Είμαστε βιολογικά αδύναμα όντα ωθούμενα σε δράση και ελεγχόμενα συνεχώς από τα δυο βασικά μας ένστικτα, της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους, από τα οποία το δεύτερο, ειδικότερα σε μας σαν είδος, δεν έχει πια κύκλους και περιόδους δράσης, όπως στα περισσότερα ζώα, αλλά μια διαρκή εκδήλωση σε συνεχή αναζήτηση εφήμερων παραδείσων και χιμαιρικών καταστάσεων.


Και τα δυο αυτά μαζί ένστικτα συνωμοτούν διαρκώς εναντίον μας προτρέποντάς μας στο κυνήγι της ύστατης ουτοπίας και γεμίζοντας τελικά το πνεύμα μας με συνεχή αγωνία και απογοήτευση. Δεν υπάρχει πουθενά πια μέρος για μας να κρυφτούμε, να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε, να ξαποστάσουμε. Τρέχουμε συνεχώς να προλάβουμε τη ζωή και την ασύλληπτη ευτυχία μας, που συνεχίζουν να ξεφεύγουν διαρκώς από τα χέρια μας, μέχρι που να πεθάνουμε τελικά, συνεχίζοντας να τρέχουμε. Δεν υπάρχει πια ζωή για μας, πέρα από μερικές ίσως σποραδικές παιδικές αναμνήσεις, που μπορεί να προβάλλουν στη συνείδησή μας και να φωτίσουν στιγμιαία το σκοτεινό και μίζερο δρόμο μας. Η ΖΩΗ έχει γίνει ΕΠΙΒΙΩΣΗ


Και όμως στην όλη αυτή υπόθεση υπάρχει ένας μεγάλος παραλογισμός. Βρισκόμαστε σε μια «πολιτισμένη» και τεχνολογική εποχή στην οποία θα μπορούσαμε να είχαμε επιτέλους ησυχάσει, ελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό που μας επιβάλλουν τα δυο αυτά βασικά μας ένστικτα. Θα μπορούσαμε σχετικά εύκολα να εξασφαλίσουμε την επιβίωση και ηρεμώντας να ανοιχθούμε προς τη Ζωή.


Η επιθυμία, ο φόβος και η ελπίδα, οι μεγάλοι αυτοί αμείλικτοι ποδηγέτες τις ψυχής μας, δε θα μας αφήσουν όμως. Θα συνεχίσουν να μας τρελαίνουν και να μας τρομοκρατούν. Δε θα μας αφήσουν να αντιμετωπίσουμε πιο ήρεμα το θέμα και να πάρουμε πιο λογικές αποφάσεις και κατευθύνσεις στη ζωή μας. Θα μας επιδείξουν χιλιάδες κινδύνους, λύκους και τέρατα, αν τυχόν αποφασίσουμε να παραστρατίσουμε, να μην ακολουθήσουμε την αγέλη, να προσπαθήσουμε να βρούμε το δικό μας, προσωπικό και ευδιάβατο μονοπάτι. Θα μείνουμε μόνοι και έρημοι, χωρίς κανένα σύντροφο, φίλους και άλλους ανθρώπους γύρω μας, θα πεθάνουμε στο πάγκο, ή στη γωνιά του δρόμου σαν τα σκυλιά, θα γίνουμε δακτυλοδεικτούμενοι και παράδειγμα προς αποφυγή για τη κοινωνία, θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε πριν της ώρας μας, θα, θα, θα.....


Δεν τολμούμε βέβαια να αντιτάξουμε το προσωπικό μπρος το ομαδικό, δεν έχουμε το σθένος, τη δύναμη να παλέψουμε για το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, να μπορούμε να είμαστε, αν χρειαστεί, και μόνοι μας, και τελικά με το κεφάλι σκυπτό ξαναϋποκύπτουμε στα δεσμά μας, ακολουθώντας το δρόμο των πολλών, την απόγνωση και τη τρέλλα. ‘Όμως, η μοναξιά ακονίζει το μυαλό μας, όπως το σκοτάδι κάνει πιο ευαίσθητα τα μάτια μας, είχε πει ο φιλόσοφος Σενέκας και ο Όσο είχε συμπληρώσει: «Η μοναχικότητα δεν είναι μοναξιά, η μοναχικότητα είναι το να είσαι με τον εαυτό σου!»


Μέσα στο πλήθος κάποια άτομα τα φέρνει η μοίρα να είναι πιο προνομιούχα από τα πολλά πρόβατα της πλειοψηφίας. Τα άτομα αυτά, χωρίς να έχουν απαραίτητα πραγματικά ηγετικά προσόντα, γίνονται τελικά οι ηγέτες των μαζών. Απλά αυτά έχουν τόσο πολύ χρήμα, που δεν μπορούν να παραμυθιαστούν πια σα κι εμάς ότι πρέπει να επιβιώσουν. Θα μπορούσαν με το πλούτο τους να έχουν ό,τι θέλουν, ό,τι ονειρεύεται το μέσο πρόβατο της πλειοψηφίας και ακόμα περισσότερα. Είναι σε ένα βαθμό ελεύθεροι, αλλά όχι πραγματικά ελεύθεροι. Έχουν, όπως είχε παρατηρήσει ο πολυδισεκατομμυριούχος Πωλ Γκετύ, την ελευθερία να διαλέξουν τη δυστυχία που τους ταιριάζει καλύτερα, τη δυνατότητα της επιλογής, τη δυνατότητα να εναλλάσσουν τόσο γρήγορα τις πιθανές δυστυχίες τους, που τελικά να μη δυστυχούν, χωρίς όμως και να ευτυχούν.


Η μεγάλη μάζα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Ο νόμος του μοιραίου είναι πιο αμείλικτος, αδυσώπητος και περιοριστικός γι’ αυτήν. Δεν έχει τη δυνατότητα της επιλογής, θα δεχθεί αναγκαστικά και θα ρουφήξει μέχρι το τέλος κάθε «δυστυχία» που συναντά στο δρόμο της. Αυτά λοιπόν τα κατά κάποιο μικρό βαθμό «ελεύθερα» άτομα, επειδή δεν έχουν άμεσα προβλήματα επιβίωσης και σεξουαλικότητας, αντικαθιστούν τα δυο βασικά ένστικτα που καθοδηγούν και πειθαναγκάζουν τη μείζονα ανθρωπότητα, με ένα καινούργιο επίκτητο, επίπλαστο και φασματικό ένστικτο: το ένστικτο της δύναμης και της κυριαρχίας.


Δεν τους ενδιαφέρει η Δύναμη σαν ένα μέσο ελευθερίας, γνώσης και προσωπική εξέλιξης, αλλά σαν ένα μέσον κυριαρχίας και ελέγχου όλων των υπολοίπων ανθρώπων. Είναι απλώς μια διαστρέβλωση των δυο βασικών ενστίκτων και ιδίως του σεξουαλικού ενστίκτου. Η χαρά του οργασμού αντικαθίσταται από την σαδιστική ηδονή της κυριαρχίας και της καθυπόταξης των άλλων. Η αλαζονική ψευδαίσθηση του ατομικού «εγώ» ότι κυριαρχεί, διαφεντεύει, θεοποιείται, συνεχίζει, διαρκεί, διαιωνίζεται...μια πολύ καλά καλυμμένη έκφραση του φόβου του θανάτου.


Ο φιλόσοφος ενδιαφέρεται για την ελευθερία, τη γνώση, την αγάπη, τη σοφία, για τον πραγματικό και ουσιαστικό οργασμό με όλη την ύπαρξη, πέρα από κάθε φόβο και ελπίδα. Ο αλαζόνας καιροσκόπος και ματαιόδοξος συμπλεγματικός ενδιαφέρεται μόνο για τη δύναμη αυτή καθ’ εαυτή, σαν αυτοσκοπό, για τον ουτοπικό και δαιμονικό στη φύση του οργασμό της κυριαρχίας και επιβολής. Είναι το άσπρο και το μαύρο, παραδοσιακά οι σκοποί της λευκής και της μαύρης μαγείας.

Όλοι μας όμως κρύβουμε μέσα μας ένα μαύρο μάγο, ένα δαίμονα. Σύμφωνα με τον Μπακούνιν, ο μεγαλύτερος επαναστάτης που θα τοποθετηθεί στο τσαρικό θρόνο της Ρωσίας, θα αποβεί μοιραία ο χειρότερος δυνάστης. Ας μη νομίσουμε λοιπόν ότι εμείς θα είμαστε σίγουρα καλύτεροι στη θέση αυτών των «κυρίων». Οι συγκυριακοί λοιπόν αυτοί ηγέτες της ανθρωπότητας, φανεροί ή μυστικοί, στη προσπάθειά τους να ελέγξουν πλήρως και να καθυποτάξουν την ανθρωπότητα και να σταθεροποιήσουν και διαιωνίσουν τη θέση τους, πληρώνουν αφειδώς τα μεγαλύτερα μυαλά, τους πιο ικανούς επιστήμονες σε όλα τα πεδία , για να αποκτήσουν όλη τη γνώση που χρειάζονται για να ελέγξουν τον ανθρώπινο νου και να καθυποτάξουν και καθοδηγήσουν τη συνείδησή μας.

Έχοντας στα χέρια της η αλαζονική αυτή ελίτ τον οικονομικό πλούτο και τα μέσα χειραγώγησης και καθοδήγησης των μαζών (τα οποία εξακολουθούν να στηρίζονται στα δυο βασικά ένστικτα και στο φόβο και στην ελπίδα), επιτυγχάνει τελικά τον συμπλεγματικό οργασμό της και τη φασματική, ψευδαισθητική υπέρβαση του θανάτου της.








thesecretrealtruth

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...