Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ





Τις προάλλες, ο Αλεσάντρο Μπαρίκο πήγε τον 11χρονο γιο του στην Τσινετσιτά. Ο µικρός θέλει να γίνει σκηνοθέτης όταν µεγαλώσει κι ο πατέρας του σκέφτηκε πως η επίσκεψη µπορεί να τουήταν χρήσιµη. «Ποιος έφτιαξε αυτό το στούντιο;» τον ρώτησε. «Οι φασίστες».Ο µικρός,που µεγαλώνει σε αντιφασιστικό περιβάλλον, µπερδεύτηκε. Μα έκαναν και καλά πράγµατα οι φασίστες; «Φυσικά. Επί των ηµερών τους, η Ιταλία απέκτησε τους πρώτους της αυτοκινητόδροµους και κέρδισε δύο παγκόσµια κύπελλα». Και τότε γιατί εµείς είµαστε κατά του φασισµού; Ο συγγραφέας είπε στο γιο του να καθίσουν. Και του εξήγησε ότι στους Ιταλούς δεν άρεσε ο φασισµός επειδή είχαν αυτοκινητόδροµους, αλλάδεν είχαν ελευθερία. Ελευθερία για να κάνουν τι; «Να σκέφτονται αυτό που θέλουν και νατο εκφράζουν ελεύθερα». Ελα µπαµπά,κανείς δεν µπορεί να σε εµποδίσει να σκέφτεσαι, τι έκαναν δηλαδή, έµπαιναν µέσα στα κεφάλια; «Ναι αγόρι µου,οι φασίστες µπαίνουν στα κεφάλια. Πρώτα σου δένουν τα χέρια, ύστερα τα πόδια, ύστερα σου κλείνουν τα µάτια, µετά σου σβήνουν τη φωνή, στη συνέχεια σε τροµοκρατούν.Εσύ συνεχίζεις να ζεις, έχεις τους αυτοκινητόδροµους και την Τσινετσιτά, αλλά ζεις σ’ ένα κλουβί,και σιγά σιγά αρχίζεις να συνηθίζεις. Στο µεταξύ ξεχνάς τι σηµαίνει ελευθερία».

Αλλά τώρα είναι αλλιώς, µπαµπά, έτσι δεν είναι;«Ναι αγόρι µου», απάντησε ο Μπαρίκο,που αποφάσισε ότι ήταν πολύπλοκο να αρχίσει να µιλά στον γιο του για τον Μπερλουσκόνι. Υπάρχουν µέρη όπου ο κόσµος δεν είναι ελεύθερος; «Υπάρχουν». Δώσε µου ένα παράδειγµα, µπαµπά. «Η Κούβα», απάντησε εκείνος χωρίς να το καλοσκεφτεί. Ισως να του ήρθε η χώρα εκείνη στο µυαλό επειδή πριν από λίγο καιρό είχε µιλήσει µε έναν κουβανό φίλο του και τον είχε ρωτήσει πώς αισθάνεται που δεν µπορεί να σερφάρει ελεύθερα στο Internet. «Δεν είναι ακριβώς έτσι», του είχε απαντήσει εκείνος, «υπάρχουν τουλάχιστον 15 ξένα σάιτ που µπορούµε να επισκεφθούµε. Τουλάχιστον 15…».

Οταν ο νεαρός Μπαρίκο άκουσε αυτή την ιστορία,έµεινε έκπληκτος. Μόνο 15 σάιτ; Δηλαδή δεν µπορούν να µπουν στην Γκαζέτα ντέλο Σπορτ; «Οχι, δεν νοµίζω». Και δεν µπορούµε να τους πάµε εµείς τους δικούς µας υπολογιστές; «Οχι, αγόρι µου, δεν γίνεται αυτό. Μπορούµε να κάνουµε άλλα πράγµατα για να δείξουµε ότι η ελευθερία της ενηµέρωσης και της σκέψης και της έκφρασης είναι δικαίωµα όλων, ακόµη κι εκείνων που ζουν σε φασιστικά καθεστώτα οποιουδήποτε χρώµατος». Οπως τι, µπαµπά; Τι µπορούµε να κάνουµε για να τους βοηθήσουµε; Μπαµπά, κάτι σε ρώτησα, τι µπορούµε να κάνουµε για να τους βοηθήσουµε;

Ο Μπαρίκο δεν απάντησε. Οταν όµως του ζήτησαν να γράψει ένα κείµενο στο Μανιφέστο για την Ελευθερία, ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε αυτές τις ηµέρες στην Ιταλία µε αφορµή τα 50 χρόνια της Διεθνούς Αµνηστίας, αποφάσισε να διηγηθεί αυτόν τον διάλογοµε τον γιο του.

tanea

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...