H φυγή είναι αδιαπραγμάτευτη. Ισως είναι και η μοναδική επιλογή. Και φέτος οι κάτοικοι των πόλεων εγκαταλείπουν τα διαμερίσματα και φεύγουν στην ύπαιθρο αν και οι περισσότεροι καταλήγουν στον τόπο καταγωγής ή φιλοξενούμενοι σε φιλικά σπίτια. Φεύγουν ακόμα και με τη βενζίνη στα 1.7 ευρώ που καθιστά εξοργιστικό και δυσθεώρητο το κόστος για μία εκδρομή από την πρωτεύουσα προς τη Βόρεια Ελλάδα ή στη νότια Πελοπόννησο.

Οι άνθρωποι φεύγουν αδιαφορώντας για τον καιρό που δείχνει δόντια και τους ανέμους που θα πνέουν ισχυροί. Εν τέλει φεύγουν αφήνοντας πίσω τους κακές ειδήσεις και ακόμα χειρότερες προβλέψεις για το μέλλον. Να, κάποιος που έκλεισε τη Μεγάλη Πέμπτη την πόρτα του σπιτιού του άκουσε στις ειδήσεις για τις φήμες περί αναδιάρθρωσης, ενώ πληροφορήθηκε ότι γεννήθηκε και επισήμως η γενιά των 700.000 ανέργων-τόσοι είναι πλέον οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ.

Οι άνθρωποι φεύγουν επειδή αυτές οι μέρες έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη αξία από εκείνη που είχαν παλαιότερα. Οχι λόγω της εκδρομής και της συνάντησης με τους συγγενείς, όσο για την ανάπαυλα από την καθημερινότητα. Οι μέρες αυτές αποτελούν πλέον παρένθεση, μέσα στην οποία θέλεις να κλειστείς για να γλιτώσεις από τον καταιγισμό της μιζέριας. Έστω για λίγο.

protagon

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...