του Γιωργου Δελαστικ
Απορεί όποιος δεν είναι γνώστης της πολιτικής συζήτησης στο εσωτερικό της Γερμανίας για ορισμένες μελοδραματικών τόνων διακηρύξεις πίστης στην Ευρώπη και στο ευρώ, στις οποίες προβαίνει όλο και πιο συχνά τελευταία η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. «Το πεπρωμένο μας είναι η Ευρώπη!» υπογράμμισε π.χ. τον Δεκέμβριο. «Δεν υπάρχει επιστροφή στο μάρκο!» τόνισε τον περασμένο μήνα.
Αρκεί όμως να ρίξει κανείς μια ματιά στα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων των τελευταίων ημερών για να κατανοήσει τη στάση της Μέρκελ.
«Μόνο μια μειοψηφία των Γερμανών βλέπει ακόμη το μέλλον της στην Ευρώπη» αναφέρουν π.χ. οι τίτλοι της συντηρητικής, φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» σε μια ανάλυση των ευρημάτων σφυγμομέτρησης των διαθέσεων της γερμανικής κοινής γνώμης απέναντι στην Ευρώπη, που πραγματοποίησε το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Αλενσμπαχ.
«Δραματικά και προκαλούντα συναγερμό» χαρακτηρίζει τα ευρήματα η εφημερίδα, κάνοντας λόγο για κλίμα «ευρωσκεπτικισμού, δυσαρέσκειας και απόρριψης εκ θεμελίων» της πολιτικής της ΕΕ. «Η δημόσια συζήτηση για τη σταθερότητα του ευρώ απειλεί να προκαλέσει βλάβη στον στόχο της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης... Χάνεται γενικά η εμπιστοσύνη προς την ΕΕ» επισημαίνει η εφημερίδα. «Το κύρος της ΕΕ βυθίστηκε στο χαμηλότερο σημείο του το τελευταίο διάστημα σύμφωνα με τα στοιχεία του ινστιτούτου Αλενσμπαχ» τονίζει.
Δεν έχει άδικο, αν κρίνει κανείς από τα νούμερα: μόλις το 41% των ερωτηθέντων Γερμανών πολιτών «βλέπει το μέλλον του στην Ευρώπη». Το υπόλοιπο 60%, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν βλέπει το μέλλον του στην ΕΕ!
Αλλη δημοσκόπηση, του ινστιτούτου Εμνιτ, αυτή τη φορά για λογαριασμό της «Χάντελσμπλατ», της μεγαλύτερης ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, έδειξε ότι μόνο το 43% των Γερμανών προτιμά το ευρώ, ενώ το 56% των συμπατριωτών τους τάσσεται υπέρ της επιστροφής στο μάρκο!
Οταν στην ηγεμονική δύναμη της ΕΕ εμφανίζεται τόσο μεγάλη απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είναι προφανές ότι υφίσταται μεγάλο θέμα που αφορά στο ίδιο το μέλλον και στις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικοδόμησης.
«Είναι ολοφάνερο ότι στην ευρωπαϊκή πολιτική το χάσμα ανάμεσα στους πολιτικούς με την εμμονή τους σε θεσμούς και στον πληθυσμό, είναι μεγάλο» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε είχε τονίσει ότι η διαρκώς μειούμενη συναίνεση του γερμανικού πληθυσμού προς την ΕΕ συνιστά «συστημικό κίνδυνο».
Ούτε ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ψευδαισθήσεις αναφορικά με τις δυνατότητες να γίνουν σε αυτή τη φάση θεσμικές αλλαγές. Είναι αδύνατον να παραβλεφθεί σε αυτή τη φάση η πολιτική αντίσταση ακόμη και των κοινοβουλίων των περισσότερων χωρών - μελών της ΕΕ, σε οποιαδήποτε περαιτέρω «κοινοτικοποίησης» της Ευρώπης μέσω της μεταφοράς περισσότερων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών στα όργανα της ΕΕ, και αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν για τη Γερμανία, υπογραμμίζει ο Σόιμπλε.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαπίστωση του ινστιτούτου Αλενσμπαχ κατά την έρευνά του ότι οι πολίτες έχουν την άποψη πως «όλες οι μεγάλες, θεμελιώδεις αποφάσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση των τελευταίων είκοσι ετών έχουν επιβληθεί εναντίον της θέλησης του γερμανικού πληθυσμού - από την εισαγωγή του ευρώ ως την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.
Η επαίσχυντη προπαγάνδα της γερμανικής κυβέρνησης και των γερμανικών μέσων ενημέρωσης ότι δήθεν οι «τεμπέληδες Ευρωπαίοι του νότου», προεξαρχόντων φυσικά των Ελλήνων, ζουν εις βάρος των Γερμανών φορολογουμένων, ενίσχυσε ραγδαία τις αντι-ΕΕ διαθέσεις του γερμανικού πληθυσμού.
Επιπροσθέτως, έχει αυξηθεί η εθνική αυτοπεποίθηση των Γερμανών. «Η ΕΕ δεν υπερεξυψώνεται πλέον. Η Ευρώπη δεν συνιστά πια το πολιτικό υποκατάστατο μιας ανεξάρτητης πολιτικής και μιας ιδιαίτερης ταυτότητας της Γερμανίας» υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
ΣΥΓΧΥΣΗ
Εμείς για ποια ΕΕ κάνουμε θυσίες;
ΟΚΤΑΣΤΗΛΟΣ στη «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ο τίτλος ολοσέλιδης ανάλυσης χιλιάδων λέξεων: «Το ευρώ δεν είναι το πεπρωμένο μας»! Σοκαριστικό το εύρημα δημοσκόπησης: «Μόνο μια μειοψηφία των Γερμανών βλέπει ακόμη το μέλλον της στην Ευρώπη»! Εύλογο το ερώτημα που ανακύπτει: αν ο λαός της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ απορρίπτει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τον τρόπο που γίνεται, τότε ποιο μέλλον μπορεί να έχει η ΕΕ; Αν όμως η πορεία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος καθίσταται αβέβαιη, τι νόημα έχουν οι θυσίες στις όποιες υποβάλλεται τυραννικά ο ελληνικός λαός για να υπηρετήσει τη σταθερότητα ενός νομίσματος που δεν έχει την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη ούτε καν των Γερμανών;
ethnos