Πως έγινε ξαφνικά, και μια χώρα της ερήμου με 6.5 εκατομμύρια πληθυσμό, και λιγότερο από το 2% των παγκόσμιων πετρελαϊκών αποθεμάτων, μετατράπηκε σε στόχο για τη Γαλλία και τη Βρετανία, οι οποίες ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον της;

Οι λόγοι δεν είναι ούτε τα εθνικά συμφέροντα των δυο αυτών χωρών, ούτε η ανθρωπιστική κρίση που προβάλλουν ως αφορμή για την εμπλοκή τους. Εξάλλου, το τρομοκρατικό παρελθόν της Λιβύης ανήκει στο μακρινό παρελθόν, και δεν επηρεάζει τις δυο χώρες πλέον.

Τότε γιατί αποφάσισαν να πολεμήσουν τον Καντάφι οι Nicolas Sarkozy και David Cameron;

Σύμφωνα με το περιοδικό ΤΙΜΕ, ο λόγος είναι πως η αδράνεια αποτελεί μια πολιτική με αρνητικές συνέπειες. Και επειδή η Αγγλία και η Γαλλία τέθηκαν υπέρ των εξεγέρσεων όταν αυτές ξεκίνησαν, έπρεπε τώρα να κάνουν κάτι. «Το να αδρανήσουν, μόλις φάνηκε ότι ο Καντάφι θα υπερισχύσει, θα ήταν μια λάθος απόφαση, και θα εξέθετε διεθνώς ως αδύναμους όλους αυτούς που ζητούσαν διακαώς την ανατροπή του».



Δεν θα πρέπει βεβαίως να αποσιωπήσουμε την αναγκαιότητα ότι ο Καντάφι θα πρέπει να αποχωρήσει πλέον από την σκηνή. Αυτός μαζί με το καθεστώς του (που κυριαρχεί πάρα πολλά χρόνια παρά το ότι βρίσκεται υπό κατάρρευση) τα παραληρήματα του παντοδυναμίας και τις βαρύτατες ευθύνες του όσον αφορά τον εκφυλισμό της κρίσης.

Αυτή η αναγκαιότητα όμως δεν μπορεί να συσκοτίσει ένα βρόμικο παιχνίδι που παίχτηκε στα παρασκήνια

Όπως γράφει το Manifesto, μέχρι πριν από δέκα μέρες, όλα φαινόταν να είναι ένα παιχνίδι. Είχε προταθεί ακόμη και η εξορία για τον Καντάφι και την οικογένειά του και μεταφορά, με ασφαλή τρόπο, σε χώρα ουδέτερη.

Αλλά χάρη στην επιμονή των ΗΠΑ αποφασίστηκε η παραπομπή του για αναπόδεικτα «εγκλήματα πολέμου» στο Ποινικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρόλο που η Ουάσιγκτον δεν το αναγνωρίζει.

Και όπως είναι γνωστό, τα “εγκλήματα πολέμου” με μεγάλες δόσεις προπαγάνδας, είναι σίγουρο ότι τιμωρούνται.

Έτσι η πιθανότητα ο Καντάφι να βγει εκτός σκηνής, χάθηκε κι όλα φαντάζουν ένα σκοτεινό αδιέξοδο. Χωρίς άλλη δυνατότητα, από ένα «λουτρό αίματος».

Έτσι εκεί που έφτασαν τα πράγματα η στρατιωτική επίθεση με αεροπορικούς βομβαρδισμούς φάνηκε σαν την μοναδική εναλλακτική. Ξεχνώντας ότι μερικά από τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν και σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό αλλά και αντικαθεστωτικούς στην Λιβύη, είναι τα ίδια ακριβώς γαλλικά Jet, τα οποία πουλήθηκαν απ’ τον Σαρκοζί στον Καντάφι, και τα πιο ακριβά του κόσμου.

Πράγματι, θα ήταν πολύ θλιβερός ένας τέτοιος επίλογος στην Άνοιξη στον αραβικό κόσμο. Η επέμβαση της Δύσης στην Λιβύη θα σημάνει μόνον αίμα και στρατιωτική καταστολή, όπως συνέβη στην Υεμένη, όπως συνέβη με το γενικό σιωπητήριο αυτές τις μέρες στο Μπαχρέϊν, όπου τα ίδια τα Κράτη του Κόλπου, υποστηρικτές πλέον της ζώνης μην πτήσεων, επενέβησαν στρατιωτικά, για να υποστηρίξουν το καθεστώς της Μανάμα αντί για τον Καντάφι.

Πηγές: Times, Manifesto

antinews

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...