Ζούμε για να ΖΟΥΜΕ οσο ζούμε;!
Σοφία Γκαγκούση
Μια περίεργη, πρωτόγνωρη ψυχολογία μαυροσκιάζει εδώ και μήνες τη ζωή μας και γαργαλάει καθημερινά την πάλε ποτέ ευδαιμονία μας
Ανασφάλεια,αβεβαιότητα,κουρασμένα πρόσωπα και βλέμματα από την ανεργία ή την αναδουλειά, βεβιασμένες καλημέρες, με το ζόρι χαμόγελα και διάθεση σχεδόν καταθλιπτική
χαρακτηρίζουν τα έργα και τις ημέρες μας,ενώ αρχίζει να μπαίνει η άνοιξη...
Και πράγματι κάποια περιστατικά ακραίων αντιδράσεων που καταλήγουν σε προσωπικά και οικογενειακά ολοκαυτώματα αρχίζουν να προβληματίζουν την ελληνική κοινωνία και να κλονίζουν τα ζύγια.Αλλά και οι λιγότερο τραγικές ιστορίες, ακόμη και οι συνήθεις δυσκολίες, γίνονται εφιαλτικές μέσα στο φάσμα του πανικού που ενισχύει απίστευτα ο αριθμητικός πόλεμος της τηλεθέασης. Αυτό το όπιο που βομβαρδίζει τα μυαλά και την ψυχολογία μας από νωρίς το πρωί πριν να πούμε καλά καλά καλημέρα στον καθρέφτη μας.
Πώς άντεξαν και αντιστάθηκαν οι γενιές των παπούδων και των γονιών μας που πέρασαν χειρότερες κρίσεις, πολέμους και πείνες; Πώς έζησαν χωρίς ενημέρωση; Τι μεθόδους ψυχοθεραπείας ακολουθούσαν;
Έκανα την αφελή ερώτηση σε κάποιους ηλικιωμένους διαφόρων κατηγοριών.Κοινός παρονομαστής; Απλά ΖΟΥΣΑΝ! Κατά τη βολή του και την "τάξη" του ο καθένας, αλλά ζούσαν και επικοινωνούσαν, με σκοπό και νόημα κι ας μην τους διαφώτιζαν περί του life style, πρωινάδικα, μεσημεριανά και ψυχολόγοι.Ξέρεις τι καλός ψυχολόγος ήταν ο μπαξές μου; μου είπε μια γιαγιά.Όταν ανακατεύεσαι με το χώμα παιδί μου δεν σε τρώνε οι κότες.. Άντε ξεβοτάνισε τώρα τους λουλουδάτους καναπέδες. Εξόν αυτού μιλούσαμε,μπορεί να μην ξέραμε γράμματα αλλά ξέραμε τους ανθρώπους δίπλα μας..Ακόμα και τώρα στο ΚΑΠΗ που μαζευόμαστε, μιλάμε δυνατά, πειραζόμαστε,σχολιάζουμε ,εε βρίζουμε και τους κερατάδες στην τηλεόραση και στα παράθυρα και γελάμε... σάμπως πόσα χρόνια μας έμειναν ακόμη; Δόξα τω θεώ καλά είμαστε, την υγειά μας νά χουμε..!
Όλο το απόσταγμα της νοικοκυρεμένης ζωής τους σε δυο λέξεις!
Τα παιδιά τους βέβαια εξελίχθηκαν και πρόκοψαν αλλιώς.. Τα πρόκοψαν! Έπεσαν στην αντιπαροχή, στη μεταπολίτευση, στο πολυτεχνείο, στο ΠαΣοΚ,στη Ν.Δ,στο συνδικαλισμό, στο "δώστα όλα" και στα χρηματιστήρια και ξόρκισαν τον κατοχικό εφιάλτη της χώρας. Και τώρα τα εγγόνια τους ανυποψίαστα κάνουν τραμπάλα στο αβέβαιο παρόν και στο άγνωστο μέλλον...(τεχνηέντως αποφεύγουμε τη λέξη κόμμα, πολιτική και τα συν αυτώ, στο κείμενο, για να μην τα τρομάξουμε από την τρυφερή τους ηλικία). Ανάμεσα, ευτυχώς, σε όλα αυτά, πολλά φωτεινά μυαλά σε συνδυασμό με την ανθρώπινη ευαισθησία και τα χαρισματικά τους ταλέντα, μας οδήγησαν σε υπέροχους δρόμους και προορισμούς σ όλο τον κόσμο και σ όλους τους τομείς.Είναι αυτά που μας παρηγορούν και μας σηκώνουν από τα πατώματα για να ακολουθήσουμε, μέρες που είναι, τον καλό γολγοθά, αυτόν που υψώνει την ανθρώπινη φύση μας στα απλά και αυτονόητα. Όπως είναι ο ερχομός της άνοιξης και του χρυσού Απρίλη, που σκάει μύτη όπου νάναι, και μας
φωνάζει να χαμογελάσουμε ζεστά!Γιατί έχει καταλάβει ότι δεν είναι καθόλου κατοχυρωμένο ότι ο ήλιοςθα βγαίνει για όλους μας κάθε πρωί...
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
