Τις ημέρες Μνήμης τις δημιούργησαν για να έχουμε Αμνησία όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Είναι οι κολυμβήθρες που ξεπλένουν την ηθική αυτουργία οι μαυρογυαλάκιδες πολιτικοί και ο συρφετός τους με βαρύγδουπους λόγους σε τρισάγια υπέρ νεκρών που δεν κατανόησαν, ούτε μετά θανάτου, τον λόγο της εξαθλίωσης και της σφαγής τους. Αυτές τις μέρες κάνουν το καθήκον τους και οι «άνθρωποι» και ο Θεός.

Η Μνήμη είναι πια σημείωση μιας γραμματέως στην ατζέντα της ιστορικής μας αμνησίας. Ολόκληρα κείμενα με λεπτομερείς περιγραφές ξεκοιλιασμάτων, βιασμών, κατακρεουργημένων ηχούν κάθε χρόνο για να ταράξουν με το ζόρι την άψυχη συνείδηση του συρφετού. Αναφέρονται στους άλλους όταν πρόκειται για αυτά τα φρικτά εγκλήματα αγνοώντας επιμελώς και συνειδητά ότι εμείς του ξεπεράσαμε. Εμείς αυτογενοκτονηθήκαμε.
Υπάρχουν σφαγές και σφαγές. Οι αιματηρές και οι αναίμακτες. Επιλέξαμε ως φυλή τις δεύτερες ως «πολιτισμένοι». Διότι αν δεν είναι γενοκτονία από φίλια πυρά η εξόντωση της συνείδησης των νέων αυτής της χώρας οι οποίοι σηκώνουν κομματικά λάβαρα μέσα στα Πανεπιστήμια τι άλλο είναι;

Πόσο βαθιά τελικά έχει μπει αυτό το νυστέρι ξεριζώνοντας από τα κύτταρα ολόκληρων γενεών την αντίδραση, την ανυπακοή και την ορμή να αλλάξει ο κόσμος ακόμα και ουτοπικά; Πόσο βαθιές ρίζες έχει κάνει ο κομματικός ξεπεσμός και ο φιλοτομαρισμός ώστε νέοι 18 χρονών αντί να σπάσουν τις κάλπες τις έχουν κάνει εικονοστάσι; Καταντήσαμε τα Πανεπιστήμια από επιστημονική κατάρτιση σε επαγγελματικοκομματική αποκατάσταση.

Τι ελπίδα να έχει αυτή η χώρα όταν βλέπει την ίδια την ελπίδα της να ξεπουλιέται για μια θέση στο κεντρικό συμβούλιο του κόμματος και με λίγο γλύψιμο και θάψιμο να αποκτά μία έδρα στο ελληνικό κυνοβούλιο ; Τα αυγά του φιδιού είναι γεννημένα από εμάς τους ίδιους. Μην ψάχνουμε τους κακούς αποικιοκράτες που ήρθαν να κάνουν πλιάτσικο από το βορρά μέχρι το νότο αυτής της χώρας. Το έγκλημα συντελείται εδώ μέσα τόσο από εμάς όσο και από τα ίδια μας τα τέκνα, τα οποία δεν διαπίστωσαν ακόμα ότι οι κομματικοί φορείς που υπερασπίζονται με λύσσα στα Πανεπιστήμια, όχι μόνο δεν διόρθωσαν τίποτε αλλά είναι χωρίς καμία εξαίρεση οι γενοκτόνοι τους.

Κάθε μέρα στην Ελλάδα έχουμε και από μία φρικτή αυτογενοκτονία που δίκαια δεν θα της ανήκει ούτε μία ημερολογιακά ημέρα Μνήμης. Είναι ξεκάθαρο ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα αφού οι νέοι μας, οι οποίοι εκ φύσεως θα έπρεπε να θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, επέλεξαν να βολευτούν σε αυτόν.

radiofonix

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...