Στην Ελλάδα της παρακµής οι ήρωες είναι άγνωστοι σε ένα µεγάλο κοµµάτι (και) της νεολαίας µας. Και είναι άγνωστοι γιατί απλούστατα άλλαξαν τα πρότυπά µας αλλά χάθηκαν και οι ταγοί. Σήµερα οι µισοί επιδιώκουν να παίξουν στα τηλεπαιχνίδια και να βολευτούν στο ∆ηµόσιο και οι άλλοι µισοί να φανατιστούν µε τις ποδοσφαιρικές οµάδες.
∆υστυχώς _ και µε σηµαντική ευθύνη των ίδιων των γονιών _ τα εθνικά µας πρότυπα είναι πλέον δεδοµένα.

Με την τσίµπλα στο µάτι θαυµάζουµε τα πρωινάδικα και µισοκοιµισµένοι απολαµβάνουµε τα ξενυχτάδικα. Στο ενδιάµεσο διάστηµα πίνουµε και δυο-τρεις φραπέδες, καπνίζουµε και δυο πακέτα τσιγάρα και ψάχνουµε την «τρύπα» για το ∆ηµόσιο, έχοντας κατά νου και το µέσον στον βουλευτή. Και µέσα σε αυτό το σκηνικό, λογικό είναι να περνούν απαρατήρητοι οι πραγµατικοί ήρωες, όπως ο Λάκης Σάντας που πενθούµε αυτές τις ηµέρες: σηµαία του αντιναζιστικού αγώνα, που δυστυχώς γεννήθηκε και έδρασε σε µία χώρα η οποία συστηµατικά παραδίδει στη λήθη τα σύµβολα και υποστέλλει τις σηµαίες της!

elgeorgakis

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...