Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης




Η εύθυμη πλευρά μίας ζοφερής πραγματικότητας



Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία έχει πλημμυρίσει από ότι «μαϊμού» μπορεί να βάλει το μυαλό του ανθρώπου.

Θες μπλουζάκι LACOST; Έχει. Θες πουκάμισο ARMANI; Έχει. Επιμένεις για ROLEX; Θα βρείς. Χρειάζεσαι ανταλλακτικά για τη MERCEDES σου; Έχει. Θέλεις τσάντα LUI VUITON; Όσες θέλεις. Θέλεις τη συλλογή κλασσικής μουσικής της DEUTCHE GRAMΜOPHON; Κυκλοφορεί στα πανέρια της λαϊκής. Θέλεις Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο; Ότι πεις. Σου χρειάζεται κοστούμι VALENTINO; Θα σου βρούμε. Μήπως θέλεις και παρθένα νύφη; Και τέτοια έχει.
Η Ελλάδα αποτελεί πλέον τον Αμαζόνιο των μαϊμουνιών .

Τελευταία, έκανε την εμφάνισή του και ένα νέο είδος. Η μοναδική Ελληνική πανίδα, έκρυβε επιμελώς, όλα αυτά τα χρόνια, σοσιαλιστές/μαϊμούδες που εμφανίσθηκαν ξαφνικά, μετά τις εκλογές του Οκτώβρη του 2009 και έπιασαν όλα τα πόστα στο δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού.
Ως τότε, ήταν τόσο καλή η απομίμησή τους, ώστε ξεγελούσαν κάθε μουστερή για τη γνησιότητά τους.
Ακόμη πιο πρόσφατα, για να αποφύγουν το άγος της ενοχής για την εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας μας σε ξένους (στο ΔΝΤ & Σία), έχουμε Δημάρχους και Περιφερειάρχες, απολύτως εξαρτώμενους από τα κόμματα που τους επέλεξαν να είναι υποψήφιοι, οι οποίοι εμφανίζονται στην αγορά ως μαϊμούδες «ανεξάρτητοι».

Οι απολύτως εξαρτημένοι «ανεξάρτητοι», προκειμένου να πείσουν τα άλλα μαϊμούνια του δάσους ότι «ο γάϊδαρος πετάει», ώστε να τους ψηφίσουν, δεν τους νοιάζει που οδηγούν την κοινή λογική στη σχιζοφρένεια. Δεν τους νοιάζει που ακυρώνουν τις έννοιες των λέξεων, καθιστώντας τες κι αυτές «μαϊμούδες». Π.χ για να πεις, σήμερα, ότι είσαι πατριώτης, (δηλαδή ότι αγαπάς την πατρίδα σου) πρέπει να εκδόσεις και ένα διευκρινιστικό σύγγραμμα που θα πείθει ότι δεν είσαι μαϊμού πατριώτης που κρύβει φασίστα. Άκρως αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, όπως η κατάληψη δημόσιων χώρων (δρόμων, σχολείων, πανεπιστημίων κλπ) έχουν μαϊμουνοποιηθεί και έχουν αποκτήσει το περίβλημα του «αναφαίρετου δημοκρατικού δικαιώματος». Οι νεώτερες γενιές, που βρήκαν έτσι τα πράγματα, έχουν εγγράψει στο μυαλό τους τις μαϊμούδες έννοιες ως σωστές και άντε τώρα να μάθουν και να καταλάβουν ότι η Δημοκρατία δεν είναι ασυδοσία, αλλά αυστηρός αυτοπεριορισμός της ελευθερίας του καθ’ ενός, μέχρι το όριο που θίγεται η ελευθερία του άλλου.

Όπως ακριβώς, οι νεώτερες γενιές των φίλων μας Σκοπιανών, που έχουν ανοίξει τα μάτια τους σε μία χώρα με το μαϊμού όνομα «Μακεδονία», οπότε, δικαίως, κατά την κρίση τους, νομίζουν ότι αυτοί είναι η συνέχεια των ιστορικών Μακεδόνων και οι Έλληνες θέλουν να τους πάρουν κάτι που δικαιωματικά ανήκει σ’ αυτούς.

Όμως, γιατί να μην «ανθούν» οι κάθε είδους άλλες «μαϊμούδες» όταν το ίδιο το καθεστώς πολιτικό σύστημα έχει καταντήσει η Μεγάλη Μαϊμού που μας αγκαλιάζει όλους, καθώς είναι ολοφάνερο στον κάθε πολίτη που βλέπει τη χώρα να πορεύεται σύμφωνα με τα συμφέροντα μίας πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που εκμεταλλεύεται ασύστολα ολόκληρη την κοινωνία και το περιβάλλον, να αποκαλεί αυτή την πρακτική, «Δημοκρατία»; Γιατί να μας εκπλήττουν οι σοσιαλιστές/μαϊμούνια; Γιατί να μας εκπλήττει η ΝΔ που έχει το θράσος, (διά στόματος Σαμαρά), όντας βασική ένοχος της βαρύτατης Εθνικής απώλειας και της οικονομικής αιχμαλωσίας μας, να εμφανίζεται υπέρμαχος μίας μαϊμουδένιας δραπέτευσής μας, η αρχιμαϊμού;

Η «βιομηχανία» των προϊόντων «μαϊμού» ανθεί, σε όλα τα επίπεδα, δείχνοντας ένα αγοραστικό κοινό που θέλει να δείχνει κάτι που δεν είναι.. Ένα αγοραστικό κοινό που το έχουν εκπαιδεύσει έτσι, ώστε να είναι και αυτό «μαϊμούνι» ή, τουλάχιστον, να του αρέσει η μαϊμουνιά, δηλαδή τα προϊόντα μαϊμού, ή τουλάχιστον να μην τα απεχθάνεται. Έτσι μπορεί να ανεχθεί και τους σοσιαλιστές μαϊμού, και τους σωτήρες μαϊμού και τη δημοκρατία μαϊμού που μαγειρεύεται στα μαγειρεία της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας από μία διεθνή ολιγαρχία που πειραματίζεται στην Ελληνική κοινωνία για τους όρους της αυριανής κοινωνίας που σκέφτεται να επιβάλλει, διεθνώς.
Οι Έλληνες, στο βαθμό που έχουν αλλοτριωθεί σε μαϊμούνια, προσφέρονται για πειραματόζωα.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Αυτή η αλλοτρίωση που φαίνεται να έχει επικρατήσει, είναι επιφανειακή, ή έχει εισχωρήσει βαθειά στην ιδιοσυστασία του νεοέλληνα;
Οι ιστορικές καταβολές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Διανόησης και της συσπείρωσης μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο, υπάρχουν ακόμη στον χαρακτήρα μας, ή κι αυτές έχουν γίνει «μαϊμού»;
Θα δείξει.


kostasxan

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...