Το ταξίδι προς το Λιχτενστάιν ξεκινά από την Ζυρίχη. Το τραίνο αναχωρεί από τον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης και περνάει μέσα από τα καντόνια των δασών έως το Μπουχς που είναι στο σύνορο με το πριγκιπάτο. Τα καντόνια των δασών είναι ο τόπος γέννησης της Ελβετικής Συνομοσπονδίας. Η γέννηση της συνομοσπονδίας χάνεται στην αχλή του θρύλου που περιβάλλει τα δασωμένα όρη του Ουρί, του Σβυτς και του Ούντερβαλντεν των τριών καντονιών των δασών. Τον Μεσαίωνα τα τρία αυτά καντόνια είχαν το καθεστώς του ελεύθερου που σήμαινε πως παρόλο που ήταν υπό τον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα, τα καντόνια αυτά δεν είχαν τον τοπικό διοικητή που διόριζε ο αυτοκράτορας όπως θα έκανε σε μη ελεύθερες περιοχές. Για τα μέτρα της εποχής το ελεύθερο σήμαινε την αναγνώριση ενός είδους ανεξάρτητης κυριαρχίας εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον 13ου αιώνα ήταν σε μια περίεργη κατάσταση. Οι τρεις μεγάλες δυναστείες των Λούξεμπουργκ, των Χοενστάουφεν και των νεοπαγών Αψβούργων που είχαν κληρονομήσει τον οίκο των Μπάμπενμπεργκ διαγκωνίζοντο για το ποιος θα αποκτήσει την αίγλη του Αυγούστου Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Ο τίτλος του Αυγούστου δινόταν στον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα ως μια θύμηση της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που αναστήλωσε στην δύση ο Καρλομάγνος. Ο Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτωρ ήταν ένας διάδοχος του Οκταβιανού Αυγούστου του πρώτου Αυτοκράτορα της αρχαίας Ρώμης. Ο Ροδόλφος Ι των Αψβούργων και πατριάρχης της δυναστείας καταγόταν από την σημερινή Ελβετία. Όταν εξελέγη Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτωρ, ο Ροδόλφος πήρε πίσω το καθεστώς του ελεύθερου στα τρία καντόνια.

Αυταρχικός ηγέτης ο ίδιος φορολόγησε σκληρά τους κατοίκους των καντονιών των δασών για να χρηματοδοτήσει τους πολέμους του. Οι κάτοικοι των καντονιών των δασών εξεγέρθηκαν πολλές φόρες και το αντί-αψβουργικό αίσθημα γέννησε τον μύθο του Γουλιέλμου Τέλλου που εναντιώθηκε στον τοπικό διοικητή των Αψβούργων, Γκέσλερ, που βρισκόταν στο Άλτντορφ του Ουρί. Σε αυτό το κλίμα το 1291 οι ελεύθεροι άνδρες των καντονιών των δασών ορκίστηκαν στο όνομα του θεού στο όρος Ρύτλι την ένωση των καντονιών τους σε μια χαλαρή συνομοσπονδία. Η γέννεση της Ελβετίας ήταν γεγονός. Με τους αιώνες η συνομοσπονδία μεγάλωσε για να περιλάβει τις πεδιάδες πέριξ των λιμνών της Ζυρίχης και της Λουκέρνης για να φτάσει δυτικά έως την Γενεύη. Παρόλο που τα κοινά συμφέροντα εναντίον των Αψβούργων και υπέρ του ελευθέρου εμπορίου των καντονιών κρατούσαν ζωντανή την συνομοσπονδία, οι εντάσεις εντός της συνομοσπονδίας δοκίμασαν την ενότητα της.

Μια δυναστική διαφορά σχετικά με την περιουσία του άκληρου κόμητα του Τόγκεμπουργκ οδήγησε σε πόλεμο την Ζυρίχη με το Γκλάρους και το Σβυτς. Η Ζυρίχη αποχώρησε από την συνομοσπονδία αναζητώντας την προστασία των Αψβούργων. Ο “παλαιός πόλεμος της Ζυρίχης” όπως ονομάστηκε η αναμέτρηση, τελείωσε με την εξάντληση των αντιμαχόμενων άλλα και με την διατήρηση της ενότητας της συνομοσπονδίας, αφού η Ζυρίχη έγινε ξανά δεκτή στην συνομοσπονδία. Πυρήνας διοίκησης της συνομοσπονδίας ήταν μια δίαιτα η οποία αποφάσιζε με πλειοψηφία για έναν περιορισμένο αριθμό θεμάτων ενώ δρούσε ταυτόχρονα και ως δικαστήριο που εκδίκαζε τις διάφορες των καντονιών. Τα καντόνια παρέμεναν ανεξάρτητα άλλα η ιδέα της ελβετικής ενότητας σφυρηλατήθηκε από την ολοένα και στενότερη συνεργασία.

Κεντρικό θέμα στην ελβετική ιστορία ήταν ο διαγκωνισμός επαρχίας και πόλεων με την επαρχία να αντιστέκεται στον συγκεντρωτισμό των πόλεων. Ο πόλεμος των χωρικών το 1653 προκλήθηκε από την υποτίμηση του νομίσματος και την αύξηση της φορολογίας που επέβαλαν οι πόλεις στους χωρικούς. Οι χωρικοί εξεγέρθηκαν και με την συνθήκη του Χούτβιλ σχημάτισαν ανεξάρτητη κυβέρνηση. Παρόλο που οι χωρικοί ηττήθηκαν οριακά, η οριακή ήττα τους έκανε τις διοικήσεις των πόλεων να χαμηλώσουν την φορολογία έτσι ώστε ο Βρετανός πρόξενος στη Βέρνη να δηλώνει πως η Ελβετία έχει την χαμηλότερη φορολογία προσώπων στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα οι αρχές υποχρεώθηκαν να βελτιώσουν την συμπεριφορά τους προς τους αγρότες. Το 1833 οι χωρικοί της Βασιλείας αποσχίστηκαν από την πόλη σχηματίζοντας το Καντόνι της Γης της Βασιλείας (Basel Land) όταν θέλησαν να απολαύσουν ίση αντιπροσώπευση στο συμβούλιο της πόλεως που η πόλη τους αρνείτο.

Η αντίσταση των λαϊκών χωρικών στον συγκεντρωτισμό των πόλεων δεν αφορούσε αποκλειστικά την φορολογία και την αντιπροσώπευση αλλά και την πίστη. Το 1839 συνέβη το πραξικόπημα της Ζυρίχης στο οποίο οι θεοφοβούμενοι χωρικοί πέριξ της Ζυρίχης αντέδρασαν στην εγκατάσταση στην έδρα θεολογίας του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης του θεολόγου Ντέιβιντ Στράους. Ο Στράους υποστήριζε την ιστορικότητα του Ιησού αρνούμενος όμως την θεϊκή του υπόσταση. Το σκάνδαλο αυτό για την πίστη των συντηρητικών Ελβετών δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Οι χωρικοί υπό την ηγεσία του Πάστορα Χίρτσελ εισέβαλαν στην Ζυρίχη πολεμώντας τους άνδρες της φρουράς της πόλεως. Η φρουρά της πόλης παραδόθηκε και ο Στράους πήρε σύνταξη προτού ξεκινήσει τα διδακτικά του καθήκοντα. Οι χωρικοί φοβούμενοι την ηγεμονία της πόλεως απαίτησαν στην συνέχεια την κατεδάφιση των τειχών της πόλεως ως εξασφάλιση της ελευθερίας τους.

Η γέννηση της μοντέρνας Ελβετίας συμβαίνει μετά τον σύντομο εμφύλιο πόλεμο του Σόντερμπουντ το 1847. Το αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα που κυβερνούσε στα περισσότερα καντόνια προέβη σε μια σειρά ριζοσπαστικών μέτρων κατά της καθολικής εκκλησίας και υπέρ της εκκοσμίκευσης. Τα συντηρητικά καθολικά καντόνια αντιστεκόμενα στην κεντρική κυβέρνηση σχημάτισαν μια άτυπη συμμαχία και ακολούθησε ένας σύντομος εμφύλιος πόλεμος ο οποίος έληξε με την ήττα των συντηρητικών φεντεραλιστών και την νίκη των ριζοσπαστών. Οι ριζοσπάστες έθεσαν ως προτεραιότητα την ψήφιση του νέου συντάγματος που καταργούσε την ανεξαρτησία των καντονιών και θεμελίωνε την Ελβετία ως ένα ομοσπονδιακό κράτος με κοινό νόμισμα. Το μεγαλωμένο σε μέγεθος και σκοπό ελβετικό κράτος υλοποίησε την ατζέντα των ριζοσπαστών όπως το κοινό νόμισμα, τον εμπορικό προστατευτισμό, την δημιουργία δικτύων τηλεγράφου και σιδηρόδρομου, την ανέγερση του ομοσπονδιακού πολυτεχνείου και τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους.

Οι ασυμβίβαστα ελεύθεροι Ελβετοί όμως γράφουν το σύνταγμα με τέτοιο τρόπο ώστε να κατοχυρώσουν την δημοψηφισματική δημοκρατία σε ομοσπονδιακό και τοπικό επίπεδο ώστε να περιορίσουν την δύναμη της κεντρικής κυβέρνησης. Σήμερα οι Ελβετοί απολαμβάνουν το καλύτερο επίπεδο ζωής στη ηπειρωτική Ευρώπη. Έχουν μια ισχυρή οικονομία, χαμηλή φορολογία, χαμηλά επιτόκια και ανεργία, ένα πανεπιστημιακό σύστημα που ανταγωνίζεται στα ίσια τα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια και οι Ελβετικές πόλεις φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις στην ποιότητα ζωής παγκοσμίως. Και όλα αυτά χωρίς να ανήκουν στην γραφειοκρατική ΕΕ. Οι εικονιζόμενοι Ελβετοί με άμεση δημοκρατία αποφασίζουν τι είναι καλύτερο για αυτούς χωρίς την ανάγκη των γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Το ελεύθερο πνεύμα των Ελβετών κατά του κράτους και του συγκεντρωτισμού μάλλον τους αντάμειψε.

blemilo
listonplace

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...