Η εγκαθίδρυση δικτατορικών καθεστώτων ανά τον κόσμο ξεκίνησαν με μεγάλη συχνότητα απ’ τις αρχές του ΄60 μέχρι και τα τέλη του ’80.
Στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη, στην Ασία και την Αφρική είχαμε πληθώρα δικτατοριών μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης.

Τα τελευταία χρόνια ειδικά μετά την πτώση της σοβιετικής εξουσίας οι δικτατορίες η μία μετά την άλλη άρχισαν να γκρεμίζονται.
Σήμερα στη Λατινική Αμερική έχουν αντικατασταθεί από κοινοβουλευτικές δημοκρατίες με κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Στην Ευρώπη σήμερα δεν έχουμε σε κανένα κράτος της δικτατορικό καθεστώς. Η Τουρκία έχοντας διαλύσει τα περισσότερα παλαιά κόμματα έχει καταφέρει να περιορίσει το λεγόμενο βαθύ κράτος.

Οι δικτατορίες των κρατών του πρώην σοβιετικού μπλοκ δεν υφίστανται πλέον.
Στην Αφρική υπάρχουν ακόμη αλλά γίνονται και πολλοί εμφύλιοι πόλεμοι για την επικράτηση δημοκρατικών καθεστώτων.

Στην Ασία με κάποιες εξαιρέσεις διαμορφώνονται συνθήκες εκδημοκρατισμού.
Στα Αραβόφωνα κράτη παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις που θα φέρουν αλλαγές στα δικτατορικά τους καθεστώτα αλλαγές που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αδιανόητες.
Ποια είναι η βαθύτερη αιτία αυτών των αλλαγών; Μήπως οι παγκόσμιοι εξουσιαστές έγινα φίλοι και οπαδοί της δημοκρατίας;

Η ύπαρξη δικτατορικών καθεστώτων διευκόλυνε την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των φτωχότερων ειδικά κρατών από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Τα δικτατορικά καθεστώτα προσανατολίζονταν σε υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες αγοράζοντας όπλα απ’ τις πλούσιες χώρες της δύσης με επακόλουθο την υπανάπτυξη των λαών τους. Στα ανελεύθερα καθεστώτα πολύ εύκολα επικρατεί η διαφθορά και κάθε προσπάθεια των λαών εναντίον της καταπνίγεται στο αίμα.

Οι μεγάλες παγκόσμιες συμφωνίες πχ για την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και άλλες συναφείς, η υπερχρέωση των φτωχών κρατών και των πολιτών τους έχουν επιβάλει μία στυγνή οικονομική δικτατορία απ’ την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν οι λαοί αυτών των κρατών. Συνεπώς ο εκδημοκρατισμός τους δεν μπορεί να ενοχλήσει τους παγκόσμιους εξουσιαστές γιατί κρατούν «δέσμιους» τους λαούς με τα χρέη.

Οι οικονομικοί αναλυτές λένε ότι το 98% των ανθρώπων στη γη χρωστούν από λίγα έως πολλά στο υπόλοιπο 2%. Υπάρχει σήμερα η δυνατότητα κάποιου με ένα κλικ στον υπολογιστή του να κινεί τεράστια ποσά καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους να υποφέρουν απ’ την επιλογή του χωρίς να ελέγχεται από κανένα. Όντας υπερχρεωμένα τα κράτη και οι πολίτες τους δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν και όποια κυβέρνηση και να αναλάβει είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να ακολουθεί τις εντολές των δανειστών.

Το παλαιότερα υπολογιζόμενο πολιτικό κόστος σήμερα δεν έχει αξία γιατί όλες οι πολιτικές δυνάμεις που είναι εν δυνάμει κυβερνητικές καλύπτονται πίσω απ’ το επιχείρημα «χρωστάμε, τι να κάνουμε». Το τραπεζιτικό τοκογλυφικό κεφάλαιο διέπει τα πάντα και οι προσπάθειες, ακόμη και των κυβερνήσεων που θέλουν, για λύση των προβλημάτων των λαών τους πέφτουν στο κενό.

Η χρησιμοποίηση των τεχνοκρατών για την αντιμετώπιση της κακής οικονομικής κατάστασης δημιουργεί μία άλλη κάστα καλοπληρωμένων (golden boys) που στερούμενη πολιτικής διαχειρίζεται την κατάσταση υπολογίζοντας μόνο αριθμούς ξεχνώντας ότι πίσω απ’ τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι. Η πολιτική έχει απαξιωθεί παγκοσμίως και οι πολιτικοί άγονται και φέρονται απ’ τους τεχνοκράτες. Το κοινωνικό κράτος σαν έννοια δεν υπάρχει στην τεχνοκρατική αντίληψη. Αν οι αριθμοί προστάζουν τον υποσιτισμό των ανθρώπων ή την παντελή έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ή την κατάργηση της σύνταξης οι τεχνοκράτες θα το εισηγηθούν και οι ανήμποροι πολιτικοί θα το εφαρμόσουν.
Η λογική της μετατροπής των ανθρώπων σε καταναλωτικά όντα είναι κυρίαρχη.

Η ανεργία και η έλλειψη καταναλωτικής δυνατότητας αντισταθμίζεται με δανεισμό. Στην Αμερική πρωτεύουσα του νεοφιλελευθερισμού ψηφίζονται νόμοι που απαγορεύουν την ιδιωτική παραγωγή ακόμη και την συλλογή του βρόχινου νερού (δλδ το να φυτεύουμε στον κήπο μας σε λίγο θα απαγορεύεται, το πατροπαράδοτο κοτέτσι θα τιμωρείται κτλ). Αυτή η διαδικασία είναι ατέρμονη και αδιέξοδη. Οι λαοί πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αντίδραση ενός λαού μόνο είναι ανίσχυρη και θα κατασταλεί γρήγορα και εύκολα. Ο συντονισμός της αντίδρασης πολλών λαών μαζί είναι ένα απ’ τα ζητούμενα της εποχής μας. Η εύκολη διάδοση των πληροφοριών μέσα απ’ το διαδίκτυο δεν μπορεί από μόνη της να λύσει το πρόβλημα. Η συνένωση των λαών σε συνασπισμούς κατά του παγκόσμιου τοκογλυφικού κεφαλαίου θα αποτελέσει την απαρχή της πτώσης της παγκόσμιας οικονομικής δικτατορίας.

Η ανάγκη μιας παγκόσμιας σεισάχθειας είναι επιτακτική για να λυτρώσει τους λαούς απ’ την υπερχρέωση. Το κάθε λαός παράγει τουλάχιστον τα βασικά που καταναλώνει πρέπει να υπερισχύσει του κάθε λαός καταναλώνει χωρίς να παράγει.

Το πότε και το πώς είναι δυσδιάκριτα και ομιχλώδη τουλάχιστον σήμερα.

ideopigi

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...