Θα 'πρεπε να μελετηθεί κάποτε πώς συμβαίνει κι ό,τι προάγει πολλές φορές την ανθρώπινη ευτέλεια, ή τη βοηθάει να εκδηλωθεί, να λογαριάζεται ως ανακάλυψη ή έστω ως κάτι παρήγορο. Χωρίς να αμφισβητεί κανείς ότι ένα σύνολο ανακαλύψεων έκανε αισθητό ένα αδιαπραγμάτευτο ανθρώπινο μεγαλείο ενώ παρηγόρησε και εξακολουθεί να παρηγορεί σύμπασα την ανθρωπότητα. Μπορεί να θεωρηθεί κανείς αντιδραστικός, αλλά θα ήταν στην πρωτοπορία όσον αφορά την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου σε περίπτωση που κατηγορούσε ευθέως την κινητή τηλεφωνία.

Δεν έχει παρά να λογαριάσει ο καθένας πόσες φορές έτυχε πραγματικά να εξυπηρετηθεί με το κινητό και πόσες φορές η επικοινωνία παρέμεινε σπασμωδική και ανενεργής ώστε να καταλάβει ότι το «μέσον» ευθύνεται συχνά για ένα τσαλάκωμα του ανθρώπου πολύ περισσότερο απ' ό,τι ο ίδιος για τον εαυτό του. Και δεν εννοούμε μερικά αυτονόητα, σύμφυτα με την κινητή τηλεφωνία στοιχεία που από μόνα τους θα αρκούσαν να την καταδικάσουν εσαεί.

Οπως αίφνης ανεξόδως να διαφημίζεις τον εαυτό σου ως σπουδαίο, υπό εχεμύθειαν υποτίθεται, ενώ βέβαια ξέρεις ότι γίνεσαι αντιληπτός από τους πάντες, καθώς συνομιλείς με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα του πολιτικού και καλλιτεχνικού κυρίως χώρου, ώστε να θεωρείσαι εξ απορρήτων τους.

Ούτε είναι επίσης το γεγονός πως ο καθένας που συνομιλείς μαζί του μπορεί να ψεύδεται ως προς τον χώρο που αποφασίζει να σου πει ότι βρίσκεται ή ακόμη ότι ο ίδιος αυτός άνθρωπος σε άλλες στιγμές έχει αποφασίσει να μη σου ΅ιλήσει καθώς έχει αναγνωρίσει τον αριθμό σου στην οθόνη του κινητού του.

Μα, θα αντιτείνει κανείς, πρόκειται για κινήσεις καθημερινές, φυσιολογικές σχεδόν που μέσα στον ρυθμό της σύγχρονης ζωής και των διαπροσωπικών σχέσεων μοιάζουν να επιβάλλονται. Αυτό ακριβώς θέλουμε να υπογραμμίσουμε. Το μη φυσικό του φυσιολογικού, του κανονικού. Τον τρόπο δηλαδή που προετοιμάζεται ένα πολυκέφαλο κοινωνικό τέρας, με μικρές ανεπαίσθητες κινήσεις και παραλείψεις του καθενός μας.

Ετσι ώστε, όσο ευαίσθητοι κι αν είμαστε, να γίνεται μια απλή πληροφορία το τι συμβαίνει στην Ιαπωνία, να είναι μια ολόκληρη χώρα που κατεστράφη το παρεπόμενο του γεγονότος ότι οχυρωθήκαμε, λόγω της ασυδοσίας που επιτρέπει το κινητό, απέναντι στον διπλανό μας. Αναμφίβολα όταν εκθειάζουν τα πλεονεκτήματα του κινητού, στην ουσία επιχαίρουν για μια επικοινωνία που αν και ατελέσφορη και στραβή, το γεγονός ότι έχει επικρατήσει παγκόσμια την μεταβάλλει σε απαραβίαστη, σχεδόν ιερή. Κανείς δεν σκέφτεται ότι την οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας τη δημιουργεί ο καθένας με τα ίδια του τα μέσα που όσο πιο ταπεινά και προσωπικά είναι τόσο συγκλονιστικότερη μπορεί να γίνει η επικοινωνία. Καμιά επικοινωνία δεν προσφέρεται άνωθεν, ούτε καν με τον ίδιο τον Θεό. Ακόμη κι αυτή θα χρειαστεί να τη δουλέψεις με τον προσωπικό σου τρόπο. Πόσω μάλλον την επικοινωνία με τους άλλους, φτάνει να μην έχεις παραχωρηθεί στην κοροϊδία που λογαριάζεται ως η πεμπτουσία της επικοινωνίας με το κινητό: να μιλάς με κάποιον κι όταν νιώθει να στριμώχνεται να το κλείνει και ενώ πάραυτα τον καλείς, να ακούγεται ο τηλεφωνητής τού κινητού του να λέει «η κλήση σας προωθείται». Κι αν συμβεί να ρωτήσεις πώς έγινε και ενώ ακριβώς την ίδια στιγμή που συνομιλούσατε, έπεσε η συνομιλία πάνω σε έναν τοίχο που ορθώθηκε άξαφνα, ακούς να σου λέει: «δεν είχα σήμα».

Δεν αποκλείεται όμως να ισχύει και κάτι άλλο σε σχέση με την κινητή τηλεφωνία, όπως συμβαίνει με τόσα άλλα πράγματα στους καιρούς μας. Με το να μην ξέρουν οι άνθρωποι τι ακριβώς θέλουν, γοητεύονται με την ιδέα μιας επικοινωνίας που με το να είναι διαρκώς ετοιμόρροπη κάνει την απομόνωσή τους, γιατί αυτή κατά βάση ζητούν, ακόμη πιο έντονη και απειλητική.

tanea

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...