Ολοι μας ταραχτηκαμε απο τον χαμο των δυο παιδιων,κανενας μας δεν νοιωθει αυτο που νοιωθουν οι δικοι τους ανθρωποι,καταληξαμε να ζουμε ολοι σε μια καθημερινη ζουγκλα,απομακροι ο ενας απο τον αλλον,μερικες φορες και εχθρικοι με τον διπλανο μας,ζουμε σε κουτια, με τεντες και οτι αλλο μπορυμε να βαλουμε ωστε να μην ερχομαστε σε οτπικη επαφη με τους αλλους,ο χωρος μας ειναι αυτο που.......
μας ενδιαφερει απο εκει και περα ας πανε ολα στο διαολο.

Δεν μας νοιαζει που το σκουπιδι εχει πλημμυρισει τις γειτονιες μας,αρκει να ειναι εξω απο τον δικο μας χωρο,δεν μας ενδιαφερει αν καποιος διπλα μας εχει προβλημα επιβιωσης αρκει να εχουμε εμεις οτι μας κανει κεφι.

Ζουγκλα δεν ειναι αυτη που βλεπουμε στα ντοκυμαντερ,ζουγκλα ειναι αυτο που λεμε ζωη,αυτο που ζουμε καθε μερα ,οταν η δημοκρατια τελειωνει εκει που αρχιζει η αντιθετη αποψη... τοτε για ποια δημοκρατια πολεμαμε?

Αφησαμε την υπαρξη μας στα χερια ανικανων,αυτο που μας ενοιαζε ηταν να κτισουμε,περισσοτερα,ψηλοτερα κτηρια,με μεγαλα μπαλκονια που δεν χρησιμοποιουμε ποτε,μαθαμε στα παιδια μας την φτηνεια,την ευκολια,πληρωσαμε για διπλωματα οδηγησης και οδηγαμε σαν τρελλοι που λες και τους κυνηγαει ο χαρος,δεν σεβομαστε ουτε πεζους ουτε αναπηρους,ουτε ηλικιωμενους.

Και αφου αποκτησαμε το ονειρο μας,ενα αυτοκινητο,να που δεν βρισκουμε πλεον να το παρκαρουμε,και επειδη δεν βρισκουμε κλεινουμε τις διαβασεις,τους δρομους,τις γωνιες.
Καναμε την σπαταλη συνηθεια,τα τροφιμα μας κατεληγαν στα σκουπιδια,ειχαμε τοσα πολλα περρισευαν,σκουπιδια και οι ζωες μας,πεταγμενες αδιαφορα στο κυνηγι του ευκολου και εφημερου.

Φιλιες απο συμφερον,σχεσεις,υποσχεσεις,κατασχεσεις,το ευ ζειν το εννοησαμε ως"να περναμε καλα",
και ξαφνιαζομαστε τωρα γιατι ξεχναμε.
Αυτο που συνεβη χθες δεν ειναι η αρχη,δεν ειναι το τελος,ειναι η συνεχεια,θα το ξεχασουμε γιατι πρεπει να παμε παρα περα,αυτοι που δεν θα ξεχασουν ειναι αυτοι που "θα τους ξεχασουν"σε λιγο καιρο.

Ας μην κλαιμε μονο τους πεθαμενους,καιρος να κλαιμε και για τους ζωντανους.

ksipnistere

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...