Η αντιπαράθεση Μέρκελ- Σαρκοζύ και Ζαρκοζύ-Κάμερον επιτείνει ακόμα περισσότερο την αβεβαιότητα, σε ότι αφορά την αποφασιστικότητα της ευρωπαϊκής ηγεσίας να βρει λύσεις.
Στην Ελλάδα όμως προκαλεί απόγνωση, η παντελής αδυναμία της κυβέρνησης να πάρει μέρος στην διαπραγμάτευση που γίνεται για την Ελλάδα. Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, καταλήγει σε «κούρεμα» της δυνατότητας της χώρας να διοικηθεί από δικές της πολιτικές δυνάμεις στη βάση αποφάσεων που λαμβάνονται στην Αθήνα. Η ευθύνη της ηγεσίας γίνεται καθημερινά και μεγαλύτερη. Η ελπίδα του Γ. Παπανδρέου ότι θα τον βοηθήσει ο …Ομπάμα, και αν ακόμα βγει αληθινή, δεν φαίνεται πως μπορεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Σε Ευρώπη και Αμερική όλοι προβάλλουν το ελληνικό χρέος για να κρύψουν τα υπόλοιπα δυσεπίλυτα προβλήματα, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα σαν πειραματο-χώρα.

Tο αυξανόμενο κόστος για την Ισπανία και την Ιταλία να δανειστούν χρήματα, όπως και η αυξανόμενη ένταση στην Ελλάδα με διαμαρτυρίες και απεργίες, ανησυχούν τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, δείχνουν όμως πρωτίστως την αποτυχία της πολιτικής που επιβάλλει η Αγκελα Μέρκελ στην ευρωζώνη και σ ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πρόβλημα «ευρωπαϊκό χρέος» θα είναι και το βασικό θέμα της Συνόδου Κορυφής των G-20 (των 20 ισχυροτέρων οικονομιών) στην Νίκαια της Γαλλίας τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη. Η Ελλάδα θα είναι «παρούσα» μόνο σαν το κακό παράδειγμα προς αποφυγή, μόνο ως το χειρότερο πρόβλημα. Παρ όλα αυτά η άποψη της δεν θα ληφθεί υπόψη, πολύ απλά γιατί η ελληνική κυβέρνηση περιμένει την συμπάθεια των υπολοίπων εταίρων της ευρωζώνης, ουσιαστικά τον γαλλογερμανικό συμβιβασμό.


Για την γερμανίδα καγκελάριο το θέμα της κρίσης του χρέους είναι απλό: Οι κυβερνήσεις του νότου, εκμεταλλεύθηκαν τα φτηνά επιτόκια του ευρώ τα προηγούμενα χρόνια και υπερδανείστηκαν. Τώρα πρέπει να τιμωρηθούν και να μάθουν τι σημαίνει πειθαρχία. Η αρχή θα γίνει με τους έλληνες που θα υποστούν την μεγαλύτερη δυνατή τιμωρία.
Μόνο που αυτή η άποψη είναι ελάχιστα οικονομική, κάπως περισσότερο πολιτική και υπερβολικά θρησκευτική.

Πίσω από αυτή την ανάλυση κρύβονται και οι πραγματικές επιδιώξεις μέρους τουλάχιστον της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Η επικυριαρχία οικονομική και πολιτική σ όλη την Ευρώπη. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν ισχυρές φωνές στην ίδια την Γερμανία (πρωτίστως από το βιομηχανικό κεφάλαιο) που αντιδρούν, δηλώνοντας πως η Γερμανία θα έχει τεράστιο πρόβλημα αν θιγεί το ευρώ. Οι φωνές αυτές δεν φαίνεται να εισακούγονται.
Η εμμονή του Μέρκελ δημιουργεί εντάσεις στην Ευρώπη. Φέρνει στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα με τρόπο οξύ χωρίς να βρίσκεται λύση:

1. Την αντιπαράθεση των δανειστών με τους δανειζόμενους. Το τραπεζικό κεφάλαιο πρωτίστως το γερμανικό, επιδιώκει την παντοκρατορία του. Έτσι προκαλούνται πολιτικά προβλήματα σχεδόν για όλες τις κυβερνήσεις.

2. Την αντίθεση μεταξύ λιτότητας και ανάπτυξης. Πρώτο θύμα το κοινωνικό κράτος σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και του βορρά. Το ουσιαστικότερο όμως είναι πως δεν αποφασίζεται μια πορεία η οποία θα οδηγούσε σε λύση, όχι στενά σε ότι αφορά το χρέος, αλλά σε ότι αφορά την μείωση της παραγωγής.

3. Πάνω απ όλα όμως την αντιπαλότητα μεταξύ της ενιαίας Ευρώπης και της Ευρώπης των εθνών. Η Γερμανία με την πολιτική της επιβεβαιώνει τους βρετανούς που δηλώνουν «ποτέ μ αυτούς».

Το θέμα του διχασμού στην Ευρώπη, είναι πλέον εμφανές, αφού η γερμανική λογική σε ότι αφορά την ηθική και την νοικοκυροσύνη των βορείων έναντι των νοτίων, στήνει νέα τείχη στην γηραιά ήπειρο. Το κλίμα σε βάρος των ελλήνων ειδικά σε χώρες όπως η Αυστρία, η Φιλανδία ή η Σλοβακία, είναι μόνο μια ισχυρή ένδειξη. Η αντιπαράθεση στη βάση της ηθικής και της επαγγελματικότητας, που χρησιμοποίησε η κα Μέρκελ, οδήγησε τους σλοβάκους βουλευτές να καταψηφίσουν την κυβέρνηση, αν και την επομένη αναγκάστηκαν υπό το αυστηρό βλέμμα της Βιέννης να ψηφίσουν υπέρ του Μηχανισμού Στήριξης των υπερχρεωμένων χωρών. Το κλίμα όμως σ αυτές τις κοινωνίες είναι βαρύ, αφού αισθάνονται πως ο νότος τους κλέβει.

Η καγκελάριος Μέρκελ μπορεί να βρεθεί μόνη της στην Σύνοδο των G-20 στην Νίκαια, δεν πρόκειται όμως να εγκαταλείψει τις βασικές της επιδιώξεις, σε ότι αφορά την επικυριαρχία στην Ευρώπη.

Η πανταχού… απούσα κυβέρνηση


Άργησε μάλλον να θυμηθεί ο Γ. Παπανδρέου ότι οι έλληνες είναι ένα έθνος με αξιοπρέπεια. Τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια δεν συνάδουν με την αξιοπρέπεια ενός λαού. Όμως και η σημερινή στάση της κυβέρνησης δεν χαρακτηρίζεται από μεγάλες δόσεις αξιοπρέπειας. Τα πάντα αποφασίζονται για μας χωρίς εμάς, η ελληνική κυβέρνηση περιμένει στον προθάλαμο της αναμονής αν και μέλος της ευρωζώνης.

Η περίφημη επιρροή που έχει ο Γ. Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον δεν φαίνεται ότι μπορεί να τον βοηθήσει, αν κρίνει κανείς και από τις εκθέσεις και τις προτάσεις του ΔΝΤ και της κας Λαγκάρντ.

Η Ελλάδα είναι απούσα αυτή την ώρα από τις δραματικές διαπραγματεύσεις που γίνονται και εντός Ευρώπης και μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής ή άλλων καινούργιων δυνάμεων.
Ο Γ. Παπανδρέου «φρόντισε» πρώτα να απομονώσει το ελληνικό πρόβλημα, πανηγυρίζοντας πως εξασφάλισε την σωτηρία μόνο της Ελλάδας. Σήμερα φωνάζει πως το πρόβλημα είναι ευρωπαικό.

Ο πρωθυπουργός «φρόντισε» επίσης να κόψει τις γέφυρες με την Μόσχα, εν μέρει και με την κίνα. Σήμερα παρακαλά για συνεργασία.
Πίστευε επίσης πως η επιρροή Ομπάμα, μπορεί να επιλύσει πολλά από τα προβλήματα. Σήμερα ο Β. Σόιμπλε επισημαίνει στον Ομπάμα πως οι ΗΠΑ δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα επίλυσης οικονομικών προβλημάτων.

Η Αθήνα έχει μείνει μόνη της. Οσοι αντιμετωπισαν θετικά τις πρωτες κινήσεις και αποφάσεις του Γ. Παπανδρέου, σήμερα δεν θέλουν να διπαργματεύονται με την ελληνική κυβέρνηση.

Σ αυτό προσθέσετε και το γεγονός πως η κυβέρνηση έχει απέναντι της την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων, κάτι που γνωρίζουν καλά και οι εταίροι.
Ο κ. Παπανδρέου ποτέ δεν ήταν τόσο μόνος.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...