του Ξενοφώντα Μακρόπουλου





Ομολογώ πως ελάχιστα ήθελα σήμερα το πρωί να ασχοληθώ με ζητήματα πολιτικά καθώς είμαι εξαιρετικά κουρασμένος και θα ήθελα να απολαύσω ένα καλό βιβλίο αντίθετα. Δεν είχα όμως την πρόθεση να ξεκουραστώ τόσο ώστε να μην μπω καν στον κόπο να διαβάσω τα νέα της ημέρας, και ήταν αυτά ακριβώς τα νέα που με οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του άρθρου. Κούβα τέλη 2010, η περεστρόικα άργησε μια μέρα…

Αφορμή φυσικά για όλα αυτά αποτελούν οι δηλώσεις του ηγέτη πλέον του «Νησιού της Επανάστασης» Ραούλ Κάστρο , οι οποίες αναφέρονται παρακάτω (πηγή in.gr) :

Ένα ξεκάθαρο δίλημμα έθεσε στους συμπατριώτες του ο Ραούλ Κάστρο, μιλώντας ενώπιον της Βουλής της Κούβας:
«
Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε και μαζί με εμάς βουλιάζουν και τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς».

Ο 76χρονος ηγέτης αναγνώρισε ότι η παλαιά φρουρά ηγετών βρίσκεται πλέον στην «έξοδο», ενώ επανέλαβε την ανάγκη ριζικών πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, περιγράφοντας με μελανά χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.
Μεταξύ των μεταρρυθμίσεων που ανέφερε είναι η ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, «χωρίς όμως αυτό να οδηγήσει σε συσσώρευση κεφαλαίου».

Από τις αναφορές του Κάστρο δεν «γλίτωσε» ούτε το Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά και στελέχη του που προσπάθησαν να εμποδίσουν τις αλλαγές: «Το κόμμα οφείλει να οδηγεί και να ελέγχει, αλλά όχι να αναμειγνύεται στις δραστηριότητες της κυβέρνησης.» Οι αποφάσεις της κυβέρνησης πρέπει να τηρούνται και όχι να μετατρέπονται σε νεκρό γράμμα, όπως συνήθως συνέβαινε.»
Παράλληλα, προειδοποίησε ότι η επανάληψη των λαθών του παρελθόντος, θέτει σε κίνδυνο την ίδια την επανάσταση.

«Πολλοί Κουβανοί συγχέουμε το σοσιαλισμό με τις επιδοτήσεις, την ισότητα με την ισοπολιτεία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ταυτίζουν το κουπόνι προϊόντων με μια κοινωνική κατάκτηση που ποτέ δεν πρέπει να καταργηθεί.»

Παράλληλα, αναγνώρισε τα λάθη που προκαλούνται από τη μυστικότητα στην άσκηση της πολιτικής, τονίζοντας την ανάγκη μεγαλύτερης διαφάνειας στη λήψη των αποφάσεων.
Η ομιλία του Ραούλ Κάστρο έγινε στη διάρκεια των εργασιών της Βουλής, όπου παρουσιάστηκε το οικονομικό σχέδιο της κυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια.
Οι βασικές αρχές του σχεδίου είναι η κατάργηση δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο Δημόσιο και η επέκταση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι λογικό αυτό που θα αναφέρω, πάντως δεν είμαστε πλέον στα ’90, γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τι σημαίνει αλλαγή, διαφάνεια και ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Επίσης όλοι γνωρίζουμε πως η καπιταλιστική παλινόρθωση δεν έγινε στην ΕΣΣΔ σε μία μέρα αρά αντίθετα με μια μεθοδευμένη διαδικασία που κράτησε από το 20ο ως το 28ο συνέδριο, φυσικά αυτό δεν αναιρεί τα επιτεύγματα και την ευημερία του σοβιετικού λαού αυτής της περιόδου, η οποία παρά τις συνεχώς αυξανόμενες αδυναμίες της ήταν μια περίοδος σοσιαλισμού , λαϊκής εξουσίας και κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

Έτσι και στην Κούβα η όποια κριτική πάνω στα νέα προγράμματα (τα οποία για την ώρα μπορούμε να κρίνουμε μόνο από τις διακηρύξεις του Ραούλ Κάστρο) δεν αναιρεί το σθένος και την αποφασιστικότητα με την οποία η Κούβα έκανε αρχικά και στη συνέχεια προστάτευσε την σοσιαλιστική επανάσταση, λίγα μίλια μόνο από το Μαϊάμι των ΗΠΑ. Όποια κατάληξη και να έχουν οι αλλαγές ποτέ κανένας δε θα σβήσει από τις μνήμες μας την επιτυχή μάχη που δίνει εδώ και δεκαετίες η Κούβα απέναντι στον Οικονομικό και Πολιτικό πόλεμο των ΗΠΑ, μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης η οποία ελάχιστα φημίζεται για την ανεκτικότητα της.

Επειδή όμως ακριβώς η Κούβα είναι για εμάς τους Κομμουνιστές κάτι παραπάνω από μια ακόμα χώρα , οφείλουμε να κάνουμε την κριτική μας, γιατί δε θέλουμε να την δούμε μια νέα Κίνα.

Η ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (κάτι που ήδη γίνεται στην Κούβα) θα δημιουργήσει αναπόφευκτα ένα νέο στρώμα προνομιούχων το οποία κανένα συμφέρον δεν θα έχει από την ύπαρξη και εμβάθυνση του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού αλλά θα έχει μεγάλο κέρδος από την ανατροπή του.

Φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στην Κούβα , καθώς τέλει υπό το οικονομικό εμπάργκο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους και κάποιες κινήσεις είναι απαραίτητες για την ανόρθωση της οικονομίας, θα είναι αυτές οι κινήσεις όμως προσωρινές και με γνώμονα ότι αντιτίθενται σε όσα η προηγούμενη γενιά πέθανε για να πραγματοποιήσει και να υπερασπιστεί ή θα παρθούν ως ιδανικά και σωστά μέτρα που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην παλινόρθωση; Τελικώς είναι μια προσωρινή «ΝΕΠ» τα νέα μέτρα στην Κούβα ή αντίθετα μια μόνιμη «Περεστρόικα», μια κίνηση υπέρ του καπιταλισμού;

sxoliastesxwrissynora

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...