Την στιγμή που οι μαθητές μένουν στα σχολεία χωρίς βιβλία, η ΕΛ.ΑΣ είναι έτοιμη να ξαναγεμίσει τις αποθήκες της με τόνους χημικών (δακρυγόνα, ασφυξιογόνα), ώστε να υποδεχθεί τους πολίτες που θα διαδηλώσουν λόγω της βίαιης αρπαγής του εισοδήματός τους, μέσω αντισυνταγματικών φόρων. Οι επιπτώσεις της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου φαίνονται παντού κι έτσι το κράτος δίνει προτεραιότητα στην καταστολή παρά στην παιδεία. Πάντα το έκανε, απλά τώρα του δίνεται η ευκαιρία να το κάνει ανοιχτά και απροκάλυπτα.

Βλέπετε, το Υπουργείο Προ.Πο. έσπευσε να ενισχύσει τις αστυνομικές δυνάμεις, αντιθέτως το Υπουργείο Παιδείας αδιαφορεί προκλητικά για το αν οι μαθητές θα έχουν στα χέρια τους συγγράμματα. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα Υπουργεία; Το ένα μεριμνά μετά ζήλου για την “ασφάλεια” και το άλλο καταστρέφει ότι μπορεί να θυμίζει τον όρο “δωρεάν παιδεία”. Τα παιδιά θα πρέπει να πληρώνουν για φωτοτυπίες, να έχουν υπολογιστή για να διαβάζουν από cd, αλλά οι αστυνομικοί πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα για να βαράνε τους πατεράδες τους. Τα χρήματα των φορολογούμενων πιάνουν τόπο! Η ΕΛ.ΑΣ από την άλλη δεν δημοσιοποιεί τα ποσά που δαπανήθηκαν για την αγορά των χημικών, με το πρόσχημα της δημόσιας ασφάλειας. Εμείς που υποτίθεται ότι θέλουν να μας προστατεύουν (διαφορετικά ποιον αφορά η δημόσια ασφάλεια) και πληρώνουμε φόρους, δεν έχουμε δικαίωμα να μάθουμε. Και πως ακριβώς θα κινδύνευε η…”δημόσια ασφάλεια” αν μαθαίναμε το ακριβές ποσό που σκορπίζεται για δακρυγόνα;

Από πότε τα οικονομικά στοιχεία θεωρούνται απόρρητα; Η συγκεκριμένη κίνηση είναι απολύτως ύποπτη, ειδικά αν αναλογιστούμε τον κτηνώδη έλεγχο πλήθους που υποφέρουν όσοι διεκδικούν και αντιστέκονται στην πανούκλα του άξονα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και της τρόικας. Σημαντική είναι και η υποχώρηση των κινημάτων. Ίσως η κοινωνία να βιώνει ένα νέο σοκ μετά από τα αποτρόπαια οικονομικά μέτρα λιτότητας. Έτσι έρχεται παράλυση στα αντανακλαστικά και όπως έχω ξαναγράψει, κοστίζει η απουσία συγκεκριμένης πρότασης για το μετά, αλλά και η έλλειψη ενότητας.

Οι ακραίες πολιτικές συνοδεύονται πάντα με βίαιη -καλύτερα οργιώδη- κρατική καταστολή. Εξάλλου οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η τακτική του ΔΝΤ (από την εποχή που ξεζούμιζε τις χώρες της Λατινικής Αμερικής) παραμένουν ίδιες και απαράλλακτες. Η διαβόητη Σχολή του Σικάγο, συνδύαζε -και συνδυάζει- βία στην καθημερινότητα (φτώχεια, ανεργία) με βία στους δρόμους. Οι άνθρωποι έχουν τρομοκρατηθεί και περνούν ένα εξίσου μεγάλο σοκ. Βέβαια ακόμη και όσοι προσπάθησαν να συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα διαλύθηκαν άνευ λόγου από τους πραιτοριανούς των ΜΑΤ.

Δυστυχώς ο φόβος κυριαρχεί ξανά, αν και ο κόσμος είναι απελπισμένος και φαίνεται έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο. Όμως η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να συντρίψει κάθε συλλογική αντίδραση. Η αστυνομία επιτίθεται σε οποιαδήποτε συγκέντρωση, ο στρατός προετοιμάζεται, η τρομοκρατία για ό,τι κάνεις καραδοκεί. Αν δεν πειστείς να πεινάσεις με το καλό, θα φας ξύλο και θα πεινάσεις.

Για να σωθεί το καθεστώς δεν θα διστάσει να εκμεταλλευτεί ακόμη και “θερμά” επεισόδια στο Αιγαίο ή να δημιουργήσει ένα επιπλέον κλίμα τρομοκρατίας ώστε να καμφθούν οι αντιστάσεις. Και βέβαια μέσα σε όλα, έχουμε ένα αυξανόμενο κύμα Ελλήνων μεταναστών. Ζούμε ξανά την δεκαετία του ’50 και του ’60. Ζούμε στην εποχή των δακρύων. Αλλά τα δάκρυα δεν είναι νοσταλγίας, ούτε συγκίνησης. Είναι τα δάκρυα της απώλειας.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...