Ψωμί; Παιδεία; Ελευθερία;
Ένα λαϊκό αίτημα, που διατυπώθηκε από την εξεγερμένη νεολαία:
εν μέσω μίας χούντας (αυτής των συνταγματαρχών) που (όπως ήταν «φυσικό»), στραγγάλιζε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
20 περίπου χρόνια από το τέλος ενός καταστροφικού εμφυλίου, (συνέχεια της λαίλαπας του Β’Παγκοσμίου Πολέμου) που καθυστέρησε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, δηλαδή το ΨΩΜΙ από τον Έλληνα εργαζόμενο
σε μία κοινωνία νικητών και ηττημένων, που η προπαγάνδα των νικητών επέβαλλε τη δική «ΠΑΙΔΕΙΑ» .
Σήμερα, τέλη του 2010, μετά 36 χρόνια «Δημοκρατικής» διακυβέρνησης της χώρας, είναι εξοργιστικά οδυνηρό, να διαπιστώνεται ότι ....
το ίδιο τρίπτυχο αίτημα παραμένει ανεκπλήρωτο, αφού, για να ικανοποιηθεί το αίτημα για ΨΩΜΙ, η «Δημοκρατική» ηγεσία, αντί να δημιουργήσει μηχανισμό παραγωγής «ψωμιού», βρήκε πιο εύκολο (και προσοδοφόρο, γι’ αυτήν) να δημιουργήσει μηχανισμό δανειοληψίας και για να δανειστεί, αλλοτρίωσε καταστροφικά την ΠΑΙΔΕΙΑ τής κοινωνίας και στο τέλος κουτσούρεψε και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της .
Με άλλα λόγια, η Ελληνική κοινωνία, (υπό την ηγεσία και καθοδήγηση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος), πλήρωσε πανάκριβα, με την καταστροφή της Παιδείας της και την απώλεια της Ελευθερίας της, κάτι που δεν απόκτησε (το Ψωμί), αφού αυτό που της δόθηκε, καλείται να το επιστρέψει και μάλιστα με αβάσταχτους τόκους.
Και, για να μην μένουν κενά από την συνοπτική αυτή περιγραφή της πραγματικότητας, εξηγούμαι:
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι το «ΨΩΜΙ» (δηλαδή όλη η καταναλωτική ευμάρεια που ξεχείλησε τα ψυγεία από τρόφιμα, τους δρόμους από αυτοκίνητα και τις παραλίες από εξοχικά) ήταν δανεικά που τώρα απαιτούνται από τους δανειστές μας.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι η «ΠΑΙΔΕΙΑ», δηλαδή η ασκούμενη «μόρφωση», στο σπίτι (από τους γονιούς και την προπαγανδιστική τηλεόραση), στο σχολείο (από το εγκύκλιο κρατικό πρόγραμμα παραγωγής παπαγάλων), στην κοινωνία (από τα παραδείγματα των γύρω και, κυρίως, της ηγεσίας του τόπου) παράγει, πλήν εξαιρέσεων, πολιτικά ανάπηρους (η κομματική προπαγάνδα τους έχει τυφλώσει) και πνευματικά στείρους πολίτες, με μόνη φιλοδοξία την (χωρίς και μεγάλο κόπο) απόκτηση μίας μονοδιάστατης ικανότητας χρηματικού πλουτισμού.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι, έχουμε παραδώσει, σαν χώρα, την Εθνική Ανεξαρτησία μας , δηλαδή την (πανάκριβα πληρωμένη με εκατόμβες νεκρών) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας, για να σωθεί ο μηχανισμός (δηλαδή το καθεστώς πολιτικό σύστημα) που, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, οδήγησε στην πτώχευση, για να βασιλεύει αυτό.
Και, βέβαια, δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πολίτες που να πιστεύουν αυτό που ισχυρίζεται το πολιτικό σύστημα, ότι δηλαδή, η σύμβαση δανεισμού, (το «Μνημόνιο»), που οι πιστωτές μας επέβαλαν, συντάχθηκε από αυτούς «για να ορθοποδήσει η Ελληνική Οικονομία» και όχι για να εξασφαλιστεί η πληρωμή των δανεικών.
Όσοι, τυχόν, το πιστεύουν αυτό, είναι κλασσικά παραδείγματα της «Παιδείας» που προαναφέρεται.
Για να υπάρξει πραγματικά Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, με ότι συνεπάγεται το καθ’ ένα από αυτά τα βασικά αγαθά, υπάρχει μία και μοναδική προϋπόθεση: Πρέπει να αποκατασταθεί ή να εγκατασταθεί πάλι, η λειτουργία μίας πραγματικής (και όχι ψευδεπίγραφης, όπως η σημερινή) Δημοκρατίας.
ΑΞΙΩΜΑ: Η μόνη εγγύηση ύπαρξης ΨΩΜΙΟΥ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, είναι η λειτουργία της ανόθευτης Δημοκρατίας.
ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ: Η σημερινή εικόνα της Ελληνικής κοινωνίας : Μετά 36 χρόνια, στερείται αυτών των αγαθών, διότι η Δημοκρατία, με μία βαθμηδόν διολίσθησή της όλα αυτά τα χρόνια, έχει εκπέσει σε μία Ολιγαρχία (πολιτική και οικονομική) κομματοκρατούμενη και οικογενειοκεντρική.
Το συμπέρασμα, από την απεικόνιση αυτής της σκληρής πραγματικότητας, είναι απλό: Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει το αύριο, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου,για την ολική επαναφορά της ανόθευτης Δημοκρατικής λειτουργίας.
Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.
Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.comΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. .
Ζητούνται πολίτες / οπλίτες
για να σταματήσουμε , πριν είναι πολύ αργά, την εκτροπή της Δημοκρατίας προς την πλήρη επικράτηση της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας που, ήδη, αφού πρόδωσε τις (δήθεν) ιδεολογίες της (σοσιαλισμό, πατριωτισμό, κλπ) παράδωσε σε αλλοεθνείς τον πλέον ζωτικό χώρο της Πατρίδας μας, την Εθνική μας Οικονομία και δεν είναι, πλέον, απίθανο, να παραδώσει και άλλους ζωτικούς χώρους
Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.
Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.
activistis
εν μέσω μίας χούντας (αυτής των συνταγματαρχών) που (όπως ήταν «φυσικό»), στραγγάλιζε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
20 περίπου χρόνια από το τέλος ενός καταστροφικού εμφυλίου, (συνέχεια της λαίλαπας του Β’Παγκοσμίου Πολέμου) που καθυστέρησε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, δηλαδή το ΨΩΜΙ από τον Έλληνα εργαζόμενο
σε μία κοινωνία νικητών και ηττημένων, που η προπαγάνδα των νικητών επέβαλλε τη δική «ΠΑΙΔΕΙΑ» .
Σήμερα, τέλη του 2010, μετά 36 χρόνια «Δημοκρατικής» διακυβέρνησης της χώρας, είναι εξοργιστικά οδυνηρό, να διαπιστώνεται ότι ....
το ίδιο τρίπτυχο αίτημα παραμένει ανεκπλήρωτο, αφού, για να ικανοποιηθεί το αίτημα για ΨΩΜΙ, η «Δημοκρατική» ηγεσία, αντί να δημιουργήσει μηχανισμό παραγωγής «ψωμιού», βρήκε πιο εύκολο (και προσοδοφόρο, γι’ αυτήν) να δημιουργήσει μηχανισμό δανειοληψίας και για να δανειστεί, αλλοτρίωσε καταστροφικά την ΠΑΙΔΕΙΑ τής κοινωνίας και στο τέλος κουτσούρεψε και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της .
Με άλλα λόγια, η Ελληνική κοινωνία, (υπό την ηγεσία και καθοδήγηση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος), πλήρωσε πανάκριβα, με την καταστροφή της Παιδείας της και την απώλεια της Ελευθερίας της, κάτι που δεν απόκτησε (το Ψωμί), αφού αυτό που της δόθηκε, καλείται να το επιστρέψει και μάλιστα με αβάσταχτους τόκους.
Και, για να μην μένουν κενά από την συνοπτική αυτή περιγραφή της πραγματικότητας, εξηγούμαι:
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι το «ΨΩΜΙ» (δηλαδή όλη η καταναλωτική ευμάρεια που ξεχείλησε τα ψυγεία από τρόφιμα, τους δρόμους από αυτοκίνητα και τις παραλίες από εξοχικά) ήταν δανεικά που τώρα απαιτούνται από τους δανειστές μας.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι η «ΠΑΙΔΕΙΑ», δηλαδή η ασκούμενη «μόρφωση», στο σπίτι (από τους γονιούς και την προπαγανδιστική τηλεόραση), στο σχολείο (από το εγκύκλιο κρατικό πρόγραμμα παραγωγής παπαγάλων), στην κοινωνία (από τα παραδείγματα των γύρω και, κυρίως, της ηγεσίας του τόπου) παράγει, πλήν εξαιρέσεων, πολιτικά ανάπηρους (η κομματική προπαγάνδα τους έχει τυφλώσει) και πνευματικά στείρους πολίτες, με μόνη φιλοδοξία την (χωρίς και μεγάλο κόπο) απόκτηση μίας μονοδιάστατης ικανότητας χρηματικού πλουτισμού.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι, έχουμε παραδώσει, σαν χώρα, την Εθνική Ανεξαρτησία μας , δηλαδή την (πανάκριβα πληρωμένη με εκατόμβες νεκρών) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας, για να σωθεί ο μηχανισμός (δηλαδή το καθεστώς πολιτικό σύστημα) που, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, οδήγησε στην πτώχευση, για να βασιλεύει αυτό.
Και, βέβαια, δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πολίτες που να πιστεύουν αυτό που ισχυρίζεται το πολιτικό σύστημα, ότι δηλαδή, η σύμβαση δανεισμού, (το «Μνημόνιο»), που οι πιστωτές μας επέβαλαν, συντάχθηκε από αυτούς «για να ορθοποδήσει η Ελληνική Οικονομία» και όχι για να εξασφαλιστεί η πληρωμή των δανεικών.
Όσοι, τυχόν, το πιστεύουν αυτό, είναι κλασσικά παραδείγματα της «Παιδείας» που προαναφέρεται.
Για να υπάρξει πραγματικά Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, με ότι συνεπάγεται το καθ’ ένα από αυτά τα βασικά αγαθά, υπάρχει μία και μοναδική προϋπόθεση: Πρέπει να αποκατασταθεί ή να εγκατασταθεί πάλι, η λειτουργία μίας πραγματικής (και όχι ψευδεπίγραφης, όπως η σημερινή) Δημοκρατίας.
ΑΞΙΩΜΑ: Η μόνη εγγύηση ύπαρξης ΨΩΜΙΟΥ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, είναι η λειτουργία της ανόθευτης Δημοκρατίας.
ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ: Η σημερινή εικόνα της Ελληνικής κοινωνίας : Μετά 36 χρόνια, στερείται αυτών των αγαθών, διότι η Δημοκρατία, με μία βαθμηδόν διολίσθησή της όλα αυτά τα χρόνια, έχει εκπέσει σε μία Ολιγαρχία (πολιτική και οικονομική) κομματοκρατούμενη και οικογενειοκεντρική.
Το συμπέρασμα, από την απεικόνιση αυτής της σκληρής πραγματικότητας, είναι απλό: Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει το αύριο, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου,για την ολική επαναφορά της ανόθευτης Δημοκρατικής λειτουργίας.
Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.
Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.comΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. .
Ζητούνται πολίτες / οπλίτες
για να σταματήσουμε , πριν είναι πολύ αργά, την εκτροπή της Δημοκρατίας προς την πλήρη επικράτηση της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας που, ήδη, αφού πρόδωσε τις (δήθεν) ιδεολογίες της (σοσιαλισμό, πατριωτισμό, κλπ) παράδωσε σε αλλοεθνείς τον πλέον ζωτικό χώρο της Πατρίδας μας, την Εθνική μας Οικονομία και δεν είναι, πλέον, απίθανο, να παραδώσει και άλλους ζωτικούς χώρους
Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.
Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.
activistis
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
