Από τον Πιτσιρίκο











Ένα θέμα που απασχολεί πάρα πολλούς ανθρώπους τον τελευταίο χρόνο είναι το γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες. Βέβαια, αν όσοι Έλληνες εκφράζουν αυτήν την απορία είχαν βγει στο δρόμο, τώρα θα είχαμε ξεφορτωθεί τόσο το ΔΝΤ, όσο και το σάπιο πολιτικό κατεστημένο.
Τους τελευταίους μήνες έχω πάει σε πολλές πορείες και διαδηλώσεις. Δεν με ενδιαφέρει ποιος διοργανώνει τη διαδήλωση – πάω σε όλες. Μόνο σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής και των Atenistas δεν έχω πάει.

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πάει ποτέ σε μια διαδήλωση. Μου φαίνεται πολύ κουφό αυτό, γιατί έχω πάει σε πορείες για όλους τους κλάδους των Ελλήνων εργαζομένων, για τους Παλαιστίνιους, για τους Ζαπατίστας, για το Ιράκ, για το Αφγανιστάν, για τη Σερβία, για τον Οτσαλάν, για τους φυλακισμένους, για όλους. Έχω πάει ακόμα και σε πορεία για τη Νικαράγουα – παλιά αυτό. Επίσης, έχω πάει σε πορεία για την απελευθέρωση του Δημητράκη – έπινα καφέ, είδα την πορεία των αναρχικών και πήγα κι εγώ μαζί τους.

Πρόσφατα, έκανα και πορεία στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου – αυτό δεν το είχα κάνει ποτέ πριν. Ήταν το απόγευμα της ημέρας που τα ΜΑΤ ανέβηκαν στην Ακρόπολη και την έπεσαν στους συμβασιούχους του υπουργείου Πολιτισμού.

Είναι ωραία στις πορείες• περπατάς, γνωρίζεις πολύ κόσμο, φωνάζεις συνθήματα, φτιάχνεις δικά σου συνθήματα, τραβάς φωτογραφίες, πειράζεις τους μπάτσους, προσπαθείς να ανακαλύψεις τους ασφαλίτες που έχουν χωθεί στην πορεία, και –γενικά- περνάς υπέροχα. Παλιότερα, χάζευες και τις βιτρίνες –την ώρα που φώναζες συνθήματα κατά του καπιταλισμού-, αλλά τώρα έχουν βάλει όλα τα μαγαζιά ρολά και δεν βλέπεις Χριστό.

Κανείς δεν τονίζει την ευχάριστη πλευρά των διαδηλώσεων. Όλοι μένουν στα «επεισόδια» που προβάλλουν τα σιχαμερά και ξεπουλημένα ΜΜΕ. Δεν είναι έτσι τα πράγματα – οι διαδηλώσεις είναι πανηγυρικές και χρήσιμες.

Ας πούμε πως σε ρωτάει μια μέρα ο γιος σου τι έκανες στα νιάτα σου. Ας πούμε πως σε ρωτάει «τι έκανες εσύ μπαμπά, όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 και ήταν υπό κατοχή;». Τι θα του πεις; Ακόμα κι αν είσαι φλώρος, θα του πεις πως ήσουν μεγάλος επαναστάτης και έτρεχες από πορεία σε πορεία, και σε κυνηγούσε όλη η αστυνομία της Αθήνας.

Το παιδί, όμως, δεν θα σε πιστέψει, γιατί αφενός σε βλέπει τι χαλβάς είσαι και αφετέρου δεν έχεις ούτε μια φωτογραφία από μια διαδήλωση. Αν δεν έχεις τουλάχιστον μια φωτογραφία αγκαλιά με τον Λουκάνικο –τον σκύλο επαναστάτη-, αποκλείεται να σε πιστέψει ο γιος σου.

Για να μη ρωτάνε τα παιδιά σας τι κάνατε στα νιάτα σας, καλό θα ήταν να τα πάρετε μαζί σας στην διαδήλωση της Τετάρτης. Αν σε δει το παιδί να πηγαίνεις στην πορεία –και να το παίρνεις μαζί σου-, θα σκεφτεί πως πάντα αυτό έκανες. Δεν θα πάει ο νους του πως είναι η πρώτη φορά που βγαίνεις στο δρόμο και το κάνεις μόνο και μόνο επειδή πήρε φωτιά ο κώλος σου τώρα που σου κόψανε το μισθό και κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου.

Εγώ δεν μπορώ να πω τίποτα στη μάνα μου, γιατί μας έτρεχε από μωρά στις πορείες του Πολυτεχνείου, κι εγώ κουραζόμουν από το περπάτημα, και –όταν φτάναμε στην αμερικάνικη πρεσβεία- ήμουν εξαντλημένος και ήθελα ταξί. Υπάρχει ντοκουμέντο, όπου η μάνα μου με έχει στους ώμους της και φωνάζουμε συνθήματα κατά των μπάτσων, των Αμερικανών και των πολυεθνικών – το έχει δείξει και η τηλεόραση.

Ένας λόγος για να πας στην πορεία της Τετάρτης είναι και για να έρθεις πιο κοντά με τους συναδέλφους σου. Ας πούμε ότι σου αρέσει η Άντζελα που δουλεύει στο διπλανό γραφείο, αλλά δεν έχεις βρει τρόπο να την ξεμοναχιάσεις και να της εκμυστηρευτείς τον έρωτά σου. Η πορεία είναι μια χρυσή ευκαιρία να το κάνεις.

Θα περπατήσεις δίπλα στην Άντζελα στη μέση της Σταδίου, θα φωνάξετε συνθήματα και -μόλις οι μπάτσοι θα ρίξουν δακρυγόνα- θα βρεις την ευκαιρία να την πάρεις στην αγκαλιά σου, για να την προστατεύσεις• κοίτα να έχεις κάνει μπάνιο πριν, γιατί δεν θα λιποθυμήσει από τα δακρυγόνα αλλά θα πέσει ξερή από την μπίχλα σου.

Αν θέλεις να εντυπωσιάσεις την Άντζελα, πλάκωσε και στο ξύλο έναν μπάτσο. Μην τους βλέπεις τους μπάτσους ντυμένους σαν διαστημάνθρωπους - στην πραγματικότητα, είναι μεγάλοι χέστηδες και τρώνε ξύλο και από τα 16χρονα. Ξέχνα την εικόνα των μπάτσων, όπως τους δείχνει η τηλεόραση – είναι εντελώς κότες.

Αν –ο μη γένοιτο- σας συλλάβουν, μην πανικοβληθείς. Μη βάλεις τα κλάματα μέσα στην κλούβα και σε πάρει η Άντζελα για μαμμόθρεφτο – να θυμάσαι πως μετά εμείς θα κάνουμε πορεία στη ΓΑΔΑ και θα σας αφήσουν ελεύθερους. Οπότε, κράτησε την ψυχραιμία σου, βγάλε το μπουφάν σου και πέρνα το γύρω από τους ώμους της Άντζελας, για να μην κρυώνει. Εσύ θα μείνεις με το πουκάμισο και μπορεί να αρπάξεις καμιά πνευμονία, αλλά η Άντζελα θα θυμάται αυτή σου την κίνηση για πάντα – οι γυναίκες δεν τα ξεχνάνε ποτέ αυτά. Αν την δεις τρομαγμένη, πες της πως εσύ είσαι χαρούμενος που είσαι μαζί της – αν της το πεις αυτό, το πιθανότερο είναι πως θα σου δοθεί μέσα στην κλούβα και θα σας παίρνουν μάτι οι άλλοι προσαχθέντες και οι μπάτσοι.

Είτε σας συλλάβουν, είτε δεν σας συλλάβουν, το σίγουρο είναι πως μετά την πορεία θα ακολουθήσει σεξ με την Άντζελα – και λεσβία να είναι, θα σου κάτσει. Το καλύτερο σεξ γίνεται μετά από τις πορείες και τις κηδείες – είναι εξακριβωμένο.

Επίσης, στις πορείες και στις διαδηλώσεις βλέπεις με άλλο μάτι τους συναδέλφους σου. Στο χώρο εργασίας, τους έχει σιχαθεί η ψυχή σου και δεν θέλεις να τους βλέπεις μπροστά σου, αλλά στη διαδήλωση υπάρχει μια συντροφικότητα και μια αλληλεγγύη. Ψεύτικη είναι, γιατί κατά βάθος είστε όλοι καπιταλιστικά γουρούνια που σκέφτεστε μόνο την πάρτη σας και θα πουλάγατε και τη μάνα σας για μερικά ευρώ παραπάνω.

Στις πορείες οι εργαζόμενοι συνεργάζονται άψογα, οι σχέσεις τους βελτιώνονται, γίνονται μια γροθιά και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, όταν επιστρέφουν στους χώρους εργασίας, να συνεργάζονται τέλεια μεταξύ τους και να γίνονται πιο παραγωγικοί.

Οι εργοδότες είναι ηλίθιοι που προσπαθούν να σταματήσουν τις απεργίες των υπαλλήλων τους. Αυτό δημιουργεί εντάσεις στους εργασιακούς χώρους και η δουλειά μένει πίσω.

Αν οι εργοδότες ήταν έξυπνοι, θα χαίρονταν με τις απεργίες των υπαλλήλων τους –και θα καταλάβαιναν πως οι απεργίες συμβάλλουν στα κέρδη της επιχείρησης- γιατί μετά τις απεργίες οι εργαζόμενοι είναι ενωμένοι και πετάνε στη δουλειά.

Έκανα ό,τι μπορούσα για να σας πείσω να κατεβείτε στην πορεία της Τετάρτης. Όχι επειδή το ζητούν οι συνδικαλιστές – αυτοί είναι πουλημένοι και τελειωμένοι. Για να αποδείξουμε πως εμείς δεν είμαστε τελειωμένοι σαν κοινωνία – πως νοιάζεται ο ένας για τον άλλον. Ίσως, όλοι μαζί στο δρόμο να γίνουμε άνθρωποι – να ανθρωπέψουμε.


Στην nefosis

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...