Clicking moves left

Να μπορείς να πεις ''Έτσι είναι η ζωή ''

της Αννίτα Λουδάρου Νοσταλγούμε τη ζεστασιά του σπιτικού μας, και την ίδ [...]

Βαρέθηκα!

της Μαρίας Νομικού Βαρέθηκα… Σιχάθηκα… Κάποτε έλεγα να μείνω εδώ και να π [...]

Στης σκέψης τα βαθιά…

της Δήμητρας Καραγιάννη Μια και μιλάμε σήμερα για Παγκόσμια ημέρα σκέψη [...]

Ορίζοντας

Δεν είναι τυχαίο που το τελευταίο διάστημα έχω πάρει τα βουνά και τους λόφο [...]

Δεν μπορείς να ζήσεις άλλο εδώ;

Της Αννίτας Λουδάρου Μην κοιτάς τριγύρω. Μην ακούς πως σ΄εκείνο το κο [...]

Clicking moves right
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

 Financial Times Στην Ευρώπη η λέξη «μεταρρύθμιση», αν και ακούγεται πλέον παντού, είναι παραπλανητ [...]

Στη δημιουργία ειδικού site στο οποίο θα αναρτώνται όλοι οι πλειστηριασμοί ακινήτων τα οποία έχει κατασχέσ [...]

«Χτυπήματα» για τους φορολογουμένους ετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο εξαπολύει κυνήγι με «ραβ [...]

Αρχίζει τον Μάρτιο η χορήγηση επιδόματος ανεργίας στους ελεύθερους επαγγελματίες, το οποίο [...]

Ξεκίνησε από τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου η περίοδος υποβολής προτάσεων για ένταξη στο πρόγραμμα « [...]

ΚΟΣΜΟΣ

Η κοινωνία των πολιτών αμβλύνει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης Οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, πο [...]

Αυστηρή προειδοποίηση απηύθυνε ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προς τον Μπασάρ Αλ Άσ [...]

Eκλογές σήμερα και αύριο  Στις κάλπες καλούνται να προσέλθουν σήμερα και αύριο οι ιταλοί προκειμένο [...]

ΥΓΕΙΑ-ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Το κύριο ενεργειακό του συστατικό είναι το έλαιο Ο σπόρος του σουσαμιού αποτελεί σημαντικό σηστατικό των τροφών για περίπου 6.000 χρόνια. Πιστεύεται ότι προέρχεται από τη Σαβάννα της κεντρικής Αφρικής και από κει επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και την Κίνα. Στην Ελλάδ...

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Μεγάλο πράγμα το γκολ στο ποδόσφαιρο. Ευτυχισμένες οι ομάδες που το βρίσκουν εύκολα και από πολλές πηγές, προβληματικές εκείν...

Αμετάβλητη παρέμεινε η κατάσταση στη κορυφή της βαθμολογίας μετά τα αποτελέσματα της 23ης αγωνιστικής τ...

Τουλάχιστον αυτοκίνητα ενεπλάκησαν σε ατύχημα σε αγώνα Nascar στη Ντεϊτόνα. Τραυματίστηκαν 28 άνθρωποι με δύο εξ αυτών να νο...

ΤΕΧΝΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τα φαβορί είναι οι μεγάλοι νικητές της 85ης τελετής απονομής των Όσκαρ. Η ταινία "Αrgo" του αμερικανού ηθοποιού και σκηνοθέτ...

Γνωρίστε την Αθήνα με ένα διαφορετικό τρόπο! Το μόνο που χρειάζεται για να έχεις μια μοναδική ξενάγηση και να γνωρίσεις την ...

Στο δρόμο για τα Όσκαρ Όσκαρ, Όσκαρ, Όσκαρ και... Κάννες. Τρεις υποψήφιες για Όσκαρ ταινίες και μία βραβευμένη (με δύο βραβ...

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ
[ more from label ]
Η χούντα της ανυπαρξίας
Η κατάργηση της δημοκρατίας. Μια σοβαρή αποεπένδυση.
Να ζεις ν' αγαπάς και να μαθαίνεις.
Μονοδρομος...
Πρόσφατες Αναρτήσεις
ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Ένα σπάνιο φαινόμενο θαύμασαν οι αστρονόμοι στις 19 Φεβρουαρίου του 2012. Στον Ήλιο σημειώνονται πολλές εκ...

ΤΑΞΙΔΙΑ

Με budget 48 ωρών Κοντά στην Αράχωβα και στους Δελφούς, το Γαλαξίδι συνδυάζει τη θάλασσα με τη χειμωνι...

Το πλήθος και η «εξουσία»
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011 Posted by STEVENIKO

Του ΤΑΚΗ ΚΑΦΕΤΖΗ




Η κατάπληξη είναι πάντα τελεστής υποταγής. Γιατί έγκειται σε μια συνθήκη απρόσμενη κατά την πρόθεση («δεν το περίμενα από σένα, από σας», ό,τι προτιμάτε) και συνάμα καθηλωτική κατά το αποτέλεσμα («πού με/μας έφτασαν;», λόγου χάριν).

Ομως η κατάπληξη είναι και ενδελεχής δύναμη στην κίνηση της ιστορίας. Κατάπληκτοι οι Λουδοβίκοι και οι Ρομανόφ πορεύτηκαν το δρόμο της αιματηρής τελευτής τους.
Ησαν ανήμποροι να την αντικρίσουν μέσα σε λίγες μέρες, σε λίγες ώρες· ήσαν ανίκανοι να σκεφτούν πώς η μακρά, σχεδόν αιώνια, ακίνητη χωροδεσποτική βιοτή τους, γίνεται παρανάλωμα της άμεσης, λες άχρονης, δηωτικής πράξης εκείνου του ανοίκειου σ' αυτούς «πλήθους», που άλλοι, μετά (όχι άδολα, μας λέει ο Virno), ονομάτισαν «λαό».
Δεν φαντάστηκαν ποτέ τα κεφάλια τους στην απόλυτη κι έτσι ακαριαία ευχέρεια του δήμιου της εξέγερσης, γιατί είχαν φαντασιωθεί την ελέω Θεού γι' αυτό και αείποτε υπάρχουσα εξουσία τους, που νόμιζαν πως προστατεύει το τρυφηλό και μαζί τιμωρό σώμα τους.
Αν υπάρχει μια «πονηριά» στην ιστορία, αυτή κατοικεί στις πιρουέτες του μόνου λόγου ύπαρξής της, στο χρόνο της, στις αναπάντεχες γυροβολιές του χρόνου της: απέναντι στην ανέκαθεν δεδομένη, σιδηρόφρακτη, αιματηρή αυθεντία του δεσπότη, θα παραταχθεί ο αέναος χρόνος του σοφού δίκιου των υποτακτικών του. Και, παραφράζοντας τον Bookchin, θα υπάρχει πάντα αυτό το αέναο του δίκιου των ταπεινών, του «λαουτζίκου» που έλεγαν τους πολίτες της Γαλλικής Επανάστασης, θα υπάρχει σαν επανάσταση μέσα στην επανάστασή τους.
Βρίσκοντας τη φωνή της στον Σπάρτακο, στους «Ισοπεδωτές», τους «Σκαφτιάδες», τους «Χωρικούς» του Τόμας Μίντσερ, στον Γράκχο Μπαμπέφ, στον Αύγουστο Μπλανκί, στον απονενοημένο μοναχικό της λατρείας της χειροπιαστής πράξης Νετσάγεφ, στους Κομμουνάρους της Κροστάνδης, τους Γερμανούς Σπαρτακιστές, τους Ζαπατίστας, στο χιλιανό MIR, στο παλαιστινιακό «Μέτωπο» του Ζορζ Αμπάς, μέχρι και στα εσωτεριστικά, θανατηφόρα ρομαντικά «αντάρτικα πόλης» του αναπτυγμένου, αλλά πολιτικά μελαγχολικού και κοινωνικά βάρβαρου κόσμου της σημερινής Δύσης, και στα κινήματα άμεσης απαλλοτρίωσης αγαθών και υπηρεσιών που αναδύονται εν τω άμα και χωρίς ένα «μετά» στις μητροπόλεις του καπιταλιστικού κέντρου και της περιφέρειάς του.
Ολες αυτές και μύριες άλλες τέτοιες «φωνές» διεκδικούν και συμπυκνώνουν τη στιγμή του δίκιου των ταπεινών στο χρόνο της ιστορίας, την ανθρώπινη στιγμή τους πριν ταπεινωθούν υπό διαρκή εθελοδουλία.
Αυτές οι φωνές οραματίζονται και κάνουν υλική και μοναδική τη στιγμή της έλευσης του πλήθους στην ιστορία ως περίλαμπρου υποκειμένου της, πέρα αλλά και έξω από τη θεσμικά σωφρονιζόμενη ετυμηγορία του «λαού» ως αθύρματος των λερναίων στιγμών τής κάθε κυρίαρχης εξουσίας.
Αυτές οι φωνές επιφέρουν στο λερναίο χρόνο της εξουσίας ένα αιφνίδιο, απροσδόκητο πλήγμα, όσο αιφνίδια κι απροσδόκητα είναι τα δικά της ακατάπαυστα πλήγματα στις ζωές των ανθρώπων, που θέλει να τους καθορίζει ως ευπειθείς υπηκόους και να μην τους αποδέχεται ως «κοινωνικά συμβαλλόμενους».
Κι αυτά όλα γράφονται γιατί σε τούτη τη χώρα ακούγεται τα τελευταία δυο χρόνια πως «είμαστε σε πόλεμο». Γιατί εξαγγέλλεται ένα πολεμικό ανακοινωθέν κάθε Σαββατοκύριακο (ούτε η ανάσα του καθεστώτος δεν γίνεται σεβαστή). Γιατί ακούγεται από παντού και παντοειδώς ότι είμαστε σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Γιατί το «έχουμε το πιστόλι γεμάτο στο τραπέζι» εναλλάσσεται κτηνωδώς με το «είμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο».
Γιατί κάθε μέρα που ξημερώνει σ' αυτή τη χώρα φέρνει μιαν ανεπαίσθητη, και γι' αυτό καταστροφική, «κατάσταση πολιορκίας». Γιατί αυτή η κατάσταση γίνεται ένα δεύτερο καθεστώς, ένα δεν γίνεται αλλιώς, που ξερνάει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους ονοματίζοντάς τους «κατά φύσιν» απόβλητους. Γιατί το περιθώριο γίνεται κανόνας του ζην. Χλευάζοντας του ανθρώπου την ταυτότητα ακόμα και στις ρηγματωμένες κοινωνικές ταξινομίες του. Εγκαθιδρύοντας την ξενότητα στην ίδια τη ζωή του.
Αυτά γράφονται γιατί όποιοι και όσοι αποφασίζουν σήμερα σε τούτη τη χώρα έχουν εξουσία δοτή, άρα και επ' εσχάτων ανάλγητη. Τους έχουν δανείσει ακόμα και τα τοξικά που εκτοξεύουν στο πλήθος της διαδήλωσης - δεν φταίει ο Παπουτσής, έτσι ήταν από μικρός, γι' αυτό και σήμερα «κάνει τη δουλειά», αρκεί να προσέχει.
Οπως θα πρέπει να προσέχουν το «αλαλάζον πλήθος» όλοι εκείνοι που αποφασίζουν στο όνομα της «σωτηρίας του λαού», αγνοώντας την πληθυντική του μεγέθυνση.

e-parembasis

STEVENIKO

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...

0 σχόλια for "Το πλήθος και η «εξουσία»"

Leave a reply