Σε άρθρο με τίτλο «Καλύτερα φόροι παρά λιτότητα», η εφημερίδα αναφέρει πως το πρόβλημα της λιτότητας με κάθε τίμημα το δείχνει το ακραίο παράδειγμα της Ελλάδας. Υπό την αυστηρή επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ το προβληματικό παιδί της Ευρώπης μείωσε το 2010 το δημοσιονομικό του έλλειμμα σχεδόν κατά 5%.

Υπολογίζοντας κατ’ αναλογία προς το γερμανικό ΑΕΠ, αυτό θα σήμαινε περικοπές ύψους 125 δις. ευρώ. Εύκολα μπορεί να υπολογίσει κανείς τι θα συνέβαινε στην οικονομία μας, αν το κράτος μείωνε στο μισό όλες τις επιδοτήσεις και περιέκοπτε κατά 10% τις συντάξεις και τους μισθούς του Δημοσίου.

Τότε, παρά την άνθηση των εξαγωγών, δεν θα υπήρχε ανάπτυξη. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα. Η οικονομία και μαζί της το ΑΕΠ συρρικνώθηκαν. Κι αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση του ύψους του χρέους.

Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοίνωσε νέα προγράμματα λιτότητας, με τα οποία διακινδυνεύει τη δημιουργία νέων συγκρούσεων με τα συνδικάτα και επομένως με τη βάση των ψηφοφόρων της. Όταν ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ θα διαπραγματεύονται και πάλι από την επόμενη εβδομάδα στην Αθήνα, θα πρέπει να διατυπώσουν και προτάσεις για προώθηση της ανάπτυξης.

Η Ελλάδα όπως και η Πορτογαλία θα μπορούσαν να ανεξαρτητοποιηθούν από τις εισαγωγές πετρελαίου, ενισχύοντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να βελτιώσουν έτσι το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών τους. Οι Γερμανοί, οι Φιλανδοί και τα λοιπά κράτη της Ευρωζώνης δανείζουν δισεκατομμύρια αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Είναι λοιπόν προς το συμφέρον των φορολογουμένων ολόκληρης της Ευρωζώνης να μην εξοντωθεί καμιά χώρα από τη λιτότητα.

Το αντεπιχείρημα όμως όλων όσων έχουν μανία με τη λιτότητα είναι ότι αυτοί οι λαοί έζησαν πέρα από τις δυνατότητές τους. Και έζησαν. Αλλά ζήσαμε κι εμείς. Για καθίστε να λογαριάσετε την περιουσία σας. Και μετά φανταστείτε ότι αύριο θα πρέπει να πληρώσετε στην εφορία το μερίδιό σας για το δημόσιο χρέος – περίπου τα 4/5 του ετήσιου εισοδήματός σας περίπου.

Και οι καθηγητές, που συνεχώς ζητούν περικοπή του χρέους της Ελλάδας, θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και για τη Γερμανία: να μειώσουν δηλαδή μεμιάς το γερμανικό χρέος στο 60%, το όριο του Μάαστριχτ, με ένα «haircut» των γερμανικών ομολόγων. Γιατί όχι; Επειδή φυσικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Οι συνέπειες για τις χρηματαγορές θα ήταν απρόβλεπτες...Το θέμα λοιπόν είναι τελικά η δίκαιη κατανομή των βαρών. Κι αυτό το ζήτημα απαιτεί πολιτικές αποφάσεις.

Για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι καλύτερη η επιβολή μεγαλύτερων φόρων περιουσίας και κατανάλωσης ενέργειας, παρά φόρου χρηματοοικονομικών συναλλαγών ή φόρων εισοδήματος. Δέκα χρόνια μετά οι ειδικοί για τις στατιστικές θα μπορούσαν να διαπιστώσουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και συνολική μείωση του χρέους. Το κόστος των τόκων δανεισμού που θα έχει εξοικονομηθεί θα σήμαινε μείωση φόρων αύριο.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...