του Κωστή Γκoρτζή






Παγωμένοι από την …οικονομία στο πετρέλαιο, άφωνοι μπροστά στα τρία κακά της μοίρας των Ιαπώνων, αόμματοι από το σκοτάδι του τούνελ που οδηγεί στο μέλλον μας, παρακολουθούμε τη νέα χολιγουντιανή πολεμική περιπέτεια στη γειτονιά μας. Αυτή τη φορά πασπαλισμένη με μια δόση Γαλλικού φιλμ νουάρ.

Το καστ πολύ πετυχημένο. Ένας κοντός αποτυχημένος (στις σφυγμομετρήσεις) Γάλλος Πρόεδρος που προσπαθεί απεγνωσμένα να πουλήσει τα Rafale του και τις Φρεγάτες του, μπας και κουνηθεί η οικονομία του, ένας Άγγλος πρωθυπουργός που αγωνιά κι αυτός για τις πωλήσεις των όπλων που συμπαράγει με τον Γάλλο, ένας Αμερικανός Πρόεδρος που του ‘χουν περισσέψει κάποιες εκατοντάδες πύραυλοι και πλησιάζει η ημερομηνία λήξης τους και ένας τρελός δικτάτορας, καρικατούρα των παρανοϊκών δικτατόρων της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής του προηγούμενου αιώνα.

Το σενάριο χιλιοπαιγμένο και βαρετό. Το είδαμε στο Αφγανιστάν, το είδαμε στο Ιράκ (και σε «ριμέικ»…), το είδαμε στη Γιουγκοσλαβία, δεν το είδαμε που παίζεται και στο Τσαντ και στο Κογκό και στην Ακτή Ελεφαντοστού, στον Καύκασο, στο Θιβέτ…
Αν δίνονταν βραβείο σεναρίου τύπου «Βατόμουρου» στις εκάστοτε διατεταγμένες αποφάσεις του λεγόμενου Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, είναι βέβαιο ότι η μαρμελάδα που μπορούσε να παραχθεί θα μας γλύκαινε τουλάχιστον τη γεύση. Που είναι κατάπικρη από την γελοία υποκρισία των Μεγάλων που στο όνομα αρχών και αξιών βιάζουν την ανθρωπότητα κατά συρροή. Γιατί υποκρισία;

Ο Καντάφι είναι ίδιος και απαράλλαχτος από το 1969… 42 χρόνια έμεινε στη θέση του με τα όπλα που του έδιναν Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι και Κινέζοι. Ο Καντάφι ήταν κακός, αλλά για τις συμφωνίες με τις πετρελαϊκές εταιρείες των Μεγάλων ήταν καλός. Μόλις δυό χρόνια πριν, οι μάγκες Άγγλοι του επέστρεψαν τον τρομοκράτη που τίναξε το αεροπλάνο στο Λόκερμπυ. Μας είπαν ότι το έκαναν για ανθρωπιστικούς λόγους επειδή αυτός είχε καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Όλοι «το έφαγαν το παραμύθι», εκτός βέβαια από εμάς που είχαμε ξαναδεί το έργο πολλάκις σε ελληνική έκδοση (Λούβαρης, Ψωμιάδης αυτός με το πούρο κλπ). Ο τρομοκράτης ζει και βασιλεύει πασάς στα Γιάννενα της Λιβύης. Και η British Petroleum επίσης στην ίδια περιοχή…

Ο κάθε πύραυλος έχει ένα τόνο εκρηκτικά στο κεφάλι του και καθόλου μυαλό. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον στρατιώτη από τον πολίτη, όταν σκάει στο πάρκο της πόλης.
Κόπτονται (στις οθόνες και στα ψηφίσματα) για την «προστασία των πολιτών» από τη σφαγή εκ μέρους του καθεστώτος. Από το 1998 έως το 2003, πέντε –ναι ΠΕΝΤΕ- εκατομμύρια αθώων πολιτών χάθηκαν στο Κογκό. Χιλιάδες χάνονται στην Ακτή του Ελεφαντοστού, εκατομμύρια εξαφανίστηκαν από τα «ανθρωπιστικά» καθεστώτα που εγκατέστησαν κατά καιρούς οι Μεγάλοι στην Κολομβία, στην Χιλή στην Αργεντινή…
Πού ήταν οι …προστάτες των ανθρώπινων δικαιωμάτων; Πού είναι και σήμερα απέναντι στην Κύπρο, πού ήταν το ΄67 για την Ελλάδα; Πώς τολμούν να ξερνούν αυτά τα ψέματα κατάμουτρά μας;

Αυτό που βλέπω στις οθόνες μού φαίνεται σαν σκηνές από το «έργο προσεχώς». Να το βλέπουν οι Ιρανοί και οι Βενεζουελάνοι. Και κάποιοι άλλοι …βεδουίνοι που απόκτησαν συνείδηση πολίτη με δικαιώματα.
Θεέ μου κάνε να μην βρούμε σταγόνα πετρέλαιο στον τόπο μας!

pressinaction

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...