ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ







Εκτός απ' τις αντιαεροπορικές βάσεις του Καντάφι, η επόμενη μέρα της επίθεσης των Δυτικών βρίσκει ισοπεδωμένη και την ελπίδα ότι ο πόλεμος, ένας τέτοιος πόλεμος, θα μπορούσε ποτέ να έχει τον εκκωφαντικό αντίκτυπο ενός καίριου διδάγματος - ότι δηλαδή, για να το πούμε αναπαλαιώνοντας τον στίχο του Πάουντ, κανένας πόλεμος δεν είναι δίκαιος.

Οχι επειδή πλήττει αθώους αμάχους αυτή τη φορά, αλλά για τον λόγο ότι έχουμε πάψει προ πολλού να συνειδητοποιούμε το μέγεθος της φρίκης, τοποθετούμενοι απλώς σε θέση καταναλωτή των υποπροϊόντων της ενημέρωσης: η μάχη σβήνει στη φθίνουσα επανάληψη του θανάτου σε ζωντανές αναμεταδόσεις βομβαρδισμών και εκπυρσοκροτήσεων που δεν συγκινούν ούτε καν τους πιλότους του ΝΑΤΟ, οι οποίοι απέκτησαν το δίπλωμά τους με προσομοιώσεις πτήσεων.

Συν τοις άλλοις, οι συγκρούσεις παρουσιάζονται σαν κάτι χαρακτηριστικά μεταμοντέρνο - για παράδειγμα, ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί, ο δε φετιχισμός της ενημέρωσης επιτρέπει πράγματι τέτοια καταιγίδα αντικρουόμενων πληροφοριών, ώστε ο επαπειλούμενος κορεσμός ακυρώνει προκαταβολικά, κατά μήκος του τέλματος της αδιαφορίας του μέσου πολίτη, όλα τα νοήματα.

Αυτά νεκρανασταίνονται τώρα υπό μορφήν καρικατούρας και ζητούν εκδίκηση απ' τους θεατές που αδυνατούν πλέον να αναγνωρίσουν τις διαφορές ανάμεσα σε αληθινές μάχες και τυποποιημένες αναπαραστάσεις συγκρούσεων με τις οποίες έχουν εξοικειωθεί, από παιδιά, μέσω αμέτρητων χολιγουντιανών αποκυημάτων και τηλεοπτικά δραματοποιημένων ντοκιμαντέρ, πόσο μάλλον με την ψυχαγωγική και συχνά εκπαιδευτική απομυθοποίηση των εγκληματικών πράξεων στα βιντεοπαιγνίδια.

Ηδη, έχοντας θεσμοθετήσει τη βία που ενυπάρχει ως σήμα κατατεθέν της αρρενωπής γοητείας και χαρμόσυνος δήθεν μυϊκός τόνος στα πιο στοιχειώδη χρηστικά προϊόντα, έχοντας ασπαστεί τη λογική που διέπει την ευτυχία απ' «το πάτημα ενός κουμπιού», το «χαλύβδινο σασί» και το «οδήγημα σε ακραίες συνθήκες», έχοντας καλωσορίσει έναν ηλίθιο αυτοματισμό, συνώνυμο με το πνεύμα της φασιστικής μισαλλοδοξίας η οποία υπέβοσκε ανέκαθεν στο τεχνολογικό σύμπαν, η κοινωνία στερείται τις αντιστάσεις τις απαραίτητες προκειμένου να θεωρήσει τους πολέμους στον Τρίτο Κόσμο σαν κάτι εξωτερικό προς τη ληθαργική της κουλτούρα. Εκθειάζοντας απ' το πρωί ώς το βράδυ μικρές απολαύσεις με συνθήματα που επικαλούνται την πώρωση, απενοχοποιώντας την αμαρτωλή σχέση μεταξύ της ηδονής και της τέχνης του να ζεις επικίνδυνα, προπαγανδίζοντας την υποτιθέμενη συγγένεια μεταξύ αισθημάτων συντροφικότητας και εναέριων σπορ με συνοδηγό το θάνατο, η κοινωνία απαγορεύει τρόπον τινά να της θυμίζουν τον αυθεντικό πόνο, διαλέγει μάλιστα να τον κρύψει σε μια πλημμύρα από ψευδογνήσια στιγμιότυπα άκρως οδυνηρών γεγονότων, ώστε κανένα απ' αυτά να μη διεκδικεί την ουσιαστική της συμμετοχή.

Η ίδια η πλύση εγκεφάλου των διαφημίσεων που μιλούσαν εδώ και δεκαετίες για έξυπνες μηχανές, έξυπνα πλυντήρια, έξυπνα φάρμακα και έξυπνα ρούχα των οποίων η πυκνότητα παραλλάσσει ανάλογα με τη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος, αφήνει μηδενικά περιθώρια αγανάκτησης απέναντι σε εκστρατείες απόσβεσης κόστους των βιομηχανιών όπλων που λανσάρουν, στην έρημο, πυραύλους με υψηλό IQ.

Εξάλλου, το κυριολεκτικό και μεταφορικό μεσουράνημα δορυφορικών εξορκισμών του γήινου πλούτου, η ανάμνηση του πολέμου των άστρων, τα κυμαινόμενα κεφάλαια, οι τηλεπικοινωνίες, οι αιωρούμενες παραλλαγές θεαμάτων που τίθενται σε τροχιά, οι τρελές χειρονομίες εθνών όπως οι Ινδίες, όπου οι στρατιές των οικονομικά εξαθλιωμένων πολιτών ελάχιστα αποθαρρύνουν διαστημικά προγράμματα - όλη αυτή η φυγόκεντρος των εκτοξευόμενων περισσευμάτων και, συνάμα, απορριμμάτων της υπεραναπτυσσόμενης μεταβιομηχανικής κατάστασης ταιριάζει απόλυτα στο σενάριο σύμφωνα με το οποίο το Κακό γιγαντώνεται στο στερέωμα και επιστρέφει για να τιμωρήσει τους λαούς με βροχή απεμπλουτισμένου ουράνιου.

Με τη σειρά τους, τα θύματα του πολέμου προστίθενται ανώνυμα σε ατέρμονες καταλόγους αναλωσίμων και παράπλευρων απωλειών, απηχώντας το υπονοούμενο ότι ο άνθρωπος είναι τμήμα ή προσωρινός εκπρόσωπος της μηχανής. Στο μέτρο που οι λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος έχουν υποβαθμιστεί σε τεχνικές αλληλεπιδράσεις των δύο πόλων ενός ανοιχτού κυκλώματος ροής πληροφοριών, η μάχη καταγράφεται στην οθόνη της συλλογικής επίγνωσης των παρατηρητών σαν απενεργοποίηση του θανάτου που κυκλοφορούσε κάποτε, τρομακτικός, στα πρωτοσέλιδα ή ταξίδευε με τις φήμες. Οπως το συναίσθημα, η υγεία, το σεξ ή η θρέψη, ο θάνατος μας αφήνει ατάραχους υπό την προστασία της εντύπωσης ότι τα πάντα, συνεπώς κι εκείνος, θα ρυθμίζονται στο εξής με τις εντολές On και Off.

Δίχως υπερβολή, τα παραπάνω επιδρούν ριζικά ώστε να συγκροτείται ένα ανθρώπινο υποκείμενο ολοκληρωτικά ανέμελο μπροστά στον όλεθρο που αναγγέλλεται με το όνομα των εμφυλίων πολέμων, των πυρηνικών αντιδραστήρων ή της μοιραίας υπερσυγκέντρωσης εξουσιών στα κέντρα της βιομηχανικής και πολιτικοστρατιωτικής τερατογένεσης υπ' ευθύνη των οποίων η κεντρική Αφρική έχει ήδη μεταμορφωθεί σε σκουπιδότοπο ραδιενεργών και χημικών αποβλήτων

Στα βόρεια της ηπείρου θα εναποτεθούν τώρα τα παράγωγα της επιταχυνόμενης ανάπτυξης του δυτικού κόσμου· πριν απ' τον εκδημοκρατισμό και το γρήγορο Internet, οι φλεγόμενες περιοχές θα υποδεχτούν τους σχεδιασμούς των σεληνιακών κρατήρων, τις χιλιάδες τόνων ακτινοβολημένου μετάλλου, τα σκουπίδια, τις πειραματικές δοκιμές πρωτοποριακών πολεμικών αξεσουάρ και τις εξοπλιστικές εκείνες προτεραιότητες που αποδείχτηκαν ελαττωματικές ή κατέληξαν σε στοκ Οπως και το φυσικό σύμπαν, έτσι και ο εκσυγχρονισμός εγκαινιάζεται με μιαν έκρηξη - η Αφρική απορροφά τα πάντα, είναι η μαύρη τρύπα στον ουρανό της νέας εποχής.

enet

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...