Γράφει η Άννα Φραγκουδάκη
Περνάµε δύσκολους καιρούς. Η οικονοµική κρίση είναι βαριά και εκφοβιστική, ωστόσο αυτό που την κάνει ανυπόφορη είναι η απουσία εναλλακτικού οράµατος για µια κοινωνία χωρίς τις γιγάντιες ανισότητες του καπιταλισµού. Η συντριβή του σοσιαλισµού επέφερε βαθιά κρίση ιδεών και αίσθηση αδιεξόδου. Από αυτή τη µεγάλη ιστορική καµπή προέκυψαν δύο αρνητικά φαινόµενα. ∆ιαδόθηκε η ανιστορική άποψη ότι ο καπιταλισµός δικαιώθηκε και άρα λύση δεν υπάρχει γιατί το οικονοµικό αυτό σύστηµα είναι αιώνιο. Παράλληλα η σύγχυση κάνει όλο και πιο δυσδιάκριτα τα όρια ανάµεσα σε αυτό που άλλοτε ονοµαζόταν Αριστερά και ένα µείγµα αναρχικής λογικής αντικρατισµού µε έντονα ακροδεξιόστροφο λαϊκισµό.
# Η πολιτική της παραδοσιακήςκοµµουνιστικής Αριστεράς δεν αντιστοιχεί πια στις απαιτήσεις και τα προβλήµατα των καιρών. Οι απόπειρες ανανέωσης υποτάχτηκαν τελικά στο παραδοσιακό σταλινικό πρότυπο που είναι τελείως αδιέξοδο. Ολόκληρη η Αριστερά µιλάει µια γλώσσα εποχών περασµένων, χωρίς πολιτικούς στόχους ούτε σχέδιο για την κοινωνία. Μέσα στην κρίση και τη σύγχυση υπάρχουν πάντως δύο βεβαιότητες. Ο καπιταλισµός είναι σύστηµα ληστρικό και άδικο και εναλλακτική λύση σίγουρα υπάρχει, καθώς η ιστορία δεν σταµατάει την αέναη πορεία της, ενώ τα αδιέξοδα, όταν πρόκειται για τις ιδέες, δεν είναι πραγµατικά, είναι στα µυαλά των ανθρώπων.
# Στη θέση του κοινωνικού οράµατος υπάρχει κενό. Και όµως, η παγκοσµιοποιηµένη εποχή µας έχει ανοίξει πολλούς νέους ορίζοντες, η τεχνολογία δίνει απέραντες δυνατότητες που δεν υπήρχαν πριν. Οι νέες γενιές έχουν ασύγκριτα περισσότερες ικανότητες. Και ενώ αρχίζουν την ενήλικη ζωή τους µε πλήθος κοινωνικά και οικονοµικά προβλήµατα, αν σκεφτούµε τα προβλήµατα προηγούµενων γενεών, όχι τόσο παλιών, ας πούµε της µετεµφυλιακής εποχής (µε την πολιτική βία, τον υψηλό αναλφαβητισµό, τη µεγάλη φτώχεια και τη µαζική µεταναστευτική φυγή από τη χώρα), είναι προβλήµατα ασύγκριτα µικρότερα και ευκολότερα. Μήπως η κρίση που ζούµε βοηθήσει να καλυφθεί το κενό; Θα µπορούσε άραγε η κρίση, όπως τη σκέφτονται οι Κινέζοι σαν δίσηµη έννοια, καθώς είναι κρίση οικονοµική παγκόσµια, να συµβάλει ευρύτερα στην ανάπτυξη προβληµατισµού, ώστε να εφευρεθεί ένας καινούργιος δρόµος;