Προχθές τα ξημερώματα ένας σαραντετράχρονος πατέρας δολοφονήθηκε για μία κάμερα, μάλλον από τρεις αλλοδαπούς στην ευρύτερη περιοχή του τριγώνου των Βερμούδων δηλαδή Πατήσια, Αγίος Παντελεήμονας, Βικτόρια.

Εχθές έγκριτοι δημοσιογράφοι -ο θεός να τους κάνει- προσπαθούσαν φιλότιμα να μας πείσουν ότι αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει στο Κολωνάκι ή την Εκάλη, γιατί όλοι άνθρωποι είμαστε. Δεν συμβαίνει όμως ποτέ εκεί. Μετά επιδόθηκαν σε καθαρό φασιστικό λόγο ότι για την εγκληματικότητα μας φταίνε οι ξένοι. Μάλιστα αυτοί οι ξένοι που είναι κάπως μαυριδεροί, οι Αλβανοί και οι Σλάβοι είναι πιο σικ. Κατόπιν ομάδες νεοναζί όργωσαν το κέντρο της Αθήνας, όχι το όμορφο, το υπόλοιπο, μοιράζοντας ξύλο, φόβο, πόνο, μίσος.

Σήμερα έγινε μια πορεία στο Σύνταγμα, την τιμημένη πλατεία όπου οι Έλληνες αξίωσαν να έχουν δημοκρατία και σύνταγμα. Η διαδήλωση ήταν μικρή σε όγκο και ήσυχη σε γενικές γραμμές. Παρόλ' αυτά ένας τριαντάχρονος διαδηλωτής βρίσκεται σε προθανάτια κατάσταση από χτυπήματα στο κρανίο, ένας υπέστη ρήξη σπλήνας από κλωτσιές αστυνομικού και οι γιατροί τριών νοσοκομείων (Κρατικό Νίκαιας, Ευαγγελισμός, ΚΑΤ) καταγγέλλουν πολλά περιστατικά βαρβαρότητας με τον αριθμό των τραυματιών να κυμαίνεται στους περίπου 20 ως τώρα. Οι περισσότεροι διαδηλωτές πήγαν μόνοι τους στα νοσοκομεία διότι οι αστυνομικοί τους χτύπησαν και τους εγκατέλειψαν. Όταν χτυπάς κάποιον με το αυτοκίνητο και δεν τον πας στο νοσοκομείο, είσαι εκτός από παράνομος και ανήθικος. Καθίκι.


Αυτή είναι η επισκόπηση των τελευταίων 2 μερόνυχτων. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.

Νωρίτερα το μεσημέρι ένας συνάδελφος κοιτούσε φωτογραφίες με ανοιγμένα κεφάλια στον υπολογιστή του και περνώντας από μπροστά τον ρώτησα εάν είναι Μπαχρέιν ή Συρία. Μου απάντησε διλεκτικά "Πλατεία Συντάγματος". Όμως όταν κοιτούσα την εικόνα, χωρίς την πληροφορία, ορκιζόμουν ότι είναι Μπαχρέιν ή Συρία. Τελικά, εκείνος είχε δίκιο.

Δεν έχει σημασία να κάνω ανάλυση των γεγονότων, παρόλο που χίλια πράγματα μπορούν να ειπωθούν. Όπως δεν έχει σημασία να γράψω τι ακολούθησε και τι θα ακολουθήσει. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει συνέχεια, οι αστυνομικοί στου Ρέντη, οι υπάλληλοι της Marfin, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είναι κομμάτι της ίδιας αλυσίδας, συμπτώματα της ίδια σήψης.

Θα σας αφήσω με μία σκέψη και με ένα video: εύχομαι το αίμα που χύνεται και όλο όσο ακόμα θα χυθεί να αποκτήσει λόγο, να μην είναι μια μάταιη θυσία. Γιατί ως τώρα απογοητεύουμε ακόμα και τους νεκρούς.



disorderisti

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...