ΔΙΣΤΟΜΟ: Αν δεν ντρέπεται κανείς, λυπάται τουλάχιστον;
Και για ντροπή και για λύπηση είναι το μάθημα που μας έδωσε η Ιταλική δικαιοσύνη σε σχέση με τις διεκδικήσεις των συγγενών των θυμάτων των ναζί στο Δίστομο.
Η Δικαιοσύνη μιας χώρας έσκυψε πάνω από τα δίκαια αιτήματα ξένων πολιτών για τα οποία η Δικαιοσύνη της χώρας τους εκώφευε αν δεν αδιαφορούσε, για πολλά χρόνια.
Υπουργοί Δικαιοσύνης δεν τολμούσαν να βάλουν την υπογραφή τους για να εκδικαστούν στον ανώτερο βαθμό οι απαιτήσεις για αποζημιώσεις σε βάρος της Γερμανίας. Και βρέθηκαν οι Ιταλοί που ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να κηρύξουν εαυτούς αναρμόδιους για την επίλυση της διαφοράς, στάθηκαν στο ύψος που περιμένει κανείς να βρίσκεται η Δικαιοσύνη. Και όχι μόνο εκδίκασαν την υπόθεση αλλά επιδίκασαν και αποζημιώσεις ύψους 60.000.000€, και πήγαν και παραπέρα αποφασίζοντας πως τυχόν άρνηση της Γερμανίας να συμμορφωθεί θα σημάνει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας στην Ιταλία μέχρι του ποσού που επιδικάστηκε. Αυτό το χαστούκι, αυτή η ξευτίλα, δεν εκθέτει πρόσωπα που κατέχουν αξιώματα στη χώρα τόσο, όσο εκθέτει την ίδια τη χώρα συνολικά παρουσιάζοντάς την να μην μπορεί (ακόμα χειρότερα να ΜΗΝ ΘΕΛΕΙ) να προστατέψει και να υποστηρίξει τους πολίτες της. Η ιστορική αυτή απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της Ιταλίας ανοίγει το δρόμο για διεκδικήσεις κι από άλλα μαρτυρικά χωριά σαν τα Καλάβρυτα, τον Χορτιάτη και τόσα άλλα.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
