτες στη Καλιφόρνια κάνοντας ταξίδια ανά τις ΗΠΑ αναζητώντας δουλειά και ευκαιρίες για όλη την οικογένεια. Ο Τζον Φορντ για τη συγκεκριμένη ταινία κέρδισε το βραβείο Oscar καλύτερης σκηνοθεσίας.



Ο μεγάλος αιρετικός, σαρκαστής της κοινωνίας ο Φρανκ Κάπρα γυρίζει την ταινία του «Μια υπέροχη ζωή» (1946). Δραματική κομεντί αλλά και έντονο κοινωνικό σχόλιο, με ήρωα έναν οικογενειάρχη που προσπαθεί να εξοικονομήσει χρήματα για να θρέψει την οικογένειά του. Εξαιρετικός ο Τζέιμς Στίουαρτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, θαυμάσια ταινία που τα λέει όλα, προσπαθώντας να αποδραματοποιήσει μια, ούτως ή άλλως, δραματική κατάσταση. Αυτό το παράξενο μείγμα κοινωνικού σχολίου, φαντασίας και δραματικής κομεντί, με τον Τζέιμς Στιούαρτ στον ρόλο του άφραγκου οικογενειάρχη που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα, έχει σφραγιστεί για πάντα στο υποσυνείδητο της Αμερικής και εξακολουθεί να κερδίζει τις καρδιές των θεατών.


Το εξαιρετικό φιλμ «Μπόνι και Κλάιντ» (1967) του Άρθουρ Πεν με το Γουόρεν Μπίτι και τη Φέι Ντάναγουεϊ παρουσιάζει ένα ζευγάρι που ληστεύει τράπεζες, δύο παράνομοι που γίνονται δημοφιλείς ήρωες, ρομαντικοί αμφισβητίες οι οποίοι συνθλίβουν την έως τότε επικρατούσα αντίληψη περί του καλού και του κακού.


Ένα παρόμοιο θέμα με φόντο την ίδια εποχή, δηλαδή τη δεκαετία του 1930, με τη δράση ενός παράνομου ζευγαριού, σκηνοθετεί και ο Ρόμπερτ Όλτμαν, το «Κλέφτες σαν κι εμάς» (1974).Ένας δραπέτης και ένα νεαρό κορίτσι ερωτεύονται. Μόνο που υπάρχουν εμπόδια. Οι «συνάδελφοι» του αγοριού που συνεχώς τον πιέζουν προς το έγκλημα, η αστυνομία που τον κυνηγά, η κοινωνία την οποία δεν μπορεί να εμπιστευτεί



Συγκλονιστική h σκηνοθεσία του Σίντνεϊ Πόλακ ο οποίος με την κλασική, πλέον, ταινία του «Σκοτώνουν τα’ άλογα όταν γεράσουν» (1969), αναπαριστά έναν από τους μεγάλους χορευτικούς μαραθώνιους που έγιναν της μόδας στην εποχή της μεγάλης κρίσης, με τα ζευγάρια να χορεύουν μέχρι τελικής πτώσεως για να κερδίσουν μερικά χρήματα. Στην αρένα αυτού του σταδίου δεν έχει όμορφα ρούχα και κομψές κυρίες.

Έχει ανθρώπους εξαντλημένους που σέρνουν τα κουφάρια τους για ένα πιάτο φαΐ και ένα έπαθλο που είναι αδύνατο να κερδίσουν. Δεν έχουν τίποτα όμως να χάσουν. Και στα καθίσματα, οι θεατές τέρπονται από το απάνθρωπο αυτό θέαμα.


Βέβαια εκτός από τους συμπαθείς ήρωες το Χόλυγουντ φροντίζει να παρουσιάζει και τύπους –χαρακτήρες ρόλων που ξεπηδούν μέσα από τα Job Profiles της κρίσης, όπως στο «Ραντεβού στον αέρα» (2009), του Τζέισον Ράιτμαν, με τον Τζορτζ Κλούνει στο ρόλο του τύπου που αναλαμβάνει τη βρόμικη δουλειά…να απολύει ανθρώπους από διάφορες εταιρίες.

Η ταινία είναι αρκετά προσεκτική, τοποθετείται στην κατηγορία της πικρής κομεντί και έχει μια έντονη κοινωνική ματιά.

Όπως διάβασας συνεχίζονται τα γυρίσματα της ταινίας «Ο άνθρωπος της εταιρίας», στο σενάριο της οποίας ο Μπεν Άφλεκ ερμηνεύει έναν γκόλντεν μπόι, που χάνει τη δουλειά του και μαζί και την αστραφτερή του Πόρσε. Μαζί του ο Κέβιν Κόστνερ, το καλό παιδί του αμερικάνικου σινεμά, στο ρόλο του καλού εργαζόμενου και ο Τόμμυ Λη Τζόουνς στο ρόλο του σκληρού αφεντικού…


Πως όμως εμφανίζονται οι συνέπειες της κρίσης και της ανεργίας στον εγχώριο ελληνικό κινηματογράφο?. Σίγουρα στις περισσότερες των περιπτώσεων η προσέγγιση είναι επιδερμική, με χιουμοριστική διάθεση και περισσότερο για να υπογραμμίσει στοιχεία της προσωπικότητας του ήρωα και όχι να αναδείξει τις δυσκολίες


Η μόνη περίπτωση ελληνικής ταινίας που αναδεικνύει τις τραγικές συνέπειες της ανεργίας στη ζωή των ανθρώπων είναι «η 7η Ημέρα της Δημιουργίας » 1966 σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Ο ήρωας της ταινίας Αλέκος Σταθάκης, έχει μόλις παντρευτεί έχει απολυθεί πρόσφατα από το στρατό και σκέφτεται τρόπους να πιάσει την καλή χωρίς να διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα. Κάποια στιγμή υποβάλλει ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο σε μια μεγάλη τσιμεντοβιομηχανία και προσπαθεί να πείσει τους πάντες για τη δήθεν εγγυημένη επιτυχία του. Όταν το σχέδιο του απορρίπτεται, συνεχίζει να λέει ψέματα στη γυναίκα του και στους δικούς του, εξακολουθεί να φεύγει το πρωί από το σπίτι του, τάχα να πάει στη δουλειά, και περιφέρεται άσκοπα στην Αθήνα.

Παρατηρεί τον κόσμο τριγύρω πώς κινείται και προσπαθεί να βρει μια λύση, την οποία τελικά του την δίνει η μοίρα με τραγικό τρόπο, όταν σκοτώνεται πέφτοντας από μια οικοδομή που τελικά έπιασε δουλειά.

Ίσως η πιο χιουμοριστική προσέγγιση παγκοσμίως για την ανεργία είναι το πολύ αγαπημένο βρετανικό Full Monty (Άντρες με τα όλα τους) (1997).

Ο Piter Catanneo μας μεταφέρει στο Sheffield, την πάλαι ποτέ πρωτεύουσα του αγγλικού χάλυβα. Με την αποβιομηχάνιση της Δύσης και την μεταφορά των εργοστασίων στα φθηνά εργατικά χέρια της Ασίας, γνωρίζουμε μια παρέα ανέργων.

Έχοντας φτάσει στα έσχατα σημεία οικονομικής ένδειας κι εμπνεόμενοι από ένα ανάλογο θέαμα, oi έξι απολυμένοι εργάτες αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους παρουσιάζοντας ένα νούμερο ανδρικού στριπτήζ. Λεπτομέρεια: οι 6 εκκολαπτόμενοι στρίπερς μόνο για strip show δεν σε προδιαθέτουν: ο υπέρβαρος Ντέιβ, ο πρώην επιστάτης κι ερασιτέχνης χορευτής Τζέραλντ, ο φοβητσιάρης Λόμπερ, ο γέροντας Χορς κι ο Γκάυ με έντονο πρόβλημα στο να ακολουθήσει το ρυθμό της μουσικής.

Τα καταφέρνουν περίφημα σκορπώντας γέλιο, ευαισθησία και θάρρος για την αναζήτηση της χαμένης αξιοπρέπειας ακόμα και μέσα από ένα ξεγύμνωμα

Ο κινηματογράφος είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει ένα καλό «αναλγητικό» παρουσιάζοντας ήρωες καθημερινούς οι οποίοι αντιμετωπίζουν όπως εμείς τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και τα καταφέρνουν περίφημα κάνοντας μια νέα αρχή και δίνοντας κουράγιο σε εμάς τους δυστυχείς αλλά και τη δυνατότητα να ξαναβρούμε κινηματογραφικούς ήρωες με τους οποίους θα ταυτιστούμε.. όχι βέβαια τον σούπερμαν ή τον Τζέιμς Μποντ.. αλλά τον…Job Lost (χαμένη δουλειά)



sofokleous10
Το όπιο και η κρίση του καπιταλισμού...
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης




«Η κρίση είναι ενδογενής κρίση του
ίδιου του συστήματος.
Τούνελ δίχως τέλος η κρίση»

Διαβάζουμε σήμερα σε κάποια βιβλία του Μεσαίωνα για το όπιο, «το όπιο προκαλεί ύπνο λόγω των υπνωτικών του ιδιοτήτων» και μας πιάνουν τα γέλια για τη μεσαιωνική λογική και όμως, οι διάφορες αστικές θεωρίες για την οικονομική κρίση κινούνται πάνω στην ίδια λογική. Αγνοώντας, σκοπίμως, την αριστοτελική θέση που...
λέει, πως, «για να θεραπεύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να βρεις τις αρχικές αιτίες που το δημιούργησαν», αντί να αναζητήσουν τα πραγματικά αρχικά αίτια της κρίσης μέσα στο ίδιο το σύστημα, ασχολούνται με τα συμπτώματα της κρίσης, αλλά ακόμα κι αυτά τα μελετούν αποσπασματικά.

Ρωτάς δέκα οικονομολόγους, ακόμη και νομπελίστες και, ανάλογα με την ιδεολογική τους θέση, παίρνεις μέχρι και δέκα διαφορετικές απαντήσεις. Αυτό δεν είναι πλέον οικονομική επιστήμη αλλά η ιδεολογικοποίηση του συμφέροντος αλά Πιραντέλο:«έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». Με όλα αυτά τα παράλογα, επιβεβαιώνεται η διάσημη μετα-κεϊνσιανή οικονομολόγος Joan Robinson (1903-1983) του Κέμπριτζ, που έλεγε πως «η οικονομική δεν είναι επιστήμη». Μήπως, τελικώς, είχε δίκιο ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος, εκτός από τους κλασικούς αστούς οικονομολόγους(Smith, Ricardo, Mill, Say), τους οποίους εκτιμούσε απεριόριστα, όλους τους μετέπειτα τους αποκαλούσε απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος;

Οι μεγάλοι κλασικοί της οικονομικής θεωρίας δεν έγραψαν τίποτα για τις οικονομικές κρίσεις γιατί τις αγνοούσαν εντελώς. Μπορεί εκτός του Smith, οι υπόλοιποι να βίωσαν την πρώτη οικονομική κρίση του 1815, αλλά δεν ήταν σε θέση να βγάλουν κάποια λογικά συμπεράσματα. Οι κλασικοί πίστευαν πως η παραγωγή αγαθών-εμπορευμάτων δημιουργούσε παράλληλα και την αντίστοιχη αγοραστική δύναμη, διατηρώντας την απαραίτητη ισορροπία του συστήματος Προσφοράς και Ζήτησης.

Αυτή τη θέση την είχαν υιοθετήσει όλοι οι μετέπειτα αστοί οικονομολόγοι μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Το μεγαλύτερο φιάσκο για όλους τους αστούς οικονομολόγους ήταν η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση του 1929. Μερικούς μήνες πριν την κατάρρευση, όλοι οι οικονομολόγοι και τα ινστιτούτα, προέβλεπαν, όχι απλώς ανάπτυξη αλλά ραγδαία μάλιστα (βλέπε:Vierteljahreshefte zur Konjunkturforschung, Berlin, 1929, H. 2, Teil B, S. 41, zitiert nach: Herbert Meißner, Geschichte der politischen Ökonomie, Berlin 1985, S. 482 ).

Ο μόνος, που ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, είχε γράψει για τις αναπόφευκτες ενδογενείς κυκλικές κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, ήταν ο Καρλ Μαρξ. Ηταν ο πρώτος που είδε την αντίφαση, από τη μια της κοινωνικοποίησης της παραγωγής και από την άλλη της ιδιοποίησης μέρους της από τους καπιταλιστές προκαλώντας την ανισορροπία του συστήματος. Ολες σχεδόν οι θεωρίες περί κρίσεων των αστών οικονομολόγων μετά το 1929, είναι απλουστευμένες και αποσπασματικές ή γενικευμένες θεωρίες που στηρίζονται στη μαρξιστική θεωρία περί κυκλικών κρίσεων. Ακόμα και ο αντισοσιαλιστής και αντικομουνιστής Keynes, που είχε υπόψη του τη μαρξιστική θεωρία, προσπάθησε να βρει τις αιτίες, όχι στο ίδιο το αγοραίο σύστημα αλλά στην κοινωνική ψυχολογία και συμπεριφορά των ανθρώπων ως παραγωγών, καταναλωτών και αποταμιευτών. Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι οικονομολόγοι εξακολουθούν, σκοπίμως, να συγχέουν τα συμπτώματα με τις αρχικές αιτίες.

Αυτή η συγκεκριμένη κρίση ξεκίνησε σαν κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα αυτοκαταστράφηκε-αυτοκτόνησε, όχι γιατί παραβίασε τον κατ’ εξοχήν καπιταλιστικό νόμο για περισσότερα κέρδη αλλά γιατί τον τήρησε με απόλυτη συνέπεια. Εκανε πράξη την καπιταλιστική αρχή του γκουρού της νεοφιλελεύθερης μονεταριστικής οικονομίας του Μ.Friedman(1912-2006) :«οι επιχειρήσεις δεν είναι κοινωνικοί οργανισμοί. Ο μοναδικός σκοπός τους είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος. Αυτό και μόνον αυτό κρίνει την αποτελεσματικότητά τους και όχι αν ενήργησαν με ηθικούς ή ανήθικους τρόπους».

Ο νομπελίστας του 1976 που έλεγε «τα πάντα είναι χρήμα και μόνο με το χρήμα μπορούν να λυθούν όλα τα προβλήματα της οικονομίας» και πως «Μια θεωρία πρέπει να έχει τέτοια συμπεράσματα-αποτελέσματα, που να μην επιδέχονται εμπειρική αντίρρηση», δεν πρόλαβε να δει πως η εμπειρία-πράξη, αναίρεσε τη θεωρία του. Η απληστία των τραπεζών για ολοένα και περισσότερα κέρδη ήταν εκείνη που οδήγησε στην κρίση.

Σήμερα φτάσαμε στο σημείο, να απαιτούν οι τράπεζες κοινωνικοποίηση των ζημιών τους και απόλυτη ιδιωτικοποίηση των κερδών τους. Από τη μια, συνταξιούχοι μέχρι και καθαρίστριες των τραπεζών να χρηματοδοτούν τις τράπεζες και εκείνες να μοιράζουν πλουσιοπάροχα μερίσματα στους μετόχους τους και μπόνους στα στελέχη τους. Για τη λεγόμενη και πολυδιαφημιζόμενη κοινωνική-εταιρική ευθύνη ούτε λόγος. Το τραγικό, για όλους εμάς, της υπόθεσης, είναι ένα:«Το γελοίο συμπέρασμα πως οι τράπεζες αλληλοπνίχτηκαν μόνες τους, μέσα σε μια θάλασσα χρήματος».

Οι τράπεζες, δανείζονται από τις κρατικές κεντρικές-εκδοτικές τράπεζες χρήμα με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο (από 1% σε Ευρώπη και ΗΠΑ μέχρι 0% στην Ιαπωνία) για να δανείζουν τα κράτη όπως η Ελλάδα, με το τοκογλυφικό επιτόκιο 5%. Τι είναι τελικώς το χρήμα πέρα από αποταμιευμένη εργασία που ιδιοποιήθηκαν κάποιοι με ύποπτο έως παράνομο τρόπο και το οποίο από μέσο μέτρησης και διευκόλυνσης συναλλαγών έγινε το κατ’ εξοχήν εμπόρευμα;

Εν τω μεταξύ, καλούμεθα όλοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, κατ’ αρχάς της περιφέρειας και μετά του κέντρου, να πληρώσουμε τα λάθη τους ή καλύτερα τη βουλιμία τους. Ακόμη και στη Γερμανία, την ατμομηχανή της Ευρώπης, με τα ρεκόρ σε εξαγωγές και ρυθμούς ανάπτυξης τα πράγματα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά για τους νέους. Σύμφωνα με έρευνα το 54% των νέων κάτω των 25 εργάζεται ήδη με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ στους κάτω των 35, ο δανεισμός εργαζομένων είναι ο πιο συνήθης τρόπος απασχόλησης αφού δεν στοιχειοθετούν δικαιώματα συνδικαλιστικής οργάνωσης. Αυτό θα είναι το μέλλον μας; Ναι, «αν έτσι νομίζουμε και θέλουμε κόντρα στο συμφέρον μας. Η οικονομική κρίση είναι ενδογενής κρίση του ίδιου του συστήματος, είναι τούνελ δίχως τέλος».


press-gr.
Θέλεις να ελέγξεις κάποιον; Επιδότησέ τον.
By STEVENIKO | Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Ο Κλεισθένης γράφει στην "Ιδεοπηγή".


Απεργείς δυναμικά και έχεις το πάνω χέρι; Πάρε ένα επίδομα και το θέμα έληξε.
Έχει δημιουργηθεί μια κίνηση πολιτών για να λυθούν κάποια προβλήματα; Δώσε της μια επιχορήγηση και το πρόβλημα λύνεται.
Ενοχλεί μια μη κυβερνητική οργάνωση; Ενίσχυσέ τη οικονομικά και ‘όλα θα πάνε καλά.
Με τη λογική των επιδομάτων, επιχορηγήσεων και οικονομικών ενισχύσεων η εκάστοτε

εξουσία προσπαθεί να ελέγξει τις οργανώσεις της κοινωνίας.




Χρησιμοποιεί την στρόφιγγα παροχής χρημάτων ως εξής:
Τάσσεσαι στο πλευρό της εξουσίας; η στρόφιγγα ανοίγει και το χρήμα ρέει άφθονο.
Μειώνεις την παρεμβατικότητά σου έτσι ώστε να μην ενοχλείς; Η στρόφιγγα αφήνει να περάσει λίγο χρήμα ίσα να υπάρχεις και στους πολίτες να φαίνεται ότι στηρίζει (η εξουσία) τις καλές και χρήσιμες προσπάθειες.
Δραστηριοποιείσαι έντονα και δημιουργείς προβλήματα στην εξουσία; Η στρόφιγγα κλείνει εντελώς και κατηγορείσαι για ύποπτη δράση.


Τα παραπάνω είναι λίγο πολύ γνωστά.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αναδείχτηκε στην καταπληκτική εκπομπή του Κώστα Μπαξεβάνη. Οι επιδοτήσεις στους αγρότες διέλυσαν την αγροτική οικονομία και η αγροτική παραγωγή μειώθηκε με συνέπεια το αγροτικό εισόδημα να στηρίζεται στις επιδοτήσεις. Τα χωράφια μένουν εδώ και χρόνια ακαλλιέργητα και πολλοί αγρότες είναι όλη μέρα στα καφενεία.
Σ’ αυτό συνέπραξαν και τα δύο κόμματα που είχαν την κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια.
Η πολιτική επιλογή ήταν τυχαία; Η ΕΕ έδινε τα ωραία της ευρώ για να είναι ξεκούραστοι οι Έλληνες αγρότες;
Προφανώς όχι.


Οι επιδοτήσεις που δόθηκαν σε επιχειρηματίες για να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις σε χώρες όπως η Βουλγαρία, τα Σκόπια, η Αλβανία, η Ρουμανία κτλ δόθηκαν τυχαία;
Προφανώς όχι.


Ο μέσος νους μπορεί να αντιληφθεί ότι έπρεπε η Ελλάδα να στερηθεί κάθε εγχώριας παραγωγής. Έπρεπε να ζήσει με δανεικά, να υπερχρεωθεί και να μην έχει δυνατότητα να αποπληρώσει τα χρέη, να υποδουλωθεί οικονομικά.


Ο ερχομός του ΔΝΤ και της τρόικας ήταν προμελετημένος και σχεδιασμένος πολλά χρόνια πριν. Οι ευθύνες των πολιτικών που με πράξεις ή παραλείψεις συνέδραμαν στο να είμαστε σήμερα σ’ αυτή τη θέση είναι μεγάλες.
Γιατί κανένας δεν ασχολήθηκε με τις καταγγελίες της συγκεκριμένης εκπομπής;
Η ΝΕΤ έδειξε την εκπομπή γιατί η κυβέρνηση ήξερε ότι το θέμα της εκπομπής δεν θα το παρουσίαζε διεξοδικά κανένα ΜΜΕ.


Τα ελεύθερα ιστολόγια δεν πρόσεξαν τις καταγγελίες της εκπομπής «το κουτί της Πανδώρας» και το θέμα δεν πήρε διαστάσεις. Πέρασε δυστυχώς απαρατήρητο και κανένας δεν το συνέδεσε με την σημερινή τραγική κατάσταση της οικονομίας.


Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση δεν θα επηρέαζε τόσο καταστροφικά την χώρα αν είχε μεγάλη εγχώρια παραγωγή και δεν ήταν υπερχρεωμένη.
Θα πληρώσει κανένας τα σπασμένα;;;;;;;;;
«Πώς η Αθήνα πήρε με απάτες το ευρώ»...
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η Bild αποκαλύπτει! Το Ευρω-ψέμα. Έτσι μας παγίδευσαν οι Έλληνες» η εφημερίδα περιγράφει στο πλαίσιο έρευνας την πορεία της Ελλάδας προς την ευρωζώνη.

Στη σελίδα που δημοσιεύεται το άρθρο ο τίτλος είναι: «Μυστικά έγγραφα: Ελλάδα. Πώς η Αθήνα πήρε με απάτες το ευρώ», ενώ στο τίζερ υπογραμμίζεται πως «η Bild έκανε έρευνες στην Αθήνα, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, μίλησε με εμπλεκόμενους, βρήκε απόρρητα έγγραφα: Οι Έλληνες είπαν ψέματα – και όλοι οι άλλοι τα δέχτηκαν».



Το ρεπορτάζ -που υπογράφουν δέκα δημοσιογράφοι της εφημερίδας- ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και με μια στιχομυθία μεταξύ των τότε υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας και της Ελλάδας Τέο Βάιγκελ και Γιάννου Παπαντωνίου σε σύνοδο του Ecofin. Το θέμα που συζητείται είναι το ντιζάιν του νέου νομίσματος, όπου ο κ. Παπαντωνίου φέρεται να λέει: «Απαιτώ να αναγράφεται στα χαρτονομίσματα το ευρώ και στα ελληνικά». Και ο κ. Βάιγκελ φέρεται να του απαντά: «Δεν τίθεται καν προς συζήτηση. Δεν μπορείτε να ενταχθείτε στην ευρωζώνη και πιθανότατα δεν θα ενταχθείτε ποτέ». «Κι όμως ο Τέο Βάιγκελ επλανάτο», παρατηρεί η εφημερίδα που αρχίζει να εξιστορεί την ιστορία της ελληνικής ένταξης στην ΟΝΕ. «Απόρρητα ντοκουμέντα και νέα στοιχεία καταδεικνύουν ότι πρόκειται για την ιστορία ενός εξ αρχής στημένου παιγνιδιού», επισημαίνει η Bild.


«Είναι η ιστορία μιας πλάνης με συνέπειες: Ότι δήθεν μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, ό,τι και να κάνει, δεν θα μπορούσε ποτέ να θέσει σε κίνδυνο το ευρώ… Κι όμως δέκα χρόνια μετά από την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, την άνοιξη του 2010, το ευρώ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εξαιτίας της Ελλάδας.
Πώς φτάσαμε εκεί, διερωτάται η εφημερίδα, διακρίνοντας όλα τα συστατικά ενός αστυνομικού μυθιστορήματος: Υπήρχε το κίνητρο, υπήρχε η ευκαιρία και υπήρχαν τα μέσα.

Δισεκατομμύρια έρευσαν για να σωθεί η Ελλάδα, για να σωθεί το ευρώ. Σήμερα ένας από τους καλύτερους γνώστες της ΕΕ στην κορυφή της ιεραρχίας του γερμανικού ΥΠΕΞ δηλώνει ως εκπρόσωπος πολλών πολιτικών του Βερολίνου και των Βρυξελλών: «Το μεγαλύτερο λάθος μας ήταν να εντάξουμε την Ελλάδα στο ευρώ».

Όσον αφορά την ένταξη των Ελλήνων «πρόκειται για πολιτική απόφαση», γράφουν τα εμπιστευτικά έγγραφα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που έχει στη διάθεσή της η Bild. «Πολιτική απόφαση» σημαίνει στην υπηρεσιακή διάλεκτο ότι «η ηγεσία θέλει έτσι και η σκληρή πραγματικότητα δεν μετράει».

Αυτό σημαίνει ότι ούτε για ένα λεπτό δεν χωρούσε αμφισβήτηση πώς η Ελλάδα θα πάρει το ευρώ.… Άλλοι μαγείρευαν τα στοιχεία και άλλοι επέτρεπαν να γίνεται αυτό. Σήμερα όλοι προτιμούν να σιωπούν.

«Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης»

Σύμφωνα με την Bild, η ιστορία αρχίζει με ένα ξερό «όχι» στην ένταξη της Ελλάδας, το Σάββατο 2 Μαΐου 1998, οπότε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ συνεδρίαζαν σε έκτακτη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες Η Ελλάδα δεν ανήκει αρχικά στον κύκλο των εκλεκτών που θα υιοθετήσουν το κοινό νόμισμα. Και σύμφωνα με το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου, «Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης». Ως προς τον πληθωρισμό, το έλλειμμα, το συνολικό χρέος και το ύψος των επιτοκίων, η μικρή χώρα απέχει παρασάγγες από τα προδιαγεγραμμένα πρότυπα.

Μέχρι τα μεσάνυχτα της 2ας Μαΐου η πρωθυπουργοί συνομιλούν για να καταλήξουν στην επιλογή του πρώτου προέδρου της ΕΚΤ. «Ήταν μια ασυνήθιστα σκληρή διαπραγμάτευση», θα δηλώσει στη συνέχεια ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ. Για την Ελλάδα δεν μιλάει κανείς.Ένας από το τραπέζι δεν προσέχει πια τι συζητείται για τον πρόεδρο της ΕΚΤ: Ο Κωνσταντίνος Σημίτης, από το 1996 πρωθυπουργός της Ελλάδας.

«Ο Σημίτης χαμογελά πιο πλατιά απ` όλους»

Πρόκειται για μια ταπείνωση για την Ελλάδα του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Η χώρα του κόπηκε στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην ΟΝΕ. Κι όμως όταν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ποζάρουν για την καθιερωμένη φωτογραφία της συνόδου, ο ομιλών απταίστως τη γερμανική Σημίτης χαμογελά πιο πλατιά από όλους τους άλλους. Λες και η χώρα του είχε περάσει με έπαινο τις εξετάσεις. Παρά τις αντιδράσεις των υπουργών Οικονομικών οι Έλληνες είχαν καταφέρει να περάσουν το όνομα ευρώ στα χαρτονομίσματα και στα ελληνικά. Ο κατοπινός νικητής του διεθνούς διαγωνισμού, ο βιεννέζος γραφίστας χαρτονομισμάτων Ρόμπερτ Καλίνα, τηρεί αυτές τις προδιαγραφές, μολονότι η Ελλάδα καταρχήν δεν συμπεριλαμβάνεται στα κράτη του ευρώ. Ο Σημίτης γνωρίζει πόσο σημαντικό πολιτικό μήνυμα είναι αυτό».

Στην συνέχεια η εφημερίδα αναφέρει ότι με την κάλυψη των άλλων χωρών το 1998 η Ελλάδα ξεκίνησε μια κούρσα για να μπει στην ΟΝΕ μέχρι το 2002.

Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο Β της Αθήνας, υποστηρίζει η Bild. Έπρεπε σε διάστημα 18 μηνών να βελτιωθούν ριζικά οι δείκτες του πληθωρισμού, του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Κάτι τέτοιο είναι κανονικά αδύνατο, παρατηρεί η εφημερίδα.

Αλλά οι Έλληνες είχαν ελευθερία κινήσεων στα στοιχεία τους. Μείωσαν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια το έλλειμμα για παράδειγμα των δημόσιων νοσοκομείων. Τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς εξαφανίστηκαν δια της δημιουργικής λογιστικής, λογαριασμοί γραμμένοι με το χέρι διορθώθηκαν ή εξαφανίστηκαν. Είχε σημάνει η ώρα του Γιάννη Στουρνάρα. Είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος όταν πρόκειται για αριθμούς», καταλήγει η εφημερίδα παραπέμποντας για τη συνέχεια στο αυριανό φύλλο.


kourdistoportocali
Τον κόσμο τον αλλάζουν οι ιδέες, όχι οι άνθρωποι
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Στο πέρασμα των αιώνων, οι άνθρωποι αντάλλαξαν και ανταλλάσσουν ιδέες. Μερικές από αυτές ήταν επωφελείς για την ανθρωπότητα, άλλες ήταν βλαβερές. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, πολλοί φιλόσοφοι ανάπτυξαν ιδέες για τον Θεό, τη θρησκεία, και για το ρόλο της ανθρώπινης διακυβέρνησης. Αν και οι περισσότεροι έπαψαν να υπάρχουν προ πολλού, οι ιδέες τους παραμένουν επίκαιρες και αποτελούν αντικείμενο βιβλίων, ντοκιμαντέρ, και καθημερινών συζητήσεων.

Ο Κινέζος Μάο Τσε Τούνγκ δεν θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία τόσο καιρό, αν δεν μπορούσε να ελέγξει τις ιδέες της κοινωνίας του. Η κυβέρνησή του έλεγχε τα ΜΜΕ, την εκπαίδευση, και τις επικοινωνίες γενικότερα. Η βασική ιδέα ήταν ο κομμουνισμός, όλα για το καλό της κοινότητας. Αν ο λαός αντιλαμβάνονταν πως ο Μάο κυβερνούσε για τον εαυτό του, η βάση της κινεζικής κοινωνίας θα ήταν δραματικά διαφορετική. Ο Μάο δεν δημιούργησε την κομμουνιστική ιδέα, όμως την εκμεταλλεύτηκε. Αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα του πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις ιδέες για να επηρεάσουν τη κοινωνία τους.

Σήμερα ζούμε σε μια εποχή στην οποία οι άνθρωποι συνδέουν τις ιδέες με τους ανθρώπους. Πολύ συχνά πιστεύουν ότι προσωπικότητες όπως ο Στάλιν και ο Χίτλερ ήταν κακοί λόγω της γενοκτονίας που διέπραξαν, αντί να καταδικάσουν την ίδια την έννοια της γενοκτονίας. Καταδικάζουν τον Τόμας Τζέφερσον για τις ανήθικες απόψεις του σε σχέση με τη δουλεία, που είχε ως νεαρός, αγνοώντας τις υπόλοιπες πάμπολλες θετικές ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκε επί πολλά χρόνια. Πολλές μάλιστα από αυτές δεν ήταν δικές τους αλλά του John Locke.

Ο Locke ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στη διαμόρφωση της έννοιας της συνταγματικής δημοκρατίας. Πίστευε πως αυτοί που έχουν την εξουσία, έχουν και τη τάση να τη καταχρώνται. Συνεπώς, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να περιορίζονται από κάποιο Σύνταγμα. Το εν λόγω σύνταγμα θα είναι μια συμφωνία μεταξύ του λαού και των κυβερνώντων. Αν η κυβέρνηση το παραβιάσει, ο λαός θα της αποδώσει ευθύνες. Πρόκειται για μια πολύ απλή ιδέα στη βάση της, που όμως δεν θα έπρεπε να αντανακλά τον ίδιο τον John Locke ως προσωπικότητα.

Κάτι άλλο που ο Locke υποστήριζε με θέρμη, είναι η προστασία της ελευθερίας. Πολλοί σήμερα, που δεν σέβονται ιδιαίτερα την ελευθερία, έχουν τη τάση να επιτίθενται σε αυτούς που την υποστηρίζουν, αντί στην ίδια την ιδέα της.

Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως argumentum ad homine. Πρόκειται για το σφάλμα του να επιτιθέμεθα στον χαρακτήρα, ή στα κίνητρα κάποιου που έχει θέσει μια ιδέα, παρά στην ίδια την ιδέα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν ένας συζητητής συκοφαντεί το χαρακτήρα ενός άλλου. Αντί να επικεντρωθεί στους ισχυρισμούς και στα επιχειρήματα του αντιπάλου, επικεντρώνεται στο άτομο του.

Δυστυχώς, η λογική αυτή επικρατεί ευρέως σήμερα στα ΜΜΕ και στις διάφορες δημοσιεύσεις. Ένας γνωστός οπαδός του argumentum ad homine, είναι ο Keith Olbermann του MSNBC, που φημίζεται για τις επιθέσεις του σε άτομα αντί για τις ιδέες τους. Έχει μάλιστα μια εκπομπή με τίτλο «Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου» όπου σφυροκοπά ανθρώπους και όχι αυτά που πρεσβεύουν. Το σωστό ερώτημα όμως, δεν είναι ποιος υποστηρίζει τι, αλλά τι είναι αυτό που υποστηρίζει;

Τα ΜΜΕ μαστίζονται από αυτό το παιχνίδι της εκτόξευσης κατηγοριών. Αυτή η εστίαση στο ποιος ή ποιοι είπαν τι, απομακρύνει τη προσοχή του κοινού από τα ζητήματα, από τις ιδέες. Έτσι, οι συζητήσεις και οι πολιτικές διαμάχες έχουν καταντήσεις να είναι απλά ανταλλαγές κατηγοριών και προσωπικών επιθέσεων. Η ελευθερία ταυτίστηκε με τη ριζοσπαστικοποίηση, η τον ρατσισμό, και αυτό έχει πλέον γίνει αποδεκτό.

Πρόσφατα, οι ιδέες του Συντάγματος και της Ελευθερίας έχουν ανέβει στη επιφάνεια ως βασικός πυλώνας των απόψεων του κινήματος tea-party. Και οι πολέμιοι του που επικεντρώνονται στα άτομα ή στις ομάδες που το απαρτίζουν, αδυνατούν να αντιληφτούν πως η όλη πολιτική δυσφορία που το κίνημα αυτό εκφράζει έχει να κάνει με ιδέες, και όχι με τα άτομα που τις προβάλλουν.

Οι Αμερικανοί πολύ απλά, έχουν δυσαρεστηθεί με τη καταχρηστική, ανεξέλεγκτη, και μονοκομματική τους κυβέρνηση, μια ιδέα δηλαδή που είναι παμπάλαιη και παγκόσμια.

Όπως είπε κάποτε ο Thomas Paine, «Μια στρατιά αρχών μπορεί να διεισδύσει εκεί που δεν μπορεί μια στρατιά πολεμιστών…».


S.A.- Prison Planet



antinews
Νέα κατοχή στη Ευρώπη από το 4ο ΡΑΪΧ..
By STEVENIKO | Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
ΣΤΗ ΜΕΤΑΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ η Γερμανία είναι αυτή που ορίζει το παιχνίδι. Ποικίλα τα παραδείγματα από το 1990 και μετά. Aλλο ένα χθες. Στη Σύνοδο Κορυφής των 27 η Γερμανίδα σιδηρά κυρία Ανγκελα Μέρκελ επέβαλε νέα Κατοχή στη Γηραιά Ηπειρο του 21ου αιώνα. Με όπλα αυτή τη φορά όχι τα πάντσερ και τα στούκας αλλά την οικονομική της δύναμη. Τη γερμανική βιομηχανία.


ΕΝΑ 4ο ΡΑΪΧ, οικονομικό σήμερα, πλανάται σαν μαύρο σύννεφο πάνω από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη που παρακολουθούν με αμηχανία, ανίκανα.....
να συλλάβουν και να υποστηρίξουν εναλλακτική πρόταση.



Η ΕΛΛΑΔΑ που από μόνη της αποτελεί περιπτωσιολογική μελέτη είχε στις Βρυξέλλες τον πρωθυπουργό της ουσιαστικά φιμωμένο λόγω της δικής του απόφασης να ενταχθεί στο μνημόνιο και την τρόικα. Ουδεμία απολύτως αντίρρηση ακούσθηκε στα όσα απόλυτα και επιτακτικά έθεσε ο γερμανογαλλικός άξονας. Η Ευρώπη χωρίσθηκε στα δύο. Κάποιοι λίγοι συμφωνούν, άλλοι, κατά τεκμήριον οι πλέον αδύνατοι διαφωνούν, αλλά τι μπορούν να κάνουν; Η Γερμανίδα καγκελάριος θέλει να επιβάλει τις ακραίες πολιτικές κυρώσεις που της ζήτησαν οι οικονομικοί της σύμβουλοι σε εκείνες τις χώρες που από σήμερα και στο μέλλον θα ξεφεύγουν δημοσιονομικά.

ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ να ελέγξουν, κατά τας βουλάς της κυρίας, το ταμείο τους. Που δεν θα συμμορφώνονται με τις προσταγές του ηγέτη. Γερμανικός βούρδουλας θα «επιπίπτει» επί της Γηραιάς Ηπείρου και ο πόνος που θα προκαλεί θα υποτάσσει κάθε ανυπάκουο, κάθε απολωλός πρόβατο, κάθε χώρα που αν δεν παίρνει από λόγια θα κινδυνεύει με στέρηση ψήφου στις κρίσιμες κοινοτικές αποφάσεις και με κόκκινη κάρτα από την ευρωζώνη.


hassapis-peter
Πολίτες σε ρόλο "χαφιέ" του γείτονα!
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments


Της Αντριάνας





Η κυβέρνηση των όπου γης χαφιέδων...
Τώρα γίνε κι εσύ χαφιές του Γιώργου, μπορείς!


Φόρα παρτίδα στο διαδίκτυο σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών να αναρτήσει τα εισοδημάτα 8,5 εκατοµµυρίων φορολογουμένων, μετά το διπλωματικό «πράσινο φως» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία τόνισε για το θέμα:


“Στην περίπτωση των φορολογικών πληροφοριών χρειάζεται να υπάρχει νόμιμη υποχρέωση (που θα καθοριστεί από την εθνική φορολογική αρχή) ή η αποστολή δημοσίου συμφέροντος επιφορτισμένη με τις φορολογικές αρχές, ειδάλλως τα άτομα θα μπορούσαν να αποφασίσουν να μη δώσουν τη συγκατάθεσή τους, ούτως ώστε να αποφύγουν να πληρώσουν φόρους 'Έγκειται στα κράτη-μέλη να καθορίσουν το τι εστί το δικό τους δημόσιο συμφέρον”

To νέο αυτό μέτρο το υιοθέτησε και ο Παπανδρέου στο όνομα της πάταξης της φοροδιαφυγής! Μόνο που η φοροδιαφυγή, που αφορά κατά κύριο λόγο τις προνομιούχες τάξεις, δεν χτυπιέται με τέτοιου είδους μέτρα, απλά στοχοποιεί συλλήβδην όλους τους φορολογουμένους .

Πρόκειται για μια διάταξη που προυπήρχε αλλά ποτέ δεν είχε ενεργοποιηθεί, αφού προσέκρουε σε νόμους για το φορολογικό απόρρητο και την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Δηλαδή με απλά λόγια δεν τέθηκε σε ισχύ διότι διευκολύνει τα μέγιστα τράπεζες και κάθε λογής εταιρίες και νομικά γραφεία, να χρησιμοποιούν κατά το δοκούν το οικονομικό προφίλ των πολιτών ενώ παραδίδει τους πολίτες σε κάθε μορφής εκβιασμούς, «καταγγελίες», φακέλωμα και χαφιεδισμό!

Αν τώρα ενεργοποιηθεί, με την ανοχή της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, θα πρόκειται για μια κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας συνταγματικής νομιμότητας και αποπροσανατολισμού των πολιτών πάνω στα πραγματικά αίτια της φοροδιαφυγής. Θα πρόκειται για άλλο ένα βήμα στη δημιουργία «προσωπικών φακέλων», που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες πληροφόρησης των μεγάλων επιχειρήσεων εντείνοντας παράλληλα τον έλεγχο και το αίσθημα διάχυτου φόβου.


Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά ήρθε στην εξουσία για να αλλάξει ολοκληρωτικά την φιλοσοφία του …Τώρα καταστρατηγεί, μέχρι εκμηδενίσεως, τα βάθρα πάνω στα οποία στηρίχθηκε η ιστορική του αναγκαιότητα: Τα πραγματικά ατομικά δικαιώματα και τις πραγματικές ατομικές ελευθερίες!


kostasxan
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ “ΟΧΙ”, ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΛΗΘΗ”
By STEVENIKO | Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε τελευταίο στη σειρά του αφιερώματός μας για την 28η Οκτωβρίου, ένα συγκλονιστικό απόσπασμα απ’ το βιβλίο – αριστούργημα του Άρη Φακίνου, «Κλεμμένη Ζωή».

Σ’ αυτό το απόσπασμα, οι ήρωες του βιβλίου Ανέστης και Διονυσία, δυο αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, που σπατάλησαν την ζωή τους πολεμώντας για αξίες και ιδανικά, για της λευτεριά της πατρίδας , γράφουν τη διαθήκη τους στον ψυχογιό τους Μιχάλη.
Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία βρίσκουν ευκαιρία να μιλήσουν για πολλά: για την Ευρώπη και το ρόλο της, τους δύσκολους καιρούς που έρχονται, τη θέση της Ελλάδας στο παρελθόν και το μέλλον, για την Ιστορία (πάντα με «Ι» για τον Φακίνο), για τη μνήμη και τη λήθη.

Το κείμενο όμως, πέρα από ανατριχιαστικά επίκαιρο και προφητικό, αποτελεί κυρίως ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους εμάς, να κρατήσουμε καλά τα μετερίζια της ιστορικής μας μνήμης, μια παρότρυνση να μην ενδώσουμε στη λήθη που επιχειρεί να μας σκεπάσει σαν βαρύ πέπλο, να γνωρίσουμε την εθνική μας κληρονομιά, να μην κόψουμε μόνοι μας, το κλαδί που καθόμαστε.
Στ’ αλήθεια, θα ‘πρεπε αυτό το κείμενο να σταλεί σαν μανιφέστο, στην κ. Δραγώνα και το συνάφι της για να της διαμηνύσει ότι υπάρχουν ακόμα «αλαφροΐσκιωτοι» που είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν για αξίες και ιδανικά, για τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας.
Οι επισημάνσεις στο κείμενο είναι δικές μας. Απολαύστε το.


«…Κακά τα ψέματα, Μιχάλη, αλλά εδώ που τα λέμε αποτελούμε ιδανικά θύματα. Όταν δέχεσαι αδιαμαρτύρητα, την πρώτη βουρδουλιά, θα δεχτείς και τη δεύτερη το ίδιο αδιαμαρτύρητα, θα φας και Τρίτη, αλλά και πάλι δεν θα πεις τίποτα. Από κει και πέρα η συνέχεια είναι λογική κι εύκολη για κάθε κυβέρνηση, για κάθε εξουσία. Κι άγιος να ‘σαι, όταν βρίσκεσαι στα πράγματα και βλέπεις μπροστά σου χιλιάδες ράχες σκυμμένες προκαταβολικά, είναι αδύνατο να η σου περάσει σε κάποια στιγμή απ’ το μυαλό η σκέψη ν’ αρπάξεις το βούρδουλα.

Τα πράγματα Μιχάλη δεν πάνε καθόλου καλά σήμερα, καμιά ώρα θ’ αρχίσει πάλι το νταβαντούρι στην Ευρώπη. Το μικρόβιο του ιμπεριαλισμού υπάρχει μέσα στης Ευρώπης το αίμα από τα πιο παλιά χρόνια. Από την αρχαία Ρώμη πέρασε στον Καρλομάγνο, αργότερα εκδηλώθηκε στο Ναπολέοντα, μετά στον Χίτλερ που αιματοκύλησε τον κόσμο ολάκερο. Τι νομίζεις ότι κρύβεται πίσω απ’ την «ευρωπαϊκή ιδέα»; Δε χρειάζεται να ‘ναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι ξανάπιασε τους Ευρωπαίους η νοσταλγία για το «ιμπέριουμ» κι ότι γι’ άλλη μια φορά κείνη που κάνει κουμάντο στην ήπειρο είναι η Γερμανία.


Ποιοι θα προστρέξουν, Μιχάλη, για να χτυπηθούνε με τους νέους ολοκληρωτισμούς; Κάτι άνθρωποι σαν κι εμάς, όπως και το ’40, αγωνιστές που δεν θα’ χουν ξεχάσει το παράδειγμα μας, που θα έχουνε την τρέλα μας, που θα ονειρεύονται τα ίδια πράγματα με μας. Μη νομίσεις ότι θα διστάσουν επειδή θα νομίσουν ότι εμείς αποτύχαμε, ότι βασανιστήκαμε άδικα σ’ όλη μας τη ζωή, πως προδοθήκαμε τόσο από τους άλλους όσο κι απ’ τον εαυτό μας. Θα ριχθούν στη μάχη όπως όλοι οι ονειροπαρμένοι εδώ κι αιώνες, θα πληρώσουνε κι αυτοί όπως πληρώσαμε κι εμείς. Κάτι ήξεραν οι πρόγονοί μας που διηγούνταν κείνη την ιστορία με τις Δαναΐδες.

Μακάρι να μπορούσα να μαντέψω τους καιρούς που θα γνωρίσεις, Μιχάλη, να φανταστώ τουλάχιστον την όψη που θα’ χει ο κόσμος σε είκοσι, τριάντα χρόνια, στα δικά σου τα γεράματα…Άραγε θα’ ναι καλύτερα τα πράγματα τότε; Θα ζείτε πιο ανθρώπινα; Θα υπάρχει λιγότερη αδικία και φτώχια;

Η Διονυσία διαβάζει αυτά που σου γράφω τούτη τη στιγμή και κουνάει το κεφάλι.
Δεν πρέπει να ‘χουμε ψευδαισθήσεις, λέει, η καλή μέρα φαίνεται απ’ το πρωί.
Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια εποχή που δεν ξέρει παρά να γκρεμίζει, να καταργεί, από μια κοινωνία που περιφρονεί την πολιτική σκέψη και την ιδεολογία, που αναγκάζει τους ανθρώπους να σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, να ’χουν τα ίδια κριτήρια; Για να καταλάβουμε τι λογής καιροί μάς περιμένουν, λέει η Διονυσία, αρκεί να προσέξουμε με πόσο μίσος, σου ρίχνονται οι «υγιώς σκεπτόμενοι» σήμερα όταν τους πεις πως έχεις μια πατρίδα, μια γλώσσα, μια θρησκεία, ότι ανήκεις σε ένα έθνος και θέλεις να ’χεις τη δική σου γη, να ’σαι αφεντικό στο σπίτι σου, να ζεις με τους δικούς σου όπως σου κάνει κέφι, και να μεγαλώνεις με το δικό σου τρόπο τα παιδιά.


Μιχάλη, σου γράφω τώρα εγώ η Διονυσία, με το χέρι του Ανέστη , έχω κι εγώ να σου πω μερικά πράγματα.
Τότε που ‘μαστε στην παρανομία ένας συναγωνιστής μας άφησε πεθαίνοντας διάφορα πράγματα μεταξύ των οποίων και μερικά αρχαία που ‘χε σπίτι του. Πρόκειται για αντικείμενα με μεγάλη ιστορική και αρχαιολογική αξία. Κείνη την εποχή δεν μπορούσαμε να τα κρατήσουμε, ούτε να τα παραδώσουμε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία γιατί θα ‘χαμε μπλεξίματα με την ασφάλεια. Με την ελπίδα πως θα ‘ρχονταν καλύτερα χρόνια, πήγαμε και τα κρύψαμε σε μια σπηλιά σ’ ένα βουνό λίγο έξω από τη Θήβα. Αλλά τα καλύτερα χρόνια δεν ήρθαν ποτέ και τ’ αρχαία έμειναν εκεί που ήταν.

Αντίθετα με τον Ανέστη, εγώ δεν τρέφω την παραμικρή αυταπάτη για τους καιρούς που ‘ρχονται. Φοβάμαι πως η Ελλάδα έχει να ξάνει πολλά μαλλιά ακόμα σ’ αυτή την επικίνδυνη γωνιά της Μεσογείου όπου την έριξε η τύχη της. Κι όταν λέω «Ελλάδα», δεν εννοώ μονάχα τους ανθρώπους και τα χώματα, αλλά κυρίως τον πολιτισμό , τη γλώσσα, την παράδοση, την Ιστορία. Είμαστε το αρχαιότερο έθνος της Ευρώπης, ζούμε σ’ αυτή τη γη εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια. Μέσα στους είκοσι πέντε τελευταίους αιώνες κατακτηθήκαμε κάμποσες φορές από Ανατολικούς και Δυτικούς, από Βόρειους και Νότιους από κάθε λογής βαρβάρους. Αν επιζήσαμε, δεν είναι μόνο επειδή πολεμήσαμε σκληρά γι’ αυτή τη γη, αλλά και γιατί υπερασπιστήκαμε με νύχια και με δόντια την πνευματική μας κληρονομιά, την Ιστορία και τις παραδόσεις μας, τη γλώσσα που μιλάμε. Μπορεί να υποκύψαμε συχνά στον αριθμό, στη βία και στη βαρβαρότητα , αν ζήσαμε σκλάβοι κάτω από τους Ρωμαίους και τους Οθωμανούς επί εκατοντάδας χρόνια. Όμως η ψυχή μας έμεινε πάντα αδούλωτη, δε βολευτήκαμε με ακνένα κατακτητή όπως άλλοι λαοί, δεν αρνηθήκαμε το παρελθόν μας, δεν προδώσαμε τους προγόνους μας. Ξέρεις γιατί Μιχάλη; Γιατί καταλάβαμε από παλιά ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα χωρίς ελληνικό πολιτισμό, ελληνική τέχνη και γλώσσα, χωρίς σεβασμό στο παρελθόν, την Ιστορία.

Σήμερα αυτά τα πράγματα θεωρούνται ξεπερασμένα, παρακατιανά αλλά στο μέλλον θ’ αποχτήσουνε μεγάλη σημασία, θα μεταβληθούν σε ταμπούρια που θα απαιτήσουν σκληρούς αγώνες για να μείνουν άπαρτα. Ο Ελληνισμός δεν αγωνίστηκε ποτέ για τη δύναμη, την εξουσία και το χρήμα, αλλά για έννοιες και ιδέες, για την τιμή και την ανθρωπιά, για την λευτεριά και την αξιοπρέπεια. Αν μας στραβοκοιτάζουν οι Ευρωπαίοι σήμερα, είναι γιατί ερχόμαστε από άλλες εποχές. Γιατί η παρουσία μας θυμίζει τις μεγαλύτερες κατακτήσεις που ‘κανε ως τώρα το ανθρώπινο πνεύμα, αρετές κι αξίες που δεν έχουν πια πέραση, που δεν ταιριάζουν με τους ολοκληρωτισμούς που μας επιφυλάσσουν τα επόμενα χρόνια.

Πάνε αιώνες τώρα που οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ερμηνεύουν την ελληνική σκέψη ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ανάγκες, που την παραμορφώνουν για να τη φέρουν στα μέτρα των φιλοδοξιών τους, για να στηρίξουν την αλαζονεία τους, συχνά για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά τους. Αν γίνονταν α την οικειοποιηθούν, να βγάλουν δηλαδή τους ζωντανούς Έλληνες από τη μέση, δεν θα δίσταζαν ούτε στιγμή. Όμως δεν είναι καθόλου εύκολο να σκοτώσει κανείς τους δασκάλους του, τους γονιούς του. Τουλάχιστον για την ώρα, όσο δηλαδή απομένουν στον κόσμο μερικά ηθικά αντανακλαστικά, όσο δεν έχει επικρατήσει παντού η ζούγκλα. Τι θα γίνει όμως αργότερα, όταν η εξέλιξη του κόσμου καταφέρει ν’ ανοίξει ένα χάσμα ανάμεσα στους Έλληνες και στην Ελλάδα, όταν αποσυνδέσει αυτό το έθνος από την Ιστορία του και τον πανάρχαιο πολιτισμό του, όταν ο μικρός αυτός λαός πεισθεί να κόψει με τα ίδια του τα χέρια τις ρίζες που τον κρατάνε δεμένο με τον τόπο του;

Αυτά τα αρχαία Μιχάλη, ασφάλισε τα όσο μπορείς καλύτερα. Ποιος ξέρει ίσως παίξουν κάποτε το ρόλο που ‘παιξαν τα πετραδάκια που ‘σπερνε πίσω ο Κοντορεβιθούλης, ίσως βοηθήσουν τους ανθρώπους να θυμηθούν το παρελθόν τους. Αν δεις ότι σκουραίνουν τα πράγματα στην κοινωνία μας, ψάξε να βρεις καμιά σπηλιά, δυσκολοπρόσιτη και βαθιά, πήγαινε τα εκεί, καταχώνιασε τα, μείνε αν θέλεις κι εσύ μαζί τους μέχρι να περάσει η μπόρα, μέχρι ν’ αλλάξουν οι καιροί και να ‘ρθουν καλύτερα χρόνια.

Πρόσεξε όμως, έχε το νου σου, μην ξεγελαστείς κι εγκαταλείψεις την ερημιά σου πρόωρα, πριν βεβαιωθείς ότι οι Έλληνες κάτι άρχισαν επιτέλους να καταλαβαίνουν ύστερα από τόσων αιώνων βάσανα, πριν μάθεις ότι δεν είναι πια απαγορευμένα τα όνειρα και πως α αγώνας για ένα καλύτερο κόσμο έπαψε να θεωρείται παράνομη δραστηριότητα. Τότε μονάχα θα μπορέσεις να βγεις από τη σπηλιά, να πάρεις μαζί σου τα’ αρχαία και να διηγηθείς την περιπέτειά τους λεύτερα κι άφοβα. Η Ιστορία τους είναι και δική μας ιστορία…»



Ο Μεταξάς και οι πορτοφολάδες της ιστορίας
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Είναι να γελά κανείς με τους πορτοφολάδες της Ιστορίας. Σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός σπεύδουν, σαν κοράκια, να τραβήξουν από την ιστορία, τσάμπα, την αφρόκρεμα των γεγονότων.



Πρώτοι και καλύτεροι οι πατριδοκάπηλοι απατεώνες και οι καθεστωτικοί σφετεριστές της ιστορίας: οι πολιτικοί έμποροι κάθε απόχρωσης και παντός καιρού.
Την ίδια καθεστωτική, σφετεριστική δημαγωγία ζούμε, σήμερα και κάθε χρόνο, για την 28η Οκτωβρίου και το ηρωικό, αντιστασιακό έπος του ελληνικού λαού.
Αχαλίνωτος, δημαγωγικός σφετερισμός του «ΟΧΙ», ιδιαίτερα αποκρουστικός από την ακροδεξιά ρητορική: από τους «γόνους» των αποτρόπαιων δικτατορικών καθεστώτων, από τους υμνητές του Μεταξά, του Βασιλιά, των χουντικών και των λογής-λογής δικτατορικών καθεστώτων.

Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων μορφών εξουσίας του κεφαλαίου, σπεύδουν σήμερα, σαν κοινοί «κλεφτοκοτάδες» να «κλέψουν» την αφρόκρεμα του «ΟΧΙ» που βροντοφάναξε ο ελληνικός λαός στο φασισμό: Στην αποτρόπαια αυτή γκριμάτσα της καπιταλιστικής εξουσίας που θαυμάζουν και υμνολογούν…

Εδώ ζούμε κάτω από τη στυγνή φασιστική δικτατορία των υπερθικών και αυτοί νοσταλγούν και υμνολογούν τις παρωχημένες «εθνικές» φόρμες της μεταξικής δικτατορίας: Το ιστορικά ξεπερασμένο δηλαδή ισοδύναμο της σημερινής νεοταξικής δικτατορίας.

ΟΙ ακροδεξιοί» κάθε κοπής και απόχρωσης φωνάζουν «ζήτω ο μεγάλος ηγέτης Μεταξάς», «έναν τέτοιο χρειαζόμαστε σήμερα».

ΟΙ άμοιροι είναι τόσο τυφλωμένοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι Μεταξάδες έχουμε και σήμερα στη υπερεθνική, νεοταξική τους μορφή!!!

Τα «ακροδεξιά» υπολείμματα πιστεύουν αφελώς ότι ήρθε η ώρα να «ξεπλυθούν» και να «συντηρηθούν» με τέτοιες υμνολογικές δημαγωγίες προς τους «εθνικούς» δικτάτορες του καπιταλισμού.

Αυτή πάντα ήταν η πολιτική κάθε πατριδοκάπηλου: ο δημαγωγικός σφετερισμός, ο οποίος κυριολεκτικά αναποδογυρίζει τα πράγματα, ισοπεδώνει την ιστορία και εμφανίζει τους πατριδοκάπηλους σαν αγωνιστές των «εθνικών πεπρωμένων»…

Το πατριδοκάπηλο τέχνασμα της μεταξικής υμνολογίας είναι διπλά δόλιο:

α). Ηρωποιεί το ΟΧΙ του Μεταξά, παρασιωπώντας ολοκληρωτικά και δόλια το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο φασισμό.

β). Χρησιμοποιεί αφηρημένα τις έννοιας «πατριώτης» και «Έλληνας». Έτσι με αυτή τη δόλια γενίκευση συγκαλύπτονται οι αμαρτίες των «εθνικών» δικτατόρων και των δωσίλογων «πατριωτών».

Αυτοί που έχουν, σήμερα, σαν ίνδαλμα το δικτάτορα, κερδοσκοπούν αγρίως πάνω στο «ΟΧΙ» του Μεταξά, για να συγκαλύψουν και αποκρύψουν τα εξής ουσιώδη:

α). Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το συνασπισμό του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση.

Παρασιωπάτε, λοιπόν, δολίως, ότι τα συμφέροντά του οικονομικού, συνακόλουθα και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας, ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στο μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο ίδιος ο Μεταξάς στα ημερολόγια του γράφει ότι τα συμφέροντα της χώρας είναι στο πλευρό των θαλασσίων δυνάμεων (Αγγλία , Γαλλία).

Αποκρύπτεται, παντελώς, ότι το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.

β). Επίσης αποκρύπτεται εντελώς ότι το «ΟΧΙ», του Μεταξά ήταν εξαναγκαστικός μονόδρομος και από μια άλλη πλευρά.

Δεν ήταν μόνο το ελληνικό κεφάλαιο υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά σύσσωμος και ο ελληνικός λαός. Ο Μεταξάς δεν είχε ΚΑΜΙΑ άλλη επιλογή.

Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού.

Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες

Όταν δεν προσδιορίζεις συγκεκριμένα τις έννοιες «πατριώτης» και «Έλληνας» καταλήγεις στην απάτη και σε πολιτικά εκτρώματα, συνακόλουθα συγχωρείς τους προδότες και τους πατριδοκάπηλους.

Πατριώτης δεν μπορεί να είναι ΠΟΤΕ ο υπηρέτης των ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Γι’ αυτό το κεφάλαιο εξ ορισμού δεν έχει πατρίδα και δεν είναι «πατριωτικό». Απλώς εκμεταλλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα για τα συμφέροντά του και τα προδίδει, ανά πάσα στιγμή, όταν προστάζουν τα συμφέροντά του.

Το ελληνικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, ιδιαίτερα οι δικτάτορες, δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ πατριώτες. Τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστών υπηρετούσαν. Η ελληνική ιστορία είναι διδακτική…

Το να αποκαλούμε, συνεπώς, «πατριώτες» τους κεφαλαιοκράτες, μεταπράτες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, τα πολιτικά τους φερέφωνα και τους «λακέδες» τους, σημαίνει ότι είμαστε απολογητές τους και «όργανά» τους.

Με ένα σκοπό: Να διαστρεβλώνουμε και να αλλοιώνουμε την έννοια του πατριωτισμού…


Τέλος τι σημαίνει «Έλληνας»;

Έλληνες ήταν και οι γερμανοτσολιάδες και οι δωσίλογοι της κατοχής.

Έλληνες είναι και οι οικονομικοί μας άρχοντες, και οι πολιτικοί τους που ξεπουλάνε την Ελλάδα στο πλανητικό κεφάλαιο.

Από μόνη της η λέξη «Έλληνας» δεν λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι μια φρασούλα για να εξαπατά και να εξισώνει το λύκο με το αρνί, το θύμα με το θύτη, τους αγωνιστές με τους προδότες…

Και αυτό η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές. Και στο έπος του 1940 ήταν οι αγωνιστές «Έλληνες» που κρατήσανε το βάρος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Έλληνες με χρώμα) και οι δωσίλογοι «Έλληνες» που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές (και αυτοί με συγκεκριμένο χρώμα) και οι «ουδέτεροι», «Έλληνες» που συνεργαζόντουσαν με τους Άγγλους για να έρθουν να τρυγήσουν τους καρπούς των αγωνιστών «Ελλήνων». Και αυτοί με συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα.

Μιλάμε γενικά για «Έλληνες» και «Πατριώτες» για να συγκαλύψουμε το βρώμικο ρόλο και το χρώμα κάποιων «Ελλήνων» σφετεριστών του πατριωτισμού και των αγώνων του ελληνικού λαού.

Να γιατί οι αφαιρέσεις είναι δόλια τεχνάσματα απάτης που καλύπτουν τις αμαρτίες…

Θα συνεχίσουμε με τη μυθολογία γύρω από το δικτάτορα.


resalto
«ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…»
By STEVENIKO | Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010 | Posted in | With 0 comments


«…διότι είσθε Έλληνες…».



Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά είχα να αισθανθώ τόσο εθνικό ενθουσιασμό πολλά χρόνια, από τότε που ζούσα στο εξωτερικό, και που η κάθε αναφορά σε οτιδήποτε το ελληνικό με πλημμύριζε από περηφάνια. Ίσως να φταίει η νέα ιδιότυπη «κατοχή» που ζούμε, ίσως να φταίει το μνημόνιο, ίσως να γερνάω και να ξαναγίνομαι παιδί… ποιος ξέρει;

Το θέμα όμως είναι, πως η αυριανή επέτειος είναι όντως εθνικά σημαντική. Είναι η επέτειος μιας πραγματικής εποποιίας. Και έρχεται να μας θυμίσει μια εποχή, που αν και «πρωτόγονη» σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, εν τούτοις ήταν μια εποχή που γέννησε ήρωες.

Και τι είναι οι ήρωες, παρά απλοί καθημερινοί άνθρωποι, όπως εσείς και εγώ, που όμως σε κάποια κρίσιμη προσωπική ή δημόσια ιστορική καμπή, παίρνουν τη πρωτοβουλία και αναλαμβάνουν δράση, αψηφώντας την όποια απώλεια ή τον όποιο κίνδυνο.



Έτσι και σήμερα, μέσα στο γενικό ξεπεσμό που ζούμε ως κοινωνία, στα όρια της χρεοκοπίας (οικονομικής και ηθικής), είμαι σίγουρος πω αν τυχόν χρειαστεί, πάλι οι Έλληνες θα λειτουργήσουν ως ήρωες. Διότι έτσι επιτάσσει το ιστορικό της φυλής, αλλά και το γονιδιακό μας δικτύωμα. Ας ευχηθούμε πως δεν θα χρειαστεί να το αποδείξουμε ξανά.

Τι έγινε λοιπόν την 28η Οκτωβρίου του 1940, όταν η Ελλάδα είπε το μεγάλο Όχι στις σιδερόφρακτες στρατιές του άξονα; Όταν οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα, και τα ανακοινωθέντα έγραφαν: «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα … Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους…»;

Ήταν η μέρα που είχε έρθει η ώρα της «Μάχης της Ελλάδας».

Και παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις του άξονα ήταν μέχρι τότε ανίκητες, παρά το φόβο που κυρίευσε πολλούς, οι Έλληνες πολέμησαν με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, παρατάσσοντας τη ψυχή απέναντι στο ατσάλι, και …νίκησαν. Διότι πολέμησαν με φρόνημα και λεβεντιά, με ελληνική ψυχή. Λες και όλες οι ξεχασμένες αρετές των Ελλήνων μπήκαν και κέρδισαν εκείνον τον πόλεμο.
«Στο εξής δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.» (We will not say thereafter that the Greeks fight like heroes, but heroes fight like the Greeks!) είπε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στις 19 Απριλίου του 1941.



Όμως πριν φτάσουμε σε αυτό, προηγήθηκε η εισβολή της φασιστικής Ιταλίας. Πολλοί τρομάξανε, όμως αξίζει να παρατεθεί το κάλεσμα της εφημερίδας Καθημερινή, με τη πένα του ιδρυτή της Γιώργου Βλάχου να διώχνει κάθε σκιά φόβου ή τυχόν αμφιβολίας στη δυνατότητα της Ελλάδας να τα βάλει με τα θηρία.

«Λοιπόν;… Θα συνεχίσωμεν την συζήτησιν; Θα βάλωμεν κάτω έναν καφέν και θα σταθώμεν γύρω από το φλιτζάνι του οι απόλεμοι, οι άχρηστοι, οι καφενόβιοι, διά να πούμε, περί του ποιος θα νικήση και ποιος θα επικρατήσει;… Προς Θεού! θα νικήση η Ελλάς! Όλους; ΟΛΟΥΣ! ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ! Χωρίς συλλογισμούς, χωρίς συζητήσεις, χωρίς κεφάλια τα οποία αργοκινούνται και αμφιβάλλουν, χωρίς μυαλό. Μυαλό δεν χρειάζεται. Χρειάζεται ενθουσιασμός και παραφροσύνη. Χρειάζεται θάρρος αλόγιστον και καρδιά. Με αυτό το υλικόν έγινεν ο Αγών του Εικοσιένα. Με αυτά τα όπλα νικούν οι λαοί. Ήρθατε να πάρετε την Ήπειρον;… ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Έχετε Στρατούς, έχετε Στόλους, έχετε αεροπλάνα, είσθε σαράντα πέντε εκατομμύρια και είμαστε πέντε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Θα μας κάψετε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Και θα προχωρήσωμεν και θα νικήσωμεν και θα σας πετάξωμεν εις την θάλασσαν. Γίνεται;… Γίνεται, δεν γίνεται, αυτό πρέπει να αισθάνεται και να βροντοφωνή η καρδιά. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΗ.
[...] Θάρρος λοιπόν! Ό,τι θέλομεν αληθινά, με όλην μας την δύναμιν, γίνεται. Ό,τι αποφασίσωμεν με την ψυχήν μας γίνεται. ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΗ.
[...] Όλοι μαζί! Θα αγωνισθώμεν τώρα όλοι μαζί, θα ανθέξωμεν όλοι μαζί, θα προελάσωμεν όλοι μαζί, και μίαν ευλογημένην ημέραν, όταν θα διαλαλούν την ευτυχίαν μας οι κώδωνες των σημαιοστολίστων εκκλησιών μας, θα ψάλλωμεν όλοι μαζί ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ…»

Και πράγματι οι Έλληνες όχι μόνο πολέμησαν, αλλά κατατρόπωσαν τον εχθρό, αναγκάζοντας ακόμη και τον ίδιο τον Χίτλερ να αποδώσει τιμές στο ελληνικό φρόνημα. Η σθεναρή στάση της Ελλάδας έπαιξε σημαντικό ρόλο και στη γενικότερη έκβαση του πολέμου, βοηθώντας την ΕΣΣΔ να αποκρούσει τη χιτλερική επίθεση η οποία καθυστέρησε εξαιτίας της ελληνικής αντίστασης στην επιχείρηση Marita, φέρνοντας τον χειμώνα πιο κοντά και άρα δυσκολεύοντας τη γερμανική επιχείρηση Barbarossa εναντίον της Ρωσίας.



Ανώτεροι Γερμανοί αξιωματούχοι που κατέθεσαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, είτε ως κατηγορούμενοι, είτε ως μάρτυρες (Keitel, Jodl, von Rundstedt, von List κ.ά.), ομολόγησαν ως βασική αιτία της αποτυχίας της επιχείρησης Barbarossa τη Βαλκανική εκστρατεία. Ο στρατάρχης Keitel συγκεκριμένα κατέθεσε:
«Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήτο διαφορετική, τόσο εις το Ανατολικό μέτωπο όσο και εις τον πόλεμο γενικά, και άλλοι σήμερα θα ήσαν εις την θέσιν του κατηγορουμένου.»

Όπως δήλωσε ο Βρετανός υπουργός F. Noel Baker τον Οκτώβριο του 1942:
«Αν η Ελλάς ενέδιδε εις το τελεσίγραφο του Mussolini, ουδείς θα εδικαιούτο να την μεμφθεί… Ο Άξων θα εκυριάρχει στην Μεσόγειο… Η Συρία, το Ιράκ, η Περσία, η Κύπρος, θα κατελαμβάνοντο από τον Άξονα. Η Τουρκία θα εκυκλώνετο. Οι πετρελαιοπηγές της Εγγύς Ανατολής θα ήσαν στη διάθεσή του. Η οπίσθια θύρα του Καυκάσου θα ανοιγόταν δι’ αυτόν… Χάρις εις την ελληνικήν αντίστασιν, μας εδόθη ο καιρός να αποκρούσωμε και να συντρίψωμε την ιταλικήν στρατιά, η οποία εκινήθη από τη Λιβύη κατά της Αιγύπτου, να εκκαθαρίσωμε την Ερυθράν Θάλασσα από τα εχθρικά πλοία, να μεταφέρωμε την αμερικανική βοήθεια προς την Εγγύς Ανατολή και να εξουδετερώσουμε έτσι την εχθρική απειλή εναντίον της… Αν το Στάλιγκραντ και ο Καύκασος κρατούν σήμερα, τούτο δεν είναι άσχετον προς την ελληνικήν αντίσταση, της οποίας επωφελούμεθα, μετά την πάροδον δύο ολόκληρων ετών. Ο κόσμος πραγματικά δεν δικαιούται να λησμονήσει τα ελληνικά κατορθώματα κατά την ιστορική εκείνη στιγμή.»

Οι Ρώσοι από τη πλευρά τους, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας, αναγνώρισαν την καθοριστική συμβολή της Ελλάδος στην καθυστέρηση και τελική αποτυχία της Γερμανικής επιθέσεως εναντίον της χώρας τους λέγοντας:
«Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε».

Ας γίνουν λοιπόν οι αγώνες όλων όσων θυσιάστηκαν για την Ελλάδα μας πριν 70 χρόνια, το δικό μας παράδειγμα αδούλωτης ελληνικής ψυχής, και ας θυμηθούμε τους στίχους του Κωστή Παλαμά, ελπίζοντας πως αν τυχόν χρειαστεί θα σταθούμε και πάλι στο ύψος των περιστάσεων, διότι είμαστε Έλληνες:

«Αυτό το λόγο θα σας πω,
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με τ’ αθάνατο,
κρασί του `21».


Strange Attractor


antinews
28η Οκτωβρίου 1940 / 28η Οκτωβρίου 2010
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός





Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πω στο γιο μου για το νόημα του έπους του ’40...

Δυσκολεύεται να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο κορόιδο Μουσολίνι και το κορόιδο Μπερλουσκόνι, λέει ότι πάνω κάτω είναι τα ίδια.
Και ο κακός ο Χίτλερ; πόσο κακός ήταν; Αν ήταν κακός, γιατί τον μνημονεύουν, ακόμα, “Έλληνες πατριώτες”. “Πώς λέγεται αυτός που συμπαθεί τον εχθρό”, με ρωτάει;
Του μιλώ για τα μαρτυρικά χωριά των Ελλήνων: Δίστομο, Καλάβρυτα, Δομένικο, Καβαλλάρι, Λιδωρίκι, Σέρβια, Χορτιάτης κ.ά. Με κοιτάει και απορεί.

Ανήκει στη γενιά που οι απορίες μένουν απορίες, γιατί κανένας δεν έχει χρόνο να τις απαντήσει.
“ανήκει στη γενιά”, που εγώ του δημιούργησα και του κληροδότησα και τώρα του κουνώ το δάχτυλο όπως κάνουν όλοι οι ανεύθυνοι.

Η κόρη μου από την άλλη δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί πείναγαν οι Έλληνες στην κατοχή. Το θεωρεί υπερβολικό ότι, άκουσον-άκουσον, πέθαιναν από την πείνα.

Ανήκει στη γενιά που τρώει με delivery και εκστασιάζεται στον καναπέ βλέποντας άλλους να μαγειρεύουν.
“ανήκει στη γενιά”, που εγώ της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά;

Θέλω να τους μιλήσω για τη σημαία, αυτή που είναι “απ τα κόκαλα βγαλμένη”. Θέλω να τους πως ότι μπορεί να είναι ένα πανί αλλά κρύβει από πίσω του σκιές ανθρώπων, που με χαιρετάνε από την Πίνδο, το Μόροβο, τον Καλαμά,την Τρεμπεζίνα, τη Χειμάρα, το Αργυρόκαστρο, το Μπομπεσι,το Καλπάκι κ.α.

Ο γιος μου έχει την ελληνική σημαία κάτω από τον Ζαγοράκη.
Ανήκει στη γενιά που θεωρεί τη σημαία ως εξάρτημα γηπέδου.
“ανήκει στη γενιά” που εγώ του δημιούργησα και του κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά;

Δε θέλω να τους μεταφέρω βλακωδέστατα διλήμματα για το ποιος είπε το Όχι: “Ο Μεταξάς ή ο Λαός”.
Και αν είπε το Όχι και ο Μεταξάς, μήπως θα γίνει λιγότερο μισητός ο δικτάτορας;

1924 εθελοντές Έλληνες Δωδεκανήσιοι, Ιταλοί, στα χαρτιά, πολίτες (τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμα υπό Ιταλική κυριαρχία), έφυγαν εθελοντικά για την Πίνδο. Αυτοί δεν χρειάζονταν να ακούσουν ούτε ΟΧΙ, ούτε ΝΑΙ. Απλώς πήγαν εκεί που τους κάλεσε η καρδιά τους και όχι τα χαρτιά τους.

Γι΄ αυτούς τους Δωδεκανήσιους θέλω να της μιλήσω και η κόρη μου με ακούει με προσοχή, όταν μιλάω για τη Ρόδο, βλέπετε ετοιμάζετε να πάει πενθήμερη σχολική εκδρομή στη Ρόδο.
Ανήκει στη γενιά που γνώρισε τη Ρόδο ως τόπο αχαλίνωτου τουρισμού.

“ανήκει στη γενιά”, που εγώ της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά;

Θέλω να τους μιλήσω, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής, για το νόημα της πατρίδας. Αλλά σωπαίνω, γιατί, κάπου, άκουσα ότι πατριώτης εν καιρώ ειρήνης σημαίνει να είσαι συνεπής στις φοροδοτικές υποχρεώσεις, να προστατεύεις το περιβάλλον και να ενεργείς εθελοντικά γι αυτό, να ακολουθείς τους νόμους, να συνεργάζεσαι με τις Αρχές, να καταγγέλλεις τον παραβάτη και να ενισχύεις την οικονομία αυτού του τόπου.

Ανήκω στη γενιά, που θεωρώ δικαίωμα μου να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω και δε δέχομαι να μου κουνήσει κανένας το δάχτυλο του.



Ποιόν απείλησε ο πρωθυπουργός;
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Ποιόν απείλησε ο πρωθυπουργός;

Α. Τη Ν.Δ.
Β. Τον λαό
Γ. Άλλον
Δ. Δεν γνωρίζω / Δεν απαντώ

Ο πρωθυπουργός, την Δευτέρα 25 Οκτωβρίου, στην δια-καναλική συνέντευξή του, την οποία έδωσε σε έγκριτους και υψηλόμισθους, και πολύ καλοντυμένους, τηλεοπτικούς vip-δημοσιογράφους, καναλιών και μόνο, στα οποία κανάλια καμμία κυβέρνηση δεν έδωσε άδεια να εκπέμπουν, για ευνόητους λόγους εθνικού συμφέροντος, και τα οποία κανάλια είναι ιδιοκτησία μεγάλων οικονομικών παραγόντων...
της χώρας και της εταίρου μας (ο θεός να της το ξεπληρώσει) Γερμανίας, εξετόξευσε απειλή περί πρόωρων βουλευτικών εκλογών, σε περίπτωση που οι υποψήφιοι του κόμματός του, στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές, πατώσουν. (φίου, μεγάλη πρόταση)

Απειλή με πρόωρες εκλογές λοιπόν.

Μα καλά; Ποιος ζήτησε πρόωρες εκλογές; Η ΝΔ; Αφού δεν θέλει. Το 'πε κι ο πρόεδρός της. Το ΛΑΟΣ; Το ΚΚΕ; Ο Σύριζα μήπως; Κανένα κόμμα δεν ζήτησε εκλογές. Μην τρελλαθούμε τώρα!

Μήπως ζήτησε πρόωρες εκλογές ο "κυρίαρχος" (λέμε τώρα) λαός; Πότε κατέβηκε ο κόσμος σε διαδηλώσεις να ζηταέι εκλογές; Δεν ζήτησε εκλογές ούτε ο "κυρίαρχος" λαός.

Τότε; Προς ποιον η απειλή;

Για να καταλάβουμε τον ή τους αποδέκτες της απειλής, πρέπει να προσπαθήσουμε να φανταστούμε την χώρα σε προεκλογικό σκηνικό βουλευτικών εκλογών. Και τι μπορεί να συμβεί σε μια τέτοια προεκλογική περίοδο. Μετά από όλα όσα έχουν γίνει. Κι αν έχουμε πολύ ζωηρή φαντασία, να προσπαθήσουμε να φανταστούμε τι είδους μετεκλογικό σκηνικό θα μας προκύψει από τις εκλογές, και τι πολιτικές αλλά και οικονομικές "διαρρυθμίσεις" μπορεί να φέρει μια τέτοια εκλογή.

Κατ' αρχήν κανένα κόμμα, από τα υπάρχοντα, δεν θα κερδίσει ενδεχόμενες βουλευτικές εκλογές. Είναι όλα στον πάτο. Τι πάτο, πιο κάτω (κάνει και ρίμα αυτό). Ενα 80% δηλώνει, στις φανερές δημοσκοπήσεις, πως δεν θέλει να βλέπει ούτε ζωγραφιστά τα δυο μεγάλα κόμματα. Φαντάσου στις κρυφές δημοσκοπήσεις τι γίνεται. Χώρια που η αποχή καλπάζει σε ένα 40%. Αν μάλιστα στήσεις αυτί στα καφενεια κι ακούσεις τι λένε για όλα τα κόμματα...

Αυτή η κατάσταση είναι εκρηκτική. Με δεδομένο ότι κυκλοφορούν και συνθήματα του τύπου "φέρτε πίσω τα κλεμμένα", "οι κλέφτες φυλακή" και το φοβερό των σιδηροδρομικών (εγώ από αυτούς το άκουσα πρώτη φορά) "κουφάλες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες", κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να προκύψει. Οχι καλό βέβαια για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Αν πεις δε για το ίντερνετ, βράζει σαν χύτρα ταχύτητας με χαλασμένη βαλβίδα.

Από την άλλη φαίνεται ότι μέσα στην κυβέρνηση γίνονται "κινήσεις". Κάποιος του την χάλασε την δουλειά του πρωθυπουργού με την επένδυση στον Αστακό. Πολύ θα ήθελε ο πρωθυπουργός να έχει να μας λέει εκείνο το βράδυ ότι "να δείτε και την επενδυσάρα που θα γίνει στον Αστακό".

Μη έχοντας να δείξει πολλά επιτεύγματα επενδυτικής φύσεως, και μη τολμώντας να ξεστομίσει ότι θα βάλει κι άλλους φόρους στα λαϊκά στρώματα, μας είπε, δεν ξέρω αν το προσέξατε απρόσεκτοι, πως ήρθε η ώρα να πληρώσουν και οι "πλούσιοι". Ναι, αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε. Λόγω σοσιαλισμού ίσως. Και από το context (ελληνιστί τα συμφραζόμενα), δεν φάνηκε να εννοεί τους λίγο πλούσιους. Λες κάνας τέτοιος πλούσιος να του χάλασε τον Αστακό;

Την επομένη πάντως ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ακούγοντας τον πρωθυπουργό ότι θα βάλει φόρους στους "πλουσίους", βγήκε και τη μάλωσε την κυβέρνηση. Που σκέφτεται έτσι ιερόσυλα. Να φάλει φόρους στους "πλούσιους". Και πρότεινε σε αντιστάθισμα να καταργηθούν οι τζάμπα καφέδες στα ΚΑΠΗ που πίνουν τα γερόντια. Ωστε με την εξοικονόμηση αυτή, να μπορέσει να πάρει τ' απάνω του το δημόσιο ταμείο.

Αυτοί οι "πλούσιοι" πάντως, τελευταία ακούγεται (διακινητής φημών Αναρμόδιε, ε), ότι ετοιμάζουν σχήματα πολιτικά, και συγκυβερνήσεις και οικουμενικές και μπαλέτα υπερπαραγωγή και τέτοια. Και μέχρι και για γεύματα πήρε το αυτί το δικό μου. Μυστικά δείπνα. Και μάλλον αν γίνει κάποιο τέτοιο σχήμα, heavy metal μπάντα, ακόμη κιαν περιλαμβάνει το ΠαΣοΚ, ο τωρινός πρωθυπουργός, θα μπει σε δεύτερη μοίρα. Κι όχι τίποτ' άλλο. Αλλά δεν πρόλαβε κιόλας να χαρεί ο άνθρωπος την πρωθυπουργία. Κι οι συγγενείς του ακόμα. Δεν πρόλαβαν οι άνθρωποι να χορτάσουν να τον καμαρώνουν...Είναι νωρίς, πως θα γίνει;

Αν γίνουν πρόωρες βουλευτικές εκλογές, τα κόμματα δεν έχουν να χάσουν πολλά πράματα. Ούτε κι ο λαός. Τι να χάσει ο λαός; Τα χαμένα;

Από την άλλη πριν από τις εκλογές θα πάρουν φωτιά τα τόπια. Και ίσως κανείς και τίποτε να μην μπορεί να διαχειριστεί την προ-εκλογική λαϊκή οργή. Μετε-κλογικά τα πράματα θα είναι ακόμα πιο σκούρα. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τίποτε.

Με τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι δανειστές μας θα συνεχίσουν να εισπράττουν τα πολλά δισεκατομμύρια που εισπράττουν τώρα. Κι αυτό θα τους στενοχωρήσει πολύ. Και θα στενοχωρήσει και τους εδώ "πλουσίους", τα συνεταιράκια των δανειστών μας.


Θραξ ο Αναρμόδιος
Η Ελλαδα του Γιωργου
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Μια ζοφερη εικονα παρουσιαζει η οικονομικη κατασταση στην χωρα,μια εικονα που δεν ειναι ευκολο να δει...

καποιος που ζει στα βορεια προαστεια,ακομη και στην Γλυφαδα ομως βλεπει καποιος στον κεντρικο εμπορικο δρομο καταστηματα ξενοικιαστα εδω και μηνες,παλαιοτερα σε περιοχες σαν αυτη δεν μπορουσε καποιος να βρει καταστημα και τα ενοικια ειχαν εκτιναχθει στα υψη.

Μια ζοφερη αναμνηση ειναι και η φωτογραφια στην αναρτηση μου,ειναι τα χρονια της κατοχης που οι πεινασμενοι περιμεναν να παρουν λιγο φαγητο απο τα συσιτια που ειχαν οργανωθει,οσοι επεζησαν θυμουνται,εμεις τα βλεπουμε μονο σε παλαια βιντεο και φωτογραφιες.

Εδω και ενα χρονο ζουμε μια δικτατορια του φοβου και του εκβιασμου,ζουμε βλεποντας καλοπληρωμενους πολιτικους να μας λενε οτι πρεπει να πεινασουμε,εμεις φυσικα γιατι για εκεινους δεν κανουν λογο,ακουμε και τον διοικητη της τραπεζας της Ελλαδος με μισθο ετησιως κοντα στα 4 εκατομυρια ευρω να ζηταει περικοπες....σε τι ομως?

Σε μισθους,δαπανες και εξοδα παραλογα των πολιτικων?
Σε μειωσεις απο απολυσεις απο το κοινοβουλιο που εχουν μαζεψει ολοι τους συγγενεις τους?
Σε ταξιδια και διαμονες σε ξενοδοχεια υπερπολυτελειας που πανε τα καμαρια μας?

Οχι.
Να καταργηθουν λεει οι εκδρομες των καπη,αυτο θα μας σωσει.

Και καταλαβαινουμε την συνεχεια του εργου,ετσι θα παει παιδια,με φοβο και εκβιασμους θα συνεχιστει η ιδιοτυπη αυτη δικτατορια,αυτη που μας λεει οτι δεν μπορουμε να ψηφισουμε την αντιθεση μας στην πεινα,την φτωχεια,την καταστροφη μεγαλης μεριδας του πληθυσμου.

Διοτι ο διοικητης της τραπεζας της Ελλαδος δεν βγηκε να ζητησει να μειωθει ο μισθος του στο 50%οπως και οι μισθοι ολων των πλουσιοπαροχα αμειβομενων πολιτικων,διοικητων,συμβουλων,γραμματεων και φαρισαιων.

Θα μας σωσουν μετα τον θανατο,και μετα μας απειλουν οτι θα κανουν εκλογες αν δεν ψηφισουμε τον θανατο μας,μα κατι δεν λειτουργει καλα,το μυαλο τους σιγουρα.

Μην τον χειροκροτησετε,δεν το θελει,κακη η παρασταση,αχρηστα τα σκηνικα,αισχρη η ηθοποιια.
Μα Γιωργο τα χερια δεν τα εχουμε μονο για να χειροκροταμε,τα εχουμε και για αλλο λογο.

Για να μουτζωνουμε.



harrytsopanos.blogspot.com

ksipnistere
ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΚΑΣΤΕ!
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Χτες το πρωί διαβάσαμε αυτή την είδηση


ΕΣΠΑΣΕ Ο ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
Οχι πως ήδη δεν γινόταν κάθε είδους αυθαιρεσία μέσα στις επιχειρήσεις χωρίς να έχουν ανάγκη από κανένα μνημόνιο, αλλά τώρα πια θα είναι αυθαιρεσίες με σφραγίδα και πιστοποιητικά. Η παρανομία γίνεται νόμιμη. Το μοντέλο όχι εργασία αλλά απασχόληση, όχι εργοδότης και εργαζόμενοι αλλά "ο πατερούλης" και η οικογένειά του προχωράει καλά. Ο εκβιασμός μετατρέπεται σε κατανόηση.

Σ' αυτό ακριβώς το πνεύμα ήταν και η συνέντευξη του Πρωθυπουργού το βράδυ. Δεν σας εκβιάζω ζητάω να με κατανοήσετε. Η οποία συνέντευξη στηριζόταν φυσικά στο ίδιο πνεύμα με τους εργοδότες που σπάνε τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Για να μην πτωχεύσουμε θα πρέπει να περικόψουμε μισθούς, θα πρέπει να μην πέρνετε υπερωρίες, θα πρέπει να δουλεύετε σαν σκλάβοι με ελάχιστα, μέχρι να ξελασπώσουμε και τότε θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Ο κ.Πρωθυπουργός δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο ήταν εργοδότης. Σε μια μεγάλη πολυεθνική επιχείρηση που λέγεται Ελλάδα. Μια επιχείρηση που είναι εγκλωβισμένη στους εκβιασμούς των δανειστών της, μια Ελλάδα που έχουν πέσει οι πωλήσεις της στο πάτο, μια Ελλάδα που ή υπακούει ή απολύεται από τις διεθνείς συμμορίες.

Δεν ξέρω ποιοι πιστεύουν και τι από όλες τις κουταμάρες που ακούνε. Θα ήμουν ευχαριστημένη αν συνέβαινε ένα πράγμα. Μπορεί να πάει ο πολίτης στις εκλογές και να ψηφίσει. Δικαίωμά του είναι. Υποχρέωσή του. Μπορεί να ψηφίσει ακόμα και τους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος. Αν θέλει είναι ελεύθερος να το κάνει. Αλλλά εύχομαι για ένα πράγμα. Να ψηφίσει επειδή έτσι γουστάρει. Γιατί γουστάρει το μνημόνιο, γιατί γουστάρει να είναι έτσι όπως μας κατάντησαν. Να ψηφίσει συνειδητοποιημένος ότι αυτό θέλει. Δεν μπορώ να αντέξω ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ το κάθε βλαμένο που θα μου κάνει προεκλογική καθοδήγηση λέγοντας πως αν δεν ψηφίσουμε τους πασοκτζήδες θα καούμε. Η αν δεν ψηφίσουμε τους της αντιπολίτευσης θα καούμε επίσης.

Δεν μπορώ να αντέξω ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ την επιλογή ψήφου λόγω τρομοκρατίας. Δεν υπάρχει ούτε μια φορά στην Ελλάδα μετά το πόλεμο που ο έλληνας να ψήφισε χωρίς τρομοκρατία. Είτε ήταν με το πιστόλι στο κρόταφο είτε ήταν μετά από μια έντεχνη πλύση εγκεφάλου. Ολη μου τη ζωή ακούω στη πλειοψηφία ανθρωπάκια που ψηφίζουν τον έναν για να μην βγει ο άλλος. Χωρίς να έχουν κατανοήσει καν τι ψηφίζουν, χωρίς να έχουν διαβάσει καν το πρόγραμμα, χωρίς να ξέρουν καν τι πρεσβεύει ο κάθε υποψήφιος. Μια ζωή φτάνουν μπροστά στις κάλπες με το φόβο πως αν δεν ρίξουν τη ψήφο τους σε "εκείνον" θα έρθει ο μπαμπούλας να τους φάει.

Αυτό ακριβώς το παιχνίδι το ξέρει ο Πρωθυπουργός όπως το ξέρει κι ο τελευταίος βλαχοδήμαρχος σ΄αυτή την έρημη πατρίδα. Κανείς δεν ψηφίζει γνωρίζοντας. Η ψηφίζει γιατί φοβάται ή ψηφίζει για να αρπάξει κάτι την επομένη των εκλογών από την όποια πελάτειακή σχέση έχει με τους μελλοντικούς κυβερνήτες. Σε εποχές που οι εκλογές ήταν τεράστιας σημασίας και ο κόσμος καιγόταν στη κυριολεξία η κυρά Κούλα ψήφιζε για να φέρουν το φαντάρο κοντά στο σπίτι, ο Μητσάρας για να πάρει την άδεια για μια καντίνα, ο παππούς για να μην έρθουν οι κομουνιστές .

Πηγαίνετε μια φορά βρε αθεόφοβοι να ψηφίσετε κατά συνείδηση. Νοιώθετε ότι ο τάδε είναι ψευταράς, επικίνδυνος, ύπουλος, λαμόγιο? Ρίχτε του μαύρο!Νοιώθετε ότι ο άλλος θα σας βολέψει μόλις βγει και γουστάρετε? Φωνάχτε το! Γουστάρω γιατί είμαι βολεμένος. Ομως σταματήστε να μασάτε τη καραμέλα που σας πασάρουν τόσες δεκαετίες. Πως τάχα ψηφίζετε για να σώσετε το κράτος. Δεν υπάρχει κράτος πια ελληνικό. Δεν υπάρχει Ελλάδα. Ψηφίζετε σε μια επαρχία τους ΔΝΤ. Το γουστάρετε ή όχι? Αυτή την απάντηση δώστε. Συνειδητά. Σαν μεγάλα παιδάκια. Κοιτάχτε τη ζωή σας. Κοιτάχτε τι συμβαίνει γύρω σας. Μετρείστε το μισθό σας, τη σύνταξη, μετρείστε πόσα λεφτά θέλετε για να πάρετε ένα σκατόχαρτο στο σουπερ μάρκετ, πόσο αίμα θα φτύσετε για να μεγαλώσετε ένα παιδί, μετρείστε τις μέρες σας στο ταμείο ανεργίας, μετρείστε τα χρόνια που θα δουλεύετε σαν σκλάβοι χωρίς τέλος, χωρίς καν μια προοπτική σύνταξη, μετρείστε τα σπίτια που παίρνουν οι τράπεζες τους ανθρώπους που κοιμούνται στα παγκάκια, την εγκληματικότητα που σας κάνει να βάζετε δέκα κλειδαριές στη κάθε πόρτα, τη διαφθορά σε κάθε επίπεδο, τους ολίγους που κοντεύουν να σκάσουν από το πολύ φαί, και ψηφίστε χωρίς να λέτε ψέμματα στον ευαυτό σας πλέον.

Κι αν όλα αυτά σας αρέσουν ή πιστεύετε πως θα διορθωθούν και στο μέλλον θα δείτε άσπρη μέρα για μένα είναι σεβαστό. Αλλά μην πείτε τη μαλακία πάλι. Οχι αν είναι ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης ή ο Αντωνάκης ή η Ντορουλα δεν υπάρχει διαφορά. Είναι όλοι το ίδιο. Διαλέχτε αν θα είστε μαζί τους ή όχι. Κι αν θα είστε μαζί τους ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, βουλώστε το. Γιατί το πολύ το κύριε ελέησον όντως το βαριέται κι ο παππάς.

ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΚΑΣΤΕ!


http://vasiliskos2.blogspot.com/