Όσο περνά ο χρόνος και εμπεδώνεται η πολιτική της δημοσιονομικής προσαρμογής (λιτότητα, περικοπές, ανεργία, φοροεπιδρομές και δεν συμμαζεύεται) όλο και σαφέστερος γίνεται ο στόχος των εποπτών - δανειστών - σωτήρων που διατάζουν και της κυβέρνησης που εκτελεί. Αυτός ο στόχος συνοψίζεται σε μια λέξη: υποτίμηση.
Στην περίπτωσή µας, όμως, δεν μιλάμε για την υποτίμηση του νομίσματος, αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο. Η πολιτική που εφαρμόζεται, έχει οδηγήσει στην υποτίμηση του κόστους εργασίας, των τιμών στην κτηματαγορά, των αξιών στο χρηματιστήριο. Πού οδηγεί μια τέτοια πολιτική απαξίωσης; Η απάντηση είναι αυτονόητη: στο ξεπούλημα.
Αυτοί που έχουν χρήμα, κατά κύριο λόγο ξένοι πιστωτές - τοκογλύφοι (και εγχώριοι... γερο-λαδά-δες) έχουν ήδη «αγοράσει» τη συμμετοχή τους (για να το πούμε κομψά) στην πολιτική διαδικασία της χώρας. Αυτοί αποφασίζουν τη δημοσιονομική πολιτική, ποιοι και πόσα θα πληρώσουν, πόσοι και για πόσο θα εργαστούν, τι, πόσο και σε ποιον θα πουληθεί (ορθότερα: θα χαριστεί") από τη δημόσια περιουσία και τους πόρους της χώρας.
Έπειτα από δύο χρόνια συστηματικής και προγραμματισμένης διάλυσης του κοινωνικού ιστού (και καθώς η κυβέρνηση εξαντλεί το πολιτικό της κεφάλαιο - κοινώς «τα έφαγε τα ψωμιά της»), φαίνεται πως ήρθε η ώρα για το μεγάλο φαγοπότι.
Σφίγγοντας τη θηλιά για την επόμενη δόση δανεικών, οι τοκογλύφοι απαίτησαν - και πήραν - την έγγραφη δέσμευση πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών για την απρόσκοπτη και ταχύτατη εξέλιξη της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Και επειδή δεν τους αρκούν ούτε οι ενυπόγραφες δεσμεύσεις, έχουν έτοιμη την εταιρεία - μηχανισμό (στελεχωμένη και ελεγχόμενη από ξένους) που θα αναλάβει τη συνολική εκποίηση.
Στο τσάκα - τσάκα, λοιπόν, κάποιοι «μάγκες» θα βάλουν στο χέρι κάθε τι που αξίζει και προσφέρει έσοδα στη χώρα, όπως για παράδειγμα το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», από το οποίο το Δημόσιο εισέπραξε, μόνο την πενταετία 2002-2009, 640 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή τα διπλάσια απ’ όσα θα εισπράξει σήμερα η κυβέρνηση ξεπουλώντας το ποσοστό της κρατικής συμμετοχής...