Το 2001 ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι καθώς , επιτέλους θα γινόμασταν κανονικοί Ευρωπαίοι. Θα γινόμασταν όλοι «Γερμανοί», θα χρησιμοποιούσαμε το ίδιο νόμισμα, θα αποκτούσαμε τους ίδιους μισθούς, θα απολαμβάναμε το ίδιο βιοτικό επίπεδο, θα εκσυγχρονιζόμασταν ….Δε θα μας έβλεπαν πια σαν τους φτωχούς συγγενείς, απογόνους των κατσαπλιάδων.
Δέκα χρόνια μετά, τι από όλα αυτά έγινε; Τελικά μείναμε μόνο με το ευρώ που εκτίναξε τις τιμές όλων των αγαθών στα ύψη (μπορεί να μην αποκτήσαμε τους μισθούς, αλλά αποκτήσαμε τις τιμές της Γερμανίας) και τώρα μέσα στην κρίση, που η υποτίμηση του νομίσματος θα μπορούσε να ανακουφίσει την οικονομία, δεν μπορούμε να την κάνουμε.
Δε γίναμε «Γερμανοί» τελικά, όπως τους είχε και μας είχε «υποσχεθεί» ο Κ. Σημίτης. Μόνο που οι Γερμανοί έχουν την απαίτηση να φερόμαστε σα να είμαστε (στις υποχρεώσεις φυσικά, όχι στα δικαιώματα, δε θα κάνουμε και κουμάντο). Και κυρίως, να πληρώνουμε σα να είμαστε Γερμανοί. Και τώρα; Τι κάνουμε; Καθώς είναι απολύτως βέβαιο ότι δε μπορούμε.
Την πατήσαμε σαν κάτι κουτοπόνηρους τύπους, φτωχαδάκια που θέλουν να παντρευτούν την πλούσια για να πλουτίσουν κι αυτοί. Για να την πείσουν, λοιπόν, υποδύονται ότι είναι κι αυτοί πλούσιοι, με δανεικά.
Μετακομίζουν στην Εκάλη, ελπίζοντας πως κάπως θα την βρουν την άκρη να πληρώσουν αν την «ρίξουν» γρήγορα, αγοράζουν με δάνειο και δόσεις ένα ακριβό αμάξι, φουλάρουν την κάρτα για να αγοράσουν καμιά δεκαριά κοστούμια Αρμάνι , βρίσκουν και κανένα μαϊμού ρόλεξ …κι έτοιμος ο γαμπρός.
Και τα καταφέρνει. Η πλούσια δέχεται να τον παντρευτεί. Με έναν όρο: στο γάμο θα κάνει αυτή κουμάντο. Ο όρος, χωρίς πολύ σκέψη, γίνεται αποδεκτός. Ο τύπος βιάζεται και περιμένει πώς και πώς το γάμο, για να μοιραστούν επιτέλους την περιουσία της και να λύσει όλα του τα προβλήματα.
Με το που παντρεύονται, ως σύζυγος της πλούσιας κυρίας, αποκτάει «πρόσωπο» και τα δάνεια του προσφέρονται πλέον αφειδώς , με ληστρικούς όμως τόκους. Μέσα στη βουλιμία του ορμάει και σκέφτεται ότι τώρα είναι εξασφαλισμένος. Όλους αυτούς θα τους αποπληρώσει χάρη στην κυρία του. Περνάνε λοιπόν έναν μήνα του μέλιτος μέσα στη χλιδή. Όλα πληρωμένα από αυτόν. Με δανεικά.
Μόνο που μετά το μήνα του μέλιτος, που νόμιζε ότι είναι ο Ωνάσης στα μπουζούκια, τον περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη: Η πλούσια σύζυγος του ξεκαθαρίζει ότι δε σκοπεύει να ενώσουν τις περιουσίες τους και να απολαμβάνουν τα κοινά αγαθά. Ο καθένας τα δικά του. Και φυσικά απαιτεί από αυτόν να συνεχίζει να ζει ως πλούσιος και να πληρώνει το ενοίκιο στην Εκάλη. Ο φουκαράς όμως δεν έχει μία και οι δανειστές τον κυνηγάνε. Τότε λοιπόν η κυρία του ανακοινώνει ότι θα διαχειρίζεται εκείνη το μισθό του (των 700 ευρώ). Και φυσικά θα του κάνει περικοπές. Τον βάζει να πουλήσει το μαϊμού ρόλεξ, το δανεικό αμάξι και ότι άλλο διαθέτει. Αλλά πάλι δε βγαίνει. Τότε αποφασίζει να του περιορίζει το φαγητό για να μειώσει τα έξοδα . Ακόμα κι αν κόψει εντελώς το φαγητό όμως, και πάλι δε βγαίνει. Όλα δείχνουν ότι πάει φουλαριστός για να έχει την τύχη του γαϊδουριού του Χότζα: που όταν το έμαθε να μην τρώει, ψόφησε.
Ποια μπορεί να είναι η συνέχεια εδώ που κατάντησε ο φουκαράς; α) να συνεχίσει να υπακούει τη σύζυγο μέχρι να τα τινάξει β)να αλλάξει η σύζυγος και να μεταμορφωθεί σε γλυκιά, τρυφερή αλτρουίστρια που δέχεται να μοιραστεί μαζί του την περιουσία της β) να χωρίσει και να πάει να ζήσει με όσα βγάζει.
Η απάντηση δική σας.
Υ. Γ. Τον Ωνάση στα μπουζούκια υποδύονταν οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Οικονομικών της χώρας. Τον λογαριασμό όσων ξόδευαν όμως, τον έστειλαν σε εμάς.
kourdistoportocali