του Γιωργου χ.Παπασωτηριου





Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις(ΜΚΟ), αυτές που σηκώνουν το λάβαρο των ευγενικών ψυχών και της φιλανθρωπίας, δεν είναι παρά μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις τις οποίες προωθούν οι πολυεθνικές εταιρίες που επιδιώκουν να επενδύσουν σε χώρες που απολαμβάνουν την ανθρωπιστική βοήθεια.

Οι ΜΚΟ συνεπώς, παίζουν το ρόλο των ιεραποστόλων της περιόδου της αποικιοκρατίες, οι οποίοι καλλιεργούσαν το έδαφος για να έλθουν να «σπείρουν» οι εταιρίες της Μητρόπολης. Σύμφωνα με τον ιστορικό Patrick Gillard, ένας αριθμός μεγάλων ΜΚΟ που ξεκίνησαν ως πραγματικές φιλανθρωπικές οργανώσεις, δηλαδή εμπεριείχαν το πνεύμα της ανιδιοτελούς προσφοράς, στην πορεία μετεξελίχθηκαν σε τεράστιες επιχειρήσεις που υπακούουν σε εμπορικά και χρηματοπιστωτικά κριτήρια, αποκτώντας, έτσι, μία μεγάλη βαρύτητα στη διεθνή σκηνή και κατ’ επέκταση εξουσία.

Οι ΜΚΟ αυτές μοιράζονται με ανταγωνιστικό τρόπο την εξουσία ολόκληρου του κόσμου με τις μεγάλες πολυεθνικές και τις πλανητικές κρατικές δυνάμεις, συνιστώντας μία «αγία τριάδα». Σ’ αυτό το πλαίσιο ο φιλανθρωπικός σκοπός, η αξία χρήσης, έχει αντικατασταθεί από την ανταλλακτική αξία, έχει καταστεί δηλαδή εμπόρευμα. Στην Αϊτή, μάλιστα, ένας εκπρόσωπος του ΟΗΕ κατήγγειλε «τη δημοκρατία των ΜΚΟ» γιατί δημιούργησαν παράλληλες δομές, λειτουργώντας ως κράτος εν κράτει.

Ήδη οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις συνδέονται περισσότερο με τον πλούτο παρά με τις ανάγκες των φτωχών χωρών και των ανθρώπων τους. Εμπλέκονται δε και σε αιματηρές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο! Οι ΜΚΟ για να διατηρήσουν την ενεργή εξουσία τους και τα μερίδιά τους στο μεγάλο παζάρι της «φιλανθρωπίας», ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους, ακόμα και σε βάρος των τοπικών αναγκών.

Παράδειγμα επένδυσης στη φιλανθρωπία με επιχειρηματικούς όρους είναι αυτή του Μπιλ Γκέητς και της γυναίκας του Μελίντας. Η φιλανθρωπία εν προκειμένω αντιμετωπίζεται δίκην βιομηχανίας(charity must be considered as an industry). Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς πως ο Μπιλ Γκέητς, ο άνθρωπος που έγινε μέσω των νέων τεχνολογιών στην πληροφορική(Μάικροσοφτ), ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, μεταλλάχθηκε αίφνης σ’ έναν… άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης.

Για να γίνει εύκολα αντιληπτό τι συμβαίνει, αρκεί να πούμε ότι στη Νιγηρία, όπου το ίδρυμα Gates επένδυσε σε μία μεγάλη καμπάνια εναντίον της μόλυνσης του περιβάλλοντος και τη φαρμακευτική περίθαλψη των μικρών παιδιών, όλα τα παιδιά αντιμετώπισαν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Και τούτο γιατί όλα τα παιδιά κατοικούν σ’ ένα χωριό δίπλα στις εγκαταστάσεις της πετρελαϊκής εταιρείας ENI, στην οποία ο Μπιλ και η Μελίντα είναι μέτοχοι(ΜΚΟ και πολυθενική εν ταυτώ)!

Το ζεύγος των… φιλανθρώπων υπολογίζεται ότι έχει επενδύσει 128 εκατομμύρια δολάρια για την προστασία του περιβάλλοντος(γενικά 2 δις δολάρια στη «φιλανθρωπία») και 428 εκατομμύρια σε πετρελαϊκές εταιρείες(Shell, Exxon Mobil, Chevron, Total), ενώ 12 δις δολάρια επενδύθηκαν στα προγράμματα δημόσιας υγείας και στις φαρμακευτικές βιομηχανίες. Οι επενδύσεις γίνονται κυρίως στις φαρμακευτικές βιομηχανίες(GSK, MERCK).

Όμως η αιχμή του δόρατος είναι η «συμμετοχική» εταιρεία GAVI που ίδρυσε η οικογένεια Γκέητς το 2000, επιχειρώντας να κινητοποιήσει νέες πηγές και να δημιουργήσει ένα δίκτυο από κυβερνήσεις, φαρμακευτικές εταιρείες, ινστιτούτα έρευνας, τη Γιούνισεφ, την Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά. Όταν ιδρύθηκε η GAVI, οι τιμές των φαρμάκων ήταν σε χαμηλά επίπεδα στις φτωχές χώρες.

Σήμερα, τα φάρμακα έχουν αυξηθεί όσο ποτέ άλλοτε στην Αφρική, το ίδιο και η παιδική θνησιμότητα. Κι όμως ο Μπιλ Γκέητς και η σύζυγός του Μελίντα παρουσιάζονται ως οι μεγάλοι ευεργέτες της ανθρωπότητας! Εν κατακλείδι, ακόμη και οι φιλάνθρωποι και «άγιοι» πέραν των φορολογικών εκπτώσεων, δεν είναι παρά απλοί επιχειρηματίες.

gpapaso

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...