Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου





Εφιαλτική ήταν για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου η συνεδρίαση του ECOFIN, τη Δευτέρα, 16 Μαίου. Οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του μίλησαν στη γλώσσα της γερμανικής, λαϊκιστικής εφημερίδας Bild, που πέρυσι τέτοιο καιρό μας καλούσε να πουλήσουμε την Ακρόπολη και τα νησιά για να ρεφάρουμε. «Επείγοντα μέτρα, μέτρα και πάλι μέτρα και μετά βλέπουμε», αξίωσε ωμά ο πρωθυπουργός του κραταιού Λουξεμβούργου και πρόεδρος του ECOFIN Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ. «Η Ελλάδα απέτυχε να τηρήσει τις υποσχέσεις της για ιδιωτικοποιήσεις ύψους 17 δις», οι οποίες πρέπει να επιταχυνθούν τάχιστα ώστε να φτάσουν τον «ικανοποιητικό όγκο» των 50 δις, είπε η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ. «Δεν μπορείτε να υπόσχεσθε ιδιωτικοποιήσεις και μετά να το στρίβετε. Αν μας κοροϊδέψατε για να μπείτε στο ευρώ, τώρα πρέπει να ανασκουμπωθείτε για να μας προλάβετε», είπε με λιγότερη γαλατική ευγένεια η Αυστριακή ομόλογός της, Μαρία Φέκτερ.

Την επομένη, ο Γιούνκερ, βλέποντας πως οι ιταμές δηλώσεις του δεν ξεσήκωσαν την παραμικρή αντίδραση στην Μπανανία της Μεσογείου, επανήλθε δριμύτερος: «Η Ελλάδα οφείλει να υλοποιήσει τεράστιες μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα οφείλει να ιδιωτικοποιήσει ταχύτατα, ταχύτατα τις δημόσιες επιχειρήσεις της. Μόνο αν η Ελλάδα λάβει όλα αυτά τα δυσάρεστα μέτρα, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο ήπιας αναδιάταξης (δηλαδή, μιας κάποιας επιμήκυνσης) του ελληνικού χρέους». Όσο για το ενδεχόμενο «σκληρής» αναδιάταξης, όπου οι ξένες τράπεζες θα αναγκάζονταν να διαγράψουν μέρος του χρέους και των τόκων που εισπράττουν, καλύτερα ξεχάστε το!

Ούτε σε εκπροσώπους μιας κατοχικής, ΝΑΤΟϊκής κυβέρνησης του Κοσόβου ή της Βοσνίας δεν θα μιλούσαν με τόσο θράσος. Επέβαλαν, με τη συνενοχή του Γιώργου Παπανδρέου, ένα εξοντωτικό μνημόνιο, γνωρίζοντας ότι θα κατέληγε σε παταγώδη αποτυχία ως προς τους διακηρυγμένους στόχους του, δηλαδή την αντιμετώπιση του χρέους και του ελλείμματος, για να προωθήσουν τους πραγματικούς: να μετατρέψουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο για την εφαρμογή μιας κοινωνικής αντιμεταρρύθμισης απίστευτου βάθους και αγριότητας, σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία σήμερα, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα αύριο. Και τώρα που η καθόλα προβλέψιμη χρεοκοπία ήρθε, προχωρούν στο «Plan B»: Εκποίηση όλων των κρατικών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας- Συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, με τη μετατροπή του ΑΣΕΠ σε οργανισμό… απολύσεων, αντί για προσλήψεων, δημοσίων υπαλλήλων- Κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων και του κόστους εργασίας.

Ήρθε η ώρα η ελληνική αστική τάξη να αποχαιρετίσει οριστικά τα όνειρα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κώστα Σημίτη για ισότιμη συμμετοχή στην πρώτη ταχύτητα μιας ευημερούσας Ευρώπης. Ήρθε η ώρα, η μεταλλαγμένη, μεταπρατική ελληνική ολιγαρχία των τραπεζιτών και των εφοπλιστών να συμβιβαστεί με την ιδέα μιας περιφερειακής χώρας της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, ενός «Μεξικού της Γερμανίας στη Μεσόγειο», που θα προσελκύει κεφάλαια (για «γερμανικό σχέδιο Μάρσαλ» μιλάνε στο Βερολίνο) χάρη στα τσακισμένα μεροκάματα και συνδικάτα, σε στιλ Τουρκίας και Εσθονίας. Αυτή η ασπόνδυλη αστική τάξη, που έσπευσε με το ξεκίνημα της κρίσης να διώξει τα κεφάλαιά της στο εξωτερικό, αγοράζοντας ακίνητα στο Λονδίνο, προτού καλέσει τους μισθωτούς σε αιματηρές θυσίες για τη σωτηρία του έθνους, είναι έτοιμη να ξεπουληθεί εντελώς στο ξένο κεφάλαιο, παραδίδοντας και αυτές τις τράπεζές της, συμπεριλαμβανομένης της «Εθνικής», για να καταντήσει υπεργολάβος της Ευρώπης στα Βαλκάνια, ή και δεύτερος υπεργολάβος, κάτω από την Τουρκία.

Για δεύτερη φορά η Ελλάδα γίνεται πειραματόζωο, αυτή τη φορά για την επιβολή ενός μοντέλου «Ευρώπης πολλών ταχυτήτων», που θα κατοχυρώσει και θεσμικά τον ηγεμονικό ρόλο της Γερμανίας και των Βορείων συμμάχων της. Χαρακτηριστική είναι η γερμανο- ολλανδική πρόταση, που κερδίζει έδαφος, για τη δημιουργία διεθνούς οργανισμού εκποίησης των…ελληνικών, κρατικών επιχειρήσεων και για την εγκατάσταση κομισάριων της Ε.Ε. σε κάθε ελληνικό, οικονομικό υπουργείο! Ο γιος του σοσιαλιστή που ανέβηκε στην εξουσία με το σύνθημα «η Ελλάδα στους Έλληνες» είναι έτοιμος να μας πάει πιο κάτω κι από τον πάτο της ντροπής, όπου βρέθηκε η χώρα επί εποχής διεθνούς οικονομικού ελέγχου, μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη. Για πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή και την ΕΑΜική εποποιία, η ταξική, σοσιαλιστική προοπτική του εργατικού κινήματος συνδέεται τόσο άρρηκτα με την αποτροπή μιας εφιαλτικής, εθνικής καταβαράθρωσης.

Αυτός ο κοινωνικός Μεσαίωνας και αυτή η εθνική κατάπτωση δεν μπορούν να επιβληθούν με τα συνήθη μέσα της έστω περιορισμένης αστικής δημοκρατίας. Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, σε Ελλάδα και Ευρώπη, χρειάζονται κάποιου είδους αντιδημοκρατική εκτροπή, κάποιου είδους κατάσταση εκτάκτου ανάγκης- που δεν θα είναι, βέβαια, ο παραδοσιακός φασισμός. Και την προετοιμάζουν.

Από εδώ η πρωτάκουστη επέμβαση της Κομισιόν στα εσωτερικά, ελληνικά, πολιτικά πράγματα, με την αξίωση του Όλι Ρεν να προσυπογράψει δημοσίως και εγγράφως το «Μνημόνιο 2» όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και αξιωματική αντιπολίτευση, ως προϋπόθεση για να πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου! Η δικαιολογία: «Δεν πρόκειται για κομματικό, αλλά για εθνικό ζήτημα», είπε ο κ. Ρεν! Δηλαδή: Το ξεπούλημα της χώρας σας είναι υπεράνω κομματικών αντιπαραθέσεων, είναι εθνική ανάγκη! Και οι δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι εκπρόσωποι κι απρόσωποι, Πεταλωτήδες και Παναγιωτόπουλοι, διαγκωνίζονται στο MEGA ποιος είναι πιο συναινετικός από τον άλλο και ποιος εφαρμόζει καλύτερα τις ντιρεκτίβες των γκαουλάιτερ για τις ιδιωτικοποιήσεις! Πρόκειται, ουσιαστικά, για προσπάθεια κατάργησης της ίδιας της πολιτικής, για εξοστρακισμό κάθε είδους φιλολαϊκής, αριστερής αντιπολίτευσης σε ένα είδος ιδεολογικής και πολιτικής παρανομίας.

Από εδώ και η ατμόσφαιρα ζόφου, βίας και αίματος που απλώνεται τελευταία πάνω από την Αθήνα και τα άλλα αστικά κέντρα. Είναι φως φανάρι ότι η φονική βία των ΜΑΤ στο τελευταίο απεργιακό συλλαλητήριο ήταν συνειδητά σχεδιασμένη επιχείρηση κρατικής τρομοκρατίας. Η κυβέρνηση και οι εντολείς της θέλουν νεκρούς από τα ΜΑΤ και από τους Ναζί της Χρυσής Αυγής που οργανώνουν ανενόχλητοι αντιμεταναστευτικά πογκρόμ για να τρομοκρατήσουν τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και να εκφυλίσουν την κοινωνική αναμέτρηση τάξης απέναντι σε τάξη, σε χουλιγκανικό «πόλεμο των δύο άκρων», φασιστών και αναρχικών. Για τον ίδιο λόγο θέλουν μία, δύο, πολλές Μαρφίν, αξιοποιώντας επαγγελματίες της πολιτικής προβοκάτσιας και κρετίνους της μηδενιστικής βίας, όπως έγινε με την εγκληματική επίθεση στην Καλλιδρομίου. Μια ατμόσφαιρα ανομίας και εγκληματικότητας τύπου Λος Άντζελες είναι ό,τι πρέπει αυτή την ώρα για την επιβολή του απολυταρχισμού και την προώθηση της δικομματικής συναίνεσης, στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας.

Το συμπέρασμα είναι ότι η οικονομική χρεωκοπία του ελληνικού καπιταλισμού μετατρέπεται σε κοινωνική και πολιτική κρίση ιστορικών διαστάσεων. Η έκρηξη είναι αναπόφευκτη, όπως η πυρκαγιά στο πευκόδασος μέσα στο λιοπύρι και τα μελτέμια του Αυγούστου, αλλά η έκβασή της δεν είναι καθόλου δεδομένη. Οι προκλήσεις είναι πελώριες και το βάρος των ιστορικών ευθυνών απέναντι στον κόσμο της εργασίας ασήκωτο για τους ώμους οποιασδήποτε μεμονωμένης πολιτικής δύναμης της Αριστεράς. Το κρίσιμο ζήτημα της δημιουργίας ενός μεγάλου, μαχόμενου λαϊκού μετώπου, ικανού να ανατρέψει το μνημόνιο, να ρίξει την κυβέρνηση, να βάλει τους ενόχους της μεγάλης κλοπής στη φυλακή και να ανοίξει το δρόμο για την αντικαπιταλιστική προοπτική, έρχεται επί τάπητος και το ερώτημα μας αφορά όλους: Αν όχι τώρα, πότε;

aristerovima

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...