[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
Οι μυστικές υπηρεσίες «την έστησαν» στον Καντάφι!
By STEVENIKO | Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011 | Posted in , | With 0 comments
Όταν οι σύμμαχοι συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να πετύχουν την απομάκρυνση του Καντάφι από την εξουσία με τα όπλα, στο «παιχνίδι» μπήκαν τα μεγάλα «όπλα»…


Τι συνέβη λοιπόν; Αργά τη νύχτα, τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα τηλεοπτικά δορυφορικά δίκτυα μετέδιδαν εκτάκτως ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης, Μούσα Κούσα, βρισκόταν καθ’ οδόν για το Λονδίνο, με σκοπό να ζητήσει άσυλο από τη Βρετανία.

Την είδηση μετέδωσε πρώτο τηλεοπτικό δίκτυο της Τυνησίας για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Το έμαθε επειδή ο Λίβυος υπουργός ταξίδεψε μέσω Τυνησίας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ταξίδεψε την περασμένη Δευτέρα οδικώς στην πρωτεύουσα της Τυνησίας, την Τύνιδα και στη συνέχεια αναχώρησε για το Λονδίνο με ιδιωτικό τζετ το οποίο προερχόταν από την Ελβετία.

Το καθεστώς της Λιβύης επιχείρησε να διαψεύσει τα δημοσιεύματα μιλώντας για μυθεύματα και ότι ο υπουργός Εξωτερικών βρισκόταν σε επίσημη διπλωματική αποστολή, όντως κατευθυνόμενος προς το Λονδίνο.

Λίγο αργότερα ερχόταν η δήλωση του Foreign Office, του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, όπου δηλωνόταν ότι ο Μούσα Κούσα έφθασε (νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης 30 Μαρτίου όπως προέκυψε στη συνέχεια) στο Λονδίνο και ότι θα παραιτηθεί από τη θέση του, προαναγγέλλοντας επί της ουσίας ότι θα του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.

Ενδιαφέρον είχε και το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώθηκε το αεροσκάφος με τον Λίβυο υπουργό: Ούτε το Χίθρου, ούτε το Γκάτγουικ, ούτε το Λούτον, αλλά το Φάρνμποροου, η τοποθεσία όπου γίνεται το φημισμένο αεροπορικό σόου…

Ο Μούσα Κούσα μάλιστα φρόντισε να δηλώσει ότι εγκατέλειψε τον Καντάφι επειδή δεν μπορούσε άλλο να προσυπογράφει τις επιθέσεις των πιστών στο καθεστώς δυνάμεων εναντίον αθώων Λίβυων πολιτών. Αυτή όμως η δήλωση είναι τόσο ψεύτικη για όποιον γνωρίζει την Ιστορία του Μούσα Κούσα, ώστε αποτελεί την αφορμή της ανάλυσης που ακολουθεί. Δεν βασίζεται σε πληροφορίες, αλλά στην εκτίμηση του τι έγινε, την οποία το μέλλον θα δείξει εάν οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα που θα ακολουθήσουν θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν…

Η υπόθεση φαίνεται ότι είναι μια κλασική περίπτωση εκβιασμού κρατικού αξιωματούχου. Στην περίπτωσή μας του Μούσα Κούσα. Ποιος είναι όμως ο συγκεκριμένος αξιωματούχος του καθεστώτος Καντάφι; Αυτό που ενδιαφέρει στην περίπτωσή μας, είναι ότι ήταν ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών του Καντάφι από το 1994 μέχρι τις 4 Μαρτίου 2009, όταν και αντικαταστάθηκε. Ο ίδιος ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, ωστόσο, πολλοί αναλυτές και παρατηρητές εκτίμησαν ότι το νέο του πόστο επί της ουσίας συνιστούσε υποβάθμιση… Ενδιαφέρον έχει και το ότι ο Μούσα Κούσα εστάλη το 1980 από τον Καντάφι ως πρεσβευτής της Λιβύης στη Βρετανία…

Από τη θέση του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Καντάφι και μετά το 2001 που σηματοδότησε την αλλαγή στάσης του Λίβυου ηγέτη έναντι της Δύσης, φοβούμενος ότι θα αποτελέσει τον τρίτο στόχο μετά τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και τον Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, είχε την ευκαιρία εκτεταμένης συνεργασίας με όλες τις σημαντικότερες υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης, μεταξύ αυτών την αμερικανική CIA και τη βρετανική MI6. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις από τα έγγραφα των WikiLeaks μιλούν για εκατοντάδες ονόματα ισλαμιστών τα οποία παραδόθηκαν από τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες, υπό την ηγεσία του Μούσα Κούσα, στις υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης.

Κατά πάσα πιθανότητα το μήνυμα που του διαβιβάστηκε ήταν το ακόλουθο: Του ανέφεραν ότι η απομάκρυνση του Καντάφι από την εξουσία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ήταν ειλημμένη απόφαση και πως στον ίδιο επαφιόταν να αποφασίσει για το μέλλον του. Εάν συνεργαζόταν θα εξασφάλιζε πολιτικό άσυλο στο Λονδίνο και μια άνετη ζωή. Το εναλλακτικό ενδεχόμενο θα ήταν η δίωξή του από τη διεθνή Δικαιοσύνη, αφού είναι προφανές ότι τα στοιχεία που έχουν σε βάρος του για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι λίγα. Αλλά και τίποτα να μη διέθεταν, ο Μούσα Κούσα προφανώς θα εκτιμούσε ότι όλο και κάτι διαθέτουν, αφού ο ίδιος γνωρίζει σίγουρα σε πόσες αγαθοεργίες έχουν προβεί οι λιβυκές μυστικές υπηρεσίες στις οποίες εμπλέκεται και ο ίδιος.

Κατά συνέπεια, δεν ετίθετο καν δίλημμα. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να συνεργαστεί. Γιατί όμως να ακολούθησαν αυτή την τακτική οι Δυτικοί; Για να διχάσουν περαιτέρω το καθεστώς Καντάφι και α δώσουν κίνητρο αποσκίρτησης και σε άλλα σημαίνονται στελέχη, ενώ είναι βέβαιο ότι πρόκειται και για ένα ψυχολογικό «παιχνίδι» με στόχο την «ευμετάβλητη» κατά τα φαινόμενα ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα του Λίβυου ηγέτη. Ο Καντάφι, δεν αποκλείεται να πείστηκε από τον Μούσα Κούσα ότι θα μετέβαινε στο Λονδίνο για απόρρητες συνομιλίες και μάλιστα μέσω Τυνησίας για να μην γίνει αντιληπτός από τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, λέγοντας πιθανώς ότι οι Βρετανοί – ίσως κάποιες παλιές επαφές από την εποχή της αρχηγίας του στις μυστικές υπηρεσίες – του διαμήνυσαν ότι υπάρχει κάποια καλή πρόταση. Και έλαβε το «πράσινο φως» για να μεταβεί. Αλλιώς πώς να εξηγηθεί ότι ουδείς από τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες δεν πήρε χαμπάρι;

Για να είμαστε όμως δίκαιοι θα πρέπει να αναφέρουμε και την άλλη πιθανότητα: Ο Μούσα Κούσα θα μπορούσε ο ίδιος να πλησίασε τους Βρετανούς για παράδειγμα και να τους πρότεινε συμφωνία επί τη βάση του κοινού συμφέροντος. Θα έπληττε ανεπανόρθωτα το καθεστώς Καντάφι και σε αντάλλαγμα θα εξασφάλιζε το μέλλον του. Γιατί να μη δεχτούν κάτι τέτοιο οι Βρετανοί, οι οποίοι μόνο αφελείς δεν είναι και είχαν αντιληφθεί το αδιέξοδο της απόπειρα στρατιωτικής «διευθέτησης» του προβλήματος;

Το τι ακριβώς έγινε μπορεί να μαθευτεί άμεσα μπορεί και από τον ιστορικό του μέλλοντος. Άμεσα θα μαθευτεί στο πλαίσιο «δεύτερου γύρου» στον ψυχολογικό πόλεμο εναντίον του Καντάφι, για να τον ρίξουν πιο βαθειά σε κατάθλιψη (το λέμε και κυριολεκτικά, υιοθετώντας κάποιες πληροφορίες περί της συνολικότερης υγείας του…). Αλλιώς, μόνο εάν μιλήσουν οι πρωταγωνιστές, για οποιονδήποτε άλλο λόγο…

kostasxan
Ουμπέρτο Έκο - Μια φορά και έναν καιρό...
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Στις αρχές Μαρτίου διάβασα ένα σύντομο άρθρο σχετικά με μια δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στη Βρετανία, η οποία κατεδείκνυε ότι το ένα τέταρτο των Αγγλων θεωρεί πως ο Γουίνστον Τσόρτσιλ είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, όπως επίσης ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Τσαρλς Ντίκενς. Από την άλλη πλευρά, πολλοί από τους ερωτηθέντες- δεν διευκρινιζόταν πόσοι- δήλωσαν ότι ο Σέρλοκ Χολμς, ο Ρομπέν των Δασών και η Εleanor Rigby (τίτλος τραγουδιού των Μπιτλς) ήταν όλοι τους αληθινά πρόσωπα.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μην το πάρω κατάκαρδα. Δεν εκπλήσσομαι που πολλοί πιστεύουν ότι ο Χολμς και ο Ρομπέν υπήρξαν στην πραγματικότητα. Εξάλλου έχει στηθεί μια ολόκληρη «επιχείρηση Χολμς» και ο κόσμος μπορεί να επισκεφθεί το διαμέρισμα στην Μπέικερ Στριτ, όπου υποτίθεται ότι έζησε ο φανταστικός ντετέκτιβ.

Παράλληλα ο άνθρωπος πάνω στον οποίον βασίστηκε ο θρύλος του Ρομπέν των Δασών υπήρξε πραγματικά, αν και σήμερα ίσως φαίνεται εξωπραγματικό κατά τη φεουδαρχική εποχή να κλέβουν από τους πλούσιους για να δώσουν στους φτωχούς, καθώς στη σύγχρονη οικονομία γίνεται ακριβώς το αντίθετο.

Από την άλλη πλευρά, εγώ προσωπικά όταν ήμουν παιδί πίστευα ότι ο Μπάφαλο Μπιλ ήταν ένας φανταστικός ήρωας, ώσπου ο πατέρας μου μού εξήγησε ότι όχι μόνο υπήρξε στην πραγματικότητα αυτός ο υπέροχος καουμπόι, αλλά ότι ο ίδιος τον είχε δει επάνω στη σκηνή, όταν ο θίασός του έκανε περιοδεία στην πόλη μας. Από τη θρυλική Αγρια Δύση στις επαρχίες του Πιεμόντε στην Ιταλία.

Η εικόνα για το παρελθόν, ακόμη και το πρόσφατο, παραμένει πολύ θολή. Το καταλαβαίνουμε όταν ρωτάμε νέους ανθρώπους. Εδώ στην Ιταλία, έχω διαβάσει για διαγωνίσματα από τα οποία φαίνεται ότι ορισμένοι φοιτητές πιστεύουν πως ο πρώην πρωθυπουργός Αλντο Μόρο (ο οποίος δολοφονήθηκε το 1978) ήταν μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών (της τρομοκρατικής οργάνωσης που τον σκότωσε) και ότι ο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας καθώς και ένας από τους «πατέρες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ήταν στέλεχος των φασιστών. Είναι πιθανό να σκεφτεί κάποιος ότι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε: Γιατί ένας 18χρονος θα πρέπει να γνωρίζει ποιος βρισκόταν στην εξουσία 50 χρόνια προτού γεννηθεί;

Προσωπικά- ίσως επειδή τα σχολεία κατά την περίοδο του φασισμού στην Ιταλία μας έβαζαν τέτοιες πληροφορίες στο κεφάλιγνώριζα σε ηλικία 10 ετών ότι ο πρωθυπουργός στα χρόνια της Πορείας προς τη Ρώμη, η οποία έφερε στην εξουσία τον Μπενίτο Μουσολίνι 20 χρόνια νωρίτερα, ήταν ο Λουίτζι Φάκτα. Στα 18 μου γνώριζα για τους ιταλούς πολιτικούς, όπως ο Ουρμπάνο Ρατάτσι και ο Φραντσέσκο Κρίσπι. Και όλοι αυτοί ανήκαν στον προηγούμενο αιώνα.

Το θέμα είναι ότι η σχέση μας με το παρελθόν έχει αλλάξει. Υπήρχε μια εποχή που μας ενδιέφερε πολύ το παρελθόν, διότι οι πληροφορίες για το τότε παρόν ήταν μάλλον ελάχιστες- οι παλιές εφημερίδες έλεγαν ό,τι είχαν να πουν μέσα σε οκτώ μόνο σελίδες. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σύγχρονο φαινόμενο, μας τροφοδοτούν με μια τεράστια ποσότητα πληροφοριών για το παρόν και αν «σερφάρω» στο Διαδίκτυο μπορώ να μάθω για εκατομμύρια πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα.

Το παρελθόν για το οποίο μας μιλούν τα μέσα ενημέρωσης μέσω του Χόλιγουντ και άλλων βιομηχανιών- ιστορίες για τους ρωμαίους αυτοκράτορες, τον άγγλο βασιλιά της μεσαιωνικής εποχής Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και για τις μάχες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου- μας αποκαλύπτεται μαζί με τη ροή των πληροφοριών για το παρόν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται κανείς να συλλάβει τη χρονική απόσταση μεταξύ του Σπάρτακου και του Ριχάρδου Α΄. Η διαφορά μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού μπερδεύεται ή τουλάχιστον χάνει την ουσία της. Γιατί πρέπει ένα παιδί που βλέπει μια ταινία στην τηλεόραση να πιστεύει ότι ο Σπάρτακος υπήρξε στην πραγματικότητα, ενώ ο Βινίσιος του «Quo Vadis» όχι; Ή ότι ο Ιβάν ο Τρομερός ήταν αληθινό πρόσωπο, ενώ ο τυραννικός αυτοκράτορας Μινγκ του πλανήτη Μόνγκο όχι, από τη στιγμή που οι δυο τους μοιάζουν πολύ μεταξύ τους;

Στον αμερικανικό πολιτισμό, αυτή η σύγχυση μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος αντιμετωπίζεται με επιδεικτική αδιαφορία. Είναι επίσης πιθανό να συναντήσει κανείς καθηγητές Φιλοσοφίας, οι οποίοι πιστεύουν ότι δεν έχει καμία αξία να γνωρίζουμε τι είπε ο Καρτέσιος σχετικά με τον τρόπο του σκέπτεσθαι, δεδομένου ότι αυτό που μας ενδιαφέρει σήμερα είναι τι λένε οι γνωστικές επιστήμες για το θέμα αυτό. Οι άνθρωποι αυτοί ξεχνούν όμως ότι οι γνωστικές επιστήμες έφτασαν στο σημείο που είναι σήμερα, ειδικά χάρη στον προβληματισμό που ξεκίνησε από τους φιλοσόφους του 17ου αιώνα. Εγκαταλείψαμε τη συνήθεια να χρησιμοποιούμε την εμπειρία του παρελθόντος για να κατανοήσουμε καλύτερα το παρόν.

Πολλοί πιστεύουν ότι το παλιό ρητό που λέει ότι η ιστορία είναι σοφή δασκάλα της ζωής αποτελεί μια κοινοτυπία. Δεν υπάρχει, ωστόσο, αμφιβολία ότι αν ο Χίτλερ είχε μελετήσει προσεκτικά την επιχείρηση του Ναπολέοντα στη Ρωσία, δεν θα έπεφτε στην ίδια παγίδα. Και αν ο πρόεδρος Μπους είχε μελετήσει τους βρετανικούς πολέμους στο Αφγανιστάν τον 19ο αιώνα (ή και τον πολύ πρόσφατο πόλεμο μεταξύ των Σοβιετικών και των Ταλιμπάν), θα είχε οργανώσει διαφορετικά τη στρατιωτική επιχείρηση εκεί.

Εκ πρώτης φαίνεται να υπάρχει μια άβυσσος μεταξύ του βρετανού ανόητου που πιστεύει ότι ο Τσόρτσιλ ήταν ένα φανταστικό πρόσωπο και του προέδρου Μπους, ο οποίος εισέβαλε στο Ιράκ πεπεισμένος ότι τα στρατεύματά του θα «τέλειωναν τη δουλειά» μέσα σε δύο εβδομάδες. Δεν είναι όμως έτσι. Εχουμε να κάνουμε με την ίδια θολή αντίληψη της ιστορικής διάστασης.

©2008 Umberto Εco/ L΄ Εspresso (Distributed by Νew Υork Τimes Syndicate) Το πιο πρόσφατο βιβλίο του Ουμπέρτο Εκο είναι το «Ιστορία της ασχήμιας». Είναι επίσης ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ «Μπαουντολίνο», «Το όνομα του ρόδου» και «Το εκκρεμές του Φουκώ».

Βήμα
tsak-giorgis
ΙΑΠΩΝΙΑ:ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ !
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ! (ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΙΑΠΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΡΧΕΣ)

ΣΕ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΚΛΟΙΟ Η ΕΛΛΑΔΑ – ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ!

Δυστυχώς όσο περνάνε οι μέρες οι δραματικές εξελίξεις στην Ιαπωνία λαμβάνουν όλο και πιο επικίνδυνες και εφιαλτικές διαστάσεις με παγκόσμιο αντίκρισμα! Αποδεικνύεται ότι τόσο η εταιρία του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκοσίμα (TEPCO), όσο και οι Ιαπωνικές αρχές αλλά και η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΕΑΕ), κορόιδευαν και εξαπατούσαν τους Ιάπωνες και όλους τους λαούς του πλανήτη σχετικά με τις πυρηνικές εξελίξεις, διαπράττοντας ένα χωρίς προηγούμενο ΕΓΚΛΗΜΑ κατά της ανθρωπότητας!!!

Επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό και κυνικό τρόπο ότι όλο αυτό το διάστημα, χάριν της υπεράσπισης των συμφερόντων του παγκόσμιου λόμπι επενδυτών πυρηνικής ενέργειας, Ιαπωνικές και διεθνείς αρμόδιες αρχές, επιστήμονες αλλά και η ίδια η εταιρεία (TEPCO), συστηματικά και μεθοδευμένα απέκρυψαν το μέγεθος της καταστροφής παραπλανώντας τη διεθνή κοινή γνώμη για τις πρωτοφανείς τραγικές εξελίξεις. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι, κατά εγκληματικό τρόπο, δεν προσέτρεξαν στη μεγαλύτερη δυνατή κινητοποίηση δυνάμεων και μέσων που επιβάλλεται αλλά και στην ανάληψη ριζικών μέτρων για να περιοριστεί η συγκλονιστική αυτή καταστροφή!

Τα σταθερά υψηλά επίπεδα ραδιενεργούς ουσίας που ανιχνεύονται στη θάλασσα στη Φουκουσίμα ενδεχομένως να σημαίνει ότι μπορεί να διαρρέει συνεχώς ραδιενέργεια, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της ιαπωνικής Υπηρεσία Πυρηνικής και Βιομηχανικής Ασφάλειας.

"Αυτή είναι μία πιθανότητα", δήλωσε ο αναπληρωτής διευθυντής της υπηρεσίας Χιντεχίκο Νισιγιάμα σε συνέντευξη Τύπου όταν ρωτήθηκε αν η μόλυνση της θάλασσας είναι συνεχής. Πρόσθεσε δε, ότι οι μηχανικοί δεν γνωρίζουν από πού προέρχεται η διαρροή.

Σημειώνεται ότι τα επίπεδα ραδιενεργού ιωδίου στο θαλασσινό νερό στην περιοχή γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο ήταν σήμερα 4.385 φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια, το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει ανιχνευθεί μέχρι στιγμής.

Επίσης η ιαπωνική Υπηρεσία Πυρηνικής και Βιομηχανικής Ασφάλειας, δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να επεκτείνει τη ζώνη εκκένωσης γύρω από την περιοχή που βρίσκεται το πυρηνικό εργοστάσιο Φουκουσίμα Νταϊίτσι. Είχε προηγηθεί αντίστοιχη ανακοίνωση της Διεθνούς υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας που ανέφερε ότι τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι αυξημένα σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από το εργοστάσιο.

Ωστόσο οι ιαπωνικές αρχές, δια μέσου του κυβερνητικού εκπροσώπου, ανακοίνωσαν ότι δεν σκοπεύουν να επεκτείνουν άμεσα την ζώνη εκκένωσης των 20 χιλιομέτρων που έχει επιβληθεί γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα. "Η ΙΑΕΑ μας ενημέρωσε ότι τα επίπεδα ραδιενέργειας στο έδαφος ξεπερνούν τα προβλεπόμενα από την ίδια όρια και μας ζήτησε να παρακολουθούμε στενά την κατάσταση με βάση αυτές τις πληροφορίες", δήλωσε ο Γιουκίο Εντάνο.

Ερωτηθείς για την πιθανότητα επέκτασης της ζώνης εκκένωσης ο Εντάνο απάντησε: "Δεν πιστεύω ότι συντρέχει άμεση ανάγκη για κάτι τέτοιο. Ομως το γεγονός ότι τα επίπεδα ραδιενέργειας στο έδαφος είναι αυξημένα μας οδηγεί αναπόφευκτα στην υπόθεση ότι μία μακροπρόθεσμη συγκέντρωση (ραδιενέργειας) μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία".

Πρόσθεσε δε, ότι θα συνεχιστεί η παρακολούθηση των επιπέδων ραδιενέργειας με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή και τόνισε πως θα ληφθούν νέα μέτρα εάν αυτό κριθεί αναγκαίο.

Η ζώνη εκκένωσης γύρω από το εργοστάσιο στη Φουκουσίμα 1 παραμένει στα 20 χιλιόμετρα, όμως η ιαπωνική κυβέρνηση έχει συνστήσει στους κατοίκους που ζουν σε ακτίνα 20 με 30 χιλιομέτρων από το πυρηνικό εργοστάσιο να φύγουν χωρίς όμως να το επιβάλλει, συμβουλεύοντάς τους πάντως να παραμένουν μέσα στα σπίτια τους.

Βοήθεια από τις ΗΠΑ

Μια μονάδα Πεζοναυτών, ειδικευμένων σε πυρηνικές καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης θα αναχωρήσει σήμερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες με προορισμό την Ιαπωνία για να βοηθήσει τις αρχές να διαχειριστούν την κρίση που προέκυψε μετά το πυρηνικό δυστύχημα στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα, ανακοίνωσαν αμερικανοί αξιωματούχοι.

Πρόκειται για 155 Πεζοναύτες που ανήκουν στην "Μονάδα Αντιμετώπισης Χημικού ή Βιολογικού Ατυχήματος" (CBIRF) με βάση το Μέριλαντ και αναμένεται να φτάσουν στην Ιαπωνία την Παρασκευή.

"Θα βοηθήσουν τους ιάπωνες αξιωματούχους με τις γνώσεις τους στη ραδιολογία και αν χρειαστεί και τις ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις στον τομέα της ιατρικής, της επιμελητείας και των επικίνδυνων υλικών", διευκρίνισε αμερικανός στρατιωτικός.

Από τον καταστρεπτικό σεισμό της 11ης Μαρτίου και του τσουνάμι που ακολούθησε 27.500 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους ή αγνοούνται, ενώ το κόστος της καταστροφής ανέρχεται στα 300 δισ. δολάρια.

Ίχνη ραδιενέργειας έχουν ανιχνευτεί σχεδόν σε όλη την Κίνα

Όπως ανακοίνωσε σήμερα η κινεζική κυβέρνηση, μετά το πυρηνικό δυστύχημα στην Ιαπωνία, έχει ανιχνευτεί ραδιενέργεια σχεδόν σε όλη την Κίνα αλλά τα επίπεδά της είναι πολύ χαμηλά και δεν υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσιο υγεία

Συγκεκριμένα σύμφωνα με το υπουργείο Περιβάλλοντος η ραδιενέργεια έχει ανιχνευτεί σε όλες τις πολυπληθείς επαρχίες της βόρειας, ανατολικής και νότιας Κίνας.

Πολύ μικρά ποσοστά ιωδίου 131 και καισίου 137 και 134 από το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα ανιχνεύτηκαν στην ατμόσφαιρα σε αρκετές επαρχίες, αλλά και στο Πεκίνο, επισημαίνει το υπουργείο και προσθέτει πως οι τιμές είναι πολύ μικρές, δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και δεν απαιτείται η λήψη προληπτικών μέτρων.

Την Τετάρτη 30 /03 ,οι ίδιοι «υπεύθυνοι» επαναλάμβαναν διαρκώς σε όλους τους τόνους και με όλα τα μέσα ότι η κατάσταση δεν έχει αγγίξει ή ξεπεράσει τα όρια της επικινδυνότητας για την Ιαπωνία αλλά και τον υπόλοιπο πλανήτη! Αν συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια συγκάλυψης της κατάστασης όταν φτάσουμε στο σημείον να ανακοινωθεί επισήμως ότι αγγίξαμε και ξεπεράσαμε τα όρια επικινδυνότητας θα είναι πια πολύ αργά για όλους!

Οι τέσσερις αντιδραστήρες στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα Νταϊτσί που έχουν υποστεί σοβαρές βλάβες από το σεισμό και το τσουνάμι πρόκειται να παροπλιστούν, ανακοίνωσε η διαχειρίστρια εταιρεία Tokyo Electric Power (Tepco).

Η επιχείρηση προχώρησε στην ανακοίνωση μετά από σχεδόν τρεις εβδομάδες αποτυχημένων προσπαθειών να τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση στους αντιδραστήρες 1-4 του σταθμού. Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, η Tepco θα βολιδοσκοπήσει την κυβέρνηση και τους κατοίκους της περιοχής για να αποφασίσει αν θα συνεχίσει τη λειτουργία των αντιδραστήρων 5 και 6 του σταθμού, των οποίων η λειτουργία διακόπηκε με ασφάλεια, καθώς και των αντιδραστήρων του δεύτερου πυρηνικού σταθμού που έχει η ίδια επιχείρηση στη Φουκουσίμα, του Φουκουσίμα Νταϊνί.

Την ίδια ώρα, το ιαπωνικό υπουργείο Εμπορίου, που εποπτεύει την πυρηνική βιομηχανία, ανακοίνωσε ότι θα αναβαθμίσει τους κανόνες ασφαλείας στους πυρηνικούς της σταθμούς, αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά ότι αυτοί που ήταν σε ισχύ μέχρι σήμερα ήταν ανεπαρκείς.

Την Τρίτη 29/03 ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Ναότο Καν δήλωσε πως η κατάσταση στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα είναι απρόβλεπτη, τονίζοντας πως η κυβέρνηση βρίσκεται σε ύψιστη ετοιμότητα για να αποφευχθεί μια οικολογική καταστροφή μετά την ανακάλυψη πλουτωνίου στο έδαφος και ραδιενέργειας στο νερό της θάλασσας.

Σύμφωνα με πληροφορίες που αναπαρήγαγαν τα διεθνή πρακτορεία η ραδιενέργεια στο νερό που βρίσκεται στον αντιδραστήρα κινείται σε ουράνια ύψη, 10 χιλιάδες φορές πάνω από το φυσιολογικό!!!

Επιπλέον, τη Δευτέρα 28.03 η Tepco ανακοίνωσε ότι ίχνη πλουτωνίου ανιχνεύθηκαν σε πέντε διαφορετικά σημεία στο έδαφος του πυρηνικού σταθμού, διαβεβαιώνοντας παράλληλα ότι τα επίπεδά του δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία! Η εταιρεία προέβη στην εκτίμηση ότι τουλάχιστον δύο από τα πέντε δείγματα συνδέονται με τις ζημιές που υπέστη ο σταθμός από το σεισμό και το τσουνάμι. «Το πλουτώνιο προέρχεται πιθανότατα από τις ράβδους του καυσίμου», επιβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Ποσοστά ραδιενέργειας αρκετών χιλιάδων μιλισίβερτ έχουν μετρηθεί γύρω από τους αντιδραστήρες, όταν μόνο 100 μιλισίβερτ είναι υπεραρκετά για την ανάπτυξη καρκίνων!!! Την ίδια ώρα τα επίπεδα του ραδιενεργού ιωδίου στη θάλασσα ανοικτά της Φουκοσίμα είναι 1850 φορές πάνω από το κανονικό.

Ο εκπρόσωπος της Ιαπωνικής κυβέρνησης υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει ότι η απουσία προόδου για τον έλεγχο της πυρηνικής τραγωδίας είναι απογοητευτική, ενώ ακόμα και οι τεχνητά αυτοσυγκρατημένοι εμπειρογνώμονες μιλάνε, πλέον, για πολλούς μήνες προσπαθειών ελέγχου της κατάστασης με αβέβαιη (το πιθανότερο) κατάληξη!!!

Σήμερα Τρίτη, ο Ιάπωνας Πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η κατάσταση παραμένει απρόβλεπτη και ότι η κυβέρνησή του «θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό ευρισκόμενη σε κατάσταση υψίστου συναγερμού».
Όσον αφορά την τοποθεσία εγκατάστασης του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα, ο Ναότο Καν αναγνώρισε πως «δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η εκτίμηση των κινδύνων του τσουνάμι εκείνη την εποχή ήταν εσφαλμένη»!

Είναι σαφές ότι η διεθνής κοινότητα, μέσω του ΟΗΕ πρέπει να παρέμβει άμεσα πριν να είναι – αν δεν είναι ήδη- αργά, με στόχο την ανάληψη του ελέγχου της κατάστασης στην Ιαπωνία αλλά και τη διενέργεια έρευνας για την απόδοση ευθυνών και την παραδειγματική τιμωρία όσων εμπλέκονται στην παγκόσμια αυτή τραγωδία.

Την ίδια ώρα, ακόμα και στην Ελλάδα, οι αρμόδιες επιτροπές καθησυχάζουν ότι το ραδιενεργό νέφος το οποίο κινήθηκε από τη Φουκουσίμα και βρέθηκε στην Ευρώπη και τη χώρα μας, δεν έφερε αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας, παρά τις φωνές που έκαναν λόγο για το αντίθετο ! Τα Μέσα Ενημέρωσης, δε, φρόντισαν να το υποβαθμίσουν σαν θέμα, ταυτιζόμενα πλήρως με τις επιδιώξεις των αρχών και τα κερδοσκοπικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την αγορά πυρηνικής ενέργειας.

Αυτή την ώρα γίνεται απαραίτητη μια πολύ μεγάλη ενωτική παγκόσμια κινητοποίηση των λαών, η οποία θα πρέπει να απαιτήσει εδώ και τώρα:
• Τη σύγκλιση ειδικού διεθνούς δικαστηρίου για την τιμωρία των υπευθύνων (εταιρεία, ιαπωνικές και διεθνείς αρχές)
• Την αποκάλυψη όλης της αλήθειας σχετικά με την πυρηνική τραγωδία της Φουκουσίμα και διαφάνεια στις εξελίξεις.
• Την άμεση ανάληψη όλων εκείνων των μέτρων, όσο επώδυνων προσωρινά και αν είναι και τη δραστική κινητοποίηση δυνάμεων και μέσων, για τον κατά το δυνατόν περιορισμό της πυρηνικής καταστροφής και των συνεπειών της.
• Την παραδειγματική τιμωρία όλων των υπευθύνων, από την εταιρεία και τις Ιαπωνικές αρχές έως την ΙΑΕΑ, για την πυρηνική τραγωδία
• Την καταστροφή εδώ και τώρα όλων των πυρηνικών όπλων και πυρηνικών σταθμών πυρηνικής ενέργειας.

ΣΕ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΚΛΟΙΟ Η ΕΛΛΑΔΑ - ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΚΟΥΓΙΟΥ (ΤΟΥΡΚΙΑ)

Επίκαιρη όσο ποτέ είναι η έρευνα που πραγματοποίησε πριν 13 χρόνια το Πανεπιστήμιο Αθηνών αναφορικά με τον πυρηνικό σταθμό που σχεδιάζει να κατασκευάσει η Τουρκία στο Άκουγιου, στα νότια παράλια της χώρας.

Το παράδειγμα που αναφέρεται στη μελέτη είναι χαρακτηριστικό: Ένα χαµηλό βαροµετρικό στη διάρκεια του χειμώνα καλύπτει την Κεντρική Μεσόγειο και η Ελλάδα βρίσκεται στη θερµή ζώνη, απολαµβάνοντας υψηλότερες θερµοκρασίες από τους δυτικούς γείτονές της. Ένα ισχυρό νότιο ρεύµα κάνει την εµφάνισή του πάνω από την Κεντρική και Νότια Ελλάδα στα υψηλότερα στρώµατα της ατµόσφαιρας και οι θερµές αέριες μάζες που μεταφέρονται στην περιοχή προκαλούν πυκνές νεφώσεις και ισχυρές βροχοπτώσεις.

Με αυτές ακριβώς τις συνθήκες, το ραδιενεργό νέφος από ένα υποθετικό πυρηνικό ατύχηµα στο Άκουγιου θα έφτανε στα κατεχόµενα της Κύπρου και στο Αιγαίο µέσα σε 24 ώρες. Άλλες 12 ώρες θα περνούσαν µέχρι να εντοπιστεί πάνω από το Κεντρικό Αιγαίο και την ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστηµα µόνο ένα µικρό µέρος του νέφους θα επηρέαζε τη ∆υτική Τουρκία.

Στο χειρότερο σενάριο περιλαµβάνονται και οι ισχυρές βροχοπτώσεις πάνω από το Αιγαίο αλλά και στα ηπειρωτικά, που επιταχύνουν την απόθεση των ραδιενεργών σωµατιδίων στην επιφάνεια. Με τις συγκεκριµένες συνθήκες, µετά το πρώτο 24ωρο το ραδιενεργό νέφος δεν περιορίζεται στον ελληνικό χώρο αλλά µεταφέρεται και προς τη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ιταλία.

Ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή εξετάστηκαν και άλλα σενάρια, σύµφωνα µε τα οποία το ραδιενεργό νέφος από ένα ατύχηµα εξαπλώνεται κυρίως στη Συρία και ένα µικρό κοµµάτι της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, ενώ σε δύο περιπτώσεις πλήττεται σοβαρά η Κύπρος που βρίσκεται σε πολύ µικρή απόσταση από το σηµείο όπου πρόκειται να κατασκευαστεί το πυρηνικό εργοστάσιο. Μάλιστα, λόγω των ρευµάτων αέρα που επικρατούν στην περιοχή αναµένεται και εξάπλωσή του σε µεγάλα ύψη που φτάνουν έως και τα 13 χιλιόµετρα. Έτσι, επισηµαίνεται στη µελέτη, τα ραδιενεργά σωµατίδια µπορεί να επηρεάσουν εκτός από τις προαναφερθείσες χώρες και τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο αλλά και αρκετά πιο μακρινές περιοχές µετά την τρίτη ηµέρα της διαρροής.

Πέρα από τα μετεωρολογικά δεδοµένα, οι ερευνητές εξέτασαν τη σεισµικότητα της ευρύτερης περιοχής από τον κόλπο του Ακουγιου έως την Κύπρο και το Αιγαίο. Όπως αναφέρεται στη μελέτη, η υποβύθιση της Αφρικανικής Πλάκας στη συγκεκριµένη περιοχή μπορεί να προκαλέσει σχετικά ρηχούς σεισµούς μεγέθους έως και 8,3 ρίχτερ, ενώ ο μεγαλύτερος που καταγράφηκε τα τελευταία 100 χρόνια ήταν το 1926 στα ανοιχτά της Ρόδου. Το μέγεθός του ανερχόταν στα 8 ρίχτερ, το βάθος της σεισµικής εστίας υπολογίστηκε στα 100 χιλιόµετρα και προκλήθηκαν σοβαρές ζηµιές στα ∆ωδεκάνησα και τα παράλια της Τουρκίας, και μικρότερες στην Αίγυπτο και τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ακόµα πιο κοντά στο Άκουγιου βρίσκεται το ανατολικό σύστηµα ρηγµάτων της Ανατολίας, στη Νοτιοανατολική Τουρκία, που τα τελευταία 200 χρόνια ανά τακτά χρονικά διαστήµατα «παράγει» σεισµούς μεγέθους 6 με 7,2 ρίχτερ.

Την έρευνα επιµελήθηκε ο σηµερινός πρόεδρος της Μόνιµης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής και αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών Κώστας Καρτάλης.

ΡΟΥΜΑΝΙΑ – ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΩΝ!

Σήμα κινδύνου για την ετοιμότητα των ρουµανικών υπηρεσιών να αντιµετωπίσουν ενδεχόµενο πυρηνικό ατύχηµα στον σταθμό της Τσερνάβοντα εκπέµπει η αµερικανική πρεσβεία στο Βουκουρέστι. Όπως αποκάλυψε το Wikileaks, Αµερικανοί αξιωµατούχοι εκτιµούν ότι οι αρχές δεν θα καταφέρουν να αντιµετωπίσουν επιτυχώς πιθανό ατύχηµα στον πυρηνικό σταθµό, που βρίσκεται στις όχθες του Δούναβη, 150 χλμ ανατολικά της πρωτεύουσας.

Στο τηλεγράφηµα, µε ηµεροµηνία 28 Ιανουαρίου 2009 που δηµοσιεύτηκε στην εφηµερίδα «Jurnalul National», αναφέρεται ότι η κυβέρνηση του Βουκουρεστίου δεν θα κατάφερνε να διαχειριστεί πιθανή διαρροή ραδιενέργειας από τον σταθµό, παρά τις επίσηµες διαβεβαιώσεις ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι επαρκή.

Αξιωµατούχοι της αµερικανικής πρεσβείας αναφέρουν πως για την αντιµετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης υπάρχει στον σταθµό µια οµάδα µόλις επτά προσώπων, τα οποία εκπαιδεύονται για τον ρόλο τους αυτό µόνο µία φορά τον μήνα.

Σύμφωνα με Τα Νέα, την περασµένη Τετάρτη οι υπεύθυνοι του πυρηνικού σταθµού της Τσερναβόντα κάλεσαν δηµοσιογράφους για να συζητήσουν μαζί τους την ασφάλεια του σταθµού μετά τους φόβους που δηµιουργήθηκαν λόγω της πυρηνικής κρίσης στην Ιαπωνία. Ο διευθυντής του σταθµού Ιονέλ Μπουτσούρ υπογράµµισε πως οι δύο πυρηνικοί αντιδραστήρες είναι ασφαλείς και θα μπορούσαν να αντέξουν ένα μεγάλο σεισµό.

Σε ανακοίνωσή της, η εταιρεία Nuclearelectrica National Company, που εκµεταλλεύεται τον σταθµό, διευκρίνισε ότι έχει σχεδιαστεί για να αντέξει σεισµούς άνω των 8 ρίχτερ, τη στιγµή που, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει η εταιρεία, «ο ισχυρότερος σεισµός που θα µπορούσε να πλήξει τη Ρουµανία είναι 7 -7,5 ρίχτερ». Σύµφωνα πάντα µε την εταιρεία, ένας σεισµός του µέγιστου µεγέθους για το οποίο έχει σχεδιαστεί ο σταθµός «µπορεί να σηµειωθεί µια φορά στα χίλια χρόνια», ενώ η τοποθεσία στην οποία κατασκευάστηκε επελέγη έπειτα από πολύπλοκες σεισµικές µελέτες.

Επίσης, ο διευθυντής παραγωγής του σταθµού Νταν Μπίγκου εξήγησε ότι ο σταθµός έχει 2.500 τόνους νερού για να εξασφαλίσει ότι οι αντιδραστήρες θα παραµείνουν κρύοι επί 15 ώρες αν κοπεί το ηλεκτρικό, καθώς και δύο γεννήτριες ντίζελ.

iskra
Σχολείο με το κουπόνι;
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο έχει διατυπωθεί η άποψη πως η σημερινή κυβέρνηση είναι η πιο δεξιά μετά τη μεταπολίτευση, αν όχι η πιο ακραία ταξική κυβέρνηση εδώ και γενιές. Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων το νιώθει ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιεί. Μπροστά στα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας ο ιστορικός θατσερισμός υπήρξε μετριοπαθέστατη πολιτική παρέμβαση προς «αποκατάσταση ανισορροπιών».

Ένας από τους τομείς που κατ’ εξοχήν «αλλάζονται διαρθρωτικώς» είναι και η εκπαίδευση. Ήταν γνωστό από παλιά, άλλωστε, πως ο Παπανδρέου, ου μην και η αρμοδία Διαμαντοπούλου, εκστασιάζονται από οποιαδήποτε «καινοτομία» ιδιωτικοποιεί το εκπαιδευτικό σύστημα. Λάτρεις της «αριστείας», της «ατομικής επιλογής», της «χρηματοδότησης κατά την επίδοση», ίσως σύντομα και των «ανάδοχων σχολείων», φέρονται σαν να ξέρουν το δρόμο της «ποιότητας» καλύτερα από τον καθένα. Στην πραγματικότητα, όμως, όπως όλοι οι ακραίοι θατσερικοί είναι απλώς ιδεοληπτικοί.

Γιατί είναι καιρός τώρα που όλες αυτές οι καινοτόμες ανοησίες κρίνονται πρακτικά και όχι ως «ιδέες». Σήμερα, μετά από αρκετό χρόνο εφαρμογής προγραμμάτων «ατομικής επιλογής» στις αγγλοσαξονικές χώρες, υπάρχουν επαρκή στοιχεία προκειμένου η συζήτηση να απαγκιστρωθεί από την ανταλλαγή θεωρητικών επιχειρημάτων και να περάσει σε μια πραγματική μέτρηση αποτελεσμάτων -και στον παιδαγωγικό τομέα. Έτσι, λοιπόν, ένα πολύ ισχυρό εύρημα είναι πως η εφαρμογή αγοραίων μεθόδων στην εκπαίδευση, όπως η αξιολόγηση των σχολείων μέσω των δεικτών απόδοσής τους σε εξετάσεις και η βάσει αυτών των δεικτών ταξινόμησή τους σε «βαθμολογικούς πίνακες» (ώστε να «επιλέγει ο καταναλωτής») δεν βελτιώνει τα συνολικά αποτελέσματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ακόμη και με τα κριτήρια που οι ίδιοι οι εισηγητές τους αποδέχονται -και τα οποία είναι αντικείμενο μεγάλης αμφισβήτησης.

Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι μια μετατόπιση της έμφασης από τις ανάγκες των μαθητών στις επιδόσεις τους και «από το τι κάνει το σχολείο για το μαθητή στο τι κάνει ο μαθητής για το σχολείο», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Michael Apple1.

Τα σχολεία στην Αγγλία, π.χ., εξαιτίας του ανταγωνισμού μεταξύ τους, κυρίως επιδιώκουν να προσελκύσουν γονείς με «κίνητρα» και «προικισμένα» παιδιά και κατευθύνουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους στη στήριξη τμημάτων υψηλών επιδόσεων. Οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες -πολύ περισσότερο αυτοί με ειδικές ανάγκες- όχι μόνο κοστίζουν ακριβά, αλλά ρίχνουν και το δείκτη των επιδόσεων του σχολείου στους «πίνακες»2.

Από την άλλη πλευρά, η αγορά στην εκπαίδευση όχι μόνο δεν ενθαρρύνει την ποικιλία, όπως οι υποστηρικτές της ισχυρίζονται, αλλά διαμορφώνει ένα πλαίσιο όπου τα σχολεία γίνονται όλο και πιο όμοια μεταξύ τους ακολουθώντας τις ίδιες τυποποιημένες, παραδοσιακές, μετωπικές μεθόδους διδασκαλίας κι τυποποιημένα και παραδοσιακά αναλυτικά προγράμματα3.

Πρόσφατες έρευνες στις ΗΠΑ δείχνουν πως η εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων είχε ως αποτέλεσμα την χειροτέρευση της θέσης των μη ευνοημένων από κοινωνική τάξη, φύλο ή φυλή γιατί, μεταξύ των άλλων, με την απορρύθμιση της εκπαιδευτικής αγοράς αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες να χρησιμοποιηθούν άτυπες διαδικασίες από τις οποίες οι ήδη ευνοημένοι -λόγω οικονομικής ισχύος, πληροφόρησης και κατάλληλων γνωριμιών- ευνοούνται επιπλέον.

Κι ενώ έτσι δείχνουν οι έρευνες πως έχουν τα πράγματα, όπως σημειώνει ο Apple, «…όταν οι φτωχοί ‘επιλέγουν’ να κρατήσουν τα παιδιά τους σε σχολεία που λειτουργούν με μειωμένα κονδύλια και βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης σε εργατικές συνοικίες ή σε αγροτικές περιοχές (δεδομένης της υποβάθμισης και του κόστους των μαζικών συγκοινωνιών, της κακής πληροφόρησης, της έλλειψης χρόνου και της επιδεινούμενης οικονομικής τους κατάστασης) εκείνοι θα κατηγορηθούν ατομικά και συλλογικά, επειδή έκαναν κακές καταναλωτικές επιλογές».

Δηλαδή, όπως απαιτούσε ο Hewitt, Αμερικανός βιομήχανος του 19ου αι., η εκπαίδευση παρέχει άλλον έναν τρόπο ώστε «άνθρωποι που είναι ίσοι ως προς την ελευθερία [να είναι ευχαριστημένοι με] την ανισότητα της κατανομής του πλούτου, που είναι αναπόφευκτη στη σύγχρονη κοινωνία».

Ερευνητικά ευρήματα από τη Νέα Ζηλανδία4 δείχνουν πως η επέκταση της αγοράς σε βάρος του δημόσιου τομέα οδηγεί σε πτώση του επιπέδου της εκπαίδευσης, εφόσον οι επιδόσεις των σχολείων των οποίων οι μαθητές προέρχονται από εργατικές οικογένειες ή από μειονότητες επηρεάζονται απολύτως αρνητικά, ενώ απλά μέτρα, όπως η μείωση του αριθμού των μαθητών στη σχολική αίθουσα έχει θετικότατα αποτελέσματα με οποιοδήποτε κριτήριο κι αν μετρηθούν5.

Όπως, επίσης, υπάρχει πλέον ισχυρή τεκμηρίωση πως κριτικές παιδαγωγικές μέθοδοι, που η αγοραιοποίηση απαξιώνει και περιθωριοποιεί, είναι πολύ αποδοτικότερες γνωστικά.

Τι απομένει, λοιπόν, για τη στήριξη των σημερινών αυτονόητων; Η -αναιτιολόγητη βάσει των επιχειρημάτων που παρατίθενται- πίστη στη δυνατότητα της αγοράς να δίνει άριστες λύσεις, όπου εφαρμόζεται. Η πεποίθηση πως η ευθύνη για τα δεινά που υφίστανται κάποιες ομάδες ανθρώπων είναι τελικά ατομική: χαρακτηριστική είναι η διατύπωση πως «η μακροχρόνια ανεργία αποτελεί ένδειξη αδυναμίας του ατόμου να προσφέρει στην εργασία που ζητάει η αγορά». Όπως χαρακτηριστική είναι η άποψη πως κριτήριο για το γνωστικό περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι «εκείνο που ζητούν οι εργοδότες».

Πάντως κι αν ακόμη ο κόσμος δεν είναι παρά μια τεράστια υπεραγορά το σίγουρο είναι πως δεν μπορούν να μπουν όλοι. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η κοινωνιολόγος H. Lauder, «κατ’ ουσίαν, ένα σύστημα εκπαίδευσης που βασίζεται στην αγορά είναι απολύτως συμβατό με μια οικονομία χαμηλών μισθών και χαμηλής τεχνολογίας, επειδή είναι πιθανό να παράξει τις χαμηλών προσόντων χαμηλής εμπιστοσύνης (low skilled low trust) προσωπικότητες που της αντιστοιχούν. Αντίθετα μια υψηλών μισθών, υψηλής τεχνολογίας οικονομία απαιτεί υψηλά επίπεδα ικανότητας και εργασιακής αυτονομίας κι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει ένα γενικευμένο υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο.

Ένα τέτοιο σύστημα χρειάζεται να προωθήσει την ισότητα των ευκαιριών με την ισχυρότερη έννοιά της ως ισότητας αποτελεσμάτων. Ίδιες είναι οι απαιτήσεις και μιας εκπαίδευσης για τη δημοκρατία. Οι γενικές αρχές ενός εκπαιδευτικού συστήματος που έχει ως στόχους τη δημιουργία ικανοτήτων και “κατανοήσεων” απαραίτητων για μια ζωή σε μια οικονομικά εκλεπτυσμένη (sophisticated), δημοκρατική κοινωνία είναι πρόδηλες. Αυτοί οι στόχοι απαιτούν ένα μη επιλεκτικό, μη ανταγωνιστικό κρατικό σύστημα εκπαίδευσης».6

Φυσικά, όλα αυτά είναι άγνωστα στους ιδεοληπτικούς μαθητευόμενους μάγους, που προσφέρθηκαν πρόσφατα να σώσουν τη «χώρα». Αντίθετα, την τεχνογνωσία του ριζικού μετασχηματισμού της όντως απαράδεκτης, μη υποστηρίξιμης, σημερινής κατάστασης στην εκπαίδευση -προίκα κι αυτή των ίδιων μαθητευόμενων μάγων από προηγούμενα πειράματά τους- την κατέχουν κατεξοχήν οι ριζοσπάστες παιδαγωγοί και εκπαιδευτικοί. Η αριστερά έχει υποχρέωση να την αξιοποιήσει, ώστε να δημιουργηθεί το μεγάλο κίνημα παιδείας, καθοριστικό τμήμα του αγώνα για να ανατραπεί όλο αυτό που μας σκοτώνει.

1. Apple, M., 2002, Εκσυγχρονισμός και Συντηρητισμός στην Εκπαίδευση, Μεταίχμιο, Αθήνα, σελ. 100
2. Ball, St. – Bowe, R. – Gewirtz, Sh., Market Forces and Parental Choice, στο Tomlinson, S. (ed.)
1994, Educational Reform and Its Consequences, Rivers Oram Press, London
3. Gilborn, D. – Youdell, D., Ratioting Education, Open University Press, Philadelphia, 2000
4. Lauder, H. – Hughes, D., 1999, Trading in Futures: Why Markets in Education Don’t Work, Open University Press, Philadelphia
5. Molnar, A., 2000, Vouchers, Class Size Reduction and Student Achievement, Phi Delta Kappa
Education Foundation, Bloomington
6. Lauder, H., Education, Democracy and the Economy in: Halsey, A. – Lauder, H. – Brown, Ph. – Wells, A. (ed.), 1997, Education: Culture, Economy and Society, Oxford University Press, Oxford

inprecor
Πίσω απ΄όλα το πετρέλαιο
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Ο κυνισμός ως άποψη δεν βοηθά τη δημοσιογραφία. Παρακολουθώντας όμως τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, είναι δύσκολο να τον αποφύγει κανείς.

Για παράδειγμα, ο αμερικανικός βομβαρδισμός της Λιβύης. Η λογική της απόφασης υπ`αριθ. 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, είναι, λένε, η ανάγκη προστασίας των αμάχων.

Αν όμως αυτό ισχύει για τη Λιβύη, γιατί να μην ισχύει και για το Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία, ή την Υεμένη, όπου και εκεί, οι άμαχοι ταλαιπωρούνται; Μήπως επειδή ο Καντάφι είναι ο μοναδικός κακός; Περίεργο δεν ακούγεται; Μιλάμε για χώρες όπου δεν υφίστανται τα πολιτικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι φυλακές είναι πλήρεις πολιτικών κρατουμένων, και όποιος δεν στηρίζει τον ηγέτη, κινδυνεύει με εκτέλεση.

Άρα τι συμβαίνει; Πρόκειται απλά και μόνο για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο; Ακούγεται απλοϊκό; Ίσως, αλλά ας θυμηθούμε τα εξής:

1-Το 2009, η αμερικανική Energy Information Administration προέβλεψε πως τα παγκόσμια πετρελαϊκά κοιτάσματα είχαν φτάσει σε κορύφωση, και πως στις επόμενες δεκαετίες η προσφορά θα έπεφτε, και οι τιμές θα αυξάνονταν. Αν και τα στοιχεία αμφισβητήθηκαν, σε γενικές γραμμές όλοι συμφωνούν πως τα νέα κοιτάσματα γίνονται όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν.

2-Το 65% περίπου των παγκόσμιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων βρίσκονται στη Μ. Ανατολή, μαζί με εξίσου σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου. Το Ιράν είναι το δεύτερο στο κόσμο σε φυσικό αέριο, μετά από τη Ρωσία.

3-Οι ΗΠΑ, με τη μεγαλύτερη οικονομία στο πλανήτη, χρησιμοποιούν γύρω στα 21 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα (bpd). Επειδή όμως παράγουν μόλις 7.5 εκατομμύρια bpd, αναγκάζονται να εισάγουν τα 2/3 των αναγκών τους. Οι βασικές πηγές προέλευσης των εισαγωγών ενέργειας της Αμερικής είναι ο Καναδάς, το Μεξικό, η Σ. Αραβία, η Νιγηρία, η Βενεζουέλα, και το Ιράκ.

4-Η Κίνα, η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία στο πλανήτη, χρειάζεται περίπου 8 εκατομμύρια bpd, μια ποσότητα που προβλέπεται να ανέβει στα 11.3 εκατομμύρια bpd έως το 2015. Παράγει μόλις 3.7 εκατομμύρια bpd, και συνεπώς εξαρτάται κι αυτή από τις εισαγωγές πετρελαίου. Οι δικές της πηγές είναι η Σ. Αραβία, το Ιράν, η Αγκόλα, η Ρωσία, το Ομάν, και το Σουδάν.



Υπολογίζεται πως μεταξύ 2030 και 2050, η Κίνα θα ξεπεράσει την Αμερική και θα αποτελεί την Νο 1 οικονομία του πλανήτη. Για να το πετύχει, θα πρέπει να εξασφαλίσει αρκετή ενέργεια που να καλύπτει τη βιομηχανική της ανάπτυξη. Για αυτό και η διασφάλιση της πρόσβασης σε πετρέλαιο και αέριο, αποτελεί τη βασική προτεραιότητα της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής. Και πιο ειδικά, ο τρόπος μεταφοράς τους. Σήμερα, το 80% μεταφέρεται μέσω θαλάσσης, και μάλιστα μέσα από σημεία που ελέγχονται στενά από τις ΗΠΑ. Ο αμερικανικός 5ος στόλος, με έδρα του το Μπαχρέιν, ελέγχει τα στενά του Χορμούζ, μέσα από τα οποία περνά το πετρέλαιο από τη Σ. Αραβία, το Ιράν, και το Ομάν. Ο ίδιος στόλος ελέγχει και τα στενά Μπαμπ ελ Μπαντάμπ, που οδηγούν στην Ερυθρά Θάλασσα, και μέσω των οποίων περνά το πετρέλαιο του Σουδάν προς τον Ινδικό Ωκεανό. Τέλος, ο αμερικανικός 7ος στόλος ελέγχει τα στενά της Μάλαγκα που αποτελούν το βασικό πέρασμα για το πετρέλαιο που κατευθύνεται προς τη Κίνα.

Η νευρικότητα της Κίνας για την διασφάλιση των διόδων ενέργειας, είναι αυτό που την ώθησε στη ταχεία ανάπτυξη του ναυτικού της, στη κατασκευή νέων λιμένων, και αγωγών. Παράλληλα, οι Κινέζοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι ο κύριος προμηθευτής τους σε πετρέλαιο, το Ιράν, είναι υπό το καθεστώς διεθνών κυρώσεων, που έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής. Το Πεκίνο έχει επενδύσει περίπου $120 δισ. στην αναβάθμιση της πετρελαϊκής βιομηχανίας των Ιρανών, αλλά πρόσφατα σταμάτησε τις επενδύσεις επειδή οι κινεζικές τράπεζες κινδυνεύουν να υποστούν συνέπειες λόγω των διεθνών κυρώσεων.

Οι Κινέζοι γνωρίζουν πολύ καλά το γιατί οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν την Λιβύη, και όχι το Μπαχρέιν ή την Υεμένη. Το Μπαχρέιν φιλοξενεί τον 5ο στόλο, και η Υεμένη ελέγχει τη πρόσβαση στην Ερυθρά Θάλασσα. Όσο για τη Λιβύη, μπορεί οι ΗΠΑ να μην εισάγουν το πετρέλαιο της, αλλά το εισάγουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι τους. Και η τρέχουσα κρίση αποτελεί τα επίσημα εγκαίνια της νέας στρατιωτικής διοίκησης African Command (Africom). Ακόμη εδρεύει στη Γερμανία, επειδή καμία αφρικανική χώρα δεν θέλει να τη φιλοξενήσει. Εξάλλου έχει προϊστορία. Συντόνισε πριν από καιρό τη καταστροφική αιθιοπική εισβολή στη Σομαλία, που παρέδωσε τον έλεγχο της χώρας στην εξτρεμιστική Shabab.

Η Λιβύη αποτελεί το νέο πείραμα της Africom, για αυτό και οι Κινέζοι ανησυχούν, και μιλάνε για απώλειες αμάχων στη Λιβύη. Όταν πρωτοδημιουργήθηκε η Africom, είχε οργανώσει ένα υποθετικό σενάριο war-game, για επέμβαση στο Κόλπο της Νέα Γουινέας σε περίπτωση που πολιτικές αναταραχές στη περιοχή δημιουργούσαν πρόβλημα στη ροή του πετρελαίου. Η Αγκόλα, που είναι σύμμαχος των Κινέζων, βρίσκεται στον εν λόγω Κόλπο. Καθόλου σύμπτωση δηλαδή, το ότι σε μια περίοδο που το πετρέλαιο της Αφρικής αυξάνει σε σημαντικότητα, η Αμερική συστήνει μια νέα στρατιωτική διοίκηση. Μάλιστα, η Africom συμβουλεύει και εκπαιδεύει αυτό τον καιρό, τις ένοπλες δυνάμεις 53 χωρών της περιοχής.

Για αυτό λοιπόν, αν είσαι το Πεκίνο, με τις βιομηχανίες σου να διψάνε για ενέργεια, και τη Αμερική να σε αντιμετωπίζει με εχθρότητα, κατηγορώντας σε για τα οικονομικά της προβλήματα, τι θα σκεφτείς; Ειδικά όταν τη βλέπεις να χώνεται στις πηγές ενέργειάς σου;

Στο τέλος τέλος, ότι γίνεται, δεν γίνεται για το ίδιο το πετρέλαιο ή το αέριο. Γίνεται για τον γενικότερο έλεγχο της ενέργειας. Όποιο κράτος καταφέρει να αποκτήσει τον έλεγχο στις πηγές ενέργειας, θα έχει κερδίσει μια πρωτεύουσα θέση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, και θα μπορεί να υπαγορεύει τους όρους του στα υπόλοιπα.

Άρα, δεν μιλάμε για κυνισμό αλλά για καθαρά ψυχρούς υπολογισμούς. Και αυτό το διάστημα, πολλοί είναι αυτοί στη Μέση Ανατολή που πληρώνουν το τίμημα αυτών των υπολογισμών.

S.A.-Counterpunch

antinews
ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Μ’αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου δε με αγριοκοιτάζει αλλά γαμιέται στα γέλια.¨Ασε που έδιωξε κανα δυο που δε μου άρεσε η μούρη τους
Μ’αρέσει που πολλοί φίλοι μου μετανάστευσαν για καλύτερο μέλλον,γιατί θα έχω extra προορισμούς διακοπών στο εξωτερικό.¨Ασε που όλο και κάτι θα στέλνουν τις γιορτές.

Μ’αρεσει που ακρίβηνε η βενζίνη και ....

είναι απλησίαστη ,και κουνάω λιγότερο το αμάξι γιατί αυτό σημαίνει ότι θα το έχω για περισσότερα χρόνια,κάνω καλό στην καρδιά μου και είμαι και πολύ μούρη όταν προτείνω σε φίλους να πάμε τσάρκα με το αμάξι στην εθνική.Ασε που όταν πάμε για μπάνιο το καλοκαίρι τσοντάρουν πια όλοι για βενζίνη ενώ παλιά κάναν τον κινέζο.


Μαρέσει που τα καφενεία έχουν γεμίσει άνεργους επιστήμονες με 2 μεταπτυχιακά.Πλέον πας για ουζάκι και αντί για μπάλα συζητάς για μαύρες τρύπες τουλάχιστον.

Μαρέσει που οι σερβιτόροι άρχισαν να λένε πάλι ευχαριστώ όσα λίγα και να είναι τα τιπς και αν τους δώσουν.

Επιπλέον για τις γκόμενες ,είσαι σίγουρος πια 100% ότι δε σε θέλει για τα λεφτά σου.

Μ’αρέσει που ο κουλουρτζής έξω από τα μπουζούκια έχει πιο πολύ δουλειά από τη λουλουδού μέσα στα μπουζουκια.

Μ’αρέσει ο καφές που κερδίζω στο τάβλι με φιλαράκια αποτελεί το 2%του μισθού μου που σημαίνει ότι σε 50 παρτίδες έχω βγάλει ένα μισθό.

Μ’αρέσει που θα κόψουν τα επιδόματα.Δεν άντεχα να περιμένω σε ουρές όρθιος.

Μ’αρέσει που το μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο, γιατί σε όλους μας έλειπε λίγο πολύ η περιπέτεια στη ζωή μας.

Μ’αρέσει που μπορώ να έχω κατάθλιψη ελεύθερα.Παλιά μου τα είχαν πρήξει όλοι ‘Τι σου λείπει ρε μαλάκα? Τη δουλειά σου την έχεις,το αμαξάκι σου,τι άλλο θες?’

Μ’αρέσει που στο σούπερ μάρκετ σπάνια περιμένεις πια τον μπροστά να χτυπήσει 2 καρότσια ψώνια,και αν πέσεις σε τέτοιον,του λες να σε καλέσει και σένα στο πάρτυ.Μ’αρέσει που βλέπω αυτούς που αποταμιεύαν τόσα χρόνια ,να χάνουν τα λεφτά τους,γιατί νιώθω καλύτερα που εγώ τα χάλαγα πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ και τώρα από ‘σπάταλος’ έγινα ‘προνοητικός’γιατί τουλάχιστον πρόλαβα και τα χάρηκα.Μ’αρέσει που γίνονται πιο πολλοί πολιτικοί γάμοι, γιατί σε αυτούς τουλάχιστον δε χρεώνουν για τους πολυέλαιους.

Μ’αρέσει που την έχουν δει ξαφνικά όλοι οικολόγοι, και καλά ότι κάνουν οικονομία γιατί προστατεύουν το περιβάλλον.

Μ’αρέσει που λένε ότι θα ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, γιατί επιτέλους θα ξοδέψω τις δραχμές που είχα φυλάξει για ενθύμιο και μου έσπαγαν τα νεύρα όταν δεν είχα μία και υπολόγιζα ότι αντιστοιχούν σε 60-70 ευρώ αλλά δεν τις άλλαζε πια η τράπεζα.

Μ’αρέσει που αν πω ότι δουλέυω 2 φορές τη βδομάδα με κοιτούν με συμπάθεια και μου λένε κουράγιο, ενώ πιο παλιά σκεφτόντουσαν ‘Ρε τον τεμπέλη’..

Μ’αρέσει που θα έχω και γω μία ιστορία πόνου και δυστυχίας να λέω στις επόμενες γενιές για το παρελθόν της χώρας,όπως εμείς ακούγαμε για χούντα και 2ο παγκόσμιο.Αλλιώς θα με πέρναγαν για πολύ φλώρο..

activistis
Οι εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή και οι επιπτώσεις τους για την Ελλάδα
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Κώστα Γεώρμα




1 Οι εξεγέρσεις ανατρέπουν την καθεστηκυία τάξη
Σήμερα βιώνουμε τη συνολική ανατροπή του σκηνικού στην περιοχή της Μεσογείου. μια αλλαγή που είχε ξεκινήσει με την εισβολή Γερμανών και Αμερικάνων στα Βαλκάνια. Σήμερα ανατρέπεται συνολικά η κατάσταση στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, αλλά αυτή τη φορά την ανατροπή την φέρνουν οι ίδιοι οι λαοί.

Οι εξεγέρσεις, ασφαλώς, διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Και αυτό θα έχει ως συνέπεια τη διαφορετική εξέλιξή τους. Οι εθνικά ομοιογενείς Τυνησία και Αίγυπτος θα αποτελέσουν την πρωτοπορία των κοινωνικών-εθνικών-οικονομικών εξελίξεων. Όχι τυχαία, στο Αλ-Τζαζίρα παρουσιάστηκε ήδη κείμενο που μιλά για ένα κοινό αιγυπτο-τυνησιακό Συμβούλιο. Άλλες χώρες, όπως το Μπαχρέιν, η Ιορδανία, η Υεμένη, πέρα από τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, πρέπει να λύσουν και εθνοτικά-θρησκευτικά και αυτό θα περιπλέξει την κατάσταση. Στη Λιβύη βλέπουμε ότι, ακριβώς λόγω της απουσίας εθνικής ομοιογένειας –και λόγω της σοσιαληστ(ρ)ικής φύσης του Καντάφι–, η αιματοχυσία θα είναι αναπόφευκτη.

Τα νέα κινήματα στη Μέση Ανατολή κατέστρεψαν παλαιά δόγματα, όπως το ότι μόνο τα ισλαμικά κινήματα είχαν την ιδεολογική και οργανωτική ισχύ για να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στα αυταρχικά αραβικά κράτη. Και εάν έως σήμερα ήταν «δημοφιλές» να ανατινάζεσαι στο όνομα του ιερού πολέμου, τώρα φαίνεται περισσότερο δημοφιλές να επαναστατείς και να πεθαίνεις για έννοιες όπως η αξιοπρέπεια, η δημοκρατία, τα δικαιώματα του πολίτη, το έθνος! Μάλιστα αποδείχτηκε ότι ζητήματα απασχόλησης, κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής αξιοπρέπειας κινητοποιούν περισσότερο τον κόσμο, απ’ ό,τι οι παλιότερες ιδεολογικές αναφορές.

2. Γη, νερό, τροφή και πληθυσμός: οι επερχόμενες κοσμογονικές αλλαγές
Οι άρχουσες αραβικές ελίτ αντιδρούν στις εξεγέρσεις σπασμωδικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Καντάφι στη Λιβύη και ο Αμπντάλα στη Σαουδική Αραβία μοιράζουν επιδόματα. Και όλοι μαζί συρρέουν στο Αμπού Ντάμπι για τη Διεθνή Έκθεση και Συνεδρία για την Άμυνα, που ήταν αφιερωμένη σε εργαλεία …καταστολής εξεγέρσεων.

Όμως τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι οξύτατα, με πρώτο το ζήτημα του νερού. Η Μέση Ανατολή και η περιοχή της Βόρειας Αφρικής (ΜΕΝΑ) έχει ήδη από τη δεκαετία του 1970 προβλήματα με το νερό. Σε γενικές γραμμές, όλη η περιοχή εξαρτάται από πηγές του νερού που είναι έξω από την επικράτειά της, ενώ η υπερεκμετάλλευση των υπογείων υδάτων έχει οδηγήσει στην είσοδο του θαλάσσιου νερού στον υδροφόρο ορίζοντα.
Επιπλέον, οι χώρες του Κόλπου έχουν τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση νερού στον κόσμο, ενώ γενικά στην περιοχή είναι τεράστιες οι απώλειες που οφείλονται στα απαρχαιωμένα συστήματα ύδρευσης και συστήματα καλλιέργειας.

Το ζήτημα του νερού συνδέεται και με τη διατροφή. Η περιοχή πάσχει από εδάφη για καλλιέργειες, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει και τεράστιο πρόβλημα ερημοποίησης των εδαφών και τα επίπεδα υποσιτισμού είναι υψηλά. Ήδη η περιοχή εξαρτάται κατά 50% από εισαγωγές για τη διατροφική της επάρκεια, γεγονός που την καθιστά ευάλωτη στις απότομες αλλαγές των τιμών τροφίμων στα παγκόσμια χρηματιστήρια.

Όλα τα παραπάνω προβλήματα συνδέονται με το εκρηκτικότερο ίσως πρόβλημα της περιοχής: την εκρηκτική πληθυσμιακή αύξηση. Ο πληθυσμός του αραβικού κόσμου σήμερα υπολογίζεται γύρω στα 300 εκατομμύρια. Για το 2050 οι προβλέψεις δείχνουν ότι θα αυξηθεί κατά 70% περίπου. Μόνον η Αίγυπτος, υπολογίζεται ότι από 81 εκατ. σήμερα θα φτάσει το 2050 τα 138 εκατ. κατοίκους.

Ακόμα πιο συγκλονιστικά είναι τα νούμερα αναφορικά με το πόσο νέος είναι αυτός ο πληθυσμός. Η Παλαιστίνη, η Υεμένη και το Αφγανιστάν π.χ., έχουν το 44% (!) του πληθυσμού τους κάτω από 15 χρονών! Σε ποσοστά από 30-40% κυμαίνονται η Αίγυπτος, η Ιορδανία, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία και η Λιβύη.

Ένα άλλο ζήτημα που θα εντείνει την πληθυσμιακή έκρηξη είναι αυτό της αστικοποίησης. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κυρίως στις μη πετρελαιοπαραγωγούς χώρες ζει ακόμα στην ύπαιθρο. Η Αίγυπτος, το Σουδάν και η Υεμένη είναι χώρες που πάνω από το 50% του πληθυσμού ζει ακόμα στην ύπαιθρο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πέραν των εξεγέρσεων, που όλοι αυτοί οι παράγοντες θα υποδαυλίζουν τα επόμενα χρόνια, τα μεταναστευτικά ρεύματα από την περιοχή θα είναι τεράστιου εύρους.

3. Η νέα γεωστρατηγική της περιοχής
Ο πρώτος χαμένος της περιοχής είναι οι ΗΠΑ. Αυτό ξεκίνησε πριν από τριάντα δύο χρόνια ακριβώς, όταν ανατρεπόταν από την ιρανική επανάσταση η, σύμφωνα με τον Κάρτερ, «σταθερή νησίδα» της περιοχής, ο Σάχης. Όπως είναι γνωστό, ο Σάχης ανέβηκε πραξικοπηματικά στην εξουσία, αντικαθιστώντας έναν δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, ο οποίος δεν ήταν τσιράκι των Αμερικάνων. Η άνοδος του ριζοσπαστικού Ισλάμ, λοιπόν, οφείλεται εν μέρει στους αυταρχικούς ηγέτες που επέβαλε η υπερδύναμη εφαρμόζοντας τη μυωπική πολιτική της.

Ακολούθησε η κρίσιμη ήττα της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, με την εισβολή στο Ιράκ. Έπειτα έχουμε τη σχετική αυτονόμηση της Τουρκίας και σήμερα, απ’ ό,τι φαίνεται, της Αιγύπτου. Εάν ακολουθήσει το Μπαχρέιν, που είναι η βάση του πέμπτου αμερικανικού στόλου, το χτύπημα θα είναι συντριπτικό.
Ο περιορισμένος ρόλος των ΗΠΑ αποτυπώνεται και στις εξαγωγές της περιοχής προς τις ΗΠΑ, που καλύπτουν το 10%, με την Ευρώπη να αγγίζει το 20% και την Ανατολική Ασία- Ειρηνικό να φτάνει το 36%!

Όσον αφορά το Ισραήλ, οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα προβληματικές. Όχι τυχαία, οι ισραηλινές ελίτ παρακολουθούν αποσβολωμένες τις εξελίξεις και ακούγεται πλέον στους κόλπους τους πως οι «νέοι σύμμαχοί» τους θα είναι το …Αζερμπαϊτζάν. Πέρα όμως από αυτό έχουν να αντιμετωπίσουν και την ανάγκη των Αμερικάνων να αλλάξουν πολιτική απέναντι στα νέα καθεστώτα προς μια κατεύθυνση προσεταιρισμού, η οποία, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, θα υπονομεύσει την «παραδοσιακή» αμερικανο-ισραηλινή φιλία.
Ένα από τα αποτελέσματα της νέας γεωστρατηγικής που αναδύεται είναι η μεγαλύτερη εμπλοκή της Τουρκίας στην περιοχή. Στον εμπορικό τομέα η Τουρκία ακολουθεί μια ιδιαίτερα επιθετική στρατηγική.

Διαθέτει σειρά συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Τυνησία και τη Συρία, ενώ προχωρά σε ακόμα έντεκα παρόμοιες. Η Τουρκία αποτελεί έναν μεγάλο ενεργειακό εισαγωγέα (μολονότι εισάγει κατά κύριο λόγο από τη Ρωσία). Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο ρόλος της ως εξαγωγέα στην περιοχή, όπως και στις άμεσες ξένες επενδύσεις. Πρόσφατα, συμφώνησε με το Ιράν να αυξήσουν τις εμπορικές τους συναλλαγές από 10 δισ. $ το 2010 σε 30 το 2015! Το 1/4 των εξαγωγών της Τουρκίας γίνεται προς τις χώρες της ΜΕΝΑ και αγγίζουν τα 27 δισ. $. Από την άλλη, οι τουρκικές εισαγωγές από την περιοχή αγγίζουν τα 20 δισ. $.
Συνεπώς, η εικόνα που αναδύεται είναι αυτή ενός τριπόλου στην περιοχή, με τις κύριες δυνάμεις να είναι η Αίγυπτος, το Ιράν και η Τουρκία Όχι τυχαία, σε μία συμβολική κίνηση, δύο πολεμικά πλοία του Ιράν διέσχισαν το Σουέζ και κατέληξαν στην Ατάκια της Συρίας, καθώς το Ισραήλ παρακολουθούσε μοιρολογώντας. Οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ θα υποβαθμίζονται επίσης, όσο διευρύνονται οι σχέσεις της με τις χώρες της περιοχής ΜΕΝΑ, αφού και πληθυσμιακά και οικονομικά θα έχουν μεγαλύτερη σημασία για εκείνη.

Η Αίγυπτος με τη σειρά της, πέραν της πληθυσμιακής βαρύτητας, αποτελεί στρατηγικό χώρο καθ’ ό,τι συνδέει βορρά με νότο, διαμορφώνει ένα εμπόδιο μεταξύ υποσαχάριας Αφρικής και Ευρώπης και κατέχει τη διώρυγα του Σουέζ, που είναι κρίσιμης σημασίας για τη σχέση Ευρώπης-Ασίας.


Ασφαλώς, η Ελλάδα, όπως συμβαίνει μετά τη μεταπολίτευση, είναι απούσα από όλες αυτές τις εξελίξεις. Κατ’ αρχάς έχει ξεχάσει τους «φυσικούς» συμμάχους που είναι οι χριστιανικοί πληθυσμοί της περιοχής, μία πολιτική που προσπάθησε να καλλιεργήσει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Δεύτερον, όντας χώρα που έχει προβλήματα επιθετικών βλέψεων προς τα εδάφη της, αλλά και κατοχής, όπως στην Κύπρο, πρέπει να καλλιεργεί μία στάση βασισμένη στο διεθνές δίκαιο. Τρίτον, οι εμπορικές της συναλλαγές με την περιοχή πρέπει να αναπτυχθούν. Τέταρτον, θα πρέπει να προωθήσει τις δημοκρατικές δυνάμεις στην Αίγυπτο και αλλού, αντί να χρηματοδοτεί ΜΚΟ στο Ισραήλ. Πέμπτον, πρέπει να προωθήσει τα αιτήματα των Παλαιστινίων. Ας θυμηθούμε ότι το Παλαιστινιακό ήταν ένα ζήτημα που ωθούσε τους Άραβες στο να μην υποστηρίζουν την Τουρκία στο ζήτημα της κατοχής στην Κύπρο. Ωστόσο, οι ελληνικές ελίτ εγκατέλειψαν τα οποιαδήποτε ερείσματα στον αραβικό κόσμο, στράφηκαν ηλιθίως προς το να προσελκύσουν Ισραηλινούς τουρίστες! Άλλη μία τρομερή επιτυχία των «διορατικών ελίτ» της χώρας.

Τέλος, πέρα από τη διαβαλκανική συνεργασία, θα πρέπει άμεσα να εφαρμόσει μία πολιτική για την οικογένεια και να καταπολεμήσει την παραοικονομία και τη μαύρη εργασία. Και το κυριότερο είναι να οικοδομήσει εθνικό κράτος, για να μπορέσει να έχει εθνικές πολιτικές. Στο ζήτημα της μετανάστευσης θα πρέπει να εφαρμοστεί αυστηρά η ευρωπαϊκή στρατηγική, γιατί, όπως λέει και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, από την Αφρική και την Ασία τα επόμενα χρόνια οι μετανάστες θα αγγίξουν το μισό δισεκατομμύριο. Όσο και να θέλουν οι υπέρμαχοι των ανοιχτών συνόρων, δύσκολο να χωρέσουν όλοι αυτοί στο κέντρο της Αθήνας.

ardin
Ζούμε για να ΖΟΥΜΕ οσο ζούμε;!
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Σοφία Γκαγκούση






Μια περίεργη, πρωτόγνωρη ψυχολογία μαυροσκιάζει εδώ και μήνες τη ζωή μας και γαργαλάει καθημερινά την πάλε ποτέ ευδαιμονία μας

Ανασφάλεια,αβεβαιότητα,κουρασμένα πρόσωπα και βλέμματα από την ανεργία ή την αναδουλειά, βεβιασμένες καλημέρες, με το ζόρι χαμόγελα και διάθεση σχεδόν καταθλιπτική
χαρακτηρίζουν τα έργα και τις ημέρες μας,ενώ αρχίζει να μπαίνει η άνοιξη...

Μας χάνουμε σιγά σιγά και μεγαλώνουμε μέσα μας την απόσταση από την αληθινή ζωή, τη δική μας. τη μοναδική μας, που μετράει αντίστροφα τους δείκτες του χρόνου που αντιστοιχεί στον καθένα. Κι ενώ κατά βάθος αναρωτιόμαστε εάν μπορεί να έχει τέτοια δυναμική μια οικονομική κρίση,πραγματική ή στημένη, να μας ρίξει δηλαδή στο χωνευτήρι αυτό που χρόνια μας ρουφούσε αργά, χωρίς αντιστάσεις, σχεδόν ηδονικά και μας κουτσοβόλευε συστηματικά σε μια ζωή που λίγο πολύ όλους μας βόλευε, έχουμε αυτόματα και την απάντηση: μάλλον μπορεί!
Και πράγματι κάποια περιστατικά ακραίων αντιδράσεων που καταλήγουν σε προσωπικά και οικογενειακά ολοκαυτώματα αρχίζουν να προβληματίζουν την ελληνική κοινωνία και να κλονίζουν τα ζύγια.Αλλά και οι λιγότερο τραγικές ιστορίες, ακόμη και οι συνήθεις δυσκολίες, γίνονται εφιαλτικές μέσα στο φάσμα του πανικού που ενισχύει απίστευτα ο αριθμητικός πόλεμος της τηλεθέασης. Αυτό το όπιο που βομβαρδίζει τα μυαλά και την ψυχολογία μας από νωρίς το πρωί πριν να πούμε καλά καλά καλημέρα στον καθρέφτη μας.

Πώς άντεξαν και αντιστάθηκαν οι γενιές των παπούδων και των γονιών μας που πέρασαν χειρότερες κρίσεις, πολέμους και πείνες; Πώς έζησαν χωρίς ενημέρωση; Τι μεθόδους ψυχοθεραπείας ακολουθούσαν;

Έκανα την αφελή ερώτηση σε κάποιους ηλικιωμένους διαφόρων κατηγοριών.Κοινός παρονομαστής; Απλά ΖΟΥΣΑΝ! Κατά τη βολή του και την "τάξη" του ο καθένας, αλλά ζούσαν και επικοινωνούσαν, με σκοπό και νόημα κι ας μην τους διαφώτιζαν περί του life style, πρωινάδικα, μεσημεριανά και ψυχολόγοι.
Ξέρεις τι καλός ψυχολόγος ήταν ο μπαξές μου; μου είπε μια γιαγιά.Όταν ανακατεύεσαι με το χώμα παιδί μου δεν σε τρώνε οι κότες.. Άντε ξεβοτάνισε τώρα τους λουλουδάτους καναπέδες. Εξόν αυτού μιλούσαμε,μπορεί να μην ξέραμε γράμματα αλλά ξέραμε τους ανθρώπους δίπλα μας..Ακόμα και τώρα στο ΚΑΠΗ που μαζευόμαστε, μιλάμε δυνατά, πειραζόμαστε,σχολιάζουμε ,εε βρίζουμε και τους κερατάδες στην τηλεόραση και στα παράθυρα και γελάμε... σάμπως πόσα χρόνια μας έμειναν ακόμη; Δόξα τω θεώ καλά είμαστε, την υγειά μας νά χουμε..!

Όλο το απόσταγμα της νοικοκυρεμένης ζωής τους σε δυο λέξεις!

Τα παιδιά τους βέβαια εξελίχθηκαν και πρόκοψαν αλλιώς.. Τα πρόκοψαν! Έπεσαν στην αντιπαροχή, στη μεταπολίτευση, στο πολυτεχνείο, στο ΠαΣοΚ,στη Ν.Δ,στο συνδικαλισμό, στο "δώστα όλα" και στα χρηματιστήρια και ξόρκισαν τον κατοχικό εφιάλτη της χώρας. Και τώρα τα εγγόνια τους ανυποψίαστα κάνουν τραμπάλα στο αβέβαιο παρόν και στο άγνωστο μέλλον...(τεχνηέντως αποφεύγουμε τη λέξη κόμμα, πολιτική και τα συν αυτώ, στο κείμενο, για να μην τα τρομάξουμε από την τρυφερή τους ηλικία). Ανάμεσα, ευτυχώς, σε όλα αυτά, πολλά φωτεινά μυαλά σε συνδυασμό με την ανθρώπινη ευαισθησία και τα χαρισματικά τους ταλέντα, μας οδήγησαν σε υπέροχους δρόμους και προορισμούς σ όλο τον κόσμο και σ όλους τους τομείς.
Είναι αυτά που μας παρηγορούν και μας σηκώνουν από τα πατώματα για να ακολουθήσουμε, μέρες που είναι, τον καλό γολγοθά, αυτόν που υψώνει την ανθρώπινη φύση μας στα απλά και αυτονόητα. Όπως είναι ο ερχομός της άνοιξης και του χρυσού Απρίλη, που σκάει μύτη όπου νάναι, και μας
φωνάζει να χαμογελάσουμε ζεστά!

Γιατί έχει καταλάβει ότι δεν είναι καθόλου κατοχυρωμένο ότι ο ήλιοςθα βγαίνει για όλους μας κάθε πρωί...

Πανικόβλητοι κλείνουν τους αντιδραστήρες
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Στη σκιά της διεθνούς κατακραυγής για τον τρόπο, με τον οποίο χειρίστηκε τον πυρηνικό εφιάλτη των τελευταίων τριών εβδομάδων, η εταιρεία ηλεκτροδότησης Tokyo Electric Power (Tepco), αποφάσισε να τερματίσει τη λειτουργία στους τέσσερις από τους έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες του ηλεκτροπαραγωγικού συγκροτήματος «Fukushima Daiichi».


Με μια σειρά ανακοινώσεων, η εταιρεία ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχθηκε για ακόμα μία φορά την ανικανότητά της να διαχειριστεί επιμελώς την κατάσταση που επικρατεί στους «πληγωμένους» από τις αλλεπάλληλες εκρήξεις αντιδραστήρες 1,3 και 4 και κυρίως να δώσει εξηγήσεις στη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA) σχετικά με τις ακριβείς ποσότητες ραδιενεργών σωματιδίων που εκλύθηκαν τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στις βορειοανατολικές ακτές του Ειρηνικού.

Ο πρόεδρος της Tepco, Tsunehisa Katsumata, προανήγγειλε τη διάλυση των τεσσάρων αντιδραστήρων στις μονάδες του «Fukushima Daiichi», αλλά και την έναρξη κατεπείγουσας έρευνας με σκοπό να βολιδοσκοπηθεί η κοινή γνώμη της ομώνυμης επαρχίας, σχετικά με το εάν θα διακοπεί η λειτουργία των αντιδραστήρων 5 και 6, και βεβαίως ποια θα είναι η τύχη του δεύτερου ηλεκτροπαραγωγικού πυρηνικού συγκροτήματος που εδρεύει στην περιοχή, του «Fukushima Daiini».

Σημειώνεται ότι στο τελευταίο, έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι εργασίες ασφαλούς διακοπής της λειτουργίας του.

Παράλληλα, η ιαπωνική κυβέρνηση έδωσε εντολή για επείγοντα έλεγχο των συνολικά 50 πυρηνικών αντιδραστήρων της χώρας, οι οποίοι βρίσκονται σε παραθαλάσσιες περιοχές, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δεν θα υποστούν σε τυχόν παρόμοιο περιστατικό τις ίδιες ζημιές με αυτές που υπέστησαν οι μονάδες της Fukushima.

Σήμα κινδύνου για τις εκλύσεις ραδιενέργειας

Την ίδια στιγμή, οι μετρήσεις γύρω από τον σμπαραλιασμένο πυρηνικό σταθμό, καταδεικνύουν μία εφιαλτική εικόνα: μόνο στην περίμετρο του αντιδραστήρα 1, ανιχνεύθηκαν υψηλές ποσότητες ραδιενεργού ιωδίου-131 σε επίπεδα κατά 3.355 φορές ανώτερα από το επιτρεπτό όριο.

Η Επιτροπή Πυρηνικής και Βιομηχανικής Ασφάλειας της Ιαπωνίας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο εφησυχασμού, αφού ραδιενεργά σωματίδια, όπως καίσιο, στρόντιο και πλουτώνιο έχουν επιμολύνει σε σημαντικό βαθμό την περιοχή της Fukushima.

Ωστόσο, την άποψη αυτή δεν φαίνεται να συμμερίζεται η Tepco, η οποία αναφέρει ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος από τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, πόσο δε μάλλον μετά και τις υψηλές μετρήσεις ραδιενεργών στοιχείων στο θαλάσσιο χώρο σε απόσταση μόλις 330 μέτρων από τον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό.

Ανησυχία ΙΑΕΑ για τα επίπεδα ραδιενέργειας

Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας ανησυχεί για τα επίπεδα ραδιενέργειας που καταγράφονται σε ένα ιαπωνικό χωριό.

Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) επισήμανε στις αρχές της Ιαπωνίας ότι τα επίπεδα ραδιενέργειας που καταγράφονται σε ένα χωριό κοντά σε έναν κατεστραμμένο πυρηνικό αντιδραστήρα, είναι πάνω από τα συνιστώμενα επίπεδα, ανέφερε σήμερα ανώτερος αξιωματούχος της ΙΑΕΑ.

Το χωριό Ιιτάτε βρίσκεται 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πυρηνικής μονάδας. Η πρώτη εκτίμηση αναφέρει ότι ένα από τα επιχειρησιακά κριτήρια της ΙΑΕΑ για την εκκένωση, έχει ξεπεραστεί στο Ιιτάτε, δήλωσε σε συνέντευξη τύπου ο αξιωματούχος της ΙΑΕΑ Ντένις Φλόρι.

zougla

Το «Ηµερολόγιο ενός αστέγου»
By STEVENIKO | Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011 | Posted in | With 0 comments
Του Ρούσσου Βρανά





Οταν η σηµερινή κοινωνία αρχίζει να µοιάζειµε εκείνη στην οποία ο Ντίκενς είχε τοποθετήσει τον «Ολιβερ Τουίστ», δεν είναι παράξενο που ακόµη κι ένας εθνολόγος αισθάνεται την ανάγκη νακαταφύγει στη λογοτεχνίαγια να την περιγράψει. Ο Μαρκ Οζέ είναι ένας εθνολόγος που έγινε γνωστός µε όσα έχει γράψει για το παρισινό Μετρό.Οµως, αυτή τη φορά χρειάστηκε να γράψει ένα µυθιστόρηµα.

Με το τελευταίο βιβλίο του, το «Ηµερολόγιο ενός αστέγου», µπορεί να θεωρηθεί ο ιδρυτής ενός νέου λογοτεχνικού είδους, σχολιάζει η εφηµερίδα «Φιγκαρό», της εθνολογικής λογοτεχνίας. Χρησιµοποιεί τη λογοτεχνική µορφή για να περιγράψει ένα κοινωνικό φαινόµενο, δηλαδή την εµφάνιση µιας νέας κατηγορίαςφτωχών, αυτών που ναι µεν µπορεί να έχουν µια δουλειά ή µια σύνταξη, αλλά το εισόδηµά τους δεν φτάνει για να πληρώσουν το νοίκικαικοιµούνται στον δρόµο. Ο ήρωάς του είναι ένας άνδρας που µόλις έχει βγει στη σύνταξη. Ενας υπάλληλοςσεβάσµιος καιτιµηµένος µε το Παράσηµο της Αξίας. Και είναι καθ’ όλα αντάξιος αυτής της τιµής, όπως άλλωστε όλοι εκείνοι που, ύστερα από τριάντα πέντε ή σαράντα χρόνια δουλειάς, δεν βλέπουν την ώρα να ξεκουραστούν.

Οµως, αυτός ο άνθρωπος, µολονότι η σύνταξή του δεν είναι της πείνας, δεν του φτάνει για να πληρώσει το νοίκι. ∆εν του αποµένει παράνα εγκαταλείψει το σπίτι του και να κοιµάται στο αυτοκίνητό του. Μια Μερσεντές, ναι. Αποµεινάρι από τα καλά χρόνια. Ενας άστεγος πολυτελείας… Στην αρχή, η ζωή του ξεπεσµένου δεν τον ενοχλεί. Η σύνταξή του µπαίνει κάθε µήνα στην τράπεζα. Κι ίσως µια νέα ζωή να τον περιµένει στη γωνιά του δρόµου. Οµως, γρήγορα απογοητεύεται όταν βλέπει πως δεν τον περιµένει κανείς, τίποτα, πως το µόνο σίγουρο ραντεβού του είναι µε την αποτυχία.

Στα καλά...
... χρόνια τηςµεταπολεµικής ανάπτυξης,ο δυτικός κόσµος ήταν γεµάτος από «οικονοµικά θαύµατα»:το αµερικανικό, το γερµανικό, το ιταλικό, τοιρλανδικό. Οµως, αν έξυνεκανείς την επιφάνειάτους, ανακάλυπτε παντού τούς φτωχούς απόκληρους αυτών των θαυµάτων. Σήµερα, όµως, οι απόκληροι δεν είναι µόνο οι φτωχοί αλλά και οι νεόπτωχοι, η µεγάλη µεσαία τάξη που µε την κρίση βρέθηκε ξαφνικά από τον παράδεισο στην κόλαση. Παντού, είναι σήµερα, µαζί µε τους φτωχούς, το εύκολο θύµα κάθε «λιτού» προϋπολογισµού. Χρεοκοπεί κάθε µήνα στα δάνειά της, πληρώνει τους φόρους που κλέβουν άλλοι και τα µέλη της σφίγγουν το ζωνάρι, ακόµη κι όταν µπαίνουν δυο µισθοί στο σπίτι.

Αχ, το σπίτι…
... Η ανάγκη να βρίσκεταικανείς κάπου. Σε έναν τόπο που να τον νιώθει δικό του. Χωρίς ένα σταθερό σηµείο αναφοράς, ο άνθρωπος χάνει την ταυτότητά του, λέει ο Μαρκ Οζέ στο βιβλίο του. Σωριάζονται οι χαµένες ταυτότητες βουνό, καθώς το σύστηµα καταστρέφει τη µία τάξη µετά την άλλη που στέριωνε επάνω τους. Γι’ αυτό, στα δύσκολα, δεν µπορείνα περιµένει στήριξη από καµιά τους.

politicalreviewgr
Ένας λαός εναντίον του κράτους
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Το ταξίδι προς το Λιχτενστάιν ξεκινά από την Ζυρίχη. Το τραίνο αναχωρεί από τον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης και περνάει μέσα από τα καντόνια των δασών έως το Μπουχς που είναι στο σύνορο με το πριγκιπάτο. Τα καντόνια των δασών είναι ο τόπος γέννησης της Ελβετικής Συνομοσπονδίας. Η γέννηση της συνομοσπονδίας χάνεται στην αχλή του θρύλου που περιβάλλει τα δασωμένα όρη του Ουρί, του Σβυτς και του Ούντερβαλντεν των τριών καντονιών των δασών. Τον Μεσαίωνα τα τρία αυτά καντόνια είχαν το καθεστώς του ελεύθερου που σήμαινε πως παρόλο που ήταν υπό τον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα, τα καντόνια αυτά δεν είχαν τον τοπικό διοικητή που διόριζε ο αυτοκράτορας όπως θα έκανε σε μη ελεύθερες περιοχές. Για τα μέτρα της εποχής το ελεύθερο σήμαινε την αναγνώριση ενός είδους ανεξάρτητης κυριαρχίας εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον 13ου αιώνα ήταν σε μια περίεργη κατάσταση. Οι τρεις μεγάλες δυναστείες των Λούξεμπουργκ, των Χοενστάουφεν και των νεοπαγών Αψβούργων που είχαν κληρονομήσει τον οίκο των Μπάμπενμπεργκ διαγκωνίζοντο για το ποιος θα αποκτήσει την αίγλη του Αυγούστου Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Ο τίτλος του Αυγούστου δινόταν στον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα ως μια θύμηση της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που αναστήλωσε στην δύση ο Καρλομάγνος. Ο Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτωρ ήταν ένας διάδοχος του Οκταβιανού Αυγούστου του πρώτου Αυτοκράτορα της αρχαίας Ρώμης. Ο Ροδόλφος Ι των Αψβούργων και πατριάρχης της δυναστείας καταγόταν από την σημερινή Ελβετία. Όταν εξελέγη Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτωρ, ο Ροδόλφος πήρε πίσω το καθεστώς του ελεύθερου στα τρία καντόνια.

Αυταρχικός ηγέτης ο ίδιος φορολόγησε σκληρά τους κατοίκους των καντονιών των δασών για να χρηματοδοτήσει τους πολέμους του. Οι κάτοικοι των καντονιών των δασών εξεγέρθηκαν πολλές φόρες και το αντί-αψβουργικό αίσθημα γέννησε τον μύθο του Γουλιέλμου Τέλλου που εναντιώθηκε στον τοπικό διοικητή των Αψβούργων, Γκέσλερ, που βρισκόταν στο Άλτντορφ του Ουρί. Σε αυτό το κλίμα το 1291 οι ελεύθεροι άνδρες των καντονιών των δασών ορκίστηκαν στο όνομα του θεού στο όρος Ρύτλι την ένωση των καντονιών τους σε μια χαλαρή συνομοσπονδία. Η γέννεση της Ελβετίας ήταν γεγονός. Με τους αιώνες η συνομοσπονδία μεγάλωσε για να περιλάβει τις πεδιάδες πέριξ των λιμνών της Ζυρίχης και της Λουκέρνης για να φτάσει δυτικά έως την Γενεύη. Παρόλο που τα κοινά συμφέροντα εναντίον των Αψβούργων και υπέρ του ελευθέρου εμπορίου των καντονιών κρατούσαν ζωντανή την συνομοσπονδία, οι εντάσεις εντός της συνομοσπονδίας δοκίμασαν την ενότητα της.

Μια δυναστική διαφορά σχετικά με την περιουσία του άκληρου κόμητα του Τόγκεμπουργκ οδήγησε σε πόλεμο την Ζυρίχη με το Γκλάρους και το Σβυτς. Η Ζυρίχη αποχώρησε από την συνομοσπονδία αναζητώντας την προστασία των Αψβούργων. Ο “παλαιός πόλεμος της Ζυρίχης” όπως ονομάστηκε η αναμέτρηση, τελείωσε με την εξάντληση των αντιμαχόμενων άλλα και με την διατήρηση της ενότητας της συνομοσπονδίας, αφού η Ζυρίχη έγινε ξανά δεκτή στην συνομοσπονδία. Πυρήνας διοίκησης της συνομοσπονδίας ήταν μια δίαιτα η οποία αποφάσιζε με πλειοψηφία για έναν περιορισμένο αριθμό θεμάτων ενώ δρούσε ταυτόχρονα και ως δικαστήριο που εκδίκαζε τις διάφορες των καντονιών. Τα καντόνια παρέμεναν ανεξάρτητα άλλα η ιδέα της ελβετικής ενότητας σφυρηλατήθηκε από την ολοένα και στενότερη συνεργασία.

Κεντρικό θέμα στην ελβετική ιστορία ήταν ο διαγκωνισμός επαρχίας και πόλεων με την επαρχία να αντιστέκεται στον συγκεντρωτισμό των πόλεων. Ο πόλεμος των χωρικών το 1653 προκλήθηκε από την υποτίμηση του νομίσματος και την αύξηση της φορολογίας που επέβαλαν οι πόλεις στους χωρικούς. Οι χωρικοί εξεγέρθηκαν και με την συνθήκη του Χούτβιλ σχημάτισαν ανεξάρτητη κυβέρνηση. Παρόλο που οι χωρικοί ηττήθηκαν οριακά, η οριακή ήττα τους έκανε τις διοικήσεις των πόλεων να χαμηλώσουν την φορολογία έτσι ώστε ο Βρετανός πρόξενος στη Βέρνη να δηλώνει πως η Ελβετία έχει την χαμηλότερη φορολογία προσώπων στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα οι αρχές υποχρεώθηκαν να βελτιώσουν την συμπεριφορά τους προς τους αγρότες. Το 1833 οι χωρικοί της Βασιλείας αποσχίστηκαν από την πόλη σχηματίζοντας το Καντόνι της Γης της Βασιλείας (Basel Land) όταν θέλησαν να απολαύσουν ίση αντιπροσώπευση στο συμβούλιο της πόλεως που η πόλη τους αρνείτο.

Η αντίσταση των λαϊκών χωρικών στον συγκεντρωτισμό των πόλεων δεν αφορούσε αποκλειστικά την φορολογία και την αντιπροσώπευση αλλά και την πίστη. Το 1839 συνέβη το πραξικόπημα της Ζυρίχης στο οποίο οι θεοφοβούμενοι χωρικοί πέριξ της Ζυρίχης αντέδρασαν στην εγκατάσταση στην έδρα θεολογίας του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης του θεολόγου Ντέιβιντ Στράους. Ο Στράους υποστήριζε την ιστορικότητα του Ιησού αρνούμενος όμως την θεϊκή του υπόσταση. Το σκάνδαλο αυτό για την πίστη των συντηρητικών Ελβετών δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Οι χωρικοί υπό την ηγεσία του Πάστορα Χίρτσελ εισέβαλαν στην Ζυρίχη πολεμώντας τους άνδρες της φρουράς της πόλεως. Η φρουρά της πόλης παραδόθηκε και ο Στράους πήρε σύνταξη προτού ξεκινήσει τα διδακτικά του καθήκοντα. Οι χωρικοί φοβούμενοι την ηγεμονία της πόλεως απαίτησαν στην συνέχεια την κατεδάφιση των τειχών της πόλεως ως εξασφάλιση της ελευθερίας τους.

Η γέννηση της μοντέρνας Ελβετίας συμβαίνει μετά τον σύντομο εμφύλιο πόλεμο του Σόντερμπουντ το 1847. Το αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα που κυβερνούσε στα περισσότερα καντόνια προέβη σε μια σειρά ριζοσπαστικών μέτρων κατά της καθολικής εκκλησίας και υπέρ της εκκοσμίκευσης. Τα συντηρητικά καθολικά καντόνια αντιστεκόμενα στην κεντρική κυβέρνηση σχημάτισαν μια άτυπη συμμαχία και ακολούθησε ένας σύντομος εμφύλιος πόλεμος ο οποίος έληξε με την ήττα των συντηρητικών φεντεραλιστών και την νίκη των ριζοσπαστών. Οι ριζοσπάστες έθεσαν ως προτεραιότητα την ψήφιση του νέου συντάγματος που καταργούσε την ανεξαρτησία των καντονιών και θεμελίωνε την Ελβετία ως ένα ομοσπονδιακό κράτος με κοινό νόμισμα. Το μεγαλωμένο σε μέγεθος και σκοπό ελβετικό κράτος υλοποίησε την ατζέντα των ριζοσπαστών όπως το κοινό νόμισμα, τον εμπορικό προστατευτισμό, την δημιουργία δικτύων τηλεγράφου και σιδηρόδρομου, την ανέγερση του ομοσπονδιακού πολυτεχνείου και τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους.

Οι ασυμβίβαστα ελεύθεροι Ελβετοί όμως γράφουν το σύνταγμα με τέτοιο τρόπο ώστε να κατοχυρώσουν την δημοψηφισματική δημοκρατία σε ομοσπονδιακό και τοπικό επίπεδο ώστε να περιορίσουν την δύναμη της κεντρικής κυβέρνησης. Σήμερα οι Ελβετοί απολαμβάνουν το καλύτερο επίπεδο ζωής στη ηπειρωτική Ευρώπη. Έχουν μια ισχυρή οικονομία, χαμηλή φορολογία, χαμηλά επιτόκια και ανεργία, ένα πανεπιστημιακό σύστημα που ανταγωνίζεται στα ίσια τα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια και οι Ελβετικές πόλεις φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις στην ποιότητα ζωής παγκοσμίως. Και όλα αυτά χωρίς να ανήκουν στην γραφειοκρατική ΕΕ. Οι εικονιζόμενοι Ελβετοί με άμεση δημοκρατία αποφασίζουν τι είναι καλύτερο για αυτούς χωρίς την ανάγκη των γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Το ελεύθερο πνεύμα των Ελβετών κατά του κράτους και του συγκεντρωτισμού μάλλον τους αντάμειψε.

blemilo
listonplace
Είμαστε η Χώρα της Υπερβολής!
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Τα νέα, θα τα έχετε ήδη πληροφορηθεί! Το ALTER TV από σήμερα έπαψε να μεταδίδει ζωντανό πρόγραμμα! Θα συνεχίσει, άγνωστο για πόσο, με επαναλήψεις, παιδικές ταινίες, σειρές και ό,τι του βρίσκεται, τέλος πάντων, στο συρτάρι! Οι λόγοι είναι μάλλον οικονομικοί!Πρέπει να χρωστάει πολλά! Όπως όλα τα τηλεοπτικά μαγαζιά βέβαια!

Πιστεύω ότι αν μπορούσαμε να μάθουμε, εμείς οι κοινοί θνητοί, το τί και πού χρωστάνε οι στυλοβάτες της ενημέρωσης, οι κήνσορες της κοινωνίας, οι αδυσώπητοι ελεγκτές της εξουσίας, τότε θα κατέβαιναν όλοι της γης οι κολασμένοι στο Σύνταγμα!
Όταν, μετά το "άνοιγμα" της ενημέρωσης, άρχισαν να ξεφυτρώνουν τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, πολλοί έθεσαν το εύλογο ερώτημα, "πόσα κανάλια και πόσους σταθμούς μπορεί να σηκώσει ο τόπος"! Το ερώτημα δεν απαντήθηκε, σοβαρά, ποτέ! Αντίθετα, όποιος είχε ή επιθυμούσε να έχει δούναι και λαβείν με το Δημόσιο για λόγους ευνόητους αγόραζε ένα Κανάλι ή ένα Ραδιόφωνο!Το ίδιο έγινε και με τις εφημερίδες και την έντυπη ενημέρωση γενικότερα! Σήμερα υπάρχουν έντυπα από αυτά που αποκαλούμε λαθρόβια, τα οποία σε πείσμα κάθε οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής λογικής, εξακολουθούν να κυκλοφορούν με 1500, 700 ή και 400 φύλλα την ημέρα!

Την εποχή που ο Σημίτης ο Α΄ο Μικρός έβαζε τα θεμέλια για μια ισχυρή, οικονομικά Ελλάδα, άρχισαν να ανοίγουν και άλλα μαγαζιά, δηλαδή Τράπεζες, από αυτά που θα διαχειρίζονταν αυτό το ... οικονομικό θαύμα! Μαζεύονταν 4-5 επιχειρηματίες από αυτούς που αγόραζαν και πουλούσαν στο χρηματιστήριο αέρα- πατέρα έβαζαν τα κέρδη μερικών εικονικών και παραπλανητικών λίμιτ-απ και ίδρυαν μια Τράπεζα! Μόλις άνοιγαν το πέμπτο Κατάστημα την πουλούσαν σε μια μεγαλύτερη, η οποία την αγόραζε τάχα μου δήθεν για την "εξειδικευμένη" πελατεία που είχε εν τω μεταξύ αποκτήσει, έκανε με τη σειρά της και αυτή 5-6 λίμιτ απ και ξόφλαγε την αγορά!
Μπήκε τότε και για τον κλάδο των Τραπεζών το ερώτημα "πόσες Τράπεζες μπορεί να αντέξει ο τόπος"! Μόνο που το ερώτημα εδώ απαντήθηκε από ΤΟΝ Ειδήμονα τον Κωστόπουλο που, συνήθως δε μασάει τα λόγια του!
-Δυόμισι Τράπεζες αντέχει το σύστημα! Είπε τότε ο Κωστόπουλος, και όλοι γέλασαν ειρωνικά!
Τώρα τρέχουν όλοι να καλύψουν τις επισφάλειες!
Ένας άλλος τομέας στον οποίο επιδοθήκαμε με υπερβολή είναι αυτός των Θεατρικών Σκηνών! Η Αθήνα έχει πολύ περισσότερα θέατρα από το Λονδίνο!
Πολλά από αυτά φυτοζωούν! Μέχρι πρότινος, την εποχή των παχέων αγελάδων, λειτουργούσε το "σύστημα της παρεούλας"! Γνωρίζουμε μέσω κάποιου τον Υπουργό, μας εντάσσει σε μια επιχορήγηση και σέρνουμε το ψώνιο μας με "ποιοτικό" πάντα, ρεπερτόριο και με τους σταθερούς 15 θεατρόφιλους συγγενείς μας!

Περιττό να σας πω ότι και στο εδώ και δεκαετίες διατυπωθέν ερώτημα,"πόσα θέατρα αντέχει αυτή η Πόλη", δεν έχει δοθεί απάντηση!Πως αντέχουν αυτά τα Θέατρα, είναι ένα άλλο ερώτημα! Ρητορικό, ασφαλώς!
Ήδη η (Θεατρική) κρίση, είχε το πρώτο Θύμα της, με την αναγγελία της διακοπής των παραστάσεων του ΑμφιΘεάτρου, το οποίο λόγω της σοβαρής και επιμελημένης δουλειά που έκανε, δεν μπορεί πλέον να τα βγάλει πέρα!

Αφήσαμε για το τέλος τους αγαπητούς, ευγενέστατους, επιμελημένους, πολύγλωσσους, αξεπέραστους ταξιτζήδες! Η Αθήνα μας, έχει περισσότερα ταξί και από τη Νέα Υόρκη!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά ως γνήσια τριτοκοσμική χώρα, έχει δώσει το ελεύθερο στους ιδιοκτήτες να αγοράζουν όποιο τύπο αυτοκινήτου γουστάρουν! Δεν έχει καθιερώσει κάποιον ειδικό τύπο ταξί, ούτε βέβαια και προδιαγραφές!

Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί επιδιδόμαστε με τόση και τέτοια υπερβολή ακόμα και σε θέματα τα οποία θα μπορούσαν να έχουν ρυθμιστεί με την παρέμβαση της λογικής; Ή μήπως αυτή είναι που μας λείπει;
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα επαγγέλματα τα οποία με την πάροδο του χρόνου τελματώνονται λόγω υπερπληθυσμού της σχετικής ειδικότητας, αλλά θα το αφήσουμε για μια άλλη φορά!
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι και σε αυτούς τους τομείς πρέπει να γίνει κάποιος εξορθολογισμός!

Δεν είμαστε και ήδη έχουμε πάψει και να θεωρούμε ότι είμαστε, η Γη της επαγγελίας!
Αυτό, λέγεται "ανώμαλη προσγείωση"! Και στην περίπτωση αυτή, είναι σίγουρο ότι θα μαζέψεις και συντρίμια!

antiparatheseis
Ο Σαρκοζί μαζεύει τα κομμάτια του
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Γιωργου Δελαστικ



Αν έκρινε κανείς μόνο από τα αριθμητικά στοιχεία, δεν θα μπορούσε να μιλήσει για σοβαρή ήττα του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί στις περιφερειακές εκλογές που ολοκληρώθηκαν την Κυριακή με τη διενέργεια του δεύτερου γύρου τους: από 58 περιφέρειες που είχαν οι σοσιαλιστές, τις αύξησαν σίγουρα σε 60 και η τύχη μίας - δύο ακόμη δεν είχε επίσημα και οριστικά κριθεί, σε σύνολο 101 περιφερειών που υπάρχουν στη Γαλλία.

Ουσιαστικά ανάξιες λόγου είναι και οι μεταβολές που προέκυψαν στις θέσεις περιφερειακών συμβούλων που κατέλαβαν οι συνασπισμοί της Αριστεράς και της Δεξιάς. Η Αριστερά είχε 1.201 και τους έκανε 1.213 ? μάλιστα αυτοί του Σοσιαλιστικού Κόμματος μειώθηκαν από 878 σε 871. Η Δεξιά είχε 801 και της έμειναν 753. Σαφής υποχώρηση, αλλά κάθε άλλο παρά θεαματική, δεδομένης μάλιστα της κατάρρευσης της δημοτικότητας του Σαρκοζί και της γενικευμένης δυσφορίας των Γάλλων εναντίον της κυβέρνησης.

Εντελώς μηδαμινό για τον μη ενημερωμένο παρατηρητή φαντάζει και το γεγονός ότι το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν πήρε για πρώτη φορά στην ιστορία του δύο έδρες περιφερειακών συμβούλων από τις? 2.026!

Πρέπει να ανατρέξει κανείς σε διάφορα άλλα, ποιοτικά στοιχεία της εκλογικής συμπεριφοράς των Γάλλων για να αντιληφθεί γιατί μετά τα αποτελέσματα της Κυριακής έχει πέσει πανικός στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι και γιατί η Δεξιά της Γαλλίας περιήλθε σε πλήρη σύγχυση, με τον Σαρκοζί να δέχεται «φίλια πυρά» αμφισβήτησης για το αν είναι ο κατάλληλος υποψήφιος της Δεξιάς για τις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου.

Το πρώτο στοιχείο είναι ότι η αποχή έφτασε σε πρωτοφανή ύψη: από το 33,52% που ήταν την προηγούμενη φορά, εκτινάχθηκε στο? 55,19%! Αυτό σημαίνει ότι ο Σαρκοζί αδυνατεί να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους της Δεξιάς, πράγμα που θέτει εν αμφιβόλω τη δυνατότητα επικράτησής του στις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου τον Απρίλιο.

Η κατάσταση αυτή αποτυπώθηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα. Το προεδρικό στρατόπεδο της Δεξιάς πήρε συνολικά το 35,5% των ψήφων στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών, με το κόμμα του Σαρκοζί να παίρνει αυτοτελώς μόλις το 22,5% των ψήφων.

Αντιθέτως, το στρατόπεδο της Αριστεράς συγκέντρωσε συνολικά το 50,2%, με το Σοσιαλιστικό Κόμμα να παίρνει το 37%, ενώ η Ακροδεξιά του Εθνικού Μετώπου πήρε το 11,5%.

Αναφερόμαστε σε στρατόπεδα της Αριστεράς και της Δεξιάς γιατί έτσι όχι μόνο τα ονομάζουν οι Γάλλοι, αλλά σε γενικές γραμμές έτσι ψηφίζουν και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Μέχρι τώρα η Ακροδεξιά στη Γαλλία ήταν εντελώς απομονωμένη. Η ηγεσία της Δεξιάς απέφευγε με συνέπεια και αυστηρά κάθε μορφής υποστήριξη ακροδεξιών υποψηφίων σε οποιεσδήποτε εκλογές.

Την Κυριακή όμως τα πράγματα άλλαξαν σε επίπεδο βάσης. Πιεζόμενος ασφυκτικά στις δημοσκοπήσεις από τη ραγδαία άνοδο της Μαρίν Λεπέν, η οποία στις τελευταίες σφυγμομετρήσεις εμφανίζεται να τον ξεπερνά σε δημοτικότητα, ο Σαρκοζί έκανε πολύ σοβαρή στροφή της πολιτικής του προς ακροδεξιά κατεύθυνση. Νόμιζε ότι έτσι θα αποσπούσε ψήφους από το Εθνικό Μέτωπο.

Στον δεύτερο γύρο η Ακροδεξιά συμμετείχε μόλις στο ένα πέμπτο των καντονιών. Εκεί λοιπόν παρατηρήθηκε ένα πρωτοφανές πολιτικό γεγονός: από 622.000 που ήταν οι ψήφοι της στον πρώτο γύρο, εκτοξεύθηκαν στις 915.000 στον δεύτερο ? μια θεαματική αύξηση της τάξης του 47%.

Το σοβαρότατο πολιτικό μήνυμα αυτής της αύξησης είναι ότι η εκλογική βάση της Δεξιάς έσπασε το φράγμα που είχε υψώσει η ηγεσία της και μετακινήθηκε κατά εκατοντάδες χιλιάδες ψήφων υπέρ της Ακροδεξιάς, όπου η Ακροδεξιά ήταν αντιμέτωπη με αριστερούς υποψηφίους.

Αυτή η «εκλογική επικοινωνία» Δεξιάς - Ακροδεξιάς είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την τύχη του Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές του χρόνου.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ
Απειλή η ώσμωση Δεξιάς - Ακροδεξιάς

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ με το οποίο η γαλλική Δεξιά προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν προηγείται του Νικολά Σαρκοζί, ήταν ότι αν και στις προεδρικές εκλογές του 2012 έμπαινε η Λεπέν στον δεύτερο γύρο και όχι ο Σαρκοζί, θα ήταν οπωσδήποτε χαμένη γιατί οι δεξιοί ψηφοφόροι δεν θα ψήφιζαν ποτέ μια ακροδεξιά υποψήφια πρόεδρο. Μέχρι τώρα η Δεξιά κρατούσε σε πολιτική καραντίνα την Ακροδεξιά και το εκμεταλλευόταν εκλογικά: Το φράγμα αυτό κατέρρευσε όμως την Κυριακή, όταν εκατοντάδες χιλιάδες δεξιοί Γάλλοι ψηφοφόροι υπερψήφισαν στον δεύτερο γύρο τους ακροδεξιούς υποψήφιους, δίνοντας σήμα ότι πολλοί είναι έτοιμοι να κάνουν το ίδιο και στις προεδρικές εκλογές.

ethnos