Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ




Ασφαλώς και η Λιβύη δεν απολάμβανε ένα δημοκρατικό καθεστώς. Το ίδιο και η Συρία. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με το Μπαχρέιν ή τη Σαουδική Αραβία. Γιατί οι προβολείς των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης επικεντρώνονται μόνο στη Λιβύη και τη Συρία; Γιατί αυτές οι δύο χώρες δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των δυτικών δυνάμεων και τα αντίστοιχα μίντια προσαρμόζονται στους λεγόμενους κανόνες της «προπαγάνδας του πολέμου».

Πρόκειται γι’ αυτό που έγραφε ο Λέων Τολστόι στο «Πόλεμος και Ειρήνη», ότι δηλαδή για να υπάρξει μία πολεμική σύγκρουση είναι «απαραίτητος ο συνδυασμός αναρίθμητων περιστάσεων (...), είναι αναγκαίο να δεχτούν εκατομμύρια άνθρωποι, στους οποίους βρίσκεται η πραγματική δύναμη -οι στρατιώτες που πυροβολούσαν ή μετέφεραν προμήθειες και κανόνια- να ακολουθήσουν την επιθυμία εκείνων των αδύναμων προσωπικοτήτων (σ.σ. όπως ο Ναπολέοντας και ο τσάρος Αλέξανδρος) και να πειστούν να το κάνουν….».

Η παραπάνω άποψη μπορεί να έχει ισχύ τόσο γα τον πόλεμο του 1812 όσο και για κάθε άλλο πόλεμο. Έτσι, διαβάζουμε στο AgoraVox ότι τα δυτικά μίντια καλύπτουν τους διαφόρους πολέμους μετά τον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο και μέχρι το σημερινό στη Λιβύη, ακολουθώντας τέσσερις βασικούς κανόνες: α) Απόκρυψη των συμφερόντων: Σύμφωνα με τον κανόνα αυτό ο πόλεμος δεν είναι ποτέ μία σύγκρουση αντιτιθέμενων οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων αλλά γίνεται δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη ή κάποια άλλη ευγενή ιδέα.

Έτσι, ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία παρουσιάστηκε ως ανθρωπιστικός, ενώ στην πραγματικότητα έγινε για τον έλεγχο των στρατηγικών οδών των Βαλκανίων και των αγωγών. Στο Αφγανιστάν έγινε κατά της τρομοκρατίας και στη συνέχεια για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Β) Ο δεύτερος κανόνας είναι η δαιμονοποίηση: Εδώ χρησιμοποιούνται τα θεαματικά «μιντιακά ψεύδη». Ο Μιλόσεβιτς, ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Καντάφι παρουσιάζονται ως στυγνοί δικτάτορες και χασάπηδες.

Το ίδιο θα γίνει προοπτικά και με τον Αχμαντινεζάντ του Ιράν. Τότε είχαμε τα πυρηνικά όπλα ή τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, τώρα τα πυρηνικά του Ιράν. Τα περί πυρηνικών ή χημικών όπλων του Ιράκ αποδείχθηκαν ασύστολα ψεύδη, το ίδιο και η ιστορία με τα μωρά του Κουβέιτ, ή με τα δάκρυα της νεαρής ιρακινής ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου, που πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στις ΗΠΑ! Η δουλειά όμως είχε γίνει.

Το κατασκευασμένο παραμύθι, αυτό που νομιμοποιούσε τον πόλεμο και δικαιολογούσε τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους αθώων στη παγκόσμια κοινή γνώμη, είχε κάνει τη δουλειά του. Γ) Όχι Ιστορία: Ο κανόνας αυτός της μιντιακής «προπαγάνδας του πολέμου» αποσκοπεί στην απόκρυψη της ιστορίας της περιοχής. Αυτό καθιστά ακατανόητες τις τοπικές συγκρούσεις, οι οποίες γίνονται κατανοητές ανάλογα με το νόημα που τους δίνουν οι μεγάλες δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι το Κόσοβο παρουσιάζονταν σαν περιοχή στην οποία είχαν εισβάλει οι Σέρβοι!

Το γεγονός, επίσης, ότι στη Λιβύη υπάρχουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τον έλεγχο των οποίων γίνονται όλα, εξηγεί τις εσωτερικές αντιθέσεις των δυτικών συμμάχων. Δ) Η οργάνωση της αμνησίας: Σύμφωνα μ’ αυτόν τον κανόνα πρέπει να αποφεύγεται κάθε σοβαρή υπενθύμιση προηγούμενων χειραγωγήσεων της κοινής γνώμης από μέσα μαζικής ενημέρωσης, που θα καθιστούσε δύσπιστη την κοινή γνώμη.

Συμπέρασμα: Μην πιστεύετε άκριτα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι πίσω από το προκάλυμμα των Γάλλων και των Βρετανών στη Λιβύη είναι για μία ακόμη φορά η τεράστια πολεμική μηχανή των ΗΠΑ. Για να αποδειχτεί ότι πλανήθηκαν πλάνην οικτράν όσοι αφελείς επένδυσαν πολλά στον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα για μία αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους…

gpapaso

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...