του Δημήτρη Δανίκα





Από την Ιαπωνία η τρομακτική Αλήθεια. Τα 8,9 ρίχτερ γκρέμισαν κάθε κόκκο αυταπάτης. Το τσουνάμι παρέσυρε κάθε ίχνος ψευδαίσθησης. Η ραδιενέργεια δηλητηρίασε κάθε μόριο αθανασίας. Τρία πράγματα μαζί σωριάστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι. Το αχόρταγο Εγώ που μας φουσκώνει και καλύπτει το απέραντο κενό μας.

Τι είσαι μωρέ; Ένα τίποτα. Μια προσωρινή φιγούρα που παριστάνει τον καμπόσο. Ένα σωματίδιο σκόνης που μέσα στην απέραντη αιωνιότητα αιωρείται για ένα υποκλάσμα του υποκλάσματος του υποδευτερολέπτου. Μια άοσμη, ασήμαντη πορδή. Ένα πουφ. Το δεύτερο, η ακατάσχετη και ακαταπόνητη τρέλα μας. Δηλαδή η ακατανίκητη μανία μας για ιδιοκτησία. Το παιδί Μου. Η γυναίκα Μου. Το σπίτι Μου. Οι καταθέσεις Μου. Το εξοχικό Μου. Η αμαξάρα Μου. Οι μετοχές Μου. Αυτή κι αν είναι μούρλια επικών διαστάσεων.

Γιατί στο τέλος κάποιος γαμπρός θα σ' τα κάνει όλα αλιάδα. Γιατί στο τέλος η χρεοκοπία θα σ' τα κάνει όλα φραγκοδίφραγκα. Γιατί στο τέλος ο απόγονος θα τα φάει όλα στις γκόμενες και στα μπουζούκια. Γιατί στο τέλος εσύ αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες σου, κάτω από την επιφάνεια της γης, φυτεμένος μέσα στο χώμα. Και γιατί στο τέλος η μοναδική προσφορά σου θα είναι να γίνεις λίπασμα και τροφή για τα σκουλήκια. Και το τρίτο, η απέραντη αλαζονεία του ανθρώπινου είδους. Ο βασιλιάς του Σύμπαντος. Ο αυτοκράτορας του Γαλαξία. Ο άρχοντας πανίδας και χλωρίδας.

Ο Τζένγκις Χαν κάθε βλάστησης, κάθε φαραγγιού, κάθε βουνού, κάθε πεδιάδας, κάθε ωκεανού, κάθε μικροσκοπικού κόκκου άμμου, κάθε ζωντανού οργανισμού. Με απεριόριστες δυνατότητες. Με απεριόριστες ικανότητες. Με απεριόριστες δικαιοδοσίες. Με απεριόριστες εξουσίες. Σκέψου τώρα να είσαι κάτοικος Ιαπωνίας. Με τις ιδιοκτησίες σου. Με τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις σου. Είμαι σίγουρος. Συγκλονισμένος. Τρομαγμένος. Κατουρημένος και χεσμένος θα έστρεφες και τα δύο φάσκελα στο πρόσωπό σου και με όλη τη δύναμη που θα σου είχε απομείνει από τον τρόμο σου θα ούρλιαζες Να Malaka!

tovima

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...