Λέιζερ με "φωτεινές σφαίρες" που μπορεί να καμπυλωθεί μέσω του αέρα, ενδεχομένως κάποια ημέρα να βοηθήσει τους επιστήμονες στον έλεγχο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, υποστηρίζει νέα μελέτη. "Οι σφαίρες δημιουργούνται από εξαιρετικά μικρής διάρκειας, μεγάλης έντασης παλμούς λέιζερ", αναφέρει ο Pavel Polynkin, φυσικός από το University of Arizona και βασικός συγγραφέας της έρευνας. Οι παλμοί είναι είναι τόσο γρήγοροι που η ακτίνα είναι ευρύτερη από το πλάτος της – δημιουργώντας "τηγανίτες φωτός", όπως περιγράφει ο Polynkin. Όμως η χρήση σύνθετων λέιζερ που παράγουν σχέδια κυμάτων αποκαλούμενα "αερώδεις ακτίνες" αναγκάζει το φωτεινότερο μέρος της ακτίνας να κάμπτεται καθώς η "τηγανίτα" φωτός εξαπλώνεται μακριά. "Η υπέρ - φωτεινότητα του λέιζερ μπορεί να αναγκάσει την τηγανίτα να αλλάξει σχήμα καθώς κινείται μέσω του αέρα. Εάν η ένταση υπερβαίνει ένα κατώτατο όριο, κατόπιν η ακτίνα τείνει να αυτοεστιαστεί – η τηγανίτα προσπαθεί αν γίνει μία πολύ κοντή βελόνα", αναφέρει ο Polynkin.

Μέσα σε εκείνη την βελόνα, η ένταση του φωτός μεγαλώνει τόσο πολύ που ο αέρας γύρω του φορτίζεται ηλεκτρικά, δημιουργώντας εν συντομία μια αγώγιμη οδό του πλάσματος. Προηγούμενη έρευνα είχε προτείνει ότι τέτοιες σφαίρες φωτός θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να δημιοργήσουν φως επαγώμενο από τον άνθρωπο, το οποίο έχει επιπτώσεις στον έλεγχο του φωτός γύρω από τις ευαίσθητες δομές όπως τα ψηλά κτίρια και τα αεροπλάνα. "Όταν συνδυάζονται με τις αερώδεις ακτίνες, αυτά τα λέιζερ παραγωγής πλάσματος μπορούν επίσης να δημιουργήσουν σφαίρες σαν βελόνες που κάμπτονται, με ενδεχομένως κι άλλες χρήσεις", αναφέρει ο Polynkin. Οι συντάκτες προειδοποιούν πως η εργασία τους δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κατασκευάσουμε πυροβόλα λέιζερ που πυροβολούν στόχους οι οποίοι κρύβονται πίσω από τοίχους. "Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που κάνει ο καθένας. Αλλά η απάντηση είναι, όχι" καταλήγει ο Polynkin. Η κυρτότητα της ακτίνας είναι πολύ μικρή, για οπλικές εφαρμογές.

Αντ' αυτού, οι φωτεινοί παλμοί αφήνουν πίσω από το πλάσμα που κάμπτεται , ίχνη που εκπέμπουν το δικό τους φως, παρέχοντας έναν τρόπο να ελεγχθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση στην ανώτερη ατμόσφαιρα χωρίς την ανάγκη για αεροπλάνα ή μετεωρολογικά μπαλόνια. Πυροβολώντας στον ουρανό, αυτά τα φωτεινά ίχνη θα φώτιζαν τις χημικές υπογραφές των ατμοσφαιρικών ρύπων, οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να καταγραφούν από απόσταση. "Γενικά, οι κυρτοί παλμοί φωτός είναι μια σημαντική τεχνολογία", αναφέρει ο Jerome Kasparian, φυσικός στο πανεπιστήμιο της Γενεύης, Ελβετία. Και συνεχίζει: "Μέχρι τώρα ήταν δυνατό να καμφθεί μια ακτίνα μέσω της αλληλεπίδρασης με ένα μέσο, όπως ένας φακός. Πρόκειται για την πρώτη φορά που έχουμε ένα λέιζερ που διαδίδεται πραγματικά με μια καμπύλη".

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...