Δεν γνωρίζουμε, αν πράγματι, το παραπάνω, είναι γραμμένο σε πανώ σε Ισπανική πλατεία, όπως ειπώθηκε. Αλλά σε κάθε περίπτωση, φαίνεται να εκφράζει την σημερινή πραγματικότητα.

Ενώ έχουν συμβεί πολύ σημαντικές αλλαγές, ο κόσμος φαίνεται να μην αντιδρά. Η κυβέρνηση, παίρνει εναντίον μας, το ένα μέτρο μετά το άλλο. Καταλύθηκε η Εθνική μας ανεξαρτησία (όση υπήρχε δηλαδή). Ήρθαν και επίσημα και εγκαθίδρυσαν τη δικτατορία τους, στην Αθήνα. Παίρνουν τις αποφάσεις εκείνοι, απροκάλυπτα πια. Στην τελευταία σύνοδο στην Ε.Ε. ενημερώθηκαν για την οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, όχι από τον κατ’ όνομα Υπουργό Οικονομικών, αλλά από τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ. Ζητούν να διαχειριστούν εκείνοι με εταιρία[1] που θα συστήσουν τις ‘αποκρατικοποιήσεις’. Δηλαδή αρπάζουν την περιουσία μας και αναλαμβάνουν να την πουλήσουν[2] οι ‘Τροικανοί’. Μας ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους, που πρέπει να γίνουν δικοί μας νόμοι. Εξαφάνισαν κάθε ίχνος (ακόμα και αυτής της ψευδεπίγραφης) αστικού τύπου δημοκρατίας. Ο κατάλογος των ‘σημείων’ που χάνουμε, είναι χωρίς τέλος.

Εμείς, όμως τι κάνουμε; Οι Ισλανδοί απάντησαν ΟΧΙ στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Έβγαλαν το ‘μαύρο πόρισμα’ και διεθνή εντάλματα σύλληψης για τους υπεύθυνους που …πήραν τα χρήματα και διέφυγαν στο εξωτερικό. Οι Ισπανοί, που ακόμα δεν τους έχει πειράξει, παρά ελάχιστα, το Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό κατεστημένο, βγήκαν στους δρόμους. Κατασκήνωσαν στις πλατείες, αρνούνται να φύγουν και ζητούν δημοψηφίσματα. Όλοι, αν και χάνουν πολύ λιγότερα από εμάς, αντιστέκονται. Είναι προς τιμήν τους.

Εμείς; Εμείς, αντιστεκόμαστε, πιθανώς αλλάζοντας κανάλι (όχι πετώντας έξω την τηλεόραση). Βρίζουμε τους πολιτικούς και νομίζουμε πως αντισταθήκαμε, αν δεν δώσουμε το χέρι μας στον πολιτικό που θα προτείνει χειραψία. Διαβάζουμε και πιθανόν γράφουμε στο διαδίκτυο. Πέραν τούτου, ουδέν.

Έχουμε βάλει το κεφάλι κάτω. Αποδεχόμαστε τη ‘μοίρα’ μας. Υποκύπτουμε στην τηλεοπτική ‘τρομοκρατία’. Πιστεύουμε άκριτα, όσα η κάστα των δημοσιογράφων μας σερβίρει. Δεν είμαστε Άραβες, εμείς, να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας.

Γίναμε ο περίγελος του κόσμου, ολόκληρου. Πολιτικός χώρας της Αφρικής, φαίνεται να δήλωσε «δεν είμαστε σαν την Ελλάδα».

Σαν υπνωτισμένοι, ζωντανοί νεκροί, περιφέρουμε τα κορμιά μας, στο χώρο όπου έζησαν γίγαντες. Βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε πως είμαστε απόγονοί τους. Ξεχνάμε πως ο καθένας για τις δικές του πράξεις κρίνεται. Η δική μας η γενιά, για ό,τι κάνει η ίδια, θα κριθεί από την Ιστορία. Οι Αρχαίοι Έλληνες, για τον εαυτό τους έδρασαν. Τον εαυτό τους εξύψωσαν σε τέτοιο μεγαλείο. Όχι εμάς.

Έχουν άδικο λοιπόν να λένε στη Μανδρίτη, πως κοιμόμαστε; Και να αναρωτιούνται πως μπορεί να συμβεί άνθρωπος, να χάσει τόσα πολλά και να μην αντιδράσει; Να τον έχουν στήσει στον τοίχο και να τον χτυπούν και αυτός να προτείνει και το άλλο μάγουλο; Να τον πηγαίνουν για κρεμάλα και αυτός να μην κοιτά να ξεφύγει; Να του δίνουν το δηλητήριο και να το αναμειγνύει με μέλι για να χει την ψευδαίσθηση πως είναι ‘υγιές’;

Όλος ο πολιτισμένος κόσμος αναρωτιέται πως μπορεί ένα λαός, να έχει χάσει τόσο πολύ το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αυτό, που όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά ακόμα και τα ζώα, από τη φύση τους διαθέτουν, φαίνεται να το χάσαμε ως λαός[3].

Φαίνεται ή όντως το έχουμε χάσει; Τις επόμενες ακριβώς μέρες, θα φανεί.

Δηιδάμεια

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...