του Δημήτρη Δανίκα




Ο Γολγοθάς είναι ο μοχλός της Ιστορίας. Από την πρώτη ύπαρξη του ανθρώπινου «είδους» μέχρι σήμερα. Κινητήρια δύναμη η διαλεκτική στην σχέση του παντοδύναμου με τον ανίσχυρο. Της δυνατής εξουσίας με την αδύνατη και ανοχύρωτη. Του αχόρταγου καπιταλισμού με την δική μας την μισοτριτοκοσμική Οικονομία. Ο ανταγωνισμός που επί των ημερών μας καθαγιάστηκε ως υπέρτατη αξία, είναι τα δόντια του κάθε μικρού, μεσαίου και μεγάλου καρχαρία. Η μυθολογία του Χριστιανισμού συμπυκνώνει σχηματικά αυτή την πανανθρώπινη πορεία. Οποιος δεν το καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει. Ολόκληρος ο πολιτισμός, κάθε κεφάλαιό του, κάθε στιγμή του, κάθε σημείο του πλανήτη που εξέθρεψε μια ανώτερη σπίθα, κολυμπάει στο αίμα.

Το μεγαλείο της αρχαίας Αθήνας μετέτρεψε όλες τις αποικίες της σε στάχτες και αποκαίδια. Ακόμα χειρότερα με τους Ρωμαίους. Τρισχειρότερα με τους Ισπανούς Κονκισταδόρες και τους Αγγλους αποικιοκράτες. Με τις πυρηνικές κεφαλές οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές. Με τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια ψυχές στα Γκούλαγκ και άλλους τόσους εκτελεσμένους ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν ξεκόλλησε την Ρωσία από το Μεσαιωνικό τέλμα. Κάθε βήμα προς την Ιστορία πληρώνεται με άφθονο αίμα.

Το ίδιο συμβαίνει και με την σημερινή Ελλάδα. Αφήστε κλαψούρισμα και γκρίνια. Εγκαταλείψτε τις αυταπάτες. Μην περιμένετε κανένα θαύμα. Ολα αυτά είναι ανοησίες. Το συμφέρον είναι το υπέρτατο κίνητρο κάθε ατόμου, κάθε κοινωνικής ομάδας, κάθε οικονομικής ελίτ και κάθε εξουσίας. Κοιτάξτε την μικρογραφία αυτής της ακατανίκητης συμφεροντολογίας. Ακόμα και αδελφός να βγάλει τα μάτια αδελφού για μια ρίζα ελιάς. Τι λέμε τώρα. Η φιλανθρωπία είναι απλώς μια βιτρίνα. Ο οίκτος είναι το πιο βολικό αντίδοτο στις ενοχές. Με απλά λόγια. Οποιου του κοτάει ας βγει στα βουνά να γράψει Ιστορία. Αλλιώτικα τσιμουδιά και κολύμπα. Είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων. Χωρίς του καθενός τον προσωπικό και φυσικά τον συλλογικό Γολγοθά η Ανάσταση είναι αιώνες μακριά. Τουτέστιν Αλλαγή είπατε; Αντε γεια!

tovima

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...