Ζαρωμένα κορμιά, παγωμένα βλέμματα, κλειστά παντζούρια, κι ακόμα πιο κλειστές καρδιές..

Και φήμες διάφορες, ανάκατες με «νόμους» εκείνων που τη Βουλή με μπαμπεσιά, με ψέματα και κοροϊδίες κατέλαβαν..

Από τον Νεφελοβάτη
Φήμες για πτωχεύσεις, και το πόσο θα είναι και καλά χειρότερα τότε, μαζί με «νόμους» για περικοπές κι άλλα τέτοια που ο «δε θα πάρω νέα μέτρα», όπως έλεγε πριν τις δημοτικές, εκτελώντας τις εντολές των αφεντικών του «αγορών», εξαγγέλλει..

Κι όλοι κοιτάνε τους βρικόλακες μεσ’ απ’ τις οθόνες σαν μουδιασμένες μαριονέτες, που περιμένουν τον «αφέντη» τα νήματα να κινήσει..

Κι έτσι απαθείς, τρώγονται με τα μέσα τους, ή με κάθε έναν που προσπαθεί, ένα άλλο μονοπάτι να τους δείξει.. Μια και ξέρουν.. Πως το μονοπάτι υπάρχει.. Μα έχουν κάτι που τους κρατά..

Γι’ αυτό και δεν αντιδρούν, δεν ξεσηκώνονται, δεν παλεύουν, τη στιγμή που πάνε όλα στο σκοτάδι να βουτηχτούν..



Αντίθετα, τσακώνονται μεταξύ τους, για το πόσα παίρνουν οι δημόσιοι, πόσα οι ιδιωτικοί, αν κάνει καλά και κόβει στους έτσι και τους αλλιώς..

Αντί να παλέψουν μαζί για τη ζωή τους, σαν τρωγλοδύτες, απλά υπάρχουν και χορεύουν στο σκοπό που οι «αγορές» και οι αφέντες, τα νήματα κουνάνε..

Γιατί μέσα μας οι «αφεντάδες», έχουν εμφυσήσει εκείνο το σκοτάδι που κάθε Φως σκοτεινιάζει.. Εκείνο που ύπουλα ψιθυρίζει:

«Μην ανησυχείς, εμείς είμαστε εδώ, κι έχουμε δίκιο..

Ένας δρόμος υπάρχει ο δικός μας!..

Κατανάλωνε τώρα που μπορείς..!

Κοίτα την πάρτη σου, κι άσε τους άλλους να πνιγούν..

Αφού τη βγάζεις, όλα καλά, τι θες, ήρωας να γίνεις..;

Του δειλού η μάνα, δεν έκλαψε ποτέ..

Κοίτα τι τηλέφωνο θα πάρεις, κι άσε τις εξεγέρσεις..

Α, κι έχει εκπτώσεις σε λίγο..

Όλοι είναι ίδιοι..

Μην ασχολείσαι..

Ε και στην τελική, τι να κάνουμε εμείς ο λαουτζίκος..;»

Όλα αυτά κι άλλα πολλά μέσα μας έχουν περάσει, από τότε που ήμασταν παιδιά..

Μέσω των γονιών, των δασκάλων, της κοινωνίας, των τηλεκανίβαλων, κι άλλων πολλών..

Μια και ξέρουν το πώς θα μας ελέγξουν..

Έχουν αγοράσει πολλούς ψυχολόγους κι «επιστήμονες» βλέπεις..

Κι όλοι αυτοί, ένα «συναίσθημα» είναι που προσπαθούν να μας κάνουν να έχουμε..

Να ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ..!

Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, με κάθε βρικόλακα που ξαμολάνε..

Το ΦΟΒΟ σπέρνουν..



Μια και ξέρουν, πως έτσι, μπορούν να μας έχουν να κοιμόμαστε, και τα όνειρά τους, που για μας εφιάλτες είναι, να βλέπουμε, χωρίς ελπίδα διαφυγής..

Και το σκοτάδι πυκνώνει, τα μέτρα πέφτουν σα βροχή.. Και το φοβισμένο κοπάδι, τρομαγμένο τους «τσομπάνηδες» κοιτά..

Κι όμως..

Υπάρχουν τόσα μέρη, ομορφιά γιομάτα, έξω απ’ το μαντρί..

Ενώ εκεί είναι πήχτρα στους λύκους..!



Υπάρχει μια Γη, που μας περιμένει να την γνωρίσουμε,

Ουρανοί γιομάτοι χρώματα κι αστέρια..

Θάλασσες που σ’ άλλες στεριές θα μας πάνε..

Τραγούδια του Ανέμου, που δεν ακούσαμε ποτέ..

Μουσικές που τα ουράνια στη Γη μπορούν να φέρουν..

Φίλοι κι αδέρφια που μας περιμένουνε της λευτεριάς το Θούριο να γράψουμε..

Ηλιοβασιλέματα που εκλιπαρούν για μια μας ματιά..



Και τόσα άλλα, μες την Άχλη του Ονείρου που Υπάρχουν σαν Ιδέες..

Σαν πιθανότητες εκείνης της Πραγματικότητας,

Που μέσα από ψυχές Ανθρώπων,

Τη γέννησή της περιμένει..


Μα για να τα δούμε, να τα Ζήσουμε,

Να καταλάβουμε, «να θυμηθούμε» χρειάζεται..

Ποιοι είμαστε..

Και τι θέλουμε ν’ αναρωτηθούμε..

Τη σκλαβιά που μας τάζουν, άραγε..;

Σ’ εκείνη που όλα μια γκρίζα σούπα θα ‘ναι και μια καταχνιά, μες το νανούρισμα των βρικολάκων ποτισμένη..;

Σαν και το βίντεο που ακολουθεί..:



Ή τη Λευτεριά..;

Για την οποία αξίζει κανείς ν’ αγωνιστεί..;

Μια κι εκείνη μπορεί,

Στο Φως,

Εκείνο του Ονείρου,

Να μας ‘πα..;

Το χουν πει παλιότερα οι Έλληνες, μα ας το θυμηθούμε από ένα Σκοτσέζο.. Μια κι εκείνοι, σαν και μας είχαν ξεχάσει τότε.. Και τους το Θύμισε..:

Ας κρατήσουμε αυτό το απόσπασμα..

«Τι θα κάνετε χωρίς Λευτεριά..;

Μπορείτε να φύγετε (να αποφύγετε αυτή τη μάχη με την τυραννία) , ναι, και να ζήσετε..

Τουλάχιστον για λίγο..

Κι όταν θα πεθαίνετε στα κρεβάτια σας, πολλά χρόνια μετά

Θα αναπολείτε ετούτη τη στιγμή, και θα παρακαλάτε,

Να μπορούσατε να ανταλλάξετε κάθε μέρα από τώρα μέχρι τότε,

Για μια, μονάχα μια ευκαιρία, να ήσασταν εδώ,

Να κοιτάγατε τον τύραννο στα μάτια και να του λέγατε..:

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ,

ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ!!!»



Σε κάθε Ανθρώπου τη Ζωή, έρχεται η στιγμή που θα χρειαστεί να διαλέξει..

Αν τη μάχη του θ’ αποφύγει, και θα συνεχίσει να υπάρχει, στη σκλαβιά που άλλοι για αυτόν επέλεξαν,

‘Η αν θα,

Σταθεί,

Τον τύραννο στα μάτια κοιτώντας, τη μάχη του να δώσει,

Κι εκείνη τη στιγμή, όποιο κι αν είν’ το αποτέλεσμα, θα ξέρει..

Πως είναι Λεύτερος…!



Η στιγμή πλησιάζει, στης δικιάς μας ζωής το χρόνο..

Κι ήδη υπάρχουν αδέρφια μας, που τα θεριά παλεύουν..

Μέσα από πράξεις που μικρές μπορεί να φαίνονται,

Σαν την απείθεια στα διόδια τους,

Σαν την Αντίσταση στην Κερατέα για τους σκουπιδότοπους,

Σαν τις μηνύσεις για Εθνική Προδοσία, στους ξεπουλημένους που το μνημόνιο ψήφισαν,

Σαν τόσες και τόσες «μικρές πράξεις» που τα χουντοκάναλα μας κρύβουν..



Θα τους αφήσουμε μόνους τους…;

Εγώ έχω ξεκινήσει για να τους βρω..


Εσύ..;


«Να θυμάσαι..»

Σε καρτεράμε αδέρφι μας,

Όσο υπάρχει ακόμα,

Χρόνος..

listonplace