του Γιωργου Δελαστικ




Πυρετώδεις είναι οι διαβουλεύσεις στην Αίγυπτο, υπό την αιγίδα των Αμερικανών να επιτευχθεί μια συναινετική διαδικασία μεταπολίτευσης, με απομάκρυνση από την εξουσία του Χόσνι Μουμπάρακ και διασφάλιση της συνέχισης πρόσδεσης του Καΐρου στην πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Η σφαγή τουλάχιστον 150 διαδηλωτών και ο τραυματισμός χιλιάδων από τον στρατό και την αστυνομία του μισητού αιγυπτιακού καθεστώτος (χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο ο αριθμός των νεκρών να είναι πολλές εκατοντάδες στην πραγματικότητα, καθώς το Κάιρο έχει μπλοκάρει τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και έτσι οι πληροφορίες είναι αποσπασματικές ή και ανύπαρκτες από πολλά μέρη της Αιγύπτου) οριστικοποίησαν την απόφαση των Αμερικανών να αποστασιοποιηθούν από τον Μουμπάρακ.

Δεν μπορούν να το κάνουν ανοιχτά, γιατί ο Μουμπάρακ υπήρξε τυφλό όργανό τους και έχει ακόμη τη στήριξη της ηγεσίας του στρατού, οπότε είναι σε θέση να τους κάνει μεγάλη ζημιά, αν η Ουάσιγκτον κινηθεί εντελώς εχθρικά εναντίον του. Ο Λευκός Οίκος πρέπει προηγουμένως να αποσπάσει τους στρατηγούς και τον στρατό από τον έλεγχο του Μουμπάρακ και των όποιων στενών συνεργατών του του έχουν απομείνει και στη συνέχεια να μεθοδεύσει την απαλλαγή από τον Αιγύπτιο τύραννο, που αποτελεί πλέον «καμένο χαρτί» για όλους.

Το πρόβλημα που έχουν να λύσουν οι Αμερικανοί συνίσταται στη διασφάλιση εγγυήσεων για τους στρατηγούς του καθεστώτος ότι δεν θα εκτελεστούν ή δεν θα φυλακιστούν για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό αφ' ότου προηγουμένως πείσουν τους Αιγύπτιους στρατιωτικούς ότι τελείωσε η εποχή της κυριαρχίας τους και των υλικών προνομίων που αυτή συνεπέφερε, κάτι που δεν είναι και τόσο εύκολο. Η πολιτική του Μουμπάρακ, που προτείνει να καταπνίξουν στο αίμα την εξέγερση και να διατηρήσουν το καθεστώς παντοδυναμίας τους, εναρμονίζεται πολύ περισσότερο με τη νοοτροπία των στρατηγών.

Εκ παραλλήλου η Ουάσιγκτον πρέπει να πείσει αφενός μια διάσπαρτη κοινωνική αντιπολίτευση που δεν έχει πολιτική ηγεσία και αφετέρου τους ισλαμιστές της οργάνωσης «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», οι οποίοι μισούν τόσο το καθεστώς Μουμπάρακ όσο και τις ΗΠΑ, να αποδεχθούν έναν τέτοιο συμβιβασμό με τον στρατό και να μην ωθήσουν την εξέγερσή τους στα άκρα - δηλαδή στην κλιμάκωση των διαδηλώσεων μέχρι την κατάληψη της εξουσίας κατά το πρότυπο της ισλαμικής επανάστασης του Χομεϊνί στο Ιράν πριν από τριάντα και πλέον χρόνια, το 1979.

Στον αιγυπτιακό στρατό η Αμερική μπορεί να έχει άφθονους φίλους και πάμπολλους πράκτορες, κάτι που θα τη βοηθήσει πολύ στην προσπάθειά της να περάσει την πολιτική της. Στο στρατόπεδο της αιγυπτιακής κοινωνικής και ισλαμικής αντιπολίτευσης, όμως, οι ΗΠΑ έχουν μόνον εχθρούς, πράγμα που εκμηδενίζει σχεδόν τις δυνατότητες του Λευκού Οίκου να επηρεάσει απευθείας τη στάση της αιγυπτιακής αντιπολίτευσης, που τώρα εμφανίζεται τόσο ενισχυμένη ώστε να απειλεί να ανατρέψει το καθεστώς που τόσες δεκαετίες υπηρέτησε πιστά τους Αμερικανούς.

Προκειμένου να δημιουργήσει τις πρώτες πολιτικές γέφυρες επικοινωνίας με την αιγυπτιακή αντιπολίτευση, ανέλαβε η ίδια η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, να δηλώσει ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τάσσεται υπέρ ελεύθερων και δίκαιων εκλογών, ώστε να γίνει με τάξη η μετάβαση στην Αίγυπτο στη μετά Μουμπάρακ εποχή. Με τον τρόπο αυτό η Ουάσιγκτον μετέδωσε στους πάντες το μήνυμα ότι εγκαταλείπει ουσιαστικά τον Μουμπάρακ και απευθύνεται στις μετριοπαθείς δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που επιθυμούν την ομαλή εγκατάλειψη του παλαιού καθεστώτος και όχι τη βίαιη σύγκρουση με αυτό.

Η χθεσινή αποκλιμάκωση των διαδηλώσεων και η αποφυγή της πρόκλησης νεκρών μεταξύ των διαδηλωτών εκ μέρους του στρατού, που είχε αποφύγει να ανοίξει πυρ εναντίον των εξεγερμένων μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, αντανακλούν τις πυρετώδεις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Αντικειμενικά ενισχύει την ευόδωση των αμερικανικών προσπαθειών επίτευξης ανώδυνης για τη Δύση μεταπολίτευσης αυτός ο αυτοπεριορισμός της δράσης του λαϊκού παράγοντα, αν βεβαίως παραταθεί. Οψόμεθα...

«ΣΩΤΗΡΑΣ»
Ο Ελ Μπαραντέι σε ρόλο... Καραμανλή!

ΥΣΤΑΤΗ ίσως ελπίδα των Αμερικανών και μεγάλου μέρους της αστικής τάξης της Αιγύπτου να πετύχουν μια αστική λύση στη διαδοχή του Μουμπάρακ, που θα εξασφαλίζει τη συνέχιση κατά βάση της ίδιας πολιτικής υποτέλειας του Καΐρου στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ, αποτελεί ο τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2005 Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι. Αστός ο ίδιος, χαίρει της εμπιστοσύνης όχι μόνο των Αμερικανών και των Ευρωπαίων, αλλά και των Αδελφών Μουσουλμάνων, που χθες δήλωσαν επίσημα την υποστήριξή τους στο πρόσωπό του ως μεσολαβητή για την ομαλή απομάκρυνση του Μουμπάρακ. Θα αποδειχθεί άραγε ο Ελ Μπαραντέι... «Αιγύπτιος Κωνσταντίνος Καραμανλής του 1974»;

ethnos

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...