Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, και τις πολιτικές «βόμβες» που αφόπλισε ο Πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας ότι θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, και στη συνέχεια θα δρομολογήσει τις διαδικασίες για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, σχετικά με την κύρωση ή όχι του Μνημονίου ΙΙ, ο Αντώνης Σαμαράς επικοινώνησε με τον Κάρολο Παπούλια, και αύριο το πρωί θα έχει έκτακτη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εκτιμά ότι ο Πρωθυπουργός επιδίδεται σε πολιτικούς τακτικισμούς, κρίσιμους και επικίνδυνους για το μέλλον της χώρας, σε μια εξαιρετικά δύσκολη, έως οριακή συγκυρία. «Στρεβλώνοντας» το νόημα αλλά και την ουσία της Δημοκρατίας, καθώς η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, και η μόνη διέξοδος για το μέλλον του τόπου, είναι η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.

Το αίτημα για πρόωρες κάλπες άλλωστε, θα επαναλάβει ο Αντώνης Σαμαράς και στην αυριανή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, για τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας επιμένει στο πολιτικό συμπέρασμα ότι υπάρχει προφανής απόσταση ανάμεσα στην Κυβέρνηση και την κοινωνία, με τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ να στερούνται νομιμοποίησης. Μια νομιμοποίηση που μπορεί να προκύψει μόνο μετά από πρόωρες εκλογές.

Υπεγράφησαν από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρη Ρέππα οι πρώτες εφαρμοστικές εγκύκλιοι του Ν. 4024 που αφορούν το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, την εφεδρεία και το νέο βαθμολόγιο μισθολόγιο

Αρνητική γνωμοδότηση από το Νομικό Συμβούλιο

Μια σημαντική νίκη πέτυχαν οι Παλαιστίνιοι στην προσπάθεια τους για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους καθώς έγιναν σήμερα πλήρες μέλος της UNESCO, μετά από ψηφοφορία των κρατών-μελών του ΟΗΕ. "Η Γενική Συνδιάσκεψη (η οποία περιλαμβάνει όλα τα κράτη μέλη) αποφασίζει για την αποδοχή της Παλαιστίνης ως μέλος της UNESCO", σημειώνεται στο ψήφισμα που εγκρίθηκε με 107 ψήφους υπέρ, 52 ψήφους κατά και 14 λευκές.

Η πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου να προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, για την έγκριση ή όχι από τον ελληνικό λαό, της νέας δανειακής σύμβασης της Ελλάδας, μετά το «κούρεμα» του χρέους, έχει ένα βασικό προαπαιτούμενο: Να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Και αυτό είναι το πρώτο βήμα στη στρατηγική του Γιώργου Παπανδρέου: Οδηγώντας με δική του πρωτοβουλία, την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ σε πολωτική αναμέτρηση με την αντιπολίτευση εντός της Βουλής, και ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης με διαδικασίες εξπρές, ουσιαστικά… εκβιάζει αυτή τη θετική ψήφο.

Ενώπιον μιας κοινοβουλευτικής κάλπης που ενδεχομένως οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ θα γνωρίσει βαριά ήττα, και οι περισσότεροι εξ αυτών δεν πρόκειται να επανεκλεγούν βουλευτές, είναι προφανές ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος δεν θα επιλέξει την προσωπική πολιτική αυτοχειρία.

Με την απόφασή του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου επί της ουσίας καθιστά τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος… ομήρους της αναγκαιότητας να μην πέσει η Κυβέρνηση.

Και έτσι, αφαιρεί από τους ίδιους βουλευτές, κάθε μελλοντική προσπάθεια να κρατήσουν αποστάσεις, ή ακόμη και να καταδικάσουν, καταψηφίζοντάς τες, τις επόμενες πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης.

Ε.Ε: Περιμένουμε επίσημη ενημέρωση από Ελλάδα


Ψήφο εμπιστοσύνης και δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή σύμβαση ζήτησε κατά την ομιλία του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, απαντώντας έτσι στην αμφισβήτηση των βουλευτών του, στην κριτική της αντιπολίτευσης και την κοινωνική ένταση.

"Οι πολίτες θα εκφραστούν δημοκρατικά και η εντολή τους θα μας δεσμεύσει όλους", ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. Την ίδια ώρα διευκρίνισε πως η κυβέρνηση έχει τη δεδηλωμένη και δύο χρόνια ακόμη, προειδοποιώντας ότι οι εκλογές θα οδηγούσαν σε άτακτη χρεοκοπία.

"Ο λαός πρέπει να είναι συμμέτοχος στις αποφάσεις. Η ευθύνη είναι συλλογική για το μέλλον της χώρας. Η απάντηση του λαού καθορίζει αμέσως την πορεία της δημοκρατίας, όχι εμμέσως" διαμήνυσε ο πρωθυπουργός και ανακοίνωσε πως θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί τον Γενάρη, οπότε και θα έχει ολοκληρωθεί η σύνταξη της δανειακής σύμβασης.

Κυβερνητικές πηγές, άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι εάν δεν έχει ψηφιστεί από την ολομέλεια, τότε χρειάζεται η ψήφος 180 βουλευτών για να διεξαχθεί δημοψήφισμα και η συμμετοχή των πολιτών στο δημοψήφισμα από 40% και άνω ώστε για να είναι δεσμευτικό το αποτέλεσμα του για την κυβέρνηση.

Σε περίπτωση που περάσει από την ολομέλεια και μπει κατευθείαν σε δημοψήφισμα τότε η συμμετοχή του κόσμου πρέπει να είναι από 50% και άνω.

Την Παρασκευή η ψήφος εμπιστοσύνης - Επιστολή-βόμβα από Λιντζέρη

Πάντως, η κοινοβουλευτική διαδικασία για την ψήφο εμπιστοσύνης, η οποία διαρκεί τρεις ημέρες, ξεκινά την ερχόμενη Τετάρτη με την τοποθέτηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Την Πέμπτη, τόσο κατά την πρωινή όσο και κατά την απογευματινή συνεδρίαση θα τοποθετηθούν οι υπουργοί, οι βουλευτές και οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Το κλείσιμο της συζήτησης θα γίνει την Παρασκευή το βράδυ με τελικό ομιλητή των κ. Παπανδρέου ώστε τα μεσάνυχτα να στηθούν οι κάλπες που θα δείξουν εάν η κυβέρνηση απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου.

Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η δέσμευση του πρωθυπουργού για διενέργεια δημοψηφίσματος, λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης για αρκετούς βουλευτές του οι οποίοι το τελευταίο διάστημα ζητούσαν επιμονα πρωτοβουλίες που θα έδιναν την πολυπόθητη νομιμοποίηση στην κυβερνητική πολιτική.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την λήξη της ομιλίας του στην συνεδρίαση της Κ.Ο, όσοι βγήκαν από την αίθουσα χαρακτήριζαν ως «σωτήριο» το δημοψήφισμα και ως την «ρελάνς του Γιώργου». Από την άλλη όμως ορισμένοι παραμένουν προβληματισμένοι και επιμένουν να θέτουν ως μόνη λύση μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας».

Συγκεκριμένα, ο κ. Δημήτρης Λιντζέρης, αμέσως μετά την λήξη της συνεδρίασης της ΚΟ έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «Όταν το πολιτικό σύστημα αμφισβητείται θεωρώ αδιανόητο να συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. χωρίς να δίνεται ο λόγος στους βουλευτές» και πως «η τωρινή κυβέρνηση αποδεδειγμένα εμφανίζει έλλειμμα αποτελεσματικότητας. Δεν υλοποιεί αποφάσεις της, δεν προχωρά σ’ αυτά που έχει δεσμευτεί, εμφανίζοντας μεγάλη απόκλιση λόγων, έργων και αποτελεσμάτων» .

Τέλος τονίζει ότι η χώρα έχει ανάγκη μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» επισημαίνοντας μάλιστα ότι «Η πρόταση αυτή έχει ωριμάσει και βρίσκει υποστήριξη από πλειάδα στελεχών με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες

Πάντως, άμεση ήταν η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος και ανανέωσης της εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση.

"Ουδέν σχόλιο και για τα δυο ζητήματα. Είμαστε σε επαφές και αναμένουμε επίσημη ενημέρωση από τις ελληνικές αρχές" ανέφερε η εκπρόσωπος της ΕΕ Καρολίνας Κότοβα.

Νωριτερα, κατά την ομιλία του ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε ευεργετική για τις τράπεζες χαρακτήρισε την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. "Μπορεί να περάσουν στον έλεγχο του κράτους για να εξυγιανθούν, αλλά αυτό θα είναι προς όφελός τους και προς όφελος των καταθετών" επισήμανε ο πρωθυπουργός.

Αναφερόμενος στο deal για το κούρεμα, ο κ. Παπανδρέου κατηγόρησε κόμματα και ΜΜΕ για μιζέρια, παραπληροφόρηση και επιχείρηση αποδόμησης.

"Όλοι πρέπει να στηρίξουν", είπε απευθυνόμενος κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση. Υποστήριξε ακόμη ότι η συμφωνία δε θα φέρει περισσότερη λιτότητα.

"Η συμφωνία δεν είναι χρεοκοπία" διακήρυξε ο πρωθυπουργός, ενώ χαρακτήρισε επιχειρήματα για μικρά παιδιά τη θέση της αντιπολίτευσης ότι το 2020 η Ελλάδα θα γυρίσει στο 2009. "Αν δεν κάναμε τη συμφωνία το 2020 το χρέος θα ήταν στο 230% του ΑΕΠ" υποστήριξε.

"Μας δώσανε βενζίνη, μας κόψανε και δρόμο ήταν η φράση που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός για να περιγράψει την πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών. Η Ελλάδα έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και χωρίς καύσιμα", είπε για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ

“Σε επιτήρηση η Ελλάδα είναι από το 2004” επισήμανε και αναφέρθηκε στην αλχημεία της ΝΔ με τις αμυντικές δαπάνες στο πλαίσιο της απογραφής

“Έτσι διαμορφώθηκε η εικόνα της αναξιόπιστης χώρας”, επεσήμανε, ενώ τόνισε ότι η εποπτεία από εδώ και πέρα θα είναι για ολόκληρη την Ευρώπη.

“Οι δανειστές μας θέλουν να είναι σίγουροι πως αξιοποιούνται σωστά τα χρήματα” συνέχισε και χειροκροτήθηκε όταν είπε πως ως ΠΑΣΟΚ "δεν έχουμε αντίρρηση γιατί δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε".

“Δική μας ήταν η έκκληση να στείλουν εμπειρογνώμονες” πρόσθεσε.

“Δε θα ανεχθούμε αμφισβήτηση του πατριωτισμού μας από κανέναν”, είπε στη συνέχεια, προκαλώντας για μία ακόμη φορά το χειροκρότημα των βουλευτών.

“Όσοι νομίζουν πως θα κερδοσκοπήσουν από τον διαχωρισμό σε εθνικόφρονες και μη, από προσβολή εθνικών συμβόλων δεν υπονομεύουν την κυβέρνηση, υπονομεύουν το δημοκρατικό κεκτημένο και κάνουν ιστορικό λάθος. Συμμεριζόμαστε την οργή του κόσμου, αλλά δε δικαιολογούμε τη βία ούτε την απαξίωση της δημοκρατίας”, πρόσθεσε.

Εκείνη την ώρα πάντως, η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε διχασμένη με τους μισούς βουλευτές να κοιτούν τους άλλους μισούς να χειροκροτούν. Οι μεν αντάλλασσαν με τους δε βλέμματα με υπονοούμενα.

“Είναι πρόκληση να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία, αυτή είναι η δική μας δουλειά μέχρι τις επόμενες εκλογές. Πρώτη προτεραιότητα είναι να κλειδώσει η συμφωνία”, συνέχισε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε ότι πρέπει να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για την είσπραξη της 6ης δόσης και να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2012.

“Ξεκινά μία νέα φάση, χωρίς περιθώρια χαλάρωσης” σημείωσε ακόμη ο πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι “από την άμυνα θα περάσουμε στην επίθεση”.

Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε ακόμη για διάλογο με την κοινωνία, για την οποία είπε ότι υποφέρει αλλά θέλει τις αλλαγές: αποτελεσματικό κράτος, νέο πειθαρχικό δίκαιο στο δημόσιο, βελτίωση του Καλλικράτη, ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

“Η ρύθμιση του χρέους επιτρέπει να ρίξουμε το βάρος στην ανάπτυξη” συνέχισε ο Γιώργος Παπανδρέου και αναφέρθηκε στις σχετικές πολιτικές που έκανε ή προωθεί η κυβέρνηση (ΕΣΠΑ, ίδρυση επιχειρήσεων σε μία ημέρα κτλ).

Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά έχει τέλος ήταν η υπόσχεση του πρωθυπουργού προς τους πολίτες. Πριν κλείσει επανήλθε σε όσους θέλουν να δημιουργήσουν χάος.

“Θέλουμε τον εθνικό διχασμό; Θα είναι λύση αυτή για την Ελλάδα; Θα αλλάξουν τα κακώς κείμενα αν χτυπηθούμε μεταξύ μας; Τα εξιλαστήρια θύματα δεν υπηρετούν την πατρίδα, τόνισε. Το κίνημα δεν πληρώνω βλάπτει την πατρίδα”, είπε.

Χαρακτηριστικό του κλίματος και της ψυχολογικής κατάστασης των βουλευτών είναι ότι ο πρωθυπουργός χειροκροτήθηκε όταν είπε πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε πραγματικό πόθεν έσχες για όλους "όχι μόνο για τον πολιτικό, αλλά και για το δημοσιογράφο και τον δικαστή". Ο Γιώργος Παπανδρέου κατήγγειλε και τα φαινόμενα βίας κατά των εκλεγμένων όπως είπε εκπροσώπων του λαού, κερδίζοντας ένα ακόμη χειροκρότημα. Ακόμη κι από βουλευτές που στα πηγαδάκια έλεγαν ότι θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να αλλάξει ηγεσία.

του Χρήστου Δημήτρη

Γράφει η Κανέλλα Καζακοπούλου

Ο έντονα αποδοκιμασθείς κ. Παπούλιας στην επέτειο του ΟΧΙ στη Θεσσαλονίκη, εξεμάνη κατά των οπως καί τα καθεστωτικά ΜΜΕ.Ετσι παρουσίασαν την ολοένα αυξανόμενη πανελλαδική οργή κατά της βάρβαρης και αντικοινωνικής κυβερνητικής πολιτικής πού θέλει να καταδικάσει στην εξαθλίωση και την υποδούλωση τη χώρα.Ως προσβολή ή και βεβήλωση της εθνικής επαιτείου χαρακτηρίστηκαν από άλλους καθεστωτικούς οπαδούς οι αποδοκιμασίες και η κακήν-κακώς αποχώρηση των πολιτικών υπαλλήλων της τρόίκας.

Αλλά εάν κάποιοι βεβήλωσαν το ΟΧΙ ΤΟΥ 1940 ήταν η παρουσία των θρασσύτατων αυτοαποκαλούμενων μας, πού παραμονή της μεγάλης επετείου έδοσαν τα κλειδιά της χώρας σε διάφορους ΡΑΙΧενμπαχ, ασελγώντας πάνω στα κόκκαλα ελλήνων πού έμειναν στα παγωμένα βουνά της Αλβανίας και μετέπειτα στην εθνική αντίσταση για την απελευθέρωση από το Γ΄ ΡΑΙΧ.

Ολα αυτά για εσάς κ. Παπούλια, (πού τον Ιούλιο είχατε δεί μέχρι και δαφνοστόλιστο τον κ.Παπανδρέου από την τότε σύνοδο κορυφής) , πού οπως είπατε υπήρξατε αντάρτης,
δέν αποτελούν πλέον λόγους αντίστασης και ηθικού χρέους απέναντι σε όσους έδοσαν ακόμα και τη ζωή τους για να εκδιώξουν από τη χώρα τους εισβολείς και κατοχείς πού επανέρχονται δριμύτεροι με άλλου είδους οπλα τώρα αλλά προσδοκώντας το ίδιο αποτέλεσμα? Μού ειναι αδύνατο να δεχτώ ότι δεν καταλαβαίνετε πως με τις ευλογίες σας στην ανάλγητη κυβέρνηση πού κατέλυσε το σύνταγμα και το πολίτευμα στην ουσία, και οδηγεί την κοινωνία σε οικονομική και ψυχική εξαθλίωση και την υποδούλωση, γίνεστε συνυπεύθυνος και αυτοακυρώνετε αν μη τι άλλο και την δική σας ιστορία ως αντάρτη, οπως και πολλοί άλλοι που διαφημίζουν το αγωνιστικό τους παρελθόν το οποίο εξαργύρωσαν με θέσεις κρατικές….ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ κ.Παπούλια αλλά και ο ΚΛΕΠΤΑΠΟΔΟΧΟΣ!!!

Αντί λοιπόν να βγάζετε οργίλους δεκάρικους εναντίον των εξοργισμένων πλέον θυμάτων της κυβερνητικής πολιτικής, και αφού τόσο πολύ νοιάζεστε για την σωτηρία της πατρίδας, ΠΡΟΧΩΡΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ . Π Α Ρ Α Ι Τ Η Θ Ε Ι Τ Ε!!!!
Η επιθετικότητα και ο αυταρισμός εναντίον της λαϊκής οργής, λειτουργεί σάν λίπασμα και φυτοορμόνη πού σε ενα βράδυ μέσα το φυτάδι γίνεται δέντρο. ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ κ. Παπούλια, εάν κάποιοι πρέπει να ντρέπονται δέν ειναι οι εξοργισμένοι πολίτες, αλλά όσοι έστησαν ενέδρα στο λαό, και με στολές παραλλαγής τον παραπλάνησαν .Ο ΛΑΟΣ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΝ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΞΑΠΑΤΑΤΑΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΥΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ πού είτε ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ είτε …ΓΥΡΙΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ ΜΕ ΓΑΓΓΡΑΙΝΕΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΖΗΤΙΑΝΟΙ και ΞΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΟΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΗΑ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΥΓΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ. Ο ΛΑΟΣ ΕΊΠΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!!!!

«Θα ήταν μια καλή λύση για την ελληνική μιζέρια»

Την πιθανότητα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Ελλάδα, έστω και ως υπόθεση εργασίας εξετάζει άρθρο του Forbes σε άρθρο του Τιμ Γουόρστολ. Για τον αρθρογράφο ένα πραξικόπημα θα έλυνε τα προβλήματα της χώρας με το χρέος αφού θα οδηγούσε την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης.

Σύμφωνα με το iefimerida.gr ο κ. Γουόρστολ επικαλείται μια αποστροφή άλλου άρθρου που δημοσιεύτηκε στην βρετανική Daily Telegraph, σύμφωνα με το οποίο ένα πραξικόπημα θα ελάφρυνε την Γερμανία ώστε η Ελλάδα να ασχοληθεί μόνη της με την χρεοκοπία και την έξοδό της από το ευρώ:

«Υπάρχει ένα -όχι και τόσο πετυχημένο- αστείο που κυκλοφορεί τελευταία στις οικονομικές αγορές, ότι η πραγματική λύση για το ελληνικό πρόβλημα είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Αντί η Γερμανία να χρηματοδοτεί το ελληνικό χρέος, θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει ένα πραξικόπημα», γράφει και συνεχίζει: «Το λυπηρό -αν όχι πικρό- σχετικά με αυτό το αστείο είναι ότι, αν αγνοήσουμε το μικρό πρόβλημα του ότι θα είναι στρατιωτική δικτατορία, αυτό θα ήταν στην πραγματικότητα μια καλή λύση για την ελληνική μιζέρια.»

Προσπερνώντας λοιπόν το θέμα «χούντα» με το χαρακτηρισμό «μικρό πρόβλημα» ο κύριος Γουόρστολ ξεδιπλώνει το συλλογισμό του, πάνω στο γιατί ένα πραξικόπημα θα ήταν μια καλή λύση: «Οι Έλληνες απλώς δεν μπορούν υπό αυτές τις περιστάσεις να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, έτσι θα πρέπει να χρεοκοπήσουν. Αλλά μία χρεοκοπία από μόνη της δεν λύνει το μεγάλο πρόβλημα, το οποίο είναι ότι η ελληνική εργασία είναι θλιβερά μη ανταγωνιστική.»

Οπότε, λέει ο αρθογράφος, η λύση είναι να μειωθούν οι μισθοί στην Ελλάδα, και γενικότερα «το ελληνικό βιοτικό επίπεδο, ​​πρέπει να μειωθεί προκειμένου να γίνει αυτή η εργασία ανταγωνιστική» και προκρίνει την έξοδο της χώρας από το ευρώ, πράγμα που θα δημιουργούσε αναταραχή στην ΕΕ γιατί «με τον τρόπο που έχει συσταθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωζώνη, η έξοδος μίας χώρας από την νομισματική ένωση θεωρείται ως μια συγκλονιστική ήττα για το σύνολο του ευρωπαϊκού ιδεώδους».

Επομένως, σύμφωνα με το σκεπτικό του αρθρογράφου όλο αυτό το πρόβλημα θα το «έλυνε» μια χούντα: «Αυτό που το στρατιωτικό πραξικόπημα θα επέτρεπε είναι, (όπως είπα ας αγνοήσουμε τη μικρή λεπτομέρεια ότι είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα), να γίνει αυτό που πρέπει πιθανώς να συμβεί και θα είναι σίγουρα ο πιο ανώδυνος τρόπος για την Ελλάδα: να ασχοληθεί με τα προβλήματά της: χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ…»

Προς το τέλος ο αρθρογράφος προσπαθεί να κρατήσει λίγο τα προσχήματα. Αφού πρώτα ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο ο στρατός θα λύσει το πρόβλημα για όλους καταλήγει επισημαίνοντας ότι το πραξικόπημα είναι ένα τρομερό πράγμα:

«Κανείς δεν θέλει στ’ αλήθεια να μιλάει για δικτατορία ως λύση σε ένα σχετικό απλό οικονομικό πρόβλημα, αλλά εδώ καταλήξαμε καθώς το τρέχον σύστημα δεν παίρνει στα σοβαρά εκείνη την απλή λύση», γράφει χαρακτηριστικά εννοώντας την έξοδο από το ευρώ.

Της Ρένας Δούρου


«Θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις για χώρες στις οποίες δεν έχουμε εκλεγεί!», Νικολά Σαρκοζί, σύνοδος κορυφής της 23ης Οκτωβρίου 2011. «Θα πρέπει να επιβληθεί καθεστώς αυξημένης εποπτείας (Überwachung) στην Ελλάδα», Άγκελα Μέρκελ, πριν και μετά από την έκτακτη σύνοδο κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011, αναφερόμενη στις χώρες που παρεκκλίνουν της δημοσιονομικής πειθαρχίας. «Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωζώνης Χέρμαν βαν Ρομπέι θα προεδρεύει επίσης και των συναντήσεων των επικεφαλής των κρατών της ευρωζώνης», 26 Οκτωβρίου, Ειδησεογραφικά πρακτορεία. «Έχω την πρόθεση να αναθέσω στον Όλι Ρεν πρόσθετες αρμοδιότητες• θα γίνει αντιπρόεδρος της Επιτροπής αρμόδιος για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις, καθώς και για το ευρώ», 27 Οκτωβρίου, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πρόεδρος Κομισιόν. «Οι θεσμοί της ΕΕ θα χρησιμοποιήσουν πλήρως τους αυστηρότερους κανόνες οικονομικής διακυβέρνησης περιλαμβανομένων των κυρώσεων κατά των κρατών που δεν τηρούν τους δημοσιονομικούς κανονισμούς», 27 Οκτωβρίου, Όλι Ρεν, Φινλανδός Επίτροπος. Ο ίδιος ανήγγειλε «‘Φρένα χρέους’ στις εθνικές νομοθεσίες καθώς και την εκ των προτέρων εξέταση των σχεδίων προϋπολογισμού των κρατών που παραβιάζουν τις συνθήκες της ΕΕ».

Τα παραπάνω αποτελούν ελάχιστο απάνθισμα των τελευταίων ημερών, ενδεικτικό της πορείας της ευρωπαϊκής οικοδόμησης: οδεύουμε προς τη συνταγματοποίηση του, γερμανικής έμπνευσης και γαλλικής αποδοχής, «χρυσού κανόνα» δημοσιονομικής πειθαρχίας (βλ. γενικευμένης λιτότητας) με παράλληλη επιβολή διαρκούς άρνησης της δημοκρατίας: δημιουργία θεσμών με παράκαμψη της ευρωβουλής, «κλείδωμα» κρίσιμων αποφάσεων από Βερολίνο – Παρίσι, κυρώσεις από τεχνοκράτες στους δημοσιονομικά «άτακτους», κτλ.

Πρόκειται για τραγική ειρωνεία, ο διεθνής οργανισμός που ξεκίνησε με αφετηρία την αποτροπή των εθνικισμών και των συγκρούσεων, να βρίσκεται σήμερα σε τροχιά κακοφωνιών, εθνικών αντιπαλοτήτων, και, εντέλει, κατάργησης της ίδιας της δημοκρατίας. Γιατί τι άλλο εκφράζουν τα γεγονότα / δηλώσεις που προτάσσονται στην αρχή αυτού του μικρού σημειώματος, αν όχι την πορεία της Ευρώπης προς την απώλεια της δημοκρατίας και τη φίμωση λαών και κυβερνήσεων που τους εκπροσωπούν; Στη διαπάλη μεταξύ αγορών και πολιτικής, ηγέτες του γαλλογερμανικού άξονα και μη εκλεγμένοι τεχνοκράτες (Ρομπέι, Μπαρόζο, Ρεν) προτάσσουν τις πρώτες, επιλέγοντας ως μέσο την άρνηση της δημοκρατίας. Επιβεβαιώνεται έτσι το γεγονός ότι ο καπιταλισμός, στην πτώση του, στρέφεται προς τον αυταρχισμό, γιατί χρειάζεται τη «χειραγωγημένη δημοκρατία».

Πράγματι, από ευρωσύμφωνο σε ευρωσύμφωνο, από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας ως το Euro+, η συνισταμένη παραμένει η ίδια: λιγότερες δημοκρατικές διαδικασίες, περισσότερη αδιαφάνεια, τεχνοκρατικές επιλογές, κατάργηση εν τοις πράγμασι της διάκρισης των εξουσιών, καθώς εκείνη που αναδεικνύεται καθοριστική είναι η… Κομισιόν, όργανο μη εκλεγμένο που έχει την πρωτοβουλία της νομοθεσίας, σε βάρος κυρίως της Ευρωβουλής. «Η τριάδα Βουλή – Ευρωπαϊκό Συμβούλιο – Κομισιόν εξαφανίζει αυτό εννοούσαμε κάποτε ως δημοκρατία», τονίζει χαρακτηριστικά ο Hans Magnus Enzensberger στο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Το γλυκό τέρας των Βρυξελλών» («Le Doux Monstre de Bruxelles», εκδ. Gallimard).

Το σημαντικό είναι (με την έννοια της ανάδειξης της ιστορικής σημασίας της συγκυρίας που ζούμε) ότι δεν πρόκειται για κάποια περιστασιακή αδυναμία της Ε.Ε., που θα ξεπεραστεί με το πέρασμα του χρόνου, αλλά για μια δομική δυσλειτουργία που μπορεί να αντιμετωπιστεί αναλόγως: με εκ βάθρων αναθεώρηση / αναδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος στη βάση της υπεροχής της πολιτικής έναντι των αγορών, της δήμο-κρατίας έναντι της τέχνο-κρατίας που μας επιβάλλουν δήθεν ως μονόδρομο, της δίκαιης ανακατανομής του πλούτου που παράγουμε οι ευρωπαίοι πολίτες. «Πριν από όλα οφείλει να επανέλθουν το πολιτικό, η αρμοδιότητα του λαού να αυτοθεσπίζεται, η δυνατότητα των ανθρώπων να σκέπτονται και να δρουν από κοινού», παρατηρούσε εύστοχα ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η «Αυγή». Η πρωτοβουλία μπορεί και πρέπει να ανήκει στις αριστερές δυνάμεις αλλά όχι αποκλειστικά σε αυτές: σε όλους /ες αισθάνονται ότι τους αφορούν οι σημερινές, δυσοίωνες εξελίξεις. Οι δυνάμεις αυτές είναι πολλές: «είμαστε το 99%» γράφουν τα πανό του κινήματος «Καταλάβετε τη Γουώλ Στρητ» που έχει «μετακομίσει» πλέον και στις ευρωπαϊκές πόλεις.

Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος γιατί το διακύβευμα είναι ο οικονομικός πόλεμος του 1% με τίμημα την ελευθερία του 99%… Είναι όμως αναγκαίος: γιατί, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Αντρέ Μαλρώ, η Ευρώπη ή θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρχει…

Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ

Εκεί που δεν χρειαζόταν να ανατρέξεις στην εξέγερση της Κροστάνδης, την αλληλογραφία Μπακούνιν και Μαρξ, το θάνατο του Ντουρούτι ή τη νύχτα στο Χημείο του '79 για να καταλάβεις πως ο στίχος του Τζιμάκου "στη στεριά δε ζει το ψάρι ούτε ο κνίτης με φρικιά" έχει μια βάση, αλλά που σ' αυτή τη δεδομένη στιγμή προσδοκούσες, εύλογα αλλά αφελώς, πως οι διαφορές εξαλείφονται κάτω από τη βαριά σκια γεγονότων που τρέχουμε ασθμαίνοντας ξοπίσω τους, πάνω στη στιγμή που το ζητούμενο δεν ήταν ποιος την έχει μεγαλύτερη την αγωνιστικότητα, αλλά η συσπείρωση των δυνάμεων που αντίκεινται σε αυτό που πολύ ευφημιστικά θα αποκαλούσε κανείς ως "κυβερνητικές επιλογές", στη φάση που το προκείμενο είναι η αποτροπή της υπερψήφισης του πολυνομοσχεδίου, σε μια πρώτη φάση, στο ιστορικό σημείο του ενδεχομένου τρίτης αποτυχίας αναχαίτισης της πορείας στην κοινωνική γενοκτονία (social genocide, ο όρος από ντοκιμαντέρ του Fernando Solanas για την Αργεντινή), μετά το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, οι μαύροι και οι κόκκινοι αποφασίζουν να πλακωθούν άσχημα.

Έχουν ήδη ειπωθεί πολλά. Τι νόημα έχει ένα post a posteriori; Τόσο νόημα όσο έχουν όλες οι προηγούμενες κουβέντες: το νόημα που είσαι έτοιμος να δεχτείς πως έχουν. Αναλωθήκαμε σε technicalities, που είναι πόσα καδρόνια κρατούσε και πόσα κράνη φορούσε το ΠΑΜΕ, πόσα μπουκάλια και πόσα μάρμαρα εκσφενδόνισαν οι άλλοι. Βιαστήκαμε να θεωρήσουμε εαυτούς αμερόληπτους κριτές των γεγονότων και αυταπατηθήκαμε ότι τα μάτια μας είναι κάμερες που καταγράφουν τις συμπλοκές αντικειμενικά, ψύχραιμα, αποστασιοποιημένα. Αλλά η γλώσσα πάντα θα μας προδίδει, τα scripta θα κείνται έκθετα. Και εκεί θα φανεί πόσο βιαστήκαμε να υιοθετήσουμε τον λόγο των συμβατικών μμε, να παπαγαλίσουμε τον όρο κουκουλοφόροι, να χρεώσουμε σύσσωμο τον αναρχικό χώρο με τα μπάχαλα και βέβαια να αποσύρουμε την όποια πρότερη συμπάθειά μας προς αυτό το χώρο, να σπεύσουμε να αποδώσουμε, ως άλλοι ιατροδικαστές, πριν καν το πρώτο ανακοινωθέν το θάνατο του ανθρώπου στις δολοφονικές επιθέσεις των κουκουλοφόρων και όχι βέβαια στα χημικά των ματατζήδων -που είναι το πιο εξοργιστικό από όλα τα εξαρτημένα αντανακλαστικά- και τέλος να θεωρήσουμε ως σημείο εκκίνησης του τσαμπουκά τους "Δε πληρώνω" ή τους μπάχαλους και όχι βέβαια την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ που ζητούσε δημοσιογραφικές ταυτότητες για να σε αφήσει να περάσεις προς τη Βουλή... Ο τσαμπουκάς ξεκινάει από κει που ο άλλος αποφασίζει αυθαίρετα αλλά συνειδητά πως είναι το αφεντικό.

Δε συνηθίζω να γράφω πολιτικά κείμενα και να με συγχωρείς δηλαδή για το αποψινό μου ατόπημα. Μόνο που, αν θες και τη δική μου εκδοχή, πολιτική δεν είναι *μόνο* τι ψήφισες, πόσες απεργίες έκανες σε πόσες πορείες κατέβηκες, πόσα ασφυξιογόνα εισέπνευσες και πόσα tweets πόσταρες. Πολιτικά μετριέσαι από την ώρα που θα ξυπνήσεις και θα αφήσεις τη βρύση να τρέχει βουρτσίζοντας τα δόντια, μέχρι τα μεταλλαγμένα κόρν φλέικς που θα φας, το μέσο με το οποίο θα μετακινηθείς, τον τρόπο που οδηγείς, το βρακί που φοράς, το ραδιόφωνο που ακούς, τις ώρες τηλεθέασής σου, τις παραλίες που διάλεξες για τις διακοπές σου, το πού και πώς γέννησες το παιδί σου, το πώς μιλάς στη γκόμενά σου, που θα μου τσινίσεις που την είπα γκόμενα γιατί είναι υποτιμητικό, ενώ, ας πούμε, δεν είναι υποτιμητικός ο ευνουχισμός που θα της κάνεις με τρόπο αδιόρατο σχεδόν αλλά συστηματικό όταν την μέμφεσαι για ό,τι δε συνάδει με το πρότυπο της αγίας ελληνίδας μητέρας που θα ασπρίσουν τα μαλλιά σου κατηγορώντας της ως και μετά το θάνατό της για την ευνουχιστική αγάπη της, όπου αγάπη είναι να μη στη λέει ο δικός σου άνθρωπος. Ενώ αγάπη είναι ακριβώς αυτό. Δεν περνάμε τέλεια. Τελειώσανε τα τέλεια.

Η επίπλαστη ευμάρεια και η συνοδευτική υποκριτική ελαφρότητα στην μεταξύ μας επικοινωνία, τα φληναφήματα, οι φιλοφρονήσεις και τα φθηνά αστεία, τελειώνουν κάτω από την επανεμφάνιση των επιπλέον διαχωριστικών γραμμών που η σύγκρουση, όπως πάντα, έρχεται να αναδείξει. Δε περνάμε τέλεια. Περάσαμε στην υποτέλεια. Σημασία δεν έχει πόσο μαύροι, πόσο κόκκινοι είμαστε. Σημασία έχει πως είμαστε υποτελείς. Σημασία έχει να καταλαβαίνεις πως όσο "στη λέω" τόσο σ' αγαπάω.

Τέχνη και σκάνδαλο, πολιτική και κοινωνία, οµορφιά και ατοµικότητα. Ο «αιρετικός» βέλγος καλλιτέχνης, που θα παρουσιάσει τον Νοέµβριο στην Αθήνα τη νέα του παράσταση « Προµηθέας Τοπίο ΙΙ », µιλάει για ό,τι τον απασχολεί

Ποια είναι τα όρια της κανονικότητας σε µια κοινωνία όπου τα πάντα είναι διαθέσιµα προς πώληση; Το παραπάνω ερώτηµα απασχόλησε τον Γιαν Φαµπρ στο «Οργιο της ανεκτικότητας», που παρουσίασε το καλοκαίρι του 2009 στην Αθήνα, σε έναν ακόµη σταθµό της διεθνούς πορείας της παράστασης.

Τώρα ο «αιρετικός» βέλγος καλλιτέχνης επιστρέφει στη σκηνή του Παλλάς µε την πιο πρόσφατη παραγωγή του, η οποία µάλιστα εµπνέεται από την ελληνική µυθολογία: υπό τον τίτλο «Προµηθέας Τοπίο ΙΙ», ο 53χρονος Φαµπρ – γνωστός για την πολυσυλλεκτικότητά του, αφού συνδυάζει τις ιδιότητες του θεατρικού συγγραφέα, του σκηνοθέτη, του χορογράφου και του εικαστικού – αναζητεί την τραγική διάσταση του «ελέους και του φόβου, των βασικών συναισθηµάτων της αρχαίας τραγωδίας».

«Ο προβληµατισµός µου σχετικά µε τον Προµηθέα µετρά πολλά χρόνια: ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, συνεχίστηκε γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και τώρα παίρνει µια πιο ολοκληρωµένη µορφή» λέει ο Φαµπρ από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραµµής. «Στη συγκεκριµένη περίπτωση», συνεχίζει, «το βασικό ερώτηµα που τίθεται για µένα έχει να κάνει µε το τι είναι στην εποχή µας ο ήρωας. Γεννήθηκα και ζω σε µια χώρα η οποία σήµερα έχει αρκετούς “κακούς” ήρωες: ακροδεξιούς πολιτικούς, για παράδειγµα, µε επικίνδυνες πεποιθήσεις και διαθέσεις. Βασικός άξονας της δουλειάς µου, λοιπόν, είναι ο Προµηθέας του Αισχύλου, ένας µυθολογικός επαναστάτης χωρίς αιτία. Αντιτάσσεται στον ∆ία, κλέβει τη φωτιά από τον ουρανό και την παραδίδει στους ανθρώπους. Για µένα ο Προµηθέας είναι το σύµβολο της υπερηφάνειας και της ανεξαρτησίας, ένα είδος φάρου για την ανθρωπότητα: ένας φορέας ακραίου πάθους, αστείρευτης δηµιουργικότητας και ρίσκου».

Ο Φαµπρ υποστηρίζει ότι ο Προµηθέας είναι εξαιρετικά επίκαιρος και ιδιαίτερα αναγκαίος σε µια κοινωνία η οποία «µε τους κανόνες και τους νόµους της έχει εξορίσει τη φωτιά και τη φαντασία. Αντιστέκεται σε κάθε σπίθα, σε κάθε αναλαµπή, που µπορεί να γεννήσει κάτι τολµηρό, καινούργιο και επικίνδυνο για το κατεστηµένο».

Μέσα απ’ αυτό το πρίσµα, λέει ο καλλιτέχνης, «χρειαζόµαστε απεγνωσµένα έναν ήρωα: έναν ήρωα που θα µας εµπνεύσει, θα µας κινητοποιήσει και θα µπορέσει να παρακάµψει τις απαγορεύσεις µε τις οποίες είναι γεµάτη η ζωή µας».

Η νέα παραγωγή του Γιαν Φαµπρ είναι ένα µεγάλο οπτικοακουστικό θέαµα µε πρωτότυπη µουσική, που αντικατοπτρίζει την αισθητική του. Ο ίδιος εµπνέεται και ταυτόχρονα προβληµατίζεται από την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα του: «Στο Βέλγιο συνήθως οι πολιτικοί παραπονούνται ότι θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία, αλλά δεν µπορούν, δεν τους αφήνουν. Στην παράσταση το µεγάλο ερώτηµα προέρχεται στο τέλος, από την Πανδώρα, η οποία υποστηρίζει πως η µεγαλύτερη και πιο σηµαντική “φωτιά” είναι η επιλογή µας ως προς το αν θα είµαστε ήρωες ή θύµατα. Και δίνεται απάντηση, νοµίζω. ∆εν µπορείς να είσαι µονίµως θύµα».

Τι σε κάνει όµως να επιλέγεις κάποιες φορές την κατάσταση του θύµατος; «Για µένα θύµα αποφασίζει – ή καταλήγει – να είναι κάποιος όταν ζει υπό το καθεστώς του φόβου που καλλιεργούν οι πολιτικοί. Στη χώρα µου η άκρα ∆εξιά καλλιεργεί τον φόβο στους ανθρώπους. Υπάρχει πρόβληµα εθνικισµού ο οποίος, ως γνωστόν, όταν φτάνει στα άκρα οδηγεί στον φασισµό. Κατ’ επέκταση, λοιπόν, αντιτίθεται στην οµορφιά, στην ατοµικότητα. Και εδώ βρίσκεται ο βασικός προβληµατισµός που έχω ως καλλιτέχνης: θέλω να υπερασπιστώ την οµορφιά η οποία εί ναι ευπαθής όπως ακριβώς και το ίδιο το ανθρώπινο είδος. Από την άλλη, η ίδια της η ευπάθεια είναι και η ισχύς της οµορφιάς. Οταν ο κόσµος βρίσκεται στο σηµερινό σηµείο έκπτωσης, όταν η Ευρώπη κινείται µε τόσο κυνισµό, ο καθένας καταλαβαίνει, νοµίζω, πόσο σηµαντικό είναι να καταφέρουµε να προστατέψουµε την οµορφιά. Οταν τα θεµέλια της κοινωνίας τρίζουν, όταν σχέσεις δεκαετιών καταστρέφονται, η οµορφιά είναι εκείνη που µπορεί να τις αποκαταστήσει ξανά».

Πιστεύει άραγε πως η κρίση – οικονοµική και γενικότερη – έχει κάνει τους ανθρώπους περισσότερο συντηρητικούς; «Σίγουρα... Πριν από δέκα χρόνια συµµετείχα σε ένα φεστιβάλ και αν κάποιος έφευγε στη µέση της παράστασης οι υπεύθυνοι έλεγαν “α, κάτι σηµαντικό γίνεται εδώ, κάτι καινούργιο, υπάρχει έκπληξη”. Τώρα τρέµουν αυτού του είδους τις αντιδράσεις του κόσµου. Φοβούνται τις κακές κριτικές, τον αντίκτυπο που µπορεί να έχει αυτό στις επιχορηγήσεις ή στις ιδιωτικές χορηγίες. Γενικώς τώρα οι πολιτιστικές διοργανώσεις επιζητούν την ασφάλεια».

Εχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια από τότε που, νεαρός καλλιτέχνης ακόμη, ο Γιαν Φαμπρ είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί συζητήσεις. Οι «παραστάσεις των χρημάτων» που παρουσίασε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 περιλάμβαναν το κάψιμο δεσμίδων χαρτονομισμάτων που συγκεντρώνονταν από το κοινό προκειμένου ο ίδιος να ζωγραφίζει με τις στάχτες. Εκτοτε καταγράφηκε σταθερά ως μια προσωπικότητα που σπάει τις συμβάσεις του σύγχρονου θεάτρου εισάγοντας τη λογική της «ζωντανής εγκατάστασης» και εξερευνά ριζοσπαστικές χορογραφικές δυνατότητες με σκοπό να ανανεώσει τον κλασικό χορό. Τι νόημα δίνει ο ίδιος στις λέξεις πρόκληση και σκάνδαλο;

«Θεωρώ πως η πρόκληση συχνά χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο, με αρνητικό νόημα. Για μένα η πρόκληση δεν είναι τίποτε άλλο από το ζωντάνεμα του μυαλού.

Ωστόσο εγώ ουδέποτε είχα την πρόθεση να προκαλέσω, να δημιουργήσω σκάνδαλο. Απλώς, μιλώ για πράγματα που με ενδιαφέρουν και τυχαίνει κάποιοι να προκαλούνται. Δεν είναι όμως αυτό το σημείο εκκίνησής μου. Είμαι καλλιτέχνης, αναζητώ πράγματα, οι άλλοι τα κρίνουν. Συχνά οι άνθρωποι βιάζονται να χαρακτηρίσουν προκλητικό ό,τι δεν καταλαβαίνουν, ό,τι δεν μπορούν να κατατάξουν σε μια κατηγορία ή κάτι με το οποίο δεν θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά ώστε να επικοινωνήσουν μαζί του. Κανένα σοβαρό έργο τέχνης όμως δεν ξεκινά με σκοπό να προκαλέσει ».

Η παράσταση «Προμηθέας Τοπίο ΙΙ» θα παρουσιαστεί στις 18 και 19 Νοεμβρίου στο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5). Ωρα έναρξης: 21.00.

Επίθεση από χάκερς δέχτηκαν δύο αμερικανικοί ερευνητικοί δορυφόροι το 2007 και το 2008.

Αν θέλετε να βγάλετε τα παυσίπονα από τη ζωή σας, οι παρακάτω προτάσεις θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε τα καθημερινά προβλήματα υγείας με ιδιαίτερους αλλά αποτελεσματικούς τρόπους.