«Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Αυτό είναι το σύνθημα που κυριαρχεί στο μέτωπο των διαδηλώσεων, και μιας και είμαι ο μόνος δημοσιογράφος στο σημείο, μάλλον με αφορά.

Οι διαδηλωτές κάνουν διάλειμμα από την εκτόξευση προσβολών εναντίον των ΜΑΤ, και μια γυναίκα τραβάει το χέρι μου φωνάζοντας: «Φύγε από εδώ…».

Ο στόχος των διαδηλωτών στη πλατεία Συντάγματος είναι τα ΜΜΕ. Για δύο λόγους:

Πρώτον, επειδή ο λαός πιστεύει πως τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν πάρει το μέρος του μεγάλου κεφαλαίου.

Δεύτερον, επειδή μας βλέπουν ως μεσάζοντες. Αυτοί που παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη δεν τολμούν να εμφανιστούν εδώ. Και από ότι καταλαβαίνω, αυτοί που αποφασίζουν στην ΕΕ, μάλλον δεν έχουν αίσθηση του μεγέθους της κοινωνικής οργής εδώ στην Ελλάδα.

Αυτή τη στιγμή, η κομμουνιστική συνδικαλιστική οργάνωση ΠΑΜΕ πλησιάζει στη πλατεία, και όπως εκτιμώ, πρόκειται για τουλάχιστον 200.000 άτομα. Περιβάλλονται από σκληρούς άνδρες, που κρατάνε στα χέρια τους ψηλά κοντάρια με κόκκινες σημαίες. Αυτό γίνεται ως περιφρούρηση, για να αποκρούσουν τυχόν αναρχικούς, που μέχρι στιγμής όμως δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Η πλατεία είναι κατειλημμένη εδώ και 22 μέρες από τους αποκαλούμενους ως αγανακτισμένους, χιλιάδες δηλαδή νέους που έχουν οργανωθεί στα πρότυπα των Ισπανών indignados.

Η γυναίκα συνεχίζει να τραβάει το χέρι μου φωνάζοντας «Δεν θέλουμε δημοσιογραφική κάλυψη. Είμαστε εδώ 22 μέρες, και τώρα αυτό είναι το τέλος. Αρκετά ανεχθήκαμε…».

Ένας ηλικιωμένος ναυτικός μου λέει: «Δεν θέλουμε άλλες διασώσεις από την ΕΕ, καλύτερα φτωχοί και χρεοκοπημένοι…».

Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει τη δεξιά και την αριστερή ιδεολογία. Για τους νέους της χώρας, την επονομαζόμενη γενιά του Facebook, τους πτυχιούχους χωρίς μέλλον, η κατάσταση δεν είναι πλέον ταξική.

Παντού γύρω μου ακούω φωνές να κραυγάζουν «Ελλάδα, Ελλάδα…». Είναι δηλαδή ξεκάθαρο πως πρόκειται για έναν πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας, και του υπόλοιπου κόσμου.

Το να βρίσκομαι εδώ, στη πρώτη γραμμή των οργισμένων διαδηλωτών που αψιμαχεί με τα ΜΑΤ, τα οποία υπερασπίζονται το κοινοβούλιο, μου δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση. Σκέφτομαι πως βρίσκομαι στη πρώτη γραμμή της μάχης του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Αν η Ελλάδα καταρρεύσει, οι παγκόσμιοι ηγέτες φοβούνται για μια νέα περίπτωση Lehman.

S.A.- http://www.bbc.co.uk/news/world-13777429